กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog
สวัสดิ์ยามเช้าจ้ะคุณก๋า

สวัสดีค่ะน้องก๋า มาอ่านเรื่องราวของสองวัยรุ่นแล้วเมื่อก่อนพี่กิ่งเป้นวัยรุ่นก็หลงระเริงซื้อปต่ของที่ชอบแทบจะไม่ไดเก็บเงินเลยกว่าจะรู้ตัวก็เกือบสายเลยค่ะ แหะ แหะ

ธรรมมะโหวตไปแล้วพี่กิ่งโหวตประสบการณ์ให้นะคะ



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
พรหมญาณี Dharma Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Diarist ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

อยากรู้เหมือนกันครับว่า เสือย้อมแมวเป็นวัยรุ่น 1 หรือ 2
ญาติที่ผมรู้จัก มีลูกแบบที่ 2 ทำงานเงินเดือนไม่พอใช้ ทำงานมา 5 ปี
พ่อแม่ต้องต้องส่งเงินช่วยเหลือเดือนละเกือบ 2 หมื่น ล่าสุดต้องขายรถ อีกไม่นานคงต้องขายที่
ยังไม่รู้ว่าอีกกี่ปี เค้าจะค้นพบตัวเองครับ
(ผมทำงานตั้งแต่ปีแรกจนถึงทุกวันนี้ ผมยังต้องส่งเงินช่วยเหลือทางบ้านทุกเดือนครับ)

สวัสดียามเช้า ฟ้าครึ้มครับ คุณก๋า

สวัสดีค่ะคุณก๋า บทความสาระให้คิดล้วนๆเลย
ความคิดของ 2 วัยรุ่นนี้ มีให้เห็นทั้งสองแบบในสังคมเมือง
โลกสังคมพัฒนาเปลี่ยนแปลงไป อะไรๆก็ต้องเปลี่ยนไปตามยุคตามกาลเวลานะค่ะ
เห็นด้วยกับความคิดคุณก๋าว่า... อยู่กับโลกด้วยความเข้าใจ
เรียนรู้และอยู่กับมัน มองเห็นคุณค่าและรู้จักหน้าที่ของตนเอง

ไม่ต้องมองใครอื่น มองตัวเอง และฝึกใช้ปัญญาอย่างฉลาด
แล้วเราจะเข้าใจรู้คุณค่าของชีวิตที่ควรจะเป็น...

ขอบคุณค่ะสำหรับข้อคิดดีๆวันนี้
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
Ariawah Auddy Travel Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Diarist

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
Ariawah Auddy Photo Blog ดู Blog
toor36 Cartoon Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Literature Blog

ดีมากเลยค่ะ อ่านแล้วก็ได้รอยยิ้ม ความสุขเล็กๆ ยามเช้า ขอบคุณพี่ก๋ษ นะคะ

จบได้สวยมากเลยพี่ ที่ยกเงินทั้งหมดให้ลูกกับมาดาม 5555

ปุ๊เห็นเพื่อนหลายๆคน สมัยตอนเป็นวัยรุ่นทำตัวได้แบบ เที่ยว กิน ดื่ม สารพัด แต่พอมีลูกมีครอบครัว การใช้ชีวิตเปลี่ยนไปเลยพี่ ไม่น่าเชื่อว่าจากพวกที่เคยติดเพื่อน กลายเป็นติดครอบครัว น่าชื่นชม

ทักทายยามสายค่ะพี่ก๋า

เราคือใคร คำตอบเหมือนจะง่าย
บางคนคิดว่ารู้ แต่บางทีมันอาจเป็นแค่
illusion อันเกิดจาก imagination
อันไร้ขอบเขต อันนี้อาจกลายเป็นความ
เพ้อเจ้อจนกู่ไม่กลับ บางคนตอบว่าไม่รู้
ก้มหน้าก้มตาดูแลชีวิตและความรับผิดชอบ
คิดถึงอนาคตบ้าง เลยกลายเป็นผู้เป็นคนที่
ชีวิตเป็นสุขไปตามฐานานุรูป

