Group Blog |
วันวิ่ง กับสายบ่หยุดเสน่ห์หาย วันอาทิตย์ที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554 ที่รักคะ เปิดประตูบ้านตอนเช้าตรู่เพื่อออกไปวิ่งวันนี้ กลิ่นหอมแรงกระชากใจจากไหนมิทราบ ลอยมาเตะจมูกโครมเบ้อเริ่ม ตอนแรกนึกว่าใครทำปัวซอง (ก็ Poison น่ะแหละ) ตกแตกแถวนี้ซะอีก แต่กลิ่นมันหอมรัญจวนกว่ากันตั้งเยอะ แล้วมันมาแบบไม่ทันตั้งตัวด้วยสิคะ กลิ่นดอกสายหยุดน่ะเอง เคยได้กลิ่นนี้ครั้งแรกเมื่อหลายสิบปีก่อน ตอนเดินออกจากที่พักไปทำวัตรเช้าที่ลานหินโค้ง สวนโมกข์ กลิ่นนี้มีมนตรานะคะ ภาพเก่าๆตอนไปปฏิบัติธรรม ผุดพรายขึ้นมาเอง เวลาผ่านไปนานมาก ไม่เคยมีอะไรหยุดนิ่งอยู่กับที่ ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปตามธรรมชาติ และที่สำคัญมันคือความจริงที่ใครก็มิอาจปฏิเสธ ขอบคุณที่โทรศัพท์มาบอกเล่าอาการ อยู่ในมือหมอแบบนี้ ก็..สบายใจค่ะ แต่ยังอดคิดไม่ได้ว่าแล้วจะยังไงต่อไป...ช่วยดูแลตัวเองดีๆด้วยนะ มีคนแถวนี้เค้าเป็นห่วง วันนี้ วิ่งไม่ค่อยออกเลย เพราะปวดหัวตุบๆ โดยไม่ทราบสาเหตุ แต่จะพยายามไม่นึกถึงมัน อยากปวดก็ปวดไปสิ พระอาทิตย์ขึ้นเร็วกว่าเมื่อวานรึเปล่า ทำไมสว่างไวจัง แต่ก็ดี มองเห็นพื้นสนามหญ้าเขียวขจี วันหลังจะเก็บภาพลู่วิ่งประจำตำแหน่งมาฝากที่รักนะคะ พอเหงื่อเริ่มซึม ความคิดดีๆก็เริ่มปรากฏ นี่แหละค่ะ ที่เรียกกันว่าอานิสงส์จากการวิ่ง ได้เห็นกันชัดๆโดยไม่ต้องรอชาติหน้า เริ่มจากเมื่อวาน ได้พักผ่อนอยู่กับบ้านทั้งวัน ใช้เงินน้อยมาก เพราะไม่ได้ออกไปไหน นอกจากซื้ออาหารใกล้ๆที่พักเท่านั้น ได้ซักผ้าตะกร้าใหญ่ ก็เป็นประเภทที่ไม่บังอาจส่งให้ลอนดรี้ของที่ทำงานเค้าจัดการให้ เพราะมันส่วนตั๊ว ส่วนตัว แดดก็แรงดีเหลือเกิน แต่ผ้าบางชิ้น ต้องระวังไม่ให้เจอแดดแรงนัก แล้ววันนี้ จะทำอะไรดีหนอ เอารถไปล้างสิ ระหว่างที่รอก็ไปนวดแผนไทยคลายเมื่อยขบ บ่ายๆเข้าเมืองไปเดินดูอะไรเก๋ๆ แล้วแวะทำเฟเชียล ทรีตเมนท์ แค่นี้ก็หรูแล้วมั้งคะ แปลกใจตัวเองที่ช่วงนี้อยากจะรับประทานแต่อาหารหวานๆ มันๆ เมื่อวานก็ทานไปหลายขนาน ตั้งแต่ขนมครก ไปจนถึงวุ้นกะทิ เฮ้อ..แต่ที่รักบอกว่า อยากทานก็ทานเถอะ เห็นทีจะไม่ขัดใจแล้วหละนะ พรุ่งนี้วันจันทร์ อันจะเอ้อระเหยลอยชายหาได้ไม่ ทุกอย่างต้องจัดเตรียมไว้ล่วงหน้า ไม่งั้นมีสิทธิ์ไปทำงานสาย ทั้งที่บ้านกับที่ทำงานก็อยู่ห่างกันไม่ถึงห้ากิโลเมตร วิ่งเช้าวันทำงาน ก็จะเป็นอะไรที่โกลาหลค่ะ เพราะต้องอาบน้ำ สระผม หลังจากวิ่งทุกครั้ง นี่ขนาดตัดผมสั้นแล้วนะคะ ไม่อย่างนั้นคงรันทดใจกว่านี้ พักผ่อนมากๆนะคะที่รัก อาการดีขึ้นแล้วก็คงไม่ถึงกับต้องแอดมิท เอาใจช่วยค่ะ หายดีเมื่อไหร่ ต้องหาวิธีออกกำลังกายที่เหมาะสม จะช่วยออกไอเดียให้นะคะ หวานแหววไปเหรอ...น่า นิดนึง ใหม่ๆก็ยังเงี้ย แล้วคอยดูตอนสิบปีให้หลัง คอยดูกันว่าจะยังหวานอยู่ไหม รักและห่วงเสมอค่ะ
|
เก็ตถวาหน้าฝน
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
||||||||||||
