กุมภาพันธ์ 2551
 
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
242526272829 
12 กุมภาพันธ์ 2551

คำถามจากพี่ลำเดือน....






เต่าดื้อตัวหนึ่งอยู่ใต้น้ำและโดนหินทับ....
ได้ฟังเรื่องของศิษย์วัดเซ็นแล้วตั้งคำถามขึ้นว่า....
เราต้องรู้รอบ รอบรู้ มีสติตลอดเลยหรือไรจึงจะทำการสิ่งใดได้

“แล้วร่มของเธอวางอยู่ตรงที่ใด
ด้านซ้ายหรือด้านขวาของรองเท้าเธอ”


v
v


"ข้าพเจ้ารู้ว่ามันอยู่ใกล้กัน
และเมื่อกลับออกไปข้าพเจ้าสามารถสวมใส่เพื่อกันกรวดหินแหลมคม
และกางเพื่อกั้นเพื่อลมกันฝนได้นั้น ไม่เพียงพออีกหรือ..."


หากวันนี้คนที่พร้อมเพียง 99%
ถอยออกไปจากหน้าที่ซึ่งตัวเองมีความตั้งมั่น
เพียงเพราะ 1% ที่ขาดหายไป

และต่อมามีคนที่มีความรู้มีสติกึ่งเดียว
เข้ามาทำหน้าที่เพียงเพราะต้องการแสวงหาประโยชน์
นั่นดีกว่าหรืออย่างไร...ท่านอาจารย์


เต่าดื้อลาไปจิบกาแฟก่อนนะลุงก๋า
โดยลึกๆแล้วข้าพเจ้ามีนิสัยชอบตั้งคำถามเท่านั้น
มิได้กังขาในคำตอบของท่านอาจารย์หรอกขอรับ



คำถามโดย : D*U*A*N ( thisisduan )
วันที่ : 4 กุมภาพันธ์ 2551
เวลา : 8:09:46 น.








***************************



หวัดดีครับพี่ลำเดือน....


ขออนุญาตฉายนิทานเรื่องเดิมอีกรอบ
เพื่อเชื่อมโยงเนื้อหา.....



................................



ครั้งหนึ่ง.....ศิษย์วัดเซ็นผู้ซึ่งฝึกฝนตัวเองอย่างหนักเป็นเวลา 20 ปี
เขามั่นใจในสิ่งที่ตัวเองรู้และศึกษามาอย่างเต็มที่
จึงตัดสินใจเดินไปหาอาจารย์ที่วัด
เพื่อขออำลาจากวัดแห่งนี้ไปเป็นเจ้าอาวาสวัดใหญ่ในเมืองหลวง

เมื่อไปถึงวัด....
เขาถอดรองเท้าและวางร่มไว้ที่หน้าประตู
จากนั้นเดินเข้าไปขอพูดคุยกับอาจารย์เฒ่า

“อาจารย์ครับ...หลายสิบปีที่ผ่านมา ผมได้ศึกษาวิชาความรู้อย่างหนักและเคร่งครัด
บัดนี้ผมเชื่อมั่นในความรู้ของผมแล้วครับ
เมื่อวันก่อนขุนนางจากวังในเมืองหลวงได้มาติดต่อ
เพื่อให้ผมไปเป็นเจ้าอาวาสที่อารามหลวงแห่งนั้น
ผมจึงเข้ามาขอลาอาจารย์เพื่อไปปฏิบัติหน้าที่ครับ”
เขากล่าวกับอาจารย์อย่างนอบน้อม

“เจ้ามั่นใจในสิ่งที่เจ้ารู้แน่แล้วหรือ ?” อาจารย์เฒ่าถามด้วยเสียงอันแผ่วเบา
“กระผมมั่นใจมากขอรับ” เขาตอบด้วยน้ำเสียงมั่นใจ....

อาจารย์เฒ่าเงียบไปชั่วขณะ....
ก่อนถามเขาต่อว่า
“ตอนที่เจ้าเดินเข้ามายังอาราม เจ้าถอดรองเท้าของเจ้าและวางร่ม
ข้าอยากรู้ว่าเจ้าวางร่มไว้ด้านซ้ายหรือด้านขวาของรองเท้า”

ศิษย์ผู้เชื่อมั่นในความรู้ของตน พลันเหงื่อแตกทั่วร่าง ทั้งที่อยู่ในช่วงอากาศหนาวเหน็บ
โดยไม่ต้องเอื้อนเอ่ยคำใดอีก
เขาก้มตัวค้อมรับการสั่งสอนจากอาจารย์โดยศิโรราบ
และศึกษาต่ออยู่ในวัดแห่งนี้อีกหลายสิบปี...









……………………………………….



วันนั้นผมไม่ได้เล่าตอนจบของนิทานเรื่องนี้
เพราะอยากให้ทุกคนลองจินตนาการตอนจบของนิทานเรื่องนี้

มันมีเหตุผลค้างคาใจว่า
ทำไมกับแค่จำไม่ได้ว่าวางร่วมไว้ด้านไหนของรองเท้า
ถึงทำให้ศิษย์วัดคนนี้ไม่กล้าเดินออกจากวัด
เพื่อไปเป็นเจ้าอาวาส
แต่กลับตัดสินใจฝึกฝนตัวเองต่อในวัดในอีกหลายสิบปี.....


บางคนอาจคิดว่า
ถ้าเป็นตัวเรา --- ในวันนั้นฉันจะเดามั่วไปเลย
เพราะมันมีแค่สองคำตอบเอง
แค่ “วางอยู่ด้านซ้าย” หรือไม่ก็ “วางอยู่ด้านขวา”....


