บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
ทุกวันนี้ ยังอยากย้อนเวลากลับไปตอนสมัยเรียนเลยนะคะ
ถ้าย้อนเวลาได้ จะ ตั้งใจเรียน จะ เชื่อฟัง คำพ่อกับแม่ และ คำที่ ครูสอน เวลาเรียน ให้ ดีกว่านี้ จริงๆ ค่ะ รู้สึกเสียดายเหมือนกันนะคะ
แต่ แม่ บอกว่า แค่นี้ ก้อดีแล้ว ดูแลตัวเอง ได้
แต่ ทุกวันนี้ ก้อ ยังเรียน อยู่นะคะ เรียนรู้กับประสบการณ์จริงๆ และ ต้องค่อยๆ เรียนรู้จริงๆ ค่ะ

เรียนแล้วไม่จำ ผมก็เป็นครับ แต่ต้องกลับไปอ่านทบทวน
เพื่อนผมบางคนจำได้ว่าคำตอบตอบอะไร อยู่หน้าที่เท่าไร
แต่เรื่องงาน สมัยนี้จบมาทำงานไม่ตรงสาขา การแก้ปัญหางานก็เลยเป็นการแก้ปัญหางานแบบ ลองผิดลองถูก
อุทัย ฝนไม่ตกมาเป็นวันที่สามแล้วครับ พอฝนไม่ตกก็ร้อนสุดๆ รถจอดกลางแดด ตอนเที่ยงไปธุระเหมือนขับรถอยู่ในเตาอบเลยครับ

สวัสดียามเช้าครับ คุณก๋า

สวัสดีค่ะคุณก๋า

นอกจากการเรียนจะเป็นภาพจำลองของการแก้ปัญหาแล้ว

สำคัญอีกอย่างคือการเรียนรู้ที่จะอยู่ในสังคมและทักษะในการอยู่กับผู้คนค่ะ

ไม่อย่างนั้นเรียนที่บ้านก็ได้เนาะ


มาคุยเรื่องที่ไปคุยเมื่อวานนะคะ

สำหรับเรา คำว่ารวยคือ เลี้ยงดูตัวเองได้ เลี้ยงดูคนที่คนเลี้ยงดูได้ มีปัจจัยสี่ที่ไม่ขาดได้ตลอดชีวิต และสามารถมีปัจจัยในการช่วยเหลือสังคม/ผู้อื่นได้ตลอดในยามที่ต้องการค่ะ

เมื่อก่อนเราก็คิดอย่างคุณก๋า รวยแล้วยังทุกข์ ปัญหาเกิดจากความรวย

แต่ตอนนี้ความคิดเราเปลี่ยนไปแล้วนะคะ

คือ รวยก็มีทุกข์แบบรวย จนก็มีทุกข์แบบจน

แต่เราสามารถเป็นคนรวย/จนแบบที่ไม่ทุกข์ได้ ถ้าเราอยู่บนวิถีทางที่ถูกต้อง รู้ว่าควรปฏิบัติ/วางใจอย่างไรกับชีวิต

แต่อย่างน้อย ความรวย ถ้าดำเนินชีวิตถูกต้อง ก็มีอำนาจในการช่วยเหลือคนอื่นได้มากกว่าหละค่ะ

อะฮ้า ..

อา คุณก๋า ..

พี่ป๋องอ่ะ .. สนุก มากค่ะ .. ในวันเดินทางที่แสนจะ สมบุกสมบัน ..

อ้อ .. คุณก๋า .. กรุณา รอ รับ พระ .. ให้ 1 ใน 5 ผู้โชคดี .. ด้วยนะคะ ..

คาดว่า อีก 2 - 3 วัน คงจะถึง เชียงใหม่ ..



อนึ่ง .. ในเร็วๆนี้ .. พี่ป๋อง จะได้ "สมบุกสมบัน" อีก วาระหนึ่ง ค่ะ ..

