555 อ่านดูแล้ว ช่างตรงข้ามกับ อ.เต๊ะ ยิ่งนัก

วันละ 15 บล็อก นี่ เท่ากับ อ.เต๊ะ เขียน 5ปีเลยทีเดียวนะครับ 555

อ.เต๊ะ สมัยเริ่มเขียนบล็อกนี่ ตั้งใจว่าจะเอาไว้ฝึกพิมพ์ให้คล่องๆ
แค่นั้นเอง เดี๋ยวนี้นะเหรอ ก็ยังพิมพ์ช้าเหมือนเดิม แฮ่ๆ555

คุณก๋าบอก ก็แน่ละซี้ ปีนึงเอ็งทำแค่ 3บล็อก เอ็งพิมพ์เก่งก็บ้าแล้วละ มีหน้ามาคุย เดี๊ยะๆ 555

แต่ไม่น่าเชื่อ หลังจากทำบล็อกไปซักพัก อ.เต๊ะ เริ่มมีทีมงาน
จิตอาสา หรือจะเรียกว่าแฟนคลับ ก็ว่าได้ เข้ามาช่วย อิอิ

แฟนคลับ ก็คือเพื่อนๆในบล็อกนี่แหละ ถือเป็นผู้มีพระคุณ
ช่วยทุกอย่างเลยจริงๆ อ.เต๊ะ มีหน้าที่เขียนอย่างเดียว แฮ่ๆ555

แฟนคลับ จะแย่งกันช่วย อย่างเช่น เดี๋ยวให้หนูอ่านก่อน ถ้าสนุกถึงจะให้ผ่าน อีกคนบอก เดี๋ยวหนูทำภาพ bg ให้เอามั้ยคะ

อีกคนก้อาสาทำเพลงให้ ทำอีโมให้บ้าง ตามถนัด

แต่ปัจจุบัน นี่ ทีมงานแฟนคลับอันแข็งแกร่งของ อ.เต๊ะ เหลืออยู่ คนเดียวคือ อ.เต๊ะ นี่แหละ บล็อกก็เลยเป็นอย่างที่เห็น 555

ส่วนเรื่องที่ คุณก๋าบอกให้เขียนเรื่องที่ชอบนี่

คงจะไม่ได้แน่นอน บล็อกแก๊ง ต้องไล่เตลิดแน่ คุณก๋าเชื่อมั้ยละครับ 555

สวัสดีวันสุขครับ คุณก๋า
ตอนทำบล็อกใหม่ๆ ทำบล็อกเพิ่มอีกหลายบล็อก บล็อกใหม่ไม่ขึ้น เข้ามากี่ครั้งก็ยังอยู่หน้าเดิม 55
ได้ นักล่าน้ำตก พี่อัยย์ มาช่วยบอก หน้าหลักต้องทำอย่างไร
ได้เพื่อนๆ บล็อกหลายคนช่วยชี้แนะ พี่สิน(พี่อยู่บนสวรรค์)แนะนำเรื่องการลงรูป
ตกแต่งบล็อกก็ได้ข้อมูล ที่บล็อกป้ามด ป้าเก๋า
เสียดายเพื่อนๆที่เคยมาทักทายสมัยเมื่อเริ่มต้นบล็อกหายไปทีละคน
ตั้งใจเขียนบล็อกให้ได้สัปดาห์ละ 1 บล็อกครับ

ขอบคุณสำหรับมิตรภาพจากบล็อกแก๊ง

สวัสดีค่ะคุณกะว่าก๋า
เขียนอะไรก็ได้ที่ถนัดและชอบ
แต่ไม่ให้ร้ายตัวเองและผู้อื่น
คือสิ่งที่แม่ตะลีชอบมาเขียนไว้ในบล็อกค่ะ

กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
เขียนบล็อกอ่างเดีวไม่พอ ต้องหัดไปเยี่ยมเยียนทักทาย
เหมือนทำการผลิตแล้วต้องทำการตลาดด้วยนะคุณก๋า

