สิงหาคม 2556
 
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
26 สิงหาคม 2556

:: ก๋าราณีตอบคำถามในเว็บ a thing ::






:: ก๋าราณีตอบคำถามในเว็บ a thing ::





การเรียนต่อมหาวิทยาลัยสิ่งที่จำเป็นที่สุดคืออะไรคะ ?

ความสนใจในคณะที่เราจะเรียนต่อในมหาลัยนั้นๆ
สิ่งแวดล้อมในมหาวิทยาลัย ความมีชื่อเสียงของมหาวิทยาลัย
มหาวิทยาลัยดังๆสามารถช่วยให้เราได้ดี มีชื่อเสียง
จบมาแล้วมีงานแน่นอนจริงไหมคะ

และมหาวิทยาลัยที่ธรรมดามาก
ช่วยให้เราประสบความสำเร็จได้ไหมคะ

ขอบคุณค่ะ



คำถามโดย : -- ลัลลาบาย --














สิ่งที่จำเป็นที่สุดในชีวิต
ไม่ใช่ “ปริญญาบัตร”

แต่คือการ “รู้จักตนเอง”


การเรียนรู้และการศึกษาไม่ว่าจะในระดับใด
เป็นการเรียนรู้เพื่อที่จะ “ค้นพบ” ตนเอง


หัวใจของการศึกษา
ไม่ได้อยู่ที่การจดจำความรู้เป็นจำนวนมาก
เพื่อใช้สอบและสร้างคะแนนในใบเกรด

แต่กระบวนการของการเรียนรู้ในทุกสาขาวิชา
และทุกๆศาสตร์ นั่นคือ การฝึกให้ผู้เรียนรู้จักคิด
รู้จักแก้ปัญหาอย่างมีระบบ มีที่มาที่ไป
มีเหตุผล มีการวิเคราะห์ข้อมูลอย่างเป็นระบบ
เพื่อค้นหาคำตอบและวิธีการในการแก้ไขปัญหา




“ชีวิต” คือ การแก้ไขปัญหา

ปัญหาในชีวิตของเรา คือ “ความทุกข์”


การเรียนการสอนในระบบการศึกษา
คือการจำลองรูปแบบชีวิต
ด้วยการฝึกให้เราคิด ค้นหา
ค้นพบวิธีการในการค้นหา “คำตอบ”

เพื่อนำไปสู่ “การแก้ปัญหา”



ไม่ว่าคุณจะเรียนคหกรรม ป่าไม้ ครุศาสตร์ ศิลปะ
สถาปัตย์ แพทย์ ภาษา กฎหมาย ฯลฯ


ไม่ว่าสถาบันนั้นจะเป็นสถาบันเก่าแก่หรือมีชื่อเสียงเพียงใด
ไม่ว่าอาจารย์ที่นั่นจะจบจากต่างประเทศ
ดีกรียาวเหยียดห้อยท้ายเพียงใด


สุดท้ายแล้ว....


การเรียนการสอนนั้นๆ
ต้องจำลองภาพการแก้ไขปัญหาให้ผู้เรียน
ต้องกระตุ้นและท้าทายให้ผู้เรียนได้ฝึกคิด
ฝึกค้นหา ฝึกแก้ไขโจทย์ที่ยากขึ้นๆๆไปเรื่อยๆ
จนเกิดความชำนาญในระดับที่สามารถ “สร้างสรรค์”
ความคิดต่างๆ เพื่อต่อยอดความรู้ไปได้









โจทย์ที่เราทำ วิชาที่เราเรียน
จะเริ่มต้นจากง่ายที่สุด
ไปหายากที่สุด

ถ้าเจอครูบาอาจารย์ที่เก่ง
จะสามารถกระตุ้น เร่งเร้าให้ผู้เรียนได้คิดค้น
แสวงหาคำตอบด้วยวิธีการที่ถูกต้อง

ชีวิตกับการเรียนรู้ไม่ต่างกัน


“ไม่เคยมีคำตอบที่ถูกต้องจากวิธีการที่ผิด”


จะจบสถาบันไหน สาขาใด
วิชาอะไร เกรดเท่าไหร่ ฯลฯ

ไม่สำคัญเท่ากับสิ่งที่คุณได้เรียนรู้
ไม่สำคัญเท่ากับ “วิธีคิด” ที่คุณได้ติดตัวออกมาจากการเรียนรู้


การที่คนๆหนึ่งจะประสบความสำเร็จ
ก็เหมือนการขับรถคันหนึ่ง

คุณจะขับรถสปอร์ตนำเข้าคันละ 20 ล้าน
หรือคุณจะขับแค่รถกระป๋องรุ่นเก่าคันละ 8 หมื่น

สิ่งนั้นไม่ได้ชี้วัดเลย
ว่าคุณเป็นคนขับรถที่ดีหรือไม่
หรือรถคันนั้นจะพาคุณไปส่งถึงเป้าหมายได้หรือไม่


ถ้ารู้กฎจราจรเป็นอย่างดี มีมารยาทในการขับ
มีสติตลอดเวลาขณะบังคับรถ รักษาสภาพรถให้ดีอยู่เสมอ
มีความรู้ในเรื่องเครื่องยนต์เป็นอย่างดี

ต่อให้รถคุณเก่า สีสันซีดจาง
มันก็ยังนำพาคุณไปถึงจุดหมายได้อย่างปลอดภัย

ที่สำคัญ --- คุณรู้ “เป้าหมาย” ที่คุณต้องการไปหรือไม่
และจงถามตัวเองด้วย
ว่าคุณขับรถไปใน “ทิศทางที่ถูกต้อง” แล้วหรือยัง ?










