ถ้าเพียงแต่เรารู้ทัน...ความรู้สึกของตัวเอง
อะไรที่กำลังรุมอยู่รอบตัวเรา
มันก็ง่ายขึ้น กับการจัดการ

สำหรับดี.
ตะปูบางตัว ยากเกินจะถอน
และที่สำคัญ
ไม่คิดจะถอน

แต่ตะปูบางตัว
บางครั้งมันก็ยังควรจะอยู่
เพราะอย่างน้อยก็ไว้เป็นข้อคิดเตือนใจเราได้

รอยแผลบางอย่าง
...ไม่เลือนไปจากใจ


แต่เมื่อเรารู้เท่าทัน...ความรู้สึกของตัวเองแล้ว
ตะปูยังอยู่หรือเปล่า...มันก็ไม่สำคัญนะคะ



กระซิบ : เดินตามหมิงหมิงงอแงมาจากบ้านลุงแอ๊ดค่ะ
มะเห็นไปงอแงบ้านนู๋บ้างเลย

นู๋กำลังนึกท่าว่า...
ถ้าน้าพี่ดีดีทำท่างอแงอย่างนี้จะเป็นยังไง

ใจหนึ่งก็บอกว่าน่ารักที่สุด
อีกใจก็บอกว่าทุเรศชะมัดเลยแก

สุดท้าย...นู๋ก็รู้เท่าทันใจตัวเอง
ก็เลยสรุปที่ว่า...น่ารักแน่ๆเร้ยยย
เอิ๊กกกกกกกก

หมื่นตาเป็นพยาน...
ตอนที่เดินออกมาจากบ้านลุงแอ๊ดยังคิดไม่ได้
มาคิดได้เพราะหมื่นตานี่เอง อิอิ

ลงชื่อก่อง
.....

คุณตาคนนี้เริ่มมีบทบาท

๐ อา..ทิตย์เจิดจรัสจ้า.............พราวแสง
รุน..รุ่งระเรื่อแรง....................ส่องฟ้า
สะ..สาดส่องสำแดง................นภาแจ่ม
หวัด..วุ่นวายทั่วหล้า................ย่างเข้ารับอรุณ ฯ

สวัสดีตอนเช้าค่ะ พ่อหมิงหมิง
หมื่นตามาแต่เช้าเลย แล้วจะแวะมาอ่านนะ ต้องรีบไปทำงานแล้ว

จิตใจเมื่อขุ่นมัวไปแล้ว แม้ภายหลังจะหายข้องใจ
ก็ไม่มีทางจะเหมือนเดิมได้อีกเลยเหรอคะ แย่จริง

แต่อย่างน้อย คิดที่จะถอนตะปูออกไปจากใจ
ไม่มีตะปูเหลืออยู่เลยแม้แต่ตัวเดียว
และไม่คิดที่จะเพิ่มตะปูเข้าไปอีกในแผ่นไม้
บางทีร่องรอยบาดแผลของตะปูแหลม ๆ เหล่านั้น
อาจจะจืดจางเหือดหายไปตามกาลเวลาก็ได้
และหลงเหลือเอาไว้เตือนใจ ว่าความขุ่นข้องเป็นอย่างไร
เพื่อที่จะได้ไม่กลับไปตอกตะปูลงแผ่นไม้อีกที

.......

แวะมาหาน้องหมิงน้อยและมาดามค่ะ

หาพี่ก๋าด้วยก็ได้ค่ะ

มาอ่านหมื่นตาก่อนจะกลับไปถอนตะปูในใจตัวเองจ๊ะหมิงหมิง

หมิงหมิงของน้าบี เรามาเรียกกันตามใบหน้าอันอ่อนเยาว์ดีกว่า

เอ๋ หรือว่าจะเรียกหมิงหมิงว่าน้อง อิอิ เรียกน้าบีว่า "พี่" ดีน๊อ

ถามหมืนตาดีกว่า พี่พยูนไม่ไหว มั่วนิ่ม

อิอิ

ไปตอกเอ๊ย ถอนตะปูต่อดีกั่วววววววววววววว

มาแต่เช้าเชียวนะยะ นายยูนเผือก

บ้า น้องหมิงอ่ะ บอกรักพี่ดุ่บแล้วเหรอคะ
เพิ่งเกิดมายังไม่ทันถึงเดือนเลย เค้าเขินนะตัวเอง

....

แต่ไม่เป็นไรนะ จะหมั้นหมายไว้ล่วงหน้าเลยก็ได้
พี่ดุ่บไม่ว่าอะไร สินสอดถูก ๆ เองค่ะ
เก็บตังค์ไว้นะคะ แล้วบอกพ่อมาขอพี่

อิอิ

ขอบคุณสำหรับแง่คิดดีๆยามเช้าคะพี่ เมื่อวานสาวตอกตะปูลงบนแผ่นไม้ เพราะมีเรื่องเครียดๆ ทำให้เวลา 1 วันหมดไปโดยไร้ประโยชน์ ทั้งๆที่อยากอัพบล็อก ตกเย็นสาวก็ได้ถอนตะปูตัวนั้นออกด้วยใจของสาวเอง พร้อมๆทั้งพยายยามลบรอยตะปู ซึ่งทำยาก ครั้งต่อไปสาวจะพยายามไม่ตอกตะปูลงบนแผ่นไม้อีกต่อไป(ซึ่งทำยาก)

