อิ อิ ได้เจิม

เย้ๆๆๆๆๆ
ดีใจได้เจิม
กำลังจะไปนอนพอดีเลยค่ะคุณก๋า
พรุ่งนี้เรามาอ่านนะคะ แต่แค่ดูรูปคร่าวๆ ก็ชอบจังเลยค่ะ
....
จุ๊บๆๆๆๆๆหมิงหมิงจ้า

ฮือๆๆๆ... มาไม่ทันคุณเปิ้งซะแระ....


ม่ายยอมๆๆๆ ...

กะจะเจิม สามวันติดซะหน่อย

อ้าววว...เขียนชื่อคุณเปิ้ล ผิดซะงั้น .. 55

***


ทำไมดาวจ๋าไม่เห็นรูปคะนี่..
URL มัลติฟายของคุณก๋า...
น่าจะเอามาไม่ครบอ่ะ..

สวัสดีค่ะ...คุณน้ำเชี่ยว...

ใช่...ผมเคยเชื่อว่า "ชีวิตคือการเดินทาง"
แต่บางครั้งเราอาจเข้าใจชีวิต ด้วยการ "ไม่เดินทาง"

จริงหรือเปล่าไม่รู้..แต่อ่านแล้วชอบ"คม"ดีค่ะพี่ก๋า

ปล.หนูมองไม่เห็นภาพเลยค่ะ ขึ้นเป็นกากะบาททั้งนั้น

อรุณวุธวารสวัสดิ์ค่ะพี่ก๋าขา


มาขอบพระคุณค่ะ ถึงบอกแค่นั้น ก็ขอบพระคุณค่ะ
วิก็ไม่เห็นภาพ เหมือนดาวจ๋าเลยค่ะ


ภาพชีวิต...หากรันทดมาก อย่าไปประทับใจจำเลยค่ะ
มองไว้แค่ ...ปลงสังเวชพอค่ะ

จำแต่สิ่งดีๆ ค่ะ เพราะโลกนี้มีสิ่งอนันต์เกินตรึกรำลึกได้...

อ่านกลอนบทหนึ่งมานานแล้วชอบมาก จากนิยายของกฤษณา อโศกสินค่ะ ความว่า

"อนิจจาน่าเสียดาย
ฉันทำชีวิตหายไปครึ่งหนึ่ง
ส่วนที่หายนั้นลึกซึ้ง
คือน้ำผึ้งบุหงาลดามาลย์"

อาจจะเพี้ยนบ้าง แต่ใจความนี้แหละค่ะ

ถนอม "น้ำผึ้งบุหงาลดามาลย์" ไว้นะคะ
จะได้ไม่ต้องมาคร่ำครวญหวลไห้ กระอืดกระแอมแซมซับน้ำตาค่ะ

อินตระเดีย เพลียฮาร์ทเดอะก๋า มาถึงตอนดับไฟ เอ๊ยไปดับแล้วน้า ฮัลเล้วังกา เชิญท่านมาอ่านต่อเอย...

ขอบคุณรูปทวิหมิงสุดหล่อค่ะ


สวัสดิ์วุธวารสุขประมวล มานอวลกลิ่นบุษปคันธาลดามาศค่ะเดอะก๋าขา

หวัดดียามเช้าค่ะ

ไฟฟ้าบ้านเค้าดับบ่อยจังเลย แล้วต้องรอนานไม๊ไฟถึงจะมา
แบบนี้ไม่ร้อนแย่เลย ที่นี่วัก่อนไฟดับไปชม.กว่าแถบบ้าเลย มันร้อนถึง38องศา แงๆ



รูปไม่ขึ้นค่ะ เดี๋ยวเข้ามาใหม่ สองหมิงตื่นยังค่ะ

พี่ต่ายเห็นของที่ขายตามทางเดินน่ะค่ะ

น่าซื้อนะคะ

ชีวิตคือการเดินทางจริงๆค่ะ เห็นด้วย แต่บางทีเราก็ไม่ต้องใช้เท้าเดินนะคะ

ปล. คราวนี้ถึงคราว เราดูรุปไม่ได้ล่ะค่ะ ไว้มาดูอีกรอบ ไม่รู้เพราะบล็อกหรือเปล่าแฮะ

โอ้โห แฟนคลับคุณก๋ามาเม้นต์กันแต่เช้าทั้งนั้นเลย ทำไมวันนี้พี่มองไม่เห็นภาพคะ ไม่แน่ใจว่าเป็นที่คอมพี่รึปล่าว เดี๋ยวเข้าไปที่ทำงานแล้วจะลองเปิดดูอีกทีนึง แล้วจะบอกนะคะ รู้สึกข้างบนก็บอกว่าภาพไม่ขึ้นหลายคนค่ะ

คนไฟแรง
ไปที่ไหนไม่ต้องใช้ไฟ

อรุณสวัสดิ์จ๊ะหมิง หมิง

อรุณสวัสดิ์ยามเช้าของเรา แต่คงสายแล้วสำหรับน้องก๋า อิอิ

เห็นเม้นบ้านเพื่อนตั้งแต่ตีห้า หุหุ

บล็อกเมื่อวานพี่ท่านหญิงฯก็มาอ่านนะจ๊ะ แต่ไม่ได้เม้นเนตพักนี้มันรวนน่ะ ติดๆดับๆ

แต่ภาพวันนี้ไม่ขึ้นน่ะ เดี๋ยวสักพักจะเข้ามาใหม่แล้วกันเนอะ

ว้า...เสียดายจังคะ
ภาพไม่ขึ้น ไม่รู้จะแก้ไขยังไง
สงสัยเครื่องของตัวเองจะมีปัญหาอะไรหรือเปล่าน่ะค่ะ
เลยอดดูภาพถ่ายสวยๆเลยค่ะ

อะโห..........

งานเข้าครับ
มัลติพลายเพิ่งแจ้งว่าทำการเปลี่ยนระบบอีกแล้วครับ




เดี๋ยวผมแก้โค๊ดรูปใหม่นะครับ

เรื่องใหญ่เลยคัรบ

สิ่งที่เดินทางไปกับเราเสมอ .. ความรู้สึก

สวัสดียามเช้าค่ะน้องก๋า
รูปไม่ขึ้นเลยจ้ะ เดี๋ยวสายๆ มาดูอีกรอบ
เพื่อนพี่ไปเรียนที่อินเดีย มันบอกว่าอยู่อินเดียแล้วรู้ซึ้งว่าโชคดีมากที่เกิดในเมืองไทย แต่คนที่อยู่เมืองไทยอาจจะสบายเกินไปจนลืมรักษาสิ่งดีๆ ของตัวเองไว้

หวัดดียามเช้าค่ะพี่ก๋า ฝากบอกหมิงๆๆด้วยนะคะ ว่า รักนะจุ๊บๆๆ ไปทำงานก่อนเน้อ

ยิ่งดูก็ยิ่งนึกว่าเรานะโชคดีแล้วที่เกิดในเมืองไทย
สภาพบ้านเมือง ผู้คนทำให้เราต้องหันมาคิด
ความลำบากของเรายังไม่เท่าของเขาเลย
แต่พวกเค้าก็ต้องยังดำเนินชีวิตต่อไป........

สวัสดียามเช้าจร้าน้องก๋าสุดหล่อ เห็นเมืองเค้าแล้วบ้านเราน่าอยู่กว่าเน้อ แต่ก้อจิงมีเจริญก้อมีทรุดโทรมเป็นธรรมดาเน้อเออแล้วเอาหมิง หมิงใส่กระเป๋าไปด้วยปะ

สวัสดีตอนเช้าค่ะ

คิดเหมือนคุณ puipom เลยค่ะ ว่าเราโชคดีที่เกิดที่เมือง
ไทย แม้บางที่บางแห่งที่เราว่ายากจน ยังมีความชุ่มชื่น
ให้เห็นมากกว่าภาพที่คุณก๋าได้มา ... ภาพแรกเจ้าแม่กาลี
รึเปล่าคะ น่ากลัวจังเนาะ

ฮ่ะฮ่ะ เมื่อวานขำที่คุณก๋าว่าเอนจอยการกินมาก ... คิดว่า
คงเป็นธรรมดาของคนที่มีครอบครัวแล้วมังคะ ไม่ต้อง
ห่วงความหล่อไปหลีสาว เรื่องกินเลยกลายเป็นเรื่องที่
ใกล้ตัวมาก ๆ ... :))) ...

ชีวิตคือการเดินทาง
จะใกล้หรือไกลก็ต้องเดินทาง
อาจเป็นเพราะชีวิต หยุดอยู่แต่ตรงที่เดิมไม่ได้
ชีวิตเลยต้องเดินต่อไปในทุกวันๆ
ตั้งแต่ก้าวแรก จวบจนก้าวสุดท้ายของชีวิต

จุ๊บๆ หมิงหมิงยามเช้าค่ะพี่ก๋า
อากาศหนาวมาอีกแล้ว
อันที่จริงก็ชอบอยู่หรอกน้า
แต่ไม่ชอบก็คือ วันนี้หนาว พอพรุ่งนี้ตื่นมาร้อนมากมาย
เปลี่ยนจากร้อนเป็นหนาว
หนาวเป็นร้อนโดยฉับพลันทันด่วน
ร่างกายปรับตัวแทบไม่ทันเลย

มีครวามสุขมากๆนะคะ

สวัสดียามเช้าครับพี่กาสะลองคำ


เว็บมัลติพลายที่ผมฝากรูปอยู่เกิดปัญหาน่ะครับ
ตอนนี้เปลี่ยนมาเป็นเว็บ Flickr แล้ว
น่าจะดูภาพได้แล้วล่ะครับ

หวัดดีค่ะคุณก๋า มาดาม หมิงหมิง ด้วยนะคะลูก
ไม่อยากไปค่ะ อินเดีย เบื่อตรงที่มีเด็ก ๆ เดินตาม
เป็นพรวน ๆ เลยอ่ะค่ะ น่าสงสารก็จริง แต่ ก็น่ากลัวด้วยอ่ะนะมินว่า
วันนี้ ไม่อยู่นะคะ จะไประยอง ยังไม่รู้ว่าจะค้างหรือป่าวด้วยค่ะ
ปล. มีความสุขมาก ๆ นะคะ พ่อ แม่ ลูก

แบบว่า ..
ใครสักคน เราต้องใช้ความจำ .. เราจะลืม

แต่ ..
คนนั้นไม่ได้จำ เลยไม่ลืม คริคริ


เิิ๊ิ๊ิ๊อิ๊กกกกก เอิ๊กกกกกกก

อรุณสวัสดิ์คร่าพี่ก๋า หมิงหมิง

ภาพที่2นี่ไม่มีคนอยู่แถวนั่นเรยเหรอคะ แหมมๆๆหนุ่มเนื้อหอมอย่างพี่ไม่กลัวโดนฉุดเหรอนี่..อิอิ

ดูภาพได้แล้วค่ะ

ภาพหนึ่งภาพนี่รวมเรื่องราว ความรู้สึกและมุมมองต่างๆ
ที่สามารถบอกเล่าได้มากมายนะคะ
ดีจริง..