เชื่อมั้ยครับ.....ว่าสำหรับบางคน
ไม่ใช่แค่ “เดา”
แต่ถึงขั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนเองไม่ได้ถือร่มมา
แถมยังใส่รองเท้าสลับข้างอีกด้วย......









.........................................


ชีวิตคือการเรียนรู้
และเรียนรู้ตลอดชีวิต

อย่าบอกว่าเราเก่ง เพียงแค่อ่านหนังสือมากกว่าคนอื่นไม่กี่เล่ม
อย่าบอกว่าเราคือสุดยอดของสาขาวิชา เพียงเพราะเราได้ปริญญาเอก
อย่าคิดว่าเราเป็นผู้รอบรู้ เพียงเพราะใครบางคนแปะป้ายให้เราว่าเป็น “ผู้เชี่ยวชาญ”

ความมั่นใจในตัวเองแบบนั้นทำเราโง่ลงทุกขณะ
และมองคนอื่นว่าด้อยกว่าตัวเราตลอดเวลา.....









....................................


เรื่องบางเรื่องในชีวิตเราใช้ความเชื่อมั่นและสติแค่ 99 % ไม่ได้นะครับ

หลับตาแล้วจินตนาการดูว่าถ้าเครื่องบินลำนี้สมบูรณ์เพียง 99 % อะไรจะเกิดขึ้น......

คิดดูว่าถ้าโลกเกิดมหาตภัยร้ายแรง....
1 % ที่เราดูว่ามันน้อยนิด
อาจหมายถึงจำนวนคนรอดตายมหาศาล


หลายๆเรื่องในชีวิต
เราเรียนรู้ได้ ลองผิดลองถูกได้
รู้ 50 % แล้วเรียนรู้ไปเรื่อยๆได้
เหมือนสะสมชั่วโมงบิน

แต่หลายเรื่องในชีวิต เช่น วินาทีแห่งความเป็นความตาย
การตัดสินใจในเรื่องของอนาคต
การดูแลความรู้สึกและความสัมพันธ์ของคนที่เรารัก
ผมคิดว่าบางที.....99 % ก็ยังน้อยไป
มันต้อง 100 % เต็ม หรือไม่ก็ต้องทำให้เกิน 100 นะครับ









...................................................


เต่าดื้อมั้ย ?

ผมว่าเต่าไม่ดื้อหรอก
เต่าที่รู้ว่าตัวเองดื้อ ส่วนใหญ่เป็นเต่าฉลาด
เพียงแต่อาจยังไม่รู้วิธีรับมือกับอารมณ์ที่ทำให้เต่าหงุดหงิด
และกำลังหาทางออกจากอารมณ์ด้านลบแบบนั้น
โดยไม่สูญเสียความเชื่อมั่นในวิธีคิดของตัวเต่าเอง

อยากให้เต่าลองสนใจ “สติ”
บางทีเต่าจะรู้ว่าเรื่องเล็กๆอย่าง “ร่มและรองเท้า”
ก็สำคัญไม่แพ้การบริหารประเทศชาติ
หรือการขับเครื่องบินเลยเชียว



กรณ.

(ก๋าราณี ใครเรียกพยูนมีแช่ง 5555)





*******************************




ฝากการ์ตูนให้เต่าดื้ออ่านเล่นๆ อิอิอิ

รูปเล็กเกินไป โปรดคลิ๊กที่รูป มันจะขยายเป็นรูปใหญ่ครับ
จะดูและอ่านได้สบายตากว่า














 

Create Date : 12 กุมภาพันธ์ 2551
51 comments
Last Update : 12 กุมภาพันธ์ 2551 7:18:51 น.
Counter : 1151 Pageviews.

 


เจิมมั้งจิ

อิอิ emoemo

 

โดย: อาคุงกล่อง คล้องสายเดียว เดี๋ยวขำกลิ้ง (อาคุงกล่อง ) 12 กุมภาพันธ์ 2551 7:21:20 น.  

 

emo

 

โดย: D*U*A*N (thisisduan ) 12 กุมภาพันธ์ 2551 7:28:22 น.  

 

 

โดย: อาจารย์บ้านนอก 12 กุมภาพันธ์ 2551 7:29:46 น.  

 

ไม่กล้าเถียงแล้วอ่ะ ขัดใจ
เดี๋ยวอ่านการ์ตูนก่อน emo

 

โดย: D*U*A*N (thisisduan ) 12 กุมภาพันธ์ 2551 7:31:28 น.  

 



แวะมาอ่านสัจธรรมของมนุษย์จ๊ะน้อง

 

โดย: อุ้มสี 12 กุมภาพันธ์ 2551 7:42:16 น.  

 

 

โดย: นายแจม 12 กุมภาพันธ์ 2551 7:44:27 น.  

 

สวัสดีตอนเช้าค่ะ
อ่านการ์ตูนก่อนดีกว่า

 

โดย: my issy 12 กุมภาพันธ์ 2551 7:44:51 น.  

 

เดินสวนกันแถวบ้านคุณปอยกะคุณแอม
หลายครั้งแล้ว แอบเข้ามาอ่านข้อเขียนน่า
สนใจของคุณก๋าก็หลายครั้งเหมือนกัน
วันนี้เข้ามาแนะนำตัวเองเป็นสาวกครับ
แล้วจะพยายามมาเจิม

เขาว่าคนเกิดเดือนกันยาเป็นคนใจดีและ
เป็น perfectionist ใช่มั้ยครับ

 

โดย: หนูหล่อ IP: 124.120.221.68 12 กุมภาพันธ์ 2551 7:46:53 น.  