สวัสดีค่ะ คุณก๋า

โหวตให้เลยนะคะ

รู้สึกเหนื่อยมาก เหนื่อยใจค่ะ

อยากคุยด้วยแต่เกรงใจมาก

ไปก่อนนะคะ

สมัยเรียนเราเคยเป็นอย่างคุณลัลลาบายค่ะ
บางครั้งไม่ชอบเรียน เรียนเท่าไหร่ไม่จำ
ตอนนั้นยังไม่มีความคิด
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้เราคิดว่าต้องสนุกกับการเรียนแน่ๆค่ะ
เพราะเริ่มเข้าใจจุดมุ่งหมายในการเรียนว่าเรียนไปเพื่ออะไร

คำถามเหมือนจะตอบได้ง่าย...

แต่ ตอบให้เข้าใจ แล้วคล้อยตามนี่ซิ...ยากเหมือนกัน
เมื่อก่อน...

ได้รับการปลูกฝังไว้ว่า เรียนเข้าไว้จะได้ทำงานดี ๆ
เป็นเสมียน 555 จะได้ไม่เป็นคนถีบสามล้อ

ปัจจุบันเรียนรู้เป็นสิ่งจำเป็นในการ มีชีวิตอยู่อย่างเป็นสุข

แต่การเรียน มิใช่เพียงเรียนในห้องเรียน ควรอ่านหนังสือ
อ่านเน็ตให้เป็น..

ฟังอาจารย์พิเศษ ที่มีโอกาศไปสอนพวกนักศึกษา ย่อม
จะได้ ความรู็จากประสพการณ์ทำงานจริง ไม่เบื่อด้วย

แต่ประเภทอาจารย์ที่เรียนเก่งแล้วมีโอกาศสอน..มันก็
ดีนะครับ.. พูดมากไม่ได้แล้ว..ไปดีกว่า...

สวัสดีอีกรอบค่ะ

โฮมสกูล จะว่าดีก็ดีค่ะ จะว่าไม่ดีก็ไม่ดี

เพราะสำหรับเรา มันคือการไม่ให้เด็กลองไปปรับตัวการอยู่ร่วมกับผู้อื่นน่ะค่ะ ต่อให้การเรียนการสอนได้มาตรฐาน (หรืออาจจะดีกว่าด้วยซ็ำ) ของกระทรวงฯ แค่ไหน แต่ถ้าเรียนอยู่บ้าน ไม่ได้ไปเจอสังคมอื่นๆ ที่มีทั้งเด็กดี เด็กเกเร การละเล่น การเข้าสังคม เราว่า..มันไม่ครบถ้วนในแง่ของการศึกษาน่ะค่ะคุณก๋า


เราเคยเจอทั้งคนรวยที่ทุกข์และที่ไม่ทุกข์ และคนจนที่ทุกข์และไม่ทุกข์หละค่ะ

ความทุกข์ที่เหมือนกันของคนทั้งสองสถานะก็คือ การสูญเสียสิ่งอันเป็นที่รักที่พึงใจ (ซึ่งกรณีนี้คนรวยอาจจะมีโอกาสทุกข์เยอะกว่าหน่อย เพราะน่าจะมีสิ่งที่รักเยอะกว่ากระมัง) แต่คนจนก็มีทุกขเวทนาทางกาย การไม่มีข้าวกิน เงินไม่พอใช้จ่าย เลี้ยงดูลูกไม่ได้ ฯลฯ เช่นกันค่ะ

เราถึงบอกว่า ความทุกข์ มันไม่เกี่ยวว่าจนหรือรวย เพราะต้นเหตุแห่งทุกข์ของทุกสถานะมันเหมือนกัน ทุกสถานะมีสิ่งทีรักเหมือนกัน วันหนึ่งต้องสูญเสียเหมือนกัน มีสิ่งที่ไม่พึงใจที่ต้องอยู่กับมันเหมือนกัน

