Bloggang.com : เข็มขัดสั้น : จดหมายที่ไม่ได้ส่ง

จดหมายที่ไม่ได้ส่ง

ถึง ไอ้บิ๊ก (สุดหล่อของสาวๆ)

บิ๊ก กรูคิดถึงเอ็งว่ะ หลายปีแล้วนี่นะ ที่ไม่ได้เจอกัน ไม่รู้ว่าป่านนี้เอ็งไปหล่อสาวกรี๊ดอยู่ที่ไหน อยากจะบอกว่าตอนนี้กรูก็หน้าตาดีนะเฟ้ย สู้เอ็งได้สบายๆ เลยล่ะ 5555555

เอ็งคิดถึงติ๊ดเขาไหมว่ะ กรูยังคิดถึงเขาอยู่เสมอเลย ยังนั่งนึกๆ อยู่เลยนะ ว่าถ้าตอนนั้นติ๊ดเขาเลือกที่จะรักเอ็ง ในวันนี้เอ็งอาจจะนั่งเจ็บปวดกับการสูญเสียอยู่ก็ได้ ไม่ได้จะตอกย้ำอะไรนะเฟ้ย แต่ในตอนนั้นกรูอยากให้ติ๊ดเขารักเอ็งมากกว่ากรูเสียด้วยซ้ำ ก็กรูมันไม่มีอะไรดีเลยนี่หว่า ทั้งอ้วน ทั้งไม่มีอะไรเป็นที่น่าจดจำ ทั้งเป็นคนที่ถูกคนลืมได้ง่ายเสมอ เอ็งน่ะเหมาะกับเขาทุกประการ ไม่ว่าจะฐานะ หน้าตา และความพร้อมในทุกๆ สิ่ง ถ้าติ๊ดเขาเลือกเอ็งเขาคงจะมีความสุขมากมายเลยทีเดียว กรูคิดอย่างนั้นจริงๆ นะ ดูน้อยเนื้อต่ำใจใช่ไหมล่ะ

ยังไง กรูก็ยังต้องขอบใจในน้ำใจที่เอ็งมีให้เสมอมา แม้ว่าการเลือกของติ๊ดในครั้งนั้น จะทำให้เอ็งเสียใจมาก แต่เอ็งก็ยังมีรอยยิ้มกับการตัดสินใจของเขาเสมอ และไม่เดินจากไปจากชีวิตของกรูและเขา ยังคอยเป็นเพื่อนที่สนุกสนาน และเฮไหนเฮกัน รู้ไหม กรูก็ยังรู้สึกว่าเอ็งก็ยังเป็นคนที่เหมาะกับติ๊ดเขาอยู่ดี ไม่ว่าในมุมไหนก็ตาม เห็นไหมน้อยเนื้อต่ำใจอีกแล้ว เหอเหอ

แม้ว่ากรูจะได้คำตอบจากปากของติ๊ดแล้ว ว่าทำไมถึงเลือกกรู ถึงเลือกที่จะให้กรูมาดูแลชีวิตเขาในส่วนที่เหลืออยู่ แต่ทำไงได้ล่ะ กรูก็ยังคงยึดติดภาพลักษณ์ที่ยันด้วยคำว่าไม่เหมาะสมมาตลอดเลย ก็คนไม่ได้หวังสูงนี่นา รู้ตัวเองดี ว่าต้องเจียมเข้าไว้ แต่อย่างที่กรูรับปากเอ็งไว้ว่า จะดูแลติ๊ดให้ดีที่สุด และไม่ทำให้ติ๊ดเสียใจ เอ็งคงเห็นมาแหละ ว่ากรูทำตามนั้นมาตลอด จนกระทั่งวันสุดท้ายที่ติ๊ดเขาจากไปไกลแสนไกล และไม่กลับมาหาพวกเราอีก