 

 

โดย: D*U*A*N (thisisduan ) 12 กุมภาพันธ์ 2551 7:51:55 น.  

 

โลกกลมๆใบนี้ มีอะไรให้เรียนรู้อีกมากมายเลย

คุณลุงวาดการ์ตูนเองหรือคะ

น่ารักจัง emo

 

โดย: หยุ่ยยุ้ย 12 กุมภาพันธ์ 2551 7:55:08 น.  

 



สวัสดียามเช้าค่ะพี่

วันนี้ดื่มกาแฟหวาน
อ่านเรื่องราวก็บล็อกพี่ก๋าก็หวาน อิอิ
(บล็อกตัวเองยิ่งหวาน เอิ๊กกกกก)

ความหวานเกิดขึ้นจากใจเรา
ลึกลงไป...
คือความรู้สึกดีที่เกิดขึ้นจากข้างใน

ความรู้สึกดี
นำพามาสู่ความมั่นใจได้เต็มร้อยหรือเปล่า

ดี.เชื่อว่าได้นะคะ

วันนี้เมื่อเรารู้สึกดี
ในใจเราดี สติก็โปร่ง
เกิดความเชื่อมั่น

99% ก้าวไปสู่ความรู้สึก เต็ม 100 และเกินร้อยได้
1% ของคนอื่นก็ทำอะไรเราไม่ได้

1% ที่ไม่ใช่เรา
เป็นหนึ่งเดียวที่มหัศจรรย์นะคะ
เพราะสามารถเปลี่ยนอะไรได้มากมาย

และน่าแปลก...
อย่างน้อยที่สุด 100% ที่เป็นของเรา
มักจะหายไป 1% เสมอ
ตกหล่นอยู่แถวๆใจเรานั่นล่ะน๊า
มะด้ายยยไปไหนไกลหรอก

.
.
.

กระซิบ:งานที่นู๋ต้องทำนับจากนี้ไปจนบ่าย
นู๋ต้องเขียนเรื่องหวานๆ วุ๊ยยยยย
อะไรมันจะลงตัวขนาดนี้ไม่รุ๊วันนี้ อิอิ






emo




 

โดย: d__d (มัชชาร ) 12 กุมภาพันธ์ 2551 8:01:56 น.  

 

โลกนี้มีคนชื่อ ลำเดือน ด้วยเหรอ emo



จานละ 20บาท "โต๊ะจีน" รึ "โต๊ะโจ๊ก" กันแน่ เสี่ย emo

 

โดย: แม่น้องรัน (runch ) 12 กุมภาพันธ์ 2551 8:09:22 น.  

 

มารับธรรมะตอนเช้า เหอๆๆๆๆๆๆๆๆ
ชีวิตที่เศร้าหมอง
คือชีวิตที่ไม่รู้สติ ว่ากำลังทำอะไร เพื่ออะไร
เริ่มมีอารมณ์นี้แทรกเข้ามาเป็นช่วงๆ
เบลอๆ มึนๆ
แต่โลกก้สดใส
เพราะรอยยิ้มของเธอ ฮ่าๆๆ
เกี่ยวกันมั๊ยคะเนี่ย

มีความสุขมากๆ นะค้า
ฝากจุ๊บๆ คุณน้องและมาดามสามที อิอิ

 

โดย: บัวลอย (newzapg ) 12 กุมภาพันธ์ 2551 8:10:46 น.  

 

ปลง (ตก) ดีมะน้อออออออออออออ

อยากดูรูปปปปปปปปปป emoemo

 

โดย: ความเจ็บปวด 12 กุมภาพันธ์ 2551 8:24:59 น.  

 

ใช่แล้วค่ะโลกนี้ยังมีอะไรอีกหลายอย่างให้เรียนรู้ไม่จบสิ้น จิตใจคนก้เช่นกัน ยากแท้หยั่งถึง


เหมือนพี่เรียนรู้การทำอาหาร ของชนิดนี้ เอามาทำแบบนี้ แต่ลองเอามาดัดแปลงทำแบบอื่นได้เหมือนกัน บางทีก็ต้องใช้ความคิดอยู่เรื่อยๆ มันก็เหมือนการเรียนรู้ที่ไม่จบสิ้น ทำอาหารนี่อย่าคิดว่าใช้แค่ฝีมือนะ บางคนอาจดูถูกว่าเป็นแม่ค้าคงไม่มีสมอง

พี่จะชอบลองทำนู่นลองทำนี่จนลูกน้องบอก พี่อันเก่าหนูยังจำไม่ได้เลย พี่หยุดคิดมั่งก็ได้ เออ แน่ะ โดนสั่งemoemo

 

โดย: kai (aitai ) 12 กุมภาพันธ์ 2551 8:28:32 น.  

 


เย้ ... ได้มาอ่านจนจบแล้วครับ

หลังจากที่เมื่อเช้าแอบเข้ามาเจิมหลังจากอัพบล็อคของตัวเองเสร็จไม่ถึง 3 นาที ... อิอิ

วันนี้บล็อคของผมมีเพลงประกอบเรื่อง ... เฮ้ย ไม่ใช่สิ วันนี้ที่บล็อคของผมมีเนื้อเรื่องประกอบเพลงแล้วนะครับ

เท่ห์ไหม?

อิอิ

ว่าด้วยเรื่องของเต่า และเรื่องของความเชื่อมั่น

เรื่องเต่าที่อยู่ในน้ำและโดนก้อนหินทับ ผมเพิ่งเคยได้ยินได้ฟังวันนี้เองครับ ก็หน้านี้เคยได้ยินแต่เรื่องเต่าที่ไม่พอใจในกระดองของตัวเอง อยู่ในกระดองของตัวเองแล้วทนไม่ไหว มันร้อนมาก เต่าเลยไม่หาสีกั้นความร้อนมาทากระดองนะ เล่นทาสีกระดองสะเป็นสีฟ้าเลยครับ (คุ้น ๆ บ้างม่ะ?)

เรื่องของความเชื่อมั่น ผมว่ามันขึ้นอยู่กับช่วงเวลามากกว่าครับ ว่าในช่วงเวลานั้นสถานการณ์ของตัวเราเป็นอย่างไร ทำให้ตัวเรามั่นใจขนาดไหน เหมือนกับนักกีฬาล่ะครับ พอถึงเวลาที่ต้องลงสนามแล้ว จะมั่นใจหรือไม่มั่นใจก็ต้องลงแข่งครับ เพราะว่ากรรมการเป่านกหวีดเริ่มการแข่งขันแล้ว อย่าไม่ยอมลงแข่งก็ต้องแพ้ฟลาว์ในทึ่สุด นักกีฬาส่วนใหญ่ยอมจะเล่นอย่างเต็มที่แล้วแพ้ในเกมส์มากกว่าครับ ไม่มีใครอยากจะแพ้เพราะไม่ยอมลงแข่งหรอก

ความมั่นใจอาจจะไม่เต็ม 100 แต่อาจจะสามารถชนะได้นะครับ ดูอย่างแมนฯซิตี้เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาสิ ยังเอาชนะทีมผีแดงห่วยแตกได้เลยครับ ทั้ง ๆ ที่ก่อนลงสนามทั้งโค้ช ทั้งนักเตะ ไม่มีใครมั่นใจเลยสักคนครับ (สะใจแฟนหงส์แดงอย่างผมจังเลยครับ ... อิอิ)

ส่วนผมวางร่มไว้ข้างไหนของรองเท้าเหรอครับ? ผมก็ไม่ทราบครับ เพราะว่าวันนี้ผมใส่เกี๋ยะไปครับ ทั้ง 2 ข้างมันใส่ได้ทั้งเท้าซ้ายหรือเท้าขวาก็ได้ครับ มันเป็นเกี๊ยะเวอร์ชั่นใหม่ที่ทำมาคู่กับถุงเท้าครับ ที่ไม่ระบุเพศและไม่ระบุว่าข้างไหนเป็นข้างซ้ายหรือข้างขวาครับ

อ้าว ... ซิป-หาย แล้ว แล้วร่มตรูล่ะ

มัวแต่คุยเพลิน ร่มตรูหายไปไหนแล้วฟ่ะ?

อิอิ



emoemo

 

โดย: อาคุงกล่อง คล้องสายเดียว เดี๋ยวขำกลิ้ง (อาคุงกล่อง ) 12 กุมภาพันธ์ 2551 8:40:52 น.  

 

วันนี้เรามาสาย emo

ตารางคะแนนวันที่ 12




เฮียก๋า พร้อมกับพี่โย อาสาเปิดลีกเจิมที่ Blog นี้ครับ

กติกาคือ

1. Blog ตอนเช้า ใครได้เจิม ได้ 3 คะแนน, อันดับสอง 2 คะแนน, อันดับสาม 1 คะแนน
2. ถ้าเฮียก๋า up blog ระหว่างวัน ใครมาเจิม จะเพิ่มคะแนนพิเศษให้คือ ใครได้เจิม ได้ 5 คะแนน, อันดับสอง 4 คะแนน, อันดับสาม 3 คะแนน
3. ถ้าเอ๊ยก๋าไม่ up blog ในตอนเช้า ก็ถือว่าวันนั้นไม่มีการคิดคะแนน แต่ถ้ามา up เวลาอื่น ก็คือคะแนนพิเศษนะจ๊ะ
4. การแข่งมีเฉพาะที่ Group ก๋าราณี 2 เท่านั้นนะคร๊าบบบบ

เอาขำ ๆ ครับ ....... แล้วสิ้นเดือนก็จะรู้ว่า ใครเทพกว่ากัน

ปล. เฮียก๋ามีของรางวัลเล็ก ๆ น้อย ๆ มอบให้นะคร๊าบบบบบบ

 

โดย: Skyman (Analayo ) 12 กุมภาพันธ์ 2551 8:58:07 น.  

 

ประกาศ วันแห่งความรัก ใครเจิมได้ บวกให้อีก 2 คะแนนทุกอันดับครับ

ปล. เพราะเราคู่กัน เลยต้องบวก 1 + 1 = 2 emo

 

โดย: Skyman (Analayo ) 12 กุมภาพันธ์ 2551 9:00:19 น.  

 

emoemoemo

สวัสดีตอนเช้าครับคุณพี่...



คุณพี่วาดการ์ตูนได้น่ารักมากเลยครับ...ชอบ..ชอบ

 

โดย: big-lor 12 กุมภาพันธ์ 2551 9:00:33 น.  

 

สวัสดีตอนเช้าค่ะพี่ก๋า...

ชีวิตคือการเรียนรู้และเรียนรู้ตลอดชีวิต
....ใช่แล้วค่ะเห็นด้วย

เปิ้นว่านะคะพี่ก๋า บางทีคนที่ไม่มีความรู้ถึงปริญญาเอก
อาจมีความคิดที่ดี และสามารถทำอะไรได้มากกว่าจนจบปริญญาเอก
เพราะเค้าเรียนรู้ด้วยชีวิต ด้วยสติ เนาะพี่ก๋าเนาะ

 

โดย: fonrin 12 กุมภาพันธ์ 2551 9:13:46 น.  

