วันนี้จะเทพหรือปล่าวน๊อ
อิอิ

เหอ ๆ ๆ ยังเทพอยู่ครับ

เฮียฮะ ผมลืมเอา กลับบ้าน เลยยังไม่ได้ up blog ให้นะเฮีย

**** 8 วินาที
กรี๊ดสสส





ทำไมเจ้าโยไม่มาให้คะแนนพิเศษในเดือนนี้นะ

ชอบ Blog วันนี้จัง

ทำไมเจ้าโยไม่มาให้คะแนนพิเศษในเดือนนี้นะ

โดย: เพลงเสือโคร่ง

...
...
...

เดือนนี้พักร้อนครับพี่กิ๋ว ...... อีกอย่างต้องรอเฮียก๋าก่อหนี้ก้อนใหม่มาเป็นรางวัลก่อนครับ

ชิสสส
ลูกตะใภ้ก็หาย
อเล็กซ์ก็เป็นไข้ด้วย

ได้เจิมวันนี้ค่อยหายเหนื่อย
อิอิ

ระหว่างที่อ่านบล็อกของพี่ก๋า พี่ชายที่แสนดี
หมูอ้วนก็กำลังคุยโทรศัพท์กับแม่อยู่คะ กับคำถามที่ว่า

"วาจาพ่อแม่นั้นศักดิ์สิทธิ์"

สำหรับตัวหมูเองมันคือคำอวยพรที่มีค่าที่สุด
ไม่ว่าหมูจะเริ่มทำอะไรก็ตาม ที่มันสิ่งแปลกใหม่สำหรับหมู
หมูจะโทรหาพ่อกับแม่ เพื่อขอรับคำอวยพร
วันเกิด วันปีใหม่ วันพ่อ วันแม่ คนแรกที่หมูโทรหาก่อนใครก็คือ พ่อ กับ แม่
เพื่อรับคำอวยพรดีๆ หรือทุกวันนี้ก่อนที่จะวางสายทุกครั้ง แม่มักจะพูดเสมอว่า
โชคดีนะลูก มีความสุขนะลูก นั้นหมายความว่า หมูก็จะมีแต่ความสุขและความโชคดี

พูดเรื่องวาจาภาษาในครอบครัวแล้ว หมูขอเสริมสักนิด
หมูเคยเห็นครอบครัวขอเพื่อนๆ บางคน เวลาพ่อแม่พูดกับลูก หรือพี่น้องพูดจากันเอง
จะมีแต่คำสมัยพ่อขุนฯ พ่อเรียกลูกไอ้นั้น ไอ้นี่ แม่เรียกลูกอีนั้น อีนี่
หรือน้องเรียกพี่ว่าไอ้... พี่เรียกน้องว่าอี... หมูฟังแล้วไม่ค่อยจะชอบใจเลยพี่ก๋า

ก็ทราบดีนะคะว่าครอบครัวแต่ละบ้านไม่เหมือนกัน แต่หมูว่าครอบครัว
เป็นพื้นฐานของสังคม ถ้าคนในบ้านพูดจากันไม่ดี ออกไปนอกบ้านก็คงเป็นเหมือนกัน
หรือเป็นเพราะว่าบ้านหมูไม่พูดกันแบบนั้นก็ไม่ทราบ มันเลยทำให้หมูไม่ชอบ

สวัสดีเช้าวันอังคารจ้า พี่ก๋าที่รัก

เรื่องนี้ทำให้มันย้ำความคิดของเราว่า
พ่อแม่ มีอะไรก็พูด บอก ให้ลูกได้ยินอยู่เสมอๆ
อย่างถ้าพ่อแม่รัก ... ก็บอกลูกบ้าง ไม่ใช่ว่า
เก็บเงียบ ไม่บอกกัน อันนี้ลูกเด็กๆ ก็คงไม่เข้าใจ
และคิดไปเองว่า พ่อแม่รักตัวเองหรือเปล่าหนอ ..

หรือว่าไม่ ลูกเก่งก็ต้องชม .. อันนี้สำคัญเลยนะค่ะ
อย่าไปคิดว่า "ชมแล้วเหลิง" เพราะเดี๋ยวนี้
การชมมันไม่ได้ส่งเสริมให้เหลิงหรอก เพราะมัน
จะเป็นกำลังใจต่างหากให้ลูก ให้เด็กและคนได้ยิน
นั้นเข้าใจว่ายังมีคนที่คอยมอง คอยดูแลเราอยุ่ ...


คำพูดพ่อแม่ การกระทำของพ่อแม่ และทุกๆ อย่าง
ของพ่อแม่นั้น แน่นอนค่ะว่า มีผลต่อลูกจริงๆ

.................


เรื่องบวชแล้วไม่สึก ... ตอนนี้อาจจะไม่ใช่แล้วเน๊าะ
แต่ว่าตอนนี้บวชไปก็มีภาระหลายอย่างที่ต้องคิดถึง
ถ้ายังไม่ได้แต่งงานบวชก็ดีเพราะมันก็สะดวกหลายอย่าง
แต่ว่าหลังจากนั้นแล้วก็จะหาโอกาสยากล่ะคะ

แต่จะว่าไปแล้ว ถึงจะไม่ได้บวช แต่ถ้าเราคิดว่าเราเรียนรู้
การใช้ชีวิตตามพระธรรมคำสอน ก็ไม่จำเป็น

คนดีไม่ได้อยู่ที่สถานที่ หรอกค่ะ เพราะคิดว่าเราเข้าใจ
ชีวิตบ้าง เข้าใจหลักธรรมเอาไว้ดำเนินชีวิตบ้าง ไม่จำเป็น
ต้องอยู่ในวัดหรอก เรียนรู้เอาข้างนอกก็ได้ ...

ขอบคุณสำหรับหนังสืออีกครั้งนะคะ อ่านแล้วขึ้นใจเลย
ตอนนี้กลับมาจับปากกาสีอีกรอบ เอาไว้อ่านและเน้น
อะไรจะได้จำได้ดีขึ้นค่ะ

น้ำตาซึม ๆ ปริ่ม ๆ และขนลุกซู่เลยล่ะค่ะ

สิ่งที่เขียนวันนี้โดนอกโดนใจเป็นที่สุดเลยทีเดียว
ก่อนที่เราจะไปเรียกร้องให้พ่อแม่มาเข้าใจเรา
เราเข้าใจพวกท่านแล้วหรือยังมากกว่า...เปล่าเลย
มีแต่จะเรียกร้องเอาแต่สิ่งที่เราต้องการ
หงุดหงิดที่บ่น รำคาญที่มาทำหยุมหยิมใส่
น้อยใจที่มาวุ่นวายและไม่เชื่อใจกันเสียที

แต่หารู้ไม่...รับรู้ได้หรือเปล่า ถึงความปรารถนาดีเบื้องหลัง

ขอบคุณนะคะ สำหรับการเตือนสติยามเช้า...


