กรกฏาคม 2565
 
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
4 กรกฏาคม 2565

: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ - ก้าวไปกับเซน :



: ก้าวไปกับเซน :

รวบรวมและแปล - เครือเถา








สุภาษิตเซนกล่าวไว้ว่า


“ก่อนศึกษาเซน
ขุนเขา คือ ขุนเขา สายน้ำ ก็คือ สายน้ำ
แต่เมื่อได้ตระหนักในสัจจะแห่งเซน
ขุนเขา ดูจะมิใช่เพียงขุนเขา และสายน้ำ ก็มิใช่เพียงสายน้ำอีกต่อไป
ต่อเมื่อบรรลุความรู้แจ้งแล้ว
ขุนเขา จึงกลับเป็นขุนเขา และสายน้ำ ก็คือ สายน้ำอีกครั้งหนึ่ง”




บางคนเคยบอกไว้ว่า “เซน” ไม่ได้มีไว้เพื่อ “เข้าใจ”
การศึกษาเซนจึงมิใช่เพียงท่องจำคำสอน และยึดติดอยู่กับรูปแบบ
หรือแบบแผนดั้งเดิมที่เคยชินกันมา

เซนมักมีอะไรที่คาดไม่ถึงเสมอ
รวมทั้งวิธีการสอนศิษย์



“ผมเพิ่งบวชได้ไม่นาน กรุณาสั่งสอนผมด้วยเถอะครับ”
ภิกษุรูปหนึ่งกล่าวกับอาจารย์เจ้าโจว
“เธอกินข้าวต้มแล้วหรือยังล่ะ ?” อาจารย์ว่า
“กินแล้วครับ”
“งั้นก็ไปล้างชามซะสิ”




บางครั้งการสอนโดยไม่สอน หรือยิ่งสอนยิ่งงง
อาจเป็นการเปิดประตูไปสู่ความรู้แจ้งของสิษย์ได้อย่างไม่น่าเชื่อ



พระลูกศิษย์ ถามอาจารย์หยื่อซานว่า
“เวลาที่คนนั่งอยู่ เขาคิดอะไรนะครับอาจารย์”
“คิดถึงการไม่คิด” อาจารย์ตอบ
“คนเราจะคิดถึงการไม่คิดได้ยังไงล่ะครับ ?”
“โดยการไม่คิด”




เพราะที่สุดแล้ว การฝึกฝนตน การปฏิบัติธรรม
คือ การรู้แจ้งในตน ถ้องแท้ในตน
เช่นดังที่พระอาจารย์โดเงน อาจารย์เซนชาวญี่ปุ่นเคยกล่าวไว้

การศึกษาพุทธศาสนา คือ การศึกษาตนเอง
การศึกษาตนเอง หมายถึง การละทิ้งตนเอง
การละทิ้งตนเอง ก็เพื่อการรู้แจ้งในสรรพสิ่งทั้งมวล
การรู้แจ้งในสรรพสิ่งทั้งมวล คือ การปล่อยวางแห่งร่างและจิตของเราเอง
รวมทั้งการปล่อยวางร่างและจิตของผู้อื่น
จวบจนไม่ปรากฏร่องรอยของการรู้แจ้งหลงเหลืออยู่
การปราศจากร่องรอยนี้เอง จะดำเนินต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด



“ก้าวไปกับเซน”
เป็นหนังสือที่รวบรวมคำสอนของอาจารย์เซนชาวจีน และชาวญี่ปุ่น
ตลอดจนวาทะ ปริศนาธรรม บทกวีของนักปราชญ์ต่าง ๆ ทั้งชาวตะวันออกและชาวตะวันตก
หลายประโยคเป็นมอนโดเซนหรือปริศธรรมที่อาจารย์เซนโบราณมักมอบให้ศิษย์นำไปขบให้แตก
อ่านไป คิดไป แล้วก็ลืมการคิดนั้นซะ
บางทีทุกขณะที่กำลังกวาดสายตาอ่านหนังสือเล่มนี้
เราอาจกำลังก้าวเดินไปบนเส้นทางแห่งเซน --- โดยไม่รู้ตัว
































 

Create Date : 04 กรกฎาคม 2565
17 comments
Last Update : 4 กรกฎาคม 2565 5:14:32 น.
Counter : 1243 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณนาฬิกาสีชมพู, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณkae+aoe, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณThe Kop Civil, คุณหอมกร, คุณmultiple, คุณnonnoiGiwGiw, คุณเริงฤดีนะ, คุณทนายอ้วน, คุณปัญญา Dh, คุณtuk-tuk@korat, คุณhaiku, คุณtanjira, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณRananrin, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณสองแผ่นดิน, คุณnewyorknurse

 

แนวคิดของเซน... คงจะให้เข้าใจธรรมชาติ คือธรรมชาติ แต่เมื่อศึกษาลึกเข้าไป จะรู้ว่ามีสิ่งที่เรายังไม่เห็นแก่นแท้อีก

เดา ๆ เอานะครับ

...
เมื่อวาน ผมเปิดดนตรีในสวน....ที่สวนน้ำบึงหนองบอนแบบ
ค่อยเป็นค่อยไป มีเวลาเตรียมเพลงมาเดือนกว่าที่จะให้นักร้อง
ฝึกให้แม่น และร้องสื่อถึงอารมณ์ เหนื่อยโฮก ๆ เลยครับ

แต่ก็น่าจะพอใจหลายคน เพราะมีคนถามว่า เราเปิดที่นี่นาน
หรือยัง
เลยบอกว่า 12-13 ปีแล้วแต่เรามิได้ ลงมาเล่นให้คนดูฟังข้าง
ล่าง แต่ไปแสดงที่เวทีอื่น... มีคนสนใจจะเข้ามาร่วมฝึกบ้าง

บางคนได้ยินเสียงเพลง/ร้อง ก็จูงหมามาแต่ไกลแล้วก็เต้น
ตามดูเขามีความสุข บางคนเข้ามาเต้นหน้าที่แสดง เราเปิด
เล็ก ๆ ครับ

 

โดย: ไวน์กับสายน้ำ 4 กรกฎาคม 2565 6:14:50 น.  

 

สวัสดีค่ะ

 

โดย: นาฬิกาสีชมพู 4 กรกฎาคม 2565 7:17:13 น.  

 

การศึกษาพุทธศาสนา คือ การศึกษาตนเอง
การศึกษาตนเอง หมายถึง การละทิ้งตนเอง

 

โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 4 กรกฎาคม 2565 8:08:12 น.  

 

ผมอ่านหลายรอบกว่าจะเข้าใจครับเซน

 

โดย: The Kop Civil 4 กรกฎาคม 2565 8:51:37 น.  

 

หลับตาลาโลกไปอย่างนักคิดนะคุณก๋า

 

โดย: หอมกร 4 กรกฎาคม 2565 8:56:37 น.  

 


บางครั้งการสอนโดยไม่สอน หรือยิ่งสอนยิ่งงง
อาจเป็นการเปิดประตูไปสู่ความรู้แจ้งของศิษย์ได้อย่างไม่น่าเชื่อ

อันนี้ สำหรับ อ.เต๊ะ นี่ เรื่องจริงเลย
เพราะตัวเองนี่ ถ้าสงสัยเรื่องอะไร ถามใครก็ไม่มีใครรู้
ก็ต้องลงมือ ศึกษาด้วยตนเอง จนกระจ่างแจ้ง ถึงจะเลิกครับ

ปล.กล้องมือถือ ก็ดีในระดับนึง กล้องใหญ่ก็ดีในด้านนึง
ขึ้นอยู่กับงานที่จะใช้นะครับ อย่างถ้าเราจ้างช่างภาพมาถ่าย
งานสำคัญๆ แล้วเขาใช้มือถือนี่ ความรู้สึกมันจะต่างกับตากล้องที่
มีกล้องใหญ่เลนส์กระบอกข้าวหลามมาเต็มกระเป๋า เลยเชียวนะครับ 555

 

โดย: multiple 4 กรกฎาคม 2565 9:14:11 น.  

 

ในความยากลำบาก..มีโอกาสรออยู่เสมอ

พยายามก้าวไปด้วยค่ะ

 

โดย: เริงฤดีนะ 4 กรกฎาคม 2565 10:15:04 น.  

 

 

โดย: ทนายอ้วน 4 กรกฎาคม 2565 10:54:44 น.  

 

สวัสดีครับ

 

โดย: ปัญญา Dh 4 กรกฎาคม 2565 11:31:17 น.  

 

ถ้าเรียนเรขาฯ - สัจจพจน์ - ข้อความที่เป็นจริงโดยไม่ต้องพิสูจน์

 

โดย: tuk-tuk@korat 4 กรกฎาคม 2565 13:07:10 น.  

 

หลายๆ อันอ่านแล้วได้คิดตามเลยนะ อืม.... เขาเข้าใจคิดดีจริงๆ

 

โดย: คุณต่อ (toor36 ) 4 กรกฎาคม 2565 15:30:44 น.  

 

สวัสดียามเย็นค่ะก๋า

สอนแบบไม่ได้สอน นี่ยากเลยนะคะ
แต่ถ้าเราต้องการศึกษาจริงๆ ก็คงเข้าใจได้ในสักวันนะคะ

พี่แวะมาแบบแว๊บๆค่ะ ถึงบ้านก็มีงานบ้านรอเลยค่ะ

ก๋า มาดาม หมิงหมิง มีความสุขนะคะ

 

โดย: tanjira 4 กรกฎาคม 2565 15:46:37 น.  

 

อ่านแล้วต้องใช้สมาธิมากเลยครับพี่ก๋า 55555 งง!!!!
แต่ผมเข้าใจสิ่งที่พระอาจารย์จะสื่อนะครับ

พอพูดถึงพระอาจารย์ กับ พระลูกศิษย์ ฉากในหนัง 2022 นี่เข้ามาในหัวเลยครับ
ที่ลูกศิษย์ถามว่าจุดจบของโลกมันจะมาจริงๆ ใช่ไหม แล้วเราจะต้องทำยังไง หรืออะไรซักอย่าง พระอาจารย์สอนด้วยการเทน้ำจนล้นแก้ว แล้วบอก เพราะความรู้ของเธอมันเหมือนน้ำเต็มแก้ว แต่อะไรลงไปก็ไม่มีประโยชน์ อะไรประมาณนั้น แล้วตัดไปที่ฉากพระอาจารย์ตีระฆังบนยอดหิมาลัยเหมือนบอกชาวบ้านทุกคนว่า มีอันตราย หรือ มันมาถึงแล้ว สีหน้าพระอาจารย์ไม่ได้ตกใจเลยที่เห็นคลื่นยักษ์สูงกว่ายอดหิมาลัย เหมือนรู้อยู่แล้วว่า สิ่งนี้จะมาถึง หือ! ผมชอบฉากนี้มาก

 

โดย: จันทราน็อคเทิร์น 4 กรกฎาคม 2565 16:56:15 น.  

 

ขอบคุณกำลังใจให้บล็อก 3F - ข้าวผัดน้ำพริกกุ้งเสียบ ด้วยนะครับ

 

โดย: ทนายอ้วน 4 กรกฎาคม 2565 19:38:19 น.  

 

สวัสดีจ้ะ น้องก๋า

มาอ่าน หนังสือที่แนะนำ "ก้าวไปกับเซน" ได้แง่คิดเพิ่มอีก
บล็อกนี้ เป็นการรวบรวมจาก นักเขียนหลายคน ย่อมให้ข้อคิด
หลากหลาย นับว่าเป็นหนังสือ ที่น่าสนใจอีกเล่มหนึ่ง จ้ะ
โหวดหมวด แนะนำหนังสือ

 

โดย: อาจารย์สุวิมล 4 กรกฎาคม 2565 21:08:27 น.  

 

หนังสือน่าสนใจครับ
เซน + ประโยคคำคมจากนักเขียนท่านอื่นๆ
กด ข่ม สะกดจิตตัวเอง
นั่งกำมือ ลองแบมือออกแล้วจะสบาย ลองนั่งแบมือ
วิ่งดีกว่าเดิน เดินดีกว่ายืน ยืนดีกว่านั่ง นั่งดีกว่านอน
แต่ง่วงแล้ว ไปนอนดีกว่าครับ 555


 

โดย: สองแผ่นดิน 4 กรกฎาคม 2565 23:45:53 น.  

 


สวัสดีค่ะน้องก๋า

 

โดย: newyorknurse 5 กรกฎาคม 2565 3:36:40 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


กะว่าก๋า
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [?]




มองฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
หรืออาจไม่เห็นฉัน

ฉันแค่แวะผ่านทางมา
และอาจไม่หวนกลับมาทางนี้อีกแล้ว

เราเคยรู้จักกัน
และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

มองดูฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
และฉันอาจมองไม่เห็นเธอ.





[Add กะว่าก๋า's blog to your web]