//www.pantip.com/cafe/library/topic/K7489886/K7489886.html

ขอร่วมสนทนาด้วยครับ

ผมเป็นนักเรียนปรัชญาคนหนึ่ง มีความเห็นที่แตกต่างออกไปครับ มันมีวิธีการเข้าใจวิชาปรัชญาและนักปรัชญาอยู่ 2 รูปแบบครับ ในการแปลคำว่า philosophy ว่า 1) วิชาของผู้รู้ (ซึ่งส่วนมากเราจะเข้าใจวิชานี้ในความหมายนี้) และ 2) วิชาของผู้ที่รักจะรู้ (เป็นความหมายที่แท้จริงของคำว่า philosopher ตามรากศัพท์ในภาษากรีก) ถ้าเราเข้าใจความหมายของนักปรัชญาแบบนี้ อาจจะทำให้เราเข้าใจวิชานี้และนักเรียนวิชานี้ได้มากขึ้น

เราใช้ปากถามเพราะเรารักที่จะรู้ เราเขียนถามเพราะเรารักที่จะรู้ เราเรียน เราอ่าน เพราะเรารักที่จะรู้ และเราจะไม่หยุดการทำกิจกรรมทางปัญญาเพราะเรารักที่จะรู้นั่นเอง แต่เมื่อเราคิดว่าเรารู้ เราก็แสดงทัศนะออกไปเพื่อคนที่อยากรู้ในเรื่องเดียวกันกับเรา หากเขาไม่เห็นด้วยเราก็จะได้ร่วมถกเถียงอภิปรายเพื่อนำไปสู่การรู้มากยิ่งขึ้น เท่านั้นเอง

นักปรัชญามีความอ่อนน้อมถ่อมตนและใจกว้างพอที่จะไม่อ้างว่าตนเป็นผู้รู้ครับ และก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับการเป็นผู้รู้มากกว่าการเป็นผู้รักที่จะรู้ เราจึงให้ความสำคัญกับการถามคำถามและการโต้แย้งถกเถียงกันครับ

มันจะเป็นอย่างไรล่ะครับ ถ้าในสังคมมีนักปราชญ์ชนิดที่อ้างว่าตนเองรู้ หรือพิชิตสัจจะได้สำเร็จแล้ว แล้วคนในสังคมก็พลอยยอมรับเหมือนกันหมด โดยไม่มีใครสงสัยอะไรเลย ผมว่าสังคมแบบนั้นน่ากลัวกว่านะครับ มันจะดีกว่าหรือไม่ ที่เราจะมีนักปราชญ์ที่รักที่จะรู้ และเป็นคนที่พร้อมจะเปิดใจให้มีการถามคำถามและโต้แย้งถกเถียงอย่างให้เกียรติ นี่แหละครับบทบาทของนักปรัชญา

ขอแสดงทัศนะแค่นี้นะครับ สนทนาค่อนข้างจะจริงจังหน่อยไม่ว่ากันนะครับ

ด้วยความเคารพ

ขอโทษด้วยนะครับระหว่างตอบนี่ มือไปโดนเอนเทอร์หลายครั้ง ช่วยลบอันก่อนหน้านี้ให้ด้วยนะครับ

ผมเขียนไป เพื่อยั่วให้แย้งน่ะครับ
ด้วยความยินดี ที่dreamingbutterflyเข้ามาช่วยอธิบาย อย่างได้สาระ จริงจังนั้นดีครับ คนไทยติดเล่นมากไป ได้แต่ปรัชญาสุนทรียะเบื้องต้น จึงไม่ค่อยเข้าถึงปรัชญาด้านอื่นที่ต้องการความจริงจัง

ดีเหมือนกันครับผมว่าจะย้ายไปเรียนปรัชญาอยู่พอดี
เพราะผมไม่รู้อะไรเลย

ขอให้เรียนได้เกียรตินิยมครับ คุณงี่เง่า
ที่จริงมันคล้ายๆจะเป็นประวัติศาสตร์ปรัชญาไปแล้ว วิชานี้

ปัจจุบันการเรียนศาสตร์และศิลปทุกแขนง ถึงระดับปริญญาเอกจะเป็นดอกเตอร์ทางปรัชญาได้เหมือนกัน

.นักปรัชญาเมธีนั้น(มีหลายด้าน) จะเป็นได้ดี ขยันฟัง/ไต่ถามผู้ใหญ่ที่ฉลาด
ต้องขยันอ่านขยันเขียน รู้๒ภาษาขึ้นไป ขยันคิด รักมนุษย์ขยันสมาคม ขยันท่องเที่ยวไปในโลกกว้าง
ทำอะไรต่ออะไรมากมาย และมีจิตสาธารณะ ฯลฯ

ส่วนใหญ่โลกนี้มีคน 2 ประเภทเป็นผู้ เห็น กับไม่เห็น เช่นเห็นในด้านต่างๆและไม่เห็นในด้านต่างๆ มันเป็นธรรมดาของเหล่า สิ่งที่เรียกว่ามีชีวีต ที่บัญญัติ ว่าคน หรือมนุษย์ เพราะเค้ามีปัญญา แต่ปัญญามากไป คนก็ว่าบ้า ปัญญา น้อย ก็ว่าโง่ ผมว่าการที่เราจะเป็น นักปรัชญานั้น มันจะเหมือนกับการเข้าใจกับธรรมชาติหรือปล่าว คับ แต่ถ้ารู้และเข้าใจดีแล้วเพียงอย่างเดียวก็คงไม่ดีพอ ถ้าคุณไม่ยอมปล่อยวาง...แต่ที่สำคัญ ต้องเข้าใจก่อนว่า นักปรัชญาคือผู้ที่รักที่จะรู้ และอิสระในด้านความคิด ..และพร้อมยอมรับแนวความคิดของทุกคน...