คิดไปคิดมาแล้ว เกิดอีกคำถามว่า ทำไม
คนจึงมองชีวิตตัวเองไม่เหมือนกัน มันจะต้อง
ตอบว่าเพราะกรรมชักนำไปไหมคะ แล้วเรา
จะฝืนกรรมได้สักแค่ไหน

กลับบ้านไปค้นภาพฝนพรำบ้างดีกว่าเนอะ
เผื่อจะได้อัพไปส่งกะเค้าสักบล็อก

สวัสดียามสายค่ะคุณก๋า

มีวัยรุ่นอยู่ 1 คน เมื่อเรียนจบออกมาทำงานผ่านไป 1 ปี
เธอใช้จ่ายกับเงินที่เธอหาได้เองตามใจปรารถนา ท่องเที่ยว กระเป่า เสื้อผ้า รองเท้า ซื้อๆๆ มีแต่ความฝันว่าต่อไปจะเป็นนักการตลาด จะเป็นเจ้าของร้านขายหนังสือ จะเป็นนักเขียน ฝันๆๆ

10 ปีผ่านไป วัยรุ่นคนนี้กลายเป็นวัยผู้ใหญ่
ไม่มีเงินเก็บ ความฝันเริ่มห่างหาย เบื่อหน่ายทำไมชีวิตไม่เป็นดั่วหวัง เริ่มคิดใหม่ หาความรู้ใส่ตัวเพิ่มเติม อยากเป็นนักการตลาดก็ไปเรียนต่อด้านการตลาด อยากเป็นเจ้าของร้านหนังสือ (มีหน้าร้านไม่ได้ ก็ขายออนไลน์) อยากเป็นนักเขียนก็ลงมือเขียนอย่างจริงจัง

2-3 ปีผ่านไป วัยรุ่นที่กลายเป็นผู้ใหญ่ได้เรียนรู้
การลงมือทำอาจ "ไม่การันตี" ว่าฝันจะกลายเป็นจริง
แต่การไม่ลงมือทำ "การันตี" ว่าฝันไม่มีวันเป็นจริง...

***************************************
นี่คือสิ่งที่เกดได้เรียนรู้ค่ะ

ต๋อนนี้อยากหื้อบางคนอ่านและเข้าใจ๋
โหวตเจ้า

และขอแชร์ไป fb ตวยเจ้าขอบคุณเจ้า

แวะเข้ามาอ่าน
เพลินเลยครับ อิอิ

กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog

ขอบคุณค่ะพี่ ที่ชอบบล้อกวันนี้

สวัสดีค่ะ คุณก๋า

คนบางคน จนใกล้จะตายแล้ว
ยังไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นใคร ต้องการอะไรในชีวิต

บ้างก็มารู้ตัวเมื่อสายเสียแล้วว่า สิ่งที่ดิ้นรนไขว่คว้าหามาตลอดชีวิตนั้น
ที่แท้ มันเป็นเพียงภาพลวงตาลวงใจให้ลุ่มหลงเท่านั้น

อย่าว่าแต่เด็กหนุ่มสาวสมัยนี้เลย แม้แต่ผู้ใหญ่บางคนเองก็เถอะ
ค่านิยมในการดำเนินชีวิตผิดจากสมัยก่อนมาก

สมัยนี้ เป็นสมัยของวัตถุนิยม เงินคือพระเจ้า ทำอย่างไรก็ได้ให้ร่ำรวย
ยิ่งรวยเร็ว ๆ ยิ่งดี ทำอย่างไรก็ได้ให้ได้มาซึ่งเกียรติยศ เงินทอง
คำยกย่องสรรเสริญจากสังคมที่ตนเองอยู่

บางคนก็ไม่คำนึงถึงความถูกต้อง ศีลธรรม จรรยาบรรณ
หลงลืมไปว่า ทุกสิ่งที่ได้มานั้นมันไม่สามารถไปกับเราได้ทุกหนแห่ง
ยามตาย แม้แต่เสื้อติดกายที่เขาสวมใส่ไว้ให้ในโลง ยังไม่อาจนำไปได้

