สวัสดีครับคุณผู้อ่านที่รักทุกท่าน ด้วยความยินดีที่ยังมีชีวิตอยู่ กินอิ่ม นอนหลับ หายใจได้ และยังมีอวัยวะครบ 32 ประการ สามารถมานั่งเขียนเล่าเรื่องราวเรื่อยเปื่อยจากร้านหนังสือในถนนข้าวสารให้ได้อ่านกันเล่นฆ่าเวลากันอีกแล้ว ท่ามกลางสายฝนโปรยปรายต้นฤดู ที่สับขาหลอกเรา เอาแดดแรงกับฟ้าแจ้งจางปางส่องมาตอนกลางวัน จนร้อนหัวแทบแตก หน้ามัน หรือไม่ก็เป็นฝ้ากันเป็นแถบๆโดยเฉพาะสาวน้อยสาวใหญ่ที่ต้องมีธุระการงาน ผ่านร้านรวงตามท้องถนน รวมทั้งฝุ่นจากรถยนตร์ รถโดยสารกลางกรุง ... แล้วหลังจากนั้นก็มาทำให้เราดีใจกับความเย็นชุ่มฉ่ำ พร้อมมากับอาการหวัดแดด คัดจมูก ตะครั่นตะครอในยามค่ำหลังจากแดดร่มลมตก แล้วพอวันรุ่งขึ้นก็พบกับแดดแรงร้อนเหมือนเดิม ประดุจ "ยิ้มซ่อนมีด - เสี้ยวหลี่ฉางเตา" ของ "หลี่ อี้ฝุ" ...

ร้านหนังสือยังเปิดอยู่ครับ (แม้จะเป็นถนนข้าวสารในพายุฝน) สำหรับนักท่องเที่ยวที่ต้องใช้หนังสือไกด์บุ๊คภาษาต่างประเทศ อาทิเช่น โลนลีแพลนเน็ตภาษาอังกฤษ ฝรั่งเศส เยอรมัน สเปน ฮีบรู ทั้งเที่ยวไทยและเที่ยวต่างประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งโซนเอเซียนี้ ไม่ว่าจะเป็น พม่า ลาว เวียตนามหรือกัมพูชา นอกจากนั้นก็ยังมีแผนที่ท่องเที่ยวต่างประเทศ และหนังสือเฟรสบุ๊คสำหรับพูดภาษาต่างๆอีกหลายภาษาพอสมควร

ครับ ... ขณะที่ข่าวพายุทอร์นาโดถล่มสหรัฐอเมริกาค่อยๆเลือนลางหายไป ข่าวฝนตกหนักน้ำท่วมยุโรปกลางก็ค่อยๆเข้ามาแทนที่ เยอรมัน เช็ก ออสเตรีย สวิสเซอร์แลนด์ ลามเข้าฮังการี แม่น้ำดานูบ แม่น้ำเอลเบรับน้ำจนล้น เขาว่าหนักสุดในรอบ 400 ปี สภาพใกล้เคียงกันกับน้ำท่วมบ้านเราตอนปลายปี 2554 น้ำล้นตลิ่ง ระดับน้ำมิดหลังคา เขื่อนใกล้แตก รัฐบาลประกาศเขตภัยพิบัติฉุกเฉิน ภาพคนออกมาช่วยกันเรียงกระสอบทราย ทำให้นึกถึงว่า บ้านกรูโดนมาก่อนแล้ว โดนมาเยอะ เจ็บมาเยอะ ... สึนามิหนักๆเราก็โดนมาแล้ว น้ำท่วมใหญ่เราก็โดนมาแล้ว ก็ขออย่าให้มีพายุใหญ่หรือแผ่นดินไหวหนักๆเหมือนต่างบ้านต่างเมืองเขาเลย

