อรุณสวัสดิ์ ยามเช้าคะ...คุณก๋า
ช่วงนี้ อากาศเปลี่ยน ฝนตกในหลายพื้นที่...
ดูแลสุขภาพ เดินทางปลอดภัยคะ...^^



เมื่อไหร่ที่เราเข้าใจ “ตัวเอง”
เราจะเข้าใจ “คนอื่น”

จะทำให้ได้คะ

อ่านคำถามแล้วตกใจ ในฐานะคนเป็นแม่..พูดไม่ออก

คุณก๋ามีทางให้เลือกมองเสมอ..^^

อะจ๊าก มาก่อน คุณพริ้ว
สบายใจแระ

น้องพริ้ว เทออาจจะซ่อนตัวอยู่ในแรม
จนลืมออกมานะคะ

อรุณสวัสดิ์ค่าพี่ก๋า

วันนี้เนื้อหายาวแฮะ
แปะไว้ก่อนนะค่าพี่ก๋าขา
เด๋วจะกลับมาเก็บตกรอบหลัง

ป้าเม้นสามอะ เยาะเย้ยถากถางน่าดูเนอะ
ตื่นสายจิ๊ดเดวเอง ไม่น่าพลาดเล้ยยยเรา 55



สิงอยู่ในที่นอนอะป้า มิช่ายแรม หากแรมคงปาดเจิมไปแระ 55

สวัสดียามเช้าค่ะพี่ก๋า
โผล่หน้ามาแว๊บเดียว
ไปปฏิบัติภารกิจนางงามก่อนค่ะ
เดี๋ยวมาใหม่ อิอิ



.. มุมขวาด้านบนค่ะพี่ก๋า

อรุณสวัสดิ์ยามเช้าค่ะพี่ก๋า เช้านี้ยังไม่มีฝน

ทนต่อไปจนกว่าจะเข้าใจตัวเอง หรือ ใครคนหนึ่งจากไปก่อน
เดี๋ยวนี้สังคมไทย ผมว่าเกินร้อยละ 50 ครับ ที่เป็นแบบนี้
มีครอบครัวต้องแยกครอบครัวออกไป(สมัยก่อนครอบครัวใหญ่)
พอมีใครคนหนึ่ง(บุพการี) มาอยู่ด้วย บุพการีกลายเป็นส่วนเกิน

สวัสดียามเช้าครับ คุณก๋า มาดาม น้องหมิง หมิง

เพราะทุกคนต่างมองแต่ในมุมของตัวเอง

พ่อแม่ส่วนใหญ่ก็รักและหวังดีของลูกโดยมองจากมุมของตัวเอง แล้วคิดแทนลูกว่าสิ่งนี้ดี สิ่งนั้นดีต่อลูก ทั้งที่ลูกอาจไม่ได้ต้องการแบบนั้น

แม่พี่เองก็เป็น แต่พี่ถือว่าเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ ไม่ถือว่าเป็นปัญหา
แต่เข้าใจแล้วเราจะยอมทำอย่างที่แม่คิดว่าดีหรือเปล่าเป็นคนละเรื่องกัน

เมื่อไหร่ที่เราเข้าใจ “คนอื่น”
เราจะให้อภัยกับสิ่งที่ “เขาทำ”
และเข้าใจในสิ่งที่ “เขาเป็น”

นี่ล่ะค่ะ กำลังพยยามอยู่ แหะๆ
บ่อยครั้งที่ไม่เข้าใจคนอื่น
เลยทำให้อารมฌ์ขุ่นมัวอยู่เรื่อยๆ แหะๆ

วันนี้เปิดครัวทำแกงส้มผักกาดดองใส่ปลาช่อนนาทอด
ยกมาฝากค่ะ



หวังว่าคุณก๋าคงกินปลาช่อนนาได้นะคะ

สวัสดีเช้านี้ กับฝนพรำ แถวหลักสี่ค่ะคุณก๋า

อืม..คำตอบคุณก๋าเป็นคำสอนได้ดีเลยค่ะ
เรื่องบุพการี ในทางพระพุทธศาสนา ถือว่าเป็นผู้มีพระคุณยิ่งใหญ่ในตัวเรา
ให้มองท่านด้วยจิตที่เป็นกุศล เข้าใจและให้อภัยท่าน
อย่างคำตอบของคุณก๋านั่นละค่ะ ทำให้ได้ก็เป็นบุญของเราด้วย

ส่วนตัวเราคิดเสมอว่า"หากไม่มีท่านในวันนั้น ก็คงไม่มีเราในวันนี้"
เป็นบุญของเราอย่างยิ่งที่ได้เกิดมาเป็นลูกของพ่อ+แม่ค่ะ

ขอบคุณค่ะคุณก๋า ... บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Literature Blog

สวัสดีค่ะน้องก๋า

มาอ่านกรณีตอบคำถามของน้องก๋ารู้สึกดีมากค่ะแต่ทำ

ยากมากเลย แต่ทำยากก็ไม่ใชจะทำไม่ได้ต้องพยายาม

ส่วนมากถ้าเป็นคนที่เราหนีได้ก็จะหนีแต่ถ้าเป็นพ่อแม่หนี

ไม่ได้ก็ต้องแก้ที่ตัวเราต้องใช้เวลา ตอนนี้อากาศเย็น

สบายขึ้นฝนตกทุกวัน รักษาสุขภาพด้วยค่ะ

ขอบคุณสำหรับคำถามนี้
และคำตอบนี้นะคะ

ปัจจุบันก็มีความรู้สึกไม่ชอบใจคุณพ่ออยู่
แต่ก็ไม่แรงมาก เพราะเราไม่ได้อยู่กับท่าน
แต่อาจเพราะเรารับรู้ผ่านความไม่พอใจของแม่ที่มีต่อพ่อ
ใจเราก็เลยเอนเอียงเห็นใจแม่ เลยพลอยไม่ชอบพ่อของเราไป

ขอบคุณนะคะ เพราะเราก็ไม่อยากมีความรู้สึกเช่นนี้ต่อบุพการีของเราเลย

สวัสดีค่ะคุณก๋า
"เข้าใจ" คำสั้นๆ ฟังดูง่ายแต่ยากมากมายในทางปฎิบัติ
ต้องใช้หัวใจในการลงทุนน่ะคะ แต่เชื่อว่าผลตอบแทนคุ้มค่าแน่นอน

สวัสดีครับ หมิงหมิง

แวะมาอ่านข้อคิดดีๆครับ ..

อืมม.. แต้ๆเนอะเราต้องหัดเข้าใจคนอื่นเข้าไปในใจคนอื่นดูบ้างเนอะ
ตะก่อนก็บ่อฮักพ่อ ฮักแม่นักกว่า แฮ่ะๆ ส่วกขนาด ยะหยังก็บ่อได้
พอใหญ่มาๆ ก็ฮู้ว่าเพราะอะหยัง


แวะมาทักทายหมิงหมิงคับ ..

สวัดดีครับพี่ก๋า

ความฝันกับความจริงมันไปด้วยกันไม่ได้เลย

น้ำหนังขึ้นมา 4 โล ไม่ได้ไปฟิตเนสเลย ทุกขเวทนายิ่งนัก

ฟิสเนสเฟริส เปิดใหม่ที่สยามพาราก้อน

รายเดือน จาก 2450 ตัองเพิ่มเป็น 2700 +สัญญาทาสอีก 1 ปี

ไม่ไปเล่นไม่ได้ครับ มันหรู และเครื่องเล่นใหม่เพียบ

ราคาคอนโดเริ่มแรง อีกสัก 3 ปีิ หาทางซื้อบ้าน ดีไหมครับ

หรือเก็บไว้ลงทุน ทางธุรกิจก่อนดี

สวัสดีค่ะ..พี่ก๋า

ไม่เคยนึกเบื่อพ่อตัวเอง
แต่บางครั้งอาจจะเหนื่อยๆ หรือเซ็งๆ บ้าง
อย่างว่านะคะ ด้วยวัยและความคิดที่ต่างกัน
ก็ทำให้ไม่เข้าใจกันบ้างในบางที
อย่าว่าแต่พ่อแม่ตัวเองเลย
ขนาดกับเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกัน
ก็ยังมีเรื่องขัดแย้งกันบ้างเป็นธรรมดา

คอยบอกตัวเองเสมอค่ะว่า
ที่พ่อแม่พร่ำบ่นหรือสอน ก็เพราะความรักล้วนๆ
เท่านี้จากที่คิดรำคาญหรือหงุดหงิด
ใจก็เย็นลงมาทันทีเลย

หนึ่งกลับเข้าสู่วงการ BG อีกครั้ง
ด้วยการอัพบล็อกทริปในฝันที่เพิ่งจากไปมาค่ะ
ว่างๆ แวะมาเที่ยวด้วยกันต่อนะคะ

สวัสดีค่ะน้องก๋า เรื่องความไม่เข้าใจกันระหว่างพ่อ แม่ลูกมีเยอะนะคะ เมื่อก่อนพี่กิ่งก็ไม่เข้าใจพ่อเกลียดพ่อเหมือนกันค่ะตอนหลังมาก็เข้าใจท่านรักท่านแต่ท่านก็อยู่ให้รักไม่นานท่านก็จากไป พี่กิ่งยังเสียใจอยู่ไม่หายที่ทำหมางเมินกับพ่อนานมากเลยจ้า

พี่กิ่งไลท์ให้นะคะ

มีความสุขวันทำงานค่ะ

ทักทายกันยามสายจ้าก๋า

การเข้าใจคนอื่นเป็นเรื่องยาก
แต่การเข้าใจตัวเองเป็นเรื่องยากกว่าอีกนะ

บ่อยครั้งที่เราก้อไม่เข้าใจตัวเราเองเหมือนกัน

ความรู้สึกอย่างนี้น่าจะมีแว้บขึ้นมาบ้างในบางขณะจิตของแต่ละคน ที่สิ่งที่ทำให้คนเราต่างกันคือ ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี และการบริหารความคิดที่เป็นบวกครับพี่ว่า

สวัสดีค่ะพี่ก๋า
อยากบอกว่าความรู้สึกนี้ก็เป็นค่ะ เป็นกับแม่ค่ะ

แต่ไม่ถึงขนาดเบื่อมากมายเป็นพักๆก็หายไปค่ะ

เพราะความทรงจำดีระหว่างเราสองคนก็เยอะอยู่ค่ะ และเพราะคำสอนของเค้าที่สอนมา

รวมทั้งคำด่า ว่า พูดไม่ดี ทำให้เราคิด มันก็คิดได้เยอะเช่นกันค่ะ ก็แล้วแต่มุมมองนะคะ

แล้วเราก็ต้องเข้าใจเค้าด้วยเพราะเหตุใดเค้าถึงต้องดุด่า ว่าเรา ว่ากันไปตามเหตุผลค่ะ

แรกๆเคยคิดนะคะว่าแม่ไม่สนใจเรา ต้องการแต่เงินจากเรา เพราะเค้าไม่เคยโทรหาเลยนอกจากเวลาสิ้นเดือน

อันนี้ก็แย่นะคะ เหนื่อยมากด้วย เพราะกำลังใจไม่เคยได้รับ

เค้าไม่เคยถามถึงสารทุกข์สุขดิบอะไรเลย แต่จะบอกว่าตอนนี้เค้าดีขึ้นมากๆ เพราะความกล้าพูดกับเค้า

แล้วให้เค้ามองย้อนกลับไปดูเหตุการณ์ทั้งหมด ว่าคืออะไร อันนี้อุ๊พูดกับแม่จริงๆค่ะ

ก็มีโกรธมีงอนกันไปบบ้าง แต่เหมือนเค้ารู้ตัวนะคะ โทรหาบอขอโทษอุ๊ด้วย

อยากบอกว่าอะไรที่ดีทำเถอะค่ะ อย่าได้เขินอาย

เหมือนที่หลายคนบอก ลองเอาใจเขามาใส่ใจเรา ลองดูค่ะ

มาทางตรงอีกรอบค่ะ



บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
sirivinit Hobby Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น


======================

แต่ไหนแต่ไรมาหรือแม้กระทั่งตอนนี้ ด้วยความที่พี่เป็นคนรุ่นเก่า ไม่เคยแสดงออกว่ารักพ่อแม่โดยคำพูด ให้กอดแม่ในวันนี้เราก็เขินๆ ไม่เคยทำ (แต่พี่ทำกับลูกนะ อาจจะเป็นเพราะเราทำตั้งแต่เค้ายังเล็ก ต่างจากรุ่นพ่อแม่เรา) นึกย้อนกลับไป เคยไม่อยากเจอหน้าเค้าหรือเปล่า ก็ไม่...การต่อต้านของเราในสมัยนั้น อย่างมากก็คงไม่ทำตาม หรือที่ผู้ใหญ่เรียกว่า "ดื้อ" หรืออาจจะเถียงข้างๆ คูๆ ตามวัย

สองสิ่งที่พี่ไม่เคยคิดทำเลย คือฆ่าตัวตาย กับหนีออกจากบ้าน...ถึงจะมีปัญหายังไง เราไม่ได้เกลีัยด หรือไม่อยากเห็นหน้าเค้าเนาะ ถ้าจะพูดถึงความเข้าใจ...กับวัยเราในตอนนั้น ประสบการณ์ก็น้อย วุฒิภาวะก็น้อย รับรู้แค่ว่าเค้าเป็นพ่อเป็นแม่เรา ปากเราก็ยังเรียกเค้าว่าพ่อแม่...เราไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะคิดเป็นอื่น ในวันนี้ วันที่เรามีครอบครัวเอง ก็ไม่ได้รักพ่อแม่น้อยลงหรือมากขึ้นไปกว่าเดิม แต่เข้าใจบริบทบางอย่างมากขึ้น

เอ้า เป็นซะงั้น อิอิ
กินยากจริงๆด้วยค่ะ
เรานี่กินทุกอย่างที่ขวางหน้าค่ะ 5555

สวัสดีตอนใกล้เที่ยงครับ

อ.เต๊ะ พึ่งจะกินข้าวเช้า แหะๆ เมื่อคืนตื่นมานั่งทำงานตี3
แล้วนอนต่อ เลยสายเลยครับ

เรื่องนี้ อ.เต๊ะ บอกได้คำเดียวว่า
ถ้าเรารักใครมากเท่าไร เราก็จะให้อภัยเขาได้มากเท่านั้น
อาจจะโกรธเขา แต่ไม่เคยเกลียดเค้าครับ

