สวัสดีครับคุณผู้อ่านที่รักทุกท่าน ยินดีที่ยังมีชีวิตอยู่ครับ กินได้ นอนหลับ และยังครบ 32 สามารถมาเขียนบล็อกเล่าเรื่องราวเรื่อยเปื่อยจากร้านหนังสือเล็กๆที่สุดปลายถนนข้าวสารให้ได้อ่านกันอีกสัปดาห์หนึ่ง ท่ามกลางกลิ่นควันจากแก๊สน้ำตา เสียงนกหวีดที่ดังแสบแก้วหู และ เสียงปืนกับประทัดยักษ์ที่ดังอยู่ที่รามคำแหง ก่อนจะมีผู้เสียชีวิตและได้รับบาดเจ็บหลายคน ได้แต่ขอแสดงความเสียใจกับผู้สูญเสียและเจ็บปวดทุกท่าน และหวังว่าสถานการณ์จะดีขึ้นในเร็ววัน

ร้านหนังสือยังคงเปิดอยู่ครับ รับลมหนาวและใบไม้แห้งที่ร่วงกระจัดกระจายตามข้างทาง ก่อนจะปลิวเข้ามาในร้านพร้อมๆกับฝุ่นละออง ให้ได้ปัดกวาดทำความสะอาดกันบ่อยๆ ต้อนรับลูกค้าที่ต้องการใช้หนังสือไกด์บุ๊คภาษาอังกฤษ และภาษาต่างประเทศต่างๆหลายภาษา รวมทั้งแผนที่และเฟรสบุ๊ค เพื่อใช้ประกอบการท่องเที่ยว ทั้งใหม่และมือสอง แถมหนังสือไกด์บุ๊คที่ร้านเองก็ยังสามารถเอามาขายคืนได้ครึ่งราคาด้วย หลังจากที่ใช้แล้วและไม่อยากเก็บไว้

ส่วนลูกค้าหน้าตาใหม่ๆ ก็เห็นเดินกันว่อนลงแท็กซี่บ้าง แบกเป้เดินตามกันเป็นทิวแถวเพื่อหลบลี้หนีออกไปจากเมืองหลวง ที่ทำสงครามกันอยู่ แปลกตรงที่ดูเหมือนบางส่วนเริ่มจะคุ้นชินกับสถานการณ์การเมืองบ้านเรา อาจจะเพราะพวกนี้มาบ่อย มาประจำ หรือไม่ก็มาอยู่นานๆ และบ้านเรามีวิกฤติความขัดแย้งมาเป็นสิบปีแล้ว คงจะเห็นเป็นเรื่องปกติ ... เผลอๆ 7 วันอันตรายของช่วงสงกรานต์กับปีใหม่จะยังมีคนตายจากอุบัติเหตุบนท้องถนนกันเป็นร้อย หนักกว่าความขัดแย้งระหว่างม็อบกับรัฐบาลตั้งเยอะ ... แถมยังดีกว่าโจรแอฟริกัน หรือแก๊งค์มาเฟียค้ายาเสพติดแถบอเมริกาใต้ที่เล่นฆ่าตัดหัวกันยกแก๊งค์ ปล้นฆ่ากันยกหมู่บ้าน เป็นข่าวตามหน้าหนังสือพิมพ์บ่อยๆ

ช่วงนี้ลูกค้าที่ซื้อหนังสือเป็นเล่มน้อยลง แต่มักจะมีพวกที่มาเปลี่ยนหนังสือหรือซื้อแผนที่กรุงเทพเข้ามาแทน หลายวันก่อนที่ "Catching fire" จะเข้าโรง ก็มีลูกค้าอิสราเอลเอาหนังสือภาษาฮีบรูมาแลกหลายเล่มอยู่ โดย 3 ในนั้นเป็นชุดที่หน้าปกเป็นโทนเดียวกัน ผมเลยลองพลิกดูหน้าในก็ลืมตาโต ปรากฏว่าเป็นซีรีส์ "Hunger Game-Catching Fire-Mocking Jay" ที่กำลังอยู่ในกระแสดังต่อเนื่องหลังจากชุด ทไวไลท์ จบไปไม่นาน ... ผมเห็นหน้าปกสวยดี เลยเอามาแชร์ให้ดูกัน เสียดายหน่อยตรงที่รูปหญิงสาวบนหน้าปกไม่ใช่ "เจนนิเฟอร์ ลอว์เรนซ์" นางเอกตัวจริงในหนัง ไม่งั้นหน้าปกนางเอกแก้มป่องคงจะน่ารักกว่านี้