ข้าเจ้าเรื่องแอ่วเป็นบล็อกแรก ๆ เลยเจ้า
และต่อเนื่องเป็นเรื่องหลัก ๆ มาถึงบ่ะเดี่ยวเจ้า

อยากให้คนมาเขียนบล็อกเยอะๆ จะได้อยู่นานๆ ไปจนซีโตเลยค่ะ

1 วัน 15 บล๊อก สุดยอดมากเลยค่ะ ของปุ๊ คือแบบกว่าจะได้แต่ละบลีอก แบบว่า ยากเย็นมากค่ะ แต่ปีหน้าตั้งใจว่าอยากจะทำบลีอกท่องเที่ยวหรือไม่ก็แบบว่าภาพถ่ายในมุมมองของตัวเอง ไม่รู้ว่าจะทำได้มากน้อยแค่ไหน แต่อยากลองทำค่ะ

ทักทายยามสายค่ะพี่ก๋า

ผมจำได้เลยสมัยนั้น ไปทักทายเพื่อน ๆ แทบจะทุกบล็อกเลย

วันเวลาผ่านไปรวดเร็วมากนะคะ
ตอนที่ตัวเองเริ่มสมัครสมาชิกบล็อกแก็ง เพียงเพราะแค่อยากไปคอมเม้นท์ใครบางคนที่เขากำหนดไว้ว่าให้คอมเม้นท์ได้เฉพาะสมาชิกค่ะ
จำได้ว่าบล็อกแรกที่อัพไปก็คือไข่ต้มยางมะตูม จากวันนั้นก็ติดลมโพสต์อาหารมาจนถึงบัดนี้ แต่ความขยันก็ลดน้อยลงไปทุกวันตามอายุที่มากขึ้น อิอิ.. ส่วนมิตรภาพที่ได้จากบล็อกแก็งก็ยังมั่นคงยาวนานมาจนถึงบัดนี้เช่นกันค่ะ

สวัสดีคะคุณก๋า...

เวลาผ่านไปรวดเร็วจริงๆ...

อ้อมแอ้มเริ่มเขียนช่วงที่มาดามตั้งท้อง..

ราวๆอายุของหมิงหมิงบวก1 ...นั่นแหละคะ

นึกถึงเมิ่อครั้งเข้ามาเล่นบล็อกใหม่ๆเหมือนกันค่ะ
ที่อยากเล่นบล็อกก็ตอนนั้นอยู่ห้องต้นไม้พันทิป
เห็นคำว่าบล็อกแก็งค์ เลยคลิกเข้ามาดู ก็อยากเขียนมั่ง
ช่วงนั่นเงอะงะมาก ใส่รูปก็ไม่ถูก
ดันไปใส่ที่กล่องคอมเม้นท์ เรียงเป็นแถวเลย 5555
กว่าจะคลำจนเข้าที่ แทบตายเลยค่ะ
ทุกวันนี่ยังสนุกกับการเขียนบล็อกค่ะ
ยิ่งทำเรื่องต้นไม้ที่เราชอบ ยิ่งมีความสุขค่ะ

ทุกวันนี้ถึงจะเขียนบล็อกน้อยลงกว่าช่วงแรกๆ แต่ก็ยังมีความสุขกับการอ่านบล็อกคนอื่นเสมอเลยค่ะ

อร่อย+สนุก ราคามิตรภาพไม่เก็บเป็นรายหัว อิอิ

ขอบคุณที่โหวตให้ค่ะพี่ และขอบคุณสำหรับแรงเชียร์ที่จะทำบลีอกค่ะ ยังไงก็จะแอบขอคำแนะนำจากพี่ก๋าด้วยนะคะ

การเริ่มเขียนบล็อก คือการได้ทำสิ่งที่ชอบส่วนหนึ่ง
ที่ไม่ใช่ทำตามกระแส
แต่เป็นพื้นที่สำหรับขีดเขียนต่างๆ
เริ่มจากการอ่านก่อน อ่านเยอะแล้วก็อยากมาเขียน

รินเองก็เริ่มจากการอ่านชอบอ่านหนังสือมาเยอะมาก
พออ่านจากหนังสือ ก็มาอ่านในเน็ตต่อ เปิดเจอนั่นนนี่ ก็เริ่มมาสมัครเขียน บล็อกแรกรินคือ แต่งกลอนเจ้า อิอิ

