พฤศจิกายน 2557
 
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
9 พฤศจิกายน 2557

:: ก๋าราณีตอบคำถามพี่จิรโรจน์ ::




:: ก๋าราณีตอบคำถามพี่จิรโรจน์ ::



ปล่อยมันไปตามดวงชะตาของใครของมัน

คุณก๋าจำได้ไหมว่าผมเคยถามเรื่องค่าของคนอยู่ที่ไหน
คนเจ็บ คนป่วย คนแก่ มีค่าอะไร
แล้วคุณก๋าก็ตอบว่า มีค่าความเป็นคน

คำตอบนี้มันอยู่ในหัวผมตลอดเวลา
คิดอยู่ หาความหมาย ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี
ความเป็นคนมันมีค่าอย่างไร
คนที่เป็นคนเหมือนกัน เกิดมาช่วยตัวเองไม่ได้เลยมีค่าหรือ
คนที่เป็นคนก่อเหตุฆ่าคนอื่นเขามีค่าอย่างไร

ช่วงนี้ร่างกายเจ็บปวด ทำอะไรหนักไม่ไหว
แค่กวาดบ้านก็ยังลำบาก ตอนนอนกลางคืน ปวดทุกคืน
ก็เลยให้นึกถึงคำถามนี้ขึ้นมาอีก รู้สึกตัวเองไรค่า
แล้วคนอื่นจะรู้สึกเหมือนเราไหมหนอ



คำถามโดย : จิรโรจน์
















เคยมีบรรณาธิการหนังสือชื่อดังคนหนึ่ง
ทั้งรวย เก่ง มากความสามารถ โด่งดัง เป็นที่ยอมรับ
วันหนึ่งเขาเกิดโรคภัยในตัวเอง
เส้นเลือดแตกในสมองทำให้ต้องเป็นอัมพาตทุกส่วน
ไม่สามารถขยับร่างกายได้เลย
พูดก็ไม่ได้
ทำได้เพียงขยับเปลือกตาด้านซ้ายด้านเดียว

เขาคิดว่าตัวเองไร้ค่ามาก สื่อสารกับใครก็ไม่ได้
ทำอะไรเองก็ไม่ได้
ไม่มีหวังว่าจะหายด้วย
ได้แต่นอนรอวันตายอย่างเจ็บปวด

วันหนึ่งเขาติดต่อสื่อสารด้วยการกระพริบตาตาซ้ายกับผู้ช่วยของเขา

พี่เชื่อไหมครับ
ด้วยการกระพริบตา
เขาสามารถถ่ายทอดเรื่องราวชีวิตและประสบการณ์ทั้งหมดของเขาได้
เรื่องราวนั้นกลายเป็นหนังสือที่ทรงคุณค่า
และสร้างแรงบันดาลใจได้มากมายกับคนทั่วโลก

หนังสือเล่มนั้นมีชื่อว่า


ชุดประดาน้ำและผีเสื้อ

LE SCAPHANDRE ET LE PAPILLON
เขียนโดย : JEAN - DOMINIQUE BAUBY





........................................




ผมถึงเชื่อในคุณค่าของความเป็นมนุษย์
อย่าไปแยกเลยครับว่ารวย จน พิการ
หรือเลือกศรัทธาศาสนาและการเมืองแบบไหน
ถึงจะเป็นคนดีฉลาดและมีคุณค่า
หรือแบบไหนจึงจะเป็นคนไร้ค่า ไม่มีสมอง

ทุกสิ่งทุกอย่างมีเหตุผลในการเกิดขึ้นมาบนโลกนี้เสมอ

แม้แต่คนที่เราคิดว่าเป็นคนเลว เป็นพวกไร้ค่า ไร้สมอง อาชญากร ฯลฯ

พระเจ้ามีเหตุผลในการสร้างสิ่งต่างๆและคนเหล่านั้นขึ้นมาเสมอ

อย่างเลวร้ายที่สุด
ผมว่าการมีเรื่องเลวๆหรือมีคนชั่ว
ก็ทำให้เรารู้ว่าเรื่องดีดีและคนที่ดีนั้นควรเป็นอย่างไร

เมื่อมีต้นแบบให้เปรียบเทียบแยกแยะ
เราก็ตัดสินใจเลือกได้ เพื่อเดินตามรอยทางนั้นไป
(จะดีหรือร้ายเราเลือกได้และต้องเลือกเอง)





..................................





