Bloggang.com : เข็มขัดสั้น : ได้เวลา Blog Tag ครั้งที่ 2 แล้วสิ

ได้เวลา Blog Tag ครั้งที่ 2 แล้วสิ

และแล้วผมก็ได้โดน Tag อีกครั้ง จนได้ ผมเลยขอรวบยอดคนที่ Tag มีอีกครั้ง 4 คน คือ ตานางาเสะ ไลท์ ตา Nutonline และบัดดี้ X RoBiN นะครับ ผมเลยขอนำมาเขียนอีกครั้ง แม้จะยากลำบากไปหน่อยก็ตามกับการรวบรวมความลับที่ไม่ค่อยจะลับ แต่จะเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยได้บอกใครมากกว่ามาเขียนอีกรอบครับ

สนใจกลับไปอ่าน Tag ครั้งแรก ได้เสมอนะครับ

ซึ่งจริงๆ แล้ว ตานางาเสะ ไลท์ ได้ Tag ผมมาในแบบใหม่ ที่ให้เขียนเยอะมาก บอกซะหมดไส้หมดพุงกันเลยทีเดียว แต่เนื่องจากขี้เกียจ (ขอโทษด้วยนะ ตาไลท์)

ผมเลยขอจับรวมวิธีการ Tag แบบนั้น มาเป็นวิธีแบบเดิม ที่เขียนรวม 5 ข้อ นะครับ เพื่อจะได้เป็นการสรุปไปเลยทีเดียว อีกอย่าง ผมขอมีความลับมั่งนะครับ จะได้น่าค้นหาไง เอิ๊กกกกกกกกกกกกกก

เริ่มที่

1. เรื่องราวเกี่ยวกับชื่อ Log In เข็มขัดสั้น

ที่มาของ Log In เข็มขัดสั้น ก็คือ มาจากน้องฝึกงานที่ทำงานครับ (ณุ พี่ขอบคุณมั่กๆ เน้อ)

น้องเขาเป็นคนเสนอให้ตอนที่จะเปลี่ยนชื่อ Log In ใหม่ เพราะชื่อเดิมผมเล่นเอาชื่อจริงตัวเองมาใช่เป็น Log In เลย (แบบว่าเปิดเผยเกินเหตุ เขารู้หมดพอดี)

ซึ่งทาง Pantip จะให้เราเลือก 3 ชื่อ เพื่อพิจารณาความเหมาะสม ใช่ไหมครับ ผมเลยมี 3 ชื่อตามนี้เลย

- หอยพิฆาตมาร
- เข็มขัดสั้น
- อะไร

ซึ่งชื่อแรกเป็นชื่อที่ผมอยากได้มากมาย แต่มันดันไม่ผ่าน ซึ่งผมก็เฮ้ย! ทำไมไม่ผ่านล่ะ

อยากได้มั่กๆ มัน
ติดเรท หรือมีคนใช้อยู่เนี่ย แบบว่า เสียดายมากๆ เลยได้มาเป็นชื่อ “เข็มขัดสั้น” โดยประการ ละฉะนี้น่ะครับ ไม่งั้นป่านนี้ คนใน Bloggang และใน Pantip คงเรียกผมสั้นๆ ว่า “หอยมาร” ไปเรียบร้อยแล้ว แหม คิดแล้วยังเสียดายอยู่เลยนะครับ เลยได้รับการเรียกสั้นๆ ว่า “สั้น” เลย

2. เรื่องราวทั่วไป เกี่ยวกับตัวเข็มขัดสั้น

เข็มขัดสั้น ก็เป็นผู้ชายธรรมดาคนนึง ที่ถามว่ามีอะไรที่สะดุดตาไหม คิดว่ามี ถ้าตอบแบบไม่เข้าข้างตัวเอง ก็คือ หน้าเด็ก ความเซลฟ์ที่คิดว่าน่าจะเกือบๆ เต็มเปี่ยม และมีความร่าเริงที่ซึมอยู่ทุกอณูของสายเลือด (เหตุผลมาจากอะไร คนที่เคยอ่าน Tag ในครั้งแรกคงจะทราบกันแล้ว) ถ้าคนที่ไม่รู้จักผมเห็นผมครั้งแรก และแบบผ่านๆ จะคิดว่า ไอ้นี่แมร่ง โคตรหยิ่งเลย แต่ถ้าคุณได้รู้จักผมแล้ว ผมไม่ได้หยิ่งเลยนา ผมออกจะฮาๆ สนุกสนาน บ้าๆ บอๆ ไปวันๆ พูดมากโคตรๆ และมีรอยยิ้มเปื้อนอยู่บนใบหน้าในทุกๆ ครั้ง ส่วนในเรื่องอื่นๆ ใน Profile จะตอบไว้บ้างแล้วล่ะครับ

ส่วนเรื่องการใช้ชีวิตผมค่อนข้างที่อยู่ตัวคนเดียวมาค่อนข้างนาน และค่อนข้างยึดแนวคิดการดำรงชีวิตแบบเด็กฝรั่งผสมผสานเด็กไทย เลยเน้นที่จะทำอะไรด้วยตัวเองมากกว่า ที่จะคอยพึ่งพาอาศัยคนอื่น ลุยๆ ไม่ค่อยเกรงหน้าอินทร์หน้าพรหมที่ไหน เวลาไปไหนมาไหน ก็จะไปคนเดียว เที่ยวก็เที่ยวแบบแบ๊คแพ็คคนเดียวเสียมาก ไม่ค่อยต้องการให้คนช่วยเหลือจนกว่าผมจะหมดหนทางไปแล้วจริงๆ แต่ก็เอาแนวคิดแบบไทยมาใช้ตรงการอยู่ร่วมกันในสังคมแทน ซึ่งทำให้ผมเพื่อนที่สนิทๆ แค่ 2 คน (อาจจะมีเพิ่มเติมมากกว่านี้ในอนาคต) เมื่อรวมผมเข้าไปแล้ว พวกเราจะเรียกตัวเองว่า “แกงค์ 3 ช่า” เพราะมีไซด์หุ่นตามแบบแกงค์ 3 ช่า ทุกประการ ส่วนผมน่ะ โดนเรียกว่า “หม่ำ” ครับ แต่ปัจจุบันนี้ผมผอมลงกว่าเดิมเยอะ เลยยังไงก็ไม่ใช่หม่ำแล้วครับ มีแต่จะหล่อกว่าหม่ำแทน เอาแค่นี้แล้วกันเนอะ ผมจะได้มีเรื่องอื่นๆ ไว้ฝอยวันหลังได้อีก