อ.เต๊ะ ขออนุญาตไปนอนตีพุงต่อนะครับ

สวัสดีครับผม

มาอ่านแล้วก็คิดตามไปเรื่อยๆครับ

ตัวเองไม่มีประสบการณ์จากพ่อ เพราะพ่อไม่เคยทำให้เราเกลียด พ่อดีมากๆ

แต่ว่าลูกชายผมไม่ค่อยจะรักพ่อของเขา 555++ ^^

ก็เข้าใจนะครับ เด็กๆพอเข้าสังคมพูดแต่คำหยาบๆ

บางที่เราก็เจอเขาว่าหยาบๆ ทนได้ก็ยิ้ม สอนไป

ทนไม่ได้ก็ดุเอาบ้าง ทะเลาะกันบ้างนิดหน่อย แต่ก็ไม่นาน

เพราะว่าเรายังรักกันอยู่


คนสมัยนี้ช่างเลือกนะครับ

เพราะว่าเขาเลือกมาตลอดชีวิต

เขาอาจจะเลือกรักพ่อหรือไม่รักพ่อของเขาก็ได้ ผมคิดว่านะ

ที่ทำงานก็เหมือนกัน เขาเลือกที่จะคบกับเพื่อนๆแล้วแอนตี้เราที่เป็นรุ่นพี่ ซึ่งแบบนี้เมื่อก่อนไม่ค่อยมี

ความกตัญญูสอนยากนะครับสำหรับเด็กๆสมัยนี้

ดูในรายการตามหาพ่อในทีวี

พ่อไม่เลี้ยงทิ้งไว้กับแม่ ยังตามหาพ่อเลย

เจอกันยังกอดคอร้องไห้กันใหญ่

พ่อที่เลี้ยงเรามา เห็นทุกวัน ก็ยังทำใจให้รักยาก

เข้าใจยากนะครับ

บางทีปมเล็กๆพวกนี้ส่งผลระยะยาวถึงพฤติกรรมของเขา

ในอนาคตด้วย

เช่น การที่รู้จักตอบแทนพระคุณของครูบาจารย์ การรู้จักรับและรู้จักให้ การมองโลกในแง่ร้าย

คำตอบที่แท้จริงน่าจะอยู่ที่ศาสนาที่จะกล่อมเกลาบาดแผลลึกๆแบบนี้นะครับ

เมื่อจิตสงบ มีกำลังสมาธิพอควร จิตสลัดความโกรธออกจากจิตใต้สำนึกไปเลยก็อาจเป็นไปได้

หรือ จิตสงบแล้วพิจารณาถอนความเกลียดชังออกจากจิตใจ เหมือนค่อยๆเลื่อยไม้ให้ขาดออกจากกันอันนี้เป็นไปได้มากกว่าครับ

ขออนุญาตแลกเปลี่ยนเพิ่มเติมสักเล็กน้อยนะครับ ^^

ผมจะปิดเม๊นท์ที่บล็อกแล้วขอพักบ้างนอนดึกทุกคืนไม่ไหวครับน้องก๋า

ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจทุกวันเลย

แล้วเจอกันงานตะพาบคราวหน้านะครับ

สวัสดีค่ะคุณก๋า



พ่อกับลูกชาย

แม่กับลูกสาว

มักมีปัญหากัน ด้วย เพศ ที่เหมือนกัน ขั้ว เดียวกันผลักกัน
ขั้วต่างกันดึงดูดเข้าหากัน

มาก-น้อย ขึ้นอยู่กับแต่ละบ้าน

เรื่องครอบครัวเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนจริงๆค่ะ
ต้องใช้เวลาและใช้ใจในการแก้ปัญหา
ทุกอย่างเริ่มต้นและจบลงที่ตัวเรา และด้วยตัวเราเอง ^^

มีความสุขกับบ่ายๆวันฝนพรำนะคะ

ความรู้สึก "เบื่อ" เบื่อคนโน้น เบื่อคนนี้...
มันอาจเป็นเรื่องปกติของปุถุชนคนธรรมดาทั่วๆไปเนอะ
แต่...หากเบื่อคนในครอบครัวตัวเอง (พ่อ แม่ พี่ น้อง)
ถึงขั้นไม่อยากพบ ไม่อยากเจอหน้ากันแล้วหล่ะก็..
ต้องมีอะไรอะไรที่ผิดปกติฝังอยู่ในใจอย่างที่พี่ก๋าว่านั่นหล่ะเนอะ