วันที่พี่ป่วย
ลองนึกถึงสิ่งที่พี่ "มีอยู่" ดูสิครับ
อาจเป็นโอกาสที่ทำให้ได้เห็น "ความรัก"
ที่อยู่รอบๆตัวของพี่

ไม่ต้องไปนึกถึงสิ่งที่ "เคยทำ" หรือ "ควรทำ" หรือ "อยากทำ"

บางทีเหตุการณ์แย่ๆ อย่าง ตกงาน รถชน เป็นอัมพาต
พบว่าตัวเองป่วยเป็นโรคร้ายรักษาไม่หาย ฯลฯ

อาจทำให้เราได้มีโอกาสหยุด และนอนพัก
เพื่อจะได้มีเวลาพิจารณาถึงสิ่งต่างๆที่เรา "มีอยู่"
ไม่ใช่สิ่งที่เราต้อง "สูญเสีย" ไป....




………………………….




ตอนที่ผมปวดฟันมากที่สุดในชีวิต
ผมขึ้นไปนอนให้หมอสามคนผลัดกันดึงฟันกรามของผมออกมา

อยู่ๆก็มีคำๆหนึ่งแวบเข้ามาในสมองของผม

คำๆนั้นคือ

"กายนี้ไม่ใช่ของเรา"


มันทำให้ผมรู้สึกเลยครับ
ว่าตัวเราที่นอนอยู่
และกำลังถูกดึงฟันออกนั้น
ไม่ใช่ตัวเราเลย

ยาชาทำให้ไม่เจ็บ
แต่ผมยังรู้สึกตัวตลอดเวลา
รู้สึกว่าหมอคนที่หนึ่งอธิบายขั้นตอนรักษาอย่างละเอียด
แต่แล้วเธอดึงฟันออกมาไม่ได้

หมอคนที่สองถูกตามเข้ามาช่วย
เป็นหมอผู้ชายตัวใหญ่มาก
เขาอธิบายให้คุณหมอรุ่นน้องซึ่งเป็นผู้หญิงฟังอย่างยืดยาว
แล้วลงมือดึงฟันของผมอย่างรุนแรง
แต่ฟันก็ไม่หลุดออกมา กรามขวาของผมชาหนึบจนรู้สึกได้ถึงความปวด
แต่มันไม่เจ็บเพราะฉีดยาชาไปสามเข็ม

คนสุดท้ายคืออาจารย์หมอเจ้าของคลีนิก
เมื่อเดินเข้ามาถึง
เขาขยับโยกฟันกรามผมเบาๆ
แล้วหันไปบอกหมอทั้งสองคนว่า

"ถ้ามันแน่นแบบนี้ ต้องผ่าฟันออกมาให้มันเป็นเสี่ยงๆก่อน
แล้วถึงจะดึง"


ด้วยวิธีนั้น
ฟันกรามซี่ปัญหาของผมจึงถูกดึงออกมาอย่างง่ายดาย....



วิธีถอนฟัน
บางครั้งก็เหมือนวิธี "ถอนความทุกข์" นะครับพี่


ยิ่งคิดถึงตัวเองมากเท่าไหร่ก็ยิ่งหงุดหงิดเจ็บปวด
ยิ่งคิดถึงแต่สิ่งที่ตัวเองทำไม่ได้ยิ่งเหนื่อยหน่าย

ลองมองสิ่งที่ตัวเองทำได้
น่าจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดครับ

และจะดีกว่านั้น หากสามารถมองออกไปให้พ้นจากนอกตัว
เพื่อมองให้เห็นความรักและสิ่งดีดีที่มีอยู่รอบตัวเรา
ว่าในวันที่ทุกอย่างดูโหดร้ายหดหู่
ในสถานการณ์ที่ไม่เป็นใจกับชีวิต
อาจมีสิ่งดีที่สุดอยู่รอบๆตัวเราเช่นกัน

















Create Date : 09 พฤศจิกายน 2557
Last Update : 9 พฤศจิกายน 2557 6:23:36 น. 24 comments
Counter : 1578 Pageviews.  

 

สวัสดีค่ะน้องก๋า


newyorknurse


โดย: newyorknurse วันที่: 9 พฤศจิกายน 2557 เวลา:7:01:36 น.  