สวัสดียามเช้าด้วยค่ะพี่ก๋า และมาดาม

(ดุ่บดั่บ กำลังอยู่ในห้วงแห่งความอึมครึม)

โอ...มีการตามใจผู้อ่านอีกต่างหาก น่ารักจริง ๆ ค่ะ

ขอรีเควสไม่ขัดศรัทธาเจ้าของบลอคค่ะ
อยากดูภาพวาดค่ะพี่ก๋า ไม่ค่อยได้ดูเท่าไหร่เลย
ส่วนใหญ่จะเป็นภาพถ่าย งานเขียนและกวีมากกว่า
ภาพวาดอะไรก็ได้ค่ะ...อยากดู

อยากรีเควสเพลงด้วยค่ะ เพลงของครูจรัลนี่แล
วันก่อนไปเปิดหนังสือเพลง เจอเพลง "บ้านบนดอย"
เป็นเพลงที่เคยร้องสมัยก่อนเหมือนกัน...
เห็นแล้วอยากฟังอีกน่ะค่ะ...แต่ถ้ายุ่งก็ไม่เป็นไรนะคะ
ถ้าเกิดว่านึกอยากจะร้องขึ้นมาบ้าง ก็อยากจะฟังอ่ะค่ะ
อิอิ

ขอให้เป็นวันดี ๆ ค่ะพี่ก๋า

อ่ะ โดนใจมากมาย

อ่านแล้วรู้สึกผิด
พี่เป็นคนขี้โมโห หงุดหงิดง่าย
บ่อยครั้งที่
ว๊ากๆน๊อตหลุดเอากับลูก

คนรอบข้างต้องเตือนบ่อยๆว่า
อย่าใช้อารมณ์
เวลาเค้าทำผิดก็ต้องบอกต้องสอน
แต่อย่ามีโทสะ

ตอนเด้กๆก็เคยรู้สึกเสียใจนะ
เวลาที่แม่ว่าพี่ขี้เหร่อย่างนั้นอย่างนี้
แต่แม่ก็ชอบพูดเสมอว่าพี่ฉลาดอย่างนี้อย่างนั้น
โฮะๆ มันเลยพอแก้เกมกันไปได้บ้าง

พี่ว่าการที่ผู้ใหญ่เค้าว่าวาจาพ่อแม่นั้นศักดิ์สิทธิ์
ก็เพราะพ่อแม่เลี้ยงดูลูก
เป็นคนอบรมสั่งสอนลูก
วาจา การกระทำย่อมมีผลต่อการเจริญเติบโต
และการสร้างบุคลิกภาพของลูกๆ

คำพูดพ่อแม่
จะดีหรือไม่ดี
เสียงมันย่อมก้องกังวานและดังกว่าเสียงคนอื่น

ชมแล้วเดี๋ยวจะเหลิง
เพราะการชมไม่อยู่บนพื้นฐานของเหตุและผล
อะไรผิดเราก็ต้องว่าผิด
แต่ให้เค้ารู้สึกว่า
การยอมรับผิดนั้นก็เป็นความกล้าหาญอย่างหนึ่งเหมือนกัน

ตอนนี้พี่เลี้ยงเจ้าอเล้กซ์ต้องปรับกลวิธีใหม่
เพราะเจ้านี่เค้าฉลาดเหลือเกิน
แต่ความรู้มันต้องคู่คุณธรรม
เฮ้อ บ่นไปก็ยิ่งเหนื่อย
ไปล่ะจ๊ะ

ไม่เคยมั่นใจอะไรเท่ากับความรักจากพ่อและแม่เลยค่ะ

รักที่มีแต่ให้และปรารถนาดีเสมอมา

ไม่สามารถตอบแทนคุณท่านได้

นอกจากความกตัญญูเท่านั้น ...

ซาบซึ้งอีกรอบกับสิ่งที่แปะให้ที่บลอคค่ะพี่ก๋า

น่ารัก

ที่อึมครึมไม่ได้อะไรค่ะ...เพราะว่าสิ่งที่พี่ก๋าเขียน
มันทำให้นึกถึงอดีตและพ่อแม่กับสิ่งที่เราทำ
อึมครึมเพราะกำลังทบทวนกับเรื่องราวมากมาย
อึมครึมเพราะความรู้สึกอยากแก้ไขและเปลี่ยนแปลง
และทำอะไรก็ตามให้มันดีขึ้นให้กับท่าน...

ขอบคุณค่า

วาจาพ่อแม่จะศักดิ์สิทธิ์หรือไม่ ก็ขึ้นกับลูกน่ะแหละ อิๆ

พูดถึงประโยคนี้
"ช่องว่างที่เกิดจากความเข้มงวด อำนาจ และความคาดหวัง"
^
^
เมื่อไม่กี่วันนี่เอง ก่อนสอบปลายภาค ลูกพี่เอาแบบสอบถามจากทางโรงเรียนมาให้เซ็น
มีทั้งส่วนที่ให้พ่อแม่ตอบ และส่วนที่ให้เด็กตอบเอง

ในส่วนที่ให้เด็กตอบ มีอยู่ข้อนึงที่เค้าถามประมาณว่า การเลี้ยงดูของที่บ้านเป็นแบบไหน

ก.กวดขัน ข.สบายๆ ค.ยืดหยุ่น ง.ปล่อยปละละเลย

ในความคิดของพี่ซึ่งเป็นแม่ พี่คิดว่าต้องเป้นข้อ ค. ยืดหยุ่น (ที่จริงออกจะย้วยซะด้วยซ้ำ)

แต่ลูกพี่ตอบข้อ ก. กวดขัน

มุมของแม่ กับมุมของลูก มันคนละมุมจริงๆ

แหม...แต่วันนี้พี่กิ๋วโชว์ความเทพอีกแล้ว
8 วินาที โห....ผมยังไม่ทันคลิ๊กกลับมาดูบล็อกตัวเอง
พี่กิ๋วก็เจิมได้ซะแล้ว


มีอะไรที่เหนือกว่าเทพอีกมั้ยเนี่ย

โดย: ก.วรกะปัญญา (กะว่าก๋า

...
...
...

พี่กิ๋วไงฮะ

ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

โดนแบนได้ไงฟระ ไม่มีคำไม่สุภาพซะหน่อย

บล็อกนี้เค้าแบนเฉพาะคนสวยเรอะ

^
^


ผมนึกว่าหมวกครับพี่โย

จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก

พี่พจมาปาดซะงั้น
ผมจาทิ่มพุงนายโยอ่ะ 555555

เดี๋ยวผมไปกู้เม้นท์มาให้นะครับป้าคนสวย 55555

ชมแล้วเดี๋ยวจะเหลิง
เพราะการชมไม่อยู่บนพื้นฐานของเหตุและผล

โดย: เพลงเสือโคร่ง

....
....
....

ขออนุญาตเห็นด้วยกับพี่กิ๋ว "บางส่วน" ครับ

จริงครับว่าชมแล้วมักจะเหลิง แต่ถ้าไม่ชมเลย ผมว่าก็ไม่ดีครับ

คือ ... อันนี้ผมไม่ได้ว่าพ่อแม่หรือญาตหรือครูอาจารย์ที่ผ่านมาในชีวิตนะครับ

แต่ชีวิตตอนเด็ก ๆ ผมได้รับคำชมน้อยมาก

น้อยจนผมคิดไปเองว่า ..... ที่เราทำน่ะมันดีจริงหรือเปล่า เพราะไม่เห็นมีใครบอกเลยว่า มันดี มันใช้ได้

มันเลยทำให้ผมไม่ค่อยมีความมั่นใจในตัวเองอยู่ทุกวันนี้น่ะครับ ผมมักจะคิดอะไรร้าย ๆ นำมาก่อนเสมอ ถ้าไม่มั่นใจจริง ๆ ว่ามันไม่มีอะไรแล้วล่ะก็ ความคิดของผมมันจะวิ่งดิ่งลงเร็วมาก คาดหวังสิ่งที่เลวร้ายที่สุดทั้ง ๆ ที่เรื่องจริงมันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น ผมเข้าสังคมไม่เป็น เพราะมัวแต่กลัวว่า ตัวเองไม่มีอะไรดีเท่าคนอื่น ซ฿งแม้ตอนนี้จะไม่ได้คิดอะไรสุดขั้วขนาดนั้นแล้ว แต่พอเจอเรื่องแย่ ๆ เจอสถานการณ์แย่ ๆ หรือเจอเรื่องที่ไม่เข้าใจ หาทางออกไม่ได้ ความคิดพวกนี้มันก็กลับมาอย่างช่วยไม่ได้