เมื่อมีชีวิตอยู่ ไม่มีแม้แต่เวลาจะค้นพบว่าตัวเองที่แท้เป็นใครมาจากไหน
ไม่รู้จักแม้แต่คำว่า " ธรรมชาติ " ที่แท้จริง ว่าเป็นเช่นไร
หลงอยู่แต่กับสิ่งลวงตาลวงใจว่า นั้นแหละของแท้ของจริงที่ต้องยึดไว้

ยึดมั่น ถือมั่น ในทุกสิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ทุกอย่างเป็นของตัวกูหมด
อะไร ๆ ก็ตัวกู ของกู หารู้ไม่ว่ากำลังกอด " กรรม " กอด " ทุกข์ " เอาไว้

เมื่อไรที่ไม่รู้จักวางอัตตา ความเป็นตัวกู ของกู เมื่อนั้นใจย่อมมืดบอดสนิท
เมื่อใจมืดบอดสนิทแล้ว ตาจะสว่างหาความถูกต้อง ความเป็นตัวตนของตนเองได้อย่างไรกัน

บางคนเข้าวัดก็จริง แต่เข้าไปขอ ร้องขอ พร่ำขอ
ขอแต่สิ่งที่คิดว่าคือความสุข หารู้ไม่ว่าในความสุขก็มีความทุกข์
ในความทุกข์ก็มีความสุข

แต่คนที่เห็นความสุขในความทุกข์ คือคนที่เห็น " ธรรม " เท่านั้น
จะมีสักกี่คนที่เห็น " ธรรม " และเข้าใจ " ธรรม " อย่างถ่องแท้

โลกธรรมแปด
ทุกข์ สุข มีลาภ เสื่อมลาภ มียศ เสื่อมยศ นินทา สรรเสริญ

มนุษย์มากมายต่างลืมสิ่งเหล่านี้ไปว่ามันไม่เที่ยง ไม่จีรังยั่งยืน
หลงมัวเมาไปกับสิ่งสมมติที่เขาให้มา แม้แต่ตัวเองเขาก็ให้ยืมมาใช้
เพราะสุดท้ายแล้ว ทุกสิ่งคือ " อนัตตา "

กว่าจะรู้ตัวก็สายเสียแล้ว....


คุณก๋า ตอบคำถามน้องได้ดีมาก ๆ เลยค่ะ
อยากโหวตให้มากเลย แต่หมดกระเป๋าแระ อิ ๆ

สวัสดีค่ะคุณก๋า
นานแล้วนะคะที่ไม่ได้ตอบคำถามน้องเสือย้อมแมว
เคยคิดว่าเด็กคนนี้เสรรหาเรื่องมาถามคุณก๋าได้ตลอด
แต่ก็ได้แนวคิดจากคำตอบของคุณก๋าตลอดเช่นกันค่ะ

มีความสุขมากมากน๊ะคะ พี่ก๋า

เหอ .. เหอ ..

ถ้าเป็น 20 ก็คงตอบ อีก อย่าง ..

ตอนนี้ 50 ฝ่าๆ ..

ล้างงงง .. ผลาญญญ .. ลูก เดียว ..


เหลือเวลา น้อย แล้ววววว ...



ใกล้ปิดบริษัท เต็มแก่ ..

