ทุกลมหายใจเข้า-ออก นั่งคุยกับตัวเอง : ทุกลมหายใจเข้า-ออก เขียนโดย : สิงห์โตหมอบ 12 พฤษภาคม 2550 ทุกครั้งที่เดินทางไปยังสำนักสงฆ์ถ้ำผาปล่อง อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่ สิ่งหนึ่งที่ผมไม่เคยละเลย คือ การเดินอ่านแผ่นไม้เล็กๆ ซึ่งเขียนถ้อยคำพุทธพจน์ พุทธภาษิต แปะไว้กับต้นไม้ใหญ่ที่ขึ้นอยู่สองข้างทางบันไดขึ้นสู่ตัววัด บันได 500 ขั้น มากพอที่ถ้าคุณจดจ่อกับการเดิน คุณอาจลืมทุกข์ ลืมโศกที่มีในใจไปได้ชั่วขณะหนึ่ง นี่จึงเป็นอีกสถานที่หนึ่งในดวงใจของผม ........................................ ป้ายที่ผมชอบที่สุด สะดุดตาสะดุดใจมากมานาน คือ ป้ายที่เขียนไว้ว่า “ทุกลมหายใจเข้าออก...เราตาย” จะมีถ้อยคำใดที่จริงแท้และแน่นอนไปกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว ........................................ ควรมีบ้างบางวัน ที่เราควรหาเวลาเงียบๆ นั่งครุ่นคิดถึง “ความตาย” บ้าง เพื่อเป็นการเตือนสติว่าชีวิตนี้ “สั้นนัก” เวลาในชีวิตเรามีน้อยมากจนไม่อาจ “ประมาท” กับการใช้ชีวิตได้แม้แต่เพียงแค่ชั่วพริบตา พริบตาเดียวที่คลื่นยักษ์ซัดสาดคนในครอบครัวจมหาย พริบตาเดียวที่อุบัติเหตุเกิดขึ้นอย่างไม่คาดฝัน พริบตาเดียวที่เราไม่คิดว่าอาจนำเราไปสู่ความตายได้ พริบตาเดียวที่ความพลัดพรากนำทุกสิ่งทุกอย่างของเราไป ไม่ว่าจะเป็นคนที่เรารักมากที่สุด ข้าวของทรัพย์สมบัติที่เรารักมากที่สุด ทั้งความชอบ ความชัง ความโกรธเกลียด ความรัก ความห่วงใย ความเอื้ออาทร ความสุข ความทุกข์ความหวัง ความฝัน ความมุ่งมั่น ความทะยานอยาก ไม่มีสิ่งใดเลยที่เป็นของเราอย่างแท้จริง เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่า “วินาที” ใด ที่เราจะพรากจากกัน..... ............................................ ผมชอบหยุดยืนดูป้ายนี้ ขณะที่อ่านก็หายใจหอบไปด้วย เนื่องจากความเหนื่อยล้าจากการเดินขึ้นบันไดสูงขั้น วันนี้แม้หลวงปู่สิมจะละสังขารไปนานแล้ว แต่ทุกครั้งที่ได้ไปเยี่ยมเยือนสำนักสงฆ์แห่งนี้ เหมือนหลวงปู่ยังอยู่ และคอยย้ำเตือนบอกสอน ให้สติอยู่ตลอดเวลาว่า… “ทุกลมหายใจเข้าออก...เราตาย”   Create Date : 12 พฤษภาคม 2550 32 comments Last Update : 12 พฤษภาคม 2550 7:42:39 น. Counter : 1192 Pageviews. Share Tweet

ความตายเป็นธรรมดาของชีวิต ถ้ากำหนดความตายเป็นลมหายใจเข้าออก ชีวิตจะอยู่บนสติ มากขึ้น เราเชื่อเช่นนั้น   โดย: สายลมอิสระ 12 พฤษภาคม 2550 8:17:15 น.