 




ไม่กล้าคอมเม้นท์

อาศัยยิ้มอย่างเดียวพอ

ขี้เกียจมีคนบางคนเข้าไปที่บ้านของฉันอีก

เเล้ว

แสดงความเป็นเจ้าของเธออีกฉันเลยเบื่อๆ

ถามนิดนึง

ขาเปียกมั่งมั้ย

ไม่ว่ากันนะ ถ้ามาเเล้วยิ้มอย่างเดียว

เบื่อ " อีโรคจิต "


ไปละ



 

โดย: ตาอ้วนชวนคุย 12 กุมภาพันธ์ 2551 9:33:37 น.  

 




ยังไม่ได้อ่านเลยค่ะ
เห็นชื่อก็แวะมาหา มาเสนอหน้าก่อน

วันนี้กะจะลางานไปเตรียมทำซุ้มให้รุ่นพี่ที่จะรับปริญญา
เย็น ๆ จะแวะมาอีกครั้งค่ะ

ปล. ภาพประกอบสวยจัง

 

โดย: หม๋องแหม๋ง 12 กุมภาพันธ์ 2551 9:41:07 น.  

 

นานๆ จะเข้ามาสักที แต่ทุกครั้งที่เข้ามา ได้ลับสมอง ครุ่นคิด และมีรอยยิ้มบางๆ ค่ะ

 

โดย: กระจ้อน 12 กุมภาพันธ์ 2551 9:46:52 น.  

 

สวัสดียามเช้าค่ะพี่ก๋า
สาระดีๆหาได้จากที่นี่ค่ะ
ใครมีปัญหาคาใจพี่ก๋าตอบได้emoemo

 

โดย: pranfun 12 กุมภาพันธ์ 2551 10:12:28 น.  

 

emo

^
^
^

ดีดีป่วยแสนสาหัส

^
^
^


emo

^
^
^

แถมยังเป็นไข้หนาวสั่น

emo


^
^
^

ที่สำคัญกำลังอินเลิฟสุดสุด
.
.
.
emoemo

^
^
^
แต่ผู้ชายรูปไม่หล่อ แถมพุงยื่นนนน
ตั้งสองคนทำร้ายจิตใจ
ส่งแถกกกร้อยข้อมาให้
.
.
.
เด๋วก่อน...
ขอให้มีเวลาว่างก่อน
เจอแถกกกก 555+ ของนู๋มั่ง
.
.
.
จำไว้เลย
แค้นนี้ต้องชำระ
.
.
.
.
emo

.
.
.
ตอบแถกกกเมื่อไหร่
จะมาตาม....ชิ




emoemo





 

โดย: งอนงอน (มัชชาร ) 12 กุมภาพันธ์ 2551 10:25:48 น.  

 

หวัดดีคุณก๋า...
กรุงเทพก็ใช่ย่อยค่ะเรื่องร้อน
เมื่อวานโบนัสออก..นอนกอดเงินทั้งคืนค่ะ 555

จาก...จีจ้าเองค่ะ..

 

โดย: tai (taibangplee ) 12 กุมภาพันธ์ 2551 10:27:30 น.  

 


กลับมาอีกรอบครับ ...

จะบอกว่า ขอบคุณสำหรับคำชมในคอมเม้นท์ครับ (ชมเรื่องไรฟ่ะ?)

แล้วจะบอกว่า ในเนื้อเรื่องผม อีตาพยูนศักดิ์ กับ พ่อเลี้ยงศักดาพิกุล เป็นคนละคนกันครับ

อีตาพยูนศักดิ์ เป็นคนไม่ดี เป็นคนที่โกงเงินคุณนายพจมาร แล้วหนีมาเปลียนชื่อเป็น จ๊อบ ครับ

ส่วนพ่อเลี้ยงศักดาพิกุล เป็นเศรษฐีโง่ที่โดนสาวเหนือคนสวยชื่อ ปรมินทร์ หรือน้ำปั่นโกงทรัพย์สิน ไปครับ

ว่าแต่ว่า ... คุณกะว่าก๋า รู้จักตัวละครทั้ง 2 คนนี้เหรอครับ? ผมว่าผมอุตส่าห์ไปขุดชื่อตัวละครมาจาก ใบฎีกาของซองผ้าป่าวัดป่ามุ๋ยแล้วนะครับ คุณก๋าฯยังรู้จักอีกเหรอครับ?

คุณก๋าเนี่ยรอบรู้จังเลยนะครับ (รอบรู้เหมือนแมวน้ำที่สวนสัตว์น้ำ ในรัฐแมรี่แลนด์ของอเมริกาเลยครับ ... อิอิ)

อิอิ

รบกวนอีกนิดนะครับ กำลังเขียนเรื่องใหม่อีกเรื่องต้อนรับวันวาเลนไทน์ แต่ว่าผมยังหาชื่อตัวละครพระเอกและนางเอกไม่ได้เลยครับ คุณก๋าฯช่วยแนะนำหน่อยสิครับว่าใช้ชื่อใครดี? หรือว่าชื่ออะไรดี? พอดีว่าใบฎีกาของซองผ้าป้ามันโดนเวียนไปให้คนอื่นแล้วครับ ผมเลยหารายชื่อคนเยอะ ๆ ก็ไม่ได้ ส่วนสมุดโทรศัพท์หน้าเหลืองผมก็ฉีกเอาไปพับถุงขายหมดแล้วครับ ... อิอิ

แล้วคุณก๋าฯจะเอาคำถามวันวาเลนไทน์ไปลองตอบดูด้วยไหมครับ? จะได้เข้ากับเทศกาล หรือว่าช่วงนี้มีคำถามเยอะแล้วครับ?

