:: ก๋าราณีตอบคำถามน้องผิง ::
:: ก๋าราณีตอบคำถามน้องผิง ::
พี่ก๋าคิดยังไงกับประโยคนี้
"การให้อภัยคือการส่งเสริมให้คนเลวทำเลวต่อไปเรื่อยๆ เพราะถ้าเขาไม่ได้รับผลร้ายจากการกระทำของเขา เขาก็จะไม่เกรงกลัวต่อการทำชั่ว หรือที่แย่กว่านั้นคืออาจจะคิดว่าการทำชั่วของเขาเป็นสิ่งที่ถูก คนส่วนมากที่บอกว่าจงให้อภัย น้อยนักที่จะรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ..... ส่วนใหญ่เพราะเขาไม่อยู่ในสถานะที่จะต่อสู้ได้มากกว่า"
คำถามโดย : น้องผิง วันที่ : 14 สิงหาคม 2552 เวลา : 10:50:44 น.
*************************
สวัสดีครับน้องผิง
พี่ก๋าเคยคิดเล่นๆนะครับ ว่ามีอะไรในโลกนี้ที่เราอภัยไม่ได้บ้าง...
ถ้าใครสักคนมาทำให้คนที่เรารักเจ็บหรือตาย แล้วเราแค้นเขามากๆ เราจะฆ่าเขาเพื่อเป็นการแก้แค้นหรือเปล่า ? ในวินาทีแรก...อาจจะคิดนะครับ แต่ถ้าเราปล่อยให้ “ความแค้น” ในใจเย็นลง รสชาติของการแก้แค้นมันจะเย็นเยียบแต่บาดลึกกว่าหรือเปล่า เพราะพี่ก๋าเชื่อว่า หนึ่งในวิธีที่ทำร้ายคนที่เราเกลียดได้มากที่สุด ก็คือ การให้อภัย
..................
เมื่อเราพูดถึงคำว่า “วางเฉย” เรามักจะนึกถึงการไม่รับรู้ (ซึ่งจริงๆก็รับรู้และอยากรู้) การเพิกเฉย (แต่ข้างในเดือดดาล) การไม่ให้ความสนใจ (แต่ที่จริงแล้วรู้สึกแค้น โกรธ เกลียดมากๆ)
เราสะสมความโกรธเหล่านี้ ไว้ใต้พรมที่มีชื่อเรียกว่า “คนดี”
เคยรู้สึกไหมครับ ว่าเวลาเราไม่พอใจ แต่ไม่แสดงออก เพียงเพราะเรารู้สึกว่า เราทนได้ เรารับได้ มันกลับทำให้เราขุ่นเคืองใจ ไม่สบายใจ และยิ่งเวลาผ่านไป เรายิ่งคิดถึงมันตลอดเวลา
เหมือนที่มีคนบอกว่า เมื่อมีใครทำให้เราโกรธ เช่น เขาด่าเราครั้งเดียว แต่หลังจากเขาเดินจากไป เราเก็บคำด่าของเขามาคิดย้ำๆซ้ำๆ ยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ ความโกรธของเราขยายตัวไปเรื่อยๆ จากที่ควรจะโกรธแค่นิดเดียว กลับลุกลามกลายเป็นเรื่องใหญ่โตจนเกินเยียวยา
ปัญหาใหญ่ๆอย่างสงครามหรือการฆ่าล้างโคตร บางครั้งมันควรจะจบตั้งแต่คำว่า
“ขอโทษ” “ยกโทษ” และ “ให้อภัย”
...............................