คิดอยู่บ่อยๆว่าแค่หยุดหายใจก็ตายแล้ว อิ อิ มาอ่านtag จนจบแล้วนะคะ เฮ้ออ รอดัวไป นู๋นีล สู้ สู้ พี่เอาใจช่วย   โดย: เพียงแค่เหงา 12 พฤษภาคม 2550 8:53:59 น.

สวัสดีค่ะ คุณครูก๋า ขอบคุณที่นำมาเตือนสติกันค่ะ “ทุกลมหายใจเข้าออก...เราตาย” รู้ซึ้งถึงความประมาทที่ชั่วพริบตาเดียว ทำให้เกือบสัมผัสความตาย ผ่านมาได้เลยทำให้ใช้ชีวิตอยู่บนความไม่ประมาทแล้วค่ะ ขอบคุณสำหรับข้อความเตือนสติที่นำมาแบ่งปันกันค่ะ   โดย: ใบไม้ร่วงในป่าใหญ่ 12 พฤษภาคม 2550 8:55:30 น.

ตรวจการบ้านด้วยค๊า ขอตัวไปนอนต่อแระ 5555 เดี๋ยวมาอ่านค๊า   โดย: หนูนีล (นางน่อยน้อย ) 12 พฤษภาคม 2550 9:12:36 น.

ถ้าขืนส่งแทค 999 ข้อมาให้พี่ คงตอบข้อ 1 และ ข้อ 999 นะยะ หรือไม่ก็ขอเวลาสัก 1 ปี จะได้ตอบให้ครบเนี่ย ชอบอ่านเหมือนกันนะ ป้ายพุทธภาษิตตามต้นไม้ในวัดเนี่ย คงมีคนหลายๆ ที่หยุด....เพื่อจะอ่าน แต่คงมีไม่กี่คนหรอกมั้ง ที่หยุด...เพื่อจะคิดตาม พี่เองก็เป็นกรณีหลังแหล่ะ แต่สิ่งหนึ่งที่พี่ชอบนำมาอ้างกับบางคนคือ ชีวิตคนเราสั้นนัก เพื่อจะให้เขารีบๆ ตัดสินใจอะไรสักอย่าง แต่ไม่ยักได้ผลน่ะ....น้องชาย เขากลับตอบมาว่า ไม่เขาก็พี่ ยังไม่รู้ใครจะชีวิตสั้นกว่ากัน เป็นซะงั้น สงสัยต้องขอให้ชีวิตยาวๆ ไว้ก่อน จะได้มีเวลาเรียนรู้กันมากกว่านี้ จนกว่าเขาจะรู้สึกว่า ชีวิตมันช่างสั้นจริงๆ เนาะ อิ อิ อิ   โดย: sunny-low 12 พฤษภาคม 2550 9:20:32 น.

ก๋ามากกกกกกกกก   โดย: Kurt Narris 12 พฤษภาคม 2550 9:30:46 น.

วันนี้บล็อกดูรวน ๆ ไปพักนึง รีบเข้ามาหา เข้ามาบอกว่า... >>>ทุกลมหายใจเข้าออก เราตาย <<<ยอมค่ะ สักวันหนึ่งนะคะ แต่อย่าให้ตอบ Tag นั่นเลย ดีไม่ดีอาจตายเร็วขึ้น...เหอเหอ อย่าโกรธนา (กว่าจะตอบเสร็จคงใช้เวลาทั้งวันแน่ ๆ ) เดี๋ยวมาอ่านใหม่ค่ะ ขอเวลาอัพบล็อกก่อน   โดย: ชิงดวง 12 พฤษภาคม 2550 9:36:55 น.

ลองฟังเพลง classic กันดูบ้างไหมครับ เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง ฟังไม่ยากอย่างที่คิดหรอกครับ เชิญที่ห้องหลับตาลงฯนะครับ   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 12 พฤษภาคม 2550 9:57:58 น.

