|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 |
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
====>พัชราภา
วันก่อนได้คุยกับ คุณ MM เรื่องที่คุณMM อยากจะมอบตุ๊กตาเพื่อเป็นกำลังใจให้นักเรียนที่ขาดกำลังใจ พอเก่งห็นรูปตุ๊กตาซานต้า ทำให้เรานึกถึงเด็กนักเรียนผู้หญิงคนนึงที่เราคิดว่าถ้าเธอขอพรจากตุ๊กตาตัวนี้ได้ก็คงดี..
บลอกนี้ค่อนข้างยาวนะคะ ...
แน๊ก หรือชื่อจริงว่า พัชราภา เป็นนักเรียนที่น่ารัก ร่าเริง หน้าตาคมเหมือนแขก ผิวสีน้ำผึ้งเนียนสวย (ไม่รู้เป็นไง เห็นเด็กคนไหนก็เจอแต่ความสวยของเด็ก สงสัยอิจฉาเด็ก 55) ตอนที่เก่งเจอแน๊กครั้งแรก เป็นตอนที่แนกอยู่ ป.3 ..ช่วงท้ายเทอมของชั้นป.3 มีหลายครั้งที่เราเห็นแน๊กยืนอาเจียนพอสอบถาม แน๊กก็บอกว่า ทานอะไรเข้าไปก็รู้สึกปวดท้อง แล้วก็อาเจียนตลอด..ตอนนั้นเราเองก็คิดว่าแนกคงปวดท้องโรคกระเพราะธรรมดา แต่หลังๆ เห็นอาเจียนทุกวัน และทุกครั้งที่ทานอาหาร มีบางครั้งที่แนกยืนมองร้านไอติมเจ้าประจำแต่ไม่ซื้อ เราก็นึกว่าไม่มีเงิน ก็ถามกินไหมเดี๋ยวครูซื้อให้ก็ได้ เพราะแน๊กอาสาช่วยงานครูบ่อยๆ แนกตอบมาว่า ที่หนูไม่ซื้อไม่ใช่เพราะหนูไม่มีเงินนะคะ แต่หนูกินเข้าไปแล้วหนูก็อ๊วกอยู่ดี ครูรู้ไหมว่ามันทรมานมาก เราถึงกับอึ้งไปเลย ก็ถามกลับไปว่าได้ไปหาหมอไหมครูว่ามันผิดปกติแล้วที่หนูกินอะไรก็อาเจียนออกมาหมด
ตอนนั้นแนกบอกว่าแม่จะพาไปพรุ่งนี้ค่ะเพราะพรุ่งนี้ก็ปิดเทอมแล้ว เราก็อื้มๆ ดีๆ แล้วยังไงก็สู้ๆนะ แต่ตอนนั้นเราก็ใจไม่ค่อยดีแล้วเพราะคิดว่าอาการอาจจะไม่ใช่โรคธรรมดาๆ เพราะแน๊กผอมลงมาก แต่ถ้าเราพูดไปเดี๋ยวผู้ปกครองและแด็กอาจจะตกใจ แล้วเราก็ไม่ใช่หมอด้วยให้หมอบอกเพื่อความแน่นอนจะดีกว่า...
จนกระทั่งปิดเทอม นักเรียนไม่ได้มาโรงเรียน แต่ครูก็มาทำงานปกติ (แฮะๆ อันนี้พึ่งรู้หลังจากที่ตัวเองเป็นครูว่า เวลาเราปิดเทอมใหญ่ นักเรียนจะได้หยุดเกือบ ๆ 3 เดือน แต่ครูอ่ะ ได้หยุดแค่ 20 วันจ้า นอกนั้นมาทำงานตามปกติ ) พอมาทำงานก็ได้ข่าวว่าแน๊กไปตรวจแล้ว และพบว่ามีเนื้องอกอยู่ที่ลำไส้ใหญ่ทำให้แน๊กทานอะไรเข้าไปก็อาเจียนออกหมด แต่หมอไม่สามารถทำการผ่าตัดได้ เพราะเด็กตัวผอมมากและไม่มีแรงพอ ต้องรอให้เด็กร่างกายแข็งแรงกว่านี้
พอเรารู้ข่าวก็รีบไปเยี่ยมที่โรงพยาบาล แน๊กก็คุยกับเราได้ปกติ ร่าเริงเหมือนเดิม แน๊กก็บ่น ว่าเบื่อ อยากกลับบ้าน อยากไปโรงเรียน
จนกระทั่งเดือนพฤษภาคม เปิดเทอม แน๊กก็ไม่สามารถมาโรงเรียนได้เพราะอาการของโรคกำเริบตลอด เพราะแน๊กไม่สามารถรับอาหารอะไรได้เลย เพราะอาเจียนออกมาหมด เรื่องผ่าตัดก็ยังทำไม่ได้ เพราะร่างกายยังไม่แข็งแรงพอ ถ้าผ่าไปอาจเกิดอันตรายถึงชีวิต มีแต่ผู้ใหญ่ที่ตกใจแล้วก็กังวลเป็นห่วง แต่แน๊กก็ยังคงเป็นแน๊กคนเดิม ร่าเริงตลอด
จนกระทั่งเรารู้ข่าวดี ว่าแนกสามารถผ่าตัดได้แล้ว แต่เราก็ดีใจได้ไม่นาน เพราะเนื้องอกนั้นเป็นเนื้อร้าย แนกเป็นมะเร็งลำไส้ ระยะสุดท้าย  หมอบอกว่าแน๊กต้องทำคีโม ระหว่างนั้น แน๊กก็ไปๆกลับระหว่างบ้านกับโรงพยาบาลตลอด บางครั้งก็แวะมาโรงเรียนบ้าน มาหาเพื่อนๆ มาหาคุณครู ..
