BlogGang.com : : กะว่าก๋า : :: ก๋าราณีตอบคำถามพี่ปุ้งกี๋ ::

:: ก๋าราณีตอบคำถามพี่ปุ้งกี๋ ::

:: ก๋าราณีตอบคำถามพี่ปุ้งกี๋ ::

อย่ากลัวที่จะพูดคำว่า “ขอโทษ”
หากตัวเองเป็นฝ่ายผิด
เพราะอีกฝ่ายเขาอาจรอใช้สิทธิ์คำว่า “ให้อภัย” อยู่

ที่มา : สภายุวพุทธจาริก

กับคนที่คิดว่ายอมถูกเรียกว่าเป็น “คนเลว”
ดีกว่ายอมรับว่าเป็น “คนผิด”

ไม่มีทางคุยกันรู้เรื่องใช่ไหมคะ

คำถามโดย : พี่ปุ้งกี๋ (Pari Pari)

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
มีหมีตัวหนึ่งตัวใหญ่ล่ำบึก
หมีตัวนี้มีเพื่อนเป็นปลาแซลมอน
ทั้งสองคบหากันมานานมาก
จนเรียกว่าอะไรที่ชอบ-ไม่ชอบในตัวอีกฝ่าย
ทั้งสองสามารถแจกแจงเจียระไนได้หมด

อยู่มาวันหนึ่งเจ้าหมีไปยืนมองดูเงาตัวเองในแม่น้ำ
มันคิดว่าตัวเองดูน่ารักดี
จนเผลอพูดพึมพำกับตัวเองขึ้นมาว่า

“ข้านี่ก็หน้าตาดีไม่น้อยเลย”

แต่ปลาแซลมอนที่ว่ายอยู่ตรงนั้นกลับตะโกนขึ้นมาว่า

“หน้าตาเจ้าน่าเกลียดจะตายเจ้าหมี”

หมีรู้สึกหงุดหงิดจึงตะโกนถามกลับไปว่า

“ทำไมเจ้าคิดอย่างนั้นล่ะแซลมอน”

“หน้าเจ้า ตัวเจ้ามีแต่ขน จมูกก็ดำ เขี้ยวก็ใหญ่” แซลมอนตอบ

“ข้าเป็นหมี ข้าก็ต้องมีขนยาวๆ ปากใหญ่ๆน่ะสิ” หมีพยายามแย้ง

“นั่งยังไง...ข้าถึงว่าเจ้าน่าเกลียด”

“แล้วยังไงถึงจะว่าดูดีในสายตาเจ้าล่ะ” หมีถาม

แซลมอนมองหมีอย่างเย้ยหยันพลันตอบว่า

“เจ้าต้องมีผิวเรียบลื่นและลำตัวเพรียวยาวเหมือนข้านี่สิ
ถึงจะว่าดูดีที่สุดในโลก”

เวลาเรามองคนอื่นว่า “เลว”
เป็นชั่วขณะเดียวกันกับที่เรา
กำลังคิดว่าตัวเองรักษา “ความดี” อยู่หรือเปล่า ?
พอเชื่อว่าในตัวเรามีความดีงาม มีความถูกต้อง
คราวนี้พอมองคนที่ทำอะไรไม่ตรงกับใจเรา
จึงรู้สึกขัดหู ขัดตาไปหมด

เข้าทำนอง “แม้คนนั้นหายใจยังรู้สึกขัดเคืองใจ”

ผมมีลูกคนแรกและมีลูกคนเดียว
ความคาดหวังที่มีกับลูกย่อมมากเป็นธรรมดา
จนบางครั้งผมลืมไปว่าลูกยังเป็นเด็กอายุ 4 ขวบครึ่ง
ในวัยเดียวกัน..ตอนผม 4 ขวบ 5 ขวบ
ยังไม่รู้ประสีประสาเหมือนลูกในตอนนี้เลยครับ

พอมีลูกเป็นของตัวเอง
ผมกลับเข้มงวดและดูแลลูกมาก....
มากจนบางครั้งก็เกินพอดี

ผมต้องเตือนสติตัวเองบ่อยๆ
ว่าลูกคือเด็กชายอายุ 4 ขวบครึ่ง
เป็นสิทธิ์ของเขาที่จะซน ดื้อบ้างในบางเวลา
งอแงได้ในเวลาที่ง่วง
ไม่อยากทำการบ้านในเวลาที่อยากเล่น ฯลฯ

สิ่งที่ผมได้เรียนรู้จากการเลี้ยงลูก คือ
อะไรที่เราคาดหวังในตัวเอง
อย่าไปยัดเยียดสิ่งนั้นเข้าไปในตัวคนที่เรารัก
ผมวาดรูปได้ ไม่จำเป็นที่ลูกจะต้องวาดรูปเก่งตั้งแต่ 4 ขวบ
ผมชอบอ่านหนังสือ ลูกจะชอบเล่นเกมส์บ้างก็ไม่ใช่เรื่องผิด

การเลี้ยงลูก
ทำให้มุมมองที่ผมมีกับคนรอบตัวเปลี่ยนไป

อะไรที่ภรรยาชอบและสนใจ
ผมไม่เคยห้ามเธอเลยครับ
เช่นเดียวกัน..เธอไม่เคยเข้ามายุ่มย่ามกับสิ่งที่ผมสนใจ

เราต่างเปิดพื้นที่ว่างให้กันและกัน
เพื่อให้อีกฝ่ายได้หายใจและเดินไปในโลกที่ตนเองพึงพอใจ

โลกที่มีความสุขและสนุกกับสิ่งนั้น
ไม่จำเป็นที่อีกคนจะต้องชอบและสนใจเหมือนเรา

ทำไมเรากินข้าวมันไก่อร่อย
แล้วต้องไปบังคับทุกคนบนโลกให้เชื่อเหมือนเรา
ว่าข้าวมันไก่คืออาหารที่อร่อยที่สุด

ความรักและความสัมพันธ์ก็ไม่ต่างกัน

ยิ่งรักมากเท่าไหร่ ความคาดหวังยิ่งสูงมากตามไปมากเท่านั้น
ยิ่งห่วง ยิ่งหวง ยิ่งโกรธ ยิ่งแค้น

จนบางทีมันทำให้เราลืมไปว่า
คนแต่ละคนเกิดมาเพื่อใช้ชีวิตในแบบที่เขาต้องการเสมอ

แล้วเราเป็นใครถึงคิดไปเปลี่ยนชีวิตของเขา
ไปคะคานความเชื่อของเขา

สิ่งที่ผมใช้มาโดยตลอด
คือ พยายามทำความเข้าใจในตัวเขา
ไม่ใช่การเปลี่ยนให้เขาคิดเหมือนเรา เชื่อเหมือนเรา

ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วไม่เข้าใจ
ผมจะเลือกเดินออกมาจากวงกลมแห่งความสัมพันธ์นั้นเสมอ
เพราะถือว่าพูดกันไม่รู้เรื่อง มองไปคนละทิศคนละทาง

เหมือนความรักที่ผมไม่เคยขอให้ใคร
ต้องเปลี่ยนตัวเขาเพื่อรัก ชอบ หรือศรัทธาผม
ผมไม่ต้องการความรักที่เสียสละแบบนั้น

ผมต้องการเพียง “ความเข้าใจ”
ความเข้าใจที่จะอยู่ร่วมกับความแตกต่างที่มีระหว่างกันอย่างเข้าใจ

เข้าใจเขา เข้าใจเรา
ใส่ใจเขา ใส่ใจเรา

ผมเคยผ่านกรณีที่คิดว่าตัวเองไม่ผิด
เพราะฉะนั้นอีกฝ่ายนั่นแหละที่ต้องเดินเข้ามาหาผมก่อนแล้วเอ่ยคำขอโทษ
ผมถึงจะยอมให้อภัย

แต่การคิดแบบนี้ทำให้ผมกับเพื่อนสนิทไม่คุยกันนานหนึ่งเดือนเต็ม

ในใจที่เต็มไปด้วยทิฐิ
ผมไม่ยอมแม้แต่จะเอ่ยปากคุยก่อน
เพราะคิดอยู่ในใจตลอดเวลาว่าฉันไม่ผิด เขานั่นล่ะผิด

สุดท้าย...เมื่อความอึดอัดคับข้องใจเดินทางมาถึงจุดสุดท้าย
ผมกับเพื่อนมองหน้ากันแล้วพูดคุยกันโดยไม่มีใครมานั่งคิด
ว่าใครจะเอ่ยปากพูดก่อนหรือใครจะขอโทษก่อน

ไม่ว่าจะคนที่เอ่ยปากขอโทษ
หรือคนที่รอจะให้อภัย
ทั้งสองคนนี้ยึดติดในตัวตนพอๆกัน
มีทิฐิไม่มากไม่น้อยไปกว่ากันเลย

กว่าจะรู้ว่ารัก
บางทีก็เสียเวลาเกลียดชังกันไม่รู้นานเท่าไหร่

เมื่อมีใครเข้าใจผมผิด
ผมพร้อมขอโทษทันทีโดยไม่ต้องรอว่าตัวเองจะผิดจริงหรือไม่
และหากอีกฝ่ายไม่รับคำขอโทษ
ผมก็เดินจากมาโดยไม่อาลัยอาวรณ์