แตต่กว่าจะเขียนได้ลงตัวเป็นบล็อกท่องเที่ยว รินก็ต้องมีหลายบล็อก ทั้งเรื่องงานเขียนที่ชอบเขียนแนวหักมุม เพราะรินชื่อชอบการเขียนของ อ.ไมตรี นักเขียนคู่สร้างคู่สม รินเจอตัวจริงอาจารย์มาตอนไปล่องเรือนี่เอง ดีใจสุดๆ แต่ลืมเซลฟี่ด้วยกัน
น่าเสียดายเจ้า
พอเขียเรื่องสั้น โหมดอาหารก็มี อะไรก็มี
จนมีการซื้อกล้อง ก็เริ่มออกหาถ่ายรูป ที่จ่ายเงินค่าเดินทางเองตลอด
จนมาอัพท่องเที่ยวมาตลอด และมีคนเห็นผลงานเรา
ก็ลงล็อคมาอย่างยาวนาน ด้านรีวิวท่องเที่ยว และเที่ยวแนวต่างๆ นี่แหละเจ้า

เห็นความเปลี่ยนแปลงมาเยอะเหมือนกัน
นับว่า 7 ปีที่อยู่ในบล็อกนี้
ที่รินอยากบอกว่า

รินเกิดและโตมาจากบล็อก ถ้าบล็อกไม่ทิ้งริน รินก็จะไม่ทิ้งบล็อกนี้ไปเจ้า

11 ปี ไม่ใช่น้อยๆเลยนะคะ
สุดยอดจริงๆ
ที่จริงบล็อกแก็งค์เค้าน่าจะมีรางวัลให้คนที่เขียนบล็อกมานานๆนะคะ

พี่อุ้มเขียน blog ตอนแรก
ไม่รู้จะเขียนอะไร
ชอบเพลงวงคาราวาน up เพลง
ปรากฎว่าสามวันแรกไม่มีใครเข้ามา
จนวันที่สี่นี่แหละที่น้องพํเข้ามาเม้นท์

พี่เริ่มต้นเขียนบล็อก แรก ๆ เพราะต้องการเก็บภาพ เรื่องราวการท่องเที่ยว ที่นี่เหมือนไดอารี่ให้เราได้เขียน ได้บ่น ได้เก็บความรู้สึกดี ๆ ... ไม่เหนื่อย ไม่เคยเบื่อเลยค่ะ แต่ไม่ค่อยมีเวลานี่สิ

สวัสดียามค่ำค่ะก๋า

พี่เข้ามาสมัครบล็อกครั้งแรกไม่ได้คิดว่าจะเขียนอะไรค่ะ
แค่อยากได้ข้อมูลการทำงานฝีมือเท่านั้นเอง แค่ไปๆมาๆ
รู้สึกสนุกดับการเขียนบันทึกต่างๆ เพราะก่อนหน้าจะเล่นบล็อก
พี่ชอบเขียนไดอารี่อยู่แล้วค่ะ ชอบอ่านกลอน บทกวี อ่านนิยาย
จากจุดหาข้อมูลงานฝีมือ ไม่มีอะไรคืบหน้า กลายเป็นเขียนบล็อกแบบบันทึกเรื่องราวมากกว่าค่ะ

พี่บอกตัวเองจะพยายามเขียนบล็อกให้ได้บ่อยๆขึ้นค่ะ


เรื่องปวดไหล่ก๋าอย่าทิ้งไว้นานนะคะ
มันจะเรื้อรังไป ...

