คำถามจากพี่อาคุงกล่อง .....
ผมอยากจะถามท่าน ก.วรกะปัญญาว่า ... กับคำพูดที่ว่า
"เงินทองคือมายา ข้าวปลาคือของจริง"
ท่าน ก.วรกะปัญญามีความคิดเห็นว่าอย่างไรบ้างครับ ?
ช่วยให้ความกระจ่างด้วยนะครับ
ขอบคุณล่วงหน้าครับ
อาคุงกล่อง ผู้โง่เขลาเบาปัญญา(ในบางครั้ง)
อิอิ
คำถามโดย : อาคุงกล่อง วันที่ : 14 มีนาคม 2551 เวลา : 11:17:17 น.
****************************
สวัสดีครับพี่อาคุงกล่อง
ในบรรดา “สิ่งสมมติ” ที่สร้างปัญหาให้กับมนุษย์มากที่สุด ผมคิดว่าคือ “ธนบัตรหรือเงิน” นี่แหละครับ
เราทำให้กระดาษมีค่า เราทำให้เงินมีอำนาจ ด้วยการ “กำหนด” คุณค่าขึ้นมา
แล้วแลกกับสินค้าทุกอย่าง ไม่เว้นแม้แต่ความเป็นมนุษย์
.........................................
“เงินทองคือมายา”
มายา คือ ความลวงตา สิ่งที่ไม่ได้มีอยู่จริง แต่ทุกวันนี้เราทำงานงกๆเพื่ออะไรครับ เพื่อนำ “มายา” ไปแลกกับ “ความจริง”
ทุกอย่างที่อยู่แวดล้อมตัวเรา ถูกครอบงำไปด้วยอำนาจของ “เงินตรา”
อยากได้บ้าน ได้รถ ผู้หญิงสวยๆสักคน ซื้อหนังสือเล่มที่อยากอ่าน ส่งลูกเรียนโรงเรียนดีดี ซื้ออาวุธสงครามเพื่อนำมาฆ่ากัน ซื้อเสียงเพื่อให้ได้รับเลือกตั้ง มือถือรุ่นล่าสุด เครื่องสำอางราคาแพง กระเป๋าแบรนด์เนม ฯลฯ
แต่ใช่หรือไม่ว่า...ต่อให้มีวัตถุหรือความอยากมากแค่ไหน คนเราก็ยังต้องการแค่อากาศไว้หายใจ น้ำไว้ดำรงชีพ และข้าวปลาอาหารเพื่อให้มีชีวิตอยู่
หลายครั้งผมอยากนำคนที่คิดว่า “เงินคือพระเจ้า” มานั่งบนเก้าอี้ มัดมือมัดเท้าเอาไว้สัก 7 วัน โดยให้เลือกว่าจะเอาเงิน 10 ล้าน หรือจะเอาแค่ข้าวต้มกับไข่เค็ม 1 ลูก
.............................................
ผมไม่ปฏิเสธการทำมาหากิน การมีเงินทำให้เราได้รับความสะดวกสบายและโอกาสที่ดีในชีวิต
การท่องเที่ยว การอ่านหนังสือดีดี การได้ดูหนังที่ดี ฟังเพลงเพราะๆ เหล่านี้ต้องใช้เงินซื้อ ไม่ต่างอะไรกับคนที่อยากได้เงินไปซื้อหวยแทงบอล เอาเงินไปซื้อผู้หญิงมาร่วมหลับนอน หรือแม้กระทั่งเอาเงินไปซื้อยาเสพติดมาใช้เพื่อทำลายตัวเอง
ผมคิดอยู่เสมอว่า วันที่ผมตาย....ผมควรจะตายแบบไหน ตายแบบเงินท่วมตัว แต่ไม่มีความสุขที่แท้จริงในชีวิตเลยหรือเปล่า หลายคนที่ผมพบเจอทำงานมาตลอดชีวิต เพื่อจะพบว่าตัวเองเป็นโรคร้ายและต้องตายภายใน 6 เดือน
6 เดือนที่เหลือในชีวิตเขาไปเที่ยว ไปใช้จ่ายอย่างสุรุ่ยสุร่ายอย่างนั้นหรือ ? เปล่าครับ....เขาใช้เวลา 6 เดือนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล เพื่อพยายามยื้อสังขารให้อยู่ได้นานที่สุด แต่สุดท้ายเขาจากไป......
..........................................
วิธีใช้ชีวิตของแต่ละคนย่อมแตกต่างกัน เงิน 100 บาทในมือแต่ละคน มีค่าไม่เท่ากัน
แต่สิ่งที่ผมคิดว่าเรามีเท่ากันแน่นอนคือ เวลาและความตาย จะหา “มายา” เยอะๆย่อมไม่ใช่เรื่องผิด คนเรามีสิทธิ์ที่จะคิดอะไรที่แตกต่าง และ “ของจริง”ที่ว่า ใช่ว่ามนุษย์เราจะกินเพื่ออยู่ เมนูพิสดารราคาแพงมากมายก็บอกอยู่เป็นนัยๆอยู่แล้วว่า ที่สุดแล้ว มนุษย์ไม่เคย “หยุดและรู้จักพอ” ในเรื่องใดใดเลย แถมยังอวดเบ่งเก่งกล้าว่า
“มีเยอะๆสิดี”
ก็ถ้ามีเยอะแล้วไม่รู้จักแบ่งปัน ถึงวันที่คุณตาย ผมอยากจะรู้เหมือนกันว่าคุณเอาอะไรไปได้บ้าง เพราะขนาดชื่อและร่างเน่าๆของคุณ คุณยังต้องทิ้งมันไว้เลย
กรณ.
(ก๋าราณี มีอะไรมากจนรู้สึกว่าบางทีก็มากเกินไป)
Create Date : 21 มีนาคม 2551 |
|
78 comments |
Last Update : 21 มีนาคม 2551 7:16:41 น. |
Counter : 967 Pageviews. |
|
|