เพราะงั้นเราว่าตรรกะที่บอกว่า ยิ่งรวยยิ่งทุกข์ บางทีก็ไม่ใช่แบบ absolutely หรอกค่ะ อยู่ที่ว่ารวยมาแบบไหน รวยแล้วใช้ชีวิตยังไง รวยแล้วรู้เท่าทันมันมั้ย มีสติหรือเปล่าน่ะค่ะ

พี่ก๋าไม่ได้ตั้งเป้าหมายอะไรมานานแล้วครับ

เคยผ่านความรู้สึกแบบต้องมีแผนการณ์
แผนประจำเดือน ประจำปี ชีวิตนี้ต้องทำอะไรบ้างมาก่อน

สุดท้ายก็ทิ้งมันไปหมด
แล้วหันกลับมาอยู่กับปัจจุบันอย่างมีสติ

เดินทีละก้าว เคี้ยวข้าวทีละคำ
ทำทีละอย่างครับ
...
อ่านแล้วก็ยิ้มอย่างอิ่มอุ่นนะคะ

มีความสุขมากมากค่ะ พี่ก๋า

บางสิ่งที่อยากจำ...เรากลับลืม
บางสิ่งทีอ่ยากลืม...เรากลับจำ

ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกนะคะ สมองก็เหมือนร่างกายส่วนอื่น ๆ
ถ้ามีการบริหาร ก็ช่วยคิดช่วยจำได้ดีขึ้นค่ะ
เมื่อพูดถึงระบบการศึกษา สอนให้ท่องจำ มากกวาจะสอนให้เข้าใจแล้วนำไปใช้
อ้าว..มาบ่นให้คุณก๋าฟังอีกแระ

พี่ผ่านพ้นจากการเรียนในห้องเรียนนานแล้ว นึกดีใจนะ

ทุกวันนี้ ถ้าอยากรู้อะไรก็หาอ่านเอา จำได้คลับคล้ายคลับคลา หรือจำไม่ได้ ก็รื้อหาอ่านใหม่ ครูมีอยู่ทั่วไป สบายใจดีค่ะ


*** วัดในเชียงใหม่ เยอะนะ พี่ไปเชียงใหม่ครั้งล่าสุด ก็ไม่ได้แวะค้างในเมืองเลย เวลาไม่พอ อย่างที่เราเคยคุยกันไว้ ถ้าจะไปวัดแถวๆ นั้นจริง

ยังไม่จบเลย มือไปโดนก่อน


ถ้าจะไปวัดแถวนั้นจริงๆ สามวันก็คงไม่พอมังคะ

5555555555555555555

ป่าวให้ คุณก๋า ค่ะ ..

ให้ คุณคนตัวเล็ก .. ชื่อ หมิง หมิง ค่ะ ..







อ้อ .. สำหรับ .. สถานที่ๆจะไป ..

จองตั๋วเครื่องบินไว้แล้วค่ะ ..

กดเวลาผิดด้วย .. ตอนแรก จะจองไป 6 โมงเช้า ..

ดันไปกด ตอน บ่าย 3 !!!

วันแรก คงต้องนอนที่สนามบิน ..

คงไม่เป็นไรมังคะ .. พี่ป๋อง เก่ง อยู่แล้ว ... แฮ่ม ..



ที่แห่งนั้น เป็นสถานที่ๆพี่ป๋องต้องการไปนาน นักหนาแล้ว .. ค่ะ ..



รอ ..

สาวเพิ่งเจอเลยค่ะ ยิ่งเรียนยิ่งจำไม่ได้

ไม่นานมานี้เจอคำคมที่กินใจค่ะ
เพราะแม่โมทำงานในสถานศึกษา คนเก่งมีเยอะ
"เก่งแต่ไม่ดี ไม่มีประโยชน์" การศึกษาในแง่ของพี่ก๋าแม่โมก็ชอบนะคะ อยากให้หลายคนคิดได้อย่างนี้ สั่งสม ฝึกฝน ดีกว่าค่ะ
ดีกว่าหลาย ๆ คน ที่ศึกษาเพื่อแข่งขัน และชิงดีชิงเด่นกันค่ะ
หลับฝันดีนะคะพี่หมิง ๆ

