Group Blog |
ความทรงจำวัยเด็ก ตอนเด็กๆนุชมีหน้าที่ไปตามแม่เป็ดเทศกะลูกๆเข้าสุ่มตอนเย็น คือเป็ดเทศที่มันมีปุ่มๆแล้วก็มีหูดขึ้นที่หน้าเยอะๆอ้ะ ลูกเป็ดเทศจะน่ารักมาก เป็ดเทศจะต้อนยากไม่เหมือนเป็ดไทย คือมันมีความมั่นใจสูงมาก ต้อนให้เดินมันก็จะหันรีหันขวาง มันจะแบบยึกยัก ทำคอยืดเข้ายืดออกร้องฮืกหากๆ บ้านนุชมีบ่อน้ำรกๆอยู่ รอบๆมันจะมีหญ้าใบคมๆขึ้นสูงเต็มไปหมด เพราะพ่อกะแม่เค้าไม่มีเวลาทำอ้ะ เค้าออกไร่ออกนาแต่เช้ากลับบ้านอีกทีก็มืดค่ำแล้ว ลูกก็ไม่ทำ แล้วข้างบ่อมันจะมีต้นมะกอกน้ำสูงๆ ที่ต้นมันมีมดแดงเต็มไปหมดเลย เป็ดมันก็ชอบไปเล่นน้ำในบ่อ เราก็ต้องไล่มันจากข้างหลัง ลุยเข้าไปในที่รกๆโดนหญ้าบาดมั่ง โดนมดแดงรวมตัวมากัดอีก เป็ดก็ฮืกหากๆอยู่กลางบ่ออยู่นั่นแหละ เกือบทุกวันแหละที่นุชต้องนั่งร้องไห้ข้างบ่อด้วยความโมโหเป็ดเทศ คือเขวี้ยงก็แล้ว ใช้ไม้ยาวๆต้อนก็แล้ว คือพักเบรคร้องไห้พักหนึ่งให้หายแค้น แล้วนุชก็ต้องทำให้สำเร็จ เพราะไม่งั้นพอมืดแล้วแม่เป็ดพาลูกมานอนขอบบ่อ ลูกเป็ดเทศจะโดนหนูกิน ตอนสายๆเวลาตื่นขึ้นมาเอาข้าวให้มันต้องนับจำนวนลูกเป็ดก่อนที่จะปล่อยมันออกไป บางทีมันก็หายไปเพราะหนูเอาไปกิน บางครั้งก็มีลูกเป็ดนอนตายขาขาดอยู่ในสุ่ม ถึงแม่ไม่ได้รักมันแต่ก็ร้องไห้เสียใจ หนูมันเข้าไปกัดได้ ถึงแม้เมื่อวานตอนเย็นจะเอาผ้ามายัดๆตรงรูรอบๆสุ่ม แล้วปิดรูข้างบนของสุ่มด้วยกาละมังแล้วเอาหินหนักๆใส่ไปในกาละมังอีกที ตอนเด็กๆตอนพ่อจับเป็ดเทศไปขาย แม่ก็จะมีตังค์ซื้อโน่นนี่เป็นพิเศษมาให้เรากิน แต่พ่อเค้าไม่อยากขายหรอก นานๆจะขาย ปีละครั้งมั้ง ขายแค่ตอนไม่มีตังค์จริงๆเท่านั่นล่ะ ทุกครั้งที่ขายพ่อเค้าก็เสียใจนะ เค้าก็จะเงียบๆแต่เพราะภาระหน้าที่ที่มีต่อครอบครัวมันบีบบังคับให้ไม่มีทางเลือก นุชเองมันก็บอกไม่ถูก ตอนนั้นยังเด็กอยู่ แล้วมันก็เบื่อเป็ดดื้อๆก็เลยไม่เศร้ามาก แต่มันก็โหวงเหวงในใจนะ การเห็นสัตว์ตายไปบ้าง ถูกขายไปบ้าง มันค่อยๆละลายหัวใจนุชให้อ่อนลงเรื่อยๆเจ็บปวดกับการพลัดพรากมากขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดก็กลายเป็นเด็กใจดีไปโดยปริยาย หลังจากนั้นไม่กี่ปีพอนุชเรียนจบ ปวช. พ่อก็ไม่ได้เลี้ยงมันอีก ถ้าจะเลี้ยงก็เป็นเป็ดไทยที่มันหลงฝูงมาอยู่ในนา เก็บมาบ้านแล้วก็เลี้ยงมันจนแก่ตายไปเอง
|
MamyNoochii
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
||||||||||||
