ทำไมน๊า ..ถึงไม่ค่อยมีกระจิตกระใจจะทำอะไร จะไปไหน
ทั้งๆ ที่ความจริง น่าจะดี๊ด๊า ลันล๊า แบบหาที่เปรียบไม่ได้แล้ว
แต่ตอนนี้ มันเฉยๆ เฉื่อยๆ เบื่อๆ อยากนอนอยู่บ้าน ไม่ทำอะไรเลยสักอาทิตย์
ไม่อยากไปทำงาน ไม่อยากเจอคนเห็นแก่ตัว เอาแต่ได้

คนเรา เมื่ออยากได้สิ่งไหนตอบ เราก็ต้องให้สิ่งนั้นแก่เขาก่อนไม่ใช่เหรอ
แต่สังคมในตอนนี้ มีแต่คนคาดหวังจะได้สิ่งที่ตัวต้องการ สิ่งที่ดีๆ
โดยที่เขาไม่ได้มอบสิ่งนั้นให้ใครเลย แล้วจะมาคาดหวังอะไรจากเราล่ะ
ต้องการให้เราพูดแบบไหน ปฎิบัติแบบไหน ถึงจะได้อย่างต้องการ

หากเรารู้สึกดีกับใคร เราให้หมดแหล่ะ ดีด้วยสุดชีวิตเลย
แต่เมื่อได้สิ่งนั้นจากเราไป คนที่ได้รับกลับเห็นมันเฉยๆ หรือว่าไม่มีค่าพอ
มันเลยรู้สึกว่า "เฮ้ย อะไรว๊า" "จะเอาอะไรกับฉันอีก"
เหมือนทำดีไม่ค่อยขึ้น พูดดีๆ แล้วไม่รู้สึก ต้องให้เข้าโหมดโหด ถึงจะรู้สึกกันใช่มั้ย
ทำหน้าสวยๆ หวานๆ ยิ้มให้ตลอดไม่ชอบใช่มั้ย ชอบให้ทำหน้าหงิกหน้างอใส่ใช่มั้ย

หรือแบบ ตัวอย่างง่ายๆ เลย
หัวหน้างาน มีภรรยาขายบัตรเครดิต ก็เลยคิดช่วยภรรยา  นี่ไม่แปลกหรอก
แต่แบบมาพูดกับเราดี๊ดี ให้ทำบัตรนู่นบัตรนี่ .. คือแบบ อึดอัดไปเลย
ก็ผลัดไปเรื่อยๆ จนคงจะรู้แล้วว่ามันไม่ทำแน่แท้ ก็เฉยไป
แต่...แต่ๆๆๆ มันยกเลิกพักร้อนเราไปเฉยเลย จากอนุมัติ เป็นขอพิจารณาใหม่
อะไรว๊า ...

คือแบบ ถ้าจะมองคือ งานคืองาน ส่วนตัวคือส่วนตัว
เราทำงานตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน็อตแทบหลุดอยู่แล้ว สารพัดสารเพ
ไหนจะควบงานเลขาด้วย สองด้านเลยนะ เหนื่อยมากอ่ะ
แล้วเราจะขอลาพักร้อนไปหาสุดที่รักพักใจไม่ได้เหรอ
แพลนล่วงหน้าเกือบสองเดือนเลยอ่ะ แพลนในหัวตั้งแต่ยังไม่กลับจากญี่ปุ่นรอบที่แล้วซะอีก
เหตุผลง่ายๆ ไม่มีคนทำงาน เอ้อ ใช่ซี่ ในแผนกมี 10 คน ทำงานอยู่ไม่ถึง 4 คน
หนูไม่ทำแล้วพี่จะเอาข้อมูลไหนเข้าประชุม --- ให้มันได้อย่างนี้
เรานี่แบบเป็นผู้จัดการเงาไปเลย พอได้รับคำชมนะ มีคนไปยื่นหน้ารับแทน
แต่พอโดนว่าโดนด่า ผิดขึ้นมา  แหมมมม ตรูคนเดียว รับเต็มๆ

เหนื่อยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

คิดถึงแซลมอนจัง

逢いたくて触れられなくて
この涙　川になった
上弦の月よ　天空（ソラ）に架かり
キミのトナリへと　連れ出してよ

Create Date : 16 สิงหาคม 2553
Last Update : 16 สิงหาคม 2553 10:10:08 น.		0 comments
Counter : 372 Pageviews.
Share Tweet