ป.ล. รูปหมิงหมิงรูปนี่ก็น่ารักไม่เบา ดูอารมณ์ดีเชียวค่ะพลอยให้คนดูอมยิ้มอารมณ์ดีไปด้วย ^_^

เย้ๆรูปขึ้นแล้วค่ะ
ภาพแรกก็น่ากลัวเลย ถ่ายรูปสวยค่ะ

"ชีวิตคือการเดินทาง"
แต่บางครั้งเรา สามารถ เข้าใจชีวิต
ด้วยการ "ไม่เดินทาง"

โหยยยย น้องก๋า

ขอบคุณมากๆๆๆๆเลยจ้า

แวะมาทักทายยามเช้าเน้อ

หวัดดีวันพุธสีเีขียวจร้า...


♥...Happy Happy naja...♥

เจี๊ยกกกกกกกกกกกกกวันนี้รูปแรกน่าจัวหงะ บรื๊อออออออ

สวัสดีครับพี่..

ชอบรูปชอบเรื่องราวต่างๆของอินเดียจังเลยพี่
แต่ผมไม่อยากไปเลย555+ ดูจาก Blog พี่เพลินไปเลย

เอด้าก็นอนดึกเหมือนกัน 3-4 ทุ่มขนาดนอนกลางวันไม่นานนะครับ..
พลังงานเหลือล้นจริงๆ..ช่วงนี้เดินไม่หยุดเลยครับ

แต่ผมรู้สึกว่าพอเดินได้แล้ว..ดีกว่าช่วงที่ยังเดินไม่ได้นะพี่
ไม่ต้องคอยอุ้มแล้วก็ดูเหมือนเค้าจะไม่บอบบางเหมือนแต่ก่อน
รู้สึกดีที่เค้าสามารถเข้าใจเราได้มากขึ้นแม้ว่ายังพูดไม่ได้ แต่ก็สื่อภาษากายได้ดี

ต่อเลยค่ะพี่ก๋าต่อเลย
จะดูอีก ๆ ...

ทักทายสวัสดีกับคุณก๋า ตอนเช้าๆ ด้วยครับ

ภาพส่วนใหญ่ที่ผมถ่ายจากการไปท่องเที่ยวอินเดีย ส่วนใหญ่เลยก็ได้ภาพจากการนั่งอยู่บนรถ ชมเมืองเค้าไปเรื่อยๆ เห็นอะไรก็แปลกตา ถ่ายเก็บไว้ชมอย่างเดียวเลย สนุกสนานกับสองข้างทางที่แปลกตาด้วยครับ

เล่าเรื่องอาหารที่ทานกันทุกๆ วันที่อินเดีย อย่างเที่คุณก๋าเล่ามานั้นว่าทานกันจนเบื่อ เป็นเช่นเดียวกันครับ
แต่มีที่สนุกสนานกันหน่อย ช่วงที่พักโรงแรม แล้วก็ได้ทานอาหารเช้าแบบเดียวกันมาตลอด จนคนในกรุ๊ปทัวร์แอบไปตีซี้กับพ่อครัวอาบัง จากที่ทำ omlet เป็นอย่างเดียว ได้สอนทำไข่เจียว ไข่ยัดไส้ ให้พวกเราได้ทานรสชาดใกล้ๆ กับที่คุ้นเคย ทำให้ทานอาหารวันต่อๆ มาได้กันดีขึ้นครับ

การเดินทาง .. ทำให้เราได้เห็น
แตว่าการไม่ได้เดินทาง ... ทำให้เราได้เห็นมุม ...
.................


ต้องยอมรับเลยค่ะว่าเราชอบเหมือนกันกับภาพถ่าย
ของ Live ตามรายทางที่โน่นค่ะ เราว่าในความเสื่อมโทรม
มันมีอะไรหลายอย่างนะค่ะ ที่น่าดู และเป็นแง่คิดให้เราได้
เห็นแล็วก็เป็นเรื่องของกาลเวลานะค่ะ ... เพราะว่า
มันมีแบบว่าไปเรื่อยๆ และเสื่อมโทรมตามวัน ...
เห็นแล้วก็ได้แต่ปลงกันไป เพราะสิ่งที่เห็นสอนให้คิด




ฮาๆ เรื่องหนังสือเด็กนั่น .. อ่านแล้วเข้าใจเลยคะว่า
วัยเปลี่ยนหนังสือก็เปลี่ยน เราเองก็มาอ่านอะเดย์ แล้วแบบว่า
ปกติวัยสะรุ่นเค้าอ่าน เราก็เป็นวัยป้ากระชากวัยอ่าน
เช่นกันนะคะ 55+

เขียนตกไปนิดค่ะ ... จะบอกว่า

การเดินทางทำให้เราได้เห็นชีวิต .. ผู้คน
การไม่เดินทาง ทำให้เราเห็นมุม และแง่คิด


เฮ้อ งงกับตัวเองจริงๆ หนีไปอ่านหนังสือเด็กต่อดีกว่าค่ะ

....สบายดีนะค่ะ คุณก่า
มีความสุขดูแลสุขภาพด้วยค่ะ

ตื่นเช้ามาหนาวค่ะที่นี่
แต่ไม่เป็นไร
อยากให้หนาวแบบนี้ทุกวันนินา

ฟ้าสวย แดดใส แต่ไม่ร้อนค่ะวันนี้

สวัสดียามเช้า ๆ ครับ
เหมือนได้ไปเที่ยวด้วยเลยนะคัรบ

เหอๆ วันนี้เนทเราล้มบ่อย สงสัยเป็นเพราะคนที่นี่(เมกา) ใช้กันเยอะ

ชมภาพคุณ ก๋า ได้ไม่ครบค่ะปัญหาคือเนทพี่เอง...มาช่วงหลังนี้ ภาพที่น่ากลัว..ก็จะวื่งผ่านเอา...

คุณ ก๋า จ้ะ ...ช่วยจับภาพ น้องหมิงหมิง ที่สะอาดๆหน่อยนะจ้ะ...

มาพักหลังพี่เป็น โรคจิต ชนิดนึง คือเห็นเด็กที่หน้าตามอมแมม แล้วกลัว ไม่อยากดู

เคยมีเพื่อนท่านนึง นำภาพเด็กมอญ...มาเปะบล็อกพี่บ่อยๆ และเกิดเอาภาพเด็กหน้าตาเลอะๆมาฝากพี...

เราละจิตหลอนไปหลายเดือน...

รักเด็กนะ..เพราะเราเองไม่มีลูก และเด็กเล็กในบ้าน..แต่ชอบดูภาพที่หมดจด..(แก้ผ้ามา โอเค) ชอบ แต่ขอให้สะอาด... ดูเหมือนเครียด
แต่พี่กำลังบรรยายว่า พี่เป็นโรคจิตชนิดนึง...

ไม่โกรธกันนะจ้ะ..คนข้างบ้านก็จะดีใจเวลาที่บอกว่า หมิงหมิงมาเยี่ยม...เค้าชอบยื่นหน้ามาดูหน้าเนทพี่บ่อยๆ...

รูปมาแล้วค่ะคุณก๋า เห้นแล้วก็คงไม่เหมาะกับผู้หญิงอย่างเราจริงๆด้วย ต้องมีแหล่งช้อปปิ้งเท่านั้น ถึงจะเข้ากั๊น เข้ากัน

ภาพชีวิตสวยมากๆ เลยค่ะ

แนวไหน ... คงเป็นแนวที่ชอบที่ชอบอ่ะคะ
เพราะว่าถ้าไม่ชอบ เราก้คงไม่อ่านอ่ะเน๊าะคุณก๋า

จริงแล้วอยากรับนิตยสารหลายกหลาย
เหมือนกันนะคะ แต่ด้วยเพราะว่าเป็นพวกไม่อยู่
กะร่องกะรอยน่ะคะ ก็เลยแบบว่าไม่อยากรับให้ประจำ
เอาว่าอยากได้ อยากอ่านค่อยซื้อรายเดือนทีละเล่ม
เอาดีกว่า เลือกเฉพาะที่อยากอ่านจริงๆ คงดีกว่า
เพราะว่ารับปีแล้วเกิดไม่อยากอ่านกระทันหัน เสียดายเลย
เอ หรือว่า ถ้ามีก็อ่าน ... เราเป็นพวกศิลปินน่ะค่ะ ทำอะไร
ก็เรื่อยเปื่อยมากมายเชียว .. ตามอารมณ์ ฮาๆ

หุหุ .. ลากลงมาเจอภาพแรกต๊กกะใจ
จินตนาการด้านลบกำเริบ
ดูนาน ๆ จะกระดุกกระดิกได้ไหมหว่า 555

..

ปล. ฟี่รอดูอาหารที่โน่นอยู่นะพี่ก๋า ถ่ายมามั่งป่าวค๊า
โรตี ๆ อิอิ

5555+ หน้าตาตี๋ไฮโซแบบพี่ก๋านี่เป็นของแปลกสำหรับที่นั่นเรยนะคร้า ถ้าที่เมืองไทยอาจจะมีผลักไสค่ะแต่ที่อินตะระเดียนี่ไม่แน่น๊าาาพี่

สวัสดีตอนเช้าค่ะ น้องหมิงหมิง

เราก็อาจมองเขา เหมือนพวกที่เจริญกว่ามองเราก็ได้เนาะ

พี่อ่านเรื่องเกี่ยวกับการไปเที่ยวอินเดียทีไร ก็ไม่เคยรู้สึกอยากไปอินเดียเลยค่ะ

มีหลายคนบอกเหมือนกันค่ะว่า อินเดียไฟดับบ่อยมาก
ต้องเอาไฟฉายไปด้วย ถ้าอินเดียวันไหนไฟไม่ดับนับว่าเป็นเรื่องมหัศจรรย์ อากาศแห้ง ควันไฟมาก และในตอนกลางวันแดดจัด แต่ละเส้นทางส่วนใหญ่ขรุขระ ฝุ่นก็เยอะ...