อิอิ

emoemo

 

โดย: อาคุงกล่อง คล้องสายเดียว เดี๋ยวขำกลิ้ง (อาคุงกล่อง ) 12 กุมภาพันธ์ 2551 10:33:05 น.  

 

สวัสดีค่ะ บล๊อกน่าสนใจดี ไว้จะแวะมาเยี่ยมอีกนะ

 

โดย: ข้าวกล้องสีฟ้า 12 กุมภาพันธ์ 2551 10:45:06 น.  

 


 

โดย: หนุ่มน้อยแห่งลุ่มแม่น้ำบางปะกง 12 กุมภาพันธ์ 2551 11:12:57 น.  

 

แวะมาลงชื่อจ้า

อ่านไม่ไหว

พิมพ์ได้ไท่นาน

วันจันทร์จะเป็นงี้แหละ

ลูกๆไปโรงเรียน วุ่นๆๆๆๆ

 

โดย: เพลงเสือโคร่ง 12 กุมภาพันธ์ 2551 11:19:49 น.  

 

วันนี้เปลี่ยนเป็นชาเย็นแทนค่ะ
นี่ๆๆๆ เริ่มใกล้เข้าไปทุกทีทุกที
มีภาพถ่ายทั้งเวสป้าและเจ้าของ
มีเบอร์โทร มีเพื่อนหนูที่รู้จักพี่เค้า
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อีกไม่นาน เสร็จแน่
(แฟนเค้าเป็นตั้งแอร์โฮสเตส กร๊ากก
หนูคงทำอะไรได้อยู่หรอก
ยกเว้นว่าเป็นเนื้อคู่กันแต่ชาติปางก่อน
แอร์ก้แอร์เหอะ)

จะวาเลนไทน์แล้ว พี่กิจว่า หนูจะส่งอะไรไปให้พี่เค้าดี??
เอาแบบแปลก แหวก นิดนึง
จะได้ประทับใจ เหอๆๆๆ
ขอแนวคิดหน่อยนะคะ

 

โดย: บัวลอย (newzapg ) 12 กุมภาพันธ์ 2551 11:45:26 น.  

 

มารายงานตัวว่ายังมีชีวิตอยู่ อิอิ

 

โดย: แป๋วภูเก็ต 12 กุมภาพันธ์ 2551 12:08:47 น.  

 

เมื่อเช้าเข้ามาแต่ไม่ได้คอมเมนต์

บางสิ่งบางอย่างนาว่ามันวัดค่ากันไม่ได้หรอกค่ะ ว่าอะไรเปอร์เซ็นมากแล้วจะมาตรฐานสูง แต่ที่นารู้คือ
ถ้าหากค่าเปอร์เซ็นน้ำยางมาก ลูกค้าจะชอบ

อิอิ ขำๆนะอาเฮีย

ว่าแต่อาเฮียฝากแท่คไปให้นาหรอ เห็นท่านพี่มิกซ์แกนำไปส่งemo

นาเอารูปลูกสาวนามาอัพบล็อกล่ะ อย่าลืมไปยลโฉมนะค่า

 

โดย: มัยดีนาห์ 12 กุมภาพันธ์ 2551 13:01:39 น.  

 

ตายซะเถอะ....

emoemoemo
emoemoemo
emoemoemo

 

โดย: แม่น้องรัน (runch ) 12 กุมภาพันธ์ 2551 13:32:46 น.  

 

ลึกซึ้งค่ะลึกซึ้ง...emo

ตุ้งขอตามเรียนรู้ต่อไปละกันค่ะ....emo

 

โดย: กวางตุ้งหวาน 12 กุมภาพันธ์ 2551 13:35:13 น.  

 

ร้อนและง่วงนอน ก็นอนเลยค่ะ อิอิemo

 

โดย: แป๋วภูเก็ต 12 กุมภาพันธ์ 2551 13:39:40 น.  

 

เอ่อ อาเฮีย ให้นาช่วยเรียกร่วมกตัญญูไหมค่ะนั่นemo

 

โดย: มัยดีนาห์ 12 กุมภาพันธ์ 2551 13:42:54 น.  

 

คุณพี่ครับ...ตอบแทกกกกเสร็จยังเอ่ย...
มีแทกกกก 300 ข้อรออยู่ครับ...
รับไว้เลยมั้ยครับ...


emoemoemoemo

 

โดย: big-lor 12 กุมภาพันธ์ 2551 13:44:41 น.  

 

สวัสดีค่ะพี่ก๋า แวะมาอ่านข้อคิดดี ๆ อีกแล้วค่ะ ^_^
บางทีแค่คำถามสั้น ๆ แต่กลับสามารถทำให้ความคิดของคนเปลี่ยนแปลงไปได้เลยทีเดียว บางคำถามไม่ต้องการคำตอบ แต่บางคำถามทำให้เราต้องกลับมาฉุกคิดถึงสิ่งที่ตัดสินใจหรือกระทำลงไปอีกครั้ง การเรียนรู้ไม่มีคำว่าสิ้นสุดเสมอค่ะ บทเรียนของชีวิตยิ่งทำให้คนเราเติบโตมากยิ่งขึ้น ประสบการณ์สอนให้เห็นถึงความผิดพลาดและนำไปปรับปรุงแก้ไข

^_^

 

โดย: Beee (Beee_bu ) 12 กุมภาพันธ์ 2551 14:05:50 น.  