ขอบคุณค่ะ คุณก๋า

งั้นขออนุญาติก๊อป ไปทำเป็นบล๊อกสั้น ๆ ละกันนะคะ

วันนี้พออ่านที่คุณก๋าตอบน้องเค้าแล้ว รู้สึกอย่างไรก็เลยเขียนลงไปอ่ะค่ะ

ไม่นึกว่าจะโดนใจคุณก๋าเลยค่ะ

ขอบคุณอีกครั้งที่แนะนำนะคะ

ทำเป็นบล๊อกเสร็จเรียบร้อยเก็บเข้าสต๊อกไว้แล้วค่ะ

รู้สึกดีจังที่มีคุณก๋า คอยให้กำลังใจเรื่องการเขียนงานธรรมะตลอดเวลาอย่างนี้

เอ็นทรี่หน้า ว่าจะเอาภาพที่คุณก๋าเอาเม้นท์ของพี่ไปทำภาพให้มาลงค่ะ

สงสัยจำไม่ได้แล้วล่ะ ช่วงนี้มัวแต่ยุ่งกะการเขียนงานตะพาบ

กะฝนพรำจนเปียกแฉะไปหมดทั้งบล๊อกแล้ว

เลยยังไม่ได้เอามาอัพสักที 555

ขอบคุณอีกครั้งนะคะ

ไม่เห็นคำถามจากคุณเสือย้อมแมวนานมากเลยค่ะ
คำถามของเค้าแต่ละคำถามนี่สุดยอด
คุณก๋าก็ตอบได้ดีแบบกระจ่างมากค่ะ

คิดเหมือนคุณแหม่มเลยค่ะ ไม่ได้อ่านคำถามคุณเสือย้อมแมวนานแล้ว

ต่างคนก็ต่างความคิด ต่างอุปนิสัย
คงต้องลองปฏิบัติดู นะคะ อันนี้ดีไม่ดีอย่างไร
เป็นพี่ถูกหวยได้รางวัลเยอะๆคงจะออกแนววางแผนใช้โชะๆ
แต่มีเก็บบ้าง เป็นทางสายกลางอะไรประมาณนั้นอิอิ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
Sweet_pills Food Blog ดู Blog
toor36 Cartoon Blog ดู Blog
Rinsa Yoyolive Travel Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

นึกแปลกใจเหมือนกัน เด็กวัยรุ่นสมัยนี้อยากรวยเร็ว ทำไงถึงจะรวย


บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ปีศาจความฝัน Book Blog ดู Blog
คนบ้านป่า Pet Blog ดู Blog
anigia Parenting Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Diarist ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

พี่อุ้มแหกคอก
มาโหวตหมวดข้อคิดและธรรมะ
ให้น้องก๋าจ้าผ่านมือถือ
ตอบได้โดน

สวัสดียามค่ำครับพี่ก๋า น้องมาซะดึก

เดี๋ยวพรุ่งนี้แวะมาอ่านตอนใหม่เลยนะ

ตอนนี้ง่วงตาจะปิดและ

แต่ละคนก็มีแนวคิดไม่เหมือนกันนะ แต่คำถามที่ว่าถ้าได้ มันเป็นถ้าเท่านั้น ได้จริงแล้วค่อยคิดก็ไม่สายนะ จริงอยู่ว่านั่งคิดเล่นๆ มันสนุกดี แต่มุมมองผู้ใหญ่บางคนที่ผมเคยพูดคุยท่านบอกว่า อย่าไปคิดให้เสียเวลาเลย รอให้ได้มาจริงๆ ก่อนแล้วค่อยมาคิดว่าจะใช้ยังไงก็ไม่สาย ผมเข้าใจเจตนานะคือเค้าต้องการให้เราใส่ใจในปัจจุบัน กล่าวคิือมีสติ แต่บางครั้งได้คิดเล่นๆ มันก็สนุกดีเหมือนกัน

ห๊ะ?! ยังมีคำถามจากคุณสือย้อมแมวอยู่อีกเหรอครับเนี่ย?!
เล่าคำถามมาได้อย่างยาว ผมว่าคนถามรู้คำตอบอยู่แล้วนะ แต่คุณตันนี่ไม่ได้เกี่ยวกับคำถามข้างบนเลย
พี่ก๋าตอบได้ได้ชัดเจนมาก ระหว่างความจริงและความฝันที่พวกเราส่วนใหญ่มีอยู่ในตัวทั้งสองอย่าง

1 ล้านตอนยี่สิบต้นๆ ผมก็เอาไปเรียนต่อนอกสิครับ ทีเดียวตังค์หมดเลย

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
anigia Parenting Blog ดู Blog
toor36 Cartoon Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

เคยกล้ามากจนบ้าบิ่นอิสระมากและมองกฏไว้แหกจนแหลกเหลว ทุกอย่างต้องปรับตัวต้องเรัยนรู้เช่นกันค่ะ มาซะเช้าเลยวันนี้