ประสบการณ์นี้ผมได้มากจาการเล่นบล็อก 6 ปี
มีกรณีที่ผมถูกเข้าใจผิดและถูกตำหนิต่อว่าอย่างรุนแรง

ผมขอโทษแล้ว ขอโทษทันที
ทุกอย่าง “จบที่ใจ” ผมแล้ว
อีกฝ่ายจะเข้าใจหรือไม่ จะคิดอย่างไร
ผมไม่สนใจอีกต่อไป

ณ วันนี้
ผมเตือนตนเองเสมอ
เมื่อต้องเจอกับคนที่ผมไม่พึงใจ
เจอนิสัยของคนในรูปแบบที่ผมไม่ชอบ

ว่าเขาก็เป็นของเขาอย่างนั้น
เราไม่มีหน้าที่ไปเปลี่ยนชีวิตหรือความคิดของใคร
มีหน้าที่ “ยอมรับ” ในสิ่งที่เขาเป็น

เว้นเสียแต่หากรับไม่ได้
ก็ให้เดินออกมาจากวงกลมแห่งความสัมพันธ์นี้ซะ

บางทีการได้เดินออกมาแล้วมองย้อนกลับเข้าไป
เราอาจไม่ได้มองเห็นคนผิด คนเลวในรูปแบบเดิม

แต่อาจได้เห็นคนเดิมในมุมมองใหม่ที่เราไม่รู้จัก
แต่เป็นเพราะอยู่ในวงกลมแห่งการเกลียดชังมานานเกินไป
นานจนเกินกว่าใจเราจะให้อภัยใครคนนั้น...

ผมถามตัวเองตลอดว่าคิดว่าวิธีเลี้ยงลูกที่ทำอยู่นี้นั้น
เป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้วหรือยัง ?

คำตอบ คือ ยัง

ผมยังต้องค้นหาวิธีที่ดีที่สุดในการเลี้ยงดูเด็กคนหนึ่ง
ให้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีและมีคุณภาพในวันข้างหน้า

ผมต้องย้อนกลับมาถามตัวเองด้วยว่า
แล้วที่ผ่านมาเราเป็นเด็กที่ดีหรือเปล่า ?
เป็นนักศึกษาที่ดีหรือเปล่า ?
เป็นแฟนเป็นสามีที่ดีมากพอแล้วหรือยัง ?
เป็นลูกของพ่อแม่ที่ดีมากน้อยเพียงไหน ?

ถ้าผมยังตอบคำถามเหล่านี้ไม่ได้
ผมเองคงไม่อาจสอนลูกให้ดีอย่างที่ใจผมคาดหวัง

เราเป็นอย่างที่เราเป็น
แต่คาดหวังว่าคนอื่นจะรักและรับเราได้ในรูปแบบที่เป็นอยู่

เช่นนี้แล้วการที่เราคาดหวังว่าคนอื่น
จะต้องเป็นอย่างที่เราหวัง
ก็ดูจะเป็นทฤษฎีที่เอาเปรียบอีกฝ่ายอยู่ไม่น้อย

ผมนึกถึงวันที่ผมกับเพื่อนเดินมาคุยและจับมือกัน
หลังจากโกรธและงอนไม่พูดกันหนึ่งเดือนเต็ม

วินาทีนั้นไม่มีใครคิดเลยครับ
ว่าใครผิด ใครเลว ใครควรขอโทษใครก่อน
ใครให้อภัยใครก่อน

เรายิ้ม เดินมาจับมือ พูดคุย กอดกัน
แล้วไม่พูดถึงความบาดหมางที่มีอีกเลย

มีคำกล่าวหนึ่งที่ผมชอบมาก
ประโยคนั้นเขียนไว้ว่า

“ดีที่...ลืม
ดีที่สุด....ให้อภัย”

ไม่ใช่การให้อภัยอย่างมีเงื่อนไข
ว่าใครต้องสำนึกผิด ว่าใครต้องขอโทษใครก่อน
แต่เป็นการให้อภัยอย่างไม่มีข้อแม้
ให้อภัยเขา เพื่อให้อภัยใจเราเองด้วย

วิธีนี้มิเพียงปลดโซ่ตรวนที่ร้อยรัดเขาอยู่
ตัวเราเองก็ปลดโซ่เส้นนี้ในใจด้วยเช่นกัน

ฟังดูยากที่จะทำ
แต่ถ้าทำได้ เราจะเป็นอิสระจากความโกรธเกลียด
เหมือนอีกประโยคที่เขียนไว้ว่า

“หากรักแล้ว ต้องให้อภัยได้ โดยไม่มีเงื่อนไขว่ากี่ครั้ง”

อาจฟังแล้วรู้สึกตะหงิดๆ
ว่าทำไมเวลารักและห่วงใยใคร
ถึงต้องเสียสละตนเองมากมายขนาดนั้น