 
เป็นกำลังใจให้ค่ะ อ่านแล้วนึกถึงพี่สาวที่สนิทมากๆ พี่เค้าป่วยเป็นโรคไฟรโบ เค้าปวดตามร่างกายตลอดเวลา บางครั้งเจ็บมากจนสั่นไปทั้งตัว ไปหาหมอหลายครั้งรักษาไม่ได้ ได้แต่ยาแก้ปวด สงสารพี่เค้ามากค่ะ


โดย: kung nz วันที่: 9 พฤศจิกายน 2557 เวลา:8:09:03 น.  

 






เย้ .. พี่ป๋อง ก้อ มีหนังสือเล่มนี้ อยู่ในครอบครองค่ะ ..


ซื้อ คนแรกๆ ด้วยนา .. แฮ่ม ..


.


อืมม .. พี่ป๋อง ให้โหวต คุณกิ่ง ไปแล้ว ..

วันนี้ คุณก๋า รับนี่ไป เนาะ ..







บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กิ่งฟ้า Literature Blog ดู Blog
เนินน้ำ Food Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Book Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น






โดย: foreverlovemom วันที่: 9 พฤศจิกายน 2557 เวลา:9:24:49 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณก๋า อ่านแล้วทำให้ต้องนึกย้อนมองตัวเองเลยค่ะ ความสุขหาได้รอบๆตัวแล้วแต่เราจะมองมันยังไง


โดย: zungzaa วันที่: 9 พฤศจิกายน 2557 เวลา:10:05:22 น.  

 
หวัดค่าพี่ก๋า อากาศร้อนนะคะ หมดฝนนึกว่าจะหนาวไง๋ร้อนนี่


โดย: แม่โม IP: 171.100.98.78 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2557 เวลา:11:58:12 น.  

 
สวัสดีค่ะก๋า

พี่เชื่อว่า คนเราทุกคนมีค่าอย่างที่ก๋าบอกไว้นั่นแหละค่ะ

เมื่อช่วงหนึ่งที่พี่มีปัญหาเรื่องสุขภาพ พี่เคยพูดกับตัวเองแบบนี้
เรานี่ไม่มีค่าเลยเน๊าะ ทำอะไรก็ไม่ค่อยได้ ต้องมีพ่อแม่พี่น้องคอยดูแล
จนในที่สุด เกือบคิดสั้น แต่ก็ไม่ทันได้ทำอะไร แค่เปรยๆกับแม่
แม่บอกว่า ตายไปแล้วทุกอย่างดีขึ้นไหม ไม่ห่วงพ่อห่วงแม่เหรอ
มีคนรักตั้งมากมาย แต่กับไม่รักตัวเองนะเรา แค่นั้นที่แม่พูด
ก้มีแรงสู้กับสิ่งต่างๆมาจนทุกวันนี้แหละค่ะ ....

ก๋าเดาถูกค่ะ เรื่องงานเขียนตะพาบ ชีวิตพี่เอง
ช่วงนั้นถือว่าย่ำแย่กันที่เดียวนะคะกับสุขภาพทั้งกายและใจ
แต่ก็ผ่านไปได้ ด้วยคุณค่าของตัวเรา ที่มีต่อตัวเราและลูก
ที่สำคัญอีกอย่าง ต่อพ่อแม่พี่น้องที่คอยดูแลมาตลอดค่ะ

ก๋า มาดาม หมิงหมิง มีความสุขมากๆนะคะ


โดย: tanjira วันที่: 9 พฤศจิกายน 2557 เวลา:12:34:44 น.  

 
อ่านแล้วปวดฟัน
เกี่ยวกันไหมนี่


โดย: เหมือนพระจันทร์ วันที่: 9 พฤศจิกายน 2557 เวลา:13:19:04 น.  

 
สวัสดีวันหยุดค่ะคุณก๋า
หนังสือเล่มนี้พี่มีด้วยนะคะ

ความทุกข์ของแต่ละคน บางทีก็ยากที่ผู้อื่นจะเข้าใจค่ะ
ตราบใดที่เราไม่ได้อยู่ในสถานการณ์นั้น ๆ ค่ะ
แต่ขอส่งกำลังใจให้ทุกคนนะคะ
ไว้ดึก ๆ มาอีกรอบค่ะ


โดย: เนินน้ำ วันที่: 9 พฤศจิกายน 2557 เวลา:14:18:50 น.  

 
กั๋วถอนฟันขนาดเลย


โดย: tuk-tuk@korat วันที่: 9 พฤศจิกายน 2557 เวลา:14:32:29 น.  