แรกแห่งการเข้าทำงาน
แน่นอน...ชื่อเสียงของสถาบันมีส่วนไม่น้อย
ในการรับหรือไม่รับ
ได้ทำหรือไม่ได้ทำงาน


สิ่งที่ผมอยากให้คุณเชื่อมั่นในตัวเองก็คือ

จงถามตัวเองว่า การเรียน การศึกษาในระดับมหาวิทยาลัยนั้น
คุณคาดหวังอะไรกับ “ตัวเอง”
อย่าเพิ่งคาดหวังกับสถาบัน เพื่อน หรือครูบาอาจารย์เลย


ถามตัวเองให้ชัดเจน
ว่าคุณอยากเรียนวิชานั้น สาขานี้เพื่ออะไร
เรียนไปทำไม เพราะอะไร ?

ถ้าคำตอบนั้นชัดเจนในความรู้สึก
ผมว่าคุณจะเรียนได้ดี มีความพอใจในสิ่งที่ตนเองอยากรู้

ที่เหลือจงใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยอย่างคุ้มค่า

ตั้งใจเรียน หัดแก้ไขปัญหาจากสาขาวิชาที่คุณเลือก
อย่ากลัวโจทย์ยาก อย่ากลัววิชาที่ยาก
จงมีความกล้าในการใช้ชีวิต และรู้จักทำกิจกรรมต่างๆ
เพื่อค้นหาความชอบในตัวเอง


บางที...สิ่งที่คุณเรียน
อาจไม่ใช่สิ่งที่จะพาคุณไปพบงานที่ชอบ

แต่การเรียนรู้ที่ดีและเปิดกว้าง
จะทำให้คุณค้นพบสิ่งที่ใจคุณว่า “ใช่”

สิ่งที่ใช่นั่นล่ะ
จะทำให้คุณพบงานที่ดีที่สุดสำหรับตัวคุณเอง











การเล่นเส้นเล่นสาย
การแบ่งพรรคแบ่งพวก แบ่งสีแบ่งข้าง
แบ่งสถาบัน
ไม่ใช่เพิ่งมี...

มีมานานแล้ว

แต่ผมไม่คิดว่าคุณจะต้องใส่ใจ



สิ่งที่คนอื่นจะวัด “คุณค่า” ในตัวเรา
ไม่ใช่ว่าเราจบมาจากไหน เกรดเฉลี่ยเท่าไหร่
แต่มันคือ “ความสามารถ” ที่เราต้องมี
ต้องมีทักษะสูง มีความรู้ที่โดดเด่น




อย่าให้ใครมาวัดคุณค่าของเราจากสิ่งที่เขา “เห็น”
แต่จงทำให้เขาเชื่อในสิ่งที่เรา “เป็น”



ดังนั้น...

ไม่ว่าจะเลือกเรียนสาขาไหน วิชาอะไร
สถาบันใดใด พึงรู้ไว้เถิดว่า

เราจะเข้าไปเรียน เพื่อเรียนรู้วิธีแก้ไขปัญหา
เราจะเข้าไปเพื่อฝึกวิธีรับมือกับแรงกดดัน
เราจะต้องตั้งใจ ขยัน อดทน มุ่งมั่น

เพื่อจะใช้มหาวิทยาลัยเป็นที่ฝึกฝนตน
ฝึกวิธีคิด ฝึกวิธีการใช้ชีวิต


เพื่อที่สุดแล้ว ---


เราจะได้ “ค้นพบ” ตัวเองอย่างแท้จริง


สิ่งนี้มีคุณค่ากว่าปริญญาบัตรมากมาย
สิ่งนี้มีความหมายกว่าชื่อสถาบันที่เราจบ
สิ่งนี้จะติดตัวติดกายเราไปจนตาย


เพราะ “ชีวิต” คือ การแก้ไขปัญหา

ปัญหาในชีวิตของเรา คือ “ความทุกข์”


ถ้าเรารับมือกับ “ความทุกข์” ของชีวิตได้
จะเรียนจบระดับชั้นไหน โรงเรียนใด
หรือจบมหาวิทยาลัยอะไรใดใดย่อมไม่มีความหมาย

เมื่อเราได้รับ “ปริญญาชีวิต” อย่างเรียบร้อยแล้ว
ด้วยตัวเราเอง





















































 

Create Date : 26 สิงหาคม 2556
61 comments
Last Update : 26 สิงหาคม 2556 5:59:17 น.
Counter : 1656 Pageviews.

 

สวัสดียามเช้าๆค่าพี่ก๋า

ได้ใจกับประโยคนี้หล่ะ

อย่าให้ใครมาวัดคุณค่าของเราจากสิ่งที่เขา “เห็น”
แต่จงทำให้เขาเชื่อในสิ่งที่เรา “เป็น”



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

 

โดย: พริ้วไหวไปตามลม 26 สิงหาคม 2556 6:06:41 น.  

 

ฝึกฝนให้รู้จักตนมากๆ ความรู้ทางโลกจำเป็นและเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆตามปัญญา
ของคนในโลกท่ีคิดค้นไม่หยุด
แต่ฝึกฝนตนนั้นเป็นการสะสมอยู่ในจิต ท่ีไปเกิดอีกก็ยังคงอยู่ ส่วนความรู้ทางโลกเปลี่ยนไปเรื่อยๆไม่คงท่ี
การศึกษาจำเป็นสำหรับการอยู่ในสังคม ยังต้องทำมาหากินด้วยเงินทองเลี้ยงชีพอยู่

 

โดย: ธูปหอม IP: 110.77.208.51 26 สิงหาคม 2556 6:15:31 น.  

 

สวัสดียามเช้าวันจันทร์
ขอให้มีความสุขกับวันทำงานแรกของสัปดาห์นะคะ..
Hello Monday !! คะ. ヽ( ´ー`)ノ



เรียกเรตติ้งบล๊อกด้วยหอยยักษ์อีกเช่นเคยคะ หอยแมลงภู่นิวซีแลนด์นึ่งมะนาว เอากี่ตัวดีคะ เคี้ยวแล้วเต็มปากเต็มคำเลยน๊าาาา

 

โดย: ลงสะพาน+++เลี้ยวซ้าย2013 26 สิงหาคม 2556 6:29:30 น.  

 

ขอบคุณสำหรับโหวตค่าพี่ก๋า
ปกติไม่เคยเห็นร้านอาหารที่ไหนเอาไส้หวานมาผัดฉ่านะค่า
ส่วนมากเขาจะใช้กระเพาะหมูมากกว่าไส้หวาน
พริ้วไหวชอบไส้หวานมากกว่ากระเพาะ
เลยมาดัดแปลง อร่อยค่าา ลองดูน๊าา
ยกมาฝาก อยากให้ลองชิมค่า



ไส้หวานผัดฉ่าอร่อยๆมาส่งแล้วค่า

 

โดย: พริ้วไหวไปตามลม 26 สิงหาคม 2556 6:34:08 น.  

 

"โอกาส" มีผลกับการดำเนินชีวิตแต่ละช่วง ไม่มีอะไรแน่นอนเลยค่ะ

อยากเป็นสิ่งนี้ อยากทำงานแบบนี้ จึงเลือกเรียนสิ่งนี้ แต่ไม่ใช่ทุกคนจะได้สิ่งที่อยากเป็นอยากทำทั้งหมด

ณ วันเวลาที่เราตัดสินใจทำสิ่งใดไป กับช่วงอายุในตอนนั้น เราคงคิดว่าได้ทำดีที่สุดแล้ว


 

โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 26 สิงหาคม 2556 6:35:32 น.  

 



สวัสดีครับคุณแม่


ขอบคุณมากครับ
เห็นด้วยกับคอมเม้นท์ของคุณแม่เช่นกันครับ








 

โดย: กะว่าก๋า 26 สิงหาคม 2556 6:35:59 น.  

 



เพราะตอนไปทะเลใต้ของไทยเรา
บางมื้อผมยังสั่งลาบอิสานหริือไม่ก็ผัดกระเพราอยู่เลยครับ 5555

จะเข้ามาฮาอย่างเดียวอีีกนะคะ กินยากแท้เนอะ
ป๊าดโธ่ นิวซีแลนด์+ญี่ปุ่น ก็มีอาหารที่คุณก๋า ทานได้นะคะ แต่เวลาไปต่างประเทศอย่าเข้าร้านอาหารไทยเลยนะคะ ผิดหวังคะ เกบท้องกลับบ้านเราดีก่า

 

โดย: ลงสะพาน+++เลีร้ยวซ้าย2013 (ลงสะพาน+++เลี้ยวซ้าย2013 ) 26 สิงหาคม 2556 6:42:41 น.  

 


สวัสดีค่ะน้องก๋า

newyorknurse

 

โดย: newyorknurse 26 สิงหาคม 2556 7:13:39 น.  

 

สวัสดียามเช้าค่ะคุณก๋า
มาชวนไปเดินเล่นชมดอกไม้เพลินๆค่ะ

 

โดย: mambymam 26 สิงหาคม 2556 7:21:49 น.  

 

ถ้าคนในสังคมที่แม่โมอยู่คิดอย่างพี่ก๋าก็ดีสิคะ ส่วนใหญ่คนที่นี่ตัดสินคนแค่ปริญญาบัตรค่ะ ไม่ได้มองที่ตัวตนเท่าไหร่ค่ะ อ่านไป ๆ ก็เหมือนอ่านตัวเองอยู่ในแง่ที่ถูกคนอื่นมองไม่เห็นตัวตนของเราเท่าไหร่นะคะ ขอบคุณสำหรับข้อคิดดี ๆ ยามเช้านะคะ ปล.บล๊อคนั้นพ่อโมต่อคะ ถ้าโมต่อเองต้องใช้เวลาเข้าใจนานเหมือนกันค่ะ 555

 

โดย: mariabamboo 26 สิงหาคม 2556 7:25:00 น.  

 

ลืมค่ะ กลับมาโหวต

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
พริ้วไหวไปตามลม Diarist ดู Blog
ลงสะพาน+++เลี้ยวซ้าย2013 Food Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น


 

โดย: mambymam 26 สิงหาคม 2556 7:34:15 น.  

 

เจ๊หลีไม่ค่อยได้เข้าบล๊อก เพราะงานประจำรัดตัว พอเข้ามาเจอน้องเค้าโตขึ้นมากเลย ทีนี้จะมาเข้ามาบ่อย ๆ แล้วจะได้มาดูความเติบโตของเด็กคนหนึ่งที่เติบโตมาพร้อม Bloggang ค่ะ

 

โดย: กิน ๆ เที่ยว ๆ 26 สิงหาคม 2556 7:48:31 น.  

 

หมิง หมิง วิ่งหนีฉลามได้ฮามากครับ

ปัญหามีทุกวันแก้ได้บ้างไม่ได้บ้างครับ
ที่แก้ไม่ได้ก็ปล่อยผ่านไป

สวัสดียามเช้าครับ คุณก๋า มาดาม น้องหมิง หมิง

 

โดย: เศษเสี้ยว IP: 113.53.233.130 26 สิงหาคม 2556 8:07:09 น.  

 

สวัสดียามเช้าค่ะก๋า
มาๆ หายๆ สาวน้อยกลับบ้านค่ะ
พี่เลยไม่ได้เข้ามา...

ขอบคุณก๋า ที่แบ่งปันสิ่งดีดีนะคะ
.....

คนบางคน ให้จบสูงแค่ไหน
ถ้าไม่รู้จักการใช้ชีวิต มันก็เท่านั้นแหละค่ะ


ก๋า มาดาม หมิงหมิง มีความสุขมากๆนะคะ

 

โดย: tanjira 26 สิงหาคม 2556 8:10:03 น.  