ชอบคำคมปิดท้ายค่ะ อิอิ ค้ม คม
อุ๊ชอบอ่านอะไรแบบนี้อ่ะ เพลินดี เหมือนได้ไปเที่ยวเองเลยค่ะ แต่คิดว่าถ้าได้ไปสัมผัสเองคงจะได้อารมณ์และกลิ่นมากกว่านี้ อิอิอิ

ปล. หมิง หมิง พุงล้ำหน้า ขอแจกใบเหลืองก๊าบบบ
ง่ะ โตขึ้นมันจะเป็นซิกแพ็กใช่มั๊ยคะ อิอิอิ

ผมเองถ้ามีใครให้ไปฟรีก็ยินดีเหมือนกันนะครับ

อินเดียมีที่ให้ถ่ายรูปได้ไม่เบื่อเลยรึเปล่าครับ..
ผมชอบดูอะไรที่มันแปลกๆตาเหมือนกัน..


ส่วนตัวโอเค แต่ไม่อยากห่างลูกเมียอ่ะพี่..

ภาพที่สองสวยมากๆค่ะคุณก๋า

เห็นเเต่ละภาพเเล้วน่าไปบ้าง ถึงเเม้คุณก๋าจะว่าชีวิตนั้นไม่ใช่การเดินทาง
การเดินทางบางครั้งทำให้เปลี่ยนความคิด เปลี่ยนวิถึชีวิตก็มีบ้างในส่วนบุคคล

น่าสนใจค่ะ..อินเดีย ถึงจะเป็นประเทศที่สภาพชีวิตบางเเห่งจะเเยกเเค้น พลเมืองยุคปัจจุปันมีสถิติสูงในไอคิว
โดยเฉพาะเรื่องเทคโนหรือวิทยาศาสตร์ในมหาลัย ชาวอินเดียเป็นที่ยอมรับคู่เเข่งขันในระหว่างหาลัยทอปเทน หัวดีมากๆค่ะ..ยอมรับ

กลับมาชมภาพประเทศอินเดียอีกครั้งนึง.....ครานี้ได้ชมชัดๆ..เนทเริ่มวิ่งดีกว่า 2 ชั่วโมงก่อนจ้ะ...


อืมม์ อินเดีย..ภาพสวยสีแจ่ม..

สำหรับภาพ หมิงหมิง ในวันนี้ก็ โอเค จ้ะ....พี่อะเกรงว่าคุณจะหลุดนำภาพที่ว่า มาฝาก เด๋วเกรงว่ส ก็ จิดพี่มันกำเริบ ..เออโมโห ตัวเองเหมือนกัน...แต่ก็บอกเล่าสาเหตุไว้ก่อนจ้ะ...

อันที่จริงตัวพี่เองก็ไม่เคยทราบมาก่อนว่าตัวพี่อะไม่ชอบภาพเด็กมอมแมม..ก็มาเจอเมือหลายเดือนก่อน มีคนเค้านำภาพที่ว่ามาเปะบ่อยๆ ทีแรกมัน งุงิ ก่อนนะแต่ไม่ทราบสาเหตุ...
ที่นี่มาบ่อยและมอมแมมมากกว่าเก่า เรานะพาลกินข้าวลงไม่ลง ..มันจะบ้าเอา...

เลยได้รู้สาเหตุ...ก็ต้องขอโทษอีกครั้งนะจ้ะ...

รักหรอกนะ..ถึงได้เผยความในใจให้ทราบ......

สวัสดีคับ!

ในความรู้สึกของบางคน...

อึ๋ย...อินเดียสกปรก จะไปทำไม?

ฟังแล้วก็ได้แต่เงียบ...!

สำหรับเรา...ที่นั่นคือที่ ๆ สักวันนึง

เราจะไปกราบสักการะ บุคคลที่เราเคารพรัก

และเทิดทูนไว้ด้วยเศียรเกล้า...

.................................................

พี่กิ่งเพิ่งได้เข้าบล็อกวันนี้เอง...

ปีใหม่นี้ขอให้น้องก๋า และครอบครัว
มีความสุขกายสุขใจ
พบเจอแต่มิตรที่ดี
เจริญรุ่งเรืองยิ่ง ๆ ขึ้นไปจ้า....

บ้านเราดูน่าอยู่กว่าเยอะ แต่ถามว่าให้ไปอินเดีย จะไปมั๊ย ไปค่ะ

มองดูอินเดียผ่านจากมุมมองนายก๋าฯ

ยังไงก็รู้สึกแปลกตาอยู่ดี

สวัสดีตอนเช้าวันพุธ สุดแสนจะหลั่นล้านะครับ อิอิ ;p

เมื่อตอนสาวๆพี่แว่นอยากไปอินเดียนะ
แต่เดี๋ยวนี้ทำไมไม่อยาก

แอบ นอยส์ มั๊ง

โชคดีอะพี่ก๋า ที่ไฟไม่ดับบนเครื่อง (งงๆ)
ตกลงว่าพี่ก๋าจะอัพ 30เรือ่ง 30วัน ชิมิคร่า
นู่จะได้มาดูทุกวัน
อยากเปนแฟนพันธ์แท้คร่า

สวัสดีตอนสายๆจ้า

พี่ก็ชอบที่จะนั่งริมหน้าต่างดูชีวิตผู้คนริมข้างทางเหมือนกัน

รูปแรก ดูน่ากลัวจัง

รูปสอง กะ สองรูปท้าย... ดูตึก กะถนนแล้ว ระดับความโทรม ดูคล้ายอียิปต์มากเลยค่ะ 55555

นมัสเต....ค่า

มาตามทริปอินเดียอย่างต่อเนื่องค่ะ
ช่วงนี้หมิงหมิงเปลือยท่อนบนบ่อยจัง5555
อากาศไม่หนาวแล้วเหรอคะ
วันนี้ กทม.เริ่มเย็นอีกแล้ว
ลมหนาวมาเฉยเลย ทีตอนปีใหม่นะคะร้อนมากๆๆๆๆ
เมื่อวานก็มีหมอก งงกับภาวะโลกร้อนซะเหลือเกิน

ลิ้นแดงแจ๋มาแต่ไกลเชียว อิๆ

ชีวิตคือการเดินทาง

แต่ไม่เดินทาง ก็เห็นชีวิต เพราะมีคนเดินทางแล้วกลับมาเล่าให้ฟัง

ดีจัง ตังค์อยู่ครบ แถมไม่ต้องเข้าห้องน้ำแบบ open air ด้วยตัวเองอีกตะหาก 555

ดูรูปได้แล้วจ้า

คุงก๋า...อินเดียร้อนเปล่าค่ะ

แล้วเป็นประเทศที่ยากจนจริงๆเปล่า

เพราะที่มาเลเนี้ยมีแต่แรงงานอินเดียเกือบครึ่งเมืองเลย

เค้าบอกว่ากลางวันหลังเที่ยงนี้ไม่มีทำงาน

เพราะอากาศร้อนสุด แต่จะทำงานกันตั้งแต่เที่ยงคืนเป็นต้นไป

เป็นแบบที่เค้าว่ากันหรือเปล่าเอ่ย....

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ

จะมาถามว่า ....

ที่ประเทศอินเดีย พื้นดินเป็นสีชมพูจริงอ่ะป่าว?

เพราะเห็นในสมัยก่อนใคร ๆ ก็เรียกอินเดียว่า "ดินแดนแห่งชมพูทวีป" นะ

(แบบว่าไม่ค่อยถนัดเรื่องอินเดีย เลยหามุขไม่ค่อยจะได้นะ)

อิอิ

ยิ้ม....ไม่ว่าจะยิ้มเล็ก หรือ ยิ้มใหญ่
ยิ้ม.... เป็นของฝากที่ไม่ต้องซื้อหา
ยิ้ม.... คือความอบอุ่นที่หัวใจ
ยิ้ม.... ทำให้โลกสดใส มีชีวิตชีวา
ยิ้ม.... คือกำลังใจที่ดีในการต่อสู้
ยิ้ม.... มีคุณค่าสำหรับผู้รับเสมอ

วันนี้ คุณยิ้มให้คนที่คุณรักหรือยัง...??...




ยิ้ม...ของคนนี้ มีความหมายและเป็นกำลังใจที่ยิ่งใหญ่สำหรับปอป้า...เสมอ

คุณก๋าคะ..

ขอบคุณสำหรับยิ้มและกำลังใจที่มอบให้พี่...นะคะ
ขอให้คุณก๋าและครอบครัวพบแต่สิ่งที่ดีงาม โชคดี มีความสุขตลอดไป..ค่ะ

ชอบพื้นถนนในภาพที่สองจังค่ะ
สมกับเป็นเมืองเก่าแก่

กทม และปริมณฑลก็ร้อนมากมาย

สวัสดีค่ะ

ภาพสวยจังเลยนะคะ
สวยตรงที่ไม่ได้ประดิษฐ์ให้สวยน่ะค่ะ

ฉันสัญญาว่าจะเล่าให้คุณฟัง
จะเล่าตอนนี้เลยค่ะ

วันนั้นฉันคุยกับเขาเรื่องแม่น้ำคงคา
เขาเล่าว่า ชาวฮินดูเชื่อว่าแม่น้ำคงคาไหลมาจากเศียรพระศิวะ
ทุกคนจึงมุ่งไปที่นั่น เพื่อแสวงบุญ
บางคนอาบ บางคนดื่ม สวดมนต์ ฯลฯ
และในวาระสุดท้ายของชีวิต
ทุกคนจะมุ่งไปที่นั่น ฝากร่างไว้ที่แม่น้ำนี้
เขาเล่าว่า การเผาศพ จะเผาให้ไหม้แค่ 60% เท่านั้น
และเขาจะกวาดที่เหลือลงแม่น้ำไป

ฉันถามเขาว่า กระทรวงสาธารณสุขของคุณ
นิ่งเฉยกับเรื่องนี้ได้ยังไง
เขาว่า ทุกคนตระหนักดีว่าจะเกิดผลเสียอย่างใหญ่หลวง
กับแม่น้ำในอนาคตอันใกล้นี้

แต่ ความเชื่อและความศรัทธา
ที่มีมาอย่างยาวนาน และ เหนียวแน่นนั้น
ยากจะแทนที่ด้วยคำว่า สุขาภิบาล

