:: ก๋าราณีตอบคำถามน้องเสือย้อมแมว :: :: ก๋าราณีตอบคำถามน้องเสือย้อมแมว :: รอยแผลไม่ได้หายไป แล้วมันอยู่ไหนนะ คำถามโดย : เสือย้อมแมว กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีปิศาจสามตัวชื่อปิศาจแห่งความเศร้า ปิศาจแห่งความเจ็บปวด และปิศาจแห่งความรวดร้าว ปิศาจทั้งสามตัวทำหน้าที่ของมันมานับล้านๆปี ในการทำให้มนุษย์เศร้าเสียใจและไม่มีความสุขในชีวิต แต่แล้ววันหนึ่ง เมื่อมนุษย์คนหนึ่งเกิดรับรู้ถึง “ความจริงแห่งชีวิต” ปิศาจทั้งสามเริ่มวิตกกังวลว่า มนุษย์คนนั้นอาจบรรลุธรรม และไม่ถูกครอบงำโดยปิศาจทั้งสามอีกแล้ว “เราจะทำยังไงกันดีเพื่อน เจ้ามนุษย์คนนี้กำลังท้าทายเรา” ปิศาจแห่งความเศร้าถามเพื่อนทั้งสองตัว “ไม่เห็นจะน่ากลัวอะไรเลย เราโยนความรักให้เขาสิ แล้วกระชากมันกลับในทันที” ปิศาจแห่งความเจ็บปวดพูดขึ้น “หรือไม่ก็ให้เขาต้องสูญเสียคนที่เขารักมากที่สุด แบบไม่ทันตั้งตัวไง” ปิศาจแห่งความรวดร้าวเสนอ “ใช่ๆๆๆ ข้าก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน เราต้องช่วยกันสร้างบาดแผลในชีวิตของเขาให้เยอะที่สุด โทษฐานที่บังอาจมาท้าทายปิศาจอย่างเรา” ปิศาจแห่งความเศร้ายิ้มอย่างกระหยิ่มใจในแผนการอันชั่วร้ายของตน หลายปีนับจากนั้น มนุษย์คนนี้ต้องเผชิญความสูญเสียปวดร้าวมากมาย ความทุกข์โถมทับชีวิตของเขาครั้งแล้วครั้งเล่า ธุรกิจล้มละลาย ความรักสลาย เพื่อนฝูงทอดทิ้ง สิ่งของที่รักถูกขโมย ร่างกายเจ็บป่วยซ้ำแล้วซ้ำอีก พบแต่คนเอาเปรียบ อยู่ในเมืองที่แบ่งชนชั้น ฯลฯ ใช่...สิ่งต่างๆเหล่านี้คล้าย “บาดแผล” ในชีวิต ที่ประทับความเจ็บปวดลงไปบนตัวเขา แต่มนุษย์คนนี้กลับเอาชนะความเจ็บปวดเหล่านี้ได้ ด้วยการ “ยอมรับ” .... ยอมรับใน “ความเป็นจริงที่ไม่อาจปฏิเสธได้” เมื่อเขายอมรับความเป็นไปอย่างที่เป็น เขาไม่ฟูมฟาย ไม่ด่าทอโชคชะตา ก้มหน้ารับกรรมและเผชิญสิ่งต่างๆอย่างที่เป็น โดยไม่เคยคิดร้องขอความเมตตาจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ใดใด “เราทำถึงเพียงนี้ เขายังทนอยู่ได้” ปิศาจแห่งความเศร้าวิตก “เขาแกร่งกว่าที่เราคิด แม้บาดแผลจะเต็มกาย ความทุกข์ท่วมเต็มชีวิต เขายังทนได้” ปิศาจแห่งความเจ็บปวดพูดขึ้นมาในเชิงยกย่อง “ข้าไม่เคยเห็นใครอึดและสู้แบบนี้มาก่อนเลย” ปิศาจแห่งความรวดร้าวพูดขึ้น “เราสร้างบาดแผลให้เขาครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เขาก็ลบรอยแผลต่างๆออกไปจากชีวิตได้เสมอ หรือว่าเรายังสร้างบาดแผลได้ไม่ดีพอ” ปิศาจแห่งความเจ็บปวดหงุดหงิด “แต่เราสร้างบาดแผลขึ้นมาทุกชนิดแล้วนี่นา” ปิศาจแห่งความรวดร้าวแย้ง ปิศาจทั้งสามตัวเงียบไปชั่วขณะ.... แล้วปิศาจแห่งความเจ็บปวดก็พูดขึ้นมา “โอ...ข้ารู้แล้ว ข้าว่าเราหยุดสร้างบาดแผลกันเถอะ เรามีวิธีทำให้เขาเจ็บปวดรวดร้าวได้แล้วล่ะ” “วิธีไหนล่ะ ?” ปิศาจแห่งความเจ็บปวดบอกกับเพื่อนทั้งสองว่า “เราไม่จำเป็นต้องสร้างบาดแผลให้กับเขาตลอดเวลาหรอก เราแค่ต้องสร้าง “รอยแผลเป็น” ขึ้นมาบ้างน่ะ” ปิศาจแห่งความรวดร้าวสงสัย “ขนาดบาดแผลใหญ่ๆ เขายังลบได้ แล้วรอยแผลเป็นจางๆของเจ้าจะทำร้ายเขาได้ยังไง ?” ปิศาจแห่งความเจ็บปวดยิ้มอย่างผู้มีชัย.... “ก็เพราะข้าจะซ่อนบาดแผลนี้เอาไว้อย่างดีที่สุด ในที่ที่มนุษย์คนไหนก็ยากจะหาพบน่ะสิ ต่อให้เขาลบรอยแผลในชีวิตออกไปจนหมด แต่รอยแผลเป็นจางๆนี้จะไม่มีวันลบเลือนหายไปจากชีวิตเขาได้เลย” “มันเจ็บปวดขนาดนั้นเลยหรือ แล้วเจ้าจะซ่อนไว้ตรงไหน ?” ปิศาจแห่งความเศร้าถาม.... “ข้าจะซ่อน “รอยแผลเป็น” นี้ ไว้ในใจมนุษย์ แล้วมนุษย์จะเศร้าทุกครั้งที่คิดถึงมัน บาดแผลในใจนี่ล่ะ ที่ยากจะลบเลือนที่สุด ฮ่าๆๆๆๆ” แล้วปิศาจทั้งสามตัวก็ยิ้มอย่างมีความสุข เพราะที่สุดแล้ว....จะอีกกี่ล้านปีผ่านไป มนุษย์ทุกคนก็ไม่เคยลบเลือน “บาดแผลในใจ” ของตนเองได้เลย   Create Date : 14 มีนาคม 2556 50 comments Last Update : 14 มีนาคม 2556 6:14:05 น. Counter : 1996 Pageviews. Share Tweet

โอววว   โดย: Clannad 14 มีนาคม 2556 6:22:20 น.

บาดแผลในใจ ลึกซึ้งกินใจมาก มันก็ยากนะคะ ที่จะทำให้ชีวิตเราไม่มีบาดแผลอะไรในใจเลย ถ้าเรายอมรับในชีวิตทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดได้ จริงๆ ซึ่งก็เป็นไปได้ยากมาก ถ้าทำได้ ใจเราคงไม่มีแม้แต่รอยขีดช่วน   โดย: Clannad 14 มีนาคม 2556 6:25:10 น.

รอยแผลตกสะเก็ด กลายเป็นแผลเป็น อิอิอิ   โดย: fonrin 14 มีนาคม 2556 6:27:33 น.

ปีศาจร้ายน่ากลัวจริงๆ นิสัยไม่ดี มาสร้างรอยแผลในใจทำไมเนี่ย เพิ่งรู้ว่ารