ความสุขอยู่ที่ใจจริงๆครับพี่ก๋า..

เมื่อก่อนทำงานที่กรุงเทพ...
ได้เงินไปเที่ยวดูหนัง กินข้าวที่ดีๆ อร่อยๆ
แต่ว่ากลับบ้านนอน...เช้ามาทำงาน ดูผู้คนบนรถไฟฟ้า..

ถามตัวเองว่าเรากำลังทำอะไรอยู่เนี่ย..
เราต้องการอะไร..เราอยากมีอะไร เราอยากเป็นอะไร
ถามตัวเองอยู่หลายอย่าง

สุดท้ายรู้ว่า...เราทำงานหาเงินมาซื้อความสุข
เราไม่ได้มีความสุขอย่างแท้จริงๆ
จึงหอบเสื้อผ้า...มาตั้งรกราก สร้างตัวสร้างกิจการใหม่ที่บ้านนอก..

จึงได้ใช้ชีวิตอย่างสงบ อยู่กับตัวเองมากขึ้น..
ความสุขอยู่ที่ใจครับ..ไม่ต้องรวย

พี่หมีก็ว่าทั้งสุขทั้งทุกข์ก็วนเวียนเป็นวงกลมอยู่ในหัวใจเราจริงๆค่ะ

แต่แหมไอ้เจ้าตัวทุกข์นี่มันวิ่งมาเร็วเดินออกไปช้ายังกับหอยทาก

ส่วนแม่ตัวสุขก็อ้อยสร้อยกว่าจะเดินมาได้แต่เวลาแม่จะไปงี้วิ่งฉิวยังกับเครื่องบิน

ไม่มีถามไถ่กันก่อนเลยสักครั้ง

หวัดดีจ้า...คุณแหม่ม

ความสุขสุดๆ
อยู่ที่ใจ.


เย็นๆมาใหม่น๊า

มาแจ้งข่าวให้ทราบว่า "ประตูสองบาน" ของก๊ะก๋า

ได้ลงหนังสือธรรมะใกล้ตัว ฉบับเช้าวันนี้แล้วนะคะ

//dungtrin.com/mag/ อยู่ในคอลัมน์

สัพเพเหระธรรม หรือคลิก //dungtrin.com/mag/?43.miscel

อนุโมทนาด้วยค่ะ

๐ การให้ธรรมเป็นทาน ชนะการให้ทั้งปวง ๐

เพีงแค่เห็นภูเขาเท่านั้นฤา

ที่ทำให้คุณลุงเปลี่ยน ...

.
.

อนุโมทนาด้วยนะคะ เรื่องประตูสองบาน

สวัสดีตอนเช้าค่ะพี่ก๋า

..เข้ามาเรียนรู้"ความสุข"จากหมื่นตาค่ะ ^_^

สวัสดียามเช้าค่ะพี่ก๋า

หมื่นตาวันนี้ดูมีความสุขจังเลยค่ะ
แต่อยากบอกหมื่นตาว่า ถ้ามีหกนิ้วได้ไม่สุขจริงหรอกค่ะ
เพราะนาห์เคยมีอาจารย์ที่สอนภาษาอังกฤาคนหนึ่ง
อาจารย์เขามีหกนิ้วค่ะ เวลาใครมองที่มืออาจารย์นาห์สังเกตเห็นว่าอาจารย์จะเอามือแอบทันที


ความสุขอยู่ที่ใจ
ไม่มีใครจะทำให้เราสุขหรือทุกข์มากไปกว่าใจเราเองค่ะพี่ก๋า

วันนี้มาแต่เช้าตามที่บอกไว้ เดี๋ยวราวๆสิบโมงจะออกไปหาดใหญ่ค่ะ อิอิ รู้นะคิดถึงไก่เบตงอีกละสิ

หนูบัวเคยอ่านเจอว่า สุข ก็คือความทุกข์ที่น้อยกว่า
สุขและทุกข์มันก็อยู่ตรงนี้ ที่ใจเราน่านแลเนอะ
ธรรมชาติมักคิดมาดีแล้ว ว่าควรให้อะไรเท่าไหร่
ถ้าเราดิ้นรนจะมีนอกเหนือจากนั้น เช่น หกนิ้ว
แน่ใจเหรอว่า จะมีความสุข ในเมื่อยังไม่รู้เลยว่า
จะใช้อีกนิ้วที่เหลือทำอะไรดี

มีความสุขมาก ๆ นะคะพี่ก๋าและมาดาม ก๋าน้อยโด้ยเน้อ

Hello - I like your answer "ความสุขอยู่ที่ใจ", respectably agreed.

ความสุขอยู่ที่ใจจริงๆ ค่ะ

พี่ก๋าคนหล่อๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอเชิญไปเจิมส์ที่บล็อกด้วยค่ะ

ไปแระ ค่ำๆจะเข้ามาใหม่นะคะ

คนที่ร่ำรวยความสุข
คือคนที่ได้รับทุกสิ่งทุกอย่างพอเพียงในความรู้สึกของตน

สวัสดียามเจ๊าเจ้าคุณก๋า
วันนี้ปี้จะไปส่งของอำเภอลี้เจ้า..
จะหายหน้าไปวันค่ำเลยเน่อ..
แวะมาเยี่ยมคุณก๋ากับอ้ายหมื่นต๋าเหียก่อน
ไปละเน่อ...

มา แว้ว ก้าบ

การใช้ชีวิตให้มีความสุขอย่างแท้จริง ทำอย่างไร
หมื่นตาคงตอบกระจ่างแจ้งไปแล้ว

อยากยกเรื่องที่เคยอ่านของ คุณนัฏกร อาชะวะบูล
ที่ลงในเวบ ไซด์หนึ่งมาบางส่วน ใจความเขียนไว้ว่า

ความจริงทุกข์กับสุขนั้น มีความเกี่ยวเนื่องเป็นเรื่องเดียวกันอยู่ เช่นเดียวกับ เย็นกับร้อน มีกับจน สว่างกับมืด

เย็นมาก ก็คือ ร้อนน้อย ร้อนมาก ก็คือเย็นน้อย
มีมาก ก็คือจนน้อย จนมาก ก็คือมีน้อย
สว่างมาก ก็คือมืดน้อย มืดมาก ก็คือสว่างน้อย นั่นเอง

หากเราพูดว่า “เปิดหน้าต่าง ให้แสงสว่างเข้ามา” หรือ “เปิดหน้าต่างให้ความมืดออกไป”
ทั้ง 2 ข้อความนี้ ก็คงได้ความหมายอย่างเดียวกัน

ตามหลักวิชาฟิสิกส์ ร้อนกับเย็น เป็นเรื่องเดียวกันซึ่งพิสูจน์ได้โดย นำชามมา 3 ใบ ใบซ้ายสุดใส่น้ำร้อนที่ร้อนพอทนได้ ใบกลางใส่น้ำอุ่น ใบขวาสุดใส่น้ำเย็นจัด เอามือซ้ายจุ่มลงในใบซ้ายมือ มือขวาจุ่มลงในใบขวามือ ความรู้สึกของประสาทมือ จะบอกเราว่า น้ำในชามซ้ายนั้นร้อน ในชามขวานั้นเย็น แน่นอน ต่อไป ยกมือทั้ง 2 ข้าง จุ่มลงในชามใบกลางพร้อมกัน ความรู้สึกจากประสาทมือทั้งสองของน้ำในชามใบกลางนั้นต่างกัน มือซ้ายจะรู้สึกว่าน้ำนั้นเย็น แต่มือขวาจะรู้สึกว่าน้ำนั้นร้อน ฉะนั้น น้ำในชามใบกลาง จึงทั้งเย็นและทั้งร้อน ในขณะเดียวกัน จากการทดลองมานี้ จะเห็นได้ว่าเย็นน้อยลง ก็คือร้อนมากขึ้น ร้อนน้อยลง ก็คือเย็นมากขึ้น ดังนั้น ร้อนมาก ก็เท่ากับเย็นน้อย ร้อนน้อย ก็เท่ากับเย็นมาก หากไม่มีร้อนเลย ก็คือเย็นสูงสุด

ฉันใดก็ฉันนั้น ทุกข์กับสุขก็เช่นเดียวกัน ทุกข์มาก ก็คือเรื่องเดียวกันกับสุขน้อย ทุกข์น้อย ก็คือเรื่องเดียวกันกับสุขมาก ถ้าทุกข์ไม่มีเลย คือหมดทุกข์ นั่นคือความสุขสูงสุด นั่นเอง


ความดับสนิทแห่งกิเลสและกองทุกข์ เป็นความสุขสูงสุด

(Extinction of evil and suffering is infinite bliss)

ผมนึกว่าความสุขของมาดามอยู่ที่ เพชร ซะอีก..
ไม่ต้องรวย แค่ขอมีเพชรเยอะๆให้เชยชมก็พอ ฮิฮิ


สำหรับผมได้มีงานทำ...พอเลี้ยงรายจ่าย
ได้ออกกำลังกายอย่างที่เราชอบ...
ได้มีเพื่อนๆที่จริงๆใจ..

ความสุขแค่นี้ก็พอ...
แต่ความผมไม่ยึดติดหรอกครับ
มันอยู่กับเราได้ไม่นาน ขนาดมีสุขอยู่ก็มีความทุกข์อยู่ด้วยเช่นกัน
กลัวว่าความสุขจะอยู่กับเราได้ไม่นาน...

ไม่มีความสุขแท้ๆหรอกเนอะ..

ความสุขอยู่ที่ใจจริงๆค่ะ..คุณก๋า...
ยอดชายนายหมื่นตาสอนถูกมากๆเลย..

ปัญหาของเรา เมื่อเทียบกับของคนอื่น อาจจะเล็กนิดเดียว...
แต่ก็เหมือนกับผงเข้าตาอะค่ะ..คุณก๋า....ยังเขี่ยออกไม่ได้
ต้องรอกระจกมาส่อง แล้วเขี่ยมันออกไป....

ถึงวันนี้ จะทุกข์ใจบ้าง....แต่ก็ยังพอมีความสุขหลงเหลืออยู่ในชีวิตช่วงนี้ค่ะ....
จะเก็บเกี่ยวความสุขที่มีก่อน
แล้วจะหาทางล้างทุกข์ที่เหลือให้หมด....ก่อนจะเพี้ยนกว่านี้ 555

เห็นด้วยครับว่าความสุขสุดๆอยู่ที่ใจ

ช่วงนี้ ปัญหาต่างๆของผมก็ยังมีอยู่เหมือนเดิม

แต่ผมรู้สึกว่าผมกำจัดความเครียด หรือกำจัดปัญหาแล้วกลับเข้าสู่โหมดสบายๆได้เร็วขึ้นกว่าเมื่อก่อน

เพราะทุกอย่างมันอยู่ที่"ใจ"อย่างที่พี่ก๋าว่าจริงๆครับ

ความสุข อยุ่ที่ใจจริงๆค่ะ พี่ก๋า...และใครสามารถเรียนรู้ได้ว่าความสุขอยู่ที่ใจได้เร็วเท่าไหร่ คนนั้นก็จะมีความสุขเร็วขึ้นเท่านั้น

หมวยเห็นด้วยในสิ่งที่หมื่นตาบอก ถ้าเราสามารถยอมรับสิ่งที่ไม่ถูกใจเรา สิ่งที่อยากให้เป็น อยากให้เกิดกับเรา แต่มันไม่เกิด เราก็จะมีความสุข

ตอนหมวยวัยรุ่น หมวยคิดว่า การจะมีความสุขคือ การได้รับการยอมรับในกลุ่มเพื่อนด้วยการใช้ของแพงๆ แน่นอนทำให้หมวยใช้เงินเก่งมาก เพราะ ตอนนั้นเราคิดไปเองว่า ถ้าใช้ของไม่มียี่ห้อ คนอื่นจะดูถูก แต่นานพอสมควรนะคะ กว่าหมวยจะเรียนรู้ว่า จริงแล้ว ไม่มีใครเค้าสนใจหรอกว่า เราจะใช้กระเป๋าใบละเท่าไหร่ ใส่เสื้อยี่ห้ออะไร ทุกอย่างที่เราคิดว่าเค้าจะสนใจนั้น เราคิดไปเองทั้งนั้น หมวยต้องมาคิดอีกว่า ทำไมเราถึงคิดแบบนั้น สรุปแล้วก็คือ หมวยขาดความเชื่อมั่นในตัวเอง เลยต้องหาวัตถุมาเสริมความมั่นใจ ก็เลยค่อยๆปรับตัว ค่อยเป็นค่อยไป ในที่สุด หมวยก็ใช้ใบละ 199 บาทได้ และหมวยก็มีความสุขดี และก็ไม่เห็นมีใครรังเกียจ...ดังนั้น...หมวยคิดว่า ความสุขมันไม่ได้อยู่ที่กระเป๋าราคาแพง เสื้อผ้าราคาแพง มันอยู่ที่ตัวเราทำในสิ่งที่ถูกที่ควร ไม่เดือดร้อนคนอื่น และ ตัวเอง รวมทั้งการเปิดใจ และ มองโลกในแง่บวกต่างหาก...เมื่อหลุดตรงนั้นมาได้ ชีวิตหมวยสบายใจขึ้นมากทีเดียว ยิ่งมีน้องวินนี่ย์ ก็ยิ่งเพิ่มความสุขในชีวิต ให้ทุกวันเป็นวันที่มีความหมาย...อีกไม่นาน พี่ก๋าก็จะมีเหมือนกัน...สงสัย รูปลูกล้น blog แน่ๆ

แวะมาเยี่ยมพี่ก๋า และทักทายหมื่นตาค่ะ

ทุกข์ หรือสุข อยู่ที่ใจเราเอง....

เอาภาพกาแฟมาฝากค่ะ ให้พี่ก๋าดูเฉยๆ แกล้มน้ำชา งุงิ


glitter-graphics.com

ไก่สามขา กะมือหกนิ้ว
...มันก็มีอยู่นะก๋านะ

อ้าว ...นั่นไม่ใช่ประเด็นเหรอ?

อืม ..เข้าใจแร๊ะ สุขสุดๆ ...

ลืมตอบ ..หนังสือใหม่ค่ะ พิมพ์ปีนี้เอง
ของสํานักพิมพ์นี้วางขายไม่เยอะ

เป๋อซื้อที่งานหนังสือ เป็นงานประจําปีสุดรักจินๆ

หวัดดีตอนเที่ยงค่ะ
เพิ่งได้มีเวลาเข้ามาแต่ยังไม่ได้อ่านเลยค่ะ
ขอทักทายและตอบคำถามเมื่อวานก่อน

ที่เครียดเรื่องทีซีสอ่ะค่ะ
เพราะว่า อาจานไม่สนใจเลย ติดต่อไม่ได้ ส่งเมลล์ไปก็ไม่ตอบกลับ โทรไปก็ปิดเครื่องหน่ะค่ะ แล้วเราหน่ะทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย เลยไม่มีเวลาไปดักรออาจานในเวลาราชการหน่ะค่ะ

เพื่อนๆคนอื่นสอบโครงร่างไปหมดแล้วแต่เรายังไม่เสร็จเลย ตอนนี้ก็นั่งทำอยู่คนเดียวหน่ะค่ะไม่รู้ว่าถูกผิดยังไงเหมือนกัน...อาจจะเดินไปช้ากว่าคนอื่นเล็กน้อย แต่ก้ยังดีที่มีพี่ๆเพื่อนๆที่เรียนด้วย โทรมาถามข่าวคราวและให้กำลังใจ

จิงๆแล้วเรื่องเรียนโท มันเป็นความตั้งใจที่อยากเรียน เป็นสิ่งแรกในชีวิตที่ตัดสินใจเลือกเองเลยค่ะ เพราะตอนเรียนป.ตรีก็เลือกคณะไปตามคะแนนเอ็นที่ได้ ลดหลั่นตามลำดับ พอมาติดคณะนี้ก็เรียนๆไป ไม่รู้ว่าชีวิตอยากเป็นหรืออยากทำอะไร..จบมาก็ทำงานตามที่เรียนมา

แต่ที่เลือกเรียนอันนี้ก็ไม่ได้คิดว่าอยากทำงานด้านนี้นะคะแต่เพราะว่าอยากรู้เลยมาเรียน ไม่อยากมานั่งเสียดายว่า อยากเรียนแต่ทำไมไม่เรียน หน่ะค่ะ...

ตกลงไม่ใช่พระใช่มั๊ยคะ

ขอบคุณสำหรับสัพเพเหระธรรมดีๆ ในประตูสองบานด้วยนะคะ

สาธุ

คนเฮาปี้ว่ามันตึงมีทั้งสุขและทุกข์ปนกันไป

มันอยู่ตี้เฮาจะเลือกอยากมีแบบไหมนักกว่ากัน

ปี้เป็นคนตี้เสียอยู่อย่าง ปี้เป็นคนตี้ตรง

ปากกับใจ๋จะตรงกั๋นขนาด ชอบก็คือชอบ

บ่าชอบก่อคือบ่าชอบ บ่าชอบโกหกใค๋

(ขนาดเล่นเกมส์ออนไลน์กับละอ่อนๆ ถามอายุ
หื้อปี้พิมพ์ 15 ปี้ยังบ่ากล้าเลย ฮิ ฮิ)


แต่ในบางครั้งในชีวิตจริงมันกะยะแบบนั้นบ่าใด้ตึงหมด

บ่าเดี่ยวนี้ปี้กะพยายาม เก็บไว้ในใจ๋ผ่อง

เพราะบางอย่างตี้เฮากึดอยู่ในใจ

บางทีมันกะอู้ออกมาบ่าใด้เหมือนกัน

ขอบคุณที่แวะไปทักทายค่ะ

ขอบคุณหมื่นตาด้วยค่ะที่นำข้อคิดดีๆ มาฝาก ความสุขอยู่ที่ใจ ใช่เลยค่ะ จะทุกข์ก็เพราะใจของเราเอง แต่หมื่นตาเก่งนะคะ แค่มองทิวเขาแล้วก็พลันเข้าใจในสัจธรรม หวังว่าทุกคนคงจะเข้าใจเหมือนอย่างหมื่นตานะคะ

ผมกินข้าวแล้วครับคุณก๋า

ส่วนใหญ่กินอาหารถุงหรืออาหารกล่องซะส่วนใหญ่

เที่ยงมาก็นั่งกินข้าวอยู่ในห้องเล็กๆ
มองฝาผนัง.....ไม่ค่อยเจริญอาหารเท่าไหร่

อยากห่อข้าวไปนั่งกินบนยอดเขาแบบในรูปที่หมื่นตามองเห็นมั่งจัง
ท่าทางจะเจริญอาหารน่ะครับ

ตอนนี้ดำรงชีวิตเยี่ยงปลาในโถแก้วครับคุณก๋า

สุขที่แท้จริงอยู่ที่ใจเราเองค่า

ถ้าเราพอใจกะสิ่งที่เรามี สิ่งที่เราเป็น เราก้อจาเป็นสุขค่ะ


ปล. มาม่านรก เจ้านั้นล่ะค่ะ อร่อยมากเลย
ย้ายแล้วหรอถึงว่า เมื่อมีนานี้ไปแล้วไม่เห็นร้านเปิด

เลยไปหม่ำบะหมี่ไข่หลังมอชอแทนอ่ะ อิอิ

สวัสดีหลังมื้อเที่ยงค่ะ..คุณก๋า

...ความสุขอยู่ที่ใจ...