แต่ความรักเป็นแบบนั้นจริงๆครับ
ในความสัมพันธ์เป็นเช่นนั้นจริงๆ

มองเขาอย่างที่เขาเป็น
ไม่ใช่อย่างที่เราอยากให้เขาเป็น

มิเช่นนั้นความรักของเราจะไปร้อยรัดอีกฝ่ายจนหายใจไม่ออก

ยอมรับในตัวตนของเขาให้ได้

และถ้ารับไม่ได้ทนไม่ไหว
ก็เดินออกมา.....
ปิดหู ปิดตา
ไม่ต้องสนใจรับฟังเรื่องราวของใครคนนั้นอีกต่อไป

แบบนี้ไม่เพียงแต่เขาสบายใจ
เราเองก็ไม่ต้องทุกข์ใจกับการห่วงใยใครจนเจ็บปวดในใจตัวเองด้วยครับ

หมีกับแซลมอนไม่ใช่สิ่งที่ควรจะนำมาเปรียบเทียบกันได้เลย
หมีมีความงามแบบหมี
แซลมอนมีวิถีชีวิตที่แตกต่างไป
สัตว์บกอยู่ในน้ำไม่ได้
สัตว์น้ำก็ย่อมต้องอาศัยในน้ำเสมอ

ถ้ายอมรับและเข้าใจความต่างตรงนี้ได้

ความงามคงไม่ใช่สิ่งที่เราต้องสนใจ
ความดีเป็นเพียงสิ่งสมมติ

อยู่กับสิ่งสมมติอย่างรู้ทัน
ชีวิตหนึ่งสั้นๆ ไม่ควรเสียเวลาชีวิตเพื่อคิดโกรธใคร
ให้อภัย ลืม และใช้ชีวิตต่อไป
ผมว่าน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดจริงๆครับ

:: กะก๋าชวนทำบุญ โครงการ 5 ::

หากท่านใดประสงค์จะติดต่อมอบสิ่งของปัจจัย
และรับทราบรายละเอียดต่างๆได้โดยตรงด้วยตัวเองที่

บ้านเด็กไทยแสงดรุณ
ติดต่อ อาจารย์นิพนธ์ จ้าวเจริญพร
086-9215651
หรือ
หรือ แม่เก๋
085-0411461

ไม่จำเป็นต้องบริจาคเป็นเงินก็ได้นะครับ
อาจส่งเป็นอาหารแห้ง เสื้อผ้าเด็ก อุปกรณ์เครื่องเขียนก็ได้

ขอใช้พื้นที่บล็อกของผมรวบรวมปัจจัยประมาณ 1 เดือน
(ผมคิดว่าจะสรุปยอดเงินบริจาคประมาณวันที่ 1 กันยายน 2557 ครับ)

ก่อนส่งมอบเงินทั้งหมดให้อาจารย์นิพนธ์และผู้รับผิดชอบโครงการฯ
เพื่อนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุดกับน้องๆเด็กกำพร้าต่อไปครับ