และเราก็เถียงกันอีกนานเลยค่ะกับประเด็นนี้

เจ้าแม่กาลีน่ากลัวจังเลย

มุมกล้องคุณก๋านี่นะ สุดๆ

ประเทศไทยของเรา คนนับถือพุทธศาสนาก็มี% พอๆกับอินเดียมั้งครับ ส่วนมากนับถือพระอิฐพระปูน ผีสางนางไม้

เรื่องแม่ขโมยของให้ลูกอ่อน นี่อ่านแล้วสะอึกเลย ช่างเทียบได้

สวัสดีค่ะ พี่ก๋า สบายดีรึป่าวคะ
เหนรูปแรกแล้วก็ตกใจค่ะ แอบน่ากลัวนิดหน่อย
เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้แวะมาเลยค่ะ
มาตามอ่านบล็อกพี่ก๋า ไม่ทันแล้วค่ะ

น้องหมิงหมิงน่ารักเหมือนเดิมนะคะ

สวัสดีค่ะพี่ก๋า

เห็นภาพชีวิตต่างๆ พี่ได้ข้อจำกัดความง่ายๆว่า

สกปรกข้างนอก...ดูได้ด้วยตา

สกปรกข้างใน...สัมผัสได้ด้วยใจ


วันนี้หมิงหมิงนมแหลมเชียว อากาศเย็นหรือเปล่าจ๊ะ

ฉันขึ้นหน้าใหม่ กลัวคุณจะเบื่อน่ะค่ะ

เขาเล่าว่า นักบวชบางกลุ่ม ใช้ชีวิตอยู่ที่แม่น้ำนี้เลย
เป็นลัทธิที่ไม่พูดกับใคร ไม่กิน จนกว่าจะทนไม่ได้จึงจะกิน
และสิ่งที่เขากินคือ ศพ (กลัวหรือเปล่าคะ)

เขาเล่าให้ฉันฟังว่า การเผาศพจะมีทั้งวันทั้งคืน
ไม่เคยหยุดเลย สักเชิงตะกอนเดียว
นักบวชเหล่านี้จะรอในช่วงเวลากลางคืน
เมื่อไฟโหมจนศพไหม้เกรียม พวกเขาจะดึงบางส่วนมากิน
(เขาส่ง ลิ้งก์ จาก ยูทูบ มาให้ฉันดู ด้วยค่ะ)

เขาว่า นักบวชเหล่านี้ จะมีความเชื่อว่า
ทุกอย่างที่อยู่ที่แม่น้ำคงคา คือสิ่งศักดิ์สิทธิ์
และศพนี้ ก็เป็นอาหารทิพย์

ฉันถามเขาว่า มีนักบวชแบบนี้อยู่มากน้อยแค่ไหน
เขาว่าพบเห็นได้ทั่วไปทั่วบริเวณ

ฉันได้แต่ฟังเขาเงียบ ๆ ค่ะ
เฝ้าแต่คิดว่า เกิดอะไรขึ้นกับความเชื่อของคนเรา
และสุดท้ายฉันจึงบอกกับเขาไปว่า
ถ้าคุณตายก่อน ฉันคงไม่ไปร่วมงานศพคุณหรอกนะ
เขาว่า ทางตอนใต้นั้น ศพจะไม่เผาค่ะ แต่จะใช้วิธีการฝังแทน

และจะไม่มีพิธีศพเขา เพราะเขาบริจาคร่างกายเป็นอาจารย์ใหญ่น่ะค่ะ

ขอบคุณที่คุณอ่านนะคะ
ขอโทษด้วยถ้าทำให้คุณกลัวค่ะ

รูปเจ้าแม่กาลีดูน่ากลัวจังเลยอะพี่

ดูจากรูปแล้วบ้านเรือนมันโทรมๆยังไงไม่รู้อะ

อีกนิดนึงนะคะ
ฉันสังเกตุ เห็นว่า มีปื้นแดง ๆ
อยู่ใต้ราวนมด้านซ้ายของหวานใจฉันน่ะค่ะ

ไปโดนอะไรมาเอ่ย

มหากาพย์อิินเดียเริ่มต้นแล้ววว

มุขรอดูอยู่จ้ะ แต่เมื่อวานมุขกะมุขชายวุ่นวายกับการไปตรวจสุขภาพประจำปี กะไปทำฟัน ยุ่งจนหมดวันเลยค่ะ

กลางคืนมุขก็ไปงานเลี้ยงอีก เลยหายเฮดไปเลย

วันนี้คุณก๋าอยู่ร้านใช่มั๊ยคะ หมิง หมิงอยู่ด้วยรึเปล่า

มุขอยู่บ้านค่ะ กะจะนอนใช้หนี้เมื่อคืนซะหน่อย ง่วงเต็มที

morning ตอนเกือบเที่ยงนะคะ

ตามติดอินเดียค่ะ >o<

เพราะชีวิตคือชีวิต ภาพชีวิตอาจจะนำมาปรุงแต่งได้ แต่ชีวิตก็ยังไม่ใช่นิยายอยู่ดี แต่อาจะเป็นได้ถึงมหากาพย์

...
วันนี้ขี้เกียจอีกแล้ว...เฮ้ออออ รู้สึกหัวใจขึ้นอืด 5555555

หวัดดีคะน้องหมิง หมิงกะพี่ก๋า

รูปแรกน่ากลัวจัง...

ง่า มะรู้จะอู้จะใดเลยนิ เห็นแล้วบ้านเค้าด้อยพัฒนากว่าบ้านเราเยอะเลยนิ เฮ้่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ถ่ายรูปได้ไว มือนิ่งนะครับ ตอนรถบัสวิ่งข้ามสะพาน เพราะภาพชัด

เลือกมุมถ่ายดีครับ สื่อเรื่องราวได้สมบูรณ์

ทริปอินเดีย ไม่รู้ผมได้เคยบอกกิจหรือเปล่า? ผมก็มีคนชวน และไปช่วงปีใหม่เหมือนกัน 10 วัน ราคา 68,000 บาท แต่ซ้อนกันกับทริปเซี่ยงไฮ้ ผมก็เลยเลือกทริปทางจีน เพราะราคาแค่ 19,900 บาท ไป 8 วัน

สงบนิ่งเพื่อปล่อยให้สิ่งวุ่นวายผ่านไป - บางครั้งพี่ก็ใช้วิธีนี้ค่ะ

เตรียมพบโปรเจคอันเกิดจากความร่วมมือของขุนเขา ริมน้ำ อลิซ ในดินแดนไม่มหัศจรรย์ Jewnid กะว่าก๋า โดยการจำหน่ายหนังสือของขุนเขา ริมน้ำเพื่อหารายได้และรับบริจาคของเพื่อมอบให้การกุศล เร็วๆนี้

เชียงใหม่คนขึ้นไปเที่ยวเยอะมั๊ยคะคุณก๋า

มุขว่าน่าจะเยอะเนาะ เพราะว่าอากาศยังเย็นอยู่

บ้านมุขวันนี้เย็นสบายดีค่ะ ลมแร๊ง แรง แต่ไม่รู้จะเย็นได้อีกกี่วัน

ทุกทีวัน สองวัน ก็เริ่มร้อนอีกละ ขนาดอยู่ซะนอกเมืองนะคะนี่

สวัสดียามเที่ยงค่ะ..พี่กำ

เข้าใจโดยไม่ต้องเดินทาง
ก็อาศัยเรียนรู้เรื่องราวผ่านพี่กำไงคะ

แต่บางทีก็อาจจะไม่แจ่มแจ้งซะเท่าไหร่เนอะ
ไม่เหมือนไม่เยือนด้วยตัวเองอ่ะ

จริงๆ แล้ว เรื่องของเรื่องก็คือ
อยากเดินทาง อยากท่องเที่ยว....

ขอบคุณสำหรับหลังไมค์ค่ะ.....มีความสุขมากๆ ค่า

รูปแรก สวยเท่มากค่ะ อสดงถึงศรัทธา

ชอบรูปท้ายรถ สีแสบทรวงดีจริง

จะบอกว่า แอบเอ็นดูและหมั่นเขี้ยวน้องหมิงหมิงมานานแล้วค่ะ น่ารักมาก

จะแวะมาชมภาพเรื่อยๆนะคะ

จากที่เม้นท์ ก้อมาจากคำว่า " อ้างว้าง " แหละค่ะ
แต่คำว่า " ว้าง " ในบล็อก ส่วนนึงในความรู้สึกนู๋และความหมายที่สื่อออกไปนั้นเป็นความรู้สึกที่ล่องลอยไปกับสายลมหนาว ช่วงฤดูหนาว ในยามค่ำคืนค่ะ
...
สองข้างทาง ผู้คนคงทำให้เรารู้สึกได้หลายอารมณ์ ใช่ไหทค่ะ พี่ก๋า
ชีวิตผู้คนที่นั่น น่าสงสารมากเลย จากที่เห็นจากรูป จากสื่อต่างๆ
...
มีความสุขมากมากนะคะ

อินตะระเดีย เหมือนที่ดูในสลัมด๊อกเลยโน๊ะ

ตอนนี้ไม่แพ้ หรือยังไม่ถึงเวลาไม่รุ อิอิ

ถ้าเป็นไปได้ อยากแพ้เองค่ะ สงสารสามี เค้าทำงานหนักแล้วยังมาแพ้แทนเมีย ไม่ยุติธรรมเลยโน๊ะ

อะห้า คุณ ก๋า..... ก็ภาพมันอยู่ที่บล็อกคุณ ก๋า นี่ค่ะทำไมพี่จะดูไม่ได้ละจ้ะ

คือดูแล้วก็แล้วไปเพราะเป็นบ้านของคนอื่นว่ามะ???เราบ่ได้เปิดวันสิบหรือยี่สิบครั้งซะเมื่อไหร่ละคะ...กรณีที่พูด คือว่า ที่บล็อกของดิงันอะค่า พี่พูดแบบนี้คุณคงพอจะจำได้..สมัยสี่หรือ ห้าเดือนที่ผ่านมา มีภาพเด็กมอญ ..มันหลอนพี่มากมาย..เออเวรกรรม ความหวังดีกลายเป็นอย่างอื่น (พี่อะบาปหนักอะนี่) แต่จะทำไงได้ อมิตะภุด????ฮ๊ากกกก....

