สมัครฝึกงาน SCG

เรื่องมันผ่านไปแล้ว แต่อยากเขียน มันฝังใจอะ (มากกกกก)

ย้อนไปช่วงปลายปี 56 เป็นช่วงที่นักศึกษาปี 3 หาที่ฝึกงานกันวุ่นวาย

ที่อื่นไม่รู้เป็นไงแต่ที่ภาคเราบังคับต้องฝึกงานเพราะมันเป็นส่วนหนึ่งของวิชาภาค

( เราเรียนวิศวอุตสาหการ) บริษัทต่างๆก็เปิดรับนักศึกษาฝึกงานกัน

บริษัทที่ป๊อบปูล่าหน่อยก็คงเป็น SCG  เบี้ยเลี้ยงวันละ 500 มันเด็ดตรงนี้แหละ

รับเฉพาะนักศึกษา เกรดเกิน 3.00

เปิดรับหลายสายเลย เราเกินแบบเฉียดๆก็ส่งใบสมัครกับเค้าไปด้วย

ที่ SCG จะคัดเลือกเด็กรอบแรกโดยการสอบข้อเขียนถ้าผ่านแล้วก็จะคัดรอบสองโดยการสัมภาษณ์

วันสอบจริงเป็นอะไรที่ตื่นเต้นมาก โหยยย ไม่คิดว่าคนจะเยอะขนาดนี้

นี่ขนาดคัดเกรดแล้วนะ 

ประเมินด้วยสายตาก็...เป็นพันอยู่ เด็กจุฬานี่อย่างเยอะ  มองไปทางไหนก็เห็นแต่จุฬา

อีกอย่างอันนี้แอบคิดเอง นี่มันมาสอบหรือมาแคทหนัง แต่ละคนจัดเต็มมากทั้งหน้า ทั้งผม

วันนี้พลาดมาก หน้าศพไปเลย 55 น้องๆที่จะมาสอบฝึกงานกัน ขอให้จัดเต็มวันนี้นะคะ พี่พลาดไปแล้ว T T

และแล้วเวลาสอบก็มาถึงข้อสอบมีฟิสิกส์ แมท เคมี แล้วก็อังกฤษ

สามวิชาแรกไม่ต้องพูดถึงทำไม่ได้เลยฮ้า ก็มั่วๆไปตามที่คิดว่าใช่แหละ

คือข้อสอบออกลึกมากสูตรเสิชเนี้ยมาเต็ม เราก็ไม่ได้เตรียมตัวมาเลย แย่มาก 555+

แมทนี่น่าจะพอไปได้ (คิดไปเอง คือ มันดีกว่าอิสองวิชาหลัง )

เคมี กับ ฟิสิกส์เรียนจบไปตั้งแต่ปีหนึ่งความทรงจำกู้ไม่กลับแล้วค่ะ ทำไปก็บ่นไป

นี่ถ้าติดคงปาฏิหาริย์แล้วอะยากโคดดด!  

พอมาถึงอังกฤษค่อยหายใจออกหน่อย ก็ไม่เชิงง่ายนะ แต่ก็พอทำได้เรื่อยๆ

สอบเสร็จเกิดอาการปลงกับตัวเอง  นี่ตรูมาทำอะไรเนี้ย เอาวะ ถือว่ามาดูสาวสวยหนุ่มหล่อ(จริง 55+)

วันประกาศผลเข้าประกาศในเว็บ เราก็เปิดไปดูในใจคิดอยู่แล้วก็ไม่ได้ชัวร์

เลื่อนลงมาเรื่อยๆเจอชื่อตัวเอง สตั้นไป 10 วิ โอ้ววว ปาฏิหาริย์มีจริง

คือคนมันคิดว่ายังไงก็ไม่ได้ พอได้ปุ๊บ มันเป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่มากกก 

กระโดดดีใจอยู่หน้าคอมโทรบอก พ่อแม่ เพื่อน 555+

เหลือก็แต่สอบสัมภาษณ์ตอนนั้นเราคิดว่าสอบสัมภาษณ์ได้อยู่แล้วล่ะมาถึงขนาดนี้แระ ไม่น่าจะมีอะไร

พอมาวันสอบสัมภาษณ์สอบที่สำนักงานใหญ่ คือ มันใหญ่มากกกก สวย ร่มรื่น

รู้สึกดีกับที่นี่เลยล่ะเดินๆไปเจอเพื่อนที่ม.ด้วย วิศวะเหมือนกันแต่คนละภาค

แต่ละคนเก่งๆทั้งนั้นเลยก็คุยกัน หายตื่นเต้นไปเยอะ

ตอนดูผลที่บ้านก็เห็นเด็กม.เราติดเยอะเหมือนกัน

พอถึงเวลาเค้าให้ขึ้นไปชั้นที่สัมภาษณ์ตื่นเต้นอีกละ

เราก็เดินไปลงชื่อมีห้องสอบสัมภาษณ์ประมาณ 6 ห้อง (มั้ง) เราสัมภาษณ์คนละห้องกับเพื่อน