ขอบคุณครับ

กะว่าก๋า

รายชื่อผู้บริจาค

1. ดช.ณัช อัชรีวงศ์ไพศาล 3000 บาท
2. พี่พจมารร้าย 1000 บาท
3. คุณ Savita May Buddhasart และครอบครัว 555 บาท
4. คุณสุวรรณีและธวัชชัย อัชรีวงศ์ไพศาล 5000 บาท
5. คุณวิรัตน์ ทองทัศน์ 1234 บาท
6. ไม่ประสงค์ออกนาม 1000 บาท
7. คุณธูปหอม 500 บาท
8. ป้ากุ๊ก (ร่มไม้เย็น) 500 บาท
9. พรไม้หอม 500 บาท
10. พี่ป๋อง foreverlovemom 500 บาท
11. พี่อ้อ พี่อ้อมแอ้ม และพี่อุ้มสี 999 บาท
12. คุณปอป้าพรหมญาณี 10000 บาท
13. คุณอติพงศ์ ตันสุขชัย 10000 บาท
14. คุณ Nattiya Assawasangrut 500 บาท
15. คุณแม่ซองขาวเบอร์ 9   500 บาท
16. พี่กลอย ก้องกรุ้งกริ๊งเก้า    500 บาท
17. คุณชีริว        777 บาท
18. พี่ไก่ schnuggy     2010 บาท
19. คุณสุดารัตน์ แซ่เล้า   1000 บาท
20. พี่มิน Mintiva Min    1500 บาท
21. คุณสาวิตรี สุบรรณเสนีย์และครอบครัว 500 บาท
22. น้องหนอน nonnoiGiwGiw และเพื่อนๆ    2480 บาท
23. คุณหนึ่ง AdrenalineRush    1000 บาท
24. พี่ตุ้ย tui/Laksi    599 บาท
25. คุณลม อิสระ    150 บาท
26. พี่นู๋ดี Isaraporn Sirikoon Chomto 2000 บาท
27. คุณ OxyMan Kuakool     1000 บาท
28. คุณขวัญ เพียงหทัย   500 บาท
29. พี่จินและครอบครัว ร้านเต้ยติ่มซำ     500 บาท
30. คุณมนตรี ศรีสอาด และครอบครัว    800 บาท
31. พี่กิ่ง (กิ่งฟ้า)    500 บาท
32. มี๊เก๋+ป๊าโอ๋=ซีทะเล (kae+aoe)     500 บาท
33. คุณไฮกุ    500 บาท
34. คุณวีรพัฒน์ อัชรีวงศ์ไพศาลและคุณวิภาวดี อินทวงศ์   2000 บาท
35. คุณตะวัน Tawan Penny    500 บาท
36. น้องทรายแก้ว Saaikaew Pondwaritnan    480 บาท
37. คุณสุดารัตน์ กิริยา   500 บาท
38. น้องปุ๋ย (ประกายพรึก)และเพื่อน 555 บาท
39. พี่วิ (AppleWi)     1000 บาท
40. พี่น้อย (newyorknurse)    1000 บาท
41. พี่โอ๋ Oa Saran    2000 บาท
42. น้องนุ่น ‎Lovereason Noon    500 บาท
43. น้องนุ้ย Nui Piyanut   500 บาท
44. ผู้ไม่ประสงค์ออกนาม แต่ประสงค์ออกเงิน   112 บาท
45. โต้ง (เป็ดสวรรค์)    500 บาท
46. ไอซ์คุง 500 บาท
47. คุณยายสว่าง กิ่งแก้ว 370 บาท
48. คุณดาว simplyusana      1000   บาท
49. น้องริน Rinsa Yoyolive   555.55 บาท
50. คุณน้ำอ้อย Love at first click    500 บาท
51. พี่แอ๋น anigia    999 บาท
52. สุธีร์-กิตติกานต์ นพรัตน์โยธินและครอบครัว   500 บาท
53. คุณมิก นุ่น กล๊อฟ ต้า    1000 บาท
54. ผู้ไม่ประสงค์ออกนาม 300 บาท
55. ผู้ไม่ประสงค์ออกนาม 10000 บาท
56. อาจารย์เต๊ะ (multiple)    1009 บาท
57. น้องพระจันทร์ (เจ้าแห่งน้ำคือพระจันทร์)     200 บาท

Create Date : 28 สิงหาคม 2557

Last Update : 28 สิงหาคม 2557 9:19:15 น.

31 comments

Counter : 1607 Pageviews.

อืมม..

ถ้า ยืนยัน .. ความคิดของตัวเอง .. ก็ ทุกข์..

..

พี่ป๋อง ไง ..

ขา ประจำ ค่ะ ..

แย่ ที่สุด ในโลก เลย ..

โดย: foreverlovemom

วันที่: 28 สิงหาคม 2557 เวลา:6:26:12 น.

สวัสดีค่ะน้องก๋า

newyorknurse

โดย: newyorknurse

วันที่: 28 สิงหาคม 2557 เวลา:6:38:35 น.

สวัสดียามเช้าค่ะคุณก๋า
วันนี้ มาขอพลังตรงนี้ แต่เช้า วันนี้จะไปอบรมต่อค่ะ
พอได้อ่าน ก้อรู้ว่าวันนี้เราได้รับสิ่งดีงาม ที่เป็นความจริงในชีวิต อีกวันนึงแล้ว
ทำให้มองเห็นเรื่องทีผ่านมา.. และต่อไปเราจะเดินหน้ากับเหตุการณ์ ที่เกิดขึ้นให้ดีได้อย่างไร คุณก๋าได้ให้ข้อคิด มุมมอง พร้อมตัวอย่าง อย่างดีเลยค่ะ
..เสมสิกขาลัย เป็นหน่วยงานการกุศลภายใต้ มูลนิธิเสฐียรโกเศศ-นาคะประทีป สอนกระบวนการเรียนรู้อย่างมีจิตวิญญาณ ให้เรามีความมั่นคงภายใน ไม่พึ่งพาความสำเร็จภายนอก ให้เราเข้าถึงความดี ความงาม ความจริง ของชีวิต สังคม และธรรมชาติ
ขอบคุณคุณก๋ามากเลยค่ะ สำหรับสิ่งดีๆ ที่ทำให้จิตแจ่มใสขึ้นในเช้านี้

โดย: พระจันทร์เจ้าขา IP: 27.55.128.145 วันที่: 28 สิงหาคม 2557 เวลา:7:03:49 น.