เมื่อก่อนพี่ก๋าชอบคิดว่าตัวเองไม่ผิด เพราะฉะนั้นเมื่อเราคิดว่าอีกฝ่ายผิด เขาต้องขอโทษเราก่อน เราจึงจะให้อภัยได้ การคิดแบบนี้ยิ่งทำให้พี่ก๋ารู้สึกแค้น เมื่ออีกฝ่ายทำเป็นทองไม่รู้ร้อน แค่มองเห็นหน้าก็เกลียด แค่นึกถึงยิ่งรำคาญ เขาทำร้ายเราแค่ครั้งเดียว แต่เราหยิบมีดนี้มาแทงตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า คิดถึงเมื่อไหร่ ก็ร้อนรุ่มใจเมื่อนั้น
จนเมื่อพี่ก๋ารู้สึกว่ามันไม่ถูกต้องเลย ที่คนที่ทำเราเจ็บใจ แต่กลับไม่ต้องทุกข์ แล้วทำไมเราต้องมาทุกข์จากการกระทำหรือคำพูดของเขาด้วย
พี่ก๋านึกในใจว่า ให้อภัยและอโหสิกรรมต่อกันดีกว่า
เมื่อคิดว่าจะวางความโกรธเกลียดลง พี่ก๋าวางลงเดี๋ยวนั้น
จากคนที่เคยเกลียดกันมาก พี่ก๋ายกมือไหว้ได้ (ไหว้ด้วยความอาวุโส) จากที่ไม่เคยพูดคุย ก็กลับมาคุยได้ เป็นความสะใจด้วยซ้ำที่ได้เห็นศัตรูทำหน้าแปลกใจ ที่เราพูดคุยทักทายเขาอย่างยิ้มแย้มและจริงใจ
ชีวิตเขาจะเป็นยังไงก็ช่างเขา แต่เราสบายใจแล้วที่วางความโกรธเกลียดลง
ดังนั้นการวางเฉยของพี่ก๋า จึงไม่ใช่การไม่สนใจ แต่แอบเก็บความโกรธไว้กับตัว แต่เป็นการมองว่าสิ่งที่เขาทำ ไม่อาจอยู่เหนือเรา มีอำนาจหรือทำให้เราเป็นทุกข์ได้
การเอาเปรียบ คำพูดที่ไม่ดี ท่าทางที่เราไม่ชอบ ท่าทีที่เราเกลียดชัง ทุกอย่างที่เขาทำ เราระวังตัวมากขึ้น รู้ทันความโกรธเกลียดในใจตัวเราได้เร็วขึ้น ไม่เก็บกดความโกรธ แต่แค่รู้ทันว่าเราโกรธ เมื่อรู้ทันความโกรธเร็วเท่าไหร่ เราจะยิ่งปล่อยวางความโกรธในใจได้เร็วเท่านั้น โดยไม่ยอมให้มันมากระทบความรู้สึกเราได้
มันฟังดูยากใช่มั้ยครับ
การกระทำที่เลวของใครก็ตามเปรียบเสมือนยาพิษในแก้ว เขายื่นมาที่เรา มันอยู่ที่เราว่าจะรับมาไว้กับตัวหรือไม่ ถ้าเราไม่เอามาใส่ใจ เขานั่นแหละที่ต้องเป็นฝ่ายกอดเก็บทุกข์นี้กลับไป
......................
พี่ก๋าเคยผ่านอารมณ์โกรธเกลียดคลั่งแค้นมาแล้ว เมื่อก่อนเป็นคนใจร้อนมาก ใครแตะไม่ได้ คิดต่างก็ไม่ยอม จนวันหนึ่งถึงได้รู้ว่าวิธีคิดแบบนี้ มันทำให้เราเจ็บปวดได้ง่าย และทำให้คนรอบข้างไม่มีความสุขจากความก้าวร้าวในตัวเรา
การให้อภัยคนก็เหมือนกัน มันไม่ได้เป็นการทำเพื่อให้คนอื่นรู้สึก แต่ต้องเป็นตัวเราต่างหากที่รู้สึก รู้สึกว่าการให้อภัยคน มันไม่ได้สำคัญว่าเขาจะเป็นอย่างไร จะเห็นความสำคัญของการให้อภัยของเราหรือไม่ สิ่งที่เราต้องระลึกอยู่ตลอดเวลาก็คือ เมื่อเราได้ให้อภัยใครอย่างแท้จริง มันไม่เพียงทำให้เราสบายใจและมีความสุข แต่มันยังปลดปล่อยตัวเราออกจากความทุกข์ที่กักขังตัวเราอีกด้วย
Create Date : 20 สิงหาคม 2552 |
|
177 comments |
Last Update : 20 สิงหาคม 2552 5:35:33 น. |
Counter : 1444 Pageviews. |
|
|
สบายใจอย่างคุณก๋ากล่าวไว้
ขอปิดบล็อกนิดค่ะ เสร็จเเล้วจะมาหาคุณก๋าเเละคุณหมิงทันที