ภาพล่างสุดเด็ดมากครับ ชอบ ๆ   โดย: พีทคุง (redistuO ) 12 พฤษภาคม 2550 10:28:45 น.

เมื่อก่อนผมไปบ่อยเหมือนกันครับ...สำนักสงฆ์ถ้ำผาปล่อง เพราะปกติจะไปดูนกน่ะครับ แต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้ไปเท่าไหร่แล้ว จะว่าไปก็แทบไม่ค่อยได้ไปไหนแล้ว ออกเดินทางน้อยลงเยอะเลย...อยากจะลองพักตัว ก่อนที่จะอิ่มจนในที่สุดก็ไม่อยากไปไหนอีกเลย   โดย: UnEdiTED 12 พฤษภาคม 2550 10:31:35 น.

แม้จะรู้ว่าความตายอยู่แค่เอื้อม แต่ก็ไม่อยากจะนึกถึงมันเลย แม้นึกแล้วจะทำให้เราปลง และไม่ไขว่คว้าอะไรที่เกินตัว แต่ก็ทำให้หดหู่ เศร้าหมอง คนเราก็ยังงี้นะคะ อะไรที่ยังไม่มาถึง ก็ละเลยเสมอ ขอบคุณที่มีข้อคิดมาเตือนใจ ให้...หวนกลับไปนึกทบทวนค่ะ   โดย: โสดในซอย 12 พฤษภาคม 2550 10:35:02 น.

อ่านแล้วรู้สึกปลงได้ดีนะคะ "ทุกลมหายใจเข้าออก...เราตาย" ชอบค่ะ มันเตือนสติได้และทำให้คิดได้ว่า อย่าประมาทกับทุกลมหายใจของชีวิต และก่อนที่เราจะตายเราทำอะไรที่สมกับเราได้มีชีวิตอยู่หรือยัง ขอบคุณนะคะ อ้อ ! มีหนังสือ 99 วาทะพระพยอมหรือยังคะ   โดย: ฝากเธอ 12 พฤษภาคม 2550 10:58:05 น.

ท่านใดนิยมเพลงเก่าเชิญที่ห้องฟังเพลงเก่า ระวิวรรณ จินดา และ อนันต์ บุนนาคครับ   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 12 พฤษภาคม 2550 11:17:57 น.

เมื่อก่อนตอนเด็กๆ กลัวตายมากๆ ไม่รู้ว่าทำไม กลัวไปซะทุกอย่าง นั่งรถ ลงเรือ หรือแม้แต่กินอะไร ก็กลัวว่าตัวเองจะตาย.... เคยแม้แต่ กลัวว่า ถ้าลืมหายใจนานๆ จะขาดใจตาย.... กลัวขาดนั้นเลยอ่ะค่ะ จำได้ว่าพ่อเอาเรามากอด แล้วก็ให้เรานั่งตัก พ่อเอามือของพ่อมาปิดจมูกกะปากของเราไว้ จนเราเริ่มหายใจไม่ออก เราเอามือเราตีพ่อเบาๆ จนเริ่มแรงขึ้นๆ เรื่อยๆ ในที่สุดพ่อก็ปล่อย.... เราร้องไห้โกรธพ่อใหญ่เลย....แล้วพ่อก็บอกว่า คนเราไม่ตายง่ายๆ หรอกนะลูก.....ธรรมชาติของคนก็รักชีวิตตัวเอง และยอมต่อสู้กับทุกๆสิ่ง เพื่อรักษาชีวิตตัวเองไว้...เราก็มองพ่อ แล้วก็เห็นว่า ที่แขนของพ่อมีรอยมือเล็กๆ แดงเต็มแขนไปหมดเลย....(นี่เราตีพ่อเราเองหรอเนี่ย...แรงขนาดนี้เลยหรอเนี่ย) พ่อยังบอกอีกว่า...ลูกจะลืมหายใจจนตัวเองตายได้ยังไง ขนาดพ่อเอามือมาปิดไม่ให้ลูกหายใจได้ นู๋ยังทรมานและดิ้นรนเพื่อมีชีวิตอยู่ขนาดนี้.....เพียงแต่ว่านู๋ต้องรู้ตัวเองอยู่เสมอว่านู๋กำลังทำอะไรอยู่.... ก็เลยยังจำขึ้นใจจนทุกวันนี้ว่า ไม่ว่าเราจะทำอะไร จงมีสติ เพื่อพร้อมจะรับกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นทุกเมื่อ...ไม่ว่าจะดี หรือร้าย...ก็จะเผญิชหน้ากับมันอย่างมีสติ   โดย: วิตามินโซดา 12 พฤษภาคม 2550 11:19:47 น.