สวัสดีครับคุณพระจันทร์เจ้าขา

เสมสิกขาลัย --- ไม่แน่ใจว่าหน่วยงานนี้ได้พิมพ์หนังสือออกมาด้วยหรือเปล่า
ถ้ามี ผมว่าผมต้องเคยได้อ่านงานแปลจากเสมสิกขาลัยแน่ๆครับ

แต่ผมอ่านงานเขียนของอ.สุลักษณ์ ศิวรักษ์อยู่แล้วครับ

ขอให้มีความสุขและสนุกกับการอบรมฯนะครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 28 สิงหาคม 2557 เวลา:7:38:54 น.

บางคน..ตอนเราเอ่ยขอโทษ
เขา งงๆ
พี่ขอโทษเรื่องอะไร..
อ้าว!!

โดย: เริงฤดีนะ

วันที่: 28 สิงหาคม 2557 เวลา:8:11:13 น.

ยอมรับในสิ่งที่เค้าเป้ฯนะคะ ดีจังค่ะ

โดย: มี้เก๋ + ป๊าโอ๋ = ซีทะเล (kae+aoe

) วันที่: 28 สิงหาคม 2557 เวลา:8:19:03 น.

สวัสดีค่ะน้องก๋า วันนี้ชอบคำคม ว่า เข้าใจเขา เข้าใจเรา ใส่ใจเขา ใส่ใจเราค่ะ ถ้าทุกวันนี้มีคนคิดแบบนี้ทุกคนโลกคงไม่วุ่นวายนะคะ

มีความสุขวันสีส้มค่ะ

โดย: กิ่งฟ้า

วันที่: 28 สิงหาคม 2557 เวลา:8:49:15 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า
ถ้าคนเรายังมีทิฐิในความสัมพันธ์ อยู่ร่วมกันยากจริงๆค่ะ
ทุกอย่าง “จบที่ใจ” และให้อภัยอย่างไม่มีข้อแม้ แล้วก้อลืมไปอย่าไปขุดคุ้ยขึ้นมาอีก
ใช่วิธีนี้มีความสุขจริงๆนะคะคุณก๋า
ประทับใจคำตอบวันนี้ โหวตให้เลยค่ะ

โดย: blueberryblossom

วันที่: 28 สิงหาคม 2557 เวลา:8:49:24 น.

เอ่อ ..

ฟามลับ นา .. อา คุณก๋า ..

พี่ป๋อง อ่ะ บางครั้ง ก็ ใช้นามแฝง ..

.. ว่า ..

"สางเขียว" ค่ะ ..

โดย: foreverlovemom

วันที่: 28 สิงหาคม 2557 เวลา:8:54:02 น.

สวัสดีค่าาาคุณก๋า
บุ๊งบอกตัวเองและคนรอบข้างตลอด
ว่าต้องเอาใจเขามาใส่ใจเรา
เวลาบุ๊งสอนลูกน้องก็บอกแบบนี้ค่ะ
ทำอะไรต้องคิดถึงใจคนอื่นด้วย

แต่บางที บุ๊งก็ลืมตัวเหมือนกันค่ะ
โดยเฉพาะเรื่องความเข้มงวดกับลูก
บางทีเราก็ลืมไปว่าเค้ายังเด็ก
เค้าก็คิดแบบเด็ก ดื้อแบบเด็ก ๆ นะคะ

โดย: Close To Heaven

วันที่: 28 สิงหาคม 2557 เวลา:9:06:46 น.

ดีมากค่ะน้องก๋า โหวตค่ะ

กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: พรไม้หอม

วันที่: 28 สิงหาคม 2557 เวลา:9:46:24 น.

กล้องของพี่ก๋าสวยมากค่ะ

โดย: cyberlifenlearn

วันที่: 28 สิงหาคม 2557 เวลา:10:11:21 น.

สวัสดีค่ะพี่ก๋า

โดย: กาบริเอล

วันที่: 28 สิงหาคม 2557 เวลา:11:42:40 น.

บางทีไม่ขอโทษเป็นคำพูด แต่เมื่อมีเรื่องผิดใจกันแล้วฝ่ายนึงมาพูดคุยเป็นปกติ ก็แทนคำขอโทษแล้วล่ะนะพี่ว่า

โดย: พจมารร้าย

วันที่: 28 สิงหาคม 2557 เวลา:11:57:52 น.

