"Just an odinary living retained by the breath of life , in the running world of timeless stream." "เพียงหนึ่งชีวิตที่ถูกพันธนาการไว้ด้วยลมหายใจบนโลกที่ลื่นไหลในท้องธารแห่งกาลเวลา"
<<
กุมภาพันธ์ 2550
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728 
1 กุมภาพันธ์ 2550

01 02 07 ก็คนมันทำไม่ได้นี่หว่า ขอโทษจริงๆ

โอ้...กรรมการทำไมทำแบบนี้
จาให้เรียก กำ-มะ-กาฬ หรอ ทำงี้ได้ไง
โด่เด่นั่นมันนัดชิงนะ
โหเหเลเหล้า...กินเข้าไปก็เมา
ไม่กินไม่เมา เหากระโดด
กระโดดทะมายหรอ ก็กระโดดกระดุ๊บออกมายอมรับว่า
ทำงานไม่ไปถึงไหนยังย่ำ ตอกย้ำเศร้าสลดอยู่ที่เดิม
แปลกที่หน้าด้าน ไม่รู้สึกอัปยศต่อจิตวิญญาณตัวเองเลย
ช่างเป็นคนที่น่าสงสาร....เสียนี่กระไร ...
ตัวเราเองก็น่าสงสารจะริงจริงจริ๊งงงงงงงงงงง
ทำไมน่ะหรออยู่ดีไม่ว่าดีไปนั่งสมเพชเค้าซะอย่างนี้
ไม่เอาน่า...เห็นใจครับเห็นใจ
เรื่องราวครั้งเก่าก่อนยังคงวนเวียนอยู่ต่างที่การรับรู้และ
เอาจริงเอาจังแก้ไข
เดินเลย...เดินเลยไป หาทางใหม่ๆลองนะลองดู หูได้ยิน ลิ้นได้รส จดไว้จำ ท่องลำนำได้ขึ้นใจ
ไม่! ไม่ต้องกางโฉนด เพราะเป็นของคนอื่นไปแล้วไง
ทรัพย์สมบัตินี้ไซร้อยู่ตรงที่เดิมไม่เปลี่ยนไป
เพราะคนที่เปลี่ยนไปคือเราเอง

ลองผิดลองถูกกว่าจะรู้ มีโฉมตรูเป็นกำลังใจ
ใครเลยจะมาแก้ความสงสัย นอกจากใจของตัวเราเอง
เพ่งพินิจจิตเดิมแท้ เข้าใจยากแน่เพื่อนๆเอ๋ย
เหมือนมีอยู่มองเห็นแต่เปล่าเลย ว่างนิ่งสงบ
แอบเฉยอยู่ตรงนั้น ....

ใช่หรือที่เห็นว่าว่าง
ใช่หรือที่ข้างๆไม่มีอยู่
ใช่หรือที่ปรากฏเป็นคู่ๆ
ใช่หรือไม่คือไม่ใช่ไม่มี
เจ้าจะอธิบายความว่างอย่างไร
คำถามสุดใจจากพุทธะ
ไม่ตอบนิ่งเฉยเฉลยล่ะ
ถูกต้อง จงจะระไนความ
ตามที่มีคือไม่มีตั้งแต่ต้น
แต่ดันด้นค้าหาให้เกรงขาม
มีทั้งสงฆ์มีทั้งพระทั้งองค์ราม
แต่แค่จาม ฮัดเช้ย! ก็หายไป
หลับตาสว่างจับใจนัก
ลืมตามืดมิดคดเคี้ยวพาสงสัย
หยุดแล้วนิ่งเดินก็นิ่งนิ่งที่ใจ
จบความไร้ซึ่งมีอยู่เห็นอย่างนั้น

.....................................................
โอ๊ยอึดอัดพาเข้าวัดอีกแระไม่เอาจะออกมา
ไปเที่ยวกันดีกว่าอยากไปไหน
อยู่กับที่แล้วเมื่อไหร่จะได้ไป...ฮู้อย่าสนใจอะไรรอบๆเลย
มองๆๆๆๆติ๊ดตะหลิวติ๋ว
จะดึงดิ๋วหวิ้ววับจะด๊ัดจา
ซุซิแซ่ปแสบสาปกระดึ๊กปา
งิหงุ่นเง้าไม่เข้าใจ
จะพูดพล่าอะไรไม่รู้เรื่อง
แหมทำเปรื่องเรื่องเยอะ ทำสงสัย
พะภิดั๊บชั๊บชาว่ากันไป
ทำเป็นร่ายยุ๊กยิ๊กย่าทะทิงเจอร์
ใส่ให้แสบให้เจ็บถึงก้นบึ้งใจ
ใส่ให้เจ็บเข้าไปถึงกระดูกเบอร์
ใส่ให้เสียดถึงไส้ติ่งหาให้เจอ
ใส่ให้มันอย่าได้เผอตีตัวข่มใคร....

เฮ้อ! ถอนใจอีกที วันนี้เหนื่อยแล้ว
ว่างๆก็พิมพ์ไปเรื่อยดูเหมือนไร้สาระไปวันๆ
วันปลุ่ยวันนี้...ของให้สุขสันต์ อยากได้ของขวัญ
มาเอา มาเอา เปล่าไม่มีอะไรให้
แต่ต้องมากเอา มาเอาความเปล่าไป
จะได้เข้าใจ เข้าใจกันไว้ให้ดี

ขี้ไม่มีค่า
แต่จะมีค่าขึ้นมาถ้าเป็นขี้กองสุดท้าย
จริงจริ๊งงงงงง อ่ะอ่างอากอะออกอ่า อิงๆ ไมฃอ่อ้ายโอ๊




Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2550
Last Update : 8 กุมภาพันธ์ 2550 13:55:24 น. 2 comments
Counter : 488 Pageviews.  
Share

 
อืม.. มีพรสวรรค์นะฮับนี่ เข้าท่าดีครับ ขอบคุณที่ไปเยี่ยมนะฮับผ๊ม


โดย: deawa (deawa ) วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:11:54:37 น.  

 
อ่านแล้วมันยังงงๆอยู่เลยค่ะ
ขี้กองสุดท้าย
ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมค่ะ


โดย: ปาล์ม (palmpada ) วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:15:51:19 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ปลุ่ย
Location :
ชลบุรี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

[Add ปลุ่ย's blog to your web]