ตอนนี้กำลังทำอย่างที่หมื่นตาบอกอยู่ค่ะ (รู้สึกช่วงนี้ความสุขหายไปเล็กน้อย ไม่ได้ๆๆ ต้องเอามันกลับมาให้เร็วที่สุด)

นี่ขนาดมือเจ็บ....ยังเป็นแฟนเหนียวแน่น ไม่เข้าไม่ได้อ่ะ 55++


เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าคุณก๋าส่งประกวดเพลงของพี่โอมนั่นด้วย
เมื่อคืนก้อร้องค่ะ โดยคุณสันต์ ภิรมย์ภักดี ค่ะ
เพลงนี้ทำนองเพราะเนอะ

งั๊นขอถามเลยว่า พอรู้ว่าเพลงที่ส่งประกวดไม่เข้ารอบ คุณก๋าเสียใจมั๊ย และมีวิธีคิดจัดการกับความรู้สึกนั้นยังไง


อันนี้ถาคุณก๋านะ ยังไม่ถามหมื่นตาค่ะ อิอิ

พิมพ์ลำบากมั่กๆ แต่ใจสู้ 55++

เมื่อเด็กอยากโต
เมื่อโตอยากเป็นผู้ใหญ่
เมื่อเป็นผู้ใหญ่
อยากหยุดแค่นั้น
แต่หยุดไม่ได้
เพราะงั้น..
หาสุขใส่ตัวและคนรอบข้าง
เพราะ คนรอบข้างมีความสุข
เราก็สุขไปด้วย
อิอิ

ว่าแต่มีด้วยหรอ คนที่ทุกข์อยากมีหกนิ้วนะ
พี่รันเห็นมีแต่ทุกข์อยากมีรถเบ็นซ์ กันทั้งนั้น
อิอิ

พี่ก๋า...พู่กันเดียวของพี่มีอะไรให้เพื่อนผมดมเปล่าเนี่ย..

บ้าพลังไปกันใหญ่แล้ว...
อัพBlogกระจาย..ไม่เกรงใจเพื่อนฝูงเลย
หรือว่าเป็นโรคติดต่อ...
ต้องเรียกฝ่ายป้องกันและปรามปรามมาตรวจหน่อยแล้ว...

ตั้ง "สติ" ใช่มั้ยคะ

ปล.ขอบคุณค่ะที่ชมรูปที่บล็อค (ภาพเข้ากับบล็อคของคุณก๋าพอดี) จะบอกว่าคนที่เดินในภาพน่ะ จขบ.เองหล่ะ อิอิ

จ้า ความสุขอยู่ที่ใจ
เห็นทีพี่จะต้องอัพบล็อกถี่ ๆ บ้างแล้ว
มัวแต่อัพข้อมูลของร้านอยู่น่ะ

ใกล้คลอดแล้วใช่มั้ยคะ คงตื่นเต้นมาก

หวัดดีอีกครั้งค่ะ
ขอบคุณสำหรับคำพูดดีๆนะคะ
จะพยายามให้เต็มที่ค่ะ

จิงๆที่ทายถูกว่าพี่ก๋าจะเขียนเรื่องไร
ก็ไม่ได้ใช้กระแสจิตอะไรหรอกค่ะ
แค่รู้สึกว่า มันเป็นเรื่องที่ต่อยอดมาจากเมื่อวานหน่ะค่ะ..
หรืออาจจะเป็นเรื่องที่เราคุยกับพี่ก๋าไว้
แล้วมีประเด็นใหม่ๆให้พี่ก๋าเขียนบล๊อกต่อหน่ะค่ะ

ว่าแต่กำหนดวันคลอดก๋าน้อยรึยังคะ...

เอาขนมมาฝากคุณก๋า คุณภรรยา และน้องก๋าน้อยยามบ่ายค่ะ

Very good ka.

ตอนนี้ยอมรับเลยอ่ะค่ะว่ากำลังยึดติดกับบางอย่าง
เพราะคิดว่าถ้าสิ่งที่ยึดติดมันผ่านไปได้แล้ว
ก็คงไม่มีอะไรแล้วล่ะคะ ...

