lonely...only...alone

ใช่ว่า...ฉันอยู่ตัวคนเดียว
ใช่ว่า...ชีวิตฉันไม่มีไม่เหลือใคร...
แต่....ไม่มีซักคนจะเคียงข้าง เปนกำลังใจ หรือแค่เข้าใจ...ไม่มี
บางทีมันไม่ใช่แค่นั้น...
แค่ฉันอยากจะมีใครซักคน เพื่อปรึกษา สิ่งที่ฉันอยากจะทำ
เพื่อหาข้อมูล หาความคิดเห็น ความรู้ เพิ่มเติม
เพื่อตัดสินใจ ว่าสิ่งที่ฉันคิด มันดีหรือไม่ ถ้าดี ดีแค่ไหน
แต่ฉันก้อไม่มี...
นั่นมันทำให้ความคิดฉันหยุดชะงักหลายต่อหลายครั้ง
นอกจากนั้น ความทดท้อก้อมาเยือน...
ช่วงที่ผ่านมามีหลายต่อหลายครั้งที่แนพยายามใช้ความคิดตัวเองมากขึ้นกว่าก่อน
พยายามเอาความคิดนั้นมาตั้งความหวัง ก้อรุ้ว่าหวังอะไรไม่ได้มากมาย
แต่ถ้าอยู่เฉยๆ ไม่คิดอะไรเลย ชีวิตก้อคงไม่มีวันเปลี่ยนไปจากตรงนี้
แต่ถ้าคิดมันอยู่คนเดียว จะมีอะไรดีขึ้นมา??
จะต่างกับไม่คิดเลย ตรงไหน??
บางทีมันก้อเหนื่อยใจ ปวดใจ ทดท้อ
การพยายามยืนด้วยขาตัวเองมันยากนัก....สำหรับคนที่ไม่เคยยืนหรือก้าวเดินด้วยตัวเองเลย
ฉันยังพยายามเตือนตัวเองว่า อย่างน้อย ฉันก้อยังสามารถทำให้น้องสาวฉันยืนด้วยตัวเอง
และก้าวเดินด้วยตัวเองได้
แล้วทำไมเราจะยืนเองบ้างไม่ได้
แต่บางทีที่ได้รู้ว่ารอบตัวเราไม่มีใครมองดู
ไม่มีใครช่วยแนะนำ ปรึกษา ว่าการลุกขึ้นยืนควรทำยังไง
แม้แต่บางที ก้อรู้สึกด้วยซ้ำไป...ว่าขาไม่ครบสองข้าง จะยืนตรงไหน...
เหนื่อยใจ...

Create Date : 20 กรกฎาคม 2548		1 comments
Last Update : 20 กรกฎาคม 2548 23:49:47 น.
Counter : 454 Pageviews.
Share Tweet