กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog
พรุ่งนี้วันพระ หมวดนี้แล้วกันนะคุณก๋า

สวัสดีค่ะพี่ก๋า
มารับข้อคิดดีๆ ยามเช้าค่ะ
ชอบภาพมุมสูงนี้จัง
ใช่มองลงมาจากเครื่องบินมั้ยคะ

สวัสดียามเช้าครับ คุณก๋า
บวชกาย ยุคกึ่งพุทธกาล ไม่มีทางไป ลดภาระค่าใช้จ่าย อกหัก หนีคดี ฯ
พี่ที่ทำงาน มีลูกเรียนพยาบาล แต่เรียนไม่จบ เพราะไม่ยอมฝึกงาน ไม่ยอมเข้าเคสห้องฉุกเฉิน แม่ต้องชดใช้เงินค่าเล่าเรียนท่ี่เรียนไม่จบ
ไปบวชจนถึงวันนี้ แต่ยังขอเงินทางบ้านครับ

บวชใจ รักษาศีล 5 ได้บ้างไม่ได้บ้าง
ธรรมะปฏิบัติได้ทุกที่ทุกเวลา ตราบใดที่ยังหายใจอยู่

สวัสดียามเช้าค่ะ

หากใจมีธรรม...
ปฏิบัติธรรมได้ทุกสถาน
เพราะในใจมีวิหารแห่งธรรมะ
-- ใช่เลยค่ะ

เป็นคนที่ปฏิบัติที่บ้านไม่ค่อยได้ค่ะ

ไม่มีวินัยในตัวเองพอ 555

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ออโอ Book Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

สวัสดีมีสุขค่ะ

จริงแท้ค่ะ
ธรรมะไม่อิงสถานที่
ความดีไม่อิงศาสนา
อยู่ที่ใจของตนล้วนๆค่ะ

หากมีภาระทางโลกที่ต้องรับผิดชอบอยู่
การบวชใจอยู่ที่บ้านก็ทำให้ได้ประโยชน์ทั้งสองทางนะคะ
ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆค่ะคุณก๋า

ภาพมุมสูงสวยไปอีกแบบนะครับ ผมชอบมองลงมาเหมือนกัน

แมนซิ ยังฮอตไม่เลิกฝังผีอีกรอบ 555

เชื่อในข้อความนี้ครับ
"หากใจมีธรรม...
ปฏิบัติธรรมได้ทุกสถาน
เพราะในใจมีวิหารแห่งธรรมะ"

"ปฏิบัติธรรมได้ทุกสถาน
เพราะในใจมีวิหารแห่งธรรมะ !"

สิ่งนี้เห็นด้วยค่ะ...แต่หากมีโอกาสเข้าวัดฟังธรรม
ร่วมพิธีบุญบ้าง...ก็ทำให้จิตเราปิติอิ่มบุญเพิ่มขึ้น
เราคนหนึ่งที่พอมีครอบครัว แล้วมะค่อยได้ไปร่วม
ทำบุญตามวัดบ่อยนัก นอกจากวันสำคัญๆของบุพการี
เราก็เชื่อว่า...จิตสงบเมื่อพบธรรมในใจเรา ค่ะ

สวัสดียามเช้าๆ ฟ้ามืดๆ คนเริ่มง่วงๆค่ะ....คุณก๋า^^

#ใจสงบ ย่อมพบแสงธรรม

แม่นนะ ถ้าใจใฝ่หาธรรมะ
อยู่ที่ไหนกะปฏิบัติได้ทุกที่
รู้ลมหายใจตัวเองทุกขณะก่อนอันดับแรกเลย

วัดคือสถานที่ปฏิบัติธรรมที่เอื้อต่อการปฏิบัติ
มากกว่าสถานที่อื่นๆ อีกทั้งมีครูอุปชยาจารย์คอยแนะนำ
โดยรวมๆ ปฏิบัติที่วัด ทำได้ดีกว่าปฏิบัติที่บ้าน
เพราะบะมีเรื่องกวนใจ ทำหื้อปฏิบัติได้นักกว่าที่วัด แค่นั้นเอง

เห็นตวยคุณก๋าทุกประการวันนี้เจ้า

อยู่ตี้ฮ้านนี่ ได้แต่ฝึกขันติบารมีเจ้า 555
ทั้งลูกน้องและลุกค้า มีหื้อหงุดหงิดได้ตึงวัน 55


เออ.. ลักเด็ดแล้วเอาไปปักชำ
ไผ๋เป็นคนต้นคิดนิ น่าลองทำดูแต่ะ 5555+
ตะวาไปเอามา 4 ต้นเจ้า เลี้ยงโป๊ยเซียนแคระไว้ 2 กระถางเจ้า
เลี้ยงมันหมดซะปะบะเด่ว อย่างละนิด ๆ หน่อย ๆ
หาตุ๊กใส่ตัวแต้ ๆ เจ๊ามาไล่หดน้ำกุเจ๊าก่อนออกบ้าน
แต่เป่นตุ๊กที่ม่วนอกม่วนใจเต็มใจตุ๊กเจ้า 555

บะหันหมิงหมิงเมิน สูงเท่าไหล่ป้อละยังนิ
เต็นท์ผอมสูง บะตุ้ยสักเตื้อ แต่กะกิ๋นได้นักกว่าตะก่อน
กรรมกิ๋นขนาด บะถูกใจนี่กะบะเอาบะเกินเลย
ป้อมันต้องใช้วิธีเขหื้อกินตลอด แต่คนหน้อยยังแควนหน้อย
กินได้หลากหลาย สุ่ยขึ้น คนหน้อยนิ 5555

มีสนามกอล์ฟไว้ฝึกขันติตวยเจ้า

หั่น ปี้ตุ๊กมาแซว 555
ตะกี้ลืมโหวตเจ้า ชะแวปมาโหวต แฮร่

พูดถึง ทำตัวให้ดีวกว่าปกติ เช่นปฏิบัติธรรม....