มีสิ่งนึงนะ ที่กรูยังไม่ได้ขอบคุณเอ็งเลยจากใจจริง คือ ขอบคุณมากๆ ที่วันงานศพเอ็งเดินเข้ามาโอบไหล่ และกอดกรูไว้ พร้อมบอกกรูว่า “มรึงอย่าร้องไห้ มรึงต้องเข้มแข็งไว้ ติ๊ดเขาคงไม่อยากให้คนที่เขารัก ต้องมาร้องไห้แบบนี้” เอ็งก็รู้นี่นาว่ากรูทำไม่ได้ อย่าว่าแต่กรูเลย เอ็งก็ไม่ต่างหรอกนะ น้ำตาไหลพรากๆ พอๆ กัน การสูญเสียนี่มันแย่เนอะ ทำให้เกิดความเจ็บปวดที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ต้องเผชิญหน้ากับมันอย่างเดียว เพื่อปลดปล่อยความรู้สึกทั้งหมดออกมา และเหมือนรอยแผลที่สะกิดทีไร ต้องเจ็บปวดกับมันทุกที แต่จะมากหรือน้อยนั้นขึ้นอยู่กับกาลเวลา แม้ว่าการกอดในครั้งนั้นระหว่างกรูกับเอ็ง จะเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ตาม แต่กรูรับรู้ได้ในมิตรภาพที่เอ็งมีให้กรู และติ๊ดเขาเสมอมา และขอบคุณนะที่วันนั้น เอ็งอยู่เป็นเพื่อนคนขี้แยอย่างกรู และคอยเตือนสติกรูไว้ ไม่ให้ทำอะไรที่จะต้องเสียใจไปตลอดชีวิต แต่เอ็งไม่รู้หรอกนะ ว่ากรูได้ทำไปแล้ว แต่พลาดเท่านั้นเอง ก็แค่มีดผิดด้าน กรีดไม่เข้า เหมือนคนโง่เลยกรู คิดอะไรตื้นๆ ชะมัด เกือบทำให้เอ็งต้องเสียใจซ้ำซ้อนซะแล้ว ขอบใจและขอบคุณจากใจจริงๆ และขอโทษที่วันนั้นกรูไม่สามารถพูดออกไปได้เลย เพราะมัวแต่สำลักน้ำตาตัวเอง แหะแหะ

สุดท้ายนี้ กรูก็คิกว่าจดหมายฉบับนี้ก็คงไม่ได้ส่งอยู่ดี เพราะเอ็งไม่รู้ไปอยู่ที่ไหนแล้ว แต่ยังไงช่วงเวลานั้น กรูดีใจมากที่มีเอ็งเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดคนนึง ติ๊ดเขาก็ดีใจที่เอ็งให้ความรู้สึกดีๆ และมิตรภาพกับเขา กรูและติ๊ดขอตอบได้อย่างเต็มปากเต็มคำเลยนะ “เรา 2 คน รักเองนะ ไอ้บิ๊ก เพื่อนรัก”

คิดถึงเอ็งว่ะ

ปล. ถ้าเอ็งได้เป็นดารา อย่าลืมมาเอากรูเข้าวงการด้วยนะ 555555555

Create Date : 15 พฤษภาคม 2550

Last Update : 26 ตุลาคม 2557 21:26:26 น.

14 comments

Counter : 365 Pageviews.

โอ้...เศร้าจังเลยครับ

วันนี้ผมก็กำลังเขียนเรื่องเศร้าๆอยู่ เรื่องของ Jewel นั่นแหละครับ จะลองไปอ่านก็ได้นะ...

โดย: UnEdiTED

วันที่: 15 พฤษภาคม 2550 เวลา:12:28:18 น.

เศร้าค่ะ

... คิดถึงอารมณ์ขันกระจาย ของคุณเข็มขัดสั้น บ่อยๆ ขอ add ซะตรงนี้เลยนะคะ [blog เราไม่ค่อย update นะ..]

Take Care นะคะ ...

โดย: bua ja

วันที่: 15 พฤษภาคม 2550 เวลา:14:11:16 น.

นี่ละน๊า..ยังไงเพื่อนกันมันก้อยังผูกพันกันอยู่ล่ะนะ แม้จะเนิ่นนานแค่ไหน แม้จะไม่ได้ส่งไป
แต่เจ้าบิ๊ก คนหล่อก้อคงซาบซึ้งอยู่ลึกๆล่ะ

เสียใจด้วยนะคะสำหรับการสูญเสีย ติ๊ดเค๊าจากไปดีแล้วน่ะ อย่างน้อยตอนนั้นเค๊าก้อเลือกที่จะอยู่กับคนที่เค๊ารักนะ..