คืนนี้ฝันดีนะคะ ก๋า มาดาม หมิงหมิง

พรุ่งนี้น้องไม่อยู่นะคะพี่ก๋า 2 วันค่ะ
มีความสุขมากมากนะคะ/ฝันดีค่ะ

แวะมาทักทายคุณก๋ายามค่ำคร้า
ช่วงนี้ต้องรีบออกข้อสอบกลางภาค 2 ระดับชั้น เพิ่งเสร็จคร้า
เลยมีอารมณ์ ใจว่างๆตอบเม้นท์เพื่อนๆบล๊อกกันหน่อย

มาเขียนบล๊อกกันเถอะ...สนับสนุนทุกคนที่มาเริ่มหัดเขียนกันคร้า
เราเข้ามาจากการอ่านห้องต่างๆในพันทิบ
เห็นสมาชิกบางท่านมี คำว่า My blog ต่อท้ายชื่อ
อยากรู้ว่าคืออะไร ลองกดตามดู จึงรู้ว่าคือ การเขียนบล๊อก
เป็นสิ่งที่เรากำลังคิกอยากทำพอดี เลยสร้างบล๊อกตัวเอง
จากการเข้าไปอ่านวิธีทำในบล๊อกคุณป้ามดก่อนเลยคร้า

บัดนี้ก็ยัง เอนจอยที่จะเขียนอยู่ หากมีเวลาว่างเยอะๆ
ก็จะได้อัพบล๊อกบ่อยขึ้น...อัพตามข้อมูลที่มีเราชอบทุกแนว
เพราะชอบเรียนรู้เรื่องราวใหม่ๆตลอดเวลาคร้า
ขอบคุณคะคุณก๋า

สวัสดีตอนค่ำๆ ค่ะ พี่ก๋า
ถึงกับต้องย้อนไปดู
บล็อกแรกที่เขียนกันเลยทีเดียวค่ะ
ของแอนน่าจะ 15 วัน 1 บล็อกค่ะ
หลักๆของการเขียนบล็อก คือ
อยากจะบันทึกเรื่องราวดีๆ
และความคิด ความอ่านของตัวเองไว้
ไว้กลับมาย้อนอ่าน บ่อยๆค่ะ

หายไปหลายวัน ช่วงนี้งานยุ่ง
สาหัสสากรรจ์มากค่ะ
ดีว่าวันนี้ลางานพาน้องปันปันไปหาหมอ
เลยได้กลับบ้านเร็ว ได้พักผ่อนไปในตัวค่ะ

สวัสดีครับพี่หนู


ผมยังพยายามอัพให้ได้วันละบล้อกครับพี่
ถ้าคอมไม่เสีย
ถ้าคนไม่ป่วย
ยังไงก็อยากอัพให้ได้ทุกวันครับ

ขอบคุณเจ้าคุณก๋า
เรื่องถ่ายรูปตอนรถวิ่ง นี่ก็พอจะหันเจ้า
แต่เรื่องเพลงนี่มีลายเซนต์ตรงไหนน้าาา นึกบ่ออกเจ้า

อ๋อ เจ้า

นิคมาไม่ทันตอนวันละ 15 บล็อกของพี่ก๋าค่ะ
แต่อัพบล็อกทุกวันนี่ก็น่าทึ่งแล้วค่ะพี่
ยากจะหาใครทำได้สม่ำเสมอและดีระดับนี้ด้วยเนาะ

แวะมาราตรีสวัสดิ์บ้านคุณก๋า
อ่านบลอกของเพื่อนๆก็เพลินดีค่ะ
คนละนิดคนละหน่อย
แต่ก่อนมีมืออาชีพหลายคน
ก็หายกันไปหมด
แต่ก่อนก็ถูกถามเรื่อย
จะเขียนไปทำไม ไม่เห็นได้อะไร
ก็แค่พักผ่อนส่วนตัวเท่านั้นเอง
ไม่ได้จะเอาอะไรสักอย่าง
ไม่เดือดร้อนใคร บลอกตัวเอง
ก็ทบทวนอ่านแทบทุกวันค่ะ