...อ้าวพูดความจริงก็ไม่เชื่ออีก มีวี๊ดดดดดดดดดวิ๊ววววววววว อิ๊กกกกกกกกกกอิ๊ววววววววววว กิ๊กกกกกกกกกกกิ้วววววววววค๊า ฟามรัก 555 (พอจะเข้าใจภาษานะค่ะ) ตอนนั้น(ว่าเทนมจืด) ดันผิดขวดเลยงง ทำไมมันเปรี้ยวจัง เจ๊ยยยยยยยยยยยย   โดย: หนูนีล (นางน่อยน้อย ) 12 พฤษภาคม 2550 12:10:00 น.

วันนี้กำลังคิดถึงเรื่องนี้อยู่พอดีเลยค่ะ เลยได้มาอ่านไว้เตือนสติอีกครั้งหนึ่ง... ปล.ชอบเพลงคุณอุ้ย แต่เข้าห้องฟังเพลงทีไร Browser มันทักทายด้วยคำว่า Not Responding ทุกทีเลยค่ะ สงสัยว่าจะต้องรักษา Browser ให้หายป่วยก่อน บ่ายๆวันหยุดทางโน้นแล้ว.... ยังไงเย็นนี้ขอให้อร่อยนะคะ   โดย: SevenDaffodils IP: 69.140.210.74 12 พฤษภาคม 2550 13:02:37 น.

สาธุ.....   โดย: หิมะสีดำ 12 พฤษภาคม 2550 13:05:30 น.

ถ้าลมหายใจเข้าไปแล้วไม่ยอมออกมาก็เเสดงว่า...ซี๊เลียว   โดย: กาแฟดำไม่เผ็ด 12 พฤษภาคม 2550 13:12:24 น.

แวะมาอีกรอบค่ะ... บางทีถ้าเที่ยงวันอาทิตย์ไม่กินอิ่มเกินไป นอนเล่นฟังเสียงสายฝนหล่นกระทบหลังคาก็มีความสุขอย่าบอกใครเชียวนะคะ ... หรือมีหนังสือดีๆสักเล่ม อ่านเคล้าเสียงฝนก็เพลินใจดีไม่น้อย... ที่ว่าต้องไม่อิ่มเกินไปก็เพราะหนังตาตึงหนังท้องก็หย่อน หลับไปก่อนจะได้ยินเสียงฝนน่ะสิคะ ปล. เสียงฝนกระทบหลังคานี่ ไม่มีที่ไหนฟังแล้วเพราะเท่าที่บ้านที่เมืองไทยอีกแล้วค่ะ.... ปล. สอง คนที่นี่ ถ้าฝนตกอากาศไม่ดี มักจะปวดข้อปวดเข่าปวดกระดูกกันค่ะ วันไหนฟ้าครึ้มๆฝนจะตก คนจะบ่นเรื่องนี้กันทั้งที่ทำงาน แปลกดี ตอนอยู่เมืองไทยไม่เคยรู้เลยว่าฟ้าฝนทำให้คนปวดข้อได้ด้วย หรือไม่รู้อยู่คนหรือเปล่านะเนี่ย ปล. สาม เป็นสมาชิก "ตากแดดเดินเล่นวันฟ้าเปิด" ด้วยคนนะคะ.. ชอบเหมือนกัน   โดย: SevenDaffodils IP: 69.140.210.74 12 พฤษภาคม 2550 13:39:16 น.

เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป   โดย: pretty lady 12 พฤษภาคม 2550 14:52:56 น.

จริงค่ะ เห็นด้วย สังขารไม่แน่นอน มีเกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นธรรมดาของโลกที่คนเรายังยอมรับไม่ค่อยได้ค่ะ   โดย: ดวงตะวัน (Doungtawan ) 12 พฤษภาคม 2550 15:20:48 น.

สวัสดีค่ะ คุณกะว่าก๋า (ขอโทษค่ะ ส่งอีเมลไม่ได้เลยวันนี้แต่เรื่องมันใจร้อนรอไม่ได้แระ ขอเนื้อที่ในบล็อคนี่แหร่ะ) แป้งหอมได้รับพัสดุแล้วค่ะ เมื่อ 2 ชม. ที่แล้วเนี่ย (ตอนนี้ 15.15 น.) ขอบคุณมากๆนะคะที่เอื้อเฟื้อของดีมาให้ถึงบ้าน :-) แป้งหอมอ่านแล้วเรียบร้อย (การอ่านเร็วไม่ใช่ดัชนีชี้วัดคุณภาพในการอ่าน) และตอนที่อ่านไปได้ค่อนเล่ม ความคิดแรกเริ่มที่เป็นเหตุทำให้ขอหนังสือจากคุณกะว่าก๋าได้เปลี่ยนไป และมันเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ก็คือ แป้งหอมไม่คิดว่า หนังสือคือของสำหรับเก็บสะสมอีกแล้ว ทีแรกคืออยากเห็นหนังสือทำมือของจริงสักเล่ม (ไม่เคยเห็นทั้งที่มีมาให้เห็น คงงี้ที่เรียกว่า เห็นด้วยตาแต่ไม่ได้เห็นด้วยใจ) แล้วก็เห็นว่างานเขียนของคุณกะว่าก๋าน่าอ่าน อ่านแล้วคิดต่อได้ เลยรวบรวมความกล้าขอไป และวันนี้ความคิดเกี่ยวกับหนังสือมันก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง แป้งหอมคิดว่า จะดีกว่าไหม ถ้าหนังสือที่อ่าน 1 เล่ม จะทำให้เกิดหนังสือเล่มใหม่ได้อีก 1 เล่ม หรือ อีกหลายๆเล่ม อย่างที่คุณกะว่าก๋าเองก็ทำอยู่แล้ว หรือไม่ก็หนังสือที่ดี 1 เล่ม อาจสร้างคน และให้เขาไปช่วยกันสร้างคน ต่อ ๆ กันไปเรื่อย ๆ แป้งหอมจะขออนุญาตจากคุณกะว่าก๋า ว่า เมื่อหนังสือเล่มนี้ได้บรรลุวัตถุประสงค์แล้วจะขอส่งต่อให้เพื่อนนักอ่านอีกคนได้ไหม โดยแป้งหอมจะให้ความเคารพต่อต้นฉบับเป็นอย่างดี (ส่งไปในแบบที่คุณกะว่าก๋าส่งมาให้แป้งหอม) เพราะเพื่อนนักอ่านคนนี้ก็อยากอ่านหนังสือของคุณกะว่าก๋าเหมือนกัน (แป้งหอมเคยเอา Url บล็อคคุณกะว่าก๋าให้เขาเข้าไปดู เหมือนแป้งหอมมีอาชีพรองเป็น PR ด้วยนะเนี่ย 555+) แต่แป้งหอมจะรอคำตอบคุณกะว่าก๋าค่ะ ได้หรือไม่ได้อย่างไร ก็แนะนำด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ วันนี้สิ่งที่ได้จากคุณกะว่าก๋ามากกว่าคำว่า "ผมโชคดีที่ได้มอบให้คุณ" ซะแล้ว ดูเหมือนคนโชคดีกว่าจะเป็นแป้งหอมแล้วล่ะ   โดย: floral_flory IP: 203.146.63.185 12 พฤษภาคม 2550 15:52:19 น.

