Bloggang.com : ต้อง-เกษทัย : 1 ปีของเพื่อนที่จากเราไปอย่างไม่มีวันกลับ

มกราคม 2549

1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30	31

29 มกราคม 2549

1 ปีของเพื่อนที่จากเราไปอย่างไม่มีวันกลับ

1 ปีของเพื่อนที่จากเราไปอย่างไม่มีวันกลับ

.... 29 มกราคม 2549 วันนี้เป็นวันพระ เราได้ตื่นไปทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้กับนาย>

.....ครบรอบ 1 ปีเต็มแล้วซินะกับการจากไปอย่างไม่มีวันกลับของนาย
วันที่ 29 มกราคม 2548 เพื่อน ๆ สวนกุหลาบ’นนท์ ต่างตกใจกับข่าวที่ส่งถึง
ต่อ ๆ กันกับการประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตของนายและครอบครัว
ตอนที่รู้ข่าวมันอึ้ง ๆ มึน ๆ ยังไงบอกไม่ถูก ขี่รถมอเตอร์ไซค์กลับหอมาได้
ยังไงไม่รู้ ในหัวมันอื้อไปหมด กลับมานั่งดูรูปเก่า ๆ สมัยเราเป็นนักเรียนด้วยกัน
ก็น้ำตาไหลไป แทบจะไม่เชื่อกับข่าวที่ได้รับ และไม่นึกว่านายจะจากพวกเราไปเร็วเช่นนี้ และนี่เป็นรูปสุดท้ายที่พวกเราได้พบกับนายคือ
งานเลี้ยงสังสรรค์ปีใหม่ของพวกเราที่บ้านป๊อบเมื่อคืนวันที่ 25 ธันวาคม 2547

จนกระทั่งเช้าวันที่ 30 มกราคม 2548 หนังสือพิมพ์แทบทุกฉบับในประเทศไทย
เขียนข่าวถึงการเสียชีวิตของนายและครอบครัว ก็เป็นที่แน่นอนแล้วว่าไม่มีใครอำเราแน่
และเรื่องที่เกิดขึ้นมันไม่ได้เป็นความฝัน....แต่มันเป็นความจริงที่เราได้เสียเพื่อนไปอย่างไม่มีวันกลับ

เราจึงได้เดินทางกลับไปร่วมงานศพของนาย ภาพที่เห็นในศาลาคืนนั้น
เป็นความรู้สึกที่เศร้าสลดอย่างบอกไม่ถูก ไม่นึกว่าร่างไร้วิญญาณ
ที่อยู่ตรงหน้าเรานั้นจะเป็นนาย ทำไม? นายถึงจากพวกเราไปเร็วเช่นนี้

หากดวงวิญญาณของนายยังรับรู้กับเรื่องราวที่ยังเกิดขึ้นก็ขอให้รับรู้
ไว้ว่าพวกเราทุกคน ญาติพี่น้องทุก ๆ คนของนายรู้สึกเสียใจ
กับการจากไปอย่างไม่มีวันกลับของนายและครอบครัว

อาจารย์สถิตย์ใจ อาจารย์เกวลี ซึ่งเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาและอาจารย์ที่สอน
พวกเราสมัยมัธยมฯ ก็มาร่วมไว้อาลัยกับการจากไปของนายนะ

และวันที่เผาร่างไร้วิญญาณของนายอาจารย์วันดีก็มานะ พร้อมกับเพื่อน ๆ
มาร่วมส่งนายไปสวรรค์
มีเพลงที่เปิดเมื่อตอนเผานาย (ทางวัดเปิด) ฟังท่อนนี้แล้วมันกินใจอย่างบอก
ไม่ถูก"ขอให้เธอไปดี ขอให้มีความสุข ขอให้เธอหมดทุกข์เสียที"

ไปดีนะเพื่อน ขอให้ดวงวิญญาณของนายไปสู่ที่ที่สงบสุข
เย็นวันนั้น เป็นวันที่พวกเรารู้สึกหดหู่ เศร้าเสียใจ อย่างบอกไม่ถูก
ไม่สามารถที่จะมีคำใดมาบรรยายได้....กับการเสียเพื่อนไปในครั้งนี้

พี่เก้ง น้องเมย์ และเพื่อนนายจากเชียงใหม่ก็มาร่วมส่งนายนะ
ขอบคุณนายมากสำหรับการขึ้นไปเชียงใหม่ทุก ๆ ครั้งของเรา
นายจะคอยช่วยเหลือเสมอ นึกถึงวันคืนเก่า ๆ ที่ดี ที่เราเที่ยวด้วยกัน
ที่เชียงใหม่ก็น้ำตาไหลเสมอ ซึ้งอ่ะนายพาเพื่อนขี่มอเตอร์ไซค์
ขึ้นดอยอินทนนท์....ความทรงจำเหล่านี้ ทุกวันนี้ ทุกครั้ง ทุกเดือน
ที่เราได้มีโอกาสได้ไปเชียงใหม่ทีไร เมื่อนึกถึงมันขึ้นมาทีไร
ก็น้ำตาไหลขึ้นมาทุกที ขอบคุณอีกครั้งนะเพื่อน สำหรับวันคืนที่ดีที่เชียงใหม่
ในสมัยที่พวกเราเรียนปริญญาตรีกัน ระยะทางไม่ได้เป็นอุปสรรค
ระหว่างเพื่อนเลย เราสอบติดม.สงขลานครินทร์ ส่วนนายสอบติด
ม.เชียงใหม่ แต่เราก็ไปหากันได้ ด้วยมิตรภาพของความเป็นเพื่อน

ไม่ต้องเป็นห่วงแม่นะ เมื่อช่วงปีใหม่ พวกเราได้ไปเยี่ยมแม่นายมา
ร่างกายของแม่จากที่ประสบอุบัติเหตุน่ะ รักษาหายดีแล้ว เหลือแต่ทางใจ
แม่ยังรักและคิดถึงนายกับพ่อและป้าของนายเสมอ
"แม่นายยังทำใจไม่ได้ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้"
หากพวกเราว่าง ๆ จะไปเยี่ยมแม่นายอีกแน่นอน.....
เพราะแม่ของนายก็เหมือนแม่พวกเราแหละ ....พวกเราเป็นเพื่อนกันนี่

ป๊อกกี้ หมาน้อยของนายที่นายเลี้ยงไว้ตั้งแต่สมัยเรียนอยู่ มช.
มันก็ยังสบายดี น่ารักเชียวแหละ แถมยังเป็นหมาฉลาดอีกด้วย

เรื่องพระประจำวันเกิดที่พวกเราจะสร้างอุทิศส่วนกุศลให้นาย
พวกเรายังไม่ลืมนะ กำลังรวมตัวกันอยู่

หากดวงวิญญาณของนายยังรับรู้ ขอให้รู้ไว้ว่า พวกเรายังรักและคิดถึงนายเสมอนะ
....................................................................................