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

วันนี้แวะมาดึก ไปงานฟังสวดศพ ของอดีต ผอ.โรงเรียนที่ครูสอน จ้ะ เป็นเรื่องอนิจจังไม้เที่ยงจริง ๆ กำลังคุยกับ ภรรยา ดูข่าวกันไป ไม่มีทีท่าว่าจะจากกันเลย ดูข่าวเสร็จ บอกภรรยาจะไปนอน ยังไม่ได้นอนมั้ง ภรรยา ได้ยินเสียงเหมือนดิ้นขลุกขลัก เลยเดินไปดูสามี แกเล่าว่า ผอ. หน้าเขียวแล้ว แกก็ทำการปั๊มหัวใจ เม้าส์ทูเม้าส์ โทรหาลูก ตาม 1669 มาช่วย แต่ก็ช่วยไม่ได้แล้ว เฮ้อ!โลกนี้ ไม่เที่ยงแท้จริง ๆ เนาะ

บล็อก นี้ เป็นการแนะนำการเขียนบล็อกที่ครูก็ทำอย่างเธอ เป็นคนชอบเขียนบันทึก เริ่มเขียนจากสิ่งที่ตนชอบ ก๋า ก็วิเคราะห์งานเขียนของครูได้ตรงแนวทางนะเนี่ย อิอิ

โหวดหมวด การศึกษา ให้ความรู้ จ้ะ

คิดว่าการออกแบบ weblog คงอยากให้ใช้เป็นพื้นที่ไว้บันทึกเรื่องราวของตัวเองครับ
Diarist คงเป็นหมวดที่เหมาะกับบล็อกที่สุดแล้ว (แต่ก็เป็นหมวดที่ผมไม่เคยเขียนเลย)
เขียนบล็อกแรกๆไม่มีคนอ่านเหมือนกัน (ไม่รู้ว่าเราควรไปอ่านไปตอบของคนอื่นก่อน) นานน้านจะมีคนหลงเข้ามาสักที
ปีนี้ผมลองตั้งเป้าเขียนแต่บล็อกท่องเที่ยว รู้สึกเสียสีสันไปเยอะเหมือนกัน เดี๋ยวปีหน้าคงกลับไปเขียนการ์ตูนกับบล็อกสัพเพเหระเหมือนแต่ก่อนแล้วครับ

จากประสบการณ์การเขียนบล็อก 11 ปี จำนวนเกือบห้าพันบล็อกของคุณก๋า
คำแนะนำที่คุณก๋าถ่ายทอด เข้าใจง่ายและเป็นประโยชน์มากๆค่ะ
"นั่งคุยกับตัวเอง" ชื่อกรุ๊ปบล็อกแรกน่ารักดีนะคะ
และเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริงด้วย ทุกวันนี้ก็คุยกับตัวเองตลอดเลยค่ะ อิอิ

มีคนเคยกล่าวไว้ว่า "บุคคลที่ประสพความสำเร็จ เขาไม่รู้หรอกว่าจะต้องทำยังไง เขารู้แต่ว่าเขาต้องทำมัน" บล็อกก็ไม่ต่างกันหรอกครับ ถ้าไม่รู้ว่าจะเขียนอะไรดี ก็ไม่ต้องคิดหรอก ให้รู้ไว้ในใจว่าเราจะเขียนมันขึ้นมา แล้วลงมือทำเลย

"คุณไม่จำเป็นต้องรู้หรอกว่ามันจะเป็นยังไง คุณไม่จำเป็นต้องรู้หรอกว่าเขียนแล้วจะออกมาหน้าตาแบบไหน เดี๋ยวคุณก็จะได้รู้เอง คุณต้องเริ่มที่จะลงมือทำ"

ตามนั้นแหละครับ

จำได้ว่าเมื่อครั้งเริ่มรู้จักบล้อคแก้งค์นั้น พี่เองก็สนุกมากกับการเขียนเรื่องราวที่ตนเองได้ประสบพบเห็นในต่างแดน เรื่องการทำอาหาร เรื่องท่องเที่ยว ประสบการณืทำงาน ฯลฯ เขียนเพลินจนลืมเวลาที่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

มีคนบอกว่าเขียนเรียงความนั้นยาก พี่อยากให้มาอ่านที่น้องก๋าบอกวิธีการเขียน เพราะรู้ว่าไม่ยากเลย แค่ให้หัวข้อเรื่อง ใช้เวลาไม่นาน มันจะออกมาแบบไม่ยั้งทีเดียว