3. ความชอบส่วนตัวของเข็มขัดสั้น

ผมเป็นคนชอบสวนสาธารณะมากมายเลยครับ แบบว่าเห็นไม่ได้ ถ้าไม่ติดธุระ หรือไปกับใครจริงๆ จะชอบไปนั่งเล่น และนั่งดูวิว ทิวทัศน์ไปเรื่อยๆ บางทีถ้าพกหนังสือไปสักเล่ม 2 เล่ม รับรอง อยู่ที่นั่นได้ทั้งวัน แต่ถ้าลองคนเยอะเมื่อไหร่ มีมลภาวะทางเสียง และทางกลิ่น (อาหาร) ผมจะรีบจรลีไปหามุมเงียบๆ ปลีกวิเวก คนเดียว เพื่อซึมซับบรรยากาศเงียบๆ อย่างมีความสุข แต่ถ้ามีเพื่อนไปด้วย ไม่ว่าใครก็ตาม ผมก็จะเปลี่ยนแนวทางการปลีกวิเวก มาเป็นการพูดคุยเรื่องทั่วไป แลกเปลี่ยนทัศนคติซึ่งกันและกัน สร้างเสียงหัวเราะ และความสุขสนุกสนาน แทนครับ สวนที่ผมไปประจำเลย จะมีอยู่ 2 ที่ ครับ สวนหลวง ร.9 และสวนสุมพินีครับ

ถ้าไม่สามารถไปสวนสาธารณะได้ ผมจะเปลี่ยนบรรยากาศ เป็นร้านกาแฟแทนครับ ไปนั่งกินกาแฟ เพลินๆ อ่านหนังสือไป ดูชีวิตผู้คนไป สุขใจมากมาย ว่างๆ ลองไปเที่ยวสวนสาธารณะ กับร้านกาแฟกับผมไหมครับ

4. เรื่องราวในอดีต สู่ทัศนคติในการมองผู้คนรอบข้างของเข็มขัดสั้น

ขอสารภาพมานะตรงนี้ครับ ว่า เมื่อก่อน ผมเป็นพวกแอนตี้ เพศที่ 3 ไม่ว่าจะเป็น เกย์ กระเทย และ ทอม แบบว่า เกลียดมากมายแบบไม่มีเหตุผล ไม่ข้องแวะเด็ดขาด เลยทีเดียว แต่มาวันหนึ่ง เพื่อนของผมคนนึงเค้ามาพูดกับผมตรงๆ ว่า “มรึงจะแอนตี้ไปทำไม กรูอยากจะบอกมรึงว่า กรูก็เป็นเกย์ แต่มรึงพาลเกลียดเกย์ ทุกคนในโลก ทั้งๆ ที่คนดีๆ ก็มี ไม่ใช่มีแต่คนที่มาคิดแต่อกุศลกับมรึง รู้ไหม กรูเป็นเพื่อนมรึง กรูไม่อยากให้มรึงต้องมานั่งเครียดกับเรื่องที่มรึงสร้างเกราะป้องกันออกมาเอง แล้วทุกข์ใจกับมันเอง รู้ไหม กรูเป็นเพื่อนมรึง ไม่อยากให้มรึงต้องมารังเกียจกรู และกรูไม่ได้อยากเสียเพื่อน มรึงเข้าใจไหม”

ผลจากการโดนด่า ในครั้งนั้น แทงใจดำผมอย่างยิ่งยวด ว่าทำไมผมต้องไปทำอย่างนั้นด้วย ผมก็ทุกข์ใจกับมันเอง พาลทำให้คนอื่นเขาทุกข์ไปกับผมด้วย เลยทำให้คิดได้ว่า มนุษย์เราก็เป็นมนุษย์เหมือนกัน เพียงแต่ว่าคนที่เข้ามาไม่ดี เราก็ ปฏิเสธไปก็ได้ ยิ่งเราสะท้อนความแรงกลับไป เค้าก็แรงกลับมาในระดับที่เท่าเราหรือแรงกว่าเราอีก ผมเลยพยายามปรับเปลี่ยนทัศนคติของตัวเอง ให้เย็นๆ ลง และมองอะไรในแง่ดีมากขึ้น พยายามเปิดใจให้กว้าง เพื่อที่จะยอมรับความเป็นไปของผู้คนในสังคมที่มีมากมายและซับซ้อนยิ่ง ปัจจุบันผมก็อยู่ในช่วงที่พยายามมองทุกคน เป็นมนุษย์ที่มีเลือดเนื้อและจิตใจ พยายามไม่เอาตัวกำหนด อย่างคำว่า “เพศ” มาเป็นเครื่องแบ่งแยกความเป็นมนุษย์ออกจากกัน และเป็นเพราะหนังสือเรื่อง Genderism ของ โตมร สุขปรีชา ที่เปรียบเทียบเรื่องนี้ได้ถึงแก่นมากมาย ก็จุดประกายความคิดผมอย่างนี้ขึ้นมามากมายเลยทีเดียวครับ ผมเลยเริ่มที่จะมีเพื่อนมากมายหลายหลากมากขึ้น เปิดใจให้กว้าง ยอมรับในสิ่งที่เขาเป็น เรามาเน้นที่มิตรภาพที่ยั่งยืนดีกว่า แต่ ผมก็ยังรับไม่ได้กับ น้องที่หัวเกรียนใส่เกาะอก ทาปากแดง เดินส่ายก้น ปากแจ๊ดๆๆๆๆๆๆ พยายามเสริมนม เอ่อ อันนี้รับไม่ได้จริงๆ ครับ อย่ามาใกล้ผมนะ ผมกลัว

5. เรื่องราวแห่งความเศร้า

หลังจากที่การทำอัตตวินิบาตกรรมของผมไม่สำเร็จ และการร่วมงานเผาศพ ก็ผ่านพ้นไป หลังจากนั้นผมเป็นยังไงเหรอครับ

