ทุกคนหนีกฎธรรมชาิติไม่พ้นค่ะ

ปล่อยวาง...
เป็นอะไรมากมายในชีวิตจริงจริงค่ะ
ดี.ค้นพบแล้ววิธีปล่อยวาง

ดีใจ
ที่ยังไม่สาย
(แต่ทำบ้างเป็นบางโอกาส อิอิ)



วันนี้....
ร่อนๆๆๆๆได้เท่านี้ค่ะ
กลับมาอีกที ดึกๆๆๆๆ


ดี.มีงานต้องส่งวันจันทร์ 2 ชิ้น
หนักหนาสาหัสทั้งนั้นเลย
แต่วันเสาร์ช่วงเช้า
ต้องไปร่อนๆๆๆๆ
เพื่อหม่ำของอาหย่อยๆๆๆๆ

เพื่อนดี.บอกว่าแกงานยุ่ง
ไม่ต้องไปก็ได้

ดี.บอกว่า...
ฝันนนนนนนไปเหอะ

งานก็ยุ่ง
แต่มะยอมพลาดการร่อนหรอกน๊า



มีความสุขมากๆๆนะคะพี่

"กายงาม ไร้ความดีแต่งแต้ม
ก็เหมือนกับแค่เพียงลมฝุ่น
ที่ไร้สิ้นซึ่งคนสนใจ และควรแก่
การจดจำ ... "


นี่ล่ะค่ะ คุณความดีของคนยั่งยืนมากกว่า
เหมือนแค่ว่า งามแต่รูป จูบไม่หอมหวาน
ต่อให้งามแค่ไหน ความดีไม่มี มันก็
ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาได้เลยเน๊าะคุณก๋า ...


.................

เมื่อคืนนอนดึกจริงล่ะค่ะ .. แต่ว่าพยายามนอน
แต่หัวค่ำแล้ว มันนอนไม่หลับ เลยได้ถ่างตา
ตอนดึกๆ ขนาดเค้าว่านอนดึกสุขภาพเสีย
แถมแก่เร็วด้วย ว่ายังไง ขู่ยังไง มันก็นอนหลับ
แต่หัววันไม่ได้อ่ะค่ะ ...


อากาศดี แต่ว่าไม่แน่ สายๆ อาจจะมีฝน
ก็ได้เน๊าะ ...

ชอบตรงที่เฮ๊ยเปรียบกับแก้วกับภาพหมายเลข 6 และ 7 ที่มีมือกับเท้านี่แหละครับ ดีสื่อมากเลย

ใช่ครับ ไม่มีใครหนีกฏธรรมชาติพ้น เช่นเฮียก๋าไม่ได้หน้าตาดีไปกว่าคนอื่นเลย

ตั้งใจว่าจะเริ่มทำงานตอน 8 โมง
แล้วเลิกตอน 3 ทุ่มครึ่ง

เมื่อวานทำได้อย่างที่ตั้งใจ
หลัง 3 ทุ่ม ก๋แว๊บบบบมาที่นี่จั๊กกกหน่อย
เด๋วตัวคิดถึงจะทำงานหนักไป
แล้วก็...คุยกับคนที่อยากคุยด้วยนิดหน่อย
(จะได้ฝันดี อิอิ)


เมื่อวานทำได้อย่างที่ตั้งใจ
วันนี้ออกจากบล็อกพี่จะก็ปิดเน็ตเลย
ก็คิดว่าไม่เสียความตั้งใจล่ะ


วันอังคารคงจะกลับมาประจำการได้เหมือนเดิม
(ตั้งใจไว้อย่างนั้น ดี.ก็อยากจะพักสัก2-3 วัน
ก่อนเริ่มงานชิ้นใหม่
)

สาธุ สาธุ ค่ะ คุณลุง

ใช้ชีวิตให้มีคุณค่าต่อตัวเองและต่อโลกให้ดีที่สุด ...

วันนี้จะมีอะไรดีๆให้เจอมั๊ยนะ

สวัสดียามเจ๊า เจ้าคุณก๋า
ตะวามะค่ำ ปิ๊กมาถึงบ้านก่สลบไสลเลยเจ้า
เจอฝนตกโตย..แล้ววันหลังปี้จะอัพบล็อกหื้อผ่อ
ว่าปี้ไปส่งของหื้อลูกค้า เป๋นหยั่งได..
มีแวะวัดพระบาทห้วยต้มโตยนา..
บ่ฮู้ว่าฮูปจะไจ๊ได้ก่อ..แล้วเลือกมาหื้อผ่อเน่อเจ้า..

เฮียครับ ..... อย่าลืมสิครับ ใส่เครดิตด้วยนะครับผม คนเข้า Blog เฮียเยอะ ตะกี้ผมไปเจอ FW Mail ที่ บ. เป็นการ์ตูนหมื่นตานี่แหละครับ ...... ใส่ไว้เน้อเฮีย

ปัญหานี้มีแต่คนอยาก....แต่ไม่ค่อยมีคนอยากจะปฎิบิตตนให้เข้าถึง..
ก็เป็นความอยากเวลาจิตตก หรือ เวลาเจอทุกข์
แต่ไม่ได้เห็นความทุกข์ที่เกิดขึ้นแต่ตัวเอง


หลงลืมความทุกข์ยากแสนเข็ญเมื่อมีความสุขแค่หยิบมือเข้ามา

ถ้าจะเริ่มก็ต้องเริ่มต้นที่ตัวเองก่อน...พิจารณาตามความเป็นจริง
กับสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นรอบตัวเรา...

การ "ใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่า" อย่างนึงของคุณก๋า
ก็คือการเขียนเรื่องดีๆ ให้พวกเราได้คิด ได้อ่านกันนี่ละค่ะ

ขอบคุณนะคะ...

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ

ถ้าเราอยู่เหนือการเกิดและการตายได้แบบคุณหมื่นตาก็คงจะดีนะครับ

สงสัยว่าจะต้องกลับไปเรียนเป็นหมอสูติฯ หรือไม่ก็ต้องเปลี่ยนอาชีพไปทำงานเป็น สัปเหร่อ แน่ ๆ เลยครับ

อิอิ

สวัสดีค่ะคุณก๋า

ชอบประโยคนี้มาก ๆ เลย เรารู้วันที่เราเกิด แต่เราไม่รู้วันที่เราตาย จริงด้วยซิ เราไม่สามารถรู้ได้ว่าเราจะตายวันไหน แต่เราสามารถ ทำให้ชีวิตเรามีความสุขได้ และไม่เบียดเบียนคนอื่น

First of all, Thank you so much naa kaa everyone.
I'm actually still waiting for the WPE (english writing proficiency exam) result kha. If I can't pass the test, I can not graduate kha. Hopefully, everything will be alright kha.

I am still stressing out right now. So I don't think I can go to see anyone right now naa kaa, but I just want everyone to know that I feel really thankful for your encouraging naa kaa. It means a lot to me kha.

I will try my best naa kaa. I promise. Thank you so much again naa kaa. I really appreciated kha.

Thank you from the bottom of my heart kha.

ANN:)

P.S. P'Kit, K'P'Madam, N'KaNoi kha,

I miss you guys so much naa kaa, but I am so busy and stress out right now kha. I will come back as soon as I get everything done naa kaa.

Congratulation for the good news naa kaa. KaNoi is due next month right? Be very happy naa kaa especially K'P' Madam kha:D

Talk to you guys soon naa kaa:D

หมื่นตา
ทำให้ใครหลายคน "เกิด"ปัญญา..

และจะไม่มีวัน "ตาย" ไปจากความรู้สึก ความทรงจำ ของคนที่อ่านค่ะ พี่ก๋า

สวัสดียามเช้าค่ะ..คุณก๋า

วันนี้เริ่มยิ้มออกได้บ้าง....ปัญหาหลายอย่างเริ่มคลายตัว.อิอิ

สวัสดีค่ะคุณครูก๋า

ได้อ่านเรื่องดี ๆ เสมอเลย ขอบคุณค่ะ

ชอบพู่กันเดียวค่ะ

วันนี้จะทยอยไปบ้านเพื่อน ๆ ค่ะ หายไปนานเลย
มีความสุขมาก ๆ นะคะคุณครูก๋าและคุณภรรยาคนสวย

มาแว๊ว...เมื่อวานไม่ได้เข้าออฟฟิศเลย..
เค้าเชิญไปสำรวจหนามบิน และเครื่องบินเกือบจะขับเครื่งอขึ้นทะยายฟ้าแระดีกัปตันตัวจริงค้ามาก่อน 555

มาอ่านหมื่นตาอีกแล้ว
วันนี้พ่อบูหาขาแพลงแล้วหล่ะก๋า
หายเสียวและเจ็บตรงที่แพลงน่ะ

เมื่อเช้าก็เลยทำกายภาพเรียบร้อยแล้ว

พ่อต้องดีขึ้นแน่ๆ พี่มีความหวังเสมอ

ขอบคุณพี่ก๋า ที่ทำ ให้โลก cyber ดูมีคุณค่า ยิ่งนัก ^_^

สาธุ สาธุ สาธุ
แวะมาหาอะไร"เติม"ใจจ้ะ

สวัสดียามสายค่ะพี่ก๋า..

ปกติทุกเช้า จะเข้ามาแวะเยี่ยมหมื่นตาเป็นอย่างแรก แวะทักทาย แล้วก็ค่อยๆอ่านไป ..

แต่พอวันนี้ มาเจอหมื่นตาตอบคำถามของตัวเอง
ต้องค่อยๆอ่านไปอย่างมีสติ เพื่อที่จะให้เกิดปัญญา และจะได้เข้าใจสิ่งที่หมื่นตาอธิบาย..


..แม้คนที่ใช้ชีวิตโดยประมาท จะเหมือนตายไปแล้ว
แต่หากยังมีลมหายใจ และกลับมาใช้ชีวิตที่เหลืออยู่อย่างมีคุณค่า ก็ยังไม่สาย..ใช่มั้ยคะพี่ ^_^


..highest.. สูงสุด คืนสู่สามัญ..

สุข-ทุกข์ อยู่ที่ความคิด และจิตปรุงแต่ง

เพียงใช้สติ พิจารณาตามความเป็นจริง..
..สุดท้าย ทุกสิ่งคืออนัตตา..