จากที่ดูในใบที่เราลงชื่อ ห้องที่เราสัมภาษณ์มีประมาณ 7-8 คน

เป็นเด็กจุฬาหมด มีเรากับเด็กมหิดลหลุดมาสองคน

พี่สต๊าฟเค้าจะให้ทุกคนรอที่ข้างนอกก่อน มีเก้าอี้มีโซฟาให้นั่ง มีขนมกับผลไม้ให้กินด้วย ( ขนมอร่อยจริงๆ จากใจ)

ทีนี้ล่ะดงเด็กจุฬาของจริง คือ คนที่มาสัมภาษณ์มองไปทางไหนก็เด็กจุฬาอะ

ม.อื่นอาจจะมีแต่เราไม่ทันสังเกต แล้วเด็กจุฬาแต่ละคนเหมือนรู้จักกันหมด

คุยกันข้ามหัวคนอื่นสุดๆเรื่องที่คุยก็นะ( ไม่ได้แอบฟัง แต่เค้าพูดเสียงดัง)

ติดที่นู้นที่นี้แล้วแต่มาอยากมาลองติดที่นี่ไปก็ไม่เอาหรอก เหมือนคุยข่มกันเองอะ

คือ คุณจะติดกี่สิบที่จะเอาไม่เอา จะมาลองเล่นๆเฉยๆ เราไม่สนใจอ่ะ

ถ้ามีโอกาสเราทำได้เราก็ทำเหมือนกัน แต่ !! มาคุยเรื่องแบบนี้ในขณะที่คุณมาสัมภาษณ์ที่นี่อะนะ

เราโคดไม่ชอบอะ  ดูเหมือนไม่ให้เกียรติคนอื่นเลย ที่นี่ไม่ได้มีแค่เด็กม.คุณนะ

(ขอโทษที่อคติ แง่มๆ ไม่ได้เหมารวมนะ เด็กจุฬาดีๆก็เยอะงับ CU)

ถึงเวลาพี่สต๊าฟก็มาเรียกเราเข้าห้องสัมภาษณ์ห้องเรามีกรรมการผู้ชายสองคน

เค้าก็ให้เราแนะนำตัวแล้วก็ถามเรื่องทั่วๆไปวิชานู้นวิชานี้ เป็นไงบ้าง

มาถึงทีเด็ด ถามทำต่างจังหวัดได้ไหม เราก็ว่าได้ เค้าก็บอก แล้วกรุงเทพล่ะ

มีที่นึงคือ CPAC ติดม.เราเลย เราก็บอกถ้าทำที่นั้น ขอทำต่างจังหวัดดีกว่าค่ะ

หนูไป ม. เบื่อแล้วในใจก็คิดงั้นจริงๆ กรรมการก็บอกว่า

เนี้ย เขามาจาก CPAC ตรงนั้นแหละ! แป่วววว พลาดละเรา

สุดท้าย เค้าให้เราถามเราก็ถาม พี่รับกี่คนคะ

กรรมการบอกเค้าต้องเลือกเด็กในวันนี้ สองคน รวมกับรอบเช้าด้วย ได้ยินปุ๊บ รู้ผลทันที

จบละชีวิตเรากับ SCG บ้ายบายนะบริษัทที่เราคิดว่าจะได้ฝึกงาน

ออกจากห้องมาเจอดงเด็กจุฬาต่อก็ถอนหายใจ ขอให้พวกนายโชคดีนะ

เคยมีคนถามเรา รู้ไหม ปูน SCG สีอะไร? ตอบ สีชมพู ! แท่นแท้นนน!!

จริงๆเราว่าไม่นะ เค้าก็เลือกคนที่เค้าคิดว่าดีที่สุดแหละ 

แต่เราไม่ใช่ไง เสียใจ

พี่สต๊าฟบอกว่าจะส่งผลให้ทางอีเมล์ไม่เกินสองอาทิตย์ แต่เราก็รู้ผลในใจแล้วล่ะ

วันนั้นบอกตรงๆว่าวันนั้น เป็นวันที่เซ็งที่สุดในชีวิตเรา (เว่อร์)

ถ้าหวังไว้มากพอไม่ได้ปุ๊บ ความรู้สึกมันดิ่งลงเหวเลยล่ะ

“Expectations were like fine pottery. 

The harder you held them, the more likely they were to crack.”  -  BrandonSanderson

เข้าใจอย่างถ่องแท้ก็ครั้งนี้แหละ 55+

แต่เราว่าถ้าไม่คาดหวังอะไรเลย ชีวิตมันก็ไม่สนุกน่ะสิ

มีทั้งเศร้าทั้งสุขแหละดีแล้ว ชีวิตจะได้ครบรส อันนี้พูดไว้ปลอบใจตัวเอง 

Create Date : 26 มีนาคม 2557 Last Update : 26 มีนาคม 2557 19:44:18 น. Counter : 16697 Pageviews.		5 comments
Share Tweet