ผมก็พยายามที่จะปรับตัวเองให้เป็นปกติที่สุด คิดอย่างเดียวว่าทุกอย่าง มันผ่านไปแล้ว แต่มันก็ยังทำให้ผมต้องเสียน้ำตาอยู่เป็นประจำ แม้ว่าจะเข้าร่วมกิจกรรมของมหาวิทยาลัยมากมาย เพื่อพยายามทำให้ใจมันไม่คิดมาก แต่ก็สามารถปรับระดับให้ร่าเริงได้พอสมควร เมื่อปลายปี 48 หลังจากเก็บอัฐมาได้ 3 ปี ก็ได้ถึงวันที่ผมต้องไปลอยอัฐิของเธอ โดยสถานที่ที่ครอบครัวของเธอผู้นั้นเลือกที่จะให้เธอไปอยู่ที่นั่น คือ เกาะเสม็ด ซึ่งผมถือว่าเป็นวันที่สำคัญอย่างยิ่ง ที่ผมต้องไม่พลาดอย่างเด็ดขาด ซึ่งตัวผมเองไม่ได้ไปพร้อมกับครอบครัวเขา และพักกับครอบครัวของเขา ผมขอแยกมาพักเอง ที่อ่าวไผ่ ส่วนครอบครัวของเธอผู้นั้นพักกันที่อ่าวพร้าว ความรู้สึกต่างๆ ของผม เมื่อไปถึงที่นั่น มันมึนตึ้บไปหมด ได้แต่นั่งมองทะเล จิตใจว่างเปล่า ไม่รู้จุดหมายปลายทาง ว่าจะทำอย่างไร จนถึงเวลาที่ต้องนั่งเรือ ออกไปลอยพร้อมกับครอบครัวของเธอผู้นั้น ผมก็มึนไปหมด ทำอะไรไม่ถูก จนถึงตอนที่จะลอย ความรู้สึกทุกอย่างประดังเข้ามามากมาย จนน้ำตาที่พยายามกลั้น ก็ไม่สามารถปิดมันไว้ได้อีก ผมนั่งร้องไห้หนักที่สุดอีกครั้ง (เท่าที่จำได้ ร้องไห้จนจุก ปวดตรงลิ้นปี่ไปหมด) คุณพ่อของเธอผู้นั้น ก็เข้ามาปลอบผม แต่ผมทำใจไม่ได้จริงๆ ครับ มือสั่นไปหมดเลย พอปล่อยอัฐิของเธอลงทะเลไปได้ครึ่งนึง เท่าที่ผมได้ปันส่วนมา ผมก็ขอครอบครัวเขาว่า ขอไม่ลอยต่อแล้วครับ ที่เหลือผมขอไปหาที่ลอยของผมเอง ผมไม่ไหวจริงๆ ทางครอบครัวเขาเลยเอาเรือกลับเข้าฝั่ง ผมพูดอะไรไม่ได้เลย น้ำตาไหลอย่างเดียว ได้แต่ถือห่ออัฐิ อันนั้นไว้กับตัว จนคุณพ่อของเธอผู้นั้นกล่าวออกมาว่า “ปลดปล่อยไปเสียเถิด อย่ายึดเหนี่ยวเอาไว้อีกเลยนะ พ่อปลดปล่อยลูกสาวของพ่อไปแล้ว อยากให้ผมเองปลดปล่อยออกไปเช่นกัน เพราะไม่เช่นนั้น ผมจะเป็นอย่างนี้ต่อไปและไม่มีจบสิ้น มันดีแล้วหรือ”

ผมเลยตัดสินใจไปเช่ามอเตอร์ไซด์ที่ร้านหอยพิมพ์ แล้วก็ขี่ไปที่จุดชมวิว ที่แหลมเรือแตกคนเดียว คำกล่าวสุดท้ายที่จำได้ไม่มีวันลืมก่อนที่ผมจะปล่อยอัฐิ คือ “ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งที่เคยมีให้ ไม่ลืมเด็ดขาด ไม่ลืมจริงๆ ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม” และบอกรักเขาเป็นครั้งสุดท้ายพร้อมกับรอยยิ้ม และน้ำตาที่ไหลออกมา แล้วก็โปรยอัฐิไปกับสายลม ณ ที่แหลมเรือแตกแห่งนั้น และสัญญากับตัวเองจะไม่ร้องไห้ให้กับเขาอีกแล้วเด็ดขาด (แต่ก็ทำไม่ได้เช่นเคย) และร่าเริงเข้าไว้ เพราะถ้าผมร่าเริงเธอก็จะร่าเริงไปด้วย แม้จะเสียน้ำตามากมาย นับครั้งไม่ถ้วน เป็นผู้ชายขี้แยคนนึง แต่ผมก็ตอบได้เหมือนเดิมครับว่า ผมเองก็พร้อมแล้ว ที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไม่คิดสั้นอย่างนั้นอีกเด็ดขาด และพร้อมที่จะเดินไปข้างหน้า ค้นหาคำตอบ จากคำถามที่เขาเคยถามและผมเองก็ถามตัวเองมาเสมอ “ว่าเรามีชีวิตไปเพื่ออะไร” ต่อไปครับ

จบแล้วครับ เรื่องราว แห่งความลับเพิ่มเติมอีก 5 ข้อที่แสนจะยากมาก ในการเรียบเรียง แต่ก็ขอบคุณมากๆ ที Tag ผมมาอีกรอบนะครับ เพราะทำให้ผมได้นึกถึงเรื่องราวเกี่ยวกับตัวเองเพิ่มอีกหลายอย่างทีเดียว ขอบคุณครับ

ส่วนหนังสือที่ชอบ ขอแปะโป้งไว้ก่อนนะครับ เพราะครั้งนี้ เขียนเยอะมาก กลัวจะอ่านกันไม่ไหวเสียก่อน แล้วถ้ามีโอกาสจะมาเขียนนะครับ ส่วนที่จะให้ Tag ต่อนั้น ขออนุญาตไม่ Tag ใครแล้วนะครับ เพราะคงโดนกันหมดแล้วล่ะ เลยขอสิ้นสุดที่ผมนะครับ

ปล.1 บล็อกนี้ขาดเสียงเพลงไม่ได้ เลยเอาเพลงเพราะๆ มาฝากด้วยครับ กับเพลงนี้ครับ (อยู่ใน Project เรียบร้อยแล้วครับ)

Til I See You Again - Jim Brickman feat. Mark Schultz

ปล.2 ใครสนใจติดตาม Tag ครั้งแรกของผม ไปได้ ที่นี่ครับ

ปล.3 ขอบคุณทุกคนมากๆ ที่เข้ามาเยี่ยมเยียน และยังไงขอ Comment ด้วยนะครับผม ขอบคุณมากๆ ครับ

และที่ขาดไม่ได้เลยก็คือ

สวัสดีปีหมูทองคร้าบ ขอให้มั่งมีศรีสุขมากๆ นะคร้าบ

**แก้ไขคำผิดเรียบร้อยแล้วครับ**

Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2550

Last Update : 19 กุมภาพันธ์ 2550 23:26:18 น.

48 comments

Counter : 883 Pageviews.

จ๊ะเอ๋ๆๆ ๆ
บอกให้ Comment ด้วย
ขอ คห 1 น๊าๆๆ ๆ

เพลงเพราะน๊าๆๆ ๆ

โดย: หนี่หนีหนี้ (แพรวขวัญ

) วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:2:38:38 น.

เรามีชีวิตไปเพื่ออะไร

ขอตอบนะ เพื่อตัวเรา ครอบครัว น่าจะเป๊นคำตอบที่ดีที่สุด
อ่านยังไม่หมด ตาลาย ไว้กลับมาอ่านอีกรอบนะ

แอบบ บ กระซิบบ บ น๊ะ !!
ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้ นะคะ
เฮงๆ รวยๆๆ ๆ

โดย: หนี่หนีหนี้ (แพรวขวัญ

) วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:2:45:06 น.

เรื่องสุดท้ายเศร้าจัง...

อ่านไป...น้ำตาก้อไหลไปด้วย...
ขอให้พี่สั้น...เข้มแข็งไวไวนะครับ
ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้นะคร้าบ...

โดย: cascade

วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:3:07:01 น.

แวะมาสวัสดีปีหมูทอง แล้วก็มาอ่านความลับด้วย ถูกใจชื่อล๊อกอินที่คุณปรารถนา เหมือนกันนะคะ.. แต่ก็ดีที่ไม่ผ่านนะคะ อิอิ .. ข้อ 4 นี่ตรงกันข้ามเลยค่ะ อยากมีมากเลยเพื่อนที่เป็นกระเทย.. เอาแบบสตอเบอรี่เลยนะคะ.. แต่ไม่เคยมีเลยสักคนค่ะ ข้อ 5 เศร้าจังค่ะ

โดย: KungGuenter

วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:3:18:02 น.

1.ดีที่ไม่ผ่าน

2.อิจฉาคนหน้าเด็กอ่ะ

3.ไปเมื่อไหร่โทรบอกด้วยล่ะ

4.เรามีเพื่อนซี๊เป็นเกย์จ้า

..เพลงเพราะจัง..

โดย: random-4

วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:4:58:13 น.

มีการ tag รอบสองด้วย น่ากลัว น่ากลัว

1. จริง ๆ ชื่อ "อะไร" ก็เจ๋งดี ใครถามว่าใช้ชื่ออะไร ก็ตอบว่าชื่อ "อะไร" แต่อาจต้องถามตอบกันกลายครั้ง และอาจโดนตุ๊บเข้าได้ สวน "หอยมาร" นี่ออก เปรี้ยวไปนิด ดีแล้วที่ไม่ผ่าน

2. บางทีการไปไหนคนเดียวมันก็ดีตรงที่เราอยากทำอะไรก็ทำ ชอบไปไหนมาไหนคนเดียวเหมือนกัน ยกเว้นออกต่างที่ต่างถิ่น เป็นโรคขาดความมั่นใจอย่างแรง

3. สวนหลวงร.9 รู้สึกมันลึก เคยไปตอนมีงานการ์ตูนของช่องเก้าอะค่ะ จำได้ว่าอาเจียนทิ้งไว้บนรถแท็กซี่เลย

หลังจากนั้นก็ไปกับเพื่อนอีกครั้งสองครั้ง ถ้าเข้าไปคนเดียวไม่กล้า อิอิ กลัวไปทำอันตรายคนอื่นเข้า

4. มีเพื่อนแบบนี้หลายคนอยู่ ส่วนใหญ่จะชายเป็นหญิงที่คุยกันมากหน่อย ส่วนหญิงเป็นชายไม่ค่อยคุยกัน แต่ไม่เคยรังเกียจเลยค่ะ เคยถามเค้าบอกว่าเขาไม่อยากเป็น แต่มันเป็นไปเอง น่าเห็นใจนะ อยากเป็นในสิ่งที่เป็นโดยธรรมชาติไม่ได้ แต่แหม...เดี๋ยวนี้หญิงไม่แท้สวยกว่าหญิงแท้อีก ว่าป่าว

5. ยินดีด้วยที่คิดได้

ปล. สุขสันต์วันตรุษจีนค่ะ

โดย: ZAZaSassY

วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:8:47:56 น.

หอยพิฆาตมาร

คิดได้งัยเนี่ย

โดย: Hawaii_Havaii

วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:11:04:50 น.

1. ดีแล้วครับที่ไม่ได้ใช้ชื่อนั้น ผมแพ้หอยครับ

2.ผมก็เคยนะแบคแพคคนเดียวเนี่ย แต่แค่ในเมืองไทยนะครับ
แบกเป้เข้าเกสเฮ๊าส์ พนักงานพูดภาษอังกฤษกับผมเฉยเลย
พอผมบอกว่าเป็นคนไทย ห้องพักดันเต็มซะงั้น กำจิงๆ

3.ผมกับสุดที่รักชอบไปนอนหนุนตักกันที่สวนรถไฟครับ

4. เปิดใจให้กว้าง เราจะได้เป็นสุข จริงๆครับ

เรื่องสุดท้ายเศร้าจังครับ

โดย: เคน Y (winter love song

) วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:11:34:53 น.

Best Graphics - MySpace/Hi5/Friendster

โดย: โอน่าจอมซ่าส์

วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:13:42:27 น.

อ่านเรื่องข้อ 5เรื่องราวแห่งความเศร้า เศร้าจริง ๆ ด้วยค่ะ

โดย: icebridy

วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:14:13:42 น.

Happy Chiness New Year ka..

ขอให้รวยๆ เฮงๆ นะคะ

ฝนก็เป็นคนที่ชอบสวนสาธารณะนะคะ ยิ่งสวยๆ ยิ่งชอบไปนั่งเล่น ชอบบรรยกาศมันเหมือนได้อยู่กับธรรมชาติ (ในเมือง)

โดย: Malee30

วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:15:23:05 น.

เรื่องสุดท้ายเศร้าจังเลยครับ

โดย: Beerzonline

วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:15:40:47 น.

มาอ่านความลับชาวบ้านครับ ผมก็มีครั้งที่สามเหมือนกันนะ แต่แบบว่า..นึกไม่ออกแระ (ไอ้ตอนไม่ได้อ่ะ มีเรื่องมากมาย แต่พอโดนแท็คไหงลืมหมด 555)

สุขสันต์วันตรุษจีนคร้าบ

โดย: Due_n

วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:15:47:31 น.

Happy Chinese New Year นะครับ
มีความสุขมากๆนะครับ

อะไร โดน tag อีกแล้วเหรอครับ เป็นที่รักก็อย่างเงี้ยแหละครับ มีแต่คนอยากรู้ หุหุหุ

- ดีแล้วแหละครับได้ชื่อนี้ เกิดได้ชื่อหอย กระดากที่จะเรียกไงไม่รู้อ่ะ - -"
- ผมก็ชอบเที่ยวคนเดียวนะครับ แบบว่าสบายใจดี อยากไปไหนก็ไป อยากทำอะไรก็ได้ เต็มที่กับชีวิตดีครับ
- อยากไปนั่งสวนสาธารณะมั่งอ่ะ แต่แบบว่าไม่มีเวลา แถมร้อนจัด เมื่อก่อนตอนเรียนมีเวลา แล้วยังอยู่ใกล้สวนสันติชัยปราการด้วย เลยไปนั่งบ่อยๆ เดี๋ยวนี้ทำไม่ได้และ เสียดาย
- เรื่องสุดท้ายเศร้ามากครับ

enjoy your day

โดย: Holden Caulfield

วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:16:49:45 น.

สั้นจ๊ะ...ครือ เจ๊มีเรื่องจะสารภาพ คือ...

คือ...เจ๊เป็นเกย์ค่ะ.....

ล้อเล่นนนนนน

เรื่องสุดท้ายเศร้ามากมาย...แต่นั่นแหล่ะนะคือชีวิต มีพบก็ต้องมีจาก จะจากเป็นหรือจากตาย เป็นธรรมดา...

เฮ้ย ไม่เอาล่ะ เศร้า ๆ นี่มันปีใหม่นะ ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดใช้ค่า....

ปล. ไม่แน่เราอาจเคยเจอกันตามสวนก็ได้นะ เจ๊ชอบไปวิ่ง ไปครั้งละไม่เกิน 15 นาทีอ่ะ

โดย: CC (เจ๊ชิดชิดเอง แบบอยากโกอินเตอร์) IP: 125.24.0.38 วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:17:35:51 น.

มีอะไรดีๆให้อ่านอีกแล้ว ยินดีที่ได้รับรู้ ยินดีที่ได้รู้จักครับ
อิจฉาจังที่คุณรู้จักกับ"ความรัก"
สักวันผมคงรู้จักมันดีขึ้น
และก็ขอให้คุณทำใจเริ่มต้นใหม่อีกครั้งได้

(แอบบอกว่า ถ้ามีแทคสามจะมาแปะอีก

55+)

โดย: นางาเสะ ไลท์

วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:17:40:49 น.

อ่อ ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้ครับ มั่งมีศรีสุขเช่นกัน

โดย: ตาไลท์ (นางาเสะ ไลท์

) วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:17:41:50 น.

เราก็โดน tag ไปหลายครั้ง แต่ยังไม่ได้ตอบ tag เลย - -'

ตอนแรกแปลกใจ นึกว่าเอาบล้อค tag เก่ามาหากิน ถึงบางอ้อว่าเขียนใหม่นี่เอง ขยันดีนะครับ

ปล. มีคนบอกว่า คนหน้าเด็ก พอถึงเวลาๆ นึงแล้ว หน้าจะเว้นช่วงผู้ใหญ่ เข้าสู่วัยหน้าแก่เลย ไม่รู้จริงรึเปล่านะครับ ;)

โดย: BAYROCKU

วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:18:01:32 น.

ชอบทุกชื่อที่ตั้งมาเลยนะ ช่างคิดดี ผมเองเป็นพวกตั้งชื่อเก๋ๆกับเขาไม่ค่อยเป็น ตั้งทีไรก็เชยๆทุกที แต่ก็ใช้มันนะ เพราะคิดไม่ออกแล้ว

ที่ทำงานของผมอยู่ใกล้สวนลุมมากๆเลยครับ แต่ไม่ค่อยได้เข้าไปเดินเล่นเลย เข้าไปวิ่งก็ขี้เกียจ นานๆจะไปที ได้แต่ยืนมองจากหน้าต่าง อย่างนี้มันคือใกล้เกลือกินด่างนะครับ ปอดกรุงเทพฯยิ่งมีน้อยๆก็ยังไม่วิ่งหาปอดอีก

เรื่องรังเกียจเกย์นี่ พยายามเกลียดน้อยลงก็ดีครับ เพราะตอนนี้เกย์เยอะมากๆ ถ้าเกลียดไปอาจอยู่ลำบากนะ

ผมเองไม่เคยโดนเกลียดนะ แต่เคยมีคนกลัวๆทั้งๆที่ก็หน้าตาไม่น่ากลัวซักหน่อย แต่สุดท้ายก็มาเป็นเพื่อนกันได้นะ

สุขสันต์วันตรุษจีนด้วยนะครับ

โดย: ป้อจาย

วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:19:09:59 น.

ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้...รวยๆ เฮงๆ นะคะ

แวะมาชวนไปชมกรุสมบัติงานฝีมือที่ BloG ของเกตุค่ะ

โดย: คริสตอลสีชมพู

วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:19:14:26 น.

สัวสดีปีใหม่คร้าบ บัดเดอร์
ขอให้ร่ำรวย สมหวัง เฮง เฮง เฮง แล้วก้เฮง ตลอดไปนะครับ

มาอ่าน Tag ต่อ อิ อิ

1.สั้น จริง อ๊ะป่าวว

2.ชะ ชะ ช่า ชิมิครับ

3.แล้ว ชอบ หลังสวน ด้วยมั้ยอ่า

4.แหม เข้าโค้งที ป๋า ไม่อยากจะพูด...เหอ เหอ

5. ไว้ไปเสม็ดกัน รำลึกความหลัง แล้วเสร็จแน่ เอ็ง อิ อิ

โดย: Commencer

วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:20:19:10 น.

มาดูเม้นเจ๊ชิด แบบว่าไปวิ่ง 15 นาที แล้วใครเค้าจะไปเจอเจ๊ล่ะคร้าบบบบ

enjoy your day

โดย: HC IP: 124.120.211.151 วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:20:29:36 น.

1 ลอก commencer

2 น่าหนุกเนาะ ไปคนเดียว อยากไปไหนก็ไป สบายใจดี

3 วันหลังไปมั่ง

4 อิอิอิอิ ไม่งั้นก็ไม่ได้รู้จักกันดิเนาะ

5 เหมือน commencer แต่เสร็จยังไง ให้ commencer จัดการ

โดย: Zerbirus IP: 203.153.171.6 วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:22:56:39 น.

มาอ่านแทกกก
และหวัดดีปีใหม่ครับ

โดย: man@ (manatto

) วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:0:05:36 น.

คาดไม่เถิงง

เพราะว่า

เข็มขึดสั้น ใช่ป่ะ

,มาขอแจม อ้ะ

Tikky!