สวัสดีค้ะพี่ก๋า ..
สงสัยวันนี้คงยังเดินทางไม่ทันหมื่นตาคะ
คงล้าหลังอีกหลายก้าว
... ช่วงนี้มีหลากหลายอารมณ์ที่อยากระบาย
แวะมาขอฆ้อน + ตะปู + กระดาน อย่างละชุดคะ

เม้นคุณน้องดีดียาวมาก

เรียกยายไม่ได้หรอกจ๊ะหมิงหมิงกลอยใจของพี่เป็ด

เพราะพี่เป็ดน่ะยังไม่ได้ถอดรูปเงาะน่าออกมา

ถ้าถอดแล้วหมิงหมิงจะเล็งเห็นว่า โอ้แม่เจ้า เรียกน้องเป็ดเลยดีกั่ววววว

อิอิ นายยูน สอนหมิงหมิงให้เล็งเห็นเดี๊ยนละอ่อนหน่อยนะยะ
ไม่งั้นเห็นดีงูกันแน่ อิอิ

มอ่านข้อคิดดีๆ มีเรื่องเล่าดีๆด้วย พี่ก๋า..ขอบคุณมากค่ะ สุดยอดไปเลยพี่

ชอบจังเลยค่ะ คุณลุง

ข้อคิดดีๆตั้งแต่ภาพที่ 12 13 14

หนูก็เป็นคนนึงที่ชอบจมกับความคิดหนึ่งๆ นานๆ

ไม่ดีเลย รู้สึกมันยิ่งเศร้า.... แต่ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย ตอนนี้กำลังฝึกถอนตะปูอยู่ค่ะ :P

ป.ล. หนูว่า ช่วงชีวิตหนึ่งของคนเรา ถ้าได้อยู่เงียบๆ คนเดียวซักพักก็จะดีนะคะ เพราะเราจะได้ทบทวนความรู้สึกของตัวเอง เพื่อเปลี่ยนให้ตัวเองทุกข์น้อยลง ว่ามั๊ยอ่ะคะ ^^"

อารมณ์...อารมณ์...และอารมณ์...

มันยากที่จะควบคุม...ให้เหตุผลอยู่เหนืออารมณ์และความรู้สึก

คุณน้อง N_Nirvana

มันมีทั้งข้อดีและข้อเสียเลยครับ
เมือ่ก่อนพี่ก๋าก็เป็นนะ

ปัญหาเล็กๆ

เอามาคิดต่อทั้งคืน
จนขยายขนาดของปัญหาโดยที่ไม่รู้สึกตัว....

ทั้งๆที่พอเอาเข้าจริง
ปัญหามันไม่ได้ใหญ่โตอย่างที่เราคิดเลย....



........................



อยู่เงียบ
แต่ต้องไม่ฟุ้งซ่านนะ
พี่ก๋าพบว่าบางที
สถานที่เงียบจริง
แต่ความคิดของเราดังกึกก้อง
มันก็ไม่ช่วยอะไรเท่าไหร่

พี่ก๋ากลับชอบอารมณ์ขณะอยู่ท่ามกลางเสียงดังแวดล้อม
แต่เรากลับรู้สึกสงบเงียบเหมือนอยู่คนเดียวในโลก

ปัญหาก็คือ เราทำแบบนั้นไม่ได้ทุกครั้งนี่สิ 555555

ท่านตา เท่จริงๆ เคราได้รมณ์เซียนผู้วิเศษมากๆ 55

ดีจังเลย ที่ได้อ่านตั้งแต่เช้า จะได้เตือนสติตัวเอง
ขอบคุณนะคะ คุณพ่อน้องหมิงหมิง

หวัดดีน้องหมิงหย่าย..หมิงน้อยเป็นไงจ๊ะ อยากดูรูปน่ะ
บ้านพี่รก..ก็เก็บเอา..จิรงๆเหมือนบ้านน้องแหละ 55

ตั้งใจจะแวะมาทักทายก๋าซักหน่อย มีเจอเจ้าหมื่นตาก่อนเลยฝากความระลึกถึงผ่านเจ้าหมื่นตาไปให้ก๋าแล้วกัน

เมื่อไหร่รวมเล่มหมื่นตาพาเพลินแล้วแวะมากระซิบด้วยน่ะจ๊ะ จะอุดหนุนแน่ๆ อิอิ แล้ววันนึงที่บ้านก๋ามีกี่ชั่วโมงอ่ะ เห็นทำอะไรต่ออะไรเยอะแยะเลย ใช้เวลาคุ้มค่าจริงๆจ้าน้อง..

สวัสดีค่ะ..คุณก๋า..มาดาม..หมิงหมิงน้อย

เช้านี้ได้อ่านเรื่องดีๆอีกหนึ่งเรื่องที่ทำให้เราต้องรู้จักควบคุมอารมณ์...

แต่มันก็ยากอยู่น๊่า..เพราะหมื่อนตายังมีเวลาได้ตอกตะปู..

