: เหตุการณ์ไม่คาดฝัน เรื่องไม่คาดคิด :
: เหตุการณ์ไม่คาดฝัน เรื่องไม่คาดคิด :
ผมหายไปจากโลกโซเชียลนานหลายวันอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แม่ผมป่วยครับ --- ป่วยหนักอย่างที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อน แม่เป็นคนแข็งแรงมาโดยตลอด 75 ปีที่ผ่านมาไม่เคยล้มหมอนนอนเสื่อ ไม่เคยนอนในโรงพยาบาลเลยนอกจากคลอดลูก
ก่อนหน้านั้น แม่มีอาการปวดหลังปวดไหล่ ซึ่งเดากันว่าน่าจะเกิดจากการไปยกกระถางต้นไม้ในบ้าน จนกล้ามเนื้ออักเสบ ไปหาหมอกระดูกก็บอกว่ากล้ามเนื้ออักเสบให้ยามากิน แต่หลายวันผ่านไปผมเริ่มเห็นอาการผิดปกติ คือ แม่เริ่มปวดมากขึ้นจนขยับร่างกายไม่ไหว ในที่สุดผมจึงบอกน้องสาวให้พาแม่ไปหาหมอที่โรงพยาบาลเพื่อตรวจหาสาเหตุอย่างละเอียด หมอวินิจฉัยว่าน่าจะเกิดจากการติดเชื้อในกระแสเลือด ซึ่งตอนแรกแม่ไม่เชื่อว่ามันจะเกี่ยวกัน ปวดหลัง เพลีย จะไปเกี่ยวกับการติดเชื้อได้อย่างไร แถมพอหมอสั่งให้มาฉีดยาวันละเข็มทุกวันที่โรงพยาบาล แม่ยิ่งสงสัยว่าหมออาจวินิจฉัยผิด หมอนัดให้ฉีดยาฆ่าเชื้อต่อเนื่อง 15 วัน อาการปวดก็ทุเลาเพียงเล็กน้อยหลังฉีดไป 10 กว่าวัน
21 พฤศจิกายน 2562
แม่ไปโรงพยาบาลตามนัด เพื่อฉีดยา แต่พอตอนบ่ายมีอาการเพลียอย่างเห็นได้ชัด หมอจึงสั่งให้แอดมิดทันที เพราะมีอาการความดันต่ำ และหัวใจเต้นเร็วผิดปกติ สามทุ่มทางหมอโทรมาแจ้งว่าแม่ต้องเข้าห้อง ICU (ผู้ป่วยวิกฤต) มีภาวะเสี่ยงต่อหัวใจล้มเหลว หรือหัวใจวายเพราะมีน้ำท่วมปอด ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจแบบสอดท่อ ไม่สามารถหายใจได้ด้วยตนเอง เพราะมีอาการเหนื่อยหอบรุนแรง
22-24 พฤศจิกายน 2562
แม่มีกำลังใจดี มีสติตลอดเวลา แม้จะพูดไม่ได้เนื่องจากต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ สื่อสารกันผ่านการเขียน การยกมือและการพยักหน้า หมอแจ้งให้ทราบว่าแม่มีอาการน้ำท่วมปอด และ ลิ้นหัวใจถูกทำลายจากการติดเชื้อ ยังไงก็ต้องทำการผ่าตัดเพื่อเปลี่ยนลิ้นหัวใจ
25-26 พฤศจิกายน 2562
แม่นอนพักและเตรียมร่างกายให้พร้อมที่สุดสำหรับการผ่าตัด ผลการฉีดสีพบว่าเส้นเลือดหัวใจไม่มีความผิดปกติ หมอนัดผ่าตัดวันที่ 27 ช่วงเวลาบ่าย 4 โมง
27 พฤศจิกายน 2562
ผลการผ่าตัดเรียบร้อย ไม่มีปัญหาอะไร แต่ “อะไรก็เกิดขึ้นได้” คุณหมอวีระชัยหัวหน้าทีมผ่าตัดบอกว่าการผ่าตัดเป็นไปได้ด้วยดี แต่ยังต้องเฝ้าระวัง 72 ชั่วโมงหลังการผ่า ซึ่งอาจมีปัญหาอะไรแทรกซ้อนเกิดขึ้นได้เสมอ ต้องดูกันไปแบบวันต่อวัน แม่ยังคงต้องใช้เครื่องช่วยหายใจแบบสอดท่อตลอดเวลา สายยางระโยงระยางเต็มร่าง ถุงยาแขวนไว้ 6-7 ถุง แต่กำลังใจยังดี มีสติ สื่อสารกับคนที่ดูแลได้ตลอดเวลา
28 พฤศจิกายน 2562
ช่วงเย็นเกิดปัญหาเสมหะอุดตันที่ท่อหายใจ ทีมแพทย์ใช้เวลาแก้ไขอยู่นาน นั่งรออยู่หน้าห้อง ICU ตั้งแต่ 6 โมงเย็นจนถึง 4 ทุ่มครึ่ง เป็นช่วงเวลาที่ทรมาน และหน้าห้อง (รวมทั้งในห้อง ICU) ก็จะมีญาติผู้ป่วยมานั่งรอนอนรอ สีหน้าท่าทางของทุกคนเต็มไปด้วยความกังวลและความห่วงใยคนในครอบครัวตัวเอง
29-30 พฤศจิกายน 2562
ร่างกายของแม่ค่อย ๆ ฟื้นตัว เปลี่ยนจากการสอดท่อช่วยหายใจ มาเป็นเครื่องช่วยหายใจแบบครอบ ยังคงต้องใช้ยาช่วยขับปัสสาวะ และยาฆ่าเชื่ออย่างต่อเนื่อง คุณหมอและทีมพยาบาลในห้อง ICU พูดเสมอว่าแม่เป็นคนไข้ที่น่ารัก ให้ความร่วมมือในการรักษา และมีกำลังใจที่ดีมาก ๆ
1-2 ธันวาคม 2562
