ประวัติความเป็นมา

Phulkari สร้างดอกไม้เป็นหนึ่งในที่สุดเย็บปักถักร้อยที่มีสีสันและมีชีวิตชีวาของประเทศอินเดีย ประสบการณ์ในรัฐปัญจาบก็มีต้นกำเนิดในศตวรรษที่สิบห้า ประวัติศาสตร์และต้นกำเนิดของมันแตกต่างกันไปจากคนสู่คนเนื่องจากขาดหลักฐานและเอกสาร ต้นกำเนิดของศิลปะที่สวยงามนี้สามารถตรวจสอบกลับไปศตวรรษที่ 15 บางคนบอกว่า phulkari ได้ทำในเรื่องราวของความรักที่มีชื่อเสียงของเฮียร์ Ranjha-เขียนโดย Waris Shah (1725 -1790), เฮียร์ได้หลายเครื่องแต่งกายรวมบทความ phulkari เกินไปจากนี้มันค่อนข้างชัดเจนว่า phulkari บทความปรกตินำเสนอให้กับหญิงสาว ในระหว่างงานแต่งงานของเธอ บางคนมีฝีมือที่ opinon นี้อพยพมาจากศิลปะเปอร์เซียที่เย็บปักถักร้อยจาก Gulkari 'มีความหมายคล้ายกัน' กุล 'หมายถึงดอกไม้และ' รี 'หมายถึงการทำงานที่ได้มีลักษณะคล้ายกับ phulkari มีทฤษฎีที่ได้มีลักษณะคล้ายกับ phulkari อื่น

ทฤษฎีหนึ่งมากขึ้นซึ่งเปิดเผยว่าชนเผ่าจัทตะวันออกปัญจาบโดยทั่วไปชาวบ้านอพยพมาจากเอเชียกลางเป็นผู้บุกเบิกของเรือนี้เป็นทฤษฎีที่แข็งแกร่งที่สุดที่ฉันมารอบในระหว่างการวิจัยของฉันจัทเหล่านี้ยังดำเนินงานฝีมือเหล่านี้ในรัฐอื่น ๆ ของอินเดีย เช่น Haryana รัฐราชสถานและจราต

articals โบราณหลาย phulkari เป็น rumal, ผ้าเช็ดหน้าปักอยู่ที่ไหนสักแห่งในช่วงศตวรรษที่สิบห้าโดยน้องสาวของกูรูซิก Nanak อาจารย์เดฟจี .. ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 15 ผู้ก่อตั้งศาสนาซิกคุรุนานักเขียน: "เจ้าไม่ได้ ผู้หญิงคนหนึ่งที่คุ้มค่าจนพระองค์ทรงปักเสื้อของเจ้าเอง " ผู้หญิงวิลเลจยังคงปฏิบัติงานฝีมือยังเตียงเย็บและเบาะครอบคลุมและความหลากหลายของผ้าอื่น ๆ แต่ศิลปะอาจจะถึงสุดยอดในช่วงปลายทศวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20

การออกแบบและรูปแบบ

มีรูปแบบที่กว้างขวางของการออกแบบที่ใช้ใน phulkari คือ ทุกการแสดงที่เป็นไปได้ของชีวิตและธรรมชาติพบการแสดงออกนั้น แม้ว่ามันจะเริ่มต้นด้วยรูปแบบเรขาคณิตดอกไม้และใบไม้ในวันนี้การออกแบบที่ได้รับการขยายรวมไปถึงนก, สัตว์, ร่างมนุษย์, ดวงอาทิตย์ดวงจันทร์, วัตถุที่ใช้ชีวิตประจำวันและทุกอย่างที่พบในแผ่นดิน จากนั้นมีการออกแบบพิเศษที่เรียกว่า bagh Dhoop-chhaon (ดวงอาทิตย์สี) ซึ่งเป็นที่นิยมอย่างมากในรัฐ อย่างไรก็ตามยังไม่มีวิชาทางศาสนาหรือฉาก Darbar ปัก บางส่วนของสายพันธุ์ที่มีชื่อเสียงที่สุดของ phulkaris baghs และได้รับการระบุไว้ด้านล่าง

