เรื่องเล่าในวัยเยาว์ ตอนที่ 2 มาติดตามอ่านกันต่อจากตอนเดิมที่แล้วกันนะคะ...          หลังจากนั้นไม่นาน (ที่จริงแล้วจำไม่ได้ว่านานเท่าไหร่) พ่อกับแม่ก็มีน้องสาว และน้องชาย  ไว้เป็นของเล่นให้ฉัน อุ้ย! ไม่ใช่สิ เป็นเพื่อนเล่นกับฉัน และท่านมักจะสอนให้ฉันรักน้องไว้มาก ๆ เพราะว่าฉันเป็นพี่คนโต ต้องดูแลน้องให้ดีที่สุด ต้องเป็นที่พึ่งแทนพ่อกับแม่ได้ (ให้เด็ก อายุ 5-6 ขวบ เนี้ยนะดูแลน้อง?)  เมื่อพ่อกับแม่มีน้องที่ต้องดูแล ฉันก็เลยเกิดความรู้สึกน้อยใจตามประสาเด็ก ๆ ว่าน้องเกิดมาเพื่อแย่งความรักพ่อกับแม่จากฉันไปหมด ท่านไม่มีเวลาพาฉันไปเดินเล่น หรือแม้แต่เล่านิทานก่อนนอนให้ฉันฟัง ความรู้สึกเหงาหว้าเหว่ โดดเดี่ยวเดียวดายเริ่มก่อตัวขึ้น เพราะคิดว่าตัวเองไม่ใช่คนสำคัญและเป็นส่วนเกินของครอบครัว  ฉันก็เลยเริ่มเป็นเด็กเก็บความรู้สึก (กลายเป็นเด็กเก็บกดไปซะแล้วเรา) ไม่กล้าพูด กล้าถาม หรือกล้าแสดงออกความรู้สึกใด ๆ ออกมา เพราะฉันกลัว และไม่อยากได้ยินพ่อกับแม่พูดว่าฉันเป็นลูกที่ท่านเก็บมาเลี้ยงและจะไม่รักฉันอีก...          เด็กผู้หญิงคนหนึ่งนั่งเล่นคลุกฝุ่นอยู่คนเดียว โดยมีพี่ตุ๊กตา 1 ตัวไว้เป็นเพื่อนเล่นยามเหงา (ความรู้สึกตอนนั้นฉันยังจำได้ดี แม้เวลาจะผ่านมานานแล้วก็เถอะ) แต่ฉันก็ยังเป็นเด็กที่โชคดี ฉันยังจำได้ว่า ฉันมีคุณตาใจดีที่ฉันรักมากที่สุด... ทุก ๆ วัน คุณตาจะอยู่เป็นเพื่อนเล่นกับฉัน สอนฉันอ่านหนังสือ สอนฉันวาดรูป และพาฉันเข้านอน พร้อมเล่านิทานให้ฉันฟัง (แม้เรื่องที่ท่านเล่าจะไม่สนุกสำหรับฉันก็เถอะ) แต่ฉันก็ไม่เคยปฎิเสธในความมีเมตตาและความรักของท่านที่มีต่อฉันเสมอ   ฉันยังจำอ้อมแขนที่อบอุ่น คำพูดที่อ่อนโยน ของท่านได้ทุกครั้ง ยามที่ฉันวิ่งร้องไห้ ออกมาจากบ้าน เพราะถูกแม่ทำโทษ เพราะฉันงอแงอยากได้ของเล่นชิ้นใหม่ตามประสาเด็กทั่วไป ก็มีแต่คุณตานี้แหล่ะ ที่คอยปลอบโยนและเช็ดน้ำตาให้ฉัน ท่านมักจะสอนฉันเสมอว่า เป็นเด็กดีต้องไม่ร้องไห้ ไม่งอแง ไม่เป็นเด็กดื้อ ไม่เอาแต่ใจตัวเอง และมีคำ ๆ หนึ่ง ที่ท่านสอนฉันก่อนที่ท่านจะจากฉันไปไว้ว่า ถ้าอยากให้มีแต่คนรักมาก ๆ ต้องเชื่อฟังพ่อกับแม่ และที่สำคัญต้องเรียนหนังสือให้เก่ง ๆ  ถึงจะมีแต่คนรัก จำไว้นะหลาน! หลังจากนั้นฉันก็ไม่ได้ยินเสียงคุณตาที่รัก ของฉันอีกเลย  แม่บอกว่าคุณตาไปเป็นเทวดาที่สวรรค์แล้ว ท่านไปดีแล้วล่ะลูก ไม่ต้องร้องไห้และเสียใจเลย เดี๋ยวคุณตารู้ว่าหนูร้องไห้ ท่านจะเสียใจมากรู้มั๊ย ฉันก็ไม่เข้าใจคำพูดของแม่หรอกน่ะว่า ไอ้ที่ไปดีเนี้ยมันหมายความว่ายังไง? แม่เคยเล่าให้ฉันฟัง เมื่อตอนฉันยังเด็ก ฉันถามแม่ว่า  สวรรค์อยู่ที่ไหน ไกลมั๊ยคะแม่? หนูอยากไปเยี่ยมคุณตา แม่ได้ฟังแค่นั้นก็หัวเราะฉันใหญ่เลย แล้วก็ไม่มีคำตอบจากปากของแม่ (ตอนนี้ฉันรู้แล้วล่ะว่าทำไมแม่ถึงได้หัวเราะฉัน...ฮึ่ม!!)   Create Date : 03 กรกฎาคม 2556 2 comments Last Update : 4 กรกฎาคม 2556 13:30:00 น. Counter : 925 Pageviews. Share Tweet

เขียนได้ดีนะคะ แต่อยากจะแนะนำนิดนึง (คงไม่ว่ากันนะคะ) ว่าน่าจะใช้ขนาดตัวอักษรที่ใหญ่กว่านี้ ถ้าขึ้นย่อหน้าใหม่ อยากให้เว้นสักหนึ่งบันทัด จะได้อ่านได้ง่ายขึ้น หวังว่าคงไม่โกรธนะคะ ขอแอดเป็นเพื่อนบ้านนะคะ จะได้สะดวกในการติดตามอ่านตอนต่อไปค่ะ   โดย: ดอยสะเก็ด 3 กรกฎาคม 2556 20:55:04 น.

Wow wow ขอบอกว่าเป็นครั้งแรกของการเขียนเลยนะคะ ขอบคุณนะคะที่หลงเข้ามาอ่าน คริ คริ... จะพยายามพัฒนาการเขียนให้ดีกว่านี้คะ   โดย: Smileangle1982 4 กรกฎาคม 2556 10:07:54 น.