อันนี้คงแล้วแต่ๆ ละคนด้วยเช่นกัน

สวัสดีจ้ะน้องกิจ

สารภาพตอนพี่อัพบล๊อกแรกพี่ไม่ได้ตั้งใจเลย
คือตอนนั้นทำบล๊อกไม่เป็นไม่รู้จักใครเลย
มือก็ดันกดมัว ไปกดออนแอร์ก็ยังไม่รู้อีก ขำตัวเองมาก

หัวข้อ " ดอกไม้ "
คุณคิดว่าดอกไม้ชนิดไหน ที่คุณชอบที่สุด

เขียนแค่นี่หล่ะ ตั้งคำถาม ตัวเองก็ไม่ได้บอกด้วยว่าชอบดอกไม้อะไร

แต่บล๊อกแรกมีคนมาคอมเม้นท์พี่เยอะมาก
อาจจะเพราะหัวข้อบล๊อกก็ได้
เข้าไปดูบล๊อกแรกพี่ต้องนั่งขำตลอด 555

ตอนนั้นพี่กำลังเที่ยวกับมอไซค์มาก ก็อยากจะเอามาให้ชมกัน
ส่วนดอกไม้คิดว่าถ้าไปเที่ยวไม่ไหวค่อยทำ ส่วนเพลงพี่ก็ชอบฟังอยู่แล้ว
พอผ่าตัดปี 2011 ไปเที่ยวไม่ได้ บล๊อกดอกไม้กับบล๊อกเพลงเลยได้เกิด

3 บล๊อกนี้ ทำเพราะชอบจริงๆ ถ้าให้ฝืนทำอะไร
ก็คงจะไม่มีความสุขและถึงเวลาหนึ่งก็คงจะหมดสนุกไป

กะว่าก๋า Literature Blog

สวัสดีคุณก๋า ตอนเช้ายังมืด..อยู่เลย

เมื่อวาน ออกไปทำธุระตอนเช้า กว่าจะเสร็จบ่ายมาก ๆ กลับมา
พักผ่อน ได้แต่อ่านบล๊อกเพื่อน ๆ แต่ไม่ได้เม้นท์ครับ

...

วันนี้เลยมาอ่านที่คุณก๋าเขียนข้างบน.... ทำให้นึกถึงเรืองตนเอง
ครั้งที่เขียนบล๊อก

"เพราะอยากเขียนเล่าเกี่ยวกับธรรมชาติ ณ บ้านนอก อ.สารภี
เชียงใหม่" มีคุณพันวัตต์ไปเยี่ยมเป็นคนแรก ที่ไปเม้นท์นะครับ
ยังจำได้ ที่คุณพันให้กำลังใจอย่างแรง"

เคยกลับไปอ่านงานเขียนตนเอง แล้ว ขำ มาก.. คือเขียน
ไปแบบ ยังหาจุดไม่เจอ ไม่โปรย ไม่เขียนเน้น ไม่ปิด

ยังไม่พอ.. เขียนขยายเพิ่ม (น่าจะทำบล๊อกได้อีก 3 ตอน)
ดันเอาไปลง ส่วนเม้นท์ในกล่องแทน หุ หุ

....

แล้วจะมาอ่านบล๊อกคุณก๋าใหม่ตอนสว่าง ..เมือเห็นลายมือ
ชัด แหะ ๆ ยังกะเป็น ตุ๊เจ้าออกไป บิน เนาะครับ

สวัสดีตอนเช้าค่ะ พี่ก๋า

เริ่มต้นจากน้องสาวมาเปิดให้เอาไว้โพสภาพ เพราะเห็นว่าชอบท่องเที่ยวถ่ายภาพไปตามที่ต่างๆ อยากให้เอาภาพมาแชร์เพื่อนๆในบล็อกบ้าง ก็ 11 ปี ย่าง 12 ปีแล้วเหมือนกัน คนที่แนะนำเลิกเล่นไปแล้ว ส่วนคนที่ถูกแนะนำยังอยู่ อาจจะไม่เล่นถี่ๆแบบสมัยแรกเริ่ม แต่ก็ยังไม่หายไปจากบล็อก