 

เต่าจากอีกบ่อนึงโผล่หัวน้อยๆมาอ่านดู

...แล้วก็ไปหลับต่อ

 

โดย: เป๋อน้อย 12 กุมภาพันธ์ 2551 14:12:24 น.  

 

น้องก๋าครับ
พี่แม่อ้วนชอบเต่า

 

โดย: จาก กะว่ากี๋... (แม่อ้วนคนสวย ) 12 กุมภาพันธ์ 2551 14:18:10 น.  

 

อากี๋ ไผ่เป็นคนแนะนำนายบิ๊กวะ

กายจะบ้าตู

ร้อยข้อ

พ่อจ๋าแม่จ๋า

ช่วยลูกเป็ดที

วำเกนemo

 

โดย: เครียดจัดจับจิต (be-oct4 ) 12 กุมภาพันธ์ 2551 14:42:04 น.  

 




พี่ก๋า....พี่พี่แอลที่รัก...
จดหมายฉบับนี้
จะส่งตรงถึงพี่ทั้งสอง
ไม่ต้องไปแอบอ่านในบล็อกของกันและกัน
เพราะจะทำให้สิ่งที่นู๋สงสัยเกี่ยวกับพี่ทั้งสอง
มันแจ่มชัดมากยิ่งขึ้น
พี่อ่านที่บล็อกใครบล็อกมันก็แล้วกันนะ...

แบบว่า...
.
.
.
เอ่อ....คุณดีครับ...คุณพี่พยูนแกเป็นคนริครับ
แต่ด้วยความรักจึงนำมามอบครับ
ตอนนี้ก็เกิดรักน้องดีมากขึ้น
จะเอาแทกก ๓๐๐ ข้อมามอบอีกแล้ว...น้องดีทำไอ้ ๑๐๐ ข้อนั่นเสร็จรึยังเอ่ย...

^
^
^
^

พี่ขา...
ถึงแม้ดีดีจะไม่ได้อยู่กับพ่อแม่
ตอนเด็กเด็กไม่มีใครรัก
โหยยยยหาความรักมาตั้งแต่เด็กจนโต
ผิดหวังเรื่องความรักมาตลอด
จนทุกวันนี้
เพิ่งจะมีอะไรมาแหววแหววในใจ
ทำให้หัวใจชุ่มชื้น ชุ่มฉ่ำ กุ๊กกิ๊กขึ้นมาบ้าง
แต่ดีดีก็มีพ่อมีแม่
ไม่ได้เกิดจากกระบอกไม้ไผ่
.
.
.
ทำไมพวกพี่ถึงใจร้าย
ฆ่านู๋ด้วยแถกกกกเจ็ดสิบข้อมาแล้ว
ตามมาด้วยแถกกกกร้อยข้อ
ยังจะกระหน่ำด้วยแถกกกสามร้อยข้ออีก
.
.
.
ทำไมใจร้ายกันแบบนี้
.
.
.
นู๋ไม่น่าหลวมตัวมารับพวกพี่เป็นพี่ชายเร้ยยยยย
.
.
.
เกิดมาเป็นดีดี
.
.
.
สวย
.
.
.
แต่โชคร้ายจริงๆเร้ยยยยย






 

โดย: ................... (มัชชาร ) 12 กุมภาพันธ์ 2551 14:57:35 น.  

 



ผู้รู้ที่แท้ คือ ผู้รู้จักตัวเอง



อยากรู้จักท่าน'อาจารย์' มากขึ้น ทุกครั้งที่ได้อ่านเลยเจ้าค่ะ



งั้น ก็ต้องติดตามอ่านต่อไป ต่อไป



 

โดย: บัวจ้า ^_______^ IP: 202.47.238.186 12 กุมภาพันธ์ 2551 15:30:14 น.  

 

ดีใจจังเมื่อเช้าได้ติดอันดับกับเค้าด้วย
ตอนบ่ายมาอ่านแบบจริงจังอีกรอบ
ชอบจังคะบลอกคุณก๋าวันนี้
ทำให้นึกถึงเหตุการณ์นึงขึ้นมา
วันนั้นนั่งคุยกับลูกศิษย์บอกว่า
อาจารย์จะไปเรียนต่อแล้วนะ เร็วๆนี้
เด็กๆบอกว่าถ้าอาจารย์จบมาก็ลืมพวกหนู
เพราะอาจารย์เป็นถึงดอกเตอร์
วันนั้นเลยสั่งสอนไปว่าดอกเตอร์ก็คนธรรมดาจ้ะ
บางครั้งบางเรื่องดอกเตอร์ก็รู้น้อยกว่าพวกเธอ
และอีกอย่างดอกเตอร์อาจจะเป็นคนไม่ดีก็ได้
เราอย่าไปวัดค่าของคนที่ความรู้เลย
วัดที่การกระทำความดีความเลวดีกว่า
คุณก๋าว่าจริงมั๊ยคะ
ขอให้คุณก๋า มาดามและก๋าน้อยมีความสุขนะคะ

 

โดย: กาแฟเย็น (อาจารย์บ้านนอก ) 12 กุมภาพันธ์ 2551 15:54:21 น.  

 

 

โดย: หมีสีชมพู 12 กุมภาพันธ์ 2551 16:25:14 น.  