Some how, the more you understand the "Death", the better you know yourselves ka:) Have you ever read the book called "Tuesday With Morrie" from Mitch Albom? I read this book about 4-5 years ago. During that time, I started to ask myself so many questions, including the "Death" a ka. P.S. I love the book so much ka. Should I make a review on this book??? Have a nice day na ka.   โดย: CSULB@FineArt IP: 69.227.30.12 12 พฤษภาคม 2550 16:32:56 น.

สวัสดีคะ ชอบอ่านป้ายที่ติดอยู่ตามต้นไม้ในวัดเหมือนกันคะ ในข้อคิดอะไรหลายอย่างเลย   โดย: Ja (weraj ) 12 พฤษภาคม 2550 17:03:31 น.

ทุกสิ่งทุกอย่าง ย่อมเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ค่ะ สาธุ   โดย: depent 12 พฤษภาคม 2550 18:46:36 น.

ตามมาดูอ่ะ   โดย: ^_^ หมูน้อยเกเร ^_^ 12 พฤษภาคม 2550 19:12:24 น.

แวะมาราตรีสวัสดิ์ค่ะ... เราเคยไปถ้ำ..แถวอำเภอเชียงดาวค่ะ.. มายรู้ชื่ออะไร...ยังมีรูปถ่ายเลยค่ะ ไปตอนนั้น..อิๆๆๆกับคนที่เรารักค่ะ.. เขาระวังเราน่าดูกลัวตกเหวนะ... แต่ถ้าไปคราวนี้สงสายผลักเราตกเหวแน่เลย ทุกเราหายใจเข้าออกมีค่าสำหรับเราค่ะ ขอให้คุณมีความสุขกับคนที่คุณรักนะค่ะ ภาพเวียนหัวจัง   โดย: catt.&.cattleya.. 12 พฤษภาคม 2550 20:13:55 น.

พีพี่หนูมีทายาทแล้ว TAG 555 **แล้วตัวกาตูนย์ โมชั่นหนูหายไปไหนค๊านี่ โห้ โห้ เกิดอะไรขึ้นพี่โดนปล้นเหรอ **   โดย: หนูนีล (นางน่อยน้อย ) 12 พฤษภาคม 2550 20:38:16 น.

I'm so sorry na ka. I really want to type in Thai, but I am still at my coworkers' house. I was forced to come here a ka. So I can't use Thai font ka. I need to get ready for work ka. I'll be right back tonight na ka. Have a nice day ka:)   โดย: CSULB@FineArt IP: 69.227.30.12 12 พฤษภาคม 2550 23:07:30 น.

ชอบอ่านป้ายที่ติดตามต้นไม้ในวัดเหมือนกันค่ะ บางทีก็นั่งนึกว่า พระท่านไปหาคำเตือนสติมาจากไหนหนอ แวะมาทักทายในยามดึกค่ะหลับฝันดีค่ะ   โดย: นี่แหละตัวฉัน 12 พฤษภาคม 2550 23:59:15 น.

อ่านบทความนี้แล้ว จึงพอเข้าใจว่าทำไมช่วงนี้ จึงเน้นเรื่องความตายครับ เพื่อเป็นการเตือนสติว่าชีวิตนี้ “สั้นนัก” ขอบคุณที่ช่วยเตือนสติครับ   โดย: fzero 13 พฤษภาคม 2550 14:32:40 น.

*** สวัสดีคะ แวะมาเยี่ยม ขอให้ทำงานวันนี้อย่างมีความสุขนะคะ บทความทุกเรื่องที่นำมาให้เพื่อน ๆ ได้อ่านกัน อ่านแล้วอินนะคะ ***   โดย: หน่อยอิง 14 พฤษภาคม 2550 14:13:57 น.