นี่ไม่ใช่ครั้งแรก และย่อมไม่ใช่ครั้งสุดท้าย
นั่งคุยกับตัวเอง :
นี่ไม่ใช่ครั้งแรก และย่อมไม่ใช่ครั้งสุดท้าย
เขียนโดย : สิงห์โตหมอบ
18 กรกฏาคม 2550
เมื่อก่อนแม้ว่าจะชอบอ่านหนังสือ
อ่านชนิดที่แทบจะไม่เลือกประเภทของหนังสือ
ขอให้หยิบมาแล้วอ่านได้ ผมอ่านหมด
อ่านเหมือนหนอนที่หิวโหยในรสชาติของใบไม้
เพียงแต่มีหนังสืออยู่ประเภทหนึ่งที่ผมไม่คิดอ่านเลย...
.............................
หนังสือ “ประวัติศาสตร์” ทั้งหลาย
คือหนังสือที่ผมไม่เคยคิดอ่านเลย
ตั้งแต่จำความรู้สึกได้ ผมคิดว่า “ประวัติศาสตร์” เป็นเรื่องที่น่าเบื่อ
เป็นเรื่องที่เลยผ่านไปแล้ว
และถึงรู้อดีต…
เราก็เปลี่ยนแปลงอดีตนั้นไม่ได้
แถมพอโตขึ้นมาอีกหน่อย
ยิ่งคิดเติมต่อไปด้วยความรู้สึกที่ว่า
“ผู้ชนะ คือ คนที่ขีดเขียนประวัติศาสตร์”
เขียนยังไงก็ได้ แต่ต้องเขียนให้ตัวเองดี คนอื่นเลว
นั่นทำให้หนังสือประวัติศาสตร์กับตัวผมห่างไกลกัน
และเป็นแนวหนังสือท้ายสุดที่ผมจะเลือกอ่าน
................................
แต่หลังจากผ่านวิธีคิดในอีกรูปแบบหนึ่ง
วันหนึ่งเมื่อนั่งมองในชั้นหนังสือ
กลับผมว่าพักหลังกองหนังสือกองโตของผม
มักพ่วงพาไปด้วยหนังสือแนวประวัติศาสตร์ไม่มากก็น้อย
มากที่สุดคือประวัติศาสตร์จีน
หนึ่งด้วยเพราะเหตุที่ผมชอบไปเที่ยวเมืองจีนมาก ไปมาแล้วเป็นสิบเมือง
หลายเมืองที่ไปเป็นเมืองที่มีประวัติศาสตร์อันยาวนาน
น่าทึ่ง และน่าสนใจ
และนั่นอาจเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมกลับมาสนใจประวัติศาสตร์
หลังจากละเลยเพิกเฉยมานาน.....
................................
“ประวัติศาสตร์” กำลังบอกเล่าอะไรให้เรารับรู้ ?
ที่แน่ๆ มันมีสัจธรรมหนึ่งที่แน่นอน
นั่นคือ ถึงเวลาหนึ่ง...ทุกสิ่งก็เสื่อมสลายไป
ราชวงศ์ที่แม้ถูกยกย่องว่าเป็นราชวงศ์ดีที่สุด สุดท้ายก็ล่มสลาย
ราชวงศ์ที่ปกครองบ้านเมืองได้เลวร้ายที่สุด สุดท้ายก็ล่มสลาย
ฮ่องเต้ที่ทรงคุณธรรม เป็นมหาราช สุดท้ายก็สวรรคต
ฮ่องเต้ที่ถูกตราไว้ว่าเป็นทรราช กังฉิน สุดท้ายก็สวรรคต
ประวัติศาสตร์จึงคล้ายทางผ่านของผู้คนและโลก
มาแล้วก็ไป
มาแล้วก็ไป
มีแต่คนที่ยังอยู่
ที่นอกจากทำหน้าที่ส่งต่อบอกเล่าสิ่งที่เคยเกิดขึ้นในอดีต
หน้าที่ของเรายังต้องเรียนรู้จากอดีตให้มาก
เพื่อกำหนดปัจจุบัน และสร้างอนาคต
ด้วยรากฐานทางประวัติศาสตร์ที่มีอยู่
แต่สุดท้ายแล้ว...
เป็นมนุษย์...ที่ต้องกำหนดชะตากรรมของตัวเอง
ผ่านความรุ่งโรจน์ สู่ความเสื่อมทราม
ผ่านการล่มสลาย และเข้าสู่การเริ่มต้นสร้างบ้านแปลงเมืองอีกครั้ง
โดยไม่อาจหลีกเร้นไปจากกฏเกณฑ์อันเป็นสัจธรรม.....
มาแล้วก็ไป
มาแล้วก็ไป
................................
“ประวัติศาสตร์” ทำหน้าที่ของตัวเองอย่างซื่อสัตย์
มีแต่คนเท่านั้นที่ขีดเขียนประวัติศาสตร์อย่างบิดเบือนเลื่อนเปื้อน
“ประวัติศาสตร์” ไม่ว่ายุคสมัยใด
ย่อมส่งสาส์นสำคัญให้เรารับรู้
เพียงแต่เราจะรับฟังอย่างคนเข้าใจโลกและชีวิต
หรือจงใจเพิกเฉย ละเลยความจริงอันเป็นสัจจะที่แท้
ถ้อยคำนั้นอาจมีเพียงแค่ว่า....
“ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ย่อมไม่ใช่ครั้งแรก
และนั่น....ย่อมไม่ใช่ครั้งสุดท้าย”
| Create Date : 18 กรกฎาคม 2550 |
| Last Update : 18 กรกฎาคม 2550 7:21:23 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 560 Pageviews. |
|
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [
