ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณtanjira, คุณหอมกร, คุณกะริโตะคุง, คุณnonnoiGiwGiw, คุณปรศุราม, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณThe Kop Civil, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณRananrin, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณสองแผ่นดิน, คุณtoor36 |
| |
โดย: tanjira 14 มกราคม 2568 7:00:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: tanjira 14 มกราคม 2568 7:04:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: หอมกร 14 มกราคม 2568 7:17:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: Rananrin 14 มกราคม 2568 15:16:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: คุณต่อ (toor36 ) 14 มกราคม 2568 23:10:52 น. |
|
|
|
| |
หนังสือเล่มนี้ดีนะคะ
บางครั้งเราก็รู้สึกเบื่อตัวเอง ความรู้สึกนี้ยากเลยนะคะ
ถ้าเราไม่หันมาดูว่า ทำไมเรารู้สึกแบบนี้
สาเหตุมันมาจากตรงไหน ....
สุดท้ายแล้วหมอช่วยเราได้แค่ส่วนหนึ่ง
เราต้องช่วยตัวเองด้วยส่วนหนึ่งค่ะ
ศุกร์นี้พี่ก็ต้องไปพบจิตแพทย์ค่ะ
ช่วงหลังนี่รับยาอย่างเดียวค่ะ
แต่จะมีพูดคุยกับนักจิตวิทยานิดหน่อย
เพราะอารมณ์ความรู้สึกเราคงที่ค่ะ
แล้วก้คุยกับหมอต่ออีกนิดหน่อยเรื่องยา
พี่กินยาน้อยลงมาครึ่งนึงแล้วค่ะ
เมื่อคืนพี่ไปฟังพระงานแม่เพื่อน
เจอเพื่อนคนนึงก็ถามสารทุกข์สุขดิบกันปรกติ
แต่มาพีคตอนพี่ถามเขาเรื่องแฟน เขาบอกว่าแฟนเขาเป็นมะเร็งระยะ4แล้ว
เขาบอกตอนแรกนี่รู้สึกโลกมันเบาหวิวเลย จะทำยังไงต่อ
พี่เลยบอกให้เพื่อนเข็มแข็งไว้ แฟนจะได้มีกำลังใจ
พี่ก็ไม่รู้จะพูดอะไรไปมากกว่านี้ ก็ย้ำว่าให้เขาเข็มแข็งไว้นะ
เขาเพิ่งแต่งงานกันได้ไม่กี่ปีเองค่ะ โสดทั้งคู่มาเจอกันตอนอายุ 50กว่าแล้ว
ถ้าเขาเข้าใจชีวิตว่า เกิดแก่เจ็บตายเป็นเรื่องปรกติ
ก็น่าจะทำใจได้ไม่ยาก แม้จริงๆมันจะยาก
มองหน้าเพื่อนเมื่อคืนนี่สงสารเลยค่ะ
พี่มาช้ากว่าคุณหอมกรไหมน๊าาา
มัวคุยยาวๆแบบนี้