โดยส่วนตัวแล้ว พริ้วไหวไม่ค่อยรู้สึกเบื่อใครหรอกนะ
ยิ่งกับคนในครอบครัวแล้วนี่ ยิ่งไม่เคยรู้สึกเบื่อ
แต่กลับรู้สึก "เบื่อตัวเอง" เบื่อมากด้วย
ความรู้สึกนี้เกิดขึ้นบ่อย บ่อยมั่กๆเลยทีเดียว
หลายต่อหลายครั้งที่ต้องมานั่งเสียใจ...
กับการกระทำและคำพูดของตนเอง
หลายครั้งหลายหนที่ทำให้คนรอบข้างต้องเสียน้ำตา เสียใจกับเรา
บ่อยครั้งที่การกระทำของเรากระทบต่อความรู้สึกคนอื่น
กับสิ่งที่ทำลงไป...เราก็รู้ว่าทำให้อีกฝ่ายรู้สึกแย่...
แต่เราก็ยังทำ...มักเอาความรู้สึกตนเองมาเป็นบรรทัดฐาน
ไม่ค่อยแคร์ความรู้สึกใคร...เบื่อตัวเองที่นิสัยไม่ดี
ไม่พอใจอะไรก็ใส่ไปตรงๆไม่ค่อยรักษาน้ำใจใคร
แต่เพื่อนๆถึงยังดีกับเราอยู่เสมอ คอยเทคแคร์เอาใจใส่ดั่งเคย
ยิ่งดีกับเราเท่าไหร่ มันกลับตอกย้ำใจเราให้เจ็บปวดมากเท่านั้น
ต้องมานั่งเศร้ากับความรู้สึกเดิมๆ เสียใจกับสิ่งที่ทำลงไปซ้ำๆ
เฮ้อ ยิ่งบ่นก็ยิ่งยาว...
เอาเป็นว่าไม่เบื่อใครค่ะ เบื่อตัวเองล้วนๆเลยงานนี้


อยากจะกดไล้ซักล้านๆๆครั้งให้กับประโยคนี้จริงๆเลยค่ะพี่ก๋า

"ถ้าเราแสวงหา “ความพึงพอใจ”
โดยใช้ “ความพึงพอใจ” ในตัวเราเป็นบรรทัดฐาน
รับรองได้ว่าไม่ว่าเรื่องใดในชีวิต
ไม่ว่าใครที่เรามองว่าสมบูรณ์แบบ

ก็จะกลายเป็นคนที่ทำให้เราหงุดหงิดและไม่พึงพอใจได้ง่ายมาก"

******************************

มันเสียดแทงใจยังไงไม่รู้ แฮ่


อ่านคำตอบของพี่ก๋าอย่างละเอียดยิบทุกตัวอักษร
บอกได้คำเดียวเลยว่า...."ขอบคุณ"
ขอบคุณสำหรับแง่คิดดีดีที่ช่วยแนะนำทางให้กับความคิด


ทักทายยามบ่ายที่แสนจะง่วงค่าพี่ก๋า
มาแบบละเมอเลอะเลือนเลยเชียว


บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
au_jean Klaibann Blog ดู Blog
mambymam Food Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

แหะๆ รู้สึกว่าวันนี้ตอบแรงไปหน่อยนะครับผม ต้องขออภัยน้องเสือย้อมแมวด้วยนะครับ ^^

บางทีปัญหายากๆศาสนาอาจจะเป็นทางเลือกนึงก็ได้นะครับผม

เราจะ “เข้าไปในใจ” ของใครคนหนึ่งได้
ไม่ใช่รอให้เขาเปิดโอกาสให้เราไปรักเขา

แต่เราต้องรักเขาอย่างที่เขาเป็น
เข้าใจเขาอย่างที่เขาเป็น


พี่ก๋า พูดถูกอีกแล้วค่า เรื่องความรู้สึกของแต่ละบุคคลไม่ใช่แค่ครอบครัว และเป็นทุกๆคน มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนมากเลยค่า