 

วันนี้พี่หมีไปให้คุณหมอเอาส่วนเกินออก

เลยมาเยี่ยมรอบบ่าย...สวัสดีค่ะคุณก๋า

เมื่อวานพี่หมีไม่ค่อยสบายแต่วันนี้สบายดีแล้วค่ะ

เมื่อวานมีเรื่องเศร้าด้วย...น้องหมาตายค่ะ

ตอนพาไปหาหมอก็ยังดีๆหมอขอเจาะเลือดไปตรวจ

แล้วฉีดยาฆ่าเชื้อกับแอกเสบมาอย่างละเข็ม

พากลับมาถึงบ้าน(ห่างจากร้านหมอไม่ถึง2ก.ม.เลย)

อุ้มลงจากรถเดินไปได้แต่เดินเข้ารั้วบ้านไม่กี่ก้าวก็ล้มลงแล้วเหมือนหยุดหายใจ

พี่ให้หลานเอามอไซด์ออกพาไปที่ร้านหมออีกแต่ก็ไม่ทันแล้ว

พี่หมีว่าเขาแพ้ยาแต่หมอว่าไม่ใช่...เศร้าค่ะ

โทรบอกคุณสามีว่าน้องหมาตายพี่เค้ายังไม่เชื่อเลยเพราะเพิ่งจอดรถส่งพี่ลงแล้วเลยไปเก็บเงินที่อีกร้าน

เมื่อคืนร้องไห้ซะตาบวมแล้วสองคนตายายก็ไปขุดหลุมฝังที่ที่ตัวเองที่ยังว่างอยู่

เล่าแล้วก็ยังน้ำตาไหลออกมาอีก

 

โดย: หมีสีชมพู 12 กุมภาพันธ์ 2551 16:36:45 น.  

 

แอกเสบมา
^
^
แก้อักเสบค่ะ

 

โดย: หมีสีชมพู 12 กุมภาพันธ์ 2551 16:38:30 น.  

 

เมื่อเช้าอุตส่าห์ตั้งท่ามารอแต่ไก่ยังไม่โห่
แต่กลับผล็อยหลับไปซะอย่างนั้น แหะ ๆ
ตอนเย็นเลยเข้ามาติดตามใหม่นะคะ

.....

เรื่องนี้เห็นด้วยอย่างร้อยเปอร์เซ็นต์เลยล่ะค่ะ
ทุกเรื่องที่เราทำ อย่างน้อยที่สุดควรจะให้ได้ 100
หรือเกิน 100 ด้วยซ้ำ เพราะผลที่ออกมามักจะดรอปลง
ถ้าเราทำให้ได้เพียง 50 ก็อาจจะดรอปลงไปอีกไม่เหลือ

เคยเหมือนกันค่ะ เรื่องรองเท้ากับร่ม ตอนไปวัด
พระท่านถามรวม ๆ ว่าตอนถอดรองเท้ากับร่มไว้
มีใครจำได้บ้างหรือเปล่า ว่าถอดไว้ตรงไหนบ้าง
เพราะเวลาออกไป จะวุ่นวายในการหารองเท้ามาก
ใครจำได้ก็ดี ระลึกไว้ในใจเสมอ และคงสติไว้ตลอด
มีอยู่ครั้งนึงที่จำได้ค่ะ ว่าตัวเองถอดเอาไว้ วางไว้ไหน
โมเม้นต์นั้นเข้าใจแจ่มแจ้งกับสติที่ปฏิบัติมาเลย

...

แต่หลังจากนั้น ก็กลับไปป้ำ ๆ เป๋อ ๆ เหมือนเก่า
อย่างไรก็ตาม ก็ยังไม่ละทิ้งสติและการปฏิบัติหรอกค่ะ

การ์ตูนน่ารักดีค่ะ น้องเต่าขนตายาวเชียว

สวัสดีตอนเย็นค่ะพี่ก๋า มาดามและก๋าน้อย
ขอให้เป็นวันที่ดีและสดใสนะคะ
จะตามไปอ่านแถก 100 ข้อ เห็นแว่บ ๆ ว่ามี 300 ข้อรออยู่
โอ้วพระเจ้า...มันเยอะมาก

emoemoemo

 

โดย: นางสาวดุ่บดั่บ 12 กุมภาพันธ์ 2551 17:41:23 น.  

 

วันนี้อ่านคำถามวันนี้ด้วยใจที่เหม่อลอย แต่ก็อ่าน
ได้จนจบนะคะ แต่ว่าจะเม้นท์เรื่องนี้ ... ต้องกลับมาอ่าน
ใหม่อีกรอบ เพื่อว่าจะได้ไม่มั่วเม้นท์ กลัวว่าเขียนไป
แล้วจะไม่เข้าเรื่องเข้าราว อายเปล่า 55+

ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะคุณก๋า ช่วงนี้เกิดอาการสุดๆ เลย
ตั้งแต่น้องหมามาอยู่บ้าน เรานอนน้อยมากๆ .. เหมือน
เมาขี้ตาทุกวันเลย ... มีหมาคิดว่าคงเหมือนกับเลี้ยง
เด็กอ่ะค่ะ ตอนนี้ตาโหลแล้ว

 

โดย: JewNid 12 กุมภาพันธ์ 2551 21:53:09 น.  

 

emoemoemoemo

 

โดย: คนไม่เจียม.. 13 กุมภาพันธ์ 2551 17:19:27 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


กะว่าก๋า
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [?]




มองฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
หรืออาจไม่เห็นฉัน

ฉันแค่แวะผ่านทางมา
และอาจไม่หวนกลับมาทางนี้อีกแล้ว

เราเคยรู้จักกัน
และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

มองดูฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
และฉันอาจมองไม่เห็นเธอ.





[Add กะว่าก๋า's blog to your web]