 

มาอ่านคำถามและคำตอบดีๆ ค่ะ

วันนี้วันจันทร์มีความสุขมากๆ นะค่ะ

แต่บรรยากาศเงียบมากตั้งแต่เมื่อคืน

ปล...เชียงใหม่มีอะไรหรือเปล่าค่ะพี่ก๋า

มันเงียบจนน่าตกใจมากเลยนะ

 

โดย: Pikake 26 สิงหาคม 2556 8:38:41 น.  

 

เอาดอกกระเจียวมาฝากค่ะ



เฮลิโคเนียว่าจะลงบล็อกเร็วๆนี้
ปีนี้ออกดอกหลายดอกอยู่

ขอบคุณคุณก๋านะคะ

 

โดย: mambymam 26 สิงหาคม 2556 8:50:01 น.  

 

หลายๆ อย่างก็เห็นด้วยค่ะ

แต่บางอย่างก็ยังคงต้องยอมรับว่ามันเป็นความจริง

 

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 26 สิงหาคม 2556 9:04:44 น.  

 

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

ยากเหมือนกันนะคะคุณก๋า
กว่าบุ๊งจะค้นพบว่าตัวเองชอบทำอะไร
ก็มีลูกสองคนไปแล้วค่ะ 5555

 

โดย: Close To Heaven 26 สิงหาคม 2556 9:11:50 น.  

 

สอนลูกชายอยู่ค่ะ :)))
ที่เมกา25%ของประชากรเขาที่เราถึงแค่เกรด6ค่ะ
ไม่ใช่ล้าหล้งแต่บ้านเรา:)))
ตอนนี้บ้านเรา%เด็กจบมหาลัยสูงกว่าอีกแน่ะถ้าเทียบกับ%ของประชากร

 

โดย: maistyle 26 สิงหาคม 2556 9:14:38 น.  

 

สวัสดีครับคุณก๋า

มหาลัยนี่ ต้องเรียกว่าเป็นใบเบิกทางในส้งคมมากกว่าครับ
ความรู้สามารถสอนกันได้ แต่ประสบการณ์สอนกันยาก ต้องอาศัยเวลาและการเรียนรู้ในชีวิตจริง

แต่อ.เต๊ะ เชื่ออยู่อย่างนึงว่า มหาลัยทุกที่ที่มีการเรียน การสอนจริงนั้นดีแน่นอน แต่ถ้าแจกปริญญากันเฉยๆแบบที่เป็นข่าวนี่
กรอบที่ใส่แขวนข้างฝา น่าจะมีค่ากว่าใบปริญญามากนะครับ

 

โดย: multiple 26 สิงหาคม 2556 9:20:03 น.  

 

สวัสดีคะ่ะน้องก๋าพี่กิ่งเข้ามาอ่านคำตอบค่ะ เห็นด้วยกะน้องก๋าและอาจารย์พี่เต๊ะเม้นท์บนเลยค่ะ การเรียนรู้ที่สำคัญนั้นขึ้นอยู่กับบุคคลจะขวานขวายหาความรู้ในทุกรูปแบบ ใบปริญญาก็สาเหตุหนึ่งที่ทำให้ทุกคนต้องขวานขวายและดิ้นรนเพื่อให้ได้มาเป็นใบเบิกทางของตนเองค่ะแต่ได้มาไม่ถูกต้องก็ไม่มีค่าอะไรเลย

มีความสุขวันจันทร์ค่ะ



 

โดย: กิ่งฟ้า 26 สิงหาคม 2556 10:17:33 น.  

 

เฮลิโคเนีย ฟันทิ้งพักเดียว
เด๋วก็แตกหน่อขึ้นใหม่ค่ะ ไม้พวกนี้โตเร็ว
โตจนบางทีใบมันรกเกิน ไม่ไหวตัดอีก แหะๆ


 

โดย: mambymam 26 สิงหาคม 2556 10:21:53 น.  

 

สวัสดีคะ อากาศเช้านี้สดใสมากๆเลยคะ สบายดีทั้งครอบครัวนะคะ

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ วิธีคิด

อ่านบล๊อกคุณก๋า ทำให้สมองได้อาหารที่ดีมีประโยชน์ ปรับเปลี่ยนแนวคิด และวิธีคิดไปในทางที่ควรจะเป็น ขอบคุณมากๆเลยคะ

 

โดย: Huda 26 สิงหาคม 2556 10:34:24 น.  

 


Like ให้เป็นคนที่ 3
ตอบได้เคลียคัทมากเลยจ๊ะน้องก๋า

 

โดย: อุ้มสี 26 สิงหาคม 2556 10:38:27 น.  

 

อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่ก๋า
คำตอบที่ชัดเจนมากเลยค่ะ
คนถามคงยิ้มรับคำตอบที่ดีนี้อย่างน่นนอน
พี่ชายปานเก่งเสมอเลยค่ะ อิอิ

มาส่งความคิดถึงค่ะพี่
หลานเปนไงบ้างค่ะ คงเปนหนุ่มแระ หล่อเหมือนใครน๊า
และพี่สาวล่ะค่ะสบายดีหรือเปล่า
เมื่อไหร่จะมี หมิง หมิง สองล่ะค่ะ

อยากจะบอกว่าคิดถึงมากมายค่ะ
ฝากจุ๊บหลานสองทีด้วยน่ะค่ะ

 

โดย: pranfun 26 สิงหาคม 2556 10:52:41 น.  

 




55555555555

พี่ป๋อง มาถูกใจ คนที่ 5 ค่ะ...

เมื่อกี้ ไปเยี่ยม คุณหนู ที่บ้านมาค่ะ...

ได้เห็นข้อความที่ คุณก๋า เขียน แล้วก็มาอ่านซ้ำที่บ้านนี้อีก...

ขอ บอกแบบเดียวกับที่ บอก คุณหนู... นะคะ...


พี่ป๋อง จบ รัด-สาด ค่ะ..

แต่มา แปล หนังสือ...

กว่า 20 ปี ที่ไม่เคย ใช้ปริญญาบัตร สมัครงานเลย...

เฮ้อ... ไม่รู้ว่าทำได้ไงเหมือนกัน...

ใจ ล้วนๆ...

ไม่เก่งค่ะ.. ไม่เก่ง ... ยืนยันตรงนี้...

ชอบ รัก ที่จะทำ... แค่นั้น...

แต่ กว่าจะได้งานมา ก็ "ดิ้น สุด ตัว"..

ลำบาก ship...


...


อ้อ... พี่ป๋องกะลังทำ Youtube ที่ไปเที่ยวสิงคโปร์มาค่ะ...

เจอปัญหาหนักหนา...

เฮ้อ.. .ศึก ครั้ง นี้ ใหญ่ หลวง นัก...



พี่ป๋องทำได้อย่างเดียว คือ "รอ"...

 

โดย: foreverlovemom 26 สิงหาคม 2556 11:12:26 น.  

 

พูดถึงการเรียนการสอนบ้านเราแล้วยาวนะคะพี่ก๋า ไผ่เห็นรุ่นลุงรุ่นพี่ๆ ในมหาวิทยาลัยแล้วก็แอบเม้าท์มอยกับที่บ้านอยู่เหมือนกันว่า...จะมีกี่คนที่เรียนไปแล้วเอาความรู้ที่ได้ไปใช้ตรงสายอย่างที่เรียนมาจริงๆ บางคนจบสาขาโคนม-โคเนื้อ แต่ไปทำงานบริษัทน้ำผลไม้ทิปโก้...บางคนจบวิศวะเครื่องกลดันไปเปิดฟาร์มซะงั้น แล้วที่ทำได้สำเร็จก็เป็นความรู้ที่ไปเรียนรู้นอกห้องเรียนทั้งนั้น แอบสงสัยเหมือนที่โน้ต อุดมท็อคโชว์ไว้ว่า...มันจะเอาข้อมูลอะไรมายัดเยียดฝังหัวเรานักหนา ใช้ก็ไม่ได้ใช้ ฮ่้าๆๆๆ

 

โดย: คมไผ่ 26 สิงหาคม 2556 12:06:49 น.  

 

สวัดดีครับ พี่ก๋า

ปัญหาของคนทุกวันนี้คือ ทำไงอยากรวยไวไว อยากรวยเร็วๆ

 

โดย: เสือย้อมแมว IP: 27.55.172.197 26 สิงหาคม 2556 13:02:55 น.  

 

สวัสดีค่ะ บ้านเมืองของเราแย่ขึ้นทุกวัน ใครเขาไปถึงไหนแล้ว

เรายังทะเลาะกันอยู่เลย

เรียนไป จบมาก็ทำงานไม่เป็น งงๆกับระบบการศึกษา

นะคะ อาเซี่ยนเข้ายังนึกไม่ออกเลยว่า เราจะเอาอะไรไปสู้เขา


 

โดย: Calla Lily 26 สิงหาคม 2556 13:06:32 น.  

 

ตอนก่อนจบม.ปลายผมยังตอบตัวเองไม่ได้เลยครับว่าต่อไปอยากเรียนอะไรอยากทำอาชีพอะไร
จนกระทั่งเข้าเรียนมหาลัยปี1ผมสมัครเรียนคณะนิติเพราะเรียนตามเพื่อน เรียนได้1เทอมก็รู้ว่าสิ่งนี้ไม่ใช่ตัวตนของเรา
จนกระทั่งได้เรียนวิชาพื้นฐานวิชาการเมืองการปกครอง ทำให้ผมรู้ว่าผมรักศาสตร์แห่งการปกครอง
ผมเปลี่ยนคณะแล้วเรียนในสิ่งที่ผมรักอย่างมีความสุขจนเรียนจบเลยครับพี่ก๋า

 

โดย: Don't try this at home. 26 สิงหาคม 2556 13:25:19 น.  

 

ถูกต้องที่สุดค่ะ

 

โดย: maistyle 26 สิงหาคม 2556 13:27:40 น.  

 





อย่าาาาาาาา...

มีลูก มีเีมี... เอ่อ... ภรรยา...

อย่า ทำ อย่าง น้านนนนนนนนนนนน...

กรุณา คิดให้หนัก...

ขอ บอก...

เมื่อ 17 ปีที่แล้ว ตอนนั้น พี่ป๋องยังเป็น แม่บ้าน (ปัด กวาด เช็ด ถู... จริงๆนะคะ ไม่ได้ ถ่อมตัว มีแต่คนดูถูก ขอบคุณ... ทำให้ เรามีวันนี้)


เริ่มแปลงานครั้งแรก 390 หน้า...

เขาให้ 18742.50 บาท...

ดีใจ...

ตอนนี้ จะกี่หน้า...

เขา ก็ ให้ 1 หมื่น...

ราคา มัด มือ ชก


...


สำหรับ บทภาพยนตร์..

ดูจาก อีเมล์... ติดต่อกับบริษัทหนัง และ นักพากย์... เมื่อ 7 ปี ที่แล้ว...

พี่ป๋องได้เรื่องละ 3000...


...


วันนี้ เรื่องละ 1200..


5555555555


แปลไป ร่วม 2 เดือน แร้ววว ... ยังไม่จ่ายเรยยยย์์ยยย...



อยากจะ กลับหัวเดิน ให้รู้แล้วรู้รอด









 

โดย: foreverlovemom 26 สิงหาคม 2556 13:30:59 น.  

 

อืม...
ในฐานะรุ่นพี่ต้องสัมภาษณ์น้องเข้าทำงาน
ไม่ค่อยสนใจชื่อสถาบันเ่ท่าไหร่คะ เกรดก็ไม่ค่อยมอง
บาดเจ็บกับความคิดที่ว่าใครเรียนมหาลัืยชื่อดังแล้วจะเก่ง

ไม่จริงอย่างแรง
...