เห็นนมหมิงหมิงอีกแล้วนะ ฮิ ฮิ ฮิ...
หน้าหมิงหมิงนี่เณรน้อยเส้นหลินแท้ ๆ เลย

----

ช่วงนี้นินเศร้าอะพี่...ไม่ค่อยมีอารมณ์แซวให้เฮฮา


อินเดียก็แปลกดี แปลกที่ แปลกวัฒนธรรม ผู้คนก็แปลก
ชอบดูภาพต่าง ๆ ที่พี่ก๋าถ่ายมา เอามาลงให้ดูบ่อย ๆ นะ
(โดยเฉพาะภาพ activities แปลก ๆ ของชาวอินเดียเป็นต้น)

-------

เด็กยังไงมันก็ต้องนอนกลางวันอะพี่ เวลามันเหนื่อย สงสารลูกนะ ให้เขานอนไปเถอะถ้าเขาอยากนอน เราเป็นพ่อแม่ ก็ต้องทนเอา

เห็นรูปแล้วค่ะพี่ก๋าขา
ไม่ต่างไปจากที่นึกไว้ในใจเล้ย...
มันจับทางกันถูกน่ะ

มาหาพี่ก๋าได้
แต่เข้าบล็อกแกงค์ไม่ได้อีกแล้วค่ะ

ชะเร็งเซ็งๆมั่กๆ...

ค่ะ พี่ก๋า
บางทีหนู
มีตาสองข้าง แต่บางครั้งก้อใช้มองด้านข้างด้านเดียว


ต้องตามติด ติดตามค่ะ

เห็นภาพแรกแล้วต๊กกะใจ..
น่ากลัวจัง

บ้านเมืองดูเก่าและโทรมจัง นี่คือมุมไบหรือเปล่าคะ

เป็นอะไรที่สุดยอดมากเลยค่ะ น่าติดตามที่สุด

การล้าหลังทางด้านวัตถุ ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาไร้สุข
บางทีรถอาจจะติดน้อยกว่าเรา
มีเวลาอยู่กับครอบครัวมากกว่า มีอากาศบริสุทธิ์กว่า
....
แล้วจะมาติดตามตอนต่อไปค่ะคุณก๋า


แอมอร

ชอบตอนสุดท้ายจริงๆ

ใช่ค่ะ

อยู่นิ่งๆ บางทีก็เข้าใจชีวิต และเดินทางไปได้ทั้งจักรวาล

ฉันชอบนั่งริมหน้าต่าง
มองวิวทิวทัศน์สองข้างทางระหว่างรถแล่นไป
ฉันมอง ฉันคิด ฉันยิ้ม
แต่ละที่ แต่ละเวลา แตกต่าง
แต่ชีวิตก็เหมือนกัน
ต้องดำเนินต่อไป


ฉันชอบนั่งมองออกไปนอกหน้าต่า
ถ่ายรูป มองรถที่สวนไปมา
เก็บทุกสิ่งที่มองเห็น เก็บไว้ในความทรงจำ



...เพ้อๆๆๆ อิอิอิ
ตีห้านี่แถวบ้านอากาศกำลังเย็นสบาย
เหมาะแก่การซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มเลยพี่ก๋า

สวัสดีช่วงบ่ายค่ะพี่ก๋า กล้วยเอาข้าวผัดมาฝากค่ะ

รูปแรกน่ากลัวจัง บ้านเรือนเค้าเก่าจังเลยพี่ก๋า คนเยอะด้วยนะ แย่งกันกินแย่งกันใช้ เหตุนี้ไฟถึงดับบ่อยอะ เดาเอานะคะ

เราอาจเข้าใจชีวิตโดยการไม่เดินทาง อืมๆๆ น่าคิดจังเลยค่า

อยู่นิ่งๆ บ้างบางครั้งเนอะ

อุ๊ยโหย๋ เปิดมาตกใจเจอหน้าคนแลบลิ้นด้วยอ่ะ

ค่ะ เข้าใจชีวิต
โดยไม่เดินทางดีกว่า

สวัสดียามบ่ายๆค่ะคุณก๋า ระลึกถึงอยู่เสมอนะคะ

ดีใจ..ที่ได้ไปแดนภารตะกับคุณก๋า

แม้นว่าจุดหมายปลายทางยังอีกยาวไกล ก็จะคอยชมทุกวัน

วันนี้อากาศร้อนมาก เปิดตู้เย็น เห็นลิ้นจี่กระป๋อง แช่เย็นเจี๊ยบ

พลันก็นึกได้ทันที ว่ามีปัญหา ต้องถามคุณก๋า

กูรูอย่างคุณก๋า ต้องตอบได้ในทันทีทันใด ผมให้แต่คำถามนะครับ ถ้ายังตอบไม่ได้ ก ข ค ง จะตามมาทีหลัง

เพราะถ้าตามมาติดๆกัน คอมเมนท์นี้อาจโดนแบนอีก 555

คำถามนะครับ...

"ลิ้นจี่ที่อร่อยที่สุด อยู่ที่ไหน?"

คุณก๋า ค่ะเปิด หน้า Blog คุณก๋าขึ้นมาปุ๊บ อารมณืที่กำลัง สดชื่นจากรูป ที่ปอ ป้า ส่งให้ ถูกกะฉาก วืดเลยค่ะ เหมือนกำลังฝ้น ฝัน อยู่แล้วสะดุ้งตื่น ไงงั้นเลยค่ะ

รูปน่ากลัวมาก ไม่กล้าดูค่ะ เดี๋ยวตั้งตัวก่อนแล้วค่อยกลับไปอ่านค่ะ

แต่บางครั้ง
เราอาจเข้าใจชีวิต
ด้วยการ "ไม่เดินทาง"

พ่อก๋า หมายถึง หยุดรึปล่ะ
ตามไปเฉลยด้วยนะ
เดี๋ยวคืนนี้นอนไม่หลับ
จะไปเข้าฝันหลอนทั้งคืนเลย

หมิงโดนจับถ่ายนูดน่างสงสานอ่ะ
กำลังนมตั้งเลย อิอิ น่ารักเนอะ

ระวังแก๊งค์กินเด็กนะ

สวัสดียามบ่ายค่ะพี่ก๋า

อ่านข้อความและดูรูปที่พี่ก๋านำมาฝากแล้วนึกถึง

หนังเรื่อง slumdog Millionaire เลยค่ะ

วันนี้มาเอาซะบ่าย เพิ่งเข้า office ค่ะ
เช้าไปแบงค์ชาติ แล้วก็ไปประชุมต่อ เพิ่งจะได้นั่งหน้าจอ
ชีวิตคือการเดินทาง
การอาจเข้าใจชีวิตโดยที่ไม่ต้องเดินทาง

เดี่ยวนี้ โลกมันแคบลง การสื่อสารมันเร็วขึ้น
เราสามารถรู้เห็นรอบโลก แค่นิ้วชี้คลิกเม้าส์
เหมือนที่พี่อ่านเรื่องอินเดีย แล้วพยายามเข้าถึงที่คุณก๋าต้องการสื่อ ผ่านคอมพิวเตอร์

ทุกสิ่งทุกอย่างในโลก ไม่มีอะไรจีรังยังยื่น
เหมือนศาสนาพุทธในอินเดียก็ยังหนีวัฎจักรไม่พ้น
เหมือนหลักโลกธรรม 8 ที่เรามักเอามาใช้ มาปลอบประโลมใจ เวลามีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นในชีวิต

ไม่รู้สิคุณก๋า
แต่พี่ก็ยังอยากไปอินเดียอยู่นะ 555 ก็นะ
สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็นอ่ะ จากภาพที่เห็น จากเรื่องราวที่ได้ยิน มันไม่ได้สะเทือนไปถึงต่อมอยากไป ๆ ให้ลดลงซักนิด

ไอ้ที่มันสะเทือนคือวันเวลาว่าง และเงินค่าทัวร์ อิอิอิ

พี่สะท้อนใจกับคำพูดของท่าน ว.ครั้งหนึ่ง ประมาณว่า
คนไทยเราโชคดี ที่ได้มีโอกาสรู้จักศาสนาพุทธมากกว่าชาติอื่น ๆ แต่คนไทยเราไม่เห็นคุณค่า

เดี๋ยวนี้ฝรั่งเค้าเริ่มศึกษาพุทธศาสนา อย่างเป็นจริงเป็นจัง
ในขณะที่คนไทยเรา ศึกษาแต่เปลือก แต่ฝรั่งเค้าศึกษาถึงแก่นพุทธศาสนา

เรามีของดีแต่ไม่รู้จักรักษาและเรียนรู้
พี่รู้สึกสะท้อนใจยังไงไม่รู้อ่ะ

อ่อ ๆ เรื่องเจิมน่ะ แค่คิดจ้า
ไร้ความสามารถ ตะกายลุกจากเตียงไม่ไหวจ้า
นอนทีก็หลังเที่ยงคืนตลอด
บางทีเช้า ๆ ยังถูกลูกชายปลุก "..แม่ ๆ สายแล้ว วันนี้เต็นท์หยุดเรียนรึเปล่า".. 555

สวัสดียามบ่ายครับน้องก๋า

เราอาจเข้าใจชีวิตด้วยการ "ไม่เดินทาง" ก็มีคนเดินทางมาเล่าเรื่องให้เราฟังและเข้าใจชีวิตคนต่างแดนให้ชมแล้วนี่ค่ะ

ว่าแต่รูปแรกแลบลิ้นมาซะยาว ซึ่งมองรวมแล้วน่ารักไปอีกแบบค่ะ ว่าแต่ภาพนี้เป็นภาพปั้นหรือประติมากรรมอะไรค่ะ ยังกะอยู่ริมกำแพงไรสักอย่าง โปรดหาคำตอบมาให้ด้วย อิอิ ยังกะเล่นเกมเลยเนอะ

ภาพวิวทิวทัศน์สองข้างทางรถบัสที่น้องก๋าถ่ายมาก็ไม่เลวเลยค่ะ บรรยากาศดีทีเดียว มองเห็นสะพาน รถไฟ ผู้คน เห็นมั๊ยค่ะว่า เราอาจเข้าใจชีวิตด้วยการ "ไม่เดินทาง"

เย็นนี้นินนัดผู้ช่วยพยาบาลที่เขาจะมาดูแลเคนซี่ให้ช่วง กลางคืนมาคุยกัน (ส่วนกลางวันจะให้คนใช้เป็นคนดูแล)...ก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นยังไง ส่วนตัวนินคงต้องหลบไปอยู่ที่อื่นจริง ๆ ซัก 3-4 วันแล้วค่อยแอบกลับมาอยู่บ้าน (โดยไ่ม่ให้ลูกเห็นสัก 2 อาทิตย์ แต่อย่างน้อยเราก็ได้แอบดูลูกตลอดเวลา...)