ความจริงผมก็ไม่ได้ต้องการให้ทุกคนมาบอกว่าผมเก่งที่สุด เยี่ยมที่สุดหรอกครับ เพราะผมก็รู้ดีมาตั้งแต่เด็ก ๆ ว่า ยังไงเสีย มันต้องมีคนที่เก็งกว่าเราเสนอ และการชมแบบนั้น มันก็ไม่ได้อยู่พื้นฐานของเหตุและผลแบบที่พี่กิ๋วว่าไว้

แต่ผมว่า ผู้ใหญ่น่าจะแสดงการรับรู้ (Acknowledge) ถึงสิ่งที่เด็กทำได้ดีอย่างเป็นทางการบ้างน่ะครับ อย่างน้อยก็พูดว่า ที่ทำไปน่ะดีแล้ว แล้วค่อยหาโอกาสภายมาเสริมว่าน่าจะทำอะไรให้ดีขึ้นอีก

มันน่าจะส่งเสริมให้เด็กภูมิใจในตัวเองมากขึ้นครับ

วันนี้มาแนวปกติ ไม่ใช้พลังจิตแล้ว...
เพราะคนบางคนปิดเครื่องรับสัญญาณ แล้วตีความเข้าข้างตัวเอง อิอิอิ


เด็กหนึ่งคนเกิดจากคนสองคน....
คนสองคน....พ่อและแม่
ทำให้เกิด...เลี้ยงดูและเอาใจใส่...สั่งสอนอบรม...แนะนำและส่งเสริม

เฝ้าดู...รอคอย...คาดหวัง...
หวังให้ลูกเติบโต เป็นคนดี ประสบความสำเร็จ ฯลฯ....

สิ่งสำคัญคือวิธีการ แนวทางที่จะทำให้บรรลุผล
ความปรารถนาดีเป็นเพียงฐานรากของการสร้างมนุษย์
...แต่การก่อร่างในแต่ละขั้นตอนก็เป็นสิ่งสำคัญไม่น้อยไปกว่า
...ตรองดูก่อนในเรื่องสำคัญ....ว่าจะทำอย่างไรให้ดีที่สุด
...ตรองดูก่อนอย่าใช้อารมณ์...อย่าปล่อยไปตามเรื่องตามราว
...คนสองคนที่มีวุฒิภาวะสูงกว่า...ควรไตร่ตรองก่อนพูด ก่อนทำ...ก่อนที่จะทำให้ความปรารถนาดีสูญเปล่า จริงหรือไม่....อย่าไปคาดหวังให้เด็กเข้าใจความปรารถนาดีนั้น

การศึกษายังต้องวางพื้นฐานและเรียนรู้อย่างค่อยเป็นค่อยไป ใช้เวลาเป็นสิบปี....คุณให้เวลากับการเรียนรู้ของเด็กหนึ่งคนมากน้อยเพียงใดในการที่จะให้เขาทำตามคาดหวังและเท่าทันความคิดของคุณ


"วาจาพ่อแม่นั้นศักดิ์สิทธิ์"

ข้าพเจ้าไม่สามารถตอบว่าจริงหรือไม่....
แต่อยากให้คนเป็นพ่อเป็นแม่ได้ย้อนคิดด้วยเหมือนกัน
....วาจาของท่านนั้นจะศักดิ์สิทธิ์หรือไม่....ต้องถามตัวท่านเองแล้วล่ะ


เต่าดื้อเป็นเด็กดี....แต่ขอมีคอมเม้นท์

แหม...แต่วันนี้พี่กิ๋วโชว์ความเทพอีกแล้ว
8 วินาที โห....ผมยังไม่ทันคลิ๊กกลับมาดูบล็อกตัวเอง
พี่กิ๋วก็เจิมได้ซะแล้ว


มีอะไรที่เหนือกว่าเทพอีกมั้ยเนี่ย

โดย: ก.วรกะปัญญา (กะว่าก๋า

...
...
...

พี่กิ๋วไงฮะ


โดย: Skyman (Analayo

^
^


ผมนึกว่าหมวกครับพี่โย


โดย: ก. วรกะปัญญา (กะว่าก๋า

....
....
....

เอ่อ จิรงด้วย ผมยอมแพ้

ต๊ะเอ๋ พี่ก๋า...
ดี.อยู่หน้าเน็ตครึ่งวันอ่ะน๊า

ทำความเข้าใจหน่อย
ดี.รู้ว่าพี่เริ่มงง
เพื่อนดี.ที่พี่คุยกันอยู่ชื่อส้มค่ะ
เป็นเพื่อนรุ่นน้อง กำลังจะเรียนจบปีนี้
อีกคนที่ใช้ล็อกอินตัวเดียวกันในบางครั้ง
เพราะเค้าขี้เกียจล็อกอินของเค้า
และเค้าไม่ได้สร้างบล็อก
ก็เลยแปะๆๆๆกันอยู่ที่บล็อกส้ม
แต่ทั้งหมด อายุน้อยกว่าพี่ก๋าค่ะ
พี่แจงก็ 30 ส้มก็22-23เอง
ส่วนดี. 18 แล้วกัน เก็บไว้ที่รังแล้ว 10 ปี
อิอิ

ถ้าอายุ 28 เป็นพี่สาวก๋าน้อยน้อยไม่ค่อยเนียน
18 ค่อยน่าเชื่อถือ เอิ๊กกกกก



ยังมะด้ายอ่านบล็อกนี้น๊า แปะๆๆๆไว้ก่อนค่ะ
ไม่ค่อยมีสมาธิ...ประชาชนตรึมมมม

เรื่องขนม
เดี๋ยวหาเวลาแวะมาเฉลยค่ะ

หวัดดีครับคุณพี่...เมื่อวานมีปัญหานิดหน่อย...ไม่ได้วะมาทักทายเลยครับ




ความรักที่ยิ่งใหญ่คือความรักของพ่อและแม่ครับ
คำพูดของพ่อแม่ที่ว่าศักดิ์สิทธฺ
เพราะมันเปี่ยมไปด้วยเจตนาดี
พลังแห่งความเมตตาและปรารถนาดีจึงส่งผลให้เกิดอานุภาพมหัศจรรย์
บันดาลให้ผู้เป็นลูกได้รับแต่สิ่งดีตามคำอวยพรของพ่อแม่

ส่วนเรื่องคำดุด่าว่ากล่าว
ท่านก็ทำไปด้วยความรักครับ
อยากให้เราเป็นคนดี


เราเชื่อคนอื่นได้ตั้งมากมาย
เราคุยดีดีกับคนอื่นได้
แต่ทำไมเราจะพูดจาเพราะๆกับพ่อแม่เราไม่ได้ล่ะครับ...

สวัสดีค่ะคุณครูก๋า

พ่อแม่นั้นมีแต่ให้ค่ะ โชคดีที่เข้าใจพ่อกับแม่มากขึ้น ทุกวันนี้เลยเต็มที่กับครอบครัว

มีความสุขมาก ๆ นะคะคุณครูก๋าและคุณภรรยาคนสวย

เม้นท์ได้คมคายมากพี่โย
ไม่อยากจะเชื่อว่าโสดและยังไม่มีลูก 555

ถ้ามีลูก...ลูกน่าจะชอบพี่โยน่ะ
มีวิธีคิดที่เข้าทีมากๆ

โดย: ก.วรกะปัญญา (กะว่าก๋า

...
...
...