1. Chope: ความหลากหลายนี้จะนำเสนอมักจะเป็นเจ้าสาวโดยคุณยายของเธอในช่วงก่อนที่จะมีพิธีแต่งงาน มันมีตรงตะเข็บเส้นสองด้านและปรากฏเดียวกันในสิ่งที่ตรงกันข้าม แต่เพียงชายแดนปักและศูนย์ที่เหลือธรรมดา มันเป็นสีแดงมักจะอยู่ในสีและการสวมใส่เป็นผ้าคลุมหน้า

2. Vari-da-bagh: นี่จะทำยังบนผ้าสีแดง มันถูกปกคลุมไปด้วยสีเหลืองปักยาอมทองกับคนเล็กที่อยู่ในชายแดน

3. Darshan dwar: นี้มักจะใช้สำหรับงานนำเสนอในวัดหรือประดับประดาผนังของบ้านเมื่อแกรนธ์นายท่านจะถูกนำมานั้น มันจะทำยังบนผ้าสีแดงที่มีลวดลายของประตูหันหน้าไปทางโค้งการออกแบบของมนุษย์สัตว์, นก, ดอกไม้ ฯลฯ

4. Chamba: นี้รวมถึงชุดของไม้เลื้อยหยักใบเก๋และดอกไม้และเป็นอย่างสูงในสมัยเมื่อเร็ว ๆ นี้

5. Ghunghat bagh หรือส่าหรี pallau: มันจะเป็น pallu และส่วนที่ครอบคลุมหัว pallu และส่วนหัวมีส่วนปักเป็นรูปสามเหลี่ยมและส่วนที่เหลือของผ้าปักชายแดนเท่านั้น

6. Bawan Bagh: Bawan หมายถึงห้าหมื่นสองก็เป็นรูปแบบที่ประกอบด้วยการออกแบบทางเรขาคณิตต่างๆปักบนชิ้นหนึ่งเดียวของผ้า

7. Suber: Suber เป็นชิ้นส่วนของผ้าที่สวมใส่โดยเจ้าสาวในงานแต่งงานในขณะที่การ feras รอบปราชญ์แกรนธ์ซาฮิบหรือไฟศักดิ์สิทธิ์ ผ้ามีห้าลวดลายปักหนึ่งในศูนย์และอีกสี่คนในแต่ละมุม

8. Satrangi: การ phulkari เจ็ดสี

9. Thirma: คุณลักษณะเด่นของ thirma เป็น khaddar สีขาวที่เป็นสัญลักษณ์ของความบริสุทธิ์ เพราะสีขาวของมันก็มักจะถูกสวมใส่โดยผู้หญิงผู้สูงอายุและหญิงม่าย สีของด้ายที่ใช้ในการเย็บปักถักร้อยช่วงจากสีแดงเป็นสีชมพู

10. Sainchi Phulkari ชีวิตหมู่บ้านปัญจาบเป็นภาพใน phulkari sainchi และรูปแบบนี้ถูก จำกัด ให้พื้นที่มากน้อยของรัฐปัญจาบเช่นย่าน Firozpur และ Bhatinda รูปแบบที่ใช้ในการช่วงจากสัตว์ท้องถิ่นเกษตรกรมวยปล้ำ, ผู้ประกอบการรถไฟและวิธีการอื่นในการขนส่ง

ตะเข็บ:

