กว่าจะถึงวันพรุ่งนี้ - เฉลียง
กว่าจะถึงพรุ่งนี้ วันที่เราต้องจาก จากไกลไปสุดขอบฟ้า กว่าจะถึงพรุ่งนี้ คงข่มตาไม่หลับ จิตใจห่วงหาอาวรณ์
อยากทวนวันเวลา ให้กลับมาเหมือนเก่า วันที่เราเคย สุขสดใส ได้เหม่อมองท้องฟ้า พสุธาผืนเก่า แนบเนาร่มไม้ชายคา
วันพรุ่งนี้ จะเป็นอย่างไร จะมีใครคอยใส่ใจ ได้เหมือนเดิม คงต้องเหงา เผชิญโลกเดี่ยวดาย คงไร้คน คอยปลอบโยน
จิตใจยังเวิ้งว้าง ความคิดยังว่างเปล่า สับสนจนใจอ่อนล้า ต่อจากวันพรุ่งนี้ ไปอีกนานเท่าไร กว่าเราจะได้หวนคืน
วันพรุ่งนี้ จะเป็นอย่างไร จะมีใครคอยใส่ใจ ได้เหมือนเดิม คงต้องเหงา เผชิญโลกเดี่ยวดาย คงไร้คน คอยปลอบโยน
จิตใจยังเวิ้งว้าง ความคิดยังว่างเปล่า สับสนจนใจอ่อนล้า ต่อจากวันพรุ่งนี้ ไปอีกนานเท่าไร กว่าเราจะได้หวนคืน
ขอบคุณ BG สวย ๆ จากคุณญามี่ด้วยค่ะ
Create Date : 19 มิถุนายน 2554 |
|
28 comments |
Last Update : 19 มิถุนายน 2554 10:28:43 น. |
Counter : 1932 Pageviews. |
|
|
|
พรุ่งนี้นั้น กว่าจะมา ยังอีกนาน
วันวานผ่าน เห็นไหม ยิ่งนานกว่า
จะมัวคิด ทำไม ไม่ปล่อยวาง
ทำใจมั่น จะทำดี วันนี้พอ
คลื่นม้วนงาม......เลี้ยวลด......แล้วคลายตัว
คลื่นลูกใหม่.........ขดตัว.......ไล่ตามหลัง
คลื่นทุกลูก.......ล้วนสลาย.....คลายกำลัง
เปรียบประดัง..... สังขาร.........มีร่วงโรย
จงเร่งรีบ.............สะสม.........ซึ่งความดี
จะสุขศรี...........เต็มเปี่ยม......ด้วยเหตุผล
จะไม่กลัว...........สิ่งร้าย........รายรอบตน
ไม่กังวล............เกรงกลัว......แม้วันตาย