ขอบคุณฮะเฮีย ...... จะถือว่าเป็นคำชมละกัน)

มอง แต่ ไม่เห็น
ได้ยิน แต่ไม่รู้สึก

^
^

แล้วคนจำพวกนี้ เราจะทำยังไงกับเขาดีล่ะอ้าย

เขาถึงจะรู้ว่าพ่อแม่ปราถนาดีกับเขาแค่ไหน

ถูกต้องเจ้าอ้ายก๋า ป้อแม่มาที่หนึ่งอยู่แล้ว อรจะบอกแฟนแบบนี้เหมือนกั๋น พ่อแม่เธอก่อมาที่หนึ่งสำหรับเธอ พ่อแม่ฉันก้อที่หนึ่งสำหรับฉัน อาจจะเป๋นเพราะว่าอรบ่ได้มีครอบครัวตี้อบอุ่น และบ่ได้ร่ำรวยเลย แก่มานี้เลยกึ๊ดได้คนเดียวเจ้าอ้ายก๋า แต่สมัยวัยรุ่นไผห้ามตึงบ่ฟังเน่อ สมัยนี้ก็มีพ่องฟังพ่องบ่ฟังพ่องนะก่า อิอิ

แต่ว่าคิดอยากหื้อป้อกับแม่อยู่สบายตอนแก่เจ้า ความกตัญญูมันเกิดขึ้นคนเดียวเลยเนาะ แปลกดีเหมือนกั๋น

อรเชื่อว่าพ่อแม่ทุกคนอยากเห็นลูกประสบความสำเร็จเจ้า

อ๋อออ
เข้าใจผิดแว้วน้องก๋า(เพราะพี่พิมพ์สับสนง่ะ)
พิมพืไม่ต่อเนื่อง
จริงๆพี่น่ะไม่เห็นด้วยหรอกคำว่าชมแล้วจะเหลิง
พี่หมายถึงคนที่คิดแบบนั้นว่าชมแล้วทำให้เหลิงนั้น
คือไม่อยู่บนพื้นฐานของเหตุผล
และความเป็นจริง

พี่น่ะชมลูกพี่ทุกวัน
มีปรบมือ ทำเสียงกรีีดๆ ด้วย ทำท่าคารวะด้วยน้อง
ยังกะชาวเกาะบูชาเทพเจ้าเลย เวอร์วะไม่มีเลยบ้านนี้
แต่พอทำเวอร์แล้ว
เราก็ประมาณว่า
จับบ่า
จ้องตา พุดสั้นๆ
I am so proud of you.
แค่นี้เจ้าอเล้กซ์ก็ยิ้มเขื่อนกระจาย

ตอบผิดพี่ยังชมเลย
ว่า good try , interesting idea
ที่นี่เน้นมากจริงๆน้อง
ไม่งั้นเด็กจะไม่มีความมั่นใจ

พี่บอกคุณแม่สามีพี่ว่า
แม่พี่ว่าพี่เป็นคนดำอย่าใส่เสื้อสีสดๆ
คุณแม่สามี ตบอก
หาว่าแม่พี่ใจร้ายมากกก

เลยต้องบอกกันว่า
คนไทยรุ่นเก่าๆมักจะมีความเชื่อแบบนี้

แต่ขนาดนี้พี่ยังมั่นใจในตัวเองสุดฤทธิ์เลยนะ 555

อธิบายมายาววว
เดี๋ยวน้องก๋าเข้าใจผิด
ภาพที่พี่อุตส่าห์สร้าง จะไม่เหลือ กร๊ากกก
ไปอีกรอบ

อ้าวววว

ตรูตอบผิดคน


อ๊าย อาย

ข้างบนนั่นจ่าหน้าวองผิด ตอบเจ้าโยง่ะ

เขียนยังผิดอีก
ซองย่ะซอง

เฮ้ออออ

ท่าจะว่าว่า วาจาของพ่อแม่ศักดิ์สิทธิ์มั๊ย

ก็ไม่เชิงว่าจะศักดิ์สิทธิ์เพราะพ่อแม่พูดหรอก

แต่ท่าจะศักดิ์สิทธิ์ก็คงเป็นเพราะว่า เราทำให้เป็นอย่างนั้นเองมากกว่า

ถ้าเปลี่ยนจาก พ่อแม่ มาเป็น หัวหน้า คุณครู หรือ แฟน
มันก็เป็นจริงได้ ถ้าเราทำให้เป็นอย่างที่เค้าพูด....

แต่เราว่า คำพูดจากคนอื่นๆ...
ถ้าพูดในทางที่ดี ก็จะเป็นแรงใจ ทำให้เรารู้สึกดี แล้วก็อยากทำดีเพิ่มขึ้นไปอีก

แต่ถ้าคำพูดนั้น มีแต่ตำหนิ หรือ ว่ากล่าว ก็ยิ่งทำให้เราท้อถอยและหมดกำลังใจ แล้วก็ทำให้เราทำอะไรได้ไม่ดีไปด้วย

เพราะงั้นเราจึงควรใช้คำพูดให้เป็น และฟังให้เป็นด้วย....

อัพบล๊อกเย็นน่ะ อย่ามาแย่งบล๊อกอาหารพี่นะ อิๆ
พักนี้ยิ่งขี้เกียจทำอยู่ คริๆ


คำถามวันนี้ดีจัง
ตัวพี่ไม่รู้หรอกว่ามันจริงไม๊ แต่พี่ก็ไม่เคยด่ารึแช่งลูก
แล้วพี่ก็เชื่อเช่นนั้น
เวลาวันแม่พี่มี2แม่ แม่แท้ๆพี่เนี่ยจะ
อวยพรหรือพูดไม่เป็นเวลาพี่เอามะลิกับของขวัญไปให้
ท่านก็จะประมาน อืม แค่นั้น แต่พี่อยากได้ยินคำอวยพร
พี่จะถามว่า แม่ไม่อวยพรให้หนูเหรอ เขาถึงพูด เป็นเพราะแม่พี่ไม่เคยพูด เพราะไม่เคยมีลูกคนไหนทำให้กับเขา( อ้อ พี่เปนลูกคนโตแต่ไม่ได้อยู่กับเขามา) จนเดี๋ยวนี้เขารู้แล้ว พอน้องๆทำเหมือนที่พี่ทำเขาก็จะอวยพร ถึงแม้มันเป็นแค่คำพูดแต่เราจะรู้สึกอุ่นใจ

ส่วนแม่บุญธรรมที่พี่อยู่ด้วยเขาเลี้ยงมาแบบดุมาก แต่ไม่เคยด่าหยาบคาย ไม่เคยบอกรัก ไม่เคยชมเมือ่ทำดี
เขาคิดว่าถ้าชมแล้วเดี๋ยวเหลิง แต่ถ้าผิดโดน
ตอนนั้นพี่เด็กพี่ก็คิดว่าเขาไม่รักเรา พอเราทำดีก็ไม่เคยชมเรา เราจะทำไปเพือ่อะไร ก้เลยแอบมีการต่อต้าน ดื้อเงียบ

แต่พอเราโตขึ้น มีครอบครัวเราเข้าใจเขามากขึ้น รู้แล้วสิ่งที่เขาทำกับเราสั่งสอนเราน่ะ คือความรักความหวังดี
เวลาไปหาเขาเอาของไปเยี่ยมไปไหว้เขา เขาจะอวยพรมาเป็นชุด พี่รู้สึกดี รู้สึกเหมือนเรามีเกราะป้องกัน ทั้งๆที่มันเป็นแค่คำพูด

หายศรีษะไปจากบลอกคุณก๋านาน กลับมาอีกที มันเศร้าจังคุณก๋า
ทำไมทำอย่างนี้ล่ะคะ
ตอนทำงานกับพ่อแม่ สลับหมวกไม่ทัน หมวกลูกจ้าง หรือลูกจริง ไปๆมาๆ เห็นสัจธรรมว่าหมวกลูกจริงนั้นล่ะ หนักกว่าลูกจ้าง ดีกว่าลูกจ้าง ก็เราลูกพ่อแม่นี่เนาะ

เฮ้ก คิดถึงเค้าจัง

หวัดดีคุณก๋า....วันนี้จะรอเรื่องดีๆที่คุณว่าซะหน่อย

ขำพี่กิ๋ว

---

พี่น่ะชมลูกพี่ทุกวัน
มีปรบมือ ทำเสียงกรีีดๆ ด้วย ทำท่าคารวะด้วยน้อง
ยังกะชาวเกาะบูชาเทพเจ้าเลย เวอร์วะไม่มีเลยบ้านนี้
แต่พอทำเวอร์แล้ว
เราก็ประมาณว่า
จับบ่า
จ้องตา พุดสั้นๆ
I am so proud of you.
แค่นี้เจ้าอเล้กซ์ก็ยิ้มเขื่อนกระจาย

...
...
...



เจ้าสามนุ่มคงนึกว่าตัวเองเป็นหัวหน้าเผ่าแน่เลย

ว่าแต่ยิ้มเขื่อนกระจายนี่ ...... ตอนนี้ทำนบด้านหน้าของเจ้าอเล็กซ์งอกครบแล้วหรือยังครับ ว่าง ๆ ถ่ายรูปเน้นฟันมาให้ชมบ้างนะครับ

สวัสดีค่ะ

พรไหนไหนในโลก .. ก็ไม่ศักดิ์สิทธิ์และน่าชื่นใจสำหรับลูกเท่าคำ "ปิยะวาจา" จากพ่อแม่ .. เพราะท่านเปล่งด้วยดวงใจและความรู้สึก "รัก" อย่างแท้จริง

มาอ่านบลอกคุณก๋า วันนี้แล้วคิดถึงพ่อแม่ีที่บ้านเลยคับ

เพลงที่เอาไปฝาก
เสียงใสๆดีเน๊าะ
แต่ฟังยากมากเลยอ่ะ



เอาเหงือกหนุ่มหลอมาฝาก
พี่โยอยากเห็น

สวัสดีค่ะคุณสามีของมาดามคนสวย อิอิ

วันนี้เข้ามาหาสายๆอีกเช่นเคยนะค่ะ

แต่ส่วนใหญ่ถ้าจะอ่านม๊าจะเข้าอีกทีตอนค่ำๆเลย

เพราะตอนนั้นจะวิเวกวังเวงดีนะค่ะ

เหมาะแก่การอ่านบล็อคของคนขี้เหร่คนนี้นะค่ะ

คุณก๋าเห็นเพื่อนเชี่ยหงัดหมกมุ่นอยู่แถวๆนี้บ้างไหมค่ะ

หรือว่าไปดูแลคุณไสวจนลืมเพื่อนพ้องในนี้นะ

แวะมาอ่านอะไรดีดีค่ะ.....น้องกุ๊กกู๋ ( หรือกะก๋า)



วาจาพ่อแม่นั้นศักดิ์สิทธิ์.....เราเชยจังค่ะเพิ่งเคยได้ยิน




บ้านเราพ่อน่ะคงเหมือนผู้ชายส่วนใหญ่มังคะไม่ค่อยพูดมากนัก.....แล้วก็ไม่ค่อยชมลูกสักเท่าไหร่....นานๆๆๆๆจะ พูดชมสักที......ถ้าลูกคนใหนพ่อพูดชม.....ก็เลยได้อวดกันระหว่างพี่น้องไปสามวันสามคืน....ประมาณว่าของหายาก


เหตุผลของพ่ออาจเป็นเหมือนบางคนว่าค่ะ.....ชมมากเดี๋ยวลูกเหลิม....เอ๊ยยย....เหลิง.......ขู่ๆไว้ก่อน


ส่วนแม่นั่นหรือคือกองเสบียงใจค่ะ....คอยพูดให้กำลังใจ...คอยสนับสนุน....โทรคุยทีไรก่อนวางสาย....แกให้ศีลให้พรยาววว.....ทู๊ก...ทีค่ะ


โดยรวมเราว่าคำพูดที่ไม่ดี...ไม่ว่าจากพ่อแม่ หรือคนอื่นๆก็ตาม....ทำเป็นไม่ได้ยินบ้างก็ดีนะคะ...รู้ว่าทำยากค่ะแต่ฝึกบ่อยๆก็น่าจะทำได้....คิดซะว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไป


เราใช้วิธีนี้มาตลอด...ตั้งแต่เด็กจนแก่..และคิดว่าค่อนข้าง work นะคะ

เดี่ยวพี่ก๋าก็จะได้เปลี่ยนบทบาทแล้วซิเนอะ

จากเป็นลูกกลายมาเป็นพ่อ
ความเข้าใจคงจะกระจ่างขึ้นเรื่อยๆ

แต่ของผมยังอีกห่างไกล
กำลังพยายามผลิตอยู่ครับ...อยากได้ผู้ชาย..

ตอนเด็กๆผมกลัวแม่มากๆส่วนพ่อผมไม่เคยดุว่าหรือตีผมเลย
แต่ทำไมผมกลัวพ่อผมอยู่ในใจลึกๆก็ไม่รู้

พ่อแม่ดุด่าว่ายังไง...ตอนเด็กๆผมก็ยังไม่ตั้งใจเรียนอยู่เลย
เด็กๆผมก็ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ เพราะเรื่องงานที่ท่านต้องเดินทางบ่อย
แต่ท่านก็แวะมาเยี่ยมผมบ่อย

มีอยู่คืนนึงแม่มาตอนที่ผมเกือบจะหลับ และฝากให้พี่สาวดูแลผม
แม่พูดพร้อมน้ำตาไหล ในความคิดถึงลูกๆ

"แม่ฝากด้วยนะ โบ๊ตมันซนดื้อ มันห่วงเล่น อย่าลืมดูแลให้น้องอ่านหนังสือนะ"
แค่นั้นแหละจากเด็กโง่ๆสอบตกบ้าง เกือบไม่ผ่านบ้าง
อดทนอ่านหนังสือโดยไม่มีใครสั่ง...จนผมการเรียนดีขึ้นมาจนน่าแปลกใจครับ

รักของแม่ที่ไม่แสดงออกอย่างชัดเจนกลับเป็นแรงผลักอย่างมหาศาล
รักพ่อ รักแม่ครับ.....รักพี่ก๋าด้วย ฮิฮิ..เล่นไปโน่น

สวัสดีครับพี่เหงา เหงา



ไม่ค่อยได้ยินคำว่า "ปิยะวาจา" มานานแล้วครับ
เป็นคำที่ดีนะครับ

คำใดใดที่กลั่นออกมาจากความรัก
ต่อให้เป็นคำด่าก็ยังน่าฟังครับ

ผมคิดว่าแบบนี้ครับ
เวลาพ่อแม่บ่นหรือด่า

สวัสดีครับพี่ Nankipooh


ระวังลูกเหลิม

^
^



ที่แท้ก็พิมพ์ผิด.....ระวังลูกเหลิง




ผมก็กลัวเค้าจะถามผมอ่ะครับ

"คุณพอจะรู้ไหมครับ ว่าผมลูกใคร"




ตอนนี้พ่อเค้ายิ่งใหญ่คับประเทศอยู่ด้วย หุหุหุ

^
^
พี่โบ๊ตมาบอกรักพี่ก๋า


แม่นาก็คนหนึ่งค่ะ ที่จะไม่พูดแบบนี้กะลูกเลย
แต่พ่อ ปกติจะไม่ค่อยพูด ชนิดที่ว่าบางวันเราไม่เคยคุยกันเลย กลับเป็นคนที่เวลาโมโหขึ้นมา จะพูดออกมา

นาว่าเพราะอารมณ์ด้วยมั้งค่ะ

ถูกต้องที่สุดค่า ต้องปฏิบัติด้วยจ้า....