 
แวะมาเยี่ยมในวันหยุด...สวัสดีครับ


โดย: **mp5** วันที่: 9 พฤศจิกายน 2557 เวลา:15:25:20 น.  

 
สวัสดีครับคุณก๋า

อ.เต๊ะ กลับมาแล้วนะครับ พร้อมปฎิบัติหน้าที่

ตอนนี้รับบท พยาบาลสาว เย้ย บุรุษพยาบาล

ดูแลพ่อด้วยอีกตำแหน่งนึงครับ 555


ที่บ้าน อ.เต๊ะ ตอนนี้มีอุปกรณ์ทางการแพทย์ครบครันเลย

ตั้งแต่เครื่องวัดความดัน วัดออกซิเจน ปรอท ถังออกซิเจน

หน้ากากพร้อม

ส่วนเรื่องคุณค่าความเป็นมนุษย์นี่

อ.เต๊ะ เข้าใจลึกซึ้งตอน
พาพ่อมาผ่าตัดนี่แหละครับ

หอผู้ป่วยฉุกเฉิน มีแต่ คนแก่คนเฒ่า

ทำงานทำการอะไรก้ไม่ไหวแล้ว ถือว่ามีคุณค่าหรือเปล่า

แต่หมอก็ทุ่มเท รักษาพยาบาล เพื่อต่อชีวิตคนไข้ให้อยู่ได้นานที่สุด

เราจะรักษาพยาบาลเฉพาะ คนหนุ่มสาว หรือคนที่ยังมีประโยชน์หรือเปล่า

ถ้าคนไร้ค่าเหล่านี้ เป็นพ่อแม่ เป็นญาติมิตรของเรา
เราจะรักษาหรือไม่

เรื่องเหล่านี้ มุมมองและสถานการณ์
จะต่างกันเมื่อ เป็นเรื่องของเรา หรือของคนอื่นนะครับ

แล้วก็ คุณก๋าคราวหน้า ถ้าจะถอนฟันมาบ้าน อ.เต๊ะ ได้นะครับ

อ.เต๊ะ จะใช้ภูมิปัญญาชาวบ้าน วิถีไทย ทำให้ อิอิ

อยากถอนซี่ไหน เอาเชือกผูกไว้ โยงกะขื่อ คาน
เดี๋ยว อ.เต๊ะ โดดโหนทิ้งน้ำหนักทั้งตัวถอนให้ รับรองหมดปากแน่นอนครับ 555

เรื่องถอนฟันนี่ อ.เต๊ะ เคยคุยกับคุณหมอพี่อ๋า
เธอ เอ๊ย หล่อน เย้ย คุณพี่อ๋าแกบอกว่า

เวลาจะถอนฟันนี่ ต้องเลือกหมอผู้ชายหล่อๆ กล้ามเป็นมัดๆ จะถอนได้แน่นอน เด็ดขาดกว่า หมอสาวๆหุ่นอรชร อ้อนแอ้นนะครับ

แต่ถ้าเรื่องบำบัดสะกัดจุด กระษัยเส้น เอ็นบวมนี่ อิอิ

ต้องให้คุณน้องหมอสาวๆ แถวรัชดาแกช่วยนะครับ เค้าแพทย์เฉพาะทางจริงๆ 555

เอ๋ อ.เต๊ะ จำได้ว่าเคยแนะนำคุณก๋าไปตั้งหลายร้านแล้วนี่ครับ เชียงใหม่ก็ฝีมือดีไม่แพ้ กทม เลยนะครับ

ขอบคุณจากใจสำหรับสำหรับคำอวยพรนะครับ



โดย: multiple วันที่: 9 พฤศจิกายน 2557 เวลา:17:31:17 น.  

 
ขอบคุณสำหรับโหวตครับคุณก๋า ที่จริงอยาก
รวมเพลงของพ่อคนนี้ไว้ จะดูว่ามันมากมาย
แค่ไหน เปิดฟังไปเรื่อยๆ เมื่อไรจะเบื่อ อิอิ

