:: โครงการถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 55 ::
:: โครงการถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 55 ::
หัวข้อ --- "อรุณสวัสดิ์"
โจทย์โดย - น้องแพม (mastana)
โจทย์บังคับให้มีคำต่อไปนี้อย่างน้อยสองคำ หรือจะใช้ทั้งหมดเลยก็ได้....
พระ เด็ก ผู้หญิง ดอกไม้
:: อรุณสวัสดิ์ครับ ::
ภาพและคำ : กะว่าก๋า
ผมเขียนบล็อกนานเกือบ 5 ปี ตัวเลขบล็อกอยู่ที่ 2900 กว่าบล็อก ถ้าไม่มีอะไรขลุกขลักติดขัด ปีนี้ผมน่าจะเขียนบล็อกถึงหลักตัวเลข 3000 บล็อก
เพื่อนบล็อกหลายคนตามอ่าน และทักทายพูดคุยกันมานานหลายปี
หลายคนมาทักทายในช่วงเวลาหนึ่ง แล้วหายไป บางคนปิดบล็อก เลิกเล่น หันไปเล่นเฟซบุ๊ค ฯลฯ
ไม่รู้จะมีใครรู้สึกเหมือนผมบ้างไหม ว่าบล็อกแก๊งค์เองในช่วงนี้เริ่มเงียบเหงา ไม่คึกคักเหมือนก่อน....
ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะเฟซบุ๊คที่ใช้งานง่ายกว่า สะดวกกว่า ทำให้เพื่อนบล็อกหลายคนย้ายไปลงหลักปักฐานที่นั่น
แต่ส่วนหนึ่งผมรู้สึกเหมือนคนส่วนใหญ่ เริ่มคิดและเขียนอะไรน้อยลง
“ไม่รู้จะเขียนอะไร”
“เบื่อ”
ฯลฯ
ผมยังเขียนบล็อกอยู่ครับ ยังสนุก ยังมีความสุขกับการได้คิดได้เขียนงานในรูปแบบต่างๆ ยังรู้สึกว่าการตื่นตี 5 ทุกเช้ามานั่งอัพบล็อกและทักทายเพื่อนๆ เป็นสิ่งที่ผมทำแล้วมีความสุขมากๆ.....
ทำไมต้องตี 5
ผมมีลูกชายครับ วัยสี่ขวบ ถ้าผมไม่ตื่นมาอัพบล็อกช่วงเช้า ผมคงยุ่งวุ่นวายกับการดูแลลูกก่อนเขาไปโรงเรียน จนไม่มีเวลาได้เล่นบล็อก (และเฟซบุ๊ค)
ช่วงเวลาตี 5 จึงเป็นช่วงเวลาที่เงียบสงบ
ผมใช้เวลาอัพบล็อกไม่นานเลย เพราะทำต้นฉบับล่วงหน้าเอาไว้เสมอ
แค่ copy แล้ว paste ลงไปในหน้าจัดการบล็อก คลิ๊กเดียวก็เสร็จเรียบร้อย
แต่สิ่งที่ต้องทำเป็นลำดับต่อมา คือการทักทายเพื่อนบล็อก....
ทักทายด้วยรูปภาพหมิงหมิงพร้อมคำว่า
“อรุณสวัสดิ์ครับ”
{เด็ก}
หมิงหมิงเป็นลูกชายของผมเองครับ อายุจะครบ 4 ขวบเต็มในเดือนหน้า (เดือนมิถุนายน)
ทำไมผมต้องตื่นเช้ามาทักทายผู้คนด้วยรูปลูกชายตัวเอง
ผมนึกถึงจุดเริ่มต้น....
ผมเขียนเรื่องราวของหมิงหมิงตั้งแต่รู้เป็นวันแรกที่ได้เป็นพ่อคน (เรื่องราวของเขาทั้งหมดอยู่ในกรุ๊ปบล็อกแสงแรกนะครับ)
ผมเขียนเรื่องราวต่างๆไว้ในบล็อก จนวันที่หมิงหมิงลืมตามาดูโลก เพื่อนบล็อกหลายคน คงรู้สึกเหมือนกับหมิงหมิงเป็นลูกเป็นหลานคนหนึ่ง เหมือนกับเวลาที่ได้เห็นรูปและเรื่องราวของลูกเพื่อนบล็อกท่านอื่น
ไม่นานหลังจากหมิงหมิงเกิด เพื่อนบล็อกจะถามไถ่เสมอว่าหมิงหมิงเป็นยังไงบ้าง หน้าตาเป็นอย่างไร ? ฯลฯ
ผมเลยเลือกรูปหมิงหมิงในตอนนั้น แปะไปกับคำทักทาย....
โดยเลือกรูปที่ดูแล้วทำให้คนที่เห็นสดชื่น มีความสุข ผมคิดว่าการได้ดูรอยยิ้มของเด็กตอนเช้าๆ เป็นสิ่งที่ทำให้เรายิ้มได้ ไม่จำเป็นต้องเป็นลูกตัวเองเท่านั้น
บางวันเครียดๆ เศร้าๆ เห็นรูปน่ารักของเด็กๆในบล็อก ได้อ่านเรื่องราวตลกขบขันในครอบครัว หรือแม้แต่เรื่องราวอบอุ่น หรือความห่วงใยของคนเป็นพ่อเป็นแม่
ทุกข์ในใจก็เหมือนว่าหายไปไม่น้อย....
จากวันนั้นจนวันนี้…. หมิงหมิงเลยกลายเป็นสัญลักษณ์ของกะว่าก๋าไปโดยที่ผมไม่รู้ตัว
ช่วงนี้ด้วยภารกิจที่รัดตัว ผมอาจไม่ได้แวะไปส่งหมิงหมิงเหมือนทุกเช้ากับทุกบล็อกเหมือนก่อน บางบล็อกที่ไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรใดใด จะให้ผมเอารูปหมิงหมิงไปแปะจนล้นบล็อกบางครั้งก็เกรงใจครับ 5555
แต่บางบล็อกมีสัญญาใจกันครับ ตราบใดที่คุณยังไม่ปิดบล็อก ผมจะไปทักทายและส่งรูปหมิงหมิงทุกวันอย่างแน่นอนครับ
{ดอกไม้}
ผมมีความสุขกับการเขียนบล็อก มีความสุขกับมิตรภาพที่ได้รับจากเพื่อนๆ ผมรักบล็อกแก๊งค์มากนะครับ ต้องขอบคุณทีมงานที่เปิดพื้นที่ดีดีแบบนี้ให้เราได้พบกัน
ถ้าเปรียบบล็อกแก๊งค์เป็น “ดอกไม้” คุณคิดว่าพื้นที่นี้เป็นดอกไม้อะไรครับ ?
ปล. แล้วพบกันในยามเช้า พร้อมกับคำทักทาย
“อรุณสวัสดิ์ครับ” นะครับ
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามบล็อกกะว่าก๋า และทักทายกันอย่างยาวนาน
มิตรภาพสวยงามจริงๆครับ ผมเชื่อเช่นนั้นเสมอมา
กะว่าก๋า
Create Date : 05 พฤษภาคม 2555 |
Last Update : 5 พฤษภาคม 2555 5:46:01 น. |
|
73 comments
|
Counter : 1408 Pageviews. |
|
|
|