ปริญญาบัตรเป็นแค่เครื่องหมายเรียนจบจริงๆ
เกมชีวิตยาวนาน และต้องใช้ทักษะครบเครื่องมากกว่าตอนเป็นนักศึกษาเยอะเลย

 

โดย: เหมือนพระจันทร์ 26 สิงหาคม 2556 14:36:06 น.  

 




อืมม... คนดัง คนรวย...

จริงเนาะ...

แต่...

ถ้าเราเอาใจเรา ไปใส่เจ้าของสำนักพิมพ์...

เราก็คงอยากได้งานของคนดัง มาพิมพ์... เหมือนกันน่อ...

จะต้องขายหนังสือได้ง่ายกว่า ตาสี ตาสา อย่างเราๆเป็นแม่นมั่น...

ฉันใด ก็ ฉันใด...


...


ขอให้ คุณก๋า ได้พิมพ์หนังสือนะคะ...

(ทำไม ขยัน นักฟะ??? เขียนอะไรนักหนา???)


...


อ้อ... อีกประการหนึ่ง...

ที่พี่ป๋อง ไปเที่ยวเมืองนอก บ่อยๆ...

หลายๆคน คิดว่า พี่ป๋องอ่ะ ทำงานเก่ง แปลหนังสือได้ตังค์เยอะ!!!

ม่าย ช่าย...

ตังค์ แม่ ล้วน ... ล้วน...

...



พี่ป๋อง ... ลูก อ ก ตัญญู (เต็มขั้น) กั๊บ...






 

โดย: foreverlovemom 26 สิงหาคม 2556 14:40:52 น.  

 

ซีไม่ค่อยได้เจอป่าป๊าค่ะวันธรรมดา ช่วงนี้ป่าป๊าไม่มีรถใช้ นับเป็นข้อดีพ่อลูกได้มีเวลาด้วยกัน

เรื่องเรียน ตอนนี้น้องซีสนใจ ตื่นเต้นในทุกเรื่อง..

 

โดย: มี๊เก๋&ซีทะเล (kae+aoe ) 26 สิงหาคม 2556 14:54:38 น.  

 

ผมว่าเดี๋ยวนี้ชื่อของสถาบันกับเกรดก็ยังมีส่วนในตอนแรกจริงๆนะครับพี่ก๋า
หลังจากนั้นถึงจะขึ้นอยู่ที่ความรู้ความสามารถของตัวบุคคลครับผม

 

โดย: ปีศาจความฝัน 26 สิงหาคม 2556 14:58:29 น.  

 

สวัสดียามเย็นครับคุณก๋าราณี อิ อิ

 

โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 26 สิงหาคม 2556 15:31:56 น.  

 

แต่อยากเลี้ยงไก่ นี่มันดูขำๆ 555

 

โดย: มี๊เก๋&ซีทะเล (kae+aoe ) 26 สิงหาคม 2556 15:40:59 น.  

 

อย่าให้ใครมาวัดคุณค่าของเราจากสิ่งที่เขา “เห็น”
แต่จงทำให้เขาเชื่อในสิ่งที่เรา “เป็น”

ชอบประโยคนี้ค่ะ คนสมัยนี้มองกันที่เปลือกจริงๆ บางทีเราก็เผลอทำตัวแบบนั้น
แต่การทำให้คนเห็นในสิ่งที่เราเป็นก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะคะ

 

โดย: หนีแม่มาอาร์ซีเอ 26 สิงหาคม 2556 16:06:27 น.  

 

ถามดี ตอบเยี่ยม ภาพประกอบงดงาม

โหวตไดอาริสต์ให้เลยครับ

แล้วเดี๋ยวมาอ่านให้จบนะครับ ดีจังเลย ^^





 

โดย: วนารักษ์ 26 สิงหาคม 2556 16:20:40 น.  

 

ชัดเจนค่ะคุณก๋า ชอบในคำตอบอธิบายดีมากๆ
ไลค์ด้วยจร้า... บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
Close To Heaven Food Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Literature Blog

 

โดย: tui/Laksi 26 สิงหาคม 2556 16:23:06 น.  

 

อย่าให้ใครมาวัดคุณค่าของเราจากสิ่งที่เขา “เห็น”
แต่จงทำให้เขาเชื่อในสิ่งที่เรา “เป็น”
...
ถูกจายที่สวดค่ะ ขยายความได้ครบถ้วนเลย
ชอบหมิงๆ รูปนี้จังค่ะ
หน้าได้จายยยย

มีความสุขมากมากนะคะ

 

โดย: white in the dark 26 สิงหาคม 2556 16:34:13 น.  

 




น้องก๋า มาอ่านตอบคำถามเห็นด้วยเลยค่ะ

 

โดย: พรไม้หอม 26 สิงหาคม 2556 18:02:01 น.  

 

สวัสดีค่ะคุณก๋า

เดี๋ยวนี้นะค่ะ ถ้าหากว่ามีเด็ก มีลูกหลานคนรู้จัก
ถ้าหากว่าเค้าอยากเรียนอะไรนะ ณ เวลานี้อยากบอกว่า
ขอให้เป็นทางวิชาชีพ หรือว่าเฉพาะทางทุกอย่าง
เราว่าน่าจะไปรอดค่ะ เพราะว่ามีวิชาติดตัว ไม่ว่าอะไร
ทำผม ทำเล็บ เย็บผ้า อะไรก็ได้พวกนี้ เป็นวิชาติดตัว
มีไว้หากินได้ไม่ลำบากจริงๆ นะค่ะ เพราะช่วงเวลาอย่างนี้
เราว่ามันช่วยในเรื่องของการทำงานที่ไม่ยึดติดดี
แต่ว่า .. สิ่งสำคัญเลยต้องเรียนรู้และพัฒนาฝีมือให้ได้
ไม่งั้นก็ลำบากเหมือนกันค่ะ ...