แต่เรานี่ซิ..แค่นับหนึ่ง..สอง..สาม...ยังไม่ทันถึงสิบ.....

มันก็อารมณ์เสียไปแล้ว..55555

แต่อ่านแบบนี้บ่อยๆ ก็คงจะทำให้มีสติ..มากขึ้น...
เพราะมีคนเคยบอกว่า...
ถ้าอยากจะเก่งก็ต้องฝึกบ่อยๆ
ถ้าอยากจะรู้ก็ให้ถามผู้รู้บ่อยๆ
แต่ถ้า..อยากหน้าละอ่อน..ก็ต้องยิ้มบ่อยๆ..
เกี่ยวกันไหม๊เนี่ย..55555

สอนใจได้ดีมาก คุณตาสุดยอดเลย
อารมณ์ร้ายๆที่แสดงออกไป คงฝังลึกจนยากที่จะลืมเลือนได้ง่ายๆจริงๆ

ปล. เห็นภาพหมิงหมิงตอนอาละวาดแล้ว
ท่าทางเอาเรื่องเหมือนกันนะครับก๋า

ถ้าหมื่นตาตอกตะปูไปจนมิด แล้วเอาไปปักกับก้อนน้ำแข็ง
ไสบนแท่นใบมีด ก็จะได้น้ำแข็งใส ราดด้วยน้ำแดงลงไป
คงอร่อยไม่หยอก....

แหะๆๆ
ขอบคุณพี่ก๋าคร้าบบ

พี่หนูหล่อชมตัวเองเสมอ... ก็จะรอให้ใครชมล่ะครับ...
ว่าตัวเองความจำดีมาก ก็เลยจำได้ทุกอย่างทั้งที่
น่าจำและไม่น่าจำ ไม่เคยลืมทั้งที่สุขและที่ทุกข์ที่สุด
ในชีวิต แต่มันก็เป็นแค่ความทรงจำ ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
ไม่ตอกตะปู... ชีวิตก็เลยเหมือนหนังสือ เปิดอ่านหน้าใหม่
ไปเรื่อยๆ เรียนรู้สิ่งใหม่ๆโดยเอาเรื่องเก่าๆมาเป็นบท
เรียนแก้ไขและแก้ตัว แล้วยืนหยัดต้านอุปสรรคชีวิตต่อไป
จะได้แค่ไหนก็เต็มที่กับมันละครับ

เห็นหลานหมิงหมิงอ้าปากว้ากแฉ่งๆๆแล้ว รู้ว่าคนนี้ก็จะไม่
ตอกตะปูเหมือนกันครับ... ดูจากผิวพรรณแล้ว หลานสุขภาพ
ดีมากเลยครับ เป็นผลจากการที่คุณแม่ดูแลตัวเองดีและคุณพ่อ
ใส่ใจดูแลทั้งคุณแม่คุณลูกดีมากๆ เขาว่ากันว่าถ้าแม่
สบายกายและใจเวลาท้อง ลูกก็จะมีสุขภาพกายและสุขภาพจิต
ดีด้วย คงจะจริงนะครับ

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ

ได้มาอ่านเรื่องราวของคุณหมื่นตาอีกแล้วครับ

เรื่องนี้ให้แง่คิดที่ดีมาก ๆ เลยครับ ผมจะลองจำไว้ใช้ดูครับ ว่าแต่ผมคงจะต้องไปหาไม้ฝาเชอร์รามาสักแผ่นแล้วมั้งครับ เพราะว่ามันยาวดี ตอกตะปูง่าย ถอนตะปูก็ง่ายด้วยครับ ตอนนี้ผมเริ่มเก็บเงินไว้หาซื้อตะปูก่อนดีกว่าครับ เพราะคาดว่าคงต้องใช้ตะปูเยอะมาก ๆ แน่ ๆ เลยครับ

ผมว่าคุณหมื่นตาหน้าตาน่าเกลียดแล้วนะ พอเจอคุณตาของหมื่นตา หน้าตาที่น่าเกลียดมากกว่าอีก

อิอิ
เนี่ยแนะ ... ฝึกตอกตะปูไว้ก่อนดีกว่า

วันนี้ก๋าอัพบล็อคเหมือนรู้ใจม๊าเลยล่ะ

บางครั้งนะค่ะก๋า เราอาจไม่เข้าใจคนอื่นเพราะว่าเราไม่ได้เป็นเขา

การแสดงออกของคนอื่น จึงควรเป็นแค่เพียงสายลมพัดผ่าน สำหรับเรา

ผ่านมาแล้วก็ให้ผ่านไปนะค่ะ

แต่สิ่งที่เราจะต้องรู้นั้นก็คือใจของตัวเอง

ตามจิต ทันจิต และรู้จิต ค่ะก๋า....................

ม๊าเองก็เคยนะค่ะ เคยงี่เง่า ตั้งคำถามกับตัวเองว่า

เราเป็นคนไม่ดีตรงไหนนะ แต่พอมาบัดนี้ ม๊าเริ่มเข้าใจตัวเองแล้วค่ะว่า

การกระทำของแต่ล่ะคน แม้นแต่ของตัวเราเอง ต่างก็มีเหตุผล

ในตัวเองด้วยกันทั้งนั้น............