ถ้าผึ้งเข้าใจอะไรผิดไป รบกวนพี่ก๋าช่วยอธิบายเพิ่มด้วยนะคะ

ปล. วันนี้มีทั้ง"หมื่นตา" และภาพวาดพู่กันเดียว มาช่วยกันอธิบาย

ขอบคุณมากๆค่ะ

ดีจ้าพี่ชายสุดหล่อกับมาดามคนสวย...
ถ่ายรูปดอกไม้กับแจกันสวยๆมาให้ดูด้วยนะจ๊ะ...
จะได้ทำกุหลาบให้พี่ชายเอาไปให้มาดามอีกจ้า...

ปล. ยังไม่เคยเมนต์บล็อกไหนได้ยาว และมีสาระขนาดนี้มาก่อนเลยนะคะนี่

วันนี้รีบเร่งหน่อยมีงานรอเยอะ

อ่านแล้วนึกขึ้นได้มีหนังสือของท่านพุทธทาสภิกขุ
เรื่อง
"วิธีชนะความตาย"

มีบทกลอนของท่านมาฝากให้อ่านดังนี้

2หนทางชนะตาย

ลองอยากตาย ใจสบาย บอกไม่ถูก
ไม่ต้องหนาว ถึงกระดูก นะสหาย
มีแต่ครื้น เครงใจ อยู่ไม่วาย
ไม่เห็นเป็น ภัยร้าย ในมรณา

สมัครตาย ยิ่งสบาย ไปกว่านั้น
ไม่มีปัญ- หาเหลือ เป็นเชื้อผวา
การจะอยู่ หรือจะตาย คล้ายกันนี่หว่า
ความชรา หรือเจ็บไข้ ไม่อาจรอ

ตายก่อนตาย ยิ่งสบาย ไปกว่าอีก
เป็นการฉีก "กู"สลาย ไม่เหลือหลอ
ทิ้ง"ของกู" ไม่อาจเกิด ประเสริฐพอ
ต่อนั้นหนอ ไม่มีใคร ที่ตายเอย

เลข 2 ไม่เกี่ยวนะ มันเกินมาเพราะรีบพิมพ์

สวัสดีครับคุณ หน้าใหม่ไร้วรยุทธ์


แบบนี้ต้องโดนผลักตกเขาสัก 2 รอบ
เผื่อจะเจอสุดยอดคัมภีร์ที่ข้างวล่างหุบเขา

อิอิอิ

เข้ามาอ่านค่ะ



คนเราอาจมีโอกาสเกิดแค่ครั้งเดียว ( พี่ขอแบบนั้น ) ฉะนั้นเวลายังอยู่ ควรคิดให้ได้ว่า เลือกที่จะอยู่แบบใหนนะคะ


มาดามใกล้คลอดแล้วมัง....น่าจะประมาณอีกเดือนนึง



( ^_____ ^ )


ยิ้มแบบนี้แล้วกันค่ะ...เพราะระบบม่ให้ใช้ code ถ้ามไม่ได้ log in.....แต่ก่อนให้นี่เนอะ...งงเหมือนกัน

อ้ายก๋าบ่ะดีแป๋งหน้าหยั่งอี้ใส่หลานปาต้าเน้อ.. เดียวจะไห้แตก บ่ะหลับบ่ะนอน

.............................................

ใกล้เกิดมะใด ไค่ใจ๋ประกาศเน้อ..

จะฮับขวัญหลานน่อย..

เจนนี่แวะมาทักทายค่ะ สบายดีค่ะ ขอบคุณมากน่ะคะ ที่แวะไปทักทายและเยี่ยมชมบล็อคไดอารี่ของเจนนี่ ว่างๆก็แวะไปทักทายเจนนี่อีกน่ะคะ วันนี้เจนนี่เอารูปเมื่อครั้งไปเที่ยวชมนกนางนวลที่บางปู มาโพสท์ให้ชมกันค่ะ ดองไว้นานแระ อย่าลืมแวะไปชมน่ะคะ

แหม อุตส่าห์ชม เล่นผลักเราตกหุบเขาเลยเหรอคะ ^ _ ^
อ๋อ อยากจะบอกพี่ก๋า ว่า พี่รู้ตัวหรือเปล่าว่า ตอนนี้พี่ได้เป็นครู แบบที่ฝันไว้แล้ว ผ่าน bloggang ไงคะ แต่ นักเรียนอาจจะหลากหลายหน่อย และรู้สึกว่าจา เป็นครูที่ดี ซะ ด้วย นับถือ นับถือ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ

แหม อุตส่าห์ชม เล่นผลักเราตกหุบเขาเลยเหรอคะ ^ _ ^
อ๋อ อยากจะบอกพี่ก๋า ว่า พี่รู้ตัวหรือเปล่าว่า ตอนนี้พี่ได้เป็นครู แบบที่ฝันไว้แล้ว ผ่าน bloggang ไงคะ แต่ นักเรียนอาจจะหลากหลายหน่อย และรู้สึกว่าจา เป็นครูที่ดี ซะ ด้วย นับถือ นับถือ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ

สวัสดีค่ะพี่ก๋า ทานอะไรหรือยังคะ

ปอเอามาฝากหนึ่งเมนูค่ะ ...เอาไว้เป็นมื้อว่างก้อได้นะคะ

หมื่นตาเท่ห์สุดๆ...งุงิ

อยู่เหนือการเกิดและความตายได้ ด้วย "นิพพาน" ใช่มั้ยคะ

แหะๆ..เกือบลืมค่ะ


glitter-graphics.com

คนเราไม่มีใครสามารถอยู่เหนือการเกิดการตายได้

คนเราเกิดมาครั้งเดียว และตายได้ครั้งเดียวใน"ช่วงชีวิตหนึ่ง"

