Bloggang.com : SFL : เดินตามความฝัน

เดินตามความฝัน

เริ่มออกจากมธ.รังสิต ตอนบ่าย 3
กว่าจะถึงแอมบาสเดอร์ สุขุมวิท 11 ก็ประมาณ 16.45 เข้าไประ

ที่ยิ่งกว่านั้นก็คือว่าเราเนี่ยแต่หน้ามาแร้วยังไม่ได้ทาปาก ยังไม่ได้เปลี่ยนชุด
(ใส่ขาสั้นไป - -) คิดดูดิต้องมาป้ายปากสีแดงรีบก็รีบ - -*
ปากจะเบี้ยวแร้วมั๊ยนั่น กว่าจะใส่ถุงน่องอีก วุ้ย ไม่สมัครซะดีมั๊ยเนี่ย แต่สุดท้ายก็ทันฮะ

เสร็จแร้วก็ไปรับเอกสารไปกรอก - - หู้ย คนยิ่งรีบๆ อยู่
ในระหว่างที่เรากรอกเอกสารไปอ่ะ กรรมการก็เริ่มสัมภาสไปแร้วอ่ะ ^^"
จะทันมั๊ยน๊ออ... เขียนตัวสุดท้ายเสร็จก็เหลืออีก 3 คนได้มั๊งก่อนหน้าเรา แต่ก็ไม่มีไรมากหรอก เพราะว่ารอบนี่เค้าเป็นบริษัทิ เค้าก็คัดเอาแค่ดูส่วนสูง นน. อะไรประมาณนั้น ไม่ได้ระเอียดถามแค่คำถามเดียว "What is the good service?" หุหุ เสร็จโจรหล่ะ คำถามนี้อ่ะเคยเจอมาตั้งกะสมัครไปสมัครรีเซฟชั่นที่ the capitol club ปีก่อน

ผ่านไฟได้หวานๆ รอบนี้ ได้หมายเลขมา 125

เลขสุดท้าย (เท่าที่จำได้นะ) ก็เรยโดนเพื่อนสาวแซวว่า อ้าวคนสุดท้ายอีกแร้วเหรอ ..ถ้าใครได้อ่านตอนก่อนๆ ก็คงรู้ว่าตอน EVA นั่นก็เลขที่สุดท้ายอ่ะ หนังจากนั้นเค้าก็แนะนำอะไรนิดๆ หน่อย เกี่ยงกับการสัภาษวันรุ่งขึ้นโดยคนจาก Oman Air ชิวๆ วันนี้

สกรีนรอบแรกชิวๆ อ่ะใช้นะ แต่หลังจากนั้นอ่ะ เดินกันขาลากเรยอ่ะ กะเพื่อนสาวที่อนุสาวรีย์

วันต่อมาก็สัมภาษเดี่ยว โดยจะมีกรรมการทั้งหมด 2 คน ( - -* หนวดทั้งคู่ ) ก็ให้ชั่งน้ำหนักวัดส่วนสูง รอบนี้คนตกรอบกลับบ้านไปเยอะมากๆ เพราะว่าส่วนใหญ่แร้วจะเป็นหุ่นนางแบบ แบบวัยรุ่นนิยม พวกสูง 160 หนัก 45 เกือบทั้งนั้น ก็ตกตามๆ กันไป เพราะว่าเค้าอยากได้พวก ส่วนสูง-110 = น้ำหนักอ่ะ ก็อย่างพวก 160 อ่ะต้องหนัก 50 ถึงจะดี น้อยกว่านี้กัวเอาไปทารุณไม่ซะใจมั๊ง

เป็นเยี่ยงนี้คนอย่างเราก็เรยสบายไป เพราะไม่มีหรอกนำหนักขาด มีแต่จะเกินเอา 555+
พอได้เข้าไปในห้องนั้น ก็อย่างที่บอกว่าจะต้องวัด+ชั่งพิกัด กันซะหน่อย อิฉันสูงแค่ 159 เองง่ะ เป็นไปได้งัยหว่า หายไป 2 เซนง่ะ เป็นครั้งแรกในหลายๆๆๆ ปีที่ผ่านมาเรยนะได้น้อยขนาดนี้ (ในพาสปอต 161 ตอน EVA ก็ 160) ยิ่งวัดยิ่งลด แต่ก็ไม่แคร์ทะไหร่เพราะว่าที่นี่เอา 157 ยังงัยก็เกินแหล่ะ แต่น้ำหนักนี่ดิ 555+ ไม่เป็นรองใครผ่านสบายๆ