อ่านแล้วดีจัง เด็กๆน่าจะได้มาอ่านนะคะ

ฝึกแก้ปัญหา ก็จริงค่ะพี่ก๋า
นิคคิดว่าคือการฝึกวินัยอีกด้วย
ตอนเรียนไม่ได้คิดได้อย่างนี้ มาคิดเอาเมื่อโตตอนที่ต้องทำงานร่วมกับคนอื่นนี่ละค่ะ
ของนิคชอบตั้งใจเรียนในชั่วโมงดีกว่าค่ะ
จำง่ายกว่ามานั่งอ่านหนังสือเอง

ภาพประกอบสวยมากเลยคร้า
กลับจากเที่ยวสมุยแล้วคะ อ่านรายงานสดผ่านเฟส
ดีใจด้วยเจรงๆ แต่ลูกที่ได้กลับเป็นปัญหา หุ หุ

คำตอบคุณก๋า ให้หลักการการศึกษาไว้ดีมากๆ

“วิธีคิด” ที่ติดตัวเรา จะเป็นสิ่งที่ทำให้เราผ่านพ้นปัญหาไปได้

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ปีศาจความฝัน Movie Blog ดู Blog
ดอยสะเก็ด Literature Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Dharma Blog

จริงๆ ถ้าทุกคนรู้เรื่องนี้อาจจะตั้งใจเรียนมากกว่านี้ก็ได้ แต่จะว่าไงดี ห้องเรียนไทย ไม่เอื้อแก่การเรียนการสอน ด้วยจำนวนเด็กที่มากเกินไป และครูที่ไม่ได้เรื่อง

ครูมักจะชอบเด็กเก่ง เพราะมันสอนง่าย ไม่ต้องสอนอะไรมากมันก็เป็นแล้ว ในขณะที่เด็กไม่เก่งนั้นต้องใช้เวลาและครูมักจะดูถูกเหยียดหยามว่าโง่

อันที่จริงผมชอบคำพูดในเกมกีฬาฟุตบอลหลายๆ อันมาก มีคำพูดนึงตอนที่แมนยูยังผยองมากๆ และแขวนป้ายแซวแมนซิตี้ว่าไม่ได้แชมป์มานานมาก และตัวเลขที่ป้ายนั้นก็จะเพิ่มขึ้นทุกๆ ปี จนถึง 44 ปี

มันโช่ ประกาศเลยว่า "ผมจะปลดป้ายนั้นด้วยมือของผมเอง" แล้วเขาก็ทำได้โดยการเป็นแชมป์ FA CAP ก่อนจะเป็นได้แชมป์ในปีต่อมา ผมอยากให้มีครูที่ประกาศต่อว่าครูคนอื่นว่า "ผมจะทำให้เด็กพวกนี้ฉลาดด้วยมือของผมเอง" แบบนั้นบ้างจริงๆ

ถ้ามีครูแบบนั้นเด็กหลายๆ คนคงรักโรงเรียนอีกเยอะ ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่วิชาน่าเบื่อ มันอยู่ที่คนสอนน่าเบื่อมากกว่า

+

วันนี้คุณลัลลาบายถามเรื่องธรรมดาผิดคาด แต่ถามถูกคนแล้วครับ เรื่องการตามหาความหมายที่แท้จริงของการเรียนต้องถามพี่ก๋าเลย (หรือไม่ก็อ่านสองปีที่ฝันร้าย อิอิ)
การศึกษาคือการฝึกกระบวนการความคิด ฝึกทำงานร่วมกัน ฝึกแก้ปัญหา ฯลฯ มากกว่าการนำวิชามาใช้ตรงๆจริงครับ
ส่วนการรับน้อง ไม่ได้มีไว้เตรียมพร้อมรับสภาพการทำงานที่เลวร้าย แบบที่พี่ว้ากเกอร์ชอบโม้ อันนี้ก็แน่นอนเหมือนกัน 5555

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
mambymam Home & Garden Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น