แต่ทั้งนี้เราว่านะค่ะ ทุกอย่างมันอยู่ที่่เรา "สนใจ" และ
"ใส่ใจ" ทำอะไรจริงจัง เราว่าไปได้ดีหมดล่ะค่ะ แต่ว่าอย่าได้
ยึดติดมากนักเป็นพอ เพราะว่าถ้ามี อคติมาล่ะ อะไรๆ
ก็จะแก้ได้ลำบาก ..

 

โดย: JewNid 26 สิงหาคม 2556 18:07:55 น.  

 

สวัสดีค่ะคุณก๋า
มารายงานตัวค่า
กลับมาแล้ว หลังจากหายหน้าไปเที่ยวพักนึงค่ะ

 

โดย: AdrenalineRush 26 สิงหาคม 2556 18:45:44 น.  

 

งานนี้พ่อโมมีลอยแน่ ๆ ทั้งหมิง ๆ และพ่อหมิง ๆ ชมกันใหญ่เลยค่ะ ขอบคุณที่แวะไปนะคะ

 

โดย: mariabamboo 26 สิงหาคม 2556 18:52:26 น.  

 

เริ่มที่บ้านก่อนนี่ สมัยนี้ท่าทางจะลำบากนะคะพี่ก๋า เพราะเดี๋ยวนี้อะไร ๆ ก็พึ่งพาโรงเรียนกวดวิชาหรือไม่ก็คุณครูสอนพิเศษกันทั้งนั้น บางบ้านก็เพราะไม่มีเวลา บางบ้านพ่อแม่ก็อยากลั๊นลาเป็นวัยรุ่นเหมือนคนโสด ผลักภาระการเลี้ยงลูกในวันหยุดให้คนอื่นไป เป็นประเด็นที่พูดกันยาวจริงๆ ค่ะพี่

 

โดย: คมไผ่ 26 สิงหาคม 2556 19:27:50 น.  

 

~ รายงานตัวก่อนคะ ปราชญ์ เนื่องจากทีห่ายไปคอืไปพยาบาลอาจู้ คือกระต่ายคะ เค้าไม่สบาย แต่ตอนนี้ดีขึ้นมากๆๆแล้ว เดี๋ยวจะมาอ่านย้อนหลังคะ ~

 

โดย: ~ ริมน้ำ_voUฟ้า ~ (rimnam_kobfa ) 26 สิงหาคม 2556 20:36:27 น.  

 

ถ้าเป็นหนูสนใจคณะก่อน ตามด้วยทำเล การบริการ และก็ต้องไม่มีรับน้องอะ

 

โดย: น้องผิง 26 สิงหาคม 2556 21:17:34 น.  

 

ฮ่าๆๆ ก็พี่ก๋าเป็นคุณพ่อรุ่นใหม่ที่เข้าใจลูกไงคะ เลยมีความคิดเห็นแบบที่แตกต่างจากพ่อแม่ส่วนใหญ่ ก็...ลุ้นกันต่อไปกับสถาบันการศึกษาบ้านเราค่ะพี่...ไผ่ลอยลำเพราะไม่มีลูก คริๆ

หลับฝันดีค่ะ

 

โดย: คมไผ่ 26 สิงหาคม 2556 21:30:08 น.  

 

มาอ่านต่อครับผม

เขียนได้ดีมากๆ แต่ผมอยากเขียนตอบบ้าง 555++เผื่อตัวเองจะได้บรรยายความคิดตัวเองบ้างนะครับ อิอิ อยู่บ้านโน้นไม่มีคนถามยากๆแบบนี้

สิ่งที่สำคัญที่สุดในการเรียนมหาลัย

ตอบ คือการควบคุมตัวเองครับ แบ่งเวลาให้เป็น ทำกิจกรรมและเรียนให้พอดีกับความสามารถของตัวเอง
รับผิดชอบการเรียนและงานที่ไดรับมอบหมาย


ถาม

ในแง่ความสนใจในคณะที่เราจะเรียนต่อในมหาลัยนั้นๆ
สิ่งแวดล้อมในมหาวิทยาลัย ความมีชื่อเสียงของมหาวิทยาลัย


บางคนเรียนจบมาแล้วไม่ได้ทำงานในวิชาที่เรียนก็มี
บางคนก็เลือกทำงานในวิชาที่เรียนแต่เน้นไปตามที่ตัวเองถนัดได้ สิ่งสำคัญคือรู้จักว่าตัวเองชอบอะไร ไม่ชอบอะไร
มีความสามารถไม่มีความสามารถด้านใด

สิ่งแวดล้อมหล่อหลอมคนให้คล้ายๆกันได้
แต่ไม่จำเป็นต้องเหมือนกันเลย คนเราเรียนเก่งเท่ากันได้
แต่สิ่งที่เรียนไม่ได้คือความดี ความรู้สึกสำนึกในสังคม
ในงานที่ตัวเองทำต้องไม่ทำให้เกิดปัญหาขึ้นกับคนอื่นเด็ดขาด

ถาม

มหาวิทยาลัยดังๆสามารถช่วยให้เราได้ดี มีชื่อเสียง
จบมาแล้วมีงานแน่นอนจริงไหมคะ

และมหาวิทยาลัยที่ธรรมดามาก
ช่วยให้เราประสบความสำเร็จได้ไหมคะ

มหาลัยดังๆอาจหางานง่าย แต่ถ้าเรามีความสามารถ
จริงๆก็หางานได้ไม่ยากนะครับถ้าไม่เลือกงาน

มหาลัยสอนแต่ความรู้ เด็กเรียกเก่งอาจได้เกรด A แต่การใช้ชีวิตจริงนั้น ไม่ได้ใช้แต่ความรู้ต้องใช้สิ่งที่ตำราไม่ได้เขียนไว้ด้วย นั้นคือ ความอดทน การสังเกต การหาความรู้เพิ่มเติม

คนที่ประสบความสำเร็จคือคนที่คุณธรรมในหัวใจ เป็นคนที่รู้จักตัวเองดี อดทน ซื่อสัตย์ มีความเชี่ยวชาญในสาขาที่ตัวเองชอบ

ส่วนคนที่ไม่มีความดีในตัวเอง อาจจะเจริญก้าวหน้า แต่ว่าจะหาความสุขไม่ได้ ความเก่งมากับอัตตา มานะ ทิฏฐิ
สุดท้ายความเก่งนั้นอาจกลับกลายเป็นอุปสรรคของหน่วยงานไปเลยก็ได้

แหะๆ สนุกมากครับผม ขอแจมด้วยนะครับน้องก๋า
คงไม่ว่ากันนะครับ ^^

 

โดย: วนารักษ์ 26 สิงหาคม 2556 21:37:55 น.  

