:: ความบาดหมาง คน สายฝน ::
:: ความบาดหมาง คน สายฝน ::
ภาพและคำโดย : กะว่าก๋า
- 4
ฉันลืมเรื่องราวระหว่างเราไปนานแล้ว นับตั้งแต่วันที่รักเราจบลง และเราสองคนต่างเดินแยกทางห่างกัน
แม้บางวันหลังจากนั้น ฉันอาจคิดถึงเธอจับใจ แต่เงื่อนไขที่เป็นไป ทำให้ฉันบอกตัวเองว่า ถึงเวลาเสียที ที่จะหยุดคิดถึงเธอ ลืมเรื่องราวทั้งหมด...
ระหว่างเรา
- 3
ความรักที่ไร้ความกล้า เป็นความโหยหาที่ไร้ค่าราคา คือการเรียกร้องอันมิสิ้นสุด ก่อนจะนำไปสู่จุดแห่งการหยุดสานสัมพันธ์
คนเรารักกันมากเพียงใดก็ได้ แต่ใช่ว่าจะสามารถอยู่ร่วมกันไปอย่างสุขสันต์ เงื่อนไขที่ทำให้คนสองคนรักกัน จึงมิได้มีเพียงแค่เธอรักฉัน หรือ ฉันรักเธอ
- 2
ฉันไม่เคยเสียใจที่รักเธอ เพียงเสียดายที่เราพบกันช้าไป ความรู้สึกที่ไม่ลงตัว ทำให้เราเหลือความอดทนไม่มากพอ... มากพอที่จะทำให้เรารักกัน
- 1
ฝนตกพรั่งพรู ฉันนอนมองดูเม็ดฝน มันไม่ได้มีผลใดใดต่อความรู้สึก
ฝนก็คือฝน ความเศร้าก็คือความเศร้า อย่าได้คิดให้สองสิ่งนี้ไหลมาปะปนหลอมรวมกัน
จงมองฝน..ให้เป็นฝน มองความรัก...อย่างเข้าใจ มองความเศร้า...และตั้งคำถามว่าทำไม ? เหตุใดใยคนสองคนจึงรักกันไม่ได้.... และถ้าไร้คำตอบ เธอจะสนใจไปใยกับการแสวงหาคำตอบ
เธอก็แค่รัก รัก รัก และรักใครสักคนที่เขารักเธอ และเธอก็รักเขา
เรื่องราวมันเท่านี้เองมิใช่หรือ.......
Create Date : 07 มิถุนายน 2552 |
|
117 comments |
Last Update : 16 ตุลาคม 2557 19:49:30 น. |
Counter : 1439 Pageviews. |
|
|