อยากให้คุณจิรโรจน์หาหมอเก่งๆรักษาความ
เจ็บปวดให้หายหรือทุเรา จะได้ไม่คิดมาก พี่ก็
เจ็บปววดมากตลอดสี่เดือนที่ผ่านมา แต่ใช้วิธี
รักษาโดยฟัง second opinion สองสาม
แห่งรวมทั้งพี่หมอของเราด้วย ตอนนี้ดีขึ้นเกือบ
ร้อยเปอร์เซนต์แล้ว และตลอดเวลาที่ผ่านไป
พยายามคิดบวกอยู่เสมอ ไม่ยอมให้จิตใจท้อ
ถอยเลย เพื่อนๆในบล็อกนี่ก็ช่วยทางอ้อมเลย
ที่ช่วยเฮฮาไปด้วย

เห็นใจจริงๆนะ เรื่องเจ็บปวดมากๆเนี่ย มัน
ทรมาน


โดย: nulaw.m (คนบ้า(น)ป่า ) วันที่: 9 พฤศจิกายน 2557 เวลา:18:33:56 น.  

 
อ่านแล้วทึ่งในตัวบรรณาธิการคนนั้นจังเลยค่ะ
เยี่ยมจริงๆ
ส่วนเรื่องปวดฟัน เมื่อก่อนเคยปวด
ต้องบอกว่ามันที่สุดจริงๆ ทรมานมากๆ
พอถอนออกไปได้ค่อยโล่งค่ะ


บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น



โดย: mambymam วันที่: 9 พฤศจิกายน 2557 เวลา:18:43:57 น.  

 
สวัสดีค่ะ คุณก๋า
เรื่องความคิดความรู้สึกเนี่ย พอมีอะไรกระทบใจ จิตเริ่มตก บางทีต้องอาศัยคนข้างๆช่วยพยุง เป่าให้ลุกขึ้นสู้สู้ ถ้าไม่ได้ผล ใช้คนในบล็อคหลายๆท่าน ผู้มากประสพการณ์ ช่วยให้รู้ว่าโลกนี้เรามิได้แปลกแยกไปคนเดียว แล้วบางครั้งก็ต้องนั่งคุยกะตัวเองอย่างที่คุณก๋าเคยทำมาแล้วค่ะ เดี๋ยวนี้เห็นทุกชีวิตน่ารักไปหมดทั้งนั้น แม้หอยทาก หอยใต้ใบบัว ดูดีดีมันก็พยายามไม่ให้ใครมาเหยียบ คืบคลานไปหาอาหารหรือที่อยู่ที่ชอบของมันค่ะ เป็นอีกหนึ่งมุมคิดค่ะ
ตอนนี้ก็มีสังขารไม่เที่ยง ปวดโน่น ปวดนี่ ชีวิตต้องเจอแบบนี้บ้าง ประคองกันไปให้ดีที่สุดนะคะ







โดย: no name IP: 171.98.182.126 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2557 เวลา:19:41:00 น.  

 

หลายปีมานี้ สุขภาพพี่ดีขึ้นมากค่ะก๋า
ทั้งๆที่เมื่อก่อน ฉีดยาหาหมอกันไม่เว้นแต่ละวันแต่ละอาทิตย์
ด้วยเหตุที่เป็นคนรักษาสุขภาพมาต่อเนื่อง ไม่เว้นวัน
ทำให้ 8-9 ปีที่ผ่านมาไม่ค่อยเป็นอะไรเลยค่ะ
ปีนึงแทบไม่ต้องไปหาหมอเลยค่ะ เลยทำให้พี่เป็นคนรักษาสุขภาพ
ยิ่งมาเห็นแม่ป่วย ยิ่งต้องหันมาดูแลมากขึ้น

ช่วงปีนี้ พ่อแม่ และคนใกล้ๆตัวป่วยกันเยอะค่ะ
คนรู้จัก เป็นมะเร็งกันหลายคนมากค่ะ
บางคนก็อยู่ต่อไม่ได้ บางคนยังต้องต่อสู้กันไป
ทำให้เราหันกลับมามองจริงๆค่ะ ว่าอย่าประมาท


โดย: tanjira วันที่: 9 พฤศจิกายน 2557 เวลา:20:06:39 น.  

 
สวัสดีค่ะ พี่ก๋า ^^
ค่าของคนอยู่ที่คน ๆ นั้งทำตัวให้มีค่าเท่าไหร่นะคะ


โดย: ปรัซซี่ วันที่: 9 พฤศจิกายน 2557 เวลา:21:23:49 น.  