*********

วันนี้จะได้ดูรูปลูกเขยหรือเปล่าเนี้ย

ต้องตามไปเก็บจากบล็อคก่อนๆนะค่ะ เพราะว่าไม่ได้เข้าแน๊ตฯ

เสียตั้ง 1 วัน ทำให้พลาดโอกาสดูรูปลูกชายของชาวบ้านเขาไปเลยนะค่ะ

แวะมาอ่านแบบคนไม่มีบาดแผลในใจจ๊ะน้องก๋า
เลยสายกว่ากันเยอะเลยอยู่เฉยๆ ดีกว่า
สบายกว่าเน๊าะ

หวัดดีพี่ก๋า
เมื่อคืนหน่ะจิตตกนั่งร้องไห้ซะงั้น...
เหมือนมันอึดอัดและถูกกดเก็บมานาน
ทั้งเรื่องงานและเรื่องความรัก
คิดอะไรมากมายอีกแล้ว

ปัญหาของเราอยู่ที่ชอบทำร้ายจิตใจตัวเองบ่อยๆ
เราไม่ค่อยแสดงอารมณ์กับใครเท่าไหร่
ทำได้แค่เฉยๆ...ซึมๆ

แผ่นกระดานก็คงเหมือนจิตใจของเราที่ตอนนี้พลุนไปหมดแล้วจากการทำร้ายตัวของตัวเอง....

รู้สึกเหนื่อยอยากหลบไปพักจังเลยค่ะ

"คนโง่เท่านั้น ที่จะเจ็บซ้ำสองและสร้างบาดแผลเดิมๆให้กับชีวิต"

โอ๊ย ! ประโยคนี้โดนใจสุดๆ....อะ คุณก๋า....

หวัดดีค่ะ....น้องก๋าและหมิงน้อย

รูปน้องหมิงเมื่อวานนี้แก้มแดงเชียว....ชอบรูปแรกมากสุด...ยิ้มเก่งอารมณ์ดีจังเจ้าตัวเล็ก ^ ^

เรื่องตอกตะปูเคยได้ยินมาบ้างแต่พอมีการ์ตุนคุณก๋าประกอบ...ทำให้น่าอ่านขึ้นเยอะนะคะ....ส่วนตัวไม่ค่อยโกรธใครนะคะ.....อาจเป็นเพราะเป็นคนขี้เกียจด้วยมัง....กว่าจะหาตะปูมาได้...เวลาตอกเสียงก็ดัง (โป๊ก....โป๊ก.....โป๊ก.....น่ารำคาญน่ะ ) แถมตอกไปก็ต้องระวังจะ...โดนมือตัวเอง...เจ็บอีก ^ ^"


ใครเห็นคนมีปัญหากัน...ด่ากันด้วยโคลง...ฉันท์....กาพย์....กลอน...บางครั้งใช้หลักฐานทางวิทยาศาสตร์....หรือประวัติบุคคลสำคัญในอดีตของโลกมาอ้างอิง....เพื่อการด่ากันมี...น้ำหนัก...มีเหตุมีผลมากขึ้น


พี่ว่า...เป็นการใช้ทรัพยากรสมองไปในทางที่....ไม่สร้างสรรค์มากกว่านะ....เสียดายความเก่งน่ะค่ะ - -"


ปล่อยวางดีกว่า....หาอะไรที่ทำแล้ว....เรารู้สึกดี....ทำแล้ว....ไม่ก่อความเดือดร้อนใคร...ไม่มีใครผูกใจเจ็บ


แต่ท้ายที่สุดเห็นด้วยว่า....ถอนตะปูออกมา....ย่อมเกิดรอย...ฉะนั้นคิดก่อนทำให้มาก...ผิดแล้วอย่าผิดซ้ำ..ที่เดิม


Have a good Monday ja

เคยเห็นคนมีปัญหากัน....ไม่ใช่....ใครเห็นค่ะ


พิมผิดประจำ...จบทางด้านการใช้ภาษาจริงป่าฟระเรา

- -"

วันนี้ว่าจะแวะมาหา หมิงหมิง แต่กลับเจอหมื่นตาแทน
ไม่เป็นไร หมื่นตาก็เท่ห์เหมือนกัน ฮิฮิ

เมื่อก่อนเป็นเหมือนหมื่นตาเลยค่ะ อ่านแล้วนึกถึงสมัยวัยรุ่น ( คร่อก ) เลือดร้อน อารมณ์แรง ( เดี่ยวนี้ก็ยังรุนแรงอยู่นะ คริคริ )

แต่พอมาทำงาน โห ปรับตัวเยอะมากค่า จากเสียงโวยวาย ก็กลายเป็นเสียงบ่น 5555
พยายามควบคุมอารมณ์ตัวเอง รวมทั้งมีสติ ต่อสิ่งที่เข้ามากระทบ แต่ถ้ากระทบมากๆ จะกลายเป็นโยโย่ แตกเป็นแตก ตีเป็นตี พร้อมจะชนเรยนะเอ้อ ( ความแรงเป็น 2 เท่า คริคริ) บอกตัวเองว่า แล้วมันก็จะผ่านไป แล้วเราก็จะแก้ปัญหาได้ เหมือนสะกดจิตตัวเองอ่อนๆ เรยนะเนี่ย