โดย: Stricky-rice (Stricky-rice

) วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:0:35:55 น.

ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดใช้ ตั่วถั่งๆ คร้าบบบ

โดย: KyBlueSky

วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:8:52:54 น.

อุๆ tag รอบ 2 เสร็จเร็วกว่าที่คาดแฮะ ...
ข้อ ๑ : อย่างว่า ใช้ล็อกอินนี้น่าจะดีแล้วครับ เรียกชื่อ "สั้น" แล้วมันดูจั๊กจี้น้อยกว่าอีก 2 อันที่เหลือ ... สงสัยก็แต่แรงบันดาลใจในการตั้งชื่อ "หอยพิฆาตมาร" เนี่ยแหละครับ?!? เอิ๊กๆ

ข้อ ๒ : คล้ายกับพี่เหมือนกันนะครับเนี่ย ในอดูต เพื่อนๆ จะชมเสมอว่า "ไปทำเบบี้เฟซที่ไหนมาเหรอ?" (แต่ตอนนี้รู้สึกจะไม่มีใครพูดแล้ว) ... ส่วนความเซลฟ์ พี่ก็เพิ่งจะมามีเอาช่วงหลังๆ เนี่ยแหละครับ หลังจากที่ค้นพบ lifestyle และมั่นคงในไอเดียของตัวเอง ... เออ ความหน้าเด็กนี่ เค้าว่าส่วนนึงมาจากการทานอาหาร และก็เรื่องอารมณ์ด้วยนะครับ ถ้าไม่เครียด ร่าเริง รักธรรมชาติ แบบพี่ แบบคุณฯสั้นเนี่ยแหละครับ หน้าจะเด็กอ่า อิๆ

... ส่วนแนวทางการใช้ชีวิต ก็คล้ายกันอีกแหละครับ อาจเป็นเพราะบริษัทส่งพี่ไปฝึกงานเมืองนอกตั้งแต่จบใหม่ๆ ... ซึ่งเป็นการช่วยเปลี่ยนทัศนคติของพี่ได้หลายๆ อย่างเลย ทำให้เราเห็นว่า วิธีคิดของคนฝรั่ง มันเป็นอย่างไร ... แล้วก็เลยเอาสิ่งดีๆ ของเค้ามาประยุกต์ใช้กับชีวิตและความคิดของเรา ... ก็เลยชอบดูหนังคนเดียว, กินข้าวคนเดียว, เที่ยวคนเดียวนี่ก็มีบ้าง (แต่เมืองไทย ถ้าไปต่างจังหวัดคนเดียวยังไม่ค่อยกล้า บ้านเราอันตรายมันเยอะเหมือนกัน)

... ว่าแต่ทำไมกลายเป็น หม่ำ ล่ะครับ?!? เหอะๆ ... (แบบว่าน่าจะเป็นเท่ง มากกว่า)

ข้อ ๓ : โอวว ... เป็นโรค Parko-mania เหรอคับเนี่ย? ... พี่ก็ชอบนะครับ เป็นบางอารมณ์ พอดีปกติพี่มักยัดกิจกรรมระหว่างวันไว้เยอะ จนไม่ค่อยมีเวลาไปนั่งทอดหุ่ยแบบนั้นเท่าไหร่ ... แต่ถ้าว่างๆ ก็จะชอบไปเหมือนกันครับ ... อย่างน้อยไม่ได้ไปเที่ยวธรรมชาติ ไปนั่งในสวนก็ยังดีเนอะ
... ไว้ว่างๆ ถ้ามีโอกาส ซักวันนึงคงได้ไปนั่งสนทนาด้วยอ่ะครับ

ข้อ ๔ : อืม ... เรื่อง sexual preferences นี่พูดลำบากเหมือนกัน เพราะมันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างละเอียดอ่อน ... จริงๆ คนที่เป็นนี่ เค้าคงเลือกที่จะเป็นหรีอไม่เป็นไม่ได้หรอกครับ ... ดังนั้นถ้าไปตั้งข้อรังเกียจซะตั้งแต่ต้น มันก็คล้ายๆ กับการเหยียดสีผิว รังเกียจคนดำนั่นเอง ... แต่ค่อนข้างเข้าใจว่าที่คนทั่วไป อาจไม่ชอบหรือกลัว คงเป็นเพราะการแสดงออกของพวกเค้า (บางคน) ที่ออกจะมากเกินไป หรือดูประหลาดเกินไปซักหน่อย (เช่นที่คุณฯสั้นยกตัวอย่างมา) ... หรือไม่ก็กลัวว่าเค้าจะมาทำมิร้ายมิดีปลุกปล้ำเข้า
... คงต้องคิดซะว่า คนทุกกลุ่มไม่ว่าจะเป็น เพศที่ 1, 2, 3, 4, 5, ... ทุกกลุ่ม มันมีคนดี คนเลวด้วยกันทั้งนั้นแหละครับ ขนาดเพื่อนกันแท้ๆ บางทียังชักดาบหนี้ไปหน้าตาเฉย จนต้องเลิกคบไปเลย ... เพราะฉะนั้น ทำใจให้เป็นกลาง ละวางอคติ ดูคนทุกผู้จากตัวตนที่แท้จริง และความดีความเลวที่เค้ากระทำต่อเรา ... นั่นน่าจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดครับผม

ข้อ ๕ : แง้ๆๆ พี่ว่าอ่านเรื่องนี้แล้วเศร้ากว่าข้อ ๕ ของแถก 1 ซะอีกอ่า ... คงเป็นเพราะอันนี้มันดูเป็นพล็อตหนังเกาหลีไปหน่อยนึง (......... ล้อเล่งน้า)

... แต่อันนี้มันเป็นความรู้สึกล้วนๆ อ่านแล้วน้ำตาซึมๆ เลยอ่าครับ
... อย่างที่พี่เขียนไว้ตั้งแต่แถกที่ 1 แล้ว ... 'เธอ' ต้องการให้ฯสั้น ใช้ชีวิต เสพความสุข ความรื่นรมย์ของโลกอันสวยงามใบนี้ต่อไป ... ถึงเธอจะสิ้นอายุขัยไปแล้ว ... แต่พี่เชื่อว่าถ้าเธอมองลงมาจากฟากฟ้า แล้วเห็นฯ สั้นมีความสุขในทุกๆ วัน ... เธอก็คงอมยิ้มอย่างมีความสุขไปด้วยแหละครับ

โดย: บลูยอชท์

วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:12:55:20 น.