การเกิดและการตายแบบนั้น เป็นการเกิดและดับที่่มีตามธรรมชาติ
เราไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

แต่คนเราสามารถ"เกิด"และ"ตาย"ในทางปัญญาได้หลายครั้ง
บางครั้งเราเลือกที่จะพาตัวเองไปสู่ความตายในด้านความคิด

เพราะเราไปปรุงแต่งมันให้ทุกข์จนเกินความพอดี
ทุกข์ก็คือทุกข์ ถ้าเรามัวแต่ว่าเรามีความทุกข์ท่วมท้น
เราก็เหมือนตายแล้วตายอีก ไม่ได้พบกับการเกิดใหม่ทางสติเสียที

ขอให้ผู้ที่ซึ่งมีสติหรือความคิดตายไปแล้ว
ได้กลับมาเกิดใหม่ด้วยปัญญาที่ผ่านการไตร่ตรอง และรู้ทันจิตของตัวเองอย่างมีสติ

ผมเชื่อว่าทุกคนสามารถเกิดใหม่ได้ครับ

.
..
...

สวัสดียามสายค่ะ

วันนี้ ภาวนาว่า
อย่าให้มีเหตุการณ์อะไรร้ายแรง
เหมือนอย่างพฤษภา 35 เลย ...

....



ตัวอักษร
ไม่ว่าจะอยู่ในรูปของอะไร
ต่างก็ให้ความหมายไปได้มากมาย
แล้วแต่ความถนัด และยุคสมัยเหมือนกันนะคะ
... จำได้ว่า
การเขียน กลอนเปล่า
ฮิตมากๆ ในสมัยหนึ่ง ...

สิ่งที่คุณก๋าเขียนในแต่ละเรื่อง
ให้คุณค่า และประโยชน์สวยงามเสมอค่ะ
... แล้วสิ่งที่ได้เห็นตามมา
แต่ละคอมเม้นท์ ที่เข้ามาที่นี่
ต่างก็มีตัวอักษรที่สวยงาม ไม่แพ้กันเลย
กะจิ๋วหลิว ก็เป็นเพียงจุดเล็กๆ เท่านั้นค่ะ
...

หัดปล่อยวางให้ได้ เริ่มจากสิ่งเล็กน้อยก่อน
แล้วชีวิตจะพบกับความสุขได้

มีความสุขมาก ๆ นะคะพี่ก๋า มาดาม และน้องก๋าน้อย

ลัลล้า...ไม่นานกุหลาบหลากสี จะส่งไปให้มาดามคนสวยค่ะ...

เมื่อกี้ลองค้นหาคำว่า"หมื่นตา"ในกรู๊กเกริ้ลลลลล

มีคนเอาไปโพสต่อเยอะแยะมากมาย

มีกระทั่งเป็นฟอร์เวิร์ดเมล์

ดังใหญ่แล้วครับพี่ก๋า

แสดงว่าถึงเวลาที่จะตีพิมพ์ได้แล้วน่ะครับ

ถ้าตีพิมพ์ ผมขอซื้อเล่มที่ Number 00001 น่ะครับ
เผื่อเอาไปเก็งกำไร 555

ชอบจังเลยค่ะพี่ก๋าฯ


ตุ้งก็คิดว่า เกิดหรือตายไม่สำคัญ


ที่สำคัญคือ เราจะใช้ชีวิตยังไงให้คุ้มค่าตะหาก ใช้ชีวิตแบบที่ไม่ต้องมานึกเสียใจในภายหลัง

เคยฟังพระเทศในงานศพ
ท่านบอกว่า
สิ่งที่ผ่านมาแล้ว
คือสิ่งที่ตายไปแล้ว
เช่นเมื่อเรากำมือ
แล้วแบ ออก
นั่นคือ การกำมือได้ตายไปแล้ว
เพราะงั้นคิดว่า
ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดค่ะ

ขอบคุณครับสำหรับคำชมครับคุณหน้าใหม่ไร้วรยุทธ์


หุหุหุ


ผมออกจะเป็นครูที่ขยันและบ้าไปสักหน่อย
นักเรียนที่หยุดเรียน 3 วัน
อาจจะอ่านบล้อกผมไม่ทันนะครับ 55555

ขนมอร่อยๆจ้า...

"บรรลุมรรคผล จนถึง นิพพาน" คือคำตอบ ถ้าไม่อยากเวียนว่ายตายเกิดค่ะ

วันศุกร์แล้วนะ
กะก๋า และมาดาม สบายดีมั้ย

ใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาท และมีคุณค่า แค่นี้ก็มีความสุขที่สุดแล้วค่ะ

สวัสดีค่ะครูก๋า หมื่นตาดูท่าทางจะได้เป้นหนังสือจริงๆ แล้ว อยากให้สำนักพิมพ์ติดต่อครูก๋าเร็วๆ จัง

