ครับ ... นอกเรื่องกันมาซะยาว ก็กลับเข้ามาในร้านหนังสือกันดีกว่า ในภาวะที่ลูกค้าน้อยลงๆ พากันหลบร้อนออกไปจากบ้านเรา แต่ร้านหนังสือยังคงเปิดอยู่ครับเพื่อต้อนรับลูกค้าเหล่าแบ็คแพ็คเกอร์ที่มาเที่ยวในงบประมาณจำกัด และเรายังมีหนังสือให้เลือกชม เลือกเปลี่ยนกันได้ไม่มากก็น้อย ทั้งไกด์บุ๊คภาษาต่างประเทศ ทั้งเฟรสบุ๊ค แผนที่และหนังสืออ่านเล่นมากมายหลายภาษา ... ผมเคยลองนับไปนับมาดูแล้วพบว่าที่ร้านมีหนังสือปะปนกันได้ถึง 14 ภาษา ไม่รวมเศษเล็กๆน้อยๆภาษาละเล่ม 2 เล่ม เช่น กรีซ เช็ค ตากาล็อก นับว่าแปลกเหนือความคาดหมายไปหลายขุมเหมือนกัน

วันก่อนผมเพิ่งไ้ด้หนังสือภาษารัสเซียนมา 2 เล่ม ปกแข็งรูปเล่มน่าอ่านดี ภาษาหลักบนปกนั้นดูแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นภาษารัสเซีย แต่ภาพบนปกนี่สิที่บ่งบอกความเป็นญี่ปุ่นออกมาอย่างชัดเจน แถมเล่มที่มีหน้าปกเป็นภาพสถานีรถไฟยังมีตัวหนังสือภาษาญี่ปุ่น 2 แถวพิมพ์ในแนวตั้งชิดขอบปกด้านขวาอีกด้วย พร้อมกับที่ตัวอักษรบนปกพิมพ์ไว้ชัดเจน "Харуми Мураками"

..... สัญชาติญาณบอกว่า "มูราคามิ" ล้านเปอร์เซ็นต์ ... ผมพลิกดูหน้าในก็พบกับความจริงว่าสิ่งที่ผมเดานั้นไม่ผิดไปเลย เล่มซ้ายเป็นสารคดี "Underground 2" เรื่องเกี่ยวกับเหตุแก๊ซพิษในสถานีรถไฟใต้ดินซึ่งเกี่ยวเนื่องกับลัทธิโอมชินริเคียว (เป็นเล่ม 2 ซึ่งเขียนไว้ตั้งแต่ปี 1998 ต่อจากเล่ม 1 ที่เขียนไว้ในปี 1997) แต่พิมพ์เป็นเวอร์ชันภาษารัสเซียเล่มนี้ในปี 2006

ส่วนอีกเล่มหนึ่งซึ่งหน้าปกเป็นภาพหญิงสาวออฟฟิศก้าวเท้าลงบนเส้นเชือกที่พาดผ่านบนยอดตึก น่าจะเป็นรวมเรื่องสั้นเล่มใหม่ "Tokyo Kitanshu" ซึ่งเพิ่งเขียนในปี 2010 และแปลเป็นภาษารัสเซียนในปี 2011

"Yakusoku-sareta basho-de (Andaguraundo 2)" และ "TOKYO KITANSHU" โดยฝีมือรจนาของ Haruki Murakami

ขณะที่ผมนั่งตบแต่งมุมหนังสืออยู่อย่างเงียบๆ ลูกค้าสาวชาวจีนคู่หนึ่งก็เปิดประตูก้าวเข้ามาในร้านถามหาโลนลีแพลนเน็ตอินเดีย ซึ่งผมเหลือแต่ฟุตปริ๊นท์มือสองปกแข็งปี 2009 กับดิสโคเวอร์อินเดีย 2011 ฉบัีบใหม่มือหนึ่งอยู่ 2 เล่ม หญิงสาวร่างอวบหน้าบ้องแบ๊วหยิบมาพิจารณาอยู่ครู่หนึ่งก็ตกลงใจแลกกับโลนลีแพลนเน็ตอินโดนีเซีย 2010 ปีล่าสุดพร้อมจ่ายเงินเพิ่มอีกเล็กน้อย

"I just applied Indian visa on last week, do you think it's the ggod idea to go there now? ... ฉันเพิ่งขอวีซ่าอินเดียไปเมื่อสัปดาห์ก่อน คุณว่าฉันไปอินเดียช่วงนี้ดีไหม" อาหมวยจากจีนแผ่นดินใหญ่ถามมา

ผมช้อนสายตาขึ้นสบตาเธอ แล้วชำเลืองไปทางเพื่อนสาวร่างผอมที่มาด้วยกัน "คุณไปกันกี่คนล่ะ เพื่อนคุณไปด้วยกันหรือเปล่า ถ้าไปกันหลายคนก็น่าจะโอเคนะ"

"She doesn't go with me. She take leave just 1 month to come here in thailand. เธอไม่ได้ไปด้วย เพื่อนฉันลางานมาเที่ยวเมืองไทยนี่แค่ 1 เดือน วันลาเธอไม่พอ" เธอตอบยิ้มๆ แต่แววตากังวล

"คุณกังวลกับข่าวช่วงก่อน ทั้งบนรถเมล์และข่าวเกี่ยวกับนักท่องเที่ยวต่างชาติคู่นั้นน่ะ ใช่ไหม" ผมถามไปพร้อมกับสบตาเธอ

"Yes, I feel worry about those news.  Actually I want to go to India, but safety is the first priority. ... ใช่ ฉันไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่กับข่าวพวกนั้น จริงๆแล้ว ถึงแม้ว่าฉันอยากไปเที่ยวที่อินเดียมากแค่ไหน แต่เรื่องความปลอดภัยก็เป็นเรื่องสำคัญอันดับแรกแน่ๆ" เธอตอบมา

"เท่าที่ผมเคยถามๆลูกค้ามา ผู้ชายไม่มีปัญหาแน่นอน ไม่ว่าจะไปคนเดียวเดินเดี่ยว ขี่จักรยาน นาน 5-6 เดือนจนถึง 4-5 ปี ... แต่สำหรับผู้หญิงแล้ว ไม่ง่ายเลย พวกเธอมักจะบอกกับผมในประโยคเดียวกันว่า "It's not easy to travel there in India by 1 lady. ว่าแต่คุณไม่มีเพื่อนผู้ชายหรือแฟนมาด้วยกันเลยเหรอ" ผมตอบพลางถามย้อนกลับไป

"ไม่มี ... ทำไมเหรอ" เธอถาม

"อย่างน้อย ถ้ามีเพื่อนผู้ชายหรือแฟนของคุณไปด้วยกัน ก็น่าจะปลอดภัยมากขึ้นน่ะ เพราะเท่าที่เห็นลูกค้าที่ไปเป็นคู่ก็ดูปลอดภัยดี ... แต่แน่ละ คุณก็ต้องดูแลตัวเองแล้วก็แผนเดินทางก็อาจจะต้องคุยกันก่อน แน่นอนมันไม่เหมือนกับบินเดี่ยวอยู่แล้ว" ผมตอบ

"เหรอ ... แล้วฉันจะหาเพื่อนร่วมทางที่ไหนดีละเนี่ย" เธอทำหน้าขมวดคิ้ว

"ก็ระหว่างที่รอวีซ่าอยู่นี่ คุณลองถามๆดูแถวข้าวสาร หรือไม่ก็ระหว่างการเดินทางขึ้นเหนือของคุณก็ได้นี่ คุณยังพอมีเวลาหาเพื่อนร่วมทางได้อีกหลายสัปดาห์ก่อนออกเดินทาง ใช่ไหม ... คุณอาจจะหาเพื่อนร่วมทริปไปอินเดียได้ก็เป็นได้นะ" ผมลองแนะนำดู

"อื้อ ดีเหมือนกัน ถ้างั้่นฉันให้อี-เมล์กับคุณไว้ได้ไหม เผื่อคุณมีลูกค้าซื้อหนังสือที่จะไปอินเดียเร็วๆนี้จะได้ส่งเมล์บอกฉันได้" เธอบอกพร้อมกับจดข้อมูลลงในกระดาษใบเล็กให้ผม ... เธอชื่อ "Liu - หลิว"

ผมหัวเราะพร้อมกับรับเศษกระดาษจากเธอ "ได้ๆ ถ้ามี เดี๋ยวส่งให้"

คล้อยหลังไป 2 วัน ตอน 2 ทุ่ม "หลิว" กลับมาอีกพร้อมกับเพื่อนสาวร่างผอมคนเดิม เธอนั่งลงที่ร้านพร้อมกับแผนที่กรุงเทพวางแบบนโต๊ะ ถามผมว่า

เอ้า ... ใครจะไปอินเดียบ้างครับ มีอาหมวยรอหาเพื่อนเดินทางไปด้วยหนึ่งคน

... ถ้าไม่มีใครไป เดี๋ยวผมปิดร้านไปเองก็ได้ ... เขาจะหาว่าคนไทยไม่มีน้ำใจ หุหุ

(หัวเราะแบบมีเลศนัย)

เจตตจัน

085-8035412

087-0719858่

jettajan227@yahoo.com

ปล. เดือนก่อนมีสาวหมวยมาฝากส่งโปสการ์ดไปจีน 5 ใบ เป็นโปสการ์ดกระดาษสาสีสี 3 ใบ และกระดาษอาร์ตอีก 2 ใบ

1 ใน 2 โปสการ์ดกระดาษอาร์ทจากปาย ... แม่คุณปั๊มตราประทับซะเปรอะไปหมด

3 ใบนี้เป็นกระดาษสา 3 สี ลายเส้นวาดง่ายๆ ดูสวยงามแบบเบสิค มาไกลจากเมืองนอกเมืองนา

"โปสการ์ดสี่แผ่นดิน" ... พลิกดูด้านเขียน 3 ใบนั้นมีตัวอักษรพิมพ์ไว้ชัดเจน "Made in Nepal" เข้าใจว่าเป็นโปสการ์ดที่เดินทางไกลจากเนปาล ดินแดนต้นกำเนิดแห่งศาสนาพุทธ ผ่านเข้ามาวางขายในอินเดีย ก่อนที่จะถูกบริษัท "มิตรา กิ๊ฟท์ช็อป จำกัด" บริษัทที่จำหน่ายสินค้า-ของที่ระลึกจากประเทศอินเดีย นำเข้ามาขายในประเทศไทย และนักท่องเที่ยวสาวชาวจีนซื้อ-ประทับตราแสตมป์ไทย ส่งกลับไปที่ประเทศจีน