ขอบคุณนะคะที่ช่วยเติมให้...

แวะมาเยี่ยมค่ะ อ่านข้างบนแล้ว คนเป็นแม่น้ำตาซึมเล็กๆ

อิอิ เป็นเรื่องเลย...แอบรักพี่ก๋า

อย่าขนลุกซิครับ...ผมละเขิลลลแย่เลย
พึ่งรู้ว่าคุณพี่ก๋า...ก็แต่งงานมาประมาณเดี๋ยวกับผม
แต่พี่ก๋าไปไกลกว่าแล้ว...ส่วนผมยังต้องทำงานหาเลี้ยงโรงงานไปก่อน

ตอนนี้โรงงานปล่อยมันไปก่อน...อยากได้เจ้าตัวน้อยมาเล่นด้วยแก้เหงา
อีกอย่างเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวไม่ให้แฟนผมไปกทม.บ่อย ฮิฮิ

กะก๋า ไปดูบ้านอีบิ๊กมารึยัง
สงสัยวันนี้จะมีคนจิตป่วยน่ะเนี้ย

ไปล่ะ ปวดลูกกะตา

พี่ก๋า วางจานลาบ กระติ๊บข้าวเหนียว ไปดูพี่มิกซ์ด่วน
สงสัยป่วยขั้นรุนแรง

เชื่อด้วยค่ะ..พ่อ-แม่ คือพระของลูก
แม่เคยดุ-ด่า บ้างตามอารมณของผู้หญิง..

แต่พ่อเรานี่ซิ..ไม่เคยพูดไม่เพราะเลย..ดีจัง
เด็กๆได้ขี่คอขี่หลัง เป็นช้าง เป็นวัว ให้ลูกขี่หลัง
สงสัยต่อไป ภายภาคหน้า"พ่อก๋า"..คงเป็นแบบนี้มั๊ง!!


Myspace Hello Comments & Graphics

เป็นคอมเม้นท์ที่มีคุณภาพครับพี่วืด
เยี่ยม
^
^
ที่ข้าพเจ้าพูดว่าลุงก๋า....ตีความเข้าข้างตัวเอง น่ะเหรอ

ช่ายยย.....พูดตรง พูดจริง เยี่ยมมากๆๆๆๆๆ

วันนี้บ้านคุณ big เป็นอารายเหรอ....บ้านเปิดแต่มีสายสิญจน์กั้นมั้ง เข้าไม่ได้อ่ะ

อ่านแล้วซึ้งมากจ้าน้องก๋า

สวัสดีค่ะคุณก๋า
วันนี้มาเจอคำถามที่ดีมากเลย
ณีไม่รู้นะว่าวาจาพ่อกับแม่ศักดิ์สิทธิ์แค่ไหน
แต่ที่รู้ๆ การที่พ่อแม่บ่น พ่อแม่ว่านั้นเป็นเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับลูก ๆ

พ่อกับแม่จะมีความสุขได้ก็ต่อเมื่อที่ลูก ๆมีความสุข ยามใดลูกทุกข์ ลูกไม่สบาย ไม่เคยเห็นพ่อแม่คนไหนสบายใจอยู่ได้ซะที

ทุกครั้งที่เราทำให้ท่านทั้งสอง มีความสุข เราก็จะสุขด้วยและจะได้รับสิ่ง ดี ๆ เข้ามาในตัวอย่างมากมาย

ลูกที่อกตัญญู จะทำอะไรไม่เจริญหลอก....

ตอนเด็กๆ ก็เคยไม่เข้าใจอะำไรหลายๆอย่างที่พ่อแม่บอก
มันจะมีแต่คำถามอยู่ตลอดเวลาว่า ทำไม ทำไม และไม่เข้าใจ
จนพอเราโตขึ้นมีครอบครัวมีลูก ถึงเข้าใจว่าทำไมถึงต้องเป็นแบบนั้น
มันคงเป็นสเตป ของมนุษย์มั้ง เวลาและประสบการณ์
ทำให้เราเข้าใจ อะไร อะไร ใด้มากขึ้น

แต่เด็กก็เหมือนผ้าขาว ขึ้นอยู่กับพ่อแม่ว่าต้องการที่จะให้เค้าเป็นแบบไหน
เคยสังเกตุจากลูก อารมณ์เค้าจะคล้ายๆ เรา
เวลาเราโมโห เค้าก็จะเป็นคนขี้โมโหเหมือนกะเรา
เดียวนี้เวลาโมโหก็จะพยายามเก็บเอาไว้

คิดเหมือนคุณกิ๋วเลยค่ะ
กับเด็กๆ ก็จะพยายามพูดดีๆ กับเค้า (บางทีก็มีหลุดโมโหเหมือนกัน เวลาเจ้าพวกนี้แปลงร่างเป็นเรนเจอร์)
ชมเค้าเวลาเค้าทำตัวน่ารัก
แต่ก็ต้องมีดุเค้าเวลาเค้าทำผิด และคุยกับเค้าว่าเพราะอะไร
แม่มันก็เลยต้องเป็นทั้งนางฟ้า และบางทีก็ต้องแปลงร่าง
เป็นนางยักษ์

สวัสดีค่ะ เจนนี่แวะมาขอบคุณที่แวะไปทักทายเจนนี่ที่บล็อคค่ะ แวะมาวันนี้แล้วและคงอีกนาน ที่เจนนี่จะได้แวะมาทักทายเพื่อนๆในบล็อคนี้อีก ช่วงนี้ไม่ค่อยสบายใจเลยค่ะ ขอลาไปพักผ่อนให้สบายใจกว่านี้สักพัก ไว้สบายใจเมื่อไหร่ เจนนี่จะแวะมาทักทายเพื่อนๆอีกน่ะคะ ขอบคุณสำหรับมิตรภาพไมตรีที่เพื่อนๆชาวบล็อคแก็งค์ไดอารี่ ได้มอบให้เจนนี่มาโดยตลอดค่ะ

ขอให้วันนี้และวันต่อๆไป เป็นวันดีดีของเพื่อนๆค่ะ

(ก๋าราณี อยากเห็นคนมีความกตัญญูเป็นที่ตั้ง)




อ่านโลด



ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันกันค่ะ

สวัสดีค่ะพี่...
ทำให้นึกถึงตัวเองตอนเป็นเด็กๆ...เวลาที่โดนแม่ดุหรือว่ากล่าว
ปานจะเก็บเอามาคิดน้อยเนื้อต่ำใจเสมอว่าแม่ไม่รัก
ความที่เป็นลูกคนกลางจึงรู้สึกว่าแม่จะเอาใจเเต่ลูกคนโตและลูกคนสุดท้อง ซี่งมันอาจเป็นความรู้สึกที่โง่มากๆเลย