เมื่อคืนผมคุยเอ็มฯกับเพื่อนสนิทคนนึง

เค้าบอกว่า

"อย่างแกเนี่ยน่ะ เขียนอะไรไปเนี่ย ทฤษฎีเยี่ยม
แต่ปฏิบัติแป๊กหว่ะ" 555

เห็นจะจริงอย่างที่เค้าว่าแหละเนอะครับ

แต่ผมกลับคิดว่า อย่างน้อยเราก็พอจะรู้หลักรู้แนว

ถึงแม้วันนี้เราจะทำตามมันไม่ได้ทั้งหมด

วันหน้า เราก็ยังสามารถขุดมันขึ้นมาใช้ได้ยามคับขันเสมอ

เปรียบเสมือนเรามีเงินสำรองเก็บเอาไว้
ขึ้นอยู่กับว่าเราจะนำมันออกมาใช้เมื่อไหร่

คุณก๋าครับ

ไหนๆวันนี้ตอนบ่ายผมก็จะออกเดินทางแล้วครับ

อยากฝากคำถามเอาไว้คำถามหนึ่งว่า

"ทำอย่างไร ในการที่จะดำรงชีวิตไปในสังคมที่ได้ขีดเส้นบรรทัดฐานเอาไว้แล้ว

บรรทัดฐานนั้นคือว่า เราเกิดมา เติบโตผ่านวัยเด็ก เรียนหนังสือ วัยรุ่นตอนปลายทำงาน

วัยผู้ใหญ่มีครอบครัว วัยชราอยู่กับครอบครัวอย่างมีความสุข"

บรรทัดฐานอันนี้เสมือนเรากำลังนั่งรถไฟไปกับคนอื่นๆอีกหลายคนที่มีจุดหมายคล้ายๆกัน

แต่สำหรับบางคน

เค้าไม่มีสิทธิแม้แต่จะขึ้นไปนั่งบนรถไฟขบวนนั้น

ถึงแม้ว่าในมือของเค้าจะถือตั๋วเอาไว้หนึ่งใบ แต่เค้าก็ไม่สามารถที่จะเข้าไปนั่งในรถชบวนนั้นได้

เพียงเพราะเค้าแตกต่าง

.............

เอาไว้พี่ก๋าพร้อมเมื่อไหร่ค่อยตอบก็ได้น่ะครับ

ไม่รีบครับ

ความจริงผมก็มีคำตอบของมันแล้วหล่ะ เพียงแต่ไม่มั่นใจว่าคำตอบของตัวเองถูกต้องเหมือนที่คนอื่นคิดหรือเปล่า

และอยากถามเผื่อเอาไว้สำหรับคนอีกหลายๆคน
ที่อาจถูกผลักลงมาจากรถขบวนนั้นเหมือนกัน

........

อ่า....

ลืมไปว่าคุณก๋าจะซามือจากการทำบล๊อกให้ห่างขึ้น

เอาเป็นว่า ถ้ามาดามคลอดและลูกโตเป็นหนุ่มก็ค่อยตอบก็ได้ครับ

ผมรอคำตอบได้เสมอครับ

"ปล่อยวาง" .. คิดให้ง่ายก็ง่าย คิดให้ยากก็ยากนะคะ..

เห็นใจมาดามจัง นอนเหมือนพี่เลย คือเป็นคนนอนดึก และนอนกลางวันไม่เป็น
ถ้างั้นก็ลำบากหน่อยนะช่วงนี้ ทนหน่อยนะจ๊ะมาดาม สู้ สู้ พี่พิมเข้าใจ

แต่ก็ใกล้สบายตัวแล้วนิ
อีกไม่นานตัวเล็กไม่ต้องรบกวนที่นอนในท้องแม่แล้ว

ทุกวันนี้ผมก็ยังสงสัยตัวเองอยู่เลยครับคุณก๋า

บางทีผมก็ตัวเบา จนสามารถปลิวล่องลอยไปได้ทุกที่

แต่บางทีผมก็ตัวหนักอึ้ง แต่ก็พยายามยกขาก้าวเดินไป

แต่สภาวะตัวเบากับตัวหนักมันมีอะไรเหมือนกันอยู่อย่างนึง
คือมันหาจุดหมายยังไม่เจอครับ

อย่างที่บอกครับ

ถึงแม้ผมอาจไม่ได้นั่งบนรถไฟเหมือนคนอื่น

แต่ผมก็อาจต้องเดินไป แม้จะช้ากว่าคนที่นั่งรถไป
ไม่มีอาหารมาเสริฟ ไม่มีเตียงนุ่มๆให้นอน

แต่ผมก็พยายามเดินไปให้ถึงสถานีปลายทางที่คนอื่นไป
แม้ว่าสถานีนั้นจะไม่ใช่สถานีที่ผมควรจะไปถึงก็ตาม...

