:: ก๋าราณีตอบคำถามน้องผิง ::
:: ก๋าราณีตอบคำถามน้องผิง ::
ถ้ามีใครสักคนรู้เรื่องทุกศาสนาอย่างละเอียด
แต่กลับเลือกที่จะไม่มีศาสนาเขาเป็นคนประเภทไหนคะ
คำถามโดย : น้องผิง
วันที่ : 11 พฤษภาคม 2554
เวลา : 23:39:27 น.
มีคนเคยบอกผมว่า
“ศาสนาของฉัน คือ การที่ฉันทำสิ่งดีแล้วฉันมีความสุข
ศาสนาไม่ใช่การคุกเข่าร้องขออ้อนวอน
แต่คือการลงมือทำสิ่งดีงามให้กับตนเองและคนรอบข้าง”
เคยดูรายการพื้นที่ชีวิตไหมครับ
พิธีกรของรายการคือคุณวรรณสิงห์ซึ่งเปิดจั่วหัวไว้ในเทปแรกว่า
เขาเป็นคนที่ไม่ได้นับถือศาสนาใดใด
แม้ว่าในทะเบียนบ้านจะเขียนไว้ว่าเป็น “พุทธ”
แต่ที่สุดแล้วเขาก็ยังสงสัยในศรัทธา
และรูปแบบที่เราชาวพุทธปฏิบัติกันอยู่
คนที่ไม่เชื่อในศาสนาแต่มาทำรายการเกี่ยวกับศาสนาและความเชื่อ
ผมว่าเป็นตัวเลือกที่น่าสนใจและคนทำรายการนั้นช่างคิดมากครับ
คนที่รู้ว่าตนนับถือศาสนาใด
แต่ในวิถีปฏิบัติกลับเต็มไปด้วยรูปแบบอันชวนงุนงงและน่าสงสัย
เวลาสอบเข้าเรียนต่อต้องไปบนบานศาลกล่าว
เวลาไหว้พระก็ขอนั่นขอนี่มากมายหลายข้อ
เข้าวัดเพื่อไปขอน้ำมนต์ ให้พระทำพิธีลงนะหน้าทอง ขอหวย
พระสงฆ์ไม่น้อยสร้างแต่พระเครื่องไว้จำหน่ายแบบเป็นล่ำเป็นสัน
ผลิตชุดความเชื่อในเรื่องของวัตถุมงคลที่เน้นแต่คำว่า รวยๆๆๆๆๆๆ
บางคนซื้อรถใหม่ก็ต้องขับไปให้พระเจิม
(แต่เวลาขับรถขับเร็วมากและขับผิดกฎตลอดเวลา)
สักยันต์แล้วฮึกเหิมจับอาวุธไปไล่ฆ่าไล่ตีคู่อริ
ถามว่าบางคนห้อยพระไปเพื่ออะไร --- กลัวผี อยากให้พระคุ้มครอง
ฯลฯ
การที่ใครคนหนึ่งบอกว่าตัวเองไม่มีศาสนา
ไม่ได้แปลว่าเขาไม่มี “ศรัทธาและความเชื่อ”
การที่ใครคนใดไม่นับถือศาสดาใดใด
ไม่ได้หมายความว่าเขาใช้ชีวิตอิสระไม่ยึดติดยี่หระกฏเกณฑ์ของสังคม
บ่อยครั้งที่เราเอาคำสอนของศาสดามาตีความผิดๆ
แล้วบิดให้มันเข้ากับรูปรอยความเชื่อในกลุ่มคนของสังคม
ที่เราต้องฆ่ากันเพื่อเซ่นสังเวยต่อสงครามศาสนาทุกวันนี้
เป็นเพียงการปกป้องศาสนาของตัวเองแบบหลงผิดใช่หรือไม่ ?
มีศาสนาไหนบ้าง...
ที่สอนให้คนฆ่ากันเพื่อปกป้องรักษาความคิดความเชื่อของตน....
ไม่มีหรอกครับ....
ถ้ามี --- นั่นก็ไม่ใช่ศาสนา
แต่เป็นแค่แนวคิดสุดโต่งที่หลงผิดเท่านั้นเอง
“ศาสนา” สำหรับผมจึงเป็น “ชุดความเชื่อ” หนึ่ง
ที่ถูกปรับให้เข้ากับคน วัฒนธรรม สังคม
เพื่อเป็นการคลายความหวาดกลัว
ต่อคำถามที่เราไม่สามารถหาคำตอบได้
ไม่ว่าคนใดประเทศไหนย่อมอยากรู้
ว่าคนเราเกิดมาทำไม ตายแล้วไปไหน
ทำไมเกิดมาแล้วต้องมีความทุกข์
สุขที่สุดมีไหม ?
และถ้ามี....จะทำอย่างไรจึงจะไปถึงจุดนั้นได้....
ทำอย่างไรให้ชีวิตไม่ต้องตกอยู่ในความหวาดกลัว
กับสิ่งที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา…
“ศาสนา” จึงเกิดมาเพื่อคลายความกลัว
และปลอบโยนมนุษย์ให้คลายความเศร้าโศก
จากความทุกข์ทั้งปวงที่เกิดขึ้น
“ศาสดา” จึงเป็นคนที่ค้นพบความจริงในสัจธรรม
จากนั้นนำมาเรียบเรียงเป็นคำสอน
เพื่อให้คนได้ทดลองฝึกปฏิบัติตน
เพื่อพ้นทุกข์ไปตามความเชื่อความศรัทธาในแต่ละศาสนา
“ศรัทธา” นั้นเหมือน คู่มือขับรถ
เราจะเลือกเคารพศาสดาหรือนับถือศาสนาใดไม่มีใครมีสิทธิ์บังคับใครได้
แต่ถ้าคนๆหนึ่งจะบอกว่าตนเองอ่านคู่มือขับรถมาตลอดชีวิต
โดยที่ยังไม่เคยลองขับรถจริงๆแม้เพียงครั้งเดียว
แล้วคิดไปเองว่าตนเองขับรถเก่ง ขับรถดี
ผมเห็นว่านี่คือความหลงผิด
นั่นย่อมไม่ต่างอะไรกับคนที่บอกว่าตนนับถือศาสนา
แต่ไม่เคยลงมือปฏิบัติ ไม่เคยตรวจทานคำสอน
ไม่เคยตรวจสอบความเชื่อมั่นและศรัทธา
ในหนทางที่ถูกต้องเที่ยงแท้ตามความเป็นจริง
ใครจะนับถือหรือไม่นับถือศาสนาใด
ย่อมไม่ใช่เรื่องผิดบาป
ย่อมไม่ใช่คำสาปให้ชีวิตของเขาต้องประสบแต่ความทุกข์
การเข้าหาศาสนาย่อมต้องมี “ศรัทธา” เป็นเบื้องต้น
แต่ศรัทธานั้นต้องไม่ขาด “ปัญญา” ในการนำทาง
ในการเคารพและเข้าใจในหลักคำสอนของศาสดา
จงถามตัวเองให้มาก จงถามตัวเองให้ถ่องแท้
ว่าเราเป็นคนขับรถที่ไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับรถที่ตนเองขับ
เราเป็นคนที่ขับรถเป็น แต่ไม่รู้กฎจราจรใดใดเลยหรือเปล่า
และเราเป็นคนที่ขับรถไม่เป็น แต่ไม่เคยคิดจะขับ
หรือแม้แต่เราเป็นคนที่ขับรถได้แต่ไร้สติในการขับขี่มาโดยตลอดหรือไม่ ?
ที่สุดแล้ว.... เราก็ต้องวางคู่มือการขับรถลง
เพื่อค้นให้พบ “ความกล้า” และ “สติปัญญา”
ในการนำพาตนเองให้พ้นไปจากกองทุกข์ทั้งปวงในชีวิตนั่นเอง
| Create Date : 01 กันยายน 2554 |
| Last Update : 1 กันยายน 2554 5:09:11 น. |
|
116 comments
|
| Counter : 2105 Pageviews. |
|
 |
|
) เจอแผลไปแล้วสามแผล 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [
ช่วงหลังๆมีเพื่อนที่เข้าหาธรรมะแบบกระโจนไปสุดตัวหลายคน
(ซึ่งเราว่าก็ดีนะ เพราะมันทำให้คนเป็นคนดีไง ไม่ใช่ข้อเสีย)
แต่มันติดตรงที่ เมื่อเข้าหาแล้ว
ก็จะชวนคนอื่นจนเกือบเหมือนกับการขายประกัน
หรือขายธุรกิจลูกโซ่ไปซะ
พูดอะไรทุกคำต้องลงท้ายด้วย ธรรมคุ้มครอง
หรือธรรมะสวัสดี ฯ ไปซะงั้น
ต้องชวนกันไปทำนั่นทำนี่ เหมือนอุปทานหมู่
(อืม เราว่า บางทีชวนกันได้ หรือทำกันเงียบๆ
ใครใคร่อยากทำก็ทำ อยากทำตอนไหนก็ทำ)
แต่กลายเป็นว่า ใครไม่ทำ ไม่ดี
ไม่เข้าพวก ไปซะอย่างนั้น
แบบนี้เรียกว่าหลงทางมั้ยคุณก๋า??
เรื่องของเรื่อง คนยังกิเลสหนาอย่างเรา
ฟังแล้วคันๆน่ะค่ะ เพราะพูดอะไร
บ่นอะไรไม่ได้เลยเชียว ต้องโดนเอาธรรมะมาข่ม
โธ่ ก็เรายังมีกิเลสนี่นา ฮ่าๆๆๆ
ปล.คุณก๋าแชร์ได้ตรงๆไม่ต้องเกรงใจ
เราคิดผิดก็ว่าผิดนะคะ
โดย: KOok_k 31 สิงหาคม 2554 19:30:01 น.
.
.
.
อาการติดธรรม หรือ หลงธรรม
ไม่ใช่ความผิดนะครับคุณกิ๊ก
ไม่ว่าคนๆนั้นจะเชื่อหรือไม่ีเชื่อในธรรมะก็ไม่ผิด
คนที่เชื่อในศาสนาแบบสุดโต่ง
กับคนที่ไม่เชื่ออะไรเลยในศาสนา
ก็ไม่มีใครที่ผิด....
ผมอาจเป็นคนที่ชอบธรรมะในรูปแบบที่สบายๆ
คือผมเองก็สามารถนั่งดูรูปนู๊ดได้ 555
ไม่ใช่ธรรมะจ๋าแบบนุ่งขาวห่มขาวน่ะครับ
ถ้าคนชอบและเชื่อธรรมะแบบนั้น
ก็คงมีความสุขดีเวลาได้นั่งภาวนายุบหนอพองหนอ
แต่ผมก็มีวิธีฝึกสมาธิในแบบของผม
ธรรมะของผมเกิดได้ทุกที่ ทุกเวลา
ไม่ว่าจะตอนเลี้ยงลูก ทำงานหรือแม้แต่ตอนงอนกับภรรยา 555
เพราะฉะนั้นถ้าคุณกิ๊กสังเกตดูดีดี
ในบล็อก
ผมไม่เคยเขียนชวนใครให้เชื่อหรือไปปฏิบัติธรรมเลย
ผมไม่บอกด้วยซ้ำว่าผมเชื่อและคิดอะไรยังไง
ปฏิบัติแบบไหน
แต่ผมจะชวนว่าน่าจะลองมาปฏิบัติดูนะ
แต่คุณต้องหาแนวทางที่คุณชอบและเชื่อ
แม้แต่การติดยึดในตัวอาจารย์ทางธรรมหรือนั่งจำคัมภีร์พระไตรปิฏก
ผมเองก็ไม่ไ่ด้เห็นด้วยในวิธีนั้น....
ผมว่าธรรมะเหมือนการกินข้าวน่ะครับ
กับข้าวที่เราว่าอร่อยลิ้นที่สุด
ก็ใช่ว่าคนอื่นจะต้องชอบ
แนวทางการปฏิบัติธรรมในโลกยุคนี้
มันกว้างและไปไกลแตกออกเป็นล้านวิธีปฏิบัติ
ก็แล้วแต่เราเชื่อและชอบแบบไหน
แต่อย่าไปบอกใครนะครับว่าอันนี้ดีที่สุด
เราชอบผัดไท
ใช่ว่าผัดไทจะอร่อยที่สุด
คนชอบต้มยำก็ไม่มีทางชอบแกงจืด
เพราะฉะนั้นในความเชื่อของผม
คุณจะเป็นคริสต์ พุทธ มุสลิม ขงจื๊อ เต๋า เซน
หรือบาไฮ
คุณก็เข้าถึงธรรมะที่แท้จริงได้
แล้วผมก็ไม่เชื่อว่าศาสนาใดดีที่สุด หรือดีไปกว่าศาสนาอื่น
ถ้าทางที่คุณเดินไปมันถูกทิศ ถูกทางและถูกธรรม
แต่อย่าถามผมนะครับ
ว่าทางไหนถูกต้อง 5555
ผมตอบไม่ไ่ด้หรอกครับ
เพราะผมชอบทานบะหมี่น้ำหมูแดง
พูดให้คอแห้งคนที่ชอบข้าวมันไก่
เค้าก็คงคิดว่าข้าวมันไก่อร่อยที่สุดในโลกอยู่ดีครับ 555