มีบ้างที่เหนื่อย ก็จะรับแรงกระแทกมากไม่ได้ 555 สงสัยการพักผ่อนมีผลต่อปฏิกริยาตอบสนองที่ไม่ผ่านสมองแหงมๆ เรย 5555

แวะมาบอกว่า อาม่าดุ ตัวใหญ่แต่ใจดี นอกจากเป็นเพื่อนแล้วยังเป็นพี่ บวกครูอีกนะเนี่ย
แล้วก็ คุณก๋า เรียกปลาก็ได้ค่ะ ปลาก็ขอเรียกคุณก๊าว่า
หมิงหมิงป๊าปะ (ป๊ะป๊าของหมิงหมิง) แล้วกันนะคะ

ปล. ฝากหอมแก้มหมิงหมิง 1 ฟอดใหญ่ 555 หมั่นเขี้ยวจังเลย

วันนนี้เปิดบล็อกมาปะตี๋หล่อนอนยิ้มรออยู่ตี้บล็อกน่าฮักขนาด

ต๋อนปี้มีลูกอ่อนยังบ่ครบเดือนกะโดนอาม่าห้ามออกไปตังนอกเหมือนกัน

แต่กะมีแว๊บๆ ปาไปนั่งรถเล่นผ้องเลี่ยงไปตี้ๆมีคนนักๆ

แต่ถ้าปาไปตี้ๆ อากาศดีๆ ปี้ว่ากะดีเหมือนกั๋นหนา

หุ หุ เปลี่ยนบรรยากาศ ตึงแม่ตึงลูก

โชคดีจังเราเป็นนกที่ฉลาดไม่ยอมโง่ไปเจ็บซ้ำซากหรอก

ถ้างั้นวันนี้ก็ถึงคิว พ่อหมิงหมิง รับช่วงต่ออ่ะสิ 555

ยังไงก็กินข้าวกินปลาบ้างเน้อ

พี่ก๋ากลับชอบอารมณ์ขณะอยู่ท่ามกลางเสียงดังแวดล้อม
แต่เรากลับรู้สึกสงบเงียบเหมือนอยู่คนเดียวในโลก

ปัญหาก็คือ เราทำแบบนั้นไม่ได้ทุกครั้งนี่สิ 555555

.
.
.
.. ของหนูนี่ทำไม่ได้เรยก๊าบ... วีนแตกเพื่อนบ้านตัลหลอด...

เคยคิดจะฝึกจิตตอนนั้นอยู่เหมือนกันค่ะพี่ก๋า เคยลองคิดว่า เสียงดังก็ดังไป ใจเราสงบซะอย่าง แต่แล้ว

มัน ก็ ทำ ม่าย ด้าย... \\o/

สุดท้ายหนูเลิกอ่านหนังสือ ไปเล่นเกมส์ซะเรย ฮ่าๆๆ

สุดยอดมากเลยค่ะพี่ก๋า หลายวันก่อนเจนไม่ต่างอะไรกับหมืนตาเลยค่ะ แต่วันนี้เจนก้อยังเหมือนหมื่นตาเหมือนเดิม เหมือนตรงที่เจนได้ถอนตะปูออกมาบ้างแล้ว ถึงจะยังไม่หมดก้อเถอะนะ เพราะตะปูบางตัวมันฝังแน่น และลึกมานานจนเจนอยากจะถอนเหมือนกัน

ไว้เป็นตะปูเตือนความทรงจำแล้วกันนะค่ะ ถึงแม้วันนี้จะไม่เจ็บปวดกับตะปูที่ตอกไปแล้วก้อตาม อย่างที่คุณตาไร้ตาว่าไว้ แม้เราจะถอนตะปูออกไปมากจนไม่เหลือ แต่ร่องรอยยังคงอยู่

พี่ก๋าไม่กลัวพุงแตก ช่วยรับเค้กไปอีกสักชิ้นนะค่ะ มีความสุขมากๆๆทั้งครอบครัวนะค่ะ

หวัดดีครับผม

เหมือนเคยอ่านแล้วเลยอ่ะ ก๋า

แต่อ่านกี่ครั้งก็ชอบอยู่ดี ชอบคุณตาไร้ตามาก

เมื่อวานที่บ้านพิมเน็ตล่มทั้งวันค่ะ

เลยไม่ได้เข้ามาทักทายใครเลย

ก๋า กะ ครอบครัวน้อยๆ สบายดีกันมั้ยเอ่ย

ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีดีค่ะ แต่มันยากเหมือนกันนะคะ บางทีเราก็รู้ทันความคิดเราว่าโกรธ แต่มันก็ช้าไปตรงที่ตอกตะปูไปแล้ว เลยต้องมานั่งถอนตะปูทีหลัง คงต้องใจเย็นๆ กว่าเดิม