ปานจะไม่เคยเถียงพ่อแม่ ผิดถูกจะนิ่งอย่างเดียว
แต่ในความนิ่งนั้น...ปานรู้สึกน่ะ

มีครั้งจำไม่ได้ว่าโดนดุเรื่องอะไร ความที่เราไม่กล้าพูด ไม่กล้าอธิบาย นิ่ง...นิ่ง
จนแม่คิดว่าปานเฉยเมย แบบดื้อตาใสน่ะค่ะ ไม่ใส่ใจที่แม่พูด

วันนั้โดนแม่ตีแรงมาก...ปานก็ยืนให้ตี คิดในใจตีให้ตายไปเลย ไม่มีเสียงใดๆออกมาจากปากนอกจากน้ำตา
จำได่ว่าที่ขามีเเต่รอยไม้ เป็นแนว เจ็บอย่าบอกใคร โดยปกติแม่จะไม่ค่อยตี ยิ่งพ่อไม่เคยเลย
วันนั้นทั้งวันอยู่แต่ในห้อง นอนร้องไห้จนหลับ

รู้สึกอีกที่ เหมือนมีอะไรแสบๆเย็นที่แผล ไม่อยากลืมตาดู
ไม่อยากรับรู้อะไร นอนนิ่งเหมือนหลับเป็นตาย
แต่เปล่าเลยปานรับรู้ทุกอย่าง แม้แต่เสียงสะอื้นเบาๆของแม่ปานก็รู้ แม่ไม่เรียกไม่ปลุก ทายาเสร็จแล้วก็ออกไป

ดูซิปานทำให้แม่ร้องไห้ โทษตัวเองว่าถ้าเราอธิบายให้ฟังก็คงไม่เป็นอย่างนี้
มันเป็นความคิดผิดๆที่ว่า พูดไปแม่ก็คงไม่ฟัง เพราะแม่ไม่เคยเข้าใจอะไรเลย

แอบได้ยินพ่อพูดกับแม่ ว่าตีลูกแรงไปหรือเปล่า
แม่บอกว่าตีมัน ฉันเจ็บกว่ามันอีก จะพูดจะว่าอะไรทำหูทวนลม
ถ้ามันพูดสักคำจะไม่โมโหเท่านี้เลย

เห็นไหมค่ะว่าความคิดต่างกัน
แม่อยากฟังคำแก้ตัวจะจริงจะเท็จบ้างขอให้พูด
ส่วนปานคิดว่าพูดไปแม่ก็ไม่ฟัง แม่ไม่เข้าใจ
มันเป็นความคิดที่สวนทางกันจริงๆเลย

หลังจากนั้นมีอะไรก็จะพูดจะบอก บางที่บอกก่อนที่เค้าจะถาม
เพราะรู้แล้วว่าความรักที่คิดว่าไม่มี
แท้ที่จริงมันมีจนล้นเปรี่ยมหัวใจของแม่ ถึงแม้ว่าบางครั้งอาจจะขาดๆหายๆไป เพราะภาระที่ต้องรับผิดชอบ
อยากให้ลุกๆทุกคนเข้าใจความต้องการของพ่อของแม่บ้าง
เพราะไม่มีพ่อแม่คนไหน ชี้ทางเสื่อมให้ลูกแน่นอน




ตกกลางคืนแม่เข้ามาในห

ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะเจ๊ เสร็จธุระแล้วจะมาเม้นท์ต่อ อิอิ

เดิน เดิน เดิน

โอย..เมื่อไหร่จะถึงเนี่ย ออยยย...

ขอบตอบด้วยคนค่ะว่าจริง
ดังนั้นต้องพูดแต่สิ่งดีๆกับลูกค่ะ

แง่ว..มะกี้ก๊อบจากบ้านเจ๊มา โทษทีพี่ อิอิ

น้องปานครับ


ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีดีที่เล่าให้ฟังนะครับ
เห็นภาพเลยครับ




พี่ก๋าทักน้องปานในบล้อกนะครับ
ยังเข้าบล้อกน้องปานไม่ได้ครับ

มาขอบคุณเรื่องของที่ส่งมา ได้รับแล้วแต่ยังไม่เห็นของค่ะ
คือให้ส่งไปบ้านแม่ แม่โทรมาบอกเมื่อเช้า พรุ่งนี้น้องสะใภ้
จะเอามาให้ค่ะ

วันนี้รู้สึกคอมเมนท์อ่านแล้วกินใจมากเลย

ตามมาอ่านเรื่องดีๆอีกรอบ
ตอนเด็กไม่เคยโดนพ่อกับแม่ตีเลย
เพราะโตมากับยาย และป้า เด็กๆเรียกยาย
ว่าแม่อ่ะ เพราะนึกว่ายายเป็นแม่
ยายเอามาเลี้ยงตั้งแต่แบเบาะ
เลยมีแต่ยายกับป้าที่ตี ตีเพราะชอบแอบ
หนีไปเล่นน้ำแล้วพอได้เล่นจะไม่ยอมขึ้น
จากน้ำง่ายๆซะด้วยเลย โดนตีซะ

พอโตมาก็เลยไม่ค่อยสนิทกับพ่อกับแม่ซักเท่าไร
สนิทกับป้าๆมากกว่า แซวแหย่กันได้
กับพ่อกับแม่ไม่กล้าแซว แต่ก็รู้น่ะว่าเค้ารักเรา

แต่ตอนนี้พ่อพี่กับยายไม่อยู่แล้วจ้า
ท่านจากไปแล้วเหลือแต่แม่กับพวกป้าๆค่ะ
อ่านแล้วสะเทือนใจน่ะเนี่ย


Hugs Graphic Comments

วันนี้เฮียไม่มี Blog รอบบ่ายเหรอครับ

นิดหน่อยจ้า แค่คิดถึงพ่อกับยาย

แต่ก็ซึ้งเรื่องความรักของพ่อ แม่

ที่มีให้ลูกน่ะน้องก๋า


Hugs Graphic Comments

อ่านแล้วจ่อยรู้สึกว่าตัวเองเป็นลูกบังอาจเกิด บังเกิดเกล้าจังค่ะ





กะเจ้า(เอื้อยกิ๋ว พี่โย พี่ก๋า เอื้อยแหม่ม) โสเหร๋....หยังค่ะนั้น


จ่อยไม่มีปัญหาการเข้าสังคมค่ะ มนุษย์สัมพันธ์ดีเป็นเลิศ โดด ดึ่ง ดึ่ง


เขาเจ้าบอกว่าอยู่ซื่อ ๆๆ บ่เป็น


แต่เป็นคนพูดน้อยหัวเราะเบาๆ ค่ะ กลัวคู่สนทนาตกใจ

สวัสดี เจ้าคุณก๋า

จริงๆละ อยากให้ผู้ที่เป็นลูกอ่าน พี่เองก็บอกลูกๆเสมอว่า

ก่อนที่ลูกๆ จะเริ่มนั่งตรงนี้(หน้าคอมพ์)อ่านบล๊อก คุณก๋า

ก่อนนะ ไม่มีคำว่าเสียเวลาเลยลูก เขาก็ทำคะ แม่ยิ้มแอบดู

แม่จะได้ไม่ต้อง พร่ำสอนมาก 555+ให้คุณก๋า เป็นผู้สอนด้วย

พี่ ยังเป็นลูกอยู่เสมอ คำพูด คำสอน คำด่ามีบ้าง แต่สิ่งเดียวที่รับมาและปฎิบัติ และสอนลูกตัวเองอีกทอดนึง คือการฟังผู้ที่สอน ตักเตือนเรา ด้วยวาจาเช่นไร ขอให้เราเป็นผู้ฟังที่ดี ให้เกียรติพูดเสมอ ห้ามเด็ดขาดเดินหนี หรือแสดงอาการไม่พอใจ (ลูกๆเคยทำ ก็เลยอสนยาวเลยและจำ)