แก้คำผิด :
ข้อ ๕ บรรทัดที่ 2 เปลี่ยนจาก 'อันนี้' เป็น 'อันนั้น' ... หมายถึงเรื่องในแถก 1

แก้คำผิดให้ (ในข้อ ๕ ของฯสั้น) :
อัตวินิบากกรรม -> ไม่น่าจะมี ... มีแต่ วิบากกรรม
ที่ถูกน่าจะเขียนว่า -> อัตวินิบาตกรรม

อัฐ -> เงินสมัยโบราณ เช่น อัฐ, ตำลึง, เฟื้อง ประมาณนี้
ที่ถูกน่าจะต้องเป็น อัฐิ (อ่านว่า อัด-ถิ) ครับผม

โดย: บลูยอชท์

วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:13:04:58 น.

อ้อ ... ลืมไป
สวัสดีปีหมูทองคำ
เช่นกันครับ ซินเจียยู่อี่ ซินนี่ฮวดไช้ ชวนป๋วยปีแป่กอ นะคร้าบ

โดย: #๓ (บลูยอชท์

) วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:13:09:44 น.

ขอบคุณมากๆ ครับ คุณบลูยอชท์ ที่บอกคำผิดแล้วแก้ให้น่ะครับ สงสัยผมนั่งพิมพ์ไปเบลอไป เพราะดึกเกิน ขอบคุณมากๆ ครับ

โดย: เข็มขัดสั้น

วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:13:27:05 น.

^
^
ไม่เป็นไรมิได้ครับ ฯสั้น ด้วยความยินดีฮับ

... ว่าแต่จะไม่ไปแก้ตรงที่เขียนบนไว้ข้างบนเลยเหรอคับ? เวลาคนมาอ่านทีหลัง เค้าจะได้ไม่สะดุดอ่ะครับ แหะๆ

โดย: บลูยอชท์

วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:14:30:25 น.

สวัสดีปีใหม่ และ ขอบคุณที่เข้าไปเยี่ยมกันนะคะ

สำหหรับข้อ 5 ทำเอาน้ำตาเอ่อเลยค่ะ เรียบเรียงได้ดีมาก เห็นภาพเลยทีเดียว

ขอให้เธอคนนั้นมีความสุขค่ะ

โดย: Lighting Plankton

วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:14:51:12 น.

อ่านอีกก็ซึ้งอีกอ่ะเฮีย เรื่องสุดท้ายอ่ะ

ง้า.................

ช่วงนี้โรคเศร้ายิ้งกำเริบอยู่ T^T

โดย: สะบะละเฮ่ยแจงแวง

วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:23:37:40 น.

นอนดึกจริงนิน้องนิ..ขอบใจที่แวะไปเยี่ยมไข้พี่แหม่มเน้อ อ่านเรื่องสุดท้ายของวันนี้แล้ว อึ้งอ่ะจ้ะ..แต่คนเราก็งี้แหละเนอะ เราไม่รู้หรอก ว่าพรุ่งนี้ มะรืนนี้ เราจะสูญเสียสิ่งที่เรารักไปหรือไม่ เพราะฉะนั้น เมื่อวันนี้เราได้อยู่กับสิ่งที่เรารัก คนที่เรารัก ก็จงรักเค้าให้มากที่สุด รักแบบอย่าเสียดาย หรือขยักหัวใจเอาไว้เผื่อคนอื่นที่เราไม่คิดจะรักหรือจริงจังจริงใจด้วย....

หวังว่าสักวันคงได้คุยกันตัวเป็น ๆ นะ แวะไปเที่ยวพิดโลกก็แวะหาพี่บ้างเน้อ

รัก

พี่นู๋แหม่มเอง

โดย: i'm not superman

วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:23:51:23 น.

เพลงเพราะมากมายคร้าฟฟ

- แหมเสียดายชื่อ หอยพิฆาตมารมากเลยอ่ะ เด็ดดวง 555
- ข้อ 4 ปรบมือให้ 5 นาที

โดย: deffy-melody

วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:1:24:42 น.

ดีนะไมได้ชื่อแรกไม่งั้น ผมจะเรียกคุณหอย เหอๆ

ว่าแต่เรื่องสี่นะครับ เพิ่งรุนะครับเนี่ยว่า เข็มขัดส้นเป็น Homophobia อ่า

แต่รับประกันได้ว่าไม่เคยคิดกับเข็มขัดสั้นอย่างนั้น จริงๆเลย หุหุ

ปล เรื่องคุณหมอยังไม่มีอะไรคืบหนาเลยครับ ช่วงนี้ผมวุ่นๆ ดองบลอกก่อนนะครับ แหะๆ

โดย: นายเจย์-JaYGUY IP: 222.123.80.3 วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:7:05:44 น.

โห โดน TAG หลายรอบแบบนี้จะเล่าหมดมะ ถ้าพี่ TAG บ้าง จะเล่าไรละเนี้ย (เอาเป็นว่ารออ่าน ไม่ TAG แระ)

โดย: Ta Pling

วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:8:51:13 น.

แล้วไม่มีที่มาของเข็ดขัดสั้นเหรอครับ นึกว่าหุ่นแบบโหน่ง เลยคาดไม่ถึง

แอบเศร้าเรื่องสุดท้ายอะ

โดย: tpipe

วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:9:55:55 น.

แรกๆอ่านแล้วขำๆ พอมาถึงข้อสุดท้าย (เศร้าจัง

) ชีวิตคนเราคาดคะเนอะไรไม่ได้เลยจริงๆ

แต่ชอบชื่อแรกจริงๆ 555 หอยพิฆาตมาร (คิดได้งัยเนี่ย)

โดย: ~PLAYFULGIRL~

วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:22:30:09 น.

ไมมาจบเศร้าอ่ะ?

โดย: เป๋อน้อย

วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:7:43:51 น.

1.เรื่องแรกถ้าใช้ชื่อหอยได้ก็ดีนะ จ๊าบดี แต่ไม่รู้ว่าจะไปพิฆาตใคร(ด้วยหอย)ที่ไหน แล้วไอ้หอยที่ว่าเนี่ย หอยนางรม หรือหอยแมงภู่จ๊ะ
2.หน้าก็ไม่เห็นเหลี่ยมไมเป็นหมำได้อะ
น่าจะเป็น
3.มิน่าไปสวนลุมเห็นคนหน้าคล้ายๆบ่อย
(ใช่ที่ปูเสื่อนั่ง นั่งทาปากอยู่ริมนำป่ะ...ล้อเล่นก้าบ)
4.เค้าว่าเกลียดอะไรมักได้อย่างนั้นนะ
(เค้าก็ตัดผมเกียน ใส่สายเดียวเที่ยวสยามบ่อยๆๆๆ)
5.เรื่องเศร้ามากๆๆๆๆ
เป็นกำลังใจให้ผ่านไปได้ด้วยดีนะก้าบ.....