*********สวัสดีเจ้า พ่อหมิง**********


หลายวันก่อนพี่เห็น "หมื่นตากะคุณตา"ร่อนที่กระปุกแน่ะ


เมื่อก่อนพี่ก็ตอกย้ำความคิดตัวเองมากมายเหมือนหมื่นตา


ก่อนที่จะไปหาคุณตาอีกครั้ง เฮ้อ....พอเวลาผ่านไปๆๆ


ช่วงหนึ่งของการดำรงชีวิตที่หลากหลาย ก็พอเอายา เอากาวใจ

ทั้งของตนเองและกาวใจ ความคิดของคนที่รักเรา ช่วยเยียวยา

รักษาจนหาย เหลือเพียงรอยแผลจางๆ ที่ไม่รู้อะไรอีก


ที่ผ่านมาเป็นเพียงประสบการณ์ที่เราสามารถมองย้อน


กลับไปได้โดยไม่รู้สึกหนักหน่วงกับสิ่งเหล่านั้นอีกต่อไป


*****ขอบคุณ หมื่นตา*****มอบแง่ความคิดที่พึง


ปฎิบัติได้อย่างดี


ให้มีความสุขทั้งครอบครัวนะคะ พักผ่อนเยอะๆน๊า

พ่อหมิง หมิง กะ มาดาม เหนื่อยกายแต่สุขใจ ลั้นลาๆๆๆๆ

หวัดดีครับคุณจิดา


ผมว่าธรรมะในแบบที่ผมทำอยู่
มันง่ายและไม่มีอะไรซับซ้อนเลยครับ

เหมือนที่คุณจิดาบอกเลยครับ
หิวก็กิน
ง่วงก็นอน
อยากอารมณ์ดีก็ยิ้ม


เมื่อก่อนผมก็อารมณ์ร้ายนะครับ
ฝึกได้ครับ ขอยืนยัน
ฝึกให้รู้ทันอารมณ์ตัวเอง

ไม่ต้องฝึกแบบนั่งสมาธิก็ได้ครับ
แค่เตือนตนบ่อยๆ

"เฮ้ยๆๆๆ โกรธแล้ว"

บอกตัวเองบ่อยๆ เราจะเกรงใจตัวเองครับ 55555



ว่าแล้วก็ยิ้มซะสามที
เรียกความเยาว์วัยให้ใบหน้าตัวเอง ว่ะฮะฮ่าๆๆๆๆ

สวัสดีครับพี่หนูหล่อ

หมิงหมิงสุขภาพดีครับ
แต่ช่วงนี้ผดขึ้นครับ
เลยทำลายความหล่อไปไม่น้อย
เวลาพ่อก๋าถ่ายรูปเลยต้อง
แต่งรูปกันสุดชีวิตครับ 5555555


พี่หนูหล่อสบายดีนะครับ
ชินกับอากาศที่เขาใหญ่
แล้วใช่มั้ยครับ

พูดชื่อเขาใหญ่แล้วก็นึกในใจครับ
นานแล้วที่ผมไม่ได้เดินขึ้นดอยเลยครับ
ไม่ได้ไปคารวะครูของผมเลย
ครูผมชื่อ "ขุนเขา" ครับ

ม๊าว่า ก๋ากำลังเข้าใจผิดแล้วล่ะค่ะ

งิงิ เขาฝึกทหารกันค่ะ หาใช่ฝึกคฑากรกันหรอกนะค่ะ งิงิ

ป๋าเคยเป็นดุริยางค์มั่งค่ะก๋าม๊าไม่แน่ใจค่ะ

ขนาดทุกครั้งที่ลูกจะขึ้นเวทีประกวดนางงามนั้น

คนที่ฝึกให้ลูกเดินก็คือป๋าค่ะ ฝึกทุกขั้นตอนเลยล่ะก๋า

ที่ป๋าฝึกลูกเดินแบบนางงามได้ ไหว้ได้ หรือทุกๆอย่างนั้น

ก็เพราะว่า ป๋ามักจะโดนเชิญให้ไปเป็นคณะกรรมการ

ตัดสินการประกวดนางงามพื้นบ้านอยู่บ่อยๆค่ะก๋า

เขาเลยพอจะรู้มาบ้างว่าเป็นเช่นไร

คิกๆๆ ถ้าให้ม๊าสอนลูก มีหวัง เวทีถล่มแหงๆเลยคะ

ยินดีที่ได้ทราบว่า ครูของคุณก๋าชื่อ "ขุนเขา"
แสดงว่า คุณก๋าก็ไม่ตอกตะปูเหมือนกัน ไม่มี
อะไรจะ control ตัวเองได้ดีเท่า "ขุนเขา"
หรอกครับ

เด็กกับผดก็น่าจะเป็นเรื่องธรรมดาใช่มั้ยครับ
อากาศร้อนไปหรือเปล่า... ไม่เป็นไรน่า เป็นลูกชาย
คุณก๋าซะอย่าง ไม่ต้องหล่อก็มีคนมาจองเป็นลูก
สะไภ้อยู่แล้วไม่ใช่หรือครับ เห็นแว้บๆๆ อิอิ เขาไม่
ให้ใช้อีโม เซรงเจงๆๆ

สวัสดีเจ้าคุณก๋า
ปี้ฮู้ละ...นอกจากเป๋นแฟนคลับหมื่นต๋าแล้ว
ปี้ขอเป๋นแฟนคลับ คุณตาไร้ตา แหมคนเน่อเจ้า...