ไตรภาค "ฮังเกอร์เกมส์" อันโด่งดัง และหนังภาค 2 กำลังจะเข้าโรงพอดีกับตอนที่หนังสือภาษาฮีบรูทั้ง 3 เล่มถูกแลกเข้ามาในร้าน

ในภาพเป็นเช้าวันที่ขบวนรถเข้ามาสู่กรุงเทพ ปลายเดือนพฤศจิกายน วันแรกๆของการชุมนุมก่อนวันอาทิตย์ที่ 24 ... รถเข้ามาจนเต็มสะพานพระปิ่นเกล้าฝั่งขาเข้า ส่วนฝั่งขาออกก็จอดริมทางเป็นแถวเป็นแนว ผู้ชุมนุมเดินกันเป็นกลุ่มๆ มีเจนฯ ปั่นไฟตัวใหญ่ มาวางข้างทางหลายตัว ส่วนภาพการชุมนุมก็คงจะเห็นกันแล้วตามหน้าหนังสือพิมพ์

ช่วงนี้ลูกค้าไม่ค่อยมีเข้าร้าน เป็นที่น่าสลดหดหู่ เพราะร้านหนังสือที่ไม่มีลูกค้าแวะเวียนเข้ามาซื้อ-ขาย หรือแม้แต่จะพูดคุย ก็ไม่ต่างอะไรจากสวนสนุกเก่าๆที่ไม่มีเด็กเข้ามาเล่น แล้วมันจะเป็นสวน "สนุก" ไปได้อย่างไร อย่ากระนั้นเลยคนเฝ้าร้านก็หาเรื่องรื้อชั้นมาปัดฝุนทำความสะอาดใหม่ดีกว่า เพราะหนังสือมือสองที่เข้ามาในร้าน 3-4 ถุงใหญ่ รวมกับที่ลูกค้าเอาเข้ามาแลกช่วงเดือนก่อน ทำให้ชั้นเริ่มเต็ม คู่มือการใช้งานโปรแกรมคอมพิวเตอร์เล่มหนาหนักขนาดเยลโลว์เพจเจส หนังสือเท็กซ์เกี่ยวกับมาร์เก็ตติ้ง คู่มือการทำธุรกิจออนไลน์ที่ได้มาจากสามีชาวอังกฤษของเพื่อนเก่าที่ตอนนี้ไปเลี้ยงลูกอยู่เมืองนอกแล้ว แม็กกาซีนดำน้ำรายเดือนตั้งใหญ่ ทั้งหมดล้วนเป็นภาษาอังกฤษ ตลอดจนหนังสือภาษายุโรปอื่นๆอีกหลายภาษา พอมาแยกๆดูก็มีบางส่วนที่สภาพเกินจะทนก็ต้องคัดทิ้งไป หนังสือบางประเภทที่ไม่โดนและไม่สามารถสร้างยอดขายได้ก็ต้องคัดออก และจัดชุดใหม่เข้าไปแทน

ทำให้นึกถึงธุรกิจที่แข่งขันสูงๆได้ชัดเจน เช่น โรงภาพยนตร์ที่ต้องดูยอดขายตั๋วกับ 3 วันอันตราย ศุกร์-เสาร์-อาทิตย์แรกที่ได้เข้าโรง จำนวนยอดขายตั๋วผ่านหรือไม่ ถ้าไม่ผ่านก็จะโดนถอดออกจากโปรแกรม หรือลดชั้นไปฉายในรอบที่คนน้อยๆ อาจจะดึกมากๆ หรือเป็นสายๆวันทำงาน วันเรียนปกติที่ไม่ค่อยมีคนดู ก่อนจะออกจากโรงไปเงียบๆ รอเมคมันนี่อีกทีตอนทำเป็นซีดีฟัดกับแผ่นผีหรือโหลดบิท

หรือจะเป็นร้านหนังสือเชนสโตร์ใหญ่ๆที่น่าจะมีดิสเพลย์โชว์หน้าร้าน จัดหนังสือโชว์หน้าปกเต็มที่เพื่อเรียกลูกค้าพร้อมๆกับมีการจัดอันดับเบสเซลเลอร์ เพื่อกระตุ้นยอดขายว่าตอนนี้ปกนี้อยู่ในกระแสนะ แฟนพันธุ์แท้นั้นตามหา-ตั้งตารออยู่แล้ว อย่างช่วงที่ผ่านมาก็เช่นประวัติของ สตีฟ จ็อบส์ หรือไม่ก็ไบโอกราฟฟีของ เซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน ที่ใครๆก็อยากอ่าน ย้อนไปอีกหน่อยก็ ซีรีส์เกมส์ออฟโทรนส์ หรือ 50 เชดส์ ที่โด่งดังข้ามประเทศเข้ามา ... และเป็นการเรียกขาจรด้วย เพราะพวกที่มีเงินเหลือ-เวลาเยอะ เดินห้างเป็นอาชีพเสริมทุกวัน ซื้อตามกระแสก็เป็นอีกส่วนหนึ่งที่ซื้อเก็บ อ่านบ้าง ไม่อ่านบ้าง เก็บไว้อ่านว่างๆวันหลัง ก็ยังสามารถเห็นง่ายและซื้อได้เลย ... แต่พอพ้นช่วงโปรโมชันไปแล้ว พอยอดตก ก็จะถูกดึงออกจากดิสเพลย์ หลบไปโชว์เรียงโชว์สันหนังสืออยู่ในๆ รอเก็บตกสำหรับลูกค้าที่ชอบเล่นซ่อนหา ประมาณศิลปินอารมณ์ติสต์ ไม่ชอบซื้อช่วงที่หนังสือออกใหม่ๆ ไว้ค่อยไปแวะซื้อทีหลัง ตอนอารมณ์ดีๆ ว่างๆไปเดินร้านหนังสือในห้าง แวะจิบกาแฟหอมๆ แอร์เย็นๆ ... เคยเห็นคนรู้จักอยู่บางคนที่มีกองหนังสืออยู่ในบ้าน กองใหญ่ๆวางอยู่บนเตียงขนาดนอน 2 คนเต็มเตียง กองหนังสือพิงกำแพงประมาณปิรามิด ลูบไปบนหนังสือก็เจอฝุ่นติดมือดำออกมา และที่สำคัญคือหนังสือทั้งหมดอยู่ในถุงพลาสติกที่หิ้วออกมาจากห้างที่ยังไม่ได้ดึงออก และแทบจะมีใบเสร็จอยู่ทุกถุง นับเป็น "อสังหาริมทรัพย์" (หยิบจากข้างบนก็ฝุ่นฟุ้ง ถ้าเลี่ยงไปดึงจากข้างล่าง ปิรามิดหนังสือนั้นก็คงจะถล่มลงมา) ที่สร้างความอิ่มอกอิ่มใจให้กับเจ้าของเป็นอย่างยิ่ง ที่มีความสุขในการไปเดินหา มีเงินไปซื้อ แต่ขาดเวลาในการจะอ่านมันให้จบสักเล่ม

ชั้นหนังสือที่จัดใหม่โดยดันแถวตั้งโชว์สันหนังสือยันสุดล็อคทางด้านลึก เพื่อเปิดพื้นที่ด้านหน้าให้วางพ็อคเก็ทได้อีก 1 แถวในแนวนอน  ทำให้ผมเพิ่งจะรู้ว่าหนังสือภาษาเยอรมันนั้นมีมากเป็นอันดับ 2 รองจากหนังสือภาษาอังกฤษซึ่งเป็นภาษาหลักอยู่แล้ว โดยด๊อยช์บุ๊คที่มีเดิมเรียงยัดซ้อนกันไม่เป็นระเบียบทั้งไกด์บุ๊คและรีดดิงบุ๊ค ถูกกระจายเพิ่มออกมาจาก 5 เป็น 7 ล็อคสวยๆกำลังดี ส่วนเฟรนช์บุ๊คนั้น 3 ล็อคเท่าเดิมก็โอเค เพียงแต่ปรับเป็นล็อคที่กว้างขึ้น โดยสลับไปแทนล็อคหนังสือเอสปันญอลที่ลดจำนวนลง และไม่ค่อยมีมาเพิ่มเท่าไหร่ซึ่งถูกย้ายไปเป็นล็อกย่อมลงมาหน่อยหนึ่ง นอกนั้นก็เป็น สเวนสกา 1 ล็อคใหญ่แน่นๆเหมือนเดิม ตามด้วยดัชท์ อิตาลีอาโนและโปลสกี ภาษาละ 1 ล็อกแยกกันชัดเจน โดยที่มีเพื่อนบ้านแชร์กันอีก 2 คู่ในล็อคใหญ่ คือซูโอมาไลเนนกับนอร์สค์คู่หนึ่ง และแด๊งสค์กับรัสเชียนอีกคู่หนึ่ง ... ทั้งหมดนี้เป็นแผงสูงใหญ่ 4 ชั้นติดกำแพงด้านซ้ายของร้าน ไม่รวมชั้นบนสุดที่วางภาษาอังกฤษทั้งแถว