เห็นด้วยครับ อยู่กันไม่ถึงร้อยปี โกรธกันไปทำไม
ให้อภัยแล้วสุขใจ
ผมทำงานปีแรก พักบ้านพักหน่วยงาน อยู่กับพี่อีกแผนก
พูดผิดใจกันเรื่องความสะอาดของบ้าน โกรธไม่พูดกันประมาณ 1 เดือนเหมือนกัน
จนวันหนึ่ง พี่เค้าคงทนไม่ไหว(อยู่บ้านเดียวกัน แค่นอนคนละห้อง เดินสวนกันในบ้านทุกวัน) คุยขึ้นก่อน ผมบอกไม่เป็นไรครับพี่
ตั้งแต่นั้นมา เป็นเพื่อนสนิทกันเลยครับ
ทานมื้อเที่ยงครับ คุณก๋า

โดย: เศษเสี้ยว IP: 182.52.48.157 วันที่: 28 สิงหาคม 2557 เวลา:12:58:20 น.

เฮาบ่เกยโขดใผจ๋นบ่อู้ตวย
แต่มีคนโขดเฮาจ๋นบ่ยอมอู้ตวย เฮานี่้าจะแย่ขนาด

โดย: tuk-tuk@korat

วันที่: 28 สิงหาคม 2557 เวลา:13:12:52 น.

ปรบมือดังๆ ค่ะ

มีความสุขมากมากนะคะ พี่ก๋าและครอบครัว

โดย: white in the dark

วันที่: 28 สิงหาคม 2557 เวลา:15:33:50 น.

สวัสดีครับคุณก๋า

ในโลกนี้ อ.เต๊ะว่า คนที่พร้อมจะลืมเรื่องที่เราทำผิด

ไม่เคยโกรธ และให้อภัยเราได้ทุกเรื่อง โดยไม่มีเงื่อนไข

อ.เต๊ะ รู้จักอยู่ 2 คนเอง ครับ

คือ พ่อกับแม่เรานะครับ

โดย: multiple

วันที่: 28 สิงหาคม 2557 เวลา:16:05:46 น.

ตกหนักจนตื่นเลยค่ะ อากาศดีทั้งวันค่ะ

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Dharma Blog

ภาพสุดท้ายแม่โม มโนเป็นเส้นมาม่า สงสัยหิว

โดย: mariabamboo

วันที่: 28 สิงหาคม 2557 เวลา:18:33:17 น.

คำว่าทิฐินี่ทำให้เสียโอกาสดีๆมานักต่อนักเลยนะคะ
เราก้เคยเป็นค่ะ

โดย: mambymam

วันที่: 28 สิงหาคม 2557 เวลา:18:50:40 น.

มาอ่านข้อคิดเตือนใจดีๆค่ะน้องก๋า
ตอบได้เยี่ยมเช่นเคย

ภาพประกอบก็สื่อความหมายได้เยี่ยม
สีเค้าสวยเนาะ เห็นแล้วโรคจิต อยากเอานิ้วจิ้มปั๊บเลย

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ชีริว Cartoon Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog

โดย: anigia

วันที่: 28 สิงหาคม 2557 เวลา:19:36:35 น.

วันนี้คุณก๋าเขียนบล็อกให้ข้อคิดดี ๆ อีกแล้ว ขอบคุณมากนะคะ

ถ้าเรารู้ว่าผิดก็จะขอโทษแต่โดยดี ถึงบางครั้งอาจจะลำบากใจก็ตาม ขอโทษจะได้แล้วใจไป

ชอบวิธีเลี้ยงลูกของคุณก๋าค่ะ ไม่แปลกใจที่หมิงหมิงดีทั้งไอคิวและอีคิว โตไปต้องเป็นคนคุณภาพของสังคมแน่ ๆ โหวตให้ค่า

ทั้งที่รู้ว่าต้นทุนพิมพ์หนังสือไม่ถูก แต่ถ้าหาสนพ.พิมพ์ให้ยากก็เชียร์ให้คุณก๋าพิมพ์เองเลยค่ะ แล้วต้องขอบคุณล่วงหน้าที่จะให้หนังสือนะคะ

โดย: haiku

วันที่: 28 สิงหาคม 2557 เวลา:19:40:10 น.

วันนี้อ่านงานเขียนคุณกะก๋า แม่มองทะลุหลายเรื่องกับคู่ชีวิตตัวเอง

ชอบถามตัวเองเสมอว่า เรารักหรือเกลียดกันแน่

บางทีรู้สึกว่าเกลียดมาก แต่ต้องมีคำว่าแต่ ใจดันคิดไปว่าเขาหิวรึยัง
เขาร้อนหนาวรึเปล่า

ตกลงว่าเรารักนี่หว่า อิอิ

โดย: ซองขาวเบอร์ 9

วันที่: 28 สิงหาคม 2557 เวลา:21:11:37 น.

สวัสดีค่า พี่ก๋า ^^
วันนี้คำถามคำตอบน่าคิดอีกแล้ว
บางทีก็ทำยากค่ะ
โดยเฉพาะ

“ดีที่...ลืม
ดีที่สุด....ให้อภัย”

กับบางคนทำได้ยากจริงๆค่ะ

ขอบคุณมากๆค่า

โดย: lovereason

วันที่: 28 สิงหาคม 2557 เวลา:21:24:05 น.