มันเป็นรูปแบบของศิลปะแบบดั้งเดิมที่จะทำในการออกแบบที่เรียบง่ายด้วยการเย็บแผลสาปยาวและระยะสั้น สั้นตะเข็บเป็นปลีกย่อยมันมีลักษณะ ศิลปะของการ Phulkari อยู่ในรูปแบบการจัดการของสีและความยาวของเย็บแผล Phulkari จะทำโดยการปักครอสติเล็กสาปศิลปะมากกว่าผ้า เย็บแผลที่ทำเกี่ยวกับด้านหลังของผ้าฝ้ายหยาบกับเส้นไหมสี เย็บแผลมีขนาดเล็กปลีกย่อยที่ละเอียดอ่อนและมีลักษณะที่น่ากลัว เพียงหนึ่งเดียวสาระถูกนำมาใช้ในครั้งเดียว เย็บแผลจะทำแนวตั้งแนวนอนและแม้กระทั่งแนวทแยงมุมเพื่อสร้างผลพิเศษของแสงและเงา

กระทู้:

ในวันแรกไหมที่ใช้ในการเย็บปักถักร้อยถูกนำมาจากอัฟกานิสถาน, จีนและส่วนอื่น ๆ ของอินเดียเช่นแคชเมียร์และเบงกอล ด้ายที่ทำจากผ้าไหมซึ่งเรียกว่า "ลาย" ในปัญจาบ

สี:

สีสดใสเป็นที่ต้องการเสมอเมื่อมันมาถึง Phulkari เพราะมันหมายถึงดอกไม้และสวน สีหลักที่ใช้เป็นสีเหลือง, สีแดง, สีเขียว, สีส้ม, สีชมพูและสีฟ้า ส่วนที่น่าสนใจที่สุดของ phulkari คือเฉดสีที่แตกต่างกันไม่ถูกใช้เพื่อวัตถุประสงค์ในการแรเงา; ค่อนข้างจะทำกับแนวเส้นทแยงมุมเย็บแผลและแนวตั้ง ด้ายเงาสะท้อนให้เห็นถึงเฉดสีที่แตกต่างกันไปในทิศทางที่แตกต่างกัน

ผ้า:

ในวันแรกผ้าที่ใช้สำหรับ phulkari เป็นพื้นผ้าฝ้ายและของอินเดียซึ่งเป็นบ้านปั่นและย้อม ผ้าที่ยากลำบากมีความเหมาะสมในการทำงานโดยไม่ต้องกรอบและเป็นเรื่องง่ายที่จะรักษา ผ้าฐานเป็นพื้นเมืองทอในประเทศและคดีย้อม ดังกล่าวเป็นฐานที่แข็งแกร่งในระยะยาวและราคาถูกและในเวลาเดียวกัน, อำนวยความสะดวกที่จำเป็นมากนับหัวข้อในขณะที่เย็บ นอกจากนี้ยังสามารถทำงานได้อย่างง่ายดายโดยไม่ต้องกรอบและผ้าไม่ puckers หรือดึง สีเช่นสีขาว, สีน้ำเงินเข้ม, สีดำและสีน้ำตาลทั่วไปจะใช้สำหรับผ้าฐาน แต่สีที่ต้องการมากที่สุดจะเป็นสีแดง ผ้าที่ตัวเองจะใช้เป็นของตกแต่งภายในเพื่อให้รูปแบบเย็บมันจะกลายเป็นมากขึ้นและน่าสนใจที่แตกต่างกัน ส่วนสำเร็จรูปของเย็บปักถักร้อยที่มีการรีดและปกคลุมด้วยผ้ามัสลินเพื่อให้ส่วนที่ปักสะอาดในขณะที่ทำงาน

วันนี้ความหลากหลายของผ้าที่ใช้ในการเย็บปักถักร้อยแบบดั้งเดิม dupattas จะแตกต่างจากผ้าชีฟอง, Georgette และเครป การทำงานที่มีการแพร่กระจาย Phulkari ผ้าจาก Odinis ไปชุดยาวเต็มรูปแบบ เวลาที่อยู่ไม่ไกลเมื่อเราจะเห็นมันถูกนำมาใช้ในม่านเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของอุตสาหกรรมการตกแต่งภายใน อุตสาหกรรมฝีมือในชนบทจะได้เห็นการพัฒนา Phulkari เป็นแนวโน้มในการออกแบบงานหัตถกรรมและเครื่องประดับเช่นกัน