ฟากกลางร้านก็มีฮีบรูบุ๊ค 2 ชั้นเหมือนเดิม โดยมีเพื่อนบ้านจากเอเชีย 3 ล็อคเล็กแน่นๆ ทั้ง จีน เกาหลีและญี่ปุ่น ไม่รวมเศษเล็กเศษน้อยจาก เช็คบ้าง ปอร์ตูกีสบ้าง กรีซบ้าง ตากาล็อก คาตาลัน (มาไงไม่รู้เหมือนกันครับ)

ส่วนกลุ่มหนังสือภาษาอังกฤษที่แยกเป็นกลุ่มๆไว้ทั้ง ฟิคชัน แฟนตาซี คลาสสิค ทรูสตอรีแอนด์ฮิสตอรี นอกเหนือจากกลุ่มของนักเขียนที่มากพอจะแยกได้ ทั้ง จอห์น กริชแชม / ไมเคิล ไครช์ตัน / แพทริเซีย คอร์นเวลส์ ... ก็มีอีกกลุ่มหนึ่งที่แยกออกมาใหม่คือ ไบโอกราฟฟี ซึ่งก็มีลูกค้าเฉพาะบางกลุ่มที่ชอบเรื่องราวอัตถชีวประวัติของคนมีชีวิต ก็รวมกันอยู่ที่กลางร้านให้เลือกหากันได้เหมือนเดิม

"Hello, do you have southern Thailand guide book?" ... สวัสดี คุณมีไกด์บุ๊คสำหรับท่องเที่ยวภาคใต้ไหม ... ลูกค้ารุ่นลุงผิวสีถามขึ้น หลังจากเดินเข้ามายืนมองอยู่สักพัก ขณะที่ผมใช้ผ้าเช็ดฝุ่นที่เกาะอยู่ตามพลาสติกที่ห่อไว้

"Yes, I have. Thailand's Islands & Beaches guide. Do you want new one or second hand one?" ... มีสิ หนังสือเที่ยวเกาะและชายหาดของประเทศไทย คุณอยากได้เล่มใหม่หรือมือสองล่ะ ... ผมถามยิ้ม หลังจากเงยหน้าและวางหนังสือที่กำลังเช็ดอยู่ในมือ

"Second hand better." ... มือสองดีกว่านะ ... ลูกค้าเม้มปากคิดแป๊บนึงก่อนตอบ

"I have two, Lonely planet year 2010 and Rough guide year 2009. " ... ผมมีอยู่ 2 เล่ม เป็นโลนลีแพลนเน็ตปี 2010 กับราฟท์ไกด์ปี 2009 ... ผมบอกพร้อมกับหยิบทั้ง 2 เล่มมาวางเปรียบเทียบกันให้ดู

"Which one is better?" ... เล่มไหนดีกว่า ... ลูกค้าถามคำถามง่ายๆ ที่คนขายตอบยาก

"For my shop, Lonely planet is more favorite guide that customer looking for." ... สำหรับร้านผมนะ โลนลีแพลนเน็ตขายดีกว่า ลูกค้าส่วนใหญ่มักจะถามหากัน ... ผมเลี่ยงตอบไปว่าอันไหนดี-ไม่ดี เพราะบางคนอาจชอบรูปประกอบในเล่ม บางคนอาจติว่าแผนที่ไม่ตรง ขณะที่บางคนสนใจเรื่องรายละเอียดของสถานที่และราคามากกว่าอย่างอื่น ทำให้เกณฑ์การตัดสินไม่ค่อยแน่นอนเท่าไหร่ เดี๋ยวแนะนำไปแล้วไม่ตรงตามความคาดหมาย จะถูกลูกค้าตำหนิเอาภายหลังได้ (เหมือนน้ำอัดลมกับเด็กๆนั่นแหละ รสชาติอร่อยถูกใจ แต่ถ้ากินมากไป ไม่บันยะบันยัง ก็มีสิทธิ์ที่จะได้รับผลกระทบต่างๆมากมาย ทั้งจากน้ำตาลสูง ฟันผุ ... หรือการควบคุมพฤติกรรมการกินอาหารให้เหมาะสม ไม่เครียดไป-ไม่เค็มไป-ไม่จัดไป-ไม่มากไป-ไม่ดึกไป เพื่อจะได้ไม่เป็นกรดไหลย้อน ซึ่งส่วนใหญ่คนที่เป็นก็จะอายุเยอะแล้ว ถ้ามีสติคิด-ใช้ชีวิตให้เหมาะสมสักหน่อย ก็ไม่ต้องเสียเงินกินยา ... การเมืองก็เหมือนกัน มันเลือกยากระหว่างถูกกฏกับถูกใจ แม้แต่คนเขียนเอง บางอย่างที่ไม่จริงจังมากนัก ก็มักจะแตะๆหรือล้ำเส้นบ้างเหมือนกัน ด้วยความอยากพิสูจน์กับตัวเองว่าผลจะเป็นยังไง บางอย่างก็ไม่มีผล แต่บางทีก็เจ็บหนักแทบกระอักโลหิตก็เคยมาแล้ว ... เอ๊ะ เอ๊ะ เอ๊ะ ไปไกล ไปไกล เกินไปแล้ว กลับมาที่ลูกค้าผิวสีจากแอฟริกากันต่อดีกว่า เดี๋ยวจะไม่งาม ...  5555 )

"So I take this one. I hate too much tourist. I came here, koh samui 20 years ago, beach is quiet. Now too much people and everything change until I cannot remember. Can you suggest me some island or beach which cheap and not so much tourist?" ... งั้นเอาเล่มนี้ละกัน ผมไม่ชอบคนเยอะๆ สมัย 20 ปีที่แล้วที่เคยมาเที่ยวเกาะสมุย ตอนนั้นชายหาดสวย ไม่มีผู้คนมากมายแบบนี้ ตอนนี้คนเต็มไปหมดและหลายๆอย่างก็เปลี่ยนไปจนแทบจะจำไม่ได้ คุณมีเกาะไหนสงบๆแนะนำให้หน่อยสิ เอาแบบราคาไม่แพงและก็คนน้อยๆน่ะ ... ลูกค้ารำลึกความหลังยาวๆ ขณะจ่ายเงินและแกะห่อหนังสือ พลิกดูด้านใน

"Cheap price, hotel may not connect to beach. Are you ok?" ... ราคาถูก โรงแรมอาจจะไม่ติดกับชายหาดนะ ... ผมถามไปพร้อมกับสแกนหาเกาะในจินตนาการ

"Can, I can walk. No problem." ... ได้ เดินนิดหน่อยจะเป็นไรไป ไม่มีปัญหาเรื่องนั้น ... ลูกค้าพยักหน้าตอบมา

"So koh samed or koh chang would be recommend. Some beach may not so much people. Anyway now is hi-season, I cannot guarantee to you. You should recheck again, probably." ... ถ้างั้นก็เกาะเสม็ดหรือเกาะช้างแล้วกัน ชายหาดบางที่อาจจะมีคนไปเที่ยวเยอะหน่อย แต่ว่าตอนนี้มันเป็นไฮซีซันแล้ว ก็ต้องลองเช็คๆดูอีกทีนะ เพื่อความแน่ใจ ... ผมตอบพลางคิดในใจ หวังว่าเกาะเสม็ดคงไม่มันแล้วนะ ที่อ่าวพร้าวคราบน้ำมันคงหมดแล้ว

"Thanks for your help." ... ขอบคุณนะ ที่ช่วย ... ลูกค้ายื่นมือมาสัมผัสก่อนจากไป ผมอวยพรให้เดินทางโดยสวัสดิภาพก่อนจะกลับมารื้อชั้นต่อ

ค่ำวันนั้น ลูกค้าตาตี่ใส่แว่นจากจีนแผ่นดินใหญ่เข้ามาซื้อโปสการ์ดและฝากส่งพร้อมกัน หลังจากนั่งเขียนอยู่ชั่วครู่ เพื่อนหนุ่มที่มาด้วยกันก็เดินๆชมก่อนจะได้แผนที่กรุงเทพติดมือ ภาพโปสการ์ดที่เลือกได้ก็เป็นภาพวัดพระแก้วพิมพ์นิยมทั่วๆไป ... แต่ ...

ข้อความที่พ่อหนุ่มส่งถึงตัวเองนั้น ทำให้ผมยิ้มกว้างก่อนที่จะเอาไปหยอดตู้ให้ ... ทัศนคติดีๆแบบนี้ สมควรแชร์ให้แก่กัน ... ถ้าแปลตามประสาวัยรุ่น คงประมาณนี้

"เฮ้ย ตัวข้า ... แกน่ะจะไปได้อีกไกล ... กับชีวิตอันสว่างไสวในอนาคต ... ขอแค่ให้เชื่อมั่นในตัวเองและก้าวต่อไป ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเท่่านั้นก็พอ" 

"To Myself, You could be more better in the future! Happiness, Sweet and Sunshine the whole life. Just Believe in yourself no matter what would happened."

เจตตจัน

02-2820358

085-8035412

087-0719858