จากชีวิตจริง ถ้าฝึก น่าจะอยู่ระหว่าง จิตว่างเปล่า ไม่คิดอะไรมาก

เข้าถึงมากกว่า

บางครั้งชีวิตวุ่น ๆ เข้าปฏิบัติธรรมยาก โดยเฉพาะการทำสมาธิ
เชืองต้น.. ทำไม่ได้จริง ๆ ครับคุณก๋า

แต่ถ้า มีชีวิตที่ค่อนข้างสมบูรณ์ ไม่ต้องดิ้นรนทำมาหากิน
ต้องต่อสู้ กับความคิด... แบบพระพุ่ทธเจ้า มีค่อนข้างครบ
เลยเบื่อหน่าย พระองค์ลองผิดลองถูก 6 ปีจึง

เข่าถึง ธรรมชาติ ของจิต จนพบทางสว่างด้วยพระองค์เอง

ยาว..ไปแล้าครับ ไปละ

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

วิหารแห่งธรรม ชื่อเรื่อง ได้ความหมายดีนะ ชอบ นะ
เห็นด้วยจ้ะ ที่จริง จะมีห่วงหรือไม่มีห่วง ก็สามารถปฏิบัติธรรมได้
ทุกอย่างอยู่ที่การบริหารจิตใจของตัวเอง อยู่ที่ไหน ๆ ก็สามารถ
ปฏิบัติธรรมได้ แต่ก็น่าจะมีข้อแตกต่างกันอยู่บ้างนะ คนที่ยังมีห่วง
ย่อมจะปฏิธรรมได้ไม่ดีเท่าคนที่ไม่มีห่วงอะไร เพราะว่า จิต อย่างไร
ก็ยังมีห่วงอยู่ เป็นธรรมดาของมนุษย์ เป็นตัดสายใยได้ยากมาก ๆ
ดังที่ได้กลาวใน ทศชาติ เรื่อง พระเวสสันดร ชาดก อันเป็นพระ
ชาติสุดท้ายของพระองค์ ก่อนจะมาตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า นั่นคือ
การตัดใจยกห่วง คือ กัณหา กับ ชาลี ให้แก่ชูชก นั่นเอง เนาะ

โหวดหมวด ข้อคิดและธรรมะ

ขอบใจสำหรับคำชมและคะแนนโหวด จ้ะ

อยากให้คนเราในใจมีธรรมกันเยอะๆค่ะ
ไม่ต้องถึงขนาดเข้มงวด แค่ธรรมพื้นฐานอย่าศีล5ก็พอ
ทุกวันไม่ค่อยอยากดูข่าวเลย มีแต่ข่าวน่าหดหู่ใจ

วันนี้ฝนตกเหมือนกันค่ะ สงสัยต่อไปนี้คงมีแค่ร้อนกับฝนแล้วล่ะค่ะพี่
เรื่องรถติดเดี๋ยวนี้ตามตัวเมืองในหลายจังหวัดติดกันเป็นว่าเล่นค่ะ
เหนื่อยใจทุกวันค่ะกับรถติด ทำได้แค่พยายามเลี่ยงให้ได้มากที่สุด
จะไปไหนมาไหนต้องวางแผนให้มากๆ

เข้ามาเห็นหัวข้อ นึกเอาเองว่าน่าจะเป็น
ตัวเราใจเราเอง 55 ใช่จริงๆด้วยเนอะ

สองวันนี้มัวแต่วุ่นๆอยู่กับตัวเอง ต้องเป็น
แม่บังอรด้วย เพิ่งจะมาถึงนี่วันนี้

ลาไปนอนเลยนะคะ

ะรรมะ
ปิบัติได้ทุกที่

เห็นด้วยว่าอยู่ที่ไหนก็ปฏิบัติธรรมได้ค่ะ ถ้าเราเข้าใจหลักธรรม
บางคนเข้าวัดตลอด แต่ไฉนยังติดอยู่กับความเชื่องมงายหลายๆอย่างที่พุทธศาสนาไม่ได้สอนก็ไม่รู้

ยังมีภาระหน้าที่ ก็ทำกันต่อไปค่ะ

หมดภาระคอยฉุดรั้งก็มองเห็นธรรมง่ายขึ้นด้วย ยกตัวอย่างพระพุทธเจ้าหนีเมียออกบวชจะบาปไหมนิ
ใจเข้าถึงธรรมทำได้ทุกที่ ไปบวชก็เหมือนไปโรงเรียนสอนพิเศษแทนการอ่านหนังสืออยู่ที่บ้านนะครับ

มันอยู่ที่ใจเราแหละครับ ที่ไหนก็ไม่สำคัญ บ้านก็เป็นวิหารได้ เพราะอย่าลืมว่า อรหันต์ในบ้าน (พ่อแม่) ถ้าอยู่ที่บ้าน บ้านมันจะได้ชื่อว่าเป็นวิหารของอรหันต์ มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก