BlogGang.com : : ปลุ่ย : 14 02 07 ตกกระไดพลอยโจน.....

14 02 07 ตกกระไดพลอยโจน.....

จริงๆเมื่อวานพยายามจะเข้ามาแต่ว่าเนตไม่ค่อยดี
เรยได้เข้ามาเล่าวันนี้ครับว่า....ตกกระไดพลอยโจน
เมื่อวันเสาร์

ภาคเหตุ::

ข้าพเจ้ามีนามอยู่แล้วว่ากีย์(เค้าก็รู้กันอยู่แล้วเนอะ)
คือ่วาหลังจากที่เพิ่งเสร็จกองถ่ายอันทรหดอดทนริมทะเล
แสงสวยน้ำทะเลใส ตากแดดเป็นหมู3แดดกันไปเลย
ทีเดียว
วันถ่าย crew call กันตั้งแต่ตี 5
นั่นหมายความว่าต้องตื่นตั้งแต่ตี 3 ครึ่ง
เพื่อเตรียมตัวไปรับลูกค้าที่โรงแรมตอนตี 4 ครึ่ง
เพื่อเดินทางไปที่โลเคชั่น...
อันเป็นสถานที่ทะทะทะทที่สวยงามมาก....
คืออุทยานเห่งชาติสิรินาถฯ (หาดลายัน
ซึ่งอยู่ระหว่างหาดบางเทากับหาดในยาง)
เราถึงที่นั่นตี 5 และเริ่มถ่ายตอน 7 โมงเช้า
เลิกกองตอนเย็นก็ประมาณ 5 โมงครึ่ง
งานยังไม่จบจนกว่าท่าลูกค้าจะเดินทางกลับประเทศไป...
กลับมาออฟฟิตนั่งเตรียมงานสำหรับวันต่อไป
หนึ่งทุ่มที่ล๊อบบี้โรงแรม
เพื่อพาท่านลูกค้าไปทานดินเนอร์ ที่นั่น ที่นี่ ที่โน่น
ตามแต่ว่าท่านอยากจะทานอะไร ก็ต้องจัดไป
(แหมเหมือนกับกรุ๊ปทัวร์เรย)
กินข้าวกัยท่านเสร็จถ้าท่านจะเที่ยวต่อ
ก็อาจจะต้องไปกับท่านด้วย
สำหรับท่านที่เป็นผู้ชายก็อยากจะไปบาร์ไปผับ
ก็ยกโขลงกันไปที่นึง 10 กว่าคน
สวนตัวแสดง แอบๆซ่อนๆ หลบๆไปกันเอง
ประมาณว่ารักษาภาพแต่ก็แอบไป
(แต่ตรูก็รู้ทันมรึง...ก็เห็นนี่หว่า) ...
สามวันที่ว่านี่เป็นวันที่ถ่ายแต่ก่อนถ่ายก็เตรียมงานมา
ไม่ค่อยได้พักอยู่แล้ว
เตรียมงานกันเที่ยงคืน ตีหนึ่งทุกคืน...
กลับมาต่อตรงที่ต้องไปผับ ไปบาร์เป็นเพื่อนท่านๆ
เพราะท่านกลัว(แต่อยากจะเที่ยว) จึงต้องไปเป็นเพื่อน
คอยดูแลต่างๆนาน
เผื่อว่าถ้าเมาจัดจะได้มีคนดูแล
เลิกเที่ยวประมาณ เที่ยงคืน
ส่งกลับโรงแรมร่ำลา นัดเวลาพรุ่งนี้ กว่าจะถึงบ้าน
ตีหนึ่ง อาบน้ำ นอน
มันวนลูปแบบนี้ติดกัน 3 วัน 3 คืน
แล้วบวกด้วยก่อนหน้าอีกประมาณ 2 อาทิตย์ที่
เริ่มงาน 9 โมงเช้า เลิกงานเที่ยงคืน เพื่อเตรียมงานต่างๆ
ร่างกาย สมองกีย์น้อยเริ่มเพลีย
วันที่เสร็จงานวันสุดท้าย ราวๆบ่าย4โมงเย็น
นายเดินมาบอกว่า ... เด๋วพรุ่งนี้มีงานต่อนะ
พี่ฝากให้ดูให้หน่อย ไปดูโลเคชั่นพังงา กระบี่ ภูเก็ต
(ตอนนั้นทำงานที่ภูเก็ตครับ)
(จะไม่ให้ตรูพักตรูนอนกันเลยใช่มั๊ย)
แต่พอ 5โมงเย็น เดินมาบอกใหม่ว่าลูกค้า
จะบินมาลงเครื่องคืนนี้ตอนห้าทุ่ม
คร๊าบจำเริญกันเถอะครับ
รีบโทรฯหาคุณลูกค้า(เป็นเฮาท์อยู่กรุงเทพฯ)
เรยครับว่า ไม่ไปรับที่สนามบินนะแต่
จะติดต่อรถให้ไปรับไปส่งที่โรงแรมที่คุณจองไว้แล้วกัน
แหมงานตรงหน้ายังคาอยู่เรย มาใหม่อีกแล้ว
แล้วก็ยังไม่ได้พักด้วย
ตลอนดูโลเคชั่นอีก 2 วัน โดยเริ่มสตาร์ทกันตั้งแต่
ตี5 จนถึง 6โมงเย็น
แล้วก็ต้องนั่งกินข้าวด้วยกันเพราะ เป็นวัฒนธรรมญี่ปุ่น(ลูกค้าทำงานโฆษณาญี่ปุ่น)
ก็เลยโอเค แต่ตรูน่ะอยากจะนอน
ท่านลูกค้าเข้าใจตรูด้วยได้มั๊ย
แล้วที่ไปตลอนกันทั้งวันน่ะ มันบ่อหิน
มันเป็นที่ระเบิดเขาหิน แล้วก็ต้องปีนขึ้นไป
เทียบระยะเที่ยบขนาด ติดต่อขอเข้าสถานที่ สารพัด......ตรูทำคนเดียว
ยังต้องคิดที่กินให้อีกว่าจะกินอะไร (เซ็งโครด)
ผ่านไปจบงานกันไป ...
ผ้าน่ะกองมากี่วันแล้วไม่ได้เอาไปส่งซัก
รถน่ะสภาพไม่ร้อยแล้วเมื่อไหร่จะซ่อม

ภาคผล::

ก็ได้ฤกษ์เบิกยาม(ร้าย) โอเค
พรุ่งนี้หยุดก็จะไปจัดการเรื่องส่วนตัวบ้างล่ะนะ
เช้าตื่นมาสายๆก็เก็บผ้าใส่กระเป๋าไปส่งซักกันดีกว่า
ควบมอเตอร์ไซค์ออกไป
เป็นออนด้าดรีม 100 อายุประมาณ15ปี ชื่อคุณคะนอง...
ขี่ไปเรื่อยๆจนถึง ร้านซักรีดอยู่ฝั่งตรงข้ามก็ชะลอรถ
เปิดไฟให้สัญญาณกันเรียบร้อย
ระหว่างที่จอดอยู่รอรถสวนทางหมด
กำลังจะได้ข้ามไป ก็มีมอเตอร์ไซค์มาจากด้านหลัง
ควบมาเร็วมาก แล้วก็คิดว่าเค้าไม่เห็นสัญญาณ
ไฟเลี้ยวขวาที่เราเปิด จึงคิดแซง
ทั้งๆที่เราก็หักคอรถจะยูเทิร์นอยู่แล้ว
(ก็คนมันดวงซวยช่วยไงได้)
ก็เป็นเค้าเสยเข้ามาทางด้านขวาเราเต็มๆ
ซึ่งจังหวะนั้นถามว่าเห็นเค้ามั๊ย น่าจะเห็น
และเราก็ให้สัญญาณ และโพสซิชั่นรถก็บอกว่า
เรากำลังจะยูเทิร์นอยู่แล้ว
แต่เค้าก็ยังตัดสินใจว่าจะแซง (ตลกดี)
ก็เฉี่ยวชนเราล้มลงเค้าไม่ล้ม
และกำลังจะหนีเราตะโกนเรียก คนแถวๆนั้นกีย์ก็รู้จักทั้งนั้น
แต่ว่าวันนั้นอารมณ์ดีเกินกว่าจะเอาเรื่อง
เพราะว่ามันพยายามบอกว่ามันไม่ผิด
เออก็ได้กรูผิดเอง รีบไปเสียก่อนจะเอาเรื่อง
มันไม่มีแก่ใจจะถามว่าเราเจ็บไม๊เป็นไงบ้าง
เราก็เจ็บมากเกินกว่าจะลุกไหวหรือเอาเรื่องมัน
ก็เลยไล่ให้มันรีบไปให้พ้นหน้าก่อนจะจำหน้ามันได้
ก่อนจะจำทะเบียนรถมันได้
ก่อนที่มันจะไม่ได้อยู่ภูเก็ตอีกเลย
มันก็ไม่สนใจจริงๆรีบเผ่นแนบไปเรย...
ขาที่เจ็บก็ค่อยๆพยุงกันเข้าไปพักที่ร้านซักรีด...
ยันขาตัวเองไม่ได้ ก็ต้องให้รถรับจ้างไปส่งที่ออฟฟิต
เพื่อเคลียร์บิลสรุปการใช้จ่ายและสรุปงานว่า
มีอะไรต้องจัดการต่อ
บ่ายๆพี่ที่พักด้วยกันพาไปหาหมอก็ได้ยามากิน
ประมาณ 3 อาทิตย์ ยังไม่หายเจ็บแต่ว่า
ไปหาหมอก็ได้กินแต่ยา
กีย์ทำงานไม่ได้เป็นเดือน ก็เลยลาออก
กลับไปพักที่บ้านดีกว่า สบายใจ
สรุปว่าเจ็บเข่าต่ออีก 3 เดือน
ชนกันราวๆต้นเดือน พย. ล่วงเข้า มค. แล้วถึงจะดีขึ้น
ได้อยู่บ้าน พอเริ่มหาย ตกงานสิครับท่านผู้มีเกียรติ
ช่วยพ่อทำงานไปช่วยพ่อทำงานมา อยู่บ้านเรื่อยเปื่อย
และนับจากนั้นเป็นต้นมา...
เข่าขวาของข้าพเจ้าก็พร้อมจะเจ็บๆตลอดเวลา
ถ้าลุกนั่งผิดจังหวะเข่าขวาแล้วล่ะก็...
เจ็บเท่าๆกับตอนที่โดนชนวันนั้นกันเลยทีเดียว
หลังจากนั้นก็เจ็บอยู่เรื่อยๆ
โดยเฉพาะเวลาลงบันได และยกของหนัก

ภาคผลต่อเนื่อง::

ซึ่ง...ล่าสุดวันเสาร์ที่ผ่านมากำลังลงบันไดบ้าน
ครับท่านมันผิดจังหวะและก็ทรุดลงไปนั่งแหกปาก
ร้องจนผู้ดูแลส่วนตั๊วส่วนตัวตกใจวิ่งมาดู...
แห่ะๆ จากบอกให้ได้อายตัวเองจัง น้ำตางี้มันไหล
เพราะว่าถนอมไม่ให้เจ็บมานานแล้ว
ลืมความเจ็บระดับนี้ไปนานมากแล้ว
เจ็บอีกคราวนี้ ก็เลยเฮ๊ยทะมายมันเจ็บโครดจังว๊า......
ก็เลยตัดสินใจไปพบคุณแพทย์ คุณแพทย์จับดูก็บอกว่า
ไปเอ๊กอีเอ้กสะเรย์ดีกว่านะ
จะได้มั่นใจว่ากระดูกไม่มีปัญหา
จะได้รักษาถูกที่ (เอ...นึกในใจว่าทำไมตอนโดนชนใหม่ๆ
ไม่เห็นคุณหะหมอที่ภูเก็ตจะให้เอ๊กสะเรย์เรย) ...
ก็ไปเอ๊กเซ็กส์กับพยาบาลที่
ห้องเอ๊กซ์...น่ารักจัง...อยากกระดูกแตกอีกซักที่
(คนที่พยุงอยู่ข้างๆบอกว่ากระโหลกแตกดีกว่ามั๊ยอย่างนี้)
ช่างๆข้ามๆไปเถอะเด๋วเข้าตัว
คุณแพทย์ก็ได้ผลฟิล์มมาก็ดูแล้วก็บอกว่า......
กระดูก.....ไม่เป็นอะไร...เส้นเอ็นอักเสบ เอายาไปกิน
เสาร์หน้าห้าโมงเจอกัน...นัดเสร็จก็เป็นเป๋เดินกลับบ้าน....

เนี่ยยังบอกอีกว่าต้องลดน้ำหนัก โอ๊ยนู๋รู้แล้วค่ะคุณหมอ
ก็ไปฟิตเนตอยู่ ลดไปได้นิดหน่อยแล้ว
แต่มาเด้งซะอย่างนี้คงมีอันต้องหยุดชั่วคราวอีกนี่สิ...
มันจะขึ้นมาอีกกี่โล....ฮื่ออออออออ
ทำไตรภาคกะเค้าบ้างเชียวน๊าาาา.....

Create Date : 14 กุมภาพันธ์ 2550

Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2550 16:04:49 น.

1 comments

Counter : 538 Pageviews.

...เมื่อวานป้าเข้าไปขโมย...สูตรลดน้ำหนักจากเพื่อนบ้านมาด้วย...เค้าว่าเป็นของพระเทพ...7วันลด 9 กิโลแน่ะ...

โดย: nong_taky

วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:16:06:40 น.