โดย: เกอิชาน้อย หอยสังข์ IP: 124.120.241.100 วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:19:05:15 น.

สามารถมากที่เขียน tag รอบสองได้
อ่านแล้วก็พบว่า... ชอบสวนสาธารณะเหมือนกันเลย
แต่ก่อนแอบหวานย้อนยุค
ชอบถือหนังสือไปนั่งอ่านที่สวนสันติฯ ในวันหยุดเป็นประจำ

ขอบคุณที่แวะไปอวยพรวันเกิดค่ะ

โดย: กาน้ำชากะเชี่ยนหมาก

วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:20:04:37 น.

1. หอยมารสั้น

2. หล่อกว่าหม่ำ ?

( จริงเหรอ ?!? )
3. ผมชอบหาที่นอนมากกว่าครับ บรรยากาศอย่างที่บรรยายมาน่านอนชะมัด

4. เกลียดอะไรได้อย่างนั้นครับ สาธุ

5. นึกออกครับว่าร้องไห้จนจุกเป็นยังไง

วันหลังหัดร้องให้จนแกละหรือเปียดูบ้างครับ ได้อารมณ์พอกัน

สุขสันต์วันตรุษจีนครับผม

โดย: พลทหารไรอัน

วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:20:32:30 น.

งานยุ่งเหรอครับ
ช่วงนี้ไม่เห็นไปเยี่ยมผมมั่งเล้ย น่าน้อยใจแฮะ

โดย: เคน Y (winter love song

) วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:8:56:39 น.

ข้อ4 เรื่องเพศที่3 เกย์ ทอมดี้ ผมไม่รังเกียจครับ

ห้องติดกันกะผม เป็นทอม เธอจะแข็งๆ ไม่คุยกะผู้คนเลย จะเก็บตัวอยู่กับดี้ของเธอ แต่ผมก็จะยิ้มเมื่อเจอเธอทั้งสองทุกครั้ง แม้จะไม่ค่อยคุย แต่ตอนนี้ดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก

ที่จริง หลานสาวผมก็คบกะทอม ทอมจะเงียบ ไม่ค่อยพูดกะผู้ชาย

สำหรับเรื่องเกย์ ผมมีเพื่อนแบบนี้หลายคน และไม่แสดงตัวในที่สาธารณะครับ ...จับมือกัน โอบไหล่กัน แบบนี้ไม่ทำกันเลยครับ ...ดูไม่รู้หรอก เรื่องจริงครับ โฮะโฮะ ผมรู้ดี

ข้อ5 ประทับใจครับ อ่านแล้วตื้นตัน เห็นใจและเข้าใจครับ ขอให้เป็นความรักในส่วนลึก ที่นึกเมื่อใดก็รู้สึกสุขใจนะครับ

แต่ขอร้อง อย่านำไปเปรียบเทียบกับคนใหม่ รักครั้งใหม่ เพราะคุณจะไม่เป็นสุข และเธอก็จะไม่เป็นสุข

ผมเคยเขียนเรื่องแบบนี้อยู่ในบล๊อกของผมอยู่บ้าง

วันนี้ เขียนเมนต์ยาว เพราะเรื่องเพลง ผมไม่ค่อยจะประสา ครับ เรื่องเพลงผมเมนต์ไม่ได้

โดย: yyswim

วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:11:21:55 น.

1.จิงหรอคับ ใช้ชื่อหอยพิชิตมาร แต่แปลกเนอะที่ไม่ผ่าน สงสัยจะติดเรทนิดๆ แต่ชื่อเข็มขัดสั้นก้อโอคับ ชื่อดูดี มีสเน่ห์คับ

2.โอ้ มีเป็นแกงค์สามช่าซะด้วย แต่เห็นบอกว่าตอนนี้มี 2 แสดงว่าเป็นแดนบีมใช่ป่ะ

3.สวนสาธารณะเนี่ยให้บรรยากาซที่ดีคับ ว่างๆก้ออยากไปเหมือนกันคับ

โดย: mingky IP: 124.120.188.66 วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:17:14:50 น.

ตามหลังน้องมิ้งกี้มาติดๆ

ยังไม่ได้อ่านแท็กแรก เลยไม่รู้ความเป็นไปเป็นมา

เรื่องที่ห้า น่าเศร้ามาก พี่ก็เคยร้องไห้หนักมาแล้วครั้งหนึ่งเหมือนกัน แต่เหตุการณ์ต่างแบบกันบ้าง ตอนนั้นไปร่วมงานฝังศพของคุณพ่อเพื่อนที่ต่างประเทศในยุโรป สิบกว่าปีแล้ว อายุคนตายก็เจ็ดสิบกว่า พิธีของเขาขรึมมาก หลังจากจบพิธี พี่ก็ร้องไห้ซะเป็นวรรคเป็นเวร ทั้งๆ ที่ไม่เคยผูกพันกับคนตายมาก่อนเลย พอนึกถึงเรื่องงานศพของคุณพ่อตัวเองที่เสียตั้งแต่เรายังไม่จบมัธยมปลาย น้ำตาก็พรั่งพรูไม่ขาดสาย พวกเพื่อนๆ ฝรั่งงงกันใหญ่ อ้ายนี่เป็นอะไรของมันวะ เป็นคนไทยคนเดียวในทั้งงาน ลูกหลานเขายังไม่โศกจัดขนาดนี้ คงเรียกว่าบรรยากาศพาไป จำได้ว่าเป็นครั้งแรกที่ร้องไห้หนัก

มาแอบแท็กเรื่องตัวเองในบล็อกนี้ มิว่าอะไรกันนะน้อง

โดย: NickyNick

วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:10:41:24 น.

อ่านแล้วรู้สึก เหมือนน้ำตาจะไหลอะ

ชอบประโยคนี้ครับ
“ปลดปล่อยไปเสียเถิด อย่ายึดเหนี่ยวเอาไว้อีกเลยนะ พ่อปลดปล่อยลูกสาวของพ่อไปแล้ว อยากให้ผมเองปลดปล่อยออกไปเช่นกัน เพราะไม่เช่นนั้น ผมจะเป็นอย่างนี้ต่อไปและไม่มีจบสิ้น มันดีแล้วหรือ”

โดย: zero (น้องzeroสุดหล่อ

) วันที่: 16 มีนาคม 2550 เวลา:14:10:08 น.