คนเมืองต่ำ
นั่งคุยกับตัวเอง : คนเมืองต่ำ เขียนโดย : สิงห์โตหมอบ 29 กรกฎาคม 2550
นี่คือเมืองใหม่ในม่านหมอกควัน แสงสีสาดส่องแต่ซ่อนเร้นความเป็นจริงอีกด้านของชีวิต เดินเข้าไปในเมืองใหม่ เสียงเพลงดังอึกทึกระทึกครึกโครม งานเลี้ยงอันเริงรื่นดำเนินไป
สายตาเริ่มปรับสภาพ--- เดินแอบไปนั่งหลบมุมอย่างแตกตื่นกลัว ไม่คุ้นชินกับบรรยากาศรอบตัว แปลกแยกจนไม่อาจแทรกตัวกลมกลืน เหล้าสีทองถูกชงและยกดื่มครั้งแล้วครั้งเล่า แก้วแล้วแก้วเล่าไหลลงผ่านลำคอ ทะลวงสู่ตับไตไส้พุง แล้วเปลี่ยนให้ชายสงบเสงี่ยมคนนั้น ให้กลายเป็นคนกล้าบ้าคลั่งในเมืองใหม่แห่งนี้....
บุหรี่ถูกจุดขึ้น มวนแล้วมวนเล่า เผาผ่านลงคอ ทะลวงสู่ปอดและหัวใจ ควันพิษหมุนเป็นวงคว้าง ลอยตัวขึ้นสู่เพดานเบื้องบน ก่อนม้วนตัวลงมากัดกินหลากหลายชีวิตที่เต้นเร่าท่ามกลางแสงสีและหมอกควัน เสือหลายตัวเพ่นพ่านสอดส่ายสายตาหาเหยื่อ ผีเสื้อราตรีผู้เริงรื่นยามต้องแสงไฟพากันบินฉวัดเฉวียนเวียนวน
สัตว์แปลกหน้าเดินโฉบเข้ามาสะกิดถาม “พี่ๆสนใจเด็กคนไหนบอกได้นะ ราคาต่อรองกันได้ ไม่ชอบเด็ก....ของก็มีให้เล่นนะครับ มาใหม่แรงสุดๆ”
หันมองไปด้านซ้ายมือ… เด็กสาวที่นมยังไม่ตั้งเต้าคนนั้น ยกแก้วเหล้าชูขึ้นแล้วส่งสายตาเชื้อเชิญ รอยยิ้มที่ยั่วยวน แต่ชวนให้นึกหวาดระแวง
หลุบตาลงต่ำด้วยความหวาดกลัว ท่ามกลางเสียงอึกทึก และผู้คนบ้าคลั่ง เสียงภายในใจทำไมเงียบงัน....
ในเมืองใหม่ เหมือนทุกคนลืมตัวตนดั้งเดิมที่เคยเป็น ฉันเดินออกมาจากเมืองแห่งนั้น เปลี่ยวเหงา และเศร้าใจ ก่อนพบความจริงที่ว่า “เมืองเก่า” ที่ฉันเพิ่งเหยียบย่างมา ก็ไม่ได้มีความแตกต่างอันใดกับ “เมืองใหม่” แห่งนั้นเลย.
Create Date : 29 กรกฎาคม 2550 |
Last Update : 29 กรกฎาคม 2550 7:00:55 น. |
|
12 comments
|
Counter : 1859 Pageviews. |
|
|
|
|
" ในเมืองใหม่
เหมือนทุกคนลืมตัวตนดั้งเดิมที่เคยเป็น
ฉันเดินออกมาจากเมืองแห่งนั้น
เปลี่ยวเหงา และเศร้าใจ
ก่อนพบความจริงที่ว่า เมืองเก่า ที่ฉันเพิ่งเหยียบย่างมา
ก็ไม่ได้มีความแตกต่างอันใดกับ เมืองใหม่ แห่งนั้นเลย. "
คมมากเลยค่ะ
วันนี้ไปเดทที่ไหนคะ
มีความสุขมาก ๆ นะคะคุณครูก๋าและคุณภรรยาคนสวย