ขอบคุณข้อคิดดีๆจากพี่ก๋าน้าค้า

เฮาก่เบื่อคนบางคน เหมือนกั๋น

แต่กับป่อ แม่ นี่ บ่กล้ากึดเบื่อ นอกจากความรักแล้ว มันคือหน้าที่ ถ้าเปิ่นเบื่อเฮาขึ้นมาบ่ยอมเลี้ยงลอ มันก่บ่ได้แม่นก่ เฮาจึงบ่ควรจะเบื่อเปิ่น

~ มีวันนี้ กับความรู้สึกที่ค่อยๆเปลี่ยนให้เค้า มันอาจยากที่จะเข้าใจเค้า เพราะตลอดมาช่วงเวลาแห่งความสุขมันไม่เคยมีด้วยกัน แต่อ้อผ่านอารมฌ์ประมาณนี้มาได้ เพราะตัวอักษรหลังไมค์ฉบับบนั้นของปราชญ์ และอีกหลากหลายเกี่ยวกับความรู้สึกคล้ายๆกันในบทที่ต่างกันไป ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนบ้าน หรืออะไรอีกแยะ อ้อไม่อยากเข้าใจใจใคร อยากเข้าไปในใจตัวเองนั่นล่ะ เพราะใจตัวเองนี่ละที่เป็นปัญหากับคนอื่น ท้ายที่สุดอ้อนั่นล่ะที่เข้าไปในใจตัวเองไม่ได้ เพราะใจตัวเองบางส่วนมันล๊อกตายมานานแล้ว ~

ก็คงต้องพยามทำใจให้ร่มๆเนอะกรณีที่คนที่ไม่ชอบเป็นคนในครอบครัว
ก็ยากหากจะบอกว่าต่างคนต่างอยู่
ก็คงคุยกันไปตรงๆดีกว่า อะไรยังงัยไม่ชอบเพราะอะไร
หาทางแก้ข้อขัดแย้ง ไม่ก็ปล่อยๆไป เลิกใส่ใจมองผ่านๆ
ต่างคนต่างก็มีเหตุผลของตัวเอง หันหน้าคุยกันดีที่สุด

ได้อ่านบล็อกพี่ก๋าวันนี้ช่วยผมได้เยอะเลยครับ กำลังมีปัญหาเรื่องยอมรับและเข้าใจกับแฟนพอดี ช่วยชี้ทางสว่างให้ผมได้มากๆเลยละครับ


ยิ่งเจอประโยคนี้ไป เข้าใจอะไรขึ้นเยอะเลยครับ

“ความเข้าใจ” จะเกิดขึ้นได้
ต้องเริ่มต้นที่ “ตัวเรา”
ไม่อาจเริ่มต้นที่ “ตัวเขา”


เมื่อไหร่ที่เราเข้าใจ “ตัวเอง”
เราจะเข้าใจ “คนอื่น”


เมื่อไหร่ที่เราเข้าใจ “คนอื่น”
เราจะให้อภัยกับสิ่งที่ “เขาทำ”
และเข้าใจในสิ่งที่ “เขาเป็น”


ทั้งหมดต้องเริ่มต้นและจบลงที่ “ตัวเรา”

สวัสดีจ้าก๋าจ๋า

อยากให้ผู้ถาม ออกมาห่างๆ จากพ่อ ซักระยะแล้วจะได้รู้สึกถึงความรู้สึกอีกแบบ

ก็พยายามให้อภัยใครหลายๆ คนในชีวิตอยู่นะคะ

ทำได้บ้าง เกือบสำเร็จแล้วบ้าง

ก็ต้องทำต่อไปหละค่ะ

พี่ป๋องเอง ก็พยายามจะเข้าใจ คนที่...

เฮ้อ..

ไม่อยากพูด...


บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

น้องรินเคยน้อยใจ คิดว่าพ่อไม่รัก
รักแต่พี่สาว

เลยคุยกะพ่อไม่รู้เรื่องเหมือนทะเลาะกันตลอด
คิดว่าพ่อไม่เข้าใจ

จนมีบ่นกับแม่่ว่า ทำไมพ่อไม่รักเลย
ไม่ผูกพันเลย


แต่จริงๆแล้ว พ่อรักลูกทุกคน
หากเห็นว่าคนไหนเอาตัวรอดได้ ก็หายห่วง
พี่สาวยังต้องช่วยเหลืออีกเยอะ พ่อเลยต้องช่วยต่อไป

รินก็คิดแบบสบายใจดีกว่า หากคิดว่าพ่อทำให้เราน้อยใจ
เราก็ทำดีต่อพ่อสิ
ใจเราก็จะได้สบายตวยเจ้า

เลิกคิดว่าพ่อเกลียด เกลียดพ่อ
เปลี่ยนความคิดอยู่ที่ใจเราดีกว่า

มีคนเคยถามพี่ไหม ว่าคุณเสือย้อมแมวแกถามไว้กี่คำถามเนี่ย

ฮ่าๆๆ

สวัสดีค่ะพี่ก๋า ..
เมื่อเช้าเข้ามาอ่านจากเฟสได้นิดนึงมาอ่านต่อแร่ะ
พี่ก๋าตอบเหมือนเข้าใจโลกและเป็นมุมให้คิดไป
หลายมุมมองเลยนะคะนะคะครอบครัวแพมก็อยู่กัน
ไม่เคยพร้อมหน้าเลย ตั้งแต่จำความได้พ่ออยู่ทาง
แม่อยู่ทางเพราะต้องทำงานกันอ่ะ บางทีแพมก็รู้สึก
เก็บกด น้อยใจเวลาเห็นพ่อแม่ลูกเขานั่งกินอาหารกัน
พร้อมหน้าในร้านแต่นั่นนะทุกคนก็มีภาระของตัวเอง
เด่วนี้แพมเลือกจะไม่คิด ไม่พูดถึงดีกว่าเพราะเข้าใจเนี่ยค่ะ

พ่อกับแม่ต้องทำงาน
ต้องมีธุรกิจ บางทีเพราะเค้ารักลูกไง ถึงยอมเหนื่อย
ต้องเตรียมอนาคตไว้ให้ลูก ๆวันข้างหน้าจะได้สบาย

อ่านแล้วบางทีมันก็เครียด ดาม่าเล็กๆเลยนะคะ
เรื่องครอบครัว...

แพมไม่ค่อยได้เข้าบล็อกหายเหม่งนานๆมาที
พี่ก๋ามีควาามสุขมากๆ ฝันดีนะค่ะ

การที่เราจะคบใคร จะรักใคร
เราต้องยอมรับและเข้าใจในสิ่งที่เขาเป็น
เรายังเปลี่ยนตัวเราเองไม่ได้
แล้วทำไมถึงคิดจะไปเปลี่ยนคนอื่นเพื่อตัวเราเอง

ขอบคุณสำหรับโหวตด้วยค่ะ

ชอบ ชอบ ชอบค่ะ

อืมมมมมม ความเกลียด ใน ใจ

ตั้งแต่พี่แนะนำบีน ขัดเกลาจิตใจบีนมาก็เยอะ

ตอนนี้ ยิ่งเกลียดยิ่งเผาตัวเอง

จะรู้สึกไปทำไม เนอะพี่เนอะ

วูปได้ แต่ต้องมี สติและมีความสุข

ขอบคุณที่ให้คำแนะนำดี ดีค่ะ

เป็นเรื่องที่น่าหนักใจมากเลยนะคะ
ถ้าใครต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้

นอนหลับฝันดีค่ะ

กำลังเขียนบล็อกเรื่อง การเปิดออกของหัวใจ
ก็มาเจอบล็อกนี้ของพี่ก๋า
..เข้าไปในใจ..

:)

อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณก๋า