มีวันนึงแน๊กมาหาเราที่ห้อง แล้วก็พูดว่า "เมื่อไรหนูจะได้มาเรียนคอมกับครูเก่งอีกน้า" (ครูเก่งสอนคอมพิวเตอร์ ตั้งแต่ระดับ อนุบาล-ม.3 ค่ะ) ตอนนั้นก็บอกไปว่า แน๊กออกจากโรงพยาบาลตอนไหน อยากมาตอนไหนก็มาได้เลยน้า เข้าได้ตลอดจ้า พิเศษกว่าคนอื่นๆ เลย ..
ตลอดเวลาที่แน๊กแวะมาโรงเรียน เราก็จะเห็นว่า ร่างกายแน๊กเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ผอมลง ผมเริ่มร่วงจนกระทั่งร่วงทั้งหมด ...แต่แน๊กก็ไม่เคยเปลี่ยนร่าเริงเหมือนเดิม เราแอบคิดไม่ได้ว่า หรือเป็นเพราะเค้ายังเด็ก เพราะเด็กอาจจะไม่ทันได้รักสวยรักงาม(รึเปล่า) ถ้าเป็นเราต้องผมร่วงจนหมดหัวแบบนี้ จะยังร่าเริงได้เหมือนแน๊กไหม
ระหว่างนั้นแน๊กก็ไปให้คีโมตลอด แวะมาโรงเรียนบ้าง แต่ก็เริ่มซึมไม่ร่าเริงเหมือนเก่า แม่แน๊กบอกว่า เป็นผลค้างเคียงของยา ..หลังๆแน๊กอาการหนักขึ้นเรื่อยๆ ไม่สามารถออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว แม่แน๊กบอกว่า แน๊กจะถามตลอดว่าเมื่อไรจะถึงวันเกิดแน๊ก ...แน๊กอยากจัดงานวันเกิด ตอนนี้แน๊กจำใครไม่ค่อยได้แล้ว จำได้แต่แม่ค่ะ เพราะกับเรา แน๊กก็จำไม่ได้เหมือนกัน ...
เราจำได้วันที่ 20 มกราคม 2553 วันนี้เป็นวันเกิดแน๊ก ครูประจำชั้นพาเพื่อนๆร่วมห้องไปจัดงานวันเกิดให้แน๊กที่โรงพยาบาล (เราไม่ได้ไป เพราะมีสอนหลายห้องไม่สามารถฝากใครแทนได้ เสียใจจัง) เพื่อนแน๊กกลับมาเล่าให้ฟังว่า แน๊กจำพวกหนูได้ด้วยค่ะ แน๊กต้องใส่สายอะไรไม่รู้เต็มเลย ..เราก็ดีใจนะที่แน๊กจำเพื่อนๆได้ แสดงว่าอาการดีขึ้น
เช้าวันต่อมา วันนั้นเรานึกยังไงไม่รู้ใส่ชุดดำมาโรงเรียนทั้งที่วันนั้นครูทุกคนต้องใส่สีชมพู พอมาถึง ครูที่โรงเรียนมองมาที่เราแล้วถามว่า รู้ข่าวแน๊กแล้วเหรอ ตอนนี้ศพอยู่วัดแล้ว ..เราได้ยินก็ตกใจเพราะเมื่อวานยังคิดว่าอาการดีขึ้นอยู่เลย 
แน๊กเสียชีวิตหลังจาก วันเกิด 1 วันค่ะ จากไปตอนอายุ 10 ปี พอดี หมอเจ้าของไข้บอกว่า เหมือนเค้ารอที่จะไปวันนี้ เพราะดูจากอาการแล้ว หมอคิดว่าเหมือนเค้าจะอยู่ได้ไม่นาน แต่เค้าก็อดทนมากๆ แม่แน๊กบอกกับแน็กว่าให้ละทิ้งร่างนี้ไปซะ ร่างนี้ไม่มีอะไรดีมีแต่ความเจ็บป่วย ให้ไปเกิดใหม่ในร่างกายที่แข็งแรงจะได้มีแต่ความสุขไม่ต้องทรมานอีกต่อไป...แม่แน๊กบอกว่าสงสารลูกมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ คนเป็นแม่ทรมานที่สุด
เมื่อวานเรานั่งมองเพื่อนร่วมห้องที่แน๊กจะต้องนั่งเรียนด้วย..แต่ไม่มีแน๊กแล้ว เรามองเด็กๆบางคนที่ดื้อ ไม่ตั้งใจฟังในสิ่งที่เราสอน อดเปรียบเทียบไม่ได้ กับแน๊ก ..แน๊กคงอยากมีโอกาสมานั่งเรียนแบบนี้แต่ก็ต้องจากไป