อ้อ....ลืมบอกไปเลย

เครื่องบินผมออกบินตอนเย็นวันนี้ครับ

เดี๋ยวคงต้องได้เวลาทำงานรอบบ่ายก่อนน่ะครับ

อีกสามชั่วโมงก็จะขับรถเข้าไปสนามบินแล้วครับ

ถ้าที่นู่นเล่นเนตได้เร็ว ก็คงได้มาติดตามข่าวคราวได้เรื่อยๆครับผม

มีความสุขมากๆทั้งคุณก๋า และฝากความรักความหวังดีให้มาดามด้วยน่ะครับ

พี่หมีเคยไปญี่ปุ่นมาแล้วครั้งหนึ่ง

ตอนนี้ก็ยังอยากไปเที่ยว เดือนก่อนเพื่อนชวนไปเที่ยวดิสนี่ยแลนด์ที่นั่น

แต่คุณสามีไม่ไปด้วยเลยไม่รู้ว่าจะไปทำไมคนเดียว....แหง่วววว

ถ้ามีคุณก๋าโอกาสไปอย่าลืมชิมลูกพลับญี่ปุ่นให้ได้นะคะ อร่อยยยจริงๆ

"เสมือนเรากำลังนั่งรถไฟไปกับคนอื่นๆอีกหลายคนที่มีจุดหมายคล้ายๆกัน

แต่สำหรับบางคน

เค้าไม่มีสิทธิแม้แต่จะขึ้นไปนั่งบนรถไฟขบวนนั้น

ถึงแม้ว่าในมือของเค้าจะถือตั๋วเอาไว้หนึ่งใบ แต่เค้าก็ไม่สามารถที่จะเข้าไปนั่งในรถขบวนนั้นได้

เพียงเพราะเค้าแตกต่าง.."

.
.

ขออนุญาตนะคะ
.. จริงๆแล้วเค้าอยากขึ้นรถขบวนนั้นรึเปล่าล่ะคะ จริงๆอยากขึ้น แต่กลัวจะทำให้ผู้ร่วมเดินทางไม่เป็นสุขเหรอ




แค่สงสัยน่ะค่ะ อย่าถือสา

ครูก๋าคะ ตกลงค่ะ ป้ายินดีเป็นลูกค้า 5 เล่มแถมได้ฟรีหนึ่งเล่ม แต่ทุกเล่มจะขอลายเซ็นครูก๋าด้วยนะคะ

หมื่นต๋าดังใหญ่แล้ว
อิ อิ แล้วไปจดลิขสิทธิ์หมื่นต๋าแล้วกะหยัง

ปี้ว่าก๋ายิ่งเขียนหมื่นต๋า ยิ่งเขียนยิ่งม่วน
แห๋มหน้อยดังแน่ๆเลย

ฮุฮุ มีน้องเป็นคนดัง เท้เท่

มันก็คงประมาณว่า เราเนื้อตัวมอมแมมเหม็นเน่า

เดินขึ้นไปบนรถไฟไฮโซหรูหรา

เดินขึ้นไปข้างบนขบวนรถ บางคนก็ไม่ชอบ แต่ด้วยความเป็นผู้ดีก็เก็บอาการเอาไว้
แต่อาจแสดงออกมาจากสายตาที่เหยียดหยาม

บางคนก็ถึงกับตะโกนด่า ขับไล่ออกไปจากขบวน

แต่บางคนก็ยินดีที่จะให้เรานั่งด้วย

แต่เราคงไม่กล้านั่ง

เพราะว่ายังไงก็ตาม"คนส่วนใหญ่"ยังไม่อยากให้เรานั่งร่วมกับเค้าอยู่นั่นเอง

รถขบวนนี้ไม่ได้มีเพียงผู้โดยสารที่มอมแมมคนนี้ กับผู้โดยสาร"ส่วนน้อย"ที่อยากให้เรานั่งด้วย

ประมาณนั้นครับ

แค๊บหมูก็อยู่บนขวาอ่ะค่ะ....

โธ่...แก่แว้วนะเนี่ย....อิอิ

มาเข้าคิวรอลายเซ็นคนหล่อ(กว่าแบยองชุน)กับป้าแป๋วด้วยค่ะ

แวะมาเติมอีกรอบจ้า
เห็นด้วยว่าหายากขึ้นเรื่อยๆ
โดยเฉพาะส่วนที่เป็น"น้ำ"


^
^แหม คุณหมอคอมเมนท์แบบนี้แล้วสลด
เหมือนจะวกไปเรื่อง "ถ้วยกาแฟ" นะคะ
คนเรามันก็อดไม่ได้ที่จะโดนเปรียบเทียบ

"บางคนก็ยินดีที่จะให้เรานั่งด้วย

แต่เราคงไม่กล้านั่ง

เพราะว่ายังไงก็ตาม"คนส่วนใหญ่"ยังไม่อยากให้เรานั่งร่วมกับเค้าอยู่นั่นเอง"

.
.

น่าเสียดายนะคะ

มี"บางคน" ที่ยินดีให้นั่งด้วย ไม่ถูกเห็นความสำคัญ
แต่"คนส่วนใหญ่" ที่ไม่อยากให้นั่งด้วย กลับถูกเห็นความสำคัญ


... ขออภัย ไม่ได้ตั้งใจยุ่ง แต่อดไม่ได้

.. อย่าถือสา

พี่ก๋าครับ...กลับมาตอบครับ..