จริงนะค่ะคุณก๋า ถ้าหากว่าเราใช้คำว่า "เข้าใจ"
และรับรู้ว่าสิ่งที่ต่างคนต่างชอบ ต่างทำ มันมีเหตุผล
อย่างดีสุดเลยคือ เข้าไปพูดคุย ไม่ด่าทอ ไม่บังคับ
เรียกว่าต่างมีเหตุผลมายอมรับ อธิบายให้เข้าใจได้
แม้จะยังไม่ใช่สิ่งที่ทั้งคู่อาจจะพอใจหรือคุยกันได้
แบบ 100% แต่เรา่ามันก็เป็นสิ่งที่ทำให้ช่องว่างระหว่างกัน
มันดูไม่กว้างเกินไปนะคะ

โดย: JewNid

วันที่: 28 สิงหาคม 2557 เวลา:21:43:32 น.

สำหรับพี่ บางเรื่องคงอีกนานเลยค่ะ
กว่าจะคิด กว่าจะวาง กว่าจะหันหลังให้ได้แบบก๋า ^_^

นอนหลับฝันดีนะคะ

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
วนารักษ์ Literature Blog ดู Blog
JewNid Book Blog ดู Blog
ที่เห็นและเป็นมา Art Blog ดู Blog
ขุนเพชรขุนราม Science Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog

โดย: ฝากเธอ

วันที่: 28 สิงหาคม 2557 เวลา:22:15:15 น.

อ่านจบแล้ว...เข้าใจแจ่มชัดค่ะ
นี่คือผล จากการที่คุณก๋าเข้าใจในพุทธรรม
แล้วนำมาปรับใช้ เปลี่ยนวิธีคิดอย่างสมเหตุสมผล
คุณก๋าเข้าใจได้อย่างลึกซึ้งแล้วถ่ายทอด...

การให้อภัย ... อย่างไม่มีข้อแม้
ให้อภัยเขา เพื่อให้อภัยใจเราเองด้วย!

ชอบในความคิดแบบนี้จังค่ะ ชอบค่ะ ขอบคุณค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Dharma Blog

โดย: Tui Laksi

วันที่: 28 สิงหาคม 2557 เวลา:22:17:51 น.

อ่านแล้วก็พยักหน้าตามนะครับ ^^
เขียนได้ดีมากๆ
ให้อภัยเขา เพื่อให้อภัยตัวเองด้วย ใช่เลยครับ

ถ้าไปด้วยกันไม่ได้ก็ออกจากความสัมพันธ์นั้นไป
ไม่ต้องโทษใครผิด เป็นเพราะเขาก็เป็นอย่างนั้น
เราก็เป็นอย่างนี้ อภัยให้เขา ยิ้มให้ทักทายได้
แต่ไม่มีสิ่งใดต้องมาสนใจใยดีกันอีก

แอบสรุปนะครับ

ขอบคุณสำหรับแง่คิดดีๆนะครับน้องก๋า วันนี้โหวตหมดอีกแล้ว แหะๆ

ป.ล.

ฟองสบู่สวยงามมากๆเลยครับ แต่ถ่ายได้ก่อนมันจะแตกเก่งมากๆเลยครับ ^^

โดย: วนารักษ์

วันที่: 28 สิงหาคม 2557 เวลา:22:25:26 น.

ที่นี่...
มีข้อคิดดี ๆ มาแบ่งปันเสมอ
คืนนี้นอนหลับฝันดีนะคะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog

โดย: เนินน้ำ

วันที่: 29 สิงหาคม 2557 เวลา:0:48:08 น.

พี่ก็เคย "จบที่ใจ" ค่ะ

ถ้าได้เจอกัน คงคุยกับเค้าเหมือนเดิมแหละ ยังไม่รู้ว่าเค้าจะเป็นยังไง เพราะยังไม่เจอกันเลยค่ะ

โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ

วันที่: 29 สิงหาคม 2557 เวลา:20:07:02 น.

แวะมาทักทายค่ะ ศัลยกรรม vaser ดูดไขมัน สลายไขมัน เสริมจมูก เสริมคาง เสริมหน้าอก ตัดปีกจมูก ทำตาสองชั้น ถุงไขมันใต้ตา ลดโหนกแก้ม ห้องสมุด สุขภาพ ผู้หญิง ศัลยกรรม ความสวยความงาม แม่ตั้งครรภ์ ทารกแรกเกิด เด็ก ครอบครัว

โดย: nokyungnakaa

วันที่: 3 กันยายน 2557 เวลา:18:41:00 น.