พ่อ แม่ มีแต่ความรัก ห่วงใย เอื้ออาทร ทุกขณะจิตที่ลูกห่างไกล หรือแค่เพียงอยู่นอกสายตา ทุกวันนี้บ้านพี่ ใช้การสื่อสารกับลูกๆ ทุกรูปแบบ ภาษากาย ภาษาใจ ภาษาเสียง ภาษาออนไลน์ จะได้ไม่มีความรู้สึกว่าเขาอยู่ห่างไกลเรา ความรักของ เราอยู่ที่การให้เกียรติและความเข้าใจกัน และที่สำคัญที่สุด คือการยอมรับในความเป็นตัวของตัวเองของแต่ละคน ให้ดีที่สุด

สำหรับลูกๆ แล้วความผิดพลาดอาจเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ ความดี ความเลว ถูกซ่อนเร้นในตัวลูกๆ ทุกๆคน
แน่นอนอยู่แล้ว ขึ้นอยู่ที่ว่าลูกๆจะดึงส่วนไหนออกมา เป็นทางเดินของชีวิต ไม่ใช่ยึดติด กับคำพูดของใครๆ

คำพูดของ พ่อแม่ เป็นความทรงจำ ที่ล้ำค่าและเราจะรักษาตลอดไป ถึงแม้ว่าทุกวันนี้ลูกเช่นพี่ ไม่มีพ่อแม่ มาพร่ำสอน แต่ก็เป็นความจริงที่ว่างเปล่าจากการมองเห็น

พ่อ แม่อยู่กับลูกเสมอ และในใจตลอดเวลาที่นึกถึง




ขอบคุณ คะสำหรับตำตอบที่ประทับใจ
มีความสุข กายใจ นะคะ ทั้งครอบครัว

สวัสดีครับคุณลูกของคุณแม่ซอมพอแสด


ผมก็ไม่รู้ว่ามีเด็กๆได้อ่านด้วย
จะได้เพลาเรื่องการเมืองลงบ้าง 5555

ยังไงก็เก็บแต่สิ่งดีดีนะครับ
ความบ้าของผม อย่าสนใจเน้อ 555




ถ้าอ่านเม้นท์ของแม่ซอมพอแสดจบ
ผมเชื่อว่าคุณลูกจงภูมิใจได้เลยครับ
ว่าคุณมีแม่ที่ดีมากๆ แม่ผู้พร้อมจะฟังคุณอย่างตั้งใจ
และลดช่องว่างระหว่างวัย

คุณลูกของคุณแม่ซอมพอเป็นเด็กที่โชคดีครับ

ผมเองโตมาแบบคิดเอง แก้เองตลอดชีวิต
ไม่สนุกนักหรอกครับ เพราะชีวิตผมก็เต็มไปด้วยริ้วรอยมากมาย



................................



พี่ซอมพอแสดครับ

ผมจะจำวิธีสอนของพี่ซอมพอแสดที่สอนลูก
ไปใช้กับลูกของผมครับ

ขอบคุณครับพี่

วันนี้เหนื่อยค่ะ แม่ช่วยทำกับข้าว บอกเห็นทำงานยังไม่เสร็จ ก็เลยช่วย
พอแม่ทำเสร็จ ติแม่ บอกแม่เค็มไป แม่อย่างนี้ไม่ดี


เออนะ แม่อุตส่ามีน้ำใจช่วยทำยังจะบ่นอีก
เรานี่แย่จังเลย

อยากให้คนเป็นลูกทุกคนได้อ่านข้อเขียนวันนี้

สวัสดีครับป้ากุ๊กไก่

วันนี้ป้ากุ๊กไก่นอนดึกจังครับ
ผมเกือบจะปิดเครื่องแล้วครับ

คิดว่าจะตอบเม้นท์เพื่อนๆให้ครบก่อนครับ
แล้วค่อยหลับครับ

เยี่ยมยอดมาก
เสียดายนะเจ้า
บุคลิกภาพ และความคิด
อ้ายก๋า เหมาะสมที่จะเป็นพ่อพิมพ์ของชาติมาก
เสียดายนะเจ้า

สวัสดี ครับ คุณอาก๋า (คิ้วขมวดเลยไม่เคยมีใครเรียก)

ผม ขงเบ้ง (ก็อยากเก่งเหมือนเขา)ลูกแม่ซอมพอคับผม

เห็นคุณอาทักมาผมก็เลยขอนุญาตตอบด้วย ปรกติผมอ่านเฉยๆคับ สนุกและได้ข้อคิดดีคับ ไม่ต้องเพลาหรอกคับ การเมืองตามสบาย ผมก็มองในมุมของเด็ก(16)เช่นผมแหละคับ เผื่อวันหน้าอนาคตเพื่อนๆผมอาจมีใครเล่นการเมือง ผมจะได้มีข้อคิดสกิดใจบ้าง

ผมชอบการตอบ ของคุณอามากครับบางอย่างบางมุมของความคิดก็ช่วยในการทำงานของผม และที่สำคัญเลยครับ
การมีสติ และมีสมาธิ(แม่ย้ำมากๆเลย)เวลาผมจะทำอะไรๆก็ตาม ให้มีสติสมาธิที่คงมั่น แต่ผมเองก็หลุดออกบ่อยจะพยามต่อๆไปครัผม

คุณอาครับ ผมขอแนะให้คุณอา อ่านเจมส์บอร์น ตอนน้องน้อยออกมา ต่อมาก็ สามก๊ก ครับ พอวัยรุ่นิดนึงก็ ซีเอสไอ ครับ ที่แนะมาเพราะ พ่อผมอ่านและให้ผมดูครับ เลยติดมากๆเลย ผมเองชอบอ่านหนังทุกอย่างคับผม

ผมขอบคุณนะครับ คุณอา สำหรับข้อมูลที่มีประโยชน์ สำหรับเด็กเช่นผม (ขงเบ้งคับขงเบ้ง)


เม้นก่อนคุณแม่กลับมาคับผม

สวัสดีครับ

ขอบคุณ คุณก๋าที่ตอบ ขอบคุณเพื่อนๆ น้องๆ ที่มาช่วยกันแสดงความคิดเห็น อ่านแต่ละคอมเม้น ซึ้งๆ ค่ะ

ไม่ค่อยได้เข้าบล๊อก ช่วงนี้วุ่นวายกับลูก ต้องขับรถไปส่งลูกทำแผลที่โรงพยาบาล ต้องพาลูกไปตรวจเช็คสมอง เลือดที่จะคั่งในสมองหรือไม่

และที่สำคัญต้องขับรถไปส่ง-รับ ลูกที่ทำงาน ไม่อยากให้ลูกหยุดงานหลายๆ วัน งานราชการถึงลาหยุดได้แต่งานที่รับผิดชอบกับประชาชนเราเว้นไม่ได้

เดี๋ยวเหตุการ์ณดีขึ้นแล้วจะมาค้นบล๊อกคุณก๋านะคะ พี่จิ๊กเพลงคุณก๋าไปลงที่บล๊อกนะคะ หลายเพลงเลย แต่ยังไม่ได้อัพ

โชคดีค่ะคุณก๋า