เห็นตามความเป็นจริงสำหรับผมไม่ยากเลยนะครับพี่..
เพราะว่าสิ่งต่างๆเราไม่สามารถกำหนดได้ครับ..
มีสิ่งต่างๆเข้ามากระทบจิตของเราแล้วตอบสนองเป็นอารมณ์เกิดขึ้นแก่ใจเรา

การที่เราไปคล้อยตามอารมณ์นั้นๆก็ทำให้เราหลงไปกับมัน
สำหรับผมนั้น...ผมไม่ปฎิเสธทุกข์ หรือ สุข ครับ..
มันก็เดินเข้ามาหาผมเรื่อยๆ
ผมได้แค่ดูมันตามความเป็นจริงที่มันเกิดขึ้นกับใจผม

รับรุ้ตลอดเวลาว่ามันเป็นทุกข์ที่เกิดขึ้น หรือ เป็นสุข
ผมก็ตามมันดูไปอีกว่ามันเกิดขึ้นแล้วมันจะดับไปเมื่อไร
มันดับครับพี่...แต่ว่าทำไมเราจำได้..เพราะสัญญาขันธ์
แต่เวทนานั้นจบลงไปตั้งนานแล้ว..

เหมือนกับว่าเราเจ็บ มันไม่ได้เจ็บตลอดไปหรอกครับ..
มันจะเร็วหรือช้าขึ้นอยู่กับอาการ..แต่สุดท้ายมันก็หายเจ็บ

สรุปคือการเกิดดับเกิดขึ้น แล้ว ก็ดับไป
นี่คือการดูตามความเป็นจริงของจิตที่รับรู้สิ่งกระทบ


จากนั้นที่พี่ก๋าว่า

"ถ้าเรามองเห็นตามความเป็นจริง
ผมว่าเราจะไม่อยากรัก หรือไม่อยากพิสวาสอะไรกันเลย
เพราะเราจะเห็นเค้าเป็นเพียงซากสังขารที่มีแต่โครงกระดูกและเลือด"

จริงๆมันเป็นอย่างนั้นครับ..แต่ผมไม่ได้รักเค้าที่ร่างกายนิครับ
จิตใจต่างหากที่ทำให้เราอยู่กันได้ ความสวยงาม หรือ รูปร่าง
ไม่ได้อยู่กับเราได้ตลอดไป รูปร่างหน้าตาเป็นเพียงแค่จุดเริ้มต้นของการสนใจ

แต่ว่านิสัย ใจคอ ของเค้าเป็นสิ่งที่ผูกเราเข้าด้วยกันครับ..
สำหรับผมจับแค่จุดตรงนี้ไม่ว่าเค้าจะหน้าตาอย่างไร

ผมก็สามารถรักเค้าได้อย่างหมดใจครับพี่...

เอาเนื้อเพลง Ticket ที่ขับร้องโดยวงออกัสมาให้ครับ



เนื้อเพลง : Ticket

เคยได้ยินใช่ไหม ว่าที่หนึ่ง ถ้าไปถึงเราจะมีทุกอย่าง
ความสุข ความฝัน อะไรที่เฝ้ารอ จะรอเราอยู่ที่ปลายทาง

และต้องใช้ เพียงตั๋วเดินทางแค่ใบเดียว และมันก็ไปกลับกลายเป็นหลายครั้ง
แต่ไม่เคยจะมีผู้ใดที่เคยไป จะกลับมาเล่าอะไรให้ฉันฟัง

ก็เลยสงสัยว่าจริง หรือไม่จริง อยากไปเจอกับตัวสักครั้งหนึ่ง
จะต้องเดินทางไกล ด้วยเท้าฉันก็ยอม หากมันจะมีอะไรเมื่อไปถึง

ต่อให้ตั๋วเดินทางจะแพงสักเท่าไร ต้องจ่ายด้วยอะไรจะไปหามา
และฉันจึง จ่ายหมดเท่าชีวิตที่ฉันมี เพื่อให้ใครบางคนมาส่งคืน และบอกว่า

ตั๋วใบนี้ไม่ได้มีสำหรับฉัน แม้เขาจะขายให้ทุกคนได้เท่ากัน

เพียงแต่ว่า รถขบวนนี้ไม่มีที่ให้กับฉัน จึงไม่มีสิทธิ์เดินทาง


อย่างที่เคยบอกไปฉันทุ่มเท และออกเดินไปบนทางที่เขาไป
จะเหนื่อย จะร้อน จะหนาว ฉันไม่กลัว ถ้าใจทรนงจะทนไหว

และในไม่ช้า ไม่นานก็มองเจอ ว่ามีปลายทางอยู่ไม่ไกล
ก็เลยตะเกียกตะกายเพื่อไปเจอ สุดท้ายปลายทางที่หายไป

มันคงไม่มีจริงแท้และแน่นอน ไม่มีทางให้คนอย่างฉัน
เพียงแต่ตั๋วเดินทางที่ใครๆ ก็มี ก็ไม่ได้มีให้คนอย่างฉันเหมือนกัน

จึงหวนคืนไปยังทางที่เดินมา ก็มีใครมองอยู่ตรงนั้น
พอเดินกลับไปก็เจอคนเดิม ที่บอกกับฉัน ย้ำๆ ซ้ำๆ ว่า

ตั๋วใบนี้ไม่ได้มีสำหรับฉัน แม้เขาจะขายให้ทุกคนได้เท่ากัน

เพียงแต่ว่า รถขบวนนี้ไม่มีที่ให้กับฉัน จึงไม่มีสิทธิ์เดินทาง

เกิดแก่เจ็บตาย....ต้องเจอทุกคน หนีไม่พ้นซักคนเดียว

อยู่กับปัจจุบัน ให้ดีที่สุดก้อพอแว๊วว อิอิ

--------------------------------------------------
มือเจ็บ แต่ก้อยังแว๊บมาบ้านนี้ อิอิ