เราอดพูดกับนักเรียนกลุ่มนั้นไม่ได้ว่า จำพัชราภาได้ไหม ครูคิดว่าถ้าเค้าเลือกได้เค้าคงอยากมานั่งเรียนตรงนี้ แต่เค้าทำแบบนั้นไม่ได้แล้วเค้าจากไปแล้ว ในขณะที่พวกหนู ได้รับโอกาสนั้นให้มีชีวิตอยู่ แต่หนูกลับทำตัวไร้ค่า ไม่รู้สึกดีใจที่ต้วเองได้มีชีวิตอยู่ ครูรู้สึกเสียใจ และเสียดายแทนจริงๆ (พูดไปน้ำตาไหล เด็กๆตกใจ ) แล้วคงนึก วันนี้ครูโดนผีสิง 555 แต่ที่เราพูดเพราะเรารู้สึกแบบนั้นจริงๆ เพราะปกติแล้ว อาการซนก็เป็นเรื่องปกติของเด็ก แต่วันนี้รู้สึกแบบนั้นเลยอดพูดไม่ได้ ทั้งๆที่พูดไปแล้วเด็กๆก็คงไม่ได้รู้สึกอะไร 555 เพราะเห็นมองเราตาแป๋วว ว่าครูเก่งเป็นไรหว่า 
ปิดท้ายด้วยรูปที่เราถ่ายกับแน๊กที่โรงพยาบาล ...รูปนี้แน๊กมีรอยยิ้มที่ร่าเริงอย่างที่เราบอกไหมคะ
***ขอให้แน๊กได้พบแต่ความสุขในชีวิตใหม่ตลอดไป**
| Create Date : 15 กันยายน 2553 |
| Last Update : 16 กันยายน 2553 11:30:11 น. |
|
12 comments
|
| Counter : 649 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: เคทซ่าส์ (wmp_jj  ) วันที่: 16 กันยายน 2553 เวลา:14:31:28 น. |
|
|
|
| โดย: แม่ยูอะ วันที่: 16 กันยายน 2553 เวลา:19:27:24 น. |
|
|
|
| โดย: เก่ง (keng_toshi ) วันที่: 17 กันยายน 2553 เวลา:11:05:50 น. |
|
|
|
| โดย: sukie_moo วันที่: 18 กันยายน 2553 เวลา:9:27:20 น. |
|
|
|
| โดย: kirofsky วันที่: 18 กันยายน 2553 เวลา:10:42:58 น. |
|
|
|
| โดย: aungsi วันที่: 18 กันยายน 2553 เวลา:12:43:16 น. |
|
|
|
| โดย: ชะเอมหวาน วันที่: 19 กันยายน 2553 เวลา:19:27:50 น. |
|
|
|
| โดย: อุรัสยา IP: 125.24.5.160 วันที่: 19 กันยายน 2553 เวลา:19:39:57 น. |
|
|
|
| โดย: ชะเอมหวาน วันที่: 19 กันยายน 2553 เวลา:20:57:09 น. |
|
|
|
| โดย: pikzy วันที่: 20 กันยายน 2553 เวลา:15:03:46 น. |
|
|
|
|
|
|
|
หมอบอกว่าแน๊กต้องทำคีโม ระหว่างนั้น แน๊กก็ไปๆกลับระหว่างบ้านกับโรงพยาบาลตลอด บางครั้งก็แวะมาโรงเรียนบ้าน มาหาเพื่อนๆ มาหาคุณครู ..
) แล้วคงนึก วันนี้ครูโดนผีสิง 555 แต่ที่เราพูดเพราะเรารู้สึกแบบนั้นจริงๆ เพราะปกติแล้ว อาการซนก็เป็นเรื่องปกติของเด็ก แต่วันนี้รู้สึกแบบนั้นเลยอดพูดไม่ได้ ทั้งๆที่พูดไปแล้วเด็กๆก็คงไม่ได้รู้สึกอะไร 555 เพราะเห็นมองเราตาแป๋วว ว่าครูเก่งเป็นไรหว่า 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [
อ่านมาเรื่อยๆ เศร้าจังครับ
ขอให้ดวงวิญญาณของน้องแน๊กไปสู่สุขคติครับ และให้พบกับชีวิตใหม่ที่มีความสุขตลอดไป
และขอเป็นกำลังใจให้เด็กๆที่ยังอยู่ สู้ต่อไป
แล้วซานต้าMM จะไปแจกตุ๊กตาในไม่ช้านี้ ..