มันเป็นเรื่องที่เจ็บปวด ทรมาณหัวใจคนเป็นแม่มากเลยพี่ แต่ต้องตัดใจทำเพื่อลูก...ไม่งั้นลูกคงโตมาแบบไม่สมบูรณ์ ผอมแห้งกะหรอง นินทำใจไม่ได้อีกแหละค่ะที่จะต้องให้ลูกอยู่ในสภาพนั้น อยากให้ลูกสมบูรณ์แข็งแรง เคนซี่มันกินยากมากจริง ๆ อย่างน้อย ถ้ามันยอมกินนมชง ถึงมันม่กินข้าวนินก็ไม่ห่วง ขอให้มันได้กินนมมากมาก มันก็โต นมแม่อะ มันไม่พอแล้ว

NO PAIN NO GAIN....







อาทิตย์นี้นินขาดใจตายแหง๋ม ๆ เลยพี่ แวะเข้าไปร้องห่มร้องไห้กับหมิงหมิงดีไหมนะ 5 5 5 5

คำถามนะครับ...

"ลิ้นจี่ที่อร่อยที่สุด อยู่ที่ไหน?"



โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 13 มกราคม 2553 14:08:05 น.

.
.
.
.
.

ขอตอบว่า ... "ลิ้นจี่ที่หอ" อร่อยที่สู๊ด ด ด ด ด ด

อิอิ

+++

คุณก๋าฯ ถามผมว่า รู้จัก ชมพูกับปิง ฟรุ๊ตตี้ ไหม?

ผมตอบได้เลยว่าไม่รู้จักครับ ผมเกิดไม่ทันครับ แต่ผมจำได้ว่าตอนสมัยที่ผมเป็นเด็ก ๆ คุณปู่เคยเล่าถึงวงดนตรีชื่อ "ฟรุ๊ตตี้" ให้ฟังครับ

คุณปู่ผมเล่าว่า ... ในสมัยนั้นเวลาที่ชายหนุ่ม "อยากบอกรัก" หญิงสาว ชายหนุ่มก็มักจะร้องเพลง "ใครสักคน" ให้หญิงสาวฟัง โดยชายหนุ่มจะบอกหญิงสาวว่า ... "โปรดรับรู้" ว่าฉันรักเธอ หญิงสาวก็ตอบว่า "ฉันรู้ดี" ว่าฉันก็รักเธอเหมือนกัน

แต่พอชายหนุ่มกับหญิงสาวรักกันไปได้ไม่นานนัก ความรักของทั้งคู่ก็เริ่มจืดจางลง "ขอเพียงเข้าใจ" ว่าความรักนั้นเป็นสิ่งที่ไม่ยืนนาน และแล้วก็เหมือนกับ "นิยายรักขาดตอน" หญิงสาว "ลืมหมดแล้ว" ว่าเคยรักชายหนุ่ม "สายเกินไป" แล้วที่ความรักของทั้งคู่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ "พบกันครึ่งทาง" "ทั้ง ๆ ยังรัก" อยู่ ก่อนที่ทั้งคู่จะเลิกลากันไปในที่สุด เนื่องจากสาเหตุที่ชายหนุ่มเป็น "เกย์" นั้นเอง แล้ว"นิยายรัก" เรื่องนี้ก็จบลง

เท่าที่ผมพอจะจำได้ คุณปู่ของผมเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับวง "ฟรุตตี้" ให้ผมฟังแค่นี้เองครับ

ส่วนชื่อเพลงของวงฟรุ๊ตตี้ผมไม่รู้จักเลยสักเพลงครับ

(ทำไมตรูถึงได้เป็นคนที่ตอ แ - ห - ล ขนาดนี้ฟ่ะ?)

ก๊าก ๆ ๆ ๆ ๆ

อิอิ

ปล. ลืมไป ... จะบอกว่า ปู่ผมชื่อ นายวิกะพิเดีย ครับ

//th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AD%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%9A%E0%B8%AD%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81

อิอิ

เพลงนั้นพี่ก็ชอบเสียงกีตาร์มากเลยค่ะ


แอมอร

พี่ก๋า

สรุปนินคงจ้างผู้ช่วยพยาบาลให้ดูแลเคนซี่ช่วงกลางคืน
ส่วนกลางวันจ้างพี่เลี้ยง 1 คน

คนใช้อีก 1 คน ช่วยงานบ้าน และช่วยดูแลเคนซี่ช่วงกลางวันกับพี่เลี้ยงด้วย

และจะให้พ่อมันคอยดูด้วย


นินเองกลางวันคงต้องออกไปข้างนอก ไปที่อื่น
กลางคืนถ้ากลับมาต้องไม่ให้ลูกเห็น
ถ้าจะให้นินไปอยู่ที่อื่นเลย 2 อาทิตย์นินเองก็ไม่รู้จะไหวเปล่า อย่างน้อยถ้าอยู่ที่นี่นินยังได้แอบมองดูลูกไกล ๆ ได้
เวลาที่นินคิดถึง




แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

มือเจิมประจำบล็อกแก๊งค์ออกอาละวาดอีกแระ อิอิ..

รถไฟที่อินเดียคงจะคนเพียบเลยมั้ง บ้านเราอายไปเลย แออัดสุดๆ..แต่อยากไปบ้าง

พูดถึงอินเดียแล้วนึกขึ้นได้ ก่าเคยอ่าน ปรัชญาอินเดีย ฮินดูบ้างเปล่า ของ ศ.ดร.สุนทร ณ รังษี..

ใช่ครับ บางทีนั่งนิ่งๆเราก็สามารถเข้าใจชีวิตได้ แบบอิ๊กคิวซังไงครับ

เข้ามาขอบคุณที่แนะนำ เอ็นซีฮอลิเดย์ทัวร์

ทางอินเดีย ผมยังไม่เคยคิดวางแผนจะไป
แปลกดี ไม่รู้ไง ไม่สนใจทางอินเดียเท่าไหร่ ทั้งๆที่มีทัชมาฮาล

อยากจะไปทางจีน ทางยุโรป ทางรัสเซีย หรืออิยิปต์ ตุรกี มากกว่า
จีนนั้นนำโด่ง เพราะ มีที่ให้เที่ยวอีกเยอะ ราคาทัวร์ก็ถูกมาก 8 วัน 20,000 บาทเอง

อดีต ผมเคยไปกันเองกับเพื่อนบล็อก เพื่อนบล็อกเขามีเพื่อนช่วยติดต่อหาซื้อทัวร์ของคนจีนให้
พูดง่ายๆไปเที่ยวกับคนจีนบนรถทัวร์คันเดียวกัน ไกด์พูดภาษาจีน รับประทานอาหารกับคนจีน ก็แปลกดี เจอคนจีนล้วนๆ และราคาถูก หมื่นนิดๆเท่านั้น

แต่แบบนี้ อาจจะไม่เอาแล้ว ฟังไกด์พูดไม่รู้เรื่อง

อย่าเพิ่งอ่านนะเดี๋ยวจะส่งไปให้ อิอิ..
ปีใหม่กะจะหาหนังสือส่งไปให้ก๋าแต่ก๋าอ่านหมดแล้วอ่ะ
อันนี้มีขายที่ซีเอ็ดแต่ตอนนี้หมดเกลี้ยงแล้ว..


พี่กำลังหาอ่านอยู่เดี๋ยวจะเอามาฝากก๋า รอนิดนึง..

รูปแรกน่ากลัวจังค่ะพี่ก๋า

เห็นรูปแล้วค่ะคุณก๋า ชอบอีกแล้ว รู้สึกเหมือนกำลังดูหนังสือพวกเนชั่นแนลจีโอกราฟฟิคเลย ชอบมากๆค่ะ สวยมากๆ และสะท้อนชีวิตความเป็นอยู่ได้ลึกซึ้งมากๆด้วยค่ะ

ติดใจเรื่องไฟดับค่ะ
อะไรมันจะดับกันหนักหนา

มาตามไปชมดอกไม้ต่อค่ะ
เจ้าของบล็อกเอามาแปะไว้อีกตรึมเลย
เม้นท์บล็อกตัวเองไป 19 รอบ
เยอะที่สุดตั้งแต่อัพบล็อกมาเลยมั้งคะเนี่ย


และเป็นบล็อกแรกที่รู้สึกว่า..
ไม่อยากอัพบล็อกใหม่ อิอิ

สวัสดีค่ะ พี่ก๋า
หายหน้าไปหลายวันเรยย์ แฮะ แฮะ

ดูรถบัสของเขาแล้วไม่น่าจะเขาไปนั่งเลยนิ แทบจะหลุดเป็นชิ้นๆแล้ว

แต่วิวสะพานรถไฟสวยเชียว
แล้วรถไฟเขาจะผุๆแบบรถบัสรึเปล่านิ

ผมเข้าใจชีวิตด้วยการไม่เดินทางครับ เพราะว่ามีเงินน้อย เลยมีโอกาสเดินทางน้อยตามไปด้วย 5555

ผมอ่านไปได้ครึ่งเล่มครับ เป็นหนังสือที่ดี และ เป็นแนวของผมทีเดียวครับ แต่เนื่องจากจะรีบส่งให้น้องผมก็เลยส่งไปก่อนแล้วค่อยไปหาอ่านเอาวันหลัง

แม้จะครึ่งเล่ม แต่ผมว่ามันเกินครึ่งใจทีเดียว 555

หวัดดียามค่ำครับผม

เมื่อคืนไม่ว่างเข้ามาตามประชิดอินเดีย

ดูตอนนี้แล้วเดี๋ยวต้องขอไปดูตอนที่ 2 ด้วย

แต่ภาพเปิดเรื่องวันนี้

ดูน่ากลัวค่ะ

เถียงนาน้อยที่บ้านเปิ้นเนี่ย
ไม่ใช่แค่พี่ก๋านะคะ ขึ้นไปนั่งแล้วพัง
นานาห์บอก เปิ้นเหวิ่นไปนั่งคงเอียง เอิ๊กๆๆ