 

แวะมาเยี่ยมยามค่ำคืน...หลับฝันดีครับ

 

โดย: **mp5** 26 สิงหาคม 2556 23:05:25 น.  

 

ตอบได้ดีค่ะ โหวตให้เลยจ้า

นอนหลับฝันดนะ

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ลงสะพาน+++เลี้ยวซ้าย2013 Food Blog ดู Blog
คนบ้า(น)ป่า Home & Gargen Blog ดู Blog
อุ้มสี Travel Blog ดู Blog
Pikake Literature Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog

 

โดย: ฝากเธอ 26 สิงหาคม 2556 23:12:01 น.  

 

สวัสดีค่ะคุณก๋า
แวะมาเยี่ยม
มีความสุขมากๆนะคะ

 

โดย: pantawan 26 สิงหาคม 2556 23:24:20 น.  

 

คิดว่าน้องๆ ที่ได้อ่านที่พี่ก๋าตอบน่าจะได้คำตอบดีๆ กลับไป

การแบ่งข้างมีมานานแล้ว ถ้าเพื่อการแข่งขันถือเป็นเรื่องดี แต่ถ้าเพื่อทำลายร้าง ไม่ว่าองค์กรใดสถาบันไหน มีแต่พังกับพัง แน่นอนรวมไปถึงประเทศชาติด้วย

คนไทยยังบ้ากระดาษอยู่ จะเห็นได้จากการทีมีการปลอมวุฒิการศึกษา ประเทศไทยนี่มัน "ไทย" จริงๆ


ได้ดูคู่ แมนฯ ซิตี้เหมือนกันครับ ซิตี้ขาด กอมปานี เหมือนขาดใจหลังรั่วสุดๆ คืนนี้มาลุ้นสิงห์บูลดีกว่า หุหุหุ

+

 

โดย: คุณต่อ (toor36 ) 26 สิงหาคม 2556 23:28:30 น.  

 

โจทย์คุณทิดต่อครับพี่

กลับมาแล้ว

น่ะล่ะ

พบกันวันที่ 4 เดือนหน้า้ครับ

 

โดย: เป็ดสวรรค์ 27 สิงหาคม 2556 0:06:20 น.  

 

สวัสดีค่ะน้องก๋า พี่แวะมาส่งเข้านอนเช่นเคย
การศึกษา อยู่ที่ตัวเองจริงๆ ใช่แค่สถาบันเนาะๆ

รูปน้องหมิงหมิงหนีฉลาม ทำไมผมยิ้มร่าล่ะครับ ฮา

 

โดย: anigia 27 สิงหาคม 2556 0:08:35 น.  

 

สิ่งที่จำเป็นที่สุดในชีวิต
ไม่ใช่ “ปริญญาบัตร”

แต่คือการ “รู้จักตนเอง”

ขึ้นต้นก็โดนใจแล้วคุณก๋า อิอิ
ลืมไปค่ะ คุณก๋าไม่กินปลา ... แป่ววว

ฝันดีนะค๊า

 

โดย: schnuggy 27 สิงหาคม 2556 0:49:18 น.  

 

เข้ามาสวัสดียามดึกค่ะ
ตอนนี้ที่นั่นสามทุ่มครึ่ง
ดึกสำหรับที่นี่นะคะ

เข้ามาบ้าง
จริงๆไม่ค่อยได้มีเวลาเลย
แค่อั๊พบล๊อกก็เกือบเอาตัวไม่รอด อิอิ
ตอนนี้อากาศเริ่มเย็นค่ะวันนี้ สิบสามองศา
หนาวเป็นวันแรก และมีฝนตกด้วยค่ะ

อากาศจะดีขึ้นวันพฤหัสนี้
กำลังจะเข้า ออทั่มแล้วค่ะ

 

โดย: ซองขาวเบอร์ 9 27 สิงหาคม 2556 2:45:01 น.  

 

ตามอ่านมาจนทันแล้วค่ะพี่ก๋า ^^
ขอบคุณสำหรับคำถาม คำตอบค่ะ
เคยสงสัยเหมือนกัน แต่สุดท้ายก็เลือกมหาวิทยาลัยมีชื่ออยู่ดี อย่างน้อยก็เป็นใบเบิกทางที่ดีสำหรับอนาคตค่ะ
แต่ถึงยังไง คนจบมหาวิทยาลัยดีๆก็ไม่การันตีว่าจะประสบความสำเร็จเสมอไปเหมือนกันนะคะ ^^

 

โดย: lovereason 28 สิงหาคม 2556 1:50:50 น.  

 

สวัสดียามเที่ยงค่ะก๋า
วันนี้แว้บมาเหมือนเคยค่ะ
ขอบคุณก๋าที่ไปอวยพรให้พี่นะคะ
ขอให้ก๋า มาดาม หมิงหมิง มีความสุขมากๆนะคะ

 

โดย: tanjira 28 สิงหาคม 2556 12:35:10 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


กะว่าก๋า
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [?]




มองฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
หรืออาจไม่เห็นฉัน

ฉันแค่แวะผ่านทางมา
และอาจไม่หวนกลับมาทางนี้อีกแล้ว

เราเคยรู้จักกัน
และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

มองดูฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
และฉันอาจมองไม่เห็นเธอ.





[Add กะว่าก๋า's blog to your web]