 ไชโย!!!ชนะที่ court หญ้าได้(เสียที)แล้ว

"Wimbledon 2008"

หนุ่ม"ราฟา" (Rafael Nadal)

Free TextEditor

เชอะๆๆๆๆๆๆ


ฮึ่มๆๆๆๆๆๆๆ

แง่งๆๆๆๆๆๆ


ไปลับมีดก่อน เดี๋ยวจะมาปาดพุงมัจฉาแถวนี้

สวัสดีค่ะคุณพ่อก๋า คุณแม่ แอนด์เดอะหมิงหมิงน้อย ..

โอ .. วันนี้พี่หมื่นตามาแล้ววว
ชอบอีกแล้ว .. ถูกต้องที่สุด

วันนี้หมิงหมิงหลับนานมั๊ยเอ่ย
ตื่นมาให้น้าหอมหน่อยแร้ววว

คุณน้อง N_Nirvana

ถ้ามาดังมากๆแบบนั้น
พี่ก๋าก็เอาไม่อยู่เหมือนกันครับ 55555

วันก่อนเพื่อนบ้านถ้าจะลองเครื่องเสียงใหม่
เปิดเบสดังซะกระจกบ้านพี่ก๋าสะเทือน
กำลังเดินออกไปดู
สักพักเงียบเสียงไปเอง
นัยว่าอาจโดนก้อนอิฐจากเพื่อนบ้านที่ไหนสักหลัง 55555

มรรคณิชา



พาสาวน้อยมาโชว์ค่ะ
ทายอายุดูนะคะ ว่ากี่ขวบแล้ว
ที่แน่ๆ ชุดนี้สวยมากๆ โดยเฉพาะถุงเท้าคู่เก่งของนู๋

พี่พยูนกะพี่น้องยาย เอ้ย พี่ก๋ากะพี่บี เคลียร์กันเอาเองนะคะ

นี่ถ้าได้พี่กี้มาเป็นกองเชียร์ เอ้ย มาคอยห้ามศึก คงสนุกขึ้นนะคะ
ม่ายรู้พี่กี้ไปเป็นเสี่ยใหญ่ที่ไหนแล้ว คิดถึงจังเนาะ

ถ้าวันนี้พี่เป็นต้นไม้ที่ใบเหี่ยวๆ ดินแห้งๆ

จนมาถึงบรรทัดนี้ ดินรอบๆตัวพี่ได้กินน้ำฝนเด้อ

คุณก๋า..คะ....

เมื่อคืนนี้ ได้ดูเทนนิส..สนุกมากๆ...กว่าจะได้นอนก็เกือบจะตีสี่...

ว่าจะเข้ามาทักทายหมิงหมิงน้อยซะกะหน่อย..เกรงใจ....

วันนี้ทำงานเสร็จแล้ว..ขอทักทายหมิงหมิงหน่อยนะคะ..

หมิงหมิงจ๋า..กินนมอยู่หรือเปล่า...วันนี้นู๋หลับกี่ตื่นแล้วจ๊ะ...

ตอนนี้ที่อาอยู่ ฝนกำลังตกเลย..อากาศแบบอึมครึม..น่านอนที่สุดเลย..5555

แล้วที่บ้านหมิงหมิงเป็นยังไงบ้างจ๊ะ..ฝนตกไหม๊....

ปี้เข้าใจ๋น้องดาเลย หุ หุ เพราะปี้เกยเป็นแบบนี้มาก่อน

ไปแอ่วไหนคนเดียวจะใดกะบ่ม่วน เป็นห่วงบ่ตั๋วหน้อย

ของปี้เวลาไปไหนกะต้องไปตวยกั๋น

บ่ฮู้ว่าลูกติดแม่กะว่าแม่ติดลูก

555 ผ่อแล้วท่าจะเป็นอย่างหลังนักกว่า 555

ครูก๋าคะ หมื่นตาอายุสามสิบต้นๆ ไม่ใช่เหรอคะ
ในรูปเป็นอดีต แต่รูปปัจจุบันรอบเอวเกินสามสิบ
ดังนั้นเพราะความอ้วนนนนนนนน เลยทำให้หมื่นตาเข้าวัยทองเร็ว 5555

พี่ก๋าคะ เอาหมื่นตา ปายรวมไว้กะหมื่นตาด้วยนะคะ
หมื่นตาเค้าเหงา หลงหมู่อยู่หลายตอน อิอิ

ความจริง คือหนูจาได้ไปอ่านไปอ่านมาง่ายๆ ตะหาก

สวัสดีครับพี่ซอมพอแสด


หมื่นตาในกระปุก
มีการบอกกล่าวอย่างเป็นทางการครับ
ผมถือว่าให้เกียรติผมมากมายเลยครับ
และดีใจที่หมื่นตาทำประโยชน์ได้ครับ

พี่หนูหล่อครับ

สมัยก่อนก็ตอกพรุนเหมือนกันครับ 5555
เมื่อก่อนสมัยทำงานใหม่ๆ
ผมคิดว่าตัวเองเป็น "ภูเขาไฟ" ครับ
ใครก็ไม่อยากเข้าใกล้

ตอนนี้"ไฟ" ในภูเขาดับไปแล้วครับ
หลังจากครูขุนเขาสอนอะไรบางอย่างให้กับชีวิตผม

คุรจิดาครับ

เมื่อคืนสลบไสลไม่ได้สติครับ 5555
มาดามลุยกับหมิงหมิงตั้งแต่ตี 3 ถึงสว่างเลยครับ




เมื่อกี้ผมเพิ่งเข้าไปช่วยมาดามอาบน้ำหมิงหมิงมาครับ
วันนี้ดีมาก ไม่ร้องเลย
อาบน้ำเสร็จหม่ำนม อารมณ์ดีเลยครับ
อีกครู่คงหลับแล้วครับ

เชียงใหม่อากาศร้อนมากนะครับ

อภัยทานเป็นทานที่ยิ่งใหญ่และได้อานิสงส์แรงครับ...
เพราะผู้ที่ได้รับผลแห่งอภัยทานนอกจากผู้รับการให้อภัยจะเป็นสุขแล้ว
ตัวเรายังเป็นสุขขึ้นด้วยครับ...



ดีใจครับที่ผมไม่มีต่อมโกรธ...
จนหลายคนเขาว่าผมบ้า..

แต่ว่าเป็นคนบ้ามันก็มีความสุขดีนี่ครับ...

อืม ขอบคุณมากค่ะ
สำหรับกำลังใจ
อยากผ่านช่วงนี้ไปเร็วๆจัง

พี่รันก็เป็นเหมือนหมื่นตาตอนนั้น
แต่แทนที่จะตอกตะปู พี่รันใช้ตัวอักษร
เขียนระบาย สุดท้ายได้เป็นเล่มๆๆ
บางครั้งกลับไปอ่านอีกที ยังขำ รู้สึกไปได้
ไงหว่า แต่มันก็สามารถลด อาการนั้นๆๆ ลงได้
แต่บางอาการ พี่รันว่ามันก็ยาก เอาการนะค่ะ

สุดท้าย
บางครั้ง รุ้ว่าโง่ ก็ยังทำ พี่รันถึงได้ฉายาจากเพื่อนๆ
ว่า เรื่อง โง่ โง่ แล้ว ฉลาดนัก ฮา

สวัสดีค่ะน้องก๋า...
มาทักทายค่ะ สบายดีนะค่ะ

หมื่นตาพาสงบ...

อ่านแล้ว...สงบ

ตอนนี้อารมณ์เริ่มมั่นคงขึ้นแล้วค่ะพ่อก๋า

ต่อจากนี้ไปหนูจะถ่ายภาพเพราะหนูอยากถ่ายเท่านั้น
หนูจะไม่ฝืนอีกต่อไป

"ทุกครั้งที่เราเห็นแผลเป็น ให้เรานึกถึงที่มาของแผลเหล่านั้น"
..........
ชอบจังเลยค่ะ งุงิ

ปอมาเยี่ยมพี่ก๋า และครอบครัวน่ารักค่ะ
หมื่นตาเท่เหมือนเดิม

ของฝากค่ะพี่ก๋า...

แวะมาทักทายตอนเย็นค่า
ที่ฝากจุ๊บน่ะ หมิงหมิงค่ะ มะช่ายหมื่นตา อิอิ
แต่ไม่เป็นไร หอมหมื่นตาแทนก็ได้ ไม่เป็นปัญหา

เอ วันนี้ไม่เห็นหน้าหมิงหมิง แล้วเหมือนขาดอะไรไป
คุณพ่อก๋า กะ มาดามสู้เค้านะคะ
ท่าทางหมิงหมิงจะอ้อนไม่ค่อยเก่งเลยนะ
อิอิอิ เล็กๆ ยังขนาดนี้ พอโตแล้ว คุณก๋า กะมาดาม คงเหนื่อยแน่ๆ ค่ะ อิอิอิ

หลังจากไปแอบแซวพ่อก๋าไว้
ก็มาหาพี่หมื่นตาคนหล่อ อิอิ

พี่หมื่นตามีคุณตาน่ารักมากๆเลย

หมื่นตาสื่อถึงความรู้สึกเป็นลบ

และการควบคุมละลดความรู้สึกที่เป็นลบได้ดีมาก



เป็นการสื่อด้วยภาพที่ทำให้เรื่องที่อธิบายยาก

กลายเป็นเรื่องง่ายเข้าใจได้ทันที



อยากให้ได้ผ่านตาคนเยอะๆแบบส่งฟอร์เวิร์ดเมล์

บังเอิญป้าส่งเป็นเฉพาะแบบข้อความ

ถ้าส่งแบบที่มีภาพประกอบเรื่องด้วยนี่ทำไม่เป็น

ไม่งั้นก็จะขออนุญาตเอาไปเผยแผ่นอกบล็อก


ป้าเชื่อว่าจะเป็นประโยชน์แก่คนในวงกว้างแน่นอน