 
สวัสดีค่ะน้องก๋า ขอบคุณมากค่ะที่ห่วงใยอาการปวดแขนเริ่มดีขึ้นมากแล้วค่ะแต่พี่กิ่งยังต้องกินยาให้ครบตามหมอสั่งก็ทำให้ง่วงๆตลอดเลยค่ะ กว่าจะอีพตะพาบได้ก็ช้ามาก หลับๆตื่นๆเขียนกว่าจะเสร็จ แหะ แหะ

มาอ่านคำตอบจ้องก๋าเขียนได้ดีมากเลยค่ะพี่กิ่งไลท์ให้ก่อนนะคะช่วงตะพาบงานเขียนเยอะมากเลยค่ะ

ขอให้น้องก๋าหลับฝันดีค่ะ



โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 9 พฤศจิกายน 2557 เวลา:22:14:38 น.  

 
ฟันพี่ก๋าดื้อนะคะ

นิคก็ว่าคุณค่าของคน อยู่ที่ทำตัวอย่างไรละค่ะ
ให้กำลังใจตัวเองก็สำคัญนะคะ



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
Karz Music Blog ดู Blog
เนินน้ำ Food Blog ดู Blog
สายหมอกและก้อนเมฆ Photo Blog ดู Blog
pantawan Health Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น


โดย: ที่เห็นและเป็นมา วันที่: 9 พฤศจิกายน 2557 เวลา:23:02:00 น.  

 
มันก็ทำใจยากนะในบางทีน่ะ แต่ถ้ามองในสิ่งที่มี เราจะรู้สึกดีขึ้นจริงๆ แหละครับ


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 9 พฤศจิกายน 2557 เวลา:23:26:09 น.  

 
คิดถึงวันที่ดีงาม ก็จะมีความสุข
ทักทายดึกๆครับ คุณก๋า


โดย: เศษเสี้ยว วันที่: 10 พฤศจิกายน 2557 เวลา:0:00:08 น.  

 
หวัดดีเจ้าอ้ายก๋า

เรื่องความทุกข์จากความเจ็บปวดนี่เป็นอะไรที่ทรมานแต้ๆเจ้า
แทบจะทำอะไรไมไ่ด้เลย บางทีก็ชอบโทษชะตาฟ้าลิขิต
เพื่อนน้องรินบางคนอายุเท่าๆ กัน ก็กลายเป็นคนมีโรคภัยรุมล้อมก็เยอะนะ
เขาเคยบอกว่าแทบจะฆ่าตัวตาย แต่เขาก็บอกว่า อยู่ต่อเพราะมีคนรัก
และมีกำลังใจจากคนรอบข้างที่อยากหื้อมีชีวิตต่อเจ้า



มาส่งกำลังใจหื้อเจ้า



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog






โดย: Rinsa Yoyolive วันที่: 10 พฤศจิกายน 2557 เวลา:0:15:30 น.  

 
สวัสดีค่า พี่ก๋า ^^
เรื่องสุขภาพฟันนี่เป็นปัญหาใหญ่จริงๆค่ะ
ละเลยเมื่อไหร่ เจ็บไม่พอ เปลืองอีกต่างหาก
อ่านแล้วได้คิดอีกแล้ว
พี่ก๋าเปรียบเทียบได้ดีจัง
นุ่นอ่านแล้วคิดตามได้ข้อคิดดีๆทุกครั้งเลย

ขอบคุณมากๆค่า



โดย: lovereason วันที่: 10 พฤศจิกายน 2557 เวลา:1:59:37 น.  

 
สวัสดีค่ะพี่ก๋า เพราะมีงานรออยู่ ทำให้เช้านี้ต้องลุกเร็วทั้งที่อากาศเย็น ฝนโปรยๆ เหมาะแก่การทิ้งตัวในผ้าห่มเหลือเกิน อิอิ


โดย: ญามี่ วันที่: 10 พฤศจิกายน 2557 เวลา:5:09:53 น.  

 
จะท้อใจ มีกำลังใจ รู้สึกตัวเองไร้ค่า มีค่า....ที่สุดแล้วคงต้องเกิดจากใจเราเอง


โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ วันที่: 10 พฤศจิกายน 2557 เวลา:6:44:44 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

กะว่าก๋า
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [?]




มองฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
หรืออาจไม่เห็นฉัน

ฉันแค่แวะผ่านทางมา
และอาจไม่หวนกลับมาทางนี้อีกแล้ว

เราเคยรู้จักกัน
และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

มองดูฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
และฉันอาจมองไม่เห็นเธอ.





[Add กะว่าก๋า's blog to your web]