โดย: ดาวทะเล

วันที่: 15 พฤษภาคม 2550 เวลา:14:57:56 น.

ซึ้งจัง...

ถึงแม้ชีวิตมีเรื่องเศร้าบ้างเป็นธรรมดาโลก แต่การได้เจอเพื่อนดีๆซักคนที่เราสามารถเรียกได้ว่าเพื่อนอย่างเต็มปาก ก็ถือเป็นโชคดีมากเลยนะคะ :-)

โดย: Hobbit

วันที่: 15 พฤษภาคม 2550 เวลา:15:34:28 น.

(( ย่องๆ มาอ่านจดหมายเปิดผนึก กึ่งแถลงการณ์
ของประธานกิตติมศักดิ์ ชมรมคนเจ้าน้ำตา ขอรับ

))

โดย: Commencer

วันที่: 15 พฤษภาคม 2550 เวลา:18:09:50 น.

มาแอบอ่านจ้ะ ถ้าเจอบิ๊กจะบอกให้มาอ่านนะจ๊ะ ตอนนี้คงสบายใจขึ้นแล้วเนอะ สู้ ๆ มีเรื่องอีกเยอะ ที่เราต้องเผชิญ

โดย: อิจิโงะจัง

วันที่: 15 พฤษภาคม 2550 เวลา:18:36:38 น.

เศร้าแฮะ...

หน้านี้ผมขอทำตัวเป็นเด็กดีงดแซวครับ

โดย: พลทหารไรอัน

วันที่: 23 พฤษภาคม 2550 เวลา:12:19:00 น.

+ อะจึ๋ย ปกติพี่ก็จะลองคลิกมาที่กรุ๊ปนี้เล่นๆ แล้วเห็นยังไม่มีอะไรเขียนไว้ตลอดเลยนะครับ ... แต่พอมีเขียนขึ้นมาจริงๆ ทำไมไม่ยักเห็นแฮะเรา เลยมาช่าไปตั้งเป็นอาทิตย์เยย แหะๆ - -"

+ เปิด project "Loneliness" ด้วยเรื่องที่เศร้าและเหงาจับจิตทีเดียวครับ ... แถมทำให้อินจากช็อตต่อเนื่องที่น้องฯสั้นเคยเล่าไว้ใน tag ด้วย กระซิกๆ

+ นับว่ากรณี รัก 3 เส้า ครั้งนี้โชคดีมากๆ นะครับ ที่เพื่อนไม่ต้องผิดใจกันเพราะเรื่องผู้หญิง (ซึ่งหลายๆ กรณีก็จะไม่โชคดีแบบนี้) ... บิ๊กและหมี โชคดีแล้วล่ะครับที่ได้เป็นเพื่อนกัน และสามารถทำให้มิตรภาพระหว่างกันยังดำรงคงอยู่ต่อไป (ถึงแม้อาจไม่ได้ติดต่อกันบ่อยๆ แล้วก็ตาม - เพราะพี่จะเฮิร์ทมาก ถ้ามีกรณีเกี่ยวกับเพื่อน แล้วจบกันแบบคาใจ ไม่ได้เคลียร์ เลิกมองหน้ากันอ่ะครับ) ... ถ้าเพื่อนบิ๊กเค้าได้มาอ่านจดหมายฉบล็อก นี้ คงปลื้มเหมือนกันอ่ะครับ

+ ส่วนน้องติ๊ด ... เธอคงภูมิใจแล้วกับคนที่เธอเลือกให้มาดูแลเธอ แม้อาจเป็นช่วงเวลาไม่นานนักก็ตาม แต่ก็คงทำให้เธอมีความสุขและสามารถจากไปได้อย่างสงบ ... ป่านนี้ เธอคงกำลังมองลงมาจากมุมใดมุมนึงบนท้องฟ้า แล้วอมยิ้มน้อยๆ เฝ้าดูชีวิตของเพื่อนบิ๊ก และ ของหมี ... คนที่เธอเลือก และคนที่รักเธอ อยู่นะครับ