แร้วก็มานั่งให้เค้าถามคำถามก็ไม่ยากหรอก แต่ขึ้นอยู่กับว่าเวลาเราตอบอ่ะ ท่าทางเราเป็นงัยมากกว่า เพราะว่ากรรมการคนนึงถาม อีกคนเอาแต่ดู

เหมือนแอบดูน๊ม นม ด้วยง่ะ ยิ่งไม่ค่อยจะมีอยู่.. คำถามที่เจอก็

Do you want to be a cabin crew? Yes, I do
Do you want to be a cabin crew? Yes, I do (แอ๊ะ ยังงยเนี่ย)
Do you want to be a cabin crew? (ฮ่วย.. อีกระเหรอ) ก็เรยตอบไปว่าถามอีกกี่ทีอิชั้นก็ตอบเช่นเดิมอ่ะแหล่ะ แอบๆ รุสึกว่าตัวเองขึ้นเสียงไปนิดนึง

ตายหล่ะหว๊า เค้าจะว่าฉันก้าวร้าวป่ะเนี่ย ซวยๆๆๆ ในระหว่างที่กำลังคิดกังวลอยู่นั่นเอง

Why do you want to be a cabin crew? ตึ๊ง!!! ทำไมหล่ะ ไม่รุดิ รวยดีมั๊ง หุหุ จิงๆ แร้วจำไม่ได้อ่ะ ว่าตอบอะไรไปมั่งง่ะ เพราะว่าแถไถไปเรื่อยๆ อ่ะ พอเห้นหน้าหนวดๆ สำเนียงแขกๆ มันก็ประหม่าแร้วอ่ะ คำถามต่อๆ มาก็ อยากได้เงินเดือนเท่าไหร่ อิชั้นก็บอกว่าขอเวลาคำนวณให้เป็น USD แป๊ปนะ เค้าเรยว่างั้นตอบเป็นบาทไปก็ได้ เด่วเค้าคำนวณเอง ด้วยความที่อยากเป็นมากๆๆๆๆๆๆ เรยตอบไป 3 หมื่น กัวตอบไปเยอะแล้วเค้าไม่เอา หุหุ เพราะคิดว่าถ้าได้จิงๆ เค้าก็ต้องให้เรทเดียวกันกะคนอื่นๆ นั่นแหล่ะ เค้าไม่ให้เท่าที่เราตอบไปหรอก อิอิ ..พอได้ยินเยี่ยงนั้น พอหนุ่มเมืองโอมานทั้ง 2 คน ถึงกะตะลึง ประมาณว่าแม่คนนี้ทำไมขอน้อยจัง ฮ่วย! ก็ไม่รุนิว่าเค้าให้กันเท่าไหร่ ก็เรยตอบเค้าไปงั้นแหล่ะว่าไม่รุนี่ว่าเค้าได้กันเท่าไหร่ เพราะว่างานที่ทำอยู่นี่มันก็หมื่นหน่อยๆ เองงิ

คำถามต่อมา " !. @#_ , B' ?;# $" เหวอ... ฟังไม่ออก แต่ก็เอาว่ะ ถามให้แน่ใจดีกว่าตอบมั่วๆ นะ
เรา: ขอโทษนะค่ะ คืดว่าดิฉันไม่เข้าใจค่ะ
กก.:มองหน้ากันแป๊ปนึง "!. @#_ , B"เธอไม่เข้าใจเหรอ
เรา: ขอโทษค่ะ ดิฉันไม่เข้าใจจริงค่ะ
กก.:มองหน้ากันอีกที... แร้วเธอจะเข้าใจได้ยังงัย ฉันปรึกษากันด้วยภาษาของฉันอยู่ว่าจะรับเธอดีมั๊ย ตึ๊ง!!!
เรา: "ขอโทษที่สอดค่ะ" จิงๆ แร้วใช่คำว่าinterrupt อ่านะ
หู้ยช้านทำอะไรลงไปนี่ ดับแล้วอนาคตช้านน

เค้าก็เรยถามต่อว่า เราควรรับเธอรึป่าวหล่ะ แร้วคร๊ายยย จะตอบว่าไม่หล่ะเน๊อะ พอตอบไปเค้าก็ทำหน้าเซงๆ ประมาณแม่คนนี้อะไรของเธอเนี่ย

อยากจะร้องไห้ต่อหน้ากรรมการซะจริงๆ

"OK. but we need new photoes" ห๊า... อะไรนะ

Create Date : 12 กรกฎาคม 2550

Last Update : 12 กรกฎาคม 2550 18:13:06 น.

0 comments

Counter : 756 Pageviews.