แต่ เอ ใครเค้าจะคาดหวังหรื่อรู้แน่ว่า
ถ้ามันผ่านพ้นไป มันจะไม่มีปัญหาอีก

นั่นสิค่ะ ไม่มีหรอก ..


เฮ้อ ห้ามไม่ให้ยึดติดบางสิ่งนี่มันก็ยากนะค่ะ
แต่ว่าถ้ายึดๆ วางๆ หนักๆ ก็ปล่อย พอไหวค่ะ

มาแล้วค่ะพี่ก๋า รีบมาตามคำบอกเลย

....

อ่านที่พี่ก๋าตอบแล้วได้คิดอะไรขึ้นมาทีเดียว
ถ้าถามว่าจะใช้ชีวิตอย่างไรให้มีความสุขอย่างแท้จริง
ก็ต้องถามก่อนด้วยว่า ทำไมเราไม่มีความสุข?
สาเหตุของความทุกข์ในปัจจุบันของตัวเองคืออะไร
ซึ่งไม่ว่ามันจะคืออะไรนั้น เมื่อเรารู้ว่ามันคืออะไร
การจะปล่อย การจะวาง และไม่เกาะกุมเอาไว้ก็ง่ายขึ้น

และแน่นอน นอกจากรู้ว่าสาเหตุความทุกข์คืออะไร
ยังรู้ด้วยว่า ความทุกข์นั้น จริง ๆ แล้วเกิดจากอะไร
ก็คือเกิดจากใจที่ไม่นิ่ง คิดสับสน วนเวียน วุ่นวาย
เหมือนยืนอยู่บนทรงกลมเหมือนที่พี่ก่าว่านั่นแหละ
มีทุกอย่างแต่ก็เหมือนไม่มีอะไร ทำงานไปวัน ๆ
ตั้งคำถามตลอดเวลาว่าชีวิตคืออะไร ทำไมทุกข์ ฯลฯ

แล้วจุดเปลี่ยนของคนแต่ละคนก็ไม่เหมือนกันนะคะ
หมื่นตาอาจจะไปเที่ยวแล้วเห็นภูเขากว้างใหญ่
จึงสามารถปล่อยความทุกข์ให้ออกไปได้อย่างง่าย
เห็นความใหญ่โตของภูเขาแล้วเห็นความทุกข์ตัวเองเล็ก
(เขาที่จิ้วไจ้โกวหรือเปล่าคะเนี่ย หมื่นตา)

ส่วนการตื่นรู้ของใครคนอื่น ก็อาจจะแตกต่างกันออกไป
จุดปล่อย จุดวาง อาจจะไม่เหมือนกัน แล้วแต่ใครจะโดนอะไร
อย่างที่พี่พู่ว่าค่ะ ยึด ๆ วาง ๆ หนัก ๆ ก็ปล่อยยังพอไหว
อาจจะยังไม่สะดุ้งรู้เหมือนหมื่นตาก็เป็นได้นะคะ ยังไม่เจอ
แต่พยายามจะค่อย ๆ ปล่อย ค่อย ๆ วางไปเป็นทีละขั้น
อาจจะไม่ทันควันพลันด่วน แต่วันนึงก็อยากจะปล่อยได้หมดค่ะ
อย่างน้อยที่สุดนะ วันนี้ปอยก็รู้แล้วว่าความทุกข์เกิดจากอะไร
แล้วความทุกข์ของปอยคืออะไรค่ะพี่ก๋า...

ส่วนจะปล่อยวางอย่างไรนั้น ขอให้มันค่อยเป็นค่อยไปก็แล้วกัน
ขอบคุณพี่ก๋าและหมื่นตานะคะ ที่พาไปรู้จักความสุขที่แท้จริง
ขอบคุณมากเลยค่ะ

ยินดีด้วยสำหรับ "ประตูสองบาน" นะคะ

ตามไปอ่านมาแล้วค่ะ
เคยอ่านในบลอคแล้ว จำได้
ชอบเหมือนกัน