เข้ามาเก็บเรื่องและชมภาพอินเดียสามบล๊อกซ้อน
ชอบสีสดๆ ในภาพครับ ดูตัดกันกับบรรยากาศที่แอบขมุกขมัว
แล้วจะแวะมาดูต่อครับ ^^

คุณก๋า
พี่แว่นลืม เลยต้องรีบมาบอก
เดี๋ยวจะลืมอีก

ที่สวนผึ้งอ่ะค่ะ
วันนั้นพี่แว่นเห็นรีสอร์ทกำลังสร้างค่ะ
แระมาณ 60% ได้มั๊ง
ที่พี่สนใจก็คือ บ้านพักเค้าทำเป็นหน้า เพรช กะ บานี่
เรื่องมนุษย์หินฟริ้นสโตนอ่ะ
แล้วอีกหลายหลังที่ยังไม่มีหน้า
พี่ว่าต้องมีทั้ง วิลม่า เบ็ตตี้ แบมแบม ดีโน่ ฯลฯ
พี่แว่นจะเว่อร์ไปมั๊ยเนี่ย
และก็จำไม่ได้ด้วยว่าอยู๋โซนไหน
ยังไงต้องไปสำรวจให้ได้

แล้วพี่จะบอกทำไมเนี่ย

สวัสดียามเย็นครับ คุณก๋า
วันนี้ อัพตอนที่ 3 แล้วนะครับ

ว่างๆ ขอเรียนเชิญ ติดตามได้ที่บล็อกครับผม

สวัสดีค่ะคุณก๋า

เห็นรูปแรกต๊กกะใจเลย แลบลิ้นยาวเชียว สีแดงอีกด้วย เป็นรูปใครคะ

แปลกนะ...อ่านเรื่องอินเดียของคุณก๋าเพียงแค่เริ่มต้น
แต่เหมือนจะไปกระตุ้นต่อมอยากรู้ อยากอ่านขึ้นมาทีเดียว
เมื่อตะกี้ก็ไปค้นเอา วิจิตรวรรณกรรมของนักประพันธ์รางวัลโนเบล รพินทรนาถ ฐากูร เรื่อง เล่ห์เสน่หา แปลโดย "พงษ์เทพ" เอามาอ่าน
ทั้งๆที่ตะวันเห็นหนังสือเล่มนี้วางอยู่บนชั้นหนังสือทีบ้านมาตั้งแต่เด็ก
แต่ไม่เคยสนใจหยิบมาอ่านเลย
คุณก๋าอ่านหนังสือเล่มนี้ยังคะ

พ่อเนื้อหอมโดนยุงกัดอีกแย้ว ฉงฉานจังเยย...

ตอบได้สะใจมากๆๆ

รูปแรกน่ากลัวนะ....แต่ขลังดี ^^''



บ้านเมืองเค้าเท่าที่ดูจากภาพน้องก๋า....ยังมีความเป็นธรรมชาติอยู่หลายส่วนเนอะ ขณะเดินทางคงมีกลิ่นไอของมนุษย์ลอยอยู่เต็มไปหมด...ความร้อนอบอ้าว...เหงื่อไคล....นี่ล่ะชีวิตมนุษย์อย่างแท้จริง....อิอิ ^^



มาที่บล๊อกนี้....พี่ก็ได้เดินทางโดยไม่ต้องเดินทาง....นับว่าดีเหมือนกันนะ ^^

สวัสดีค่ะคุณก๋า

สองข้างทางมีเรื่องราวให้เรียนรู้เสมอค่ะ เพียงแต่เราจะเปิดตาเปิดใจหรือหลับตลอดทางเท่านั้นเอง อิอิ

สวัสดียามค่ำครับเฮีย

รถไฟอินเดียดูแล้วสภาพพอๆกับรถไฟบ้านเราเลยนะครับ

ว่าแล้วต้องเป็นหนัง idealistic...คริคริ

เอ๊ะ หรือ Realistic...

ง่า...อาจจะ Elastic...

ยืดได้..หดได้...เหอๆ

To be continued.....

ขึ้นต้นมาซะน่ากลัวเลย

สวัสดียามเช้าค่ะ เดี๋ยวนี้พันทิพวางของเล่นใหม่ให้ดีมากเลยนะคะหาคอมเม้นใหม่ๆง่ายดี
แต่พี่ก๋าสงสัยจะหายากอยู่ดี เกิน20เม้ม

หมิงๆทานข้าวยัง

สวัสดีค่ะก๋า


ป้าแวะมาเยี่ยมหลังจากหายหน้า หายตา หายตัว ไปหลายวัน
ด้วยเหตุผลว่า ….ต้องถนอมสุขภาพ
อายุมากแล้วจะทารุณกรรมสังขารมากไปก็ไม่ดีค่ะ
……………………..


ย้อนอ่านทริปอินเดียตั้งแต่บล็อกแรก
ภาพนำเรื่องก๋าถ่ายกับกระจกหรือเปล่า …….หล่อดีนะ หล่อจริงๆไม่ได้แกล้งพูดหรอก
บล็อกแรกนำเรื่องได้สนุกชวนติดตามค่ะ

บล็อกสองทั้งภาพและคำเพิ่มความน่าสนใจใคร่ติดตามยิ่งขึ้น

บล็อกสามเริ่มระบายข้อมูล
ป้าเชื่อว่าสองข้างทางจากมุมมองของก๋าจะให้ทั้งเนื้อหาและอรรถรสต่างจากหนังสือท่องเที่ยวทั่วไป


เรื่องอินเดียก๋ากะจะเขียนกี่ตอน
ช่วงนี้กะร่ายยาวม้วนเดียวจบ หรือ จะมีรายการอื่นแทรกบ้างเป็นครั้งคราว
แม้ป้าจะไม่ได้เข้ามาทุกวัน แต่จะอ่านย้อนหลังให้ครบค่ะ

มาเริ่มต้นวินาทีแรกของทุกวันด้วยรอยยิ้มกันเถอะ

อากาศร้อนมากเลยค่ะพี่ก๋า
ยังคิดเลยว่านี่ขนาดช่วงปีใหม่ยังร้อนขนาดนี้
ถ้าเป็นช่วงเดือนเมษามันจะขนาดไหนนะ
ไปอิสานทั้งทีช่วงปีใหม่แต่ไม่ได้รับไอหนาวเลย
ตอนเช้าๆถ้าเทียบกันแล้ว
อากาศที่บ้านนาห์เย็นกว่าเยอะเลย
แต่วันสองวันนี้ได้ยินมาว่าหนาวอีกแล้ว
หรือจะไปอีกรอบดีน๊า


...พรุ่งนี้พาชมวัด
ทั้งหมดเก้าชั้นแน่ะแต่นาห์ไม่ได้เดินขึ้นไปชม
คือตอนที่นาห์กับเพื่อนเดินไปถึงคนที่ล่วงหน้าไปก่อนก็กลับลงมากันแล้ว
พวกเรามัวแต่ไปถ่ายรูปกันเอิ้กๆ
อีกอย่างเดินม่ายไหว
เพราะมีจุดหมายต้องออมแรงไปช็อปต่อ

สมัยก่อนที่เขาพูดว่า "ชีวิตคือการเดินทาง" คงจะเป็นจริง
เพราะสมัยนั้นเทคโนโลยี การสื่อสาร ข่าวสาร ข้อมูลความรู้ ไม่ได้มีออกมาให้เห็นเป็นหนังสือ เป็นตำรา ทีวี หรือสื่อต่างๆมากมาย โรงเรียน มหาวิทยาลัย ก็คงมีไม่มากและคงยากที่จะได้เข้าไปหาความรู้

แต่สมัยนี้ คิดเหมือนก๋าได้เหมือนกันว่า
"เราอาจเข้าใจชีวิตได้โดยไม่ต้องเดินทาง" ก็ได้

ไม่ต้องดูที่ไหนเลย ที่นี่แหละลุงไม่ต้องเดินทางไปอินเดีย
อยู่ที่บ้านก็ได้ไปด้วยแล้ว

จริงอย่างคุณก๋าว่าคนอินเดียจีนสมองจากบรรพบุรุษ

บล็อกต่อไปเรื่องอินเดีย ..อยาทำให้ชอบคนอินเดียมากกว่านี้นะคะ

ราตรีสวัสดิ์จากญี่ปุ่นค่ะ

เขียนได้ใจความดีมากจ่ะ

ตุ้มๆๆๆๆ

รู้ทันผมอีกแร่ะ ยังงี้ต้องหาคำถามข้อยากๆ เป็นการปราบเซียนเหนือ(เมฆ)

คุณก๋าคงรู้จักกลอยนะ (ไม่ใช่กลอยใจ) แต่เป็นกลอยจริงๆ ที่ขึ้นอยู่ในป่า ตามโคนต้นไม้ต่างๆ นำมาทำตามกรรมวิธี เช่นนึ่งเป็นข้าวเหนียวกลอย ราดด้วยน้ำกะทิ หรือดัดแปลงนำมาทอดปนกับถั่ว ถั่วทอดกลอย กรอบๆ อร่อยมากเลย

คราวนี้ถึงตาคำถามล่ะ กลอยขึ้นโคนต้นอะไรครับ ที่กินแล้วคัน 5555 ตอบมาเรย..ยยย มี 4 ช้อยให้เลือก แต่ยังก่อน ให้เดา ถ้าตอบถูกนะ มาดามจะมีรางวัลให้ โดยการเกาให้ในคืนนี้ 55555

Good evening ka khun Gar, hope you are well?

How is your little son doing??

อินเดียเป็นอีกประเทศนึงที่น่าvitsitมากๆ มาราตรีสวัสดิ์ค่ะคุณก๋า

มารำลึกถึงอินเดียค่ะ

มาอีกรอบ....