ปล..เด๋วคืนนี้ว่างๆจะมานั่งฟังคอนเสิร์ตผ่านบล็อค ทั้งคืนเรย

ชอบค่ะ

หมื่นตาตอบอะไรได้ขาดเจงๆ

เป็นหมื่นตานี่ท่าทางมีความสุขนะคะ

ปล.ช่วงนี้อากาศแปลกๆ คุงก๋ากะมาดามรักษาสุขภาพด้วยค่ะ

หมื่นตา เจ๋งจริงๆค่ะ เรื่องเกิด หรือ ตาย ไม่จำเป้นต้องรุ้ รุ้แต่ว่าวันนี้เราทำอะไรแค่ไหน เป็นประโยชน์อย่างไร ก็ใช้ชีวิตแบบไม่ประมาท ไม่ปล่อยเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ ไม่มัวเมาอบายมุข อะไรแบบนั้นใช่มั้ยคะ ลึกซึ้งจริงๆค่ะ

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ ที่มีให้อ่านทุกวัน

<
<
พี่ขาเก่งจังเลยค่ะ

ทำยังไงหนูถึงจะเก่งเหมือนหมื่นตาบ้างค่ะ

- พี่ก๋าครับ ผมชอบคำทุกคำในบล๊อกนี้มากมายครับ รวมถึงเม้นท์ที่เข้ามาด้วยอ่ะครับ

- ครั้งหนึ่งผมเคยมีเรื่องที่คิดมาก มากขนาดหัวแทบระเบิด ความรู้สึกเหมือนมันจุกอกและอึดอัด (ร้องไห้ไม่ออกประมาณนั้นเลย) แต่มันก็ทนอยู่ได้ไม่นาน ทำนบน้ำตาก็พังทลาย น้ำนัยน์ตาไหลพราก (ทำไงดีล่ะหว่าาาา) สักพักลองเอาเรื่องที่หนักอยู่ในความคิด (จิต) หรือที่มนุษย์เค้าเรียกสิ่งนั้นว่าหัวนั่นแหละ แปลกมากครับ ผมรู้สึกหายใจได้เต็มปอดอย่างมีความสุข ทั้งที่น้ำตายังไม่แห้ง ก็เลยอยากถามพี่ก๋าว่า ความรู้สึกนั้นมันคือไรรือครับ หรือความรู้สึกนั้นคือๆๆๆๆๆๆ "ความฟรุ๊คคคคค"

หวัดดีเจ้าค่ะหนุ่มเหลือน้อยของชาวบล็อค งิงิ

ม๊าเข้ามาหาก๋าทุกวันแระจ้า

แต่ไม่ได้แจ้งไว้ เพราะกลัวคนอื่นเขาจะส่งระเบิด

ไปบอมส์ที่บ้านก๋านะ ทำไงได้ล่ะค่ะก๋า.........

ช่วงนี้ก็เหมือนเดิมค่ะก๋า

งิงิ ยังไงๆ ม๊าก็ยังอ้วนกันทั้งครอบครัวเลยค่ะ

วันนี้หมื่นตาตอบได้ดีอีกตามเคยนะค่ะ

อืมๆ ลืมบอกก๋าไปว่า ม๊าปวดเมื่อยตัวอยู่เหมือนกันนะ

เพราะว่าฝีนะซิค่ะก๋า

ดันมาขึ้นที่ท้องของม๊าเลยล่ะ แงงงงงงงง ทำไมถึงทำกับฉันได้

ปวดมากๆเลย สงสัยต้องพึ่งมือแพทย์ซะแระมั่งค่ะ

ปรัชญา....ลึกซึ้งจัง

สวัสดีเจ้า ***คุณก๋า***


หายไปกับการงาน ซ๊าหลายวัน


แต่ก็ไม่มีสั๊กวันที่จะไม่เปิดบ้านหลังนี้.....


คิดถึงนะคะ คิดถึงทุกๆคนที่เม้นนี่แหละ


ปล่าวใจง่ายน๊า....เพียงแต่...ใจละลายกับ..


อักษรทุกๆตัว ก็ท่าวน้านเอง55+


อีก 2 อาทิตย์ อ๊า....ตื่นเต้น ตื่นเต้นกับคุณพ่อก๋า


"หมื่นตาอารมณ์ดี ไม่มีวันตาย"


เรารู้แต่วันเกิด แต่วันตายใครจะรู้บ้างนะ


อยู่กับวันนี้ ทำวันนี้ให้มีความสุข และทำดีที่สุดเนอะ


***มีความสุข สุขภาพแข็งแรงทั้งครอบครัวน๊า***


.....................ขอบคุณคร้า....................................

..คิดจากความสงสัย..

เป็นยังไงเหรอคะพี่ก๋า

น้องก๋า รูป ที่ 10 ถึง สุดท้าย ใช่รูปวาดพู่กันหรือไม่

เยี่ยมมากเลยฮ่า

ฝากบอกหมื่นตาว่าขอบคุณมาก

พี่หมื่นตา มาเยี่ยมช้าไปไม่ว่ากันนะค่า
ให้ข้อคิดดีๆผสมผสานระหว่างภาพวาดพู่กันเดียว
กับพี่หมื่นตาได้ลงตามากๆเลยค่ะ

ถูกต้องน้าค้าบบบบบบบบบ