แทรกข่าวภัยพิบัติต่างประเทศช่วงนี้ มีข่าวภัยพิบัติเล็กๆสำหรับนักท่องเที่ยวที่ชอบปีนป่ายขึ้นที่สูงข่าวหนึ่งซึ่งผมว่าเป็นปัญหาที่มาตามความเปลี่ยนแปลงของโลกเหมือนกัน แต่เป็นปัญหาจากความก้าวหน้าของวิวัฒนาการนะครับ ไม่ใช่ปัญหาจากความเปลี่ยนแปลงของธรรมชาติ มันคือข่าวปริมาณนักท่องเที่ยวที่ขึ้นสู่ยอดเขาเอเวอร์เรสต์ครับ ... ข่าวบอกว่าคนต้องต่อแถวกันยาวเหยียด ระหว่างเส้นทางปีนขึ้นสู่ยอดเขา เนื่องมาจากว่ามันไม่ยากเหมือนก่อนแล้ว อุปกรณ์เสริมมากมายทำให้ปีนเขาสะดวก ไม่ต้องฟิตซ้อม เตรียมสภาพร่างกายให้พีคสุดๆเหมือนเมื่อก่อน (ชนิดที่ถ้าไม่เจ๋งจริง ปีนขึ้นไม่ถึงยอดเขาก็แข็งตายเป็นซากน้ำแข็งอยู่เชิงเขานั่นเอง) จนตอนนี้แข่งกันทำสถิติเด็กสุดกับแก่สุดที่ปีนถึงยอดเขา เห็นบอกว่าเด็กสุดเป็นเด็กอเมริกันอายุ 13 ปี กับแก่สุดเป็นปู่ยุ่นอายุ 80 ปี

ทีนี้พอขึ้นง่ายก็คนขึ้นเยอะสิครับ ขยะล้น คนเยอะเหมือนรถติด ที่สำคัญระยะเวลาชื่นชมความสำเร็จลดสั้นลงนี่สิครับ เหมือนเวลาเราไปเที่ยวตอนวันหยุดเทศกาล แล้วมีคนเข้าแถวเพื่อต่อคิวรอถ่ายรูปกับป้ายชื่อสถานที่ยาวเลยน่ะ รอนานก็เสียอารมณ์แถมเวลาจำกัดอีก แอ็คได้ไม่กี่ท่าก็ต้องให้คนอื่นบ้างแล้ว มนต์ขลังหรือเสน่ห์ของมันก็จะลดลง ... เขาบอกว่า เมื่อ 30 ปีก่อน มีคนขึ้นไปถึงยอดเขาได้ 8 คนต่อวัน แต่ตอนนี้สถิติสูงสุดอยู่ที่ 234 คนต่อวัน ลองคิดดูสิว่าคุณจะเหลือเวลาให้ชื่นชมความสำเร็จได้สักแค่ไหนกัน

แถวยาวเหยียดสุดสายตาของนักปีนเขาที่ขึ้นสู่ยอดเขาเอเวอร์เรสต์

ภาพมุมสูงของแถวนักปีนเขา ดูเล็กกระจ้อยเหมือนมดเดิน

มองๆไปเหมือนงานสันทนาการละลายพฤติกรรมของฝ่ายบุคคลนะครับ ประเภททำงานเป็นทีม ... คาบช้อน คาบไข่ เก้าอี้มนุย์ ... ประมาณนั้น

"ขยะ" ที่มาพร้อมกับนักท่องเที่ยวเสมอ

ที่ร้านหนังสือก็มีเรื่องปีนเขาเหมือนกันครับ แต่เป็น "Rock Climbing" ที่ลูกค้ามาถามหากันบ่อยๆ "Do you have Thailand rock climbing book?" ซึ่งตั้งแต่เปิดร้านมา ผมก็จะได้แต่ยิ้มแหยๆบ้าง หัวเราะแหะๆบ้าง พร้อมกับโบกมือ ส่ายหน้าปฏิเสธไป แต่ปัจจุบันนี้ที่ร้านเปลี่ยนไปแล้ว ผมได้หนังสือปีนเข้ามาที่ร้านเหมือนกัน แต่เป็นปีนหน้าผาครับ ไม่ใช่ปีนเขา

"King Climbers" - Thailand rock climbing guide คู่มือการปีนหน้าผาโดย "สมพร สืบเหตุ" หรือ "คิง" บอกเล่าเรื่องราว เทคนิค วิธีการปีนหน้าผา รวมถึงเส้นทางการปีนที่หาดไร่เลย์ หาดต้นไทร จังหวัดกระบี่ อันนับได้ว่าเป็นหนึ่งในจุดปีนที่มีชื่อเสียงโด่งดังเป็นที่รู้จักของนักปีนหน้าผาชาวต่างชาติ