เรื่องหน้าแรก bloggang พี่ว่าเค้าคงกำลังเปลี่ยนรุปแบบนะ ตะกี๊เห็นแอด AIS เต้มหน้าแรกที่ใช้ cover เลยล่ะ.....มั่นใจแล้วว่าตาไม่ฝาด :)



เดี๋ยวมาตามอินเดียพรุ่งนี้ค่ะ :)

สวัสดีตอนค่ำค่ะ คุณก๋า
หมิง หมิงหลับแล้วมั่ง

สวัสดียามค่ำเจ้า อ้ายก๋า

เห้นภาพแรกแล้ว
ตาลึงไปชั่วขณะ
เปนรูปปั้นสื่อถึงอะหยั๋งกานั่น





ทุกอย่างมีแตกดับเนาะ
เปนสัจธรรมจริง ๆ

เข้ามาหลายรอบแล้วเจ้า
ฮูปบ่าขึ้น
ก่อเลยอดใจ๋เข้ามาดูยามค่ำที่บ้านเจ้า
บ่าผิดหวังเล้ย



หลานบ่าวเปิ้นร่างกายใหญ่ขึ้นจั๊ดนักเนอะ
หลานบ่าวคงจะนอนแล้ว
ฝันดี ราตรีสวัสดิ์กั๋นเน้อเจ้า คืนนี้

ตามมาอ่านต่อค่ะ เห็นสภาพบ้านเมืองเค้าแล้วเศร้าใจจัง
ทำไมมันโทรมอย่างนั้นล่ะคะเนี่ย

รูปแรกน่ากลัวอย่างแรงงง...

เป็นเมืองที่ไม่น่าอยู่อย่างแรงงงงงง...


แต่..


ชอบรอยยิ้มหมิงหมิงอย่างแรงงงงงงงงง...


แวะมาทักทายยามดึกจ้า..
วันนี้ ก๋านนักขนาดเลย ...อิดโถ๊ะ ..

ฝันดีจ้า

มาแวะอ่านบล๊อกครับ
คำทิ้งท้ายดูดีมากทีเดียวคับ

..



ตกใจค่ะ ฮือๆ

แอบเข้ามาตามไปอินเดียตั้งแต่วันแรกแล้วค่ะ แต่ไม่มีเวลาคุยด้วย ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ

พี่คงหมดหวังเรื่องแม่แล้วค่ะ ตอนนี้ได้แต่รอเวลาให้ทุกอย่างสงบ ไม่ยื้อก็เหมือนยื้อ แต่คิดว่าทุกคนที่เกี่ยวข้องทำดีที่สุดแล้วค่ะ

"ชีวิตคือการเดินทาง"
แต่บางครั้ง
เราอาจเข้าใจชีวิต
ด้วยการ "ไม่เดินทาง"

...................

สนามบินไฟดับสองครั้ง สุดๆแล้วเนาะคุณก๋า
แต่ชีวิตคนในอินเดียเค้าดูเป็นชีวิตดีนะ
คนอินเดียอัธยาศัยดีมั้ยคะ?
เค้ายิ้มง่าย ใจดี เหมือนคนไทยรึเปล่า?

บ้านคุณก๋าคงหลับกันหมดแล้วเนอะ

มุขยังตาสว่างอยู่เลยจ้ะ มุขแอบงีบไปเมื่อเย็น ตื่นมาอีกทีสองทุ่มกว่าแล้ว

ช่วงบ่ายมุขเล่นเกมส์อย่างบ้าคลั่ง ไม่ได้ทำประโยชน์อย่างอื่นเล๊ย เล่นเสร็จก็หลับไปนี่แหละค่ะ

ปีสองปีที่ผ่านมานี้ ตามความรู้สึกของมุขว่าเศรษฐกิจมันแย๊ แย่นะคะคุณก๋า

ยิ่งถามคนที่ค้าขายนะ ส่วนใหญ่จะบอกเลยว่ายอดขายลดลงไปเยอะ เมื่อเทียบกับสมัยอื่นๆ

ไม่รู้ว่าเมื่อใหร่จะมีการเปลี่ยนแปลงอะไรมั่งเนอะคะ มุขว่ามันน่าละเหี่ยใจมากๆเลย บางทีเค้าก็ห่วงเก้าอี้ มากกว่าห่วงคนธรรมดาอย่างเราๆ นะมุขว่า

ต้องทนกันต่อไปเรื่อยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่มีที่สิ้นสุดค่ะ

จะมีหนังอินเดียกี่ภาคคะ
จะตามดูค่ะ

ตามมาชมค่ะ
ทุกภาพมีความหมายและอารมณ์นะคะ ^^

ตามสัญญาคะ ขอตั้งหลักก่อน
ที่จริงก็ไม่น่ากลัวนะคะ ถ้าให้เลือกดูสิ่งที่น่าสงสาร ไม่สวยงาม กับสิ่งที่น่ากลัว ขอเลือกอย่างแรกดีกว่า ค่ะ

เจ้าแม่เป็นเพียงแต่รูป อยู่อินเดียโน่น แต่มันติดตา ติดในจิตค่ะ ขอฝึกจิตกับอย่างอื่นแล๋วกานนะคร้า อ้ายก๋า อย่างนี้จิตกระเจิดกระเจิงหมดค่ะ

แจ้งคุณ raya-a ด้วยนะคะ เรื่องที่เพื่อนเขาเล่าน่าติดดามแล้วเอามาประกอบกับรูปคุณก๋าจริงๆ

สวัสดีค่ะพี่ก๋า

เข้ามาติดตามเรื่องราวการเดินทางไปอินเดียค่ะ
ก่อนหน้านี้ก็เข้าไปดูรูปและอ่านเรื่องในบล็อกก่อนๆมาค่ะ
มุมมองการถ่ายภาพของพี่ก๋าน่าสนใจดีนะคะ

อินเดียคงไม่ต่างไปจากอียิปต์หรือกรีซสักเท่าไหร่ ...
ที่เหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นแหล่งอารยธรรมโลก
และมีความเจริญรุ่งเรืองมากในอดีต
แต่เมื่อมีความเจริญ ก็ย่อมต้องมีความเสื่อมเป็นธรรมดานะคะ

นอนหลับฝันดีค่ะพี่ก๋า ^^

Good Night to Mhing Mhing ด้วยนะคะ

ไปหลังไมค์ตวยเจ้า

บ้านเขายากจน กว่าบ้านเรา เยอะเลย นะ น้องก๋า...
ถ่ายรูปออกมาได้สวยมากค่ะ...ชอบมากเลย รูปที่รถไฟ กำลังวิ่งค่ะ...

ปล..น้องหมิงหมิง ยิ้มโชว์ฟันขาวจั้วเลยน้าาาาาาา

ตี1ก่าๆนี่ยังไม่ได้นอน หรือนอนแล้วตื่นมาคะพี่

สวัสดีจ้า

ตื่นเต้นๆ ยิ่งกว่าหนังเผจิญภัยอีก

พี่ก็ชอบนั่งติดหน้าต่างเหมือนกันจ้ะ
เก็บภาพการเดินทางไปเรื่อยๆ ไม่ว่าจะกับกล้องเหรอกับสายตา


พี่อีกคนล่ะ "ชีวิตคือการเดินทาง"

น้องกิจทำบล๊อกได้น่าติดตามมากเลยจ๊ะ

ภาพมีชีวิตจังค่ะปี้ก๋า ชีวิตคือการเดินทางเสมอแหละถึงแม้ว่าตัวเราเองจะหยุดนิ่งอยู่กับที แม้ยามหลับชีวิตเราก็เดินทางไปเพราะเวลาหมุนไม่เคยหยุดนิ่ง หนูไม่ชอบเวลามีคนบอกว่าหาทางออกไม่ได้ หรือ ไม่มีทางให้เดิน ใจแคบไปไหม

ไม่อยู่สักห้าวันนะคะปี้ก๋า ญาติเสียค่ะ ต้องเดินทางฉุกเฉิน งานก็ยิ่งเป็นช่วงหนักอยู่ ถือว่าเหนื่อยสุด ๆ เหมือนกันนาเนี่ย แต่ยังไหว ๆ

แล้วจะตามดูรูปอินเดียย้อนหลังเน้อเจ้า

หวัดดีค๊าบท่านลุงก๋า

บ้านเมืองเค้า
ก้อมีคล้ายๆเราเนาะ
อย่างตึกแถวรูปที่ 2 นั้น คล้ายตรอกๆแถวสำเพ็งไรงี้เลยอ่า

หมิงหมิงน้อยสบายดีป่าวค๊าบ
ทางนู้น หนาวอีกรอบอ๊ะยางเอ่ย?
ทางนี้ หนาวอีกรอบแล้วค๊าบ
T T
ไม่พ้น 0 ขึ้นไปซักที

โหยยยยยย....โดนตีเสมอตอนทดเจ็บนาทีที่3 ต้องเล่นต่อเวลาอีก 30 นาทีค่ะ เจ็บจี๊ดจิงจิงพี่ก๋า

ลุ้นต่อค่ะ ยากเย็นจิงจิงเล้ยยยยย

รีบวิ่งมากลัวไม่ทันเม้นท์บล๊อคนี้ค่ะคุณก๋า
ไม่ยอมพลาดอินตะระเดียแน่นอน...อิ อิ ถ้าไม่จำเป็น
....
เห็นถนนในเมืองแล้วท่าทางฝุ่นจะเยอะนะคะ
อินเดียที่เราเห็นเมื่อไม่กี่ปีก่อน ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย
....
รีบมาให้ทันเม้นท์
แล้วรีบมาให้ทันจุีบๆหมิงหมิงด้วย ก่อนหมิงหมิงจะตื่น ฮ่าๆๆๆ

เอากันเข้าไปให้พอค่ะ ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก

ไปเที่ยวอินเดียกะพี่ก๋าดีก่า....เหอเหอ

เห็นภาพแล้วนึกถึงตอนไปอินเดียเลยค่ะ

^^

มีอยู่ 3 ประเทศที่ม๊าอยากไปนะก๋า

จีน อินเดีย และมาเลเซีย

ฮ่าๆๆ ตามมาดูเป็นคนสุดท้าย เพราะว่าพักนี้ยุ่งมากมายค่ะ

ภาพแรก คงจะเป็นเจ้าแม่กาลี อะค่ะ คนฮินดู จะบูชาท่าน โดยการ ทำบูชายันต์ เช่นเชือด เป็ดไก่ หรือแพะ เวลาเชือดก็ให้ เลือดพุ่งใส่ปากของท่าน

นัยว่า เซ่นสรวงท่านแล้วสิ่งที่เราขอจะเป็นจริง หน้าตาเจ้าแม่กาลี จึงเปรอะไปด้วยเลือด อิอิ ฟังมาจาก ท่านเจ้าคุณ ป อ ปยุตโตคร้า

สบายดีนะค่ะ

จะมาตามเที่ยวอินเดียต่อนะค่ะ พ่อก๋า เคน ขอบคุณ

ชอบนั่งริมหน้าต่างเหมือนกันเลยค่ะพี่ก๋า

เห็นวิว เห็นวิถีชีวิต .. ทำให้คิดแล้วย้อนดูตัวเอง