แม้จะถอดสายระโยงระยางออกทีละนิด หายใจเองได้ กินข้าวเองได้ แต่ยังไม่สามารถออกจากห้อง ICU ได้ เพราะหัวใจของแม่ยังเต้นผิดจังหวะ สิ่งที่แม่ชอบที่สุดในตอนนี้ คือ การได้อมน้ำแข็งก้อนเล็ก ๆ เสียงที่หายไปจากการสอดท่อ เริ่มคืนกลับมาทีละนิด
3-5 ธันวาคม 2562
หมอหัวใจ หมอไต หมอติดเชื้อ เข้ามาดูอาการอย่างใกล้ชิด หัวใจเริ่มกลับมาเต้นเป็นปกติ บ่าย 4 โมงเย็นของวันที่ 5 ธันวาคม ย้ายออกจากห้อง ICU มาพักฟื้นในห้องพิเศษ หมอบอกว่าต้องรอดูอาการให้แน่ใจที่สุดอย่างน้อย 4-7 วัน มีการทำกายภาพบำบัดเป็นระยะ ๆ กินอาการอ่อน นอนพักผ่อน และยังต้องให้ยาฆ่าเชื้ออย่างต่อเนื่อง
6-11 ธันวาคม 2562
ย้ายมาอยู่ห้องพิเศษเพื่อพักฟื้น แต่ยังคงต้องดูอาการต่าง ๆ อย่างใกล้ชิด ต้องให้ยาฆ่าเชื้ออย่างต่อเนื่อง บางวันมีไข้นิดหน่อย บางวันซีดเพราะค่าเม็ดเลือดแดงต่ำ มีการเติมเลือด ลุ้นไปเรื่อย ๆ แบบวันต่อวัน โดยรวมร่างกายค่อย ๆ แข็งแรงขึ้น
12 ธันวาคม 2562
ออกจากโรงพยาบาลราว ๆ 6 โมงเย็น และยังคงต้อง Follow up ไปเรื่อย ๆ อย่างน้อย 6 เดือน หมอนัดตรวจเป็นระยะ ๆ ต่อเนื่อง เพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่กลับมามีปัญหาสุขภาพอีก ยังคงต้องรักษาตัวอย่างต่อเนื่องยาวนานจริง ๆ
การป่วยครั้งนี้เกินเลยไปจากที่คาดคิด จากเรื่องเล็กกลายเป็นเรื่องใหญ่ จากเรื่องใหญ่กลายเป็นเรื่องวิกฤต ได้คุยกับแม่ว่า เอาเข้าจริง “ชีวิต” ที่ว่าเป็นของเรา ก็ไม่ใช่ของเราอย่างแท้จริงเลย ช่วงขณะป่วย เป็นหรือตายหาใช่อยู่ที่ตัวเรา แต่อยู่ที่กระบวนการรักษา ยา เครื่องมือแพทย์ แพทย์ที่รักษา ตัวเราทำได้เพียงรักษากำลังใจ รักษาพลังชีวิต ให้ความร่วมมือในการรักษาเท่านั้นเอง
“อะไรก็เกิดขึ้นได้” และ ชีวิตนั้นเพียงพริบตาเดียวจริง ๆ
Create Date : 16 ธันวาคม 2562 |
|
29 comments |
Last Update : 16 ธันวาคม 2562 9:13:12 น. |
Counter : 2759 Pageviews. |
|
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณเริงฤดีนะ, คุณเนินน้ำ, คุณmultiple, คุณคนผ่านทางมาเจอ, คุณnonnoiGiwGiw, คุณตะลีกีปัส, คุณmcayenne94, คุณThe Kop Civil, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณJinnyTent, คุณเรียวรุ้ง, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณRananrin, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณสองแผ่นดิน, คุณtoor36, คุณhaiku, คุณSai Eeuu |
| |
โดย: เนินน้ำ 16 ธันวาคม 2562 9:37:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: multiple 16 ธันวาคม 2562 9:49:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 16 ธันวาคม 2562 9:55:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: ณ มน 16 ธันวาคม 2562 10:42:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 16 ธันวาคม 2562 11:05:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: sawkitty 16 ธันวาคม 2562 11:33:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: หอมกร 16 ธันวาคม 2562 15:23:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: Rananrin 16 ธันวาคม 2562 16:22:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: In the past IP: 1.47.202.186 16 ธันวาคม 2562 20:32:53 น. |
|
|
|
| |
โดย: คุณต่อ (toor36 ) 16 ธันวาคม 2562 23:21:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: Sai Eeuu 17 ธันวาคม 2562 1:43:08 น. |
|
|
|
| |
อโรคยา ปรมา ลาภา
ส่งกำลังใจ
ให้คุณแม่ฟื้นตัวโดยเร็วไว
ช่วงที่คุณก๋า หายไป ก็ห่วง
และถามไถ่มาทางคุณจิน
พอได้ทราบข่าวและคลายกังวล