เห็นวิวปีนหน้าผาสวยๆที่กระบี่แล้ว ทำให้อดรีนาลีนพลุ่งพล่านดีจริงๆ

หลายวันก่อน ลูกค้าจีนหนุ่มคนหนึ่งที่เข้ามาที่ร้านคืนไกด์บุ๊คโลนลีแพลนเน็ตไทยแลนด์ แอนด์ไอซ์แลนด์บีชปีล่าสุด พร้อมฝากส่งโปสการ์ดฉบับหนึ่งไว้ให้ ด้านภาพเป็นยังไงผมจำไม่ได้ แต่ด้านเขียนนั้นมีภาพลายเส้นเล่าเรื่องราวการปีนไว้ให้ได้ขำขัน ผมเห็นแล้วก็หัวเราะถามชายหนุ่มดู

"เฮ้ คุณเองหรือเปล่า ที่อยู่ในภาพวาดนี้น่ะ"

ชายหนุ่มยิ้มๆแล้วชี้ไปที่ตัวการ์ตูนลายเส้นที่อยู่ที่พื้น "ผมอยู่นี่ ... คุณรู้ไหม ผมไปหัดปีนหน้าผาที่กระบี่ คิดเอาเองตามอย่างหนังฮอลลีวู้ดเหมือนตัวแสดงที่ใช้กำลังแขนดึงตัวเองขึ้นไปตามเชือก ประมาณ ทอม ครู๊ซ หรือ เจสัน สตาตัม"

ผมหัวเราะแล้วถามต่อ "แล้วเป็นไง ขึ้นไหม ... ผมดูในโปสการ์ดนี่เหมือนจะมีปัญหานะ"

ชายหนุ่มหัวเราะก๊าก "ใช่สิ มันไม่ขึ้นน่ะ แถมเหนื่อยโคตรๆไปเลย มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เห็นฝรั่งอีกคนมันค่อยๆเกาะ-ไต่ขึ้นไปตามร่องหน้าผา ... ผมละโคตรอายเลย"

"เพื่อนคุณที่ปลายทางต้องหัวเราะขำคุณแน่ๆเลย" ผมพยักหน้าเข้าใจพร้อมหัวเราะงอหาย

ภาพโปสการ์ดปล่อยไก่ของหนุ่มจีนที่ไปหัดปีนหน้าผาที่กระบี่

นอกจากนั้นแล้ว ไม่กี่สัปดาห์ก่อนก็มีวีรกรรมการ "ปีน" ชนิดโด่งดังถึงขั้นลงเป็นข่าวหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์เมืองไทยกันหลายฉบับเลยทีเดียว ประกอบด้วยการไล่ล่าตามช่องลม ฝ้าเพดาน กันอย่างเอิกเกริกเหมือนหนังฮอลลีวู้ดประเภทผจญภัย บู๊ล้างผลาญ เสียแต่ตัวพระเอกของเรื่องดันพลาดท่าถูกจับ และไม่ใช่ดาราหล่อล่ำจากฟากอเมริกันหรือยุโรป แต่กลับเป็นดาราหน้าใหม่จากสวนสัตว์เก่าแก่ของกรุงเทพเรานี่เอง

ฉากการไล่ล่าในอาคารรัฐสภาที่ขึ้นหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์แทบทุกฉบับ หลายวันก่อน

ตัวเอกถูกจับได้ในตอนท้ายที่สุด หลังจากเล่นเอาเถิดเจ้าล่อกันอยู่นานพอดู ... สัมผัสได้ถึงรสชาติของการ "ปีน" ชนิดเอาชีวิตเป็นเดิมพัน

เจตตจัน

085-8035412

087-0719858

jettajan227@yahoo.com

Create Date : 15 มิถุนายน 2556
Last Update : 15 มิถุนายน 2556 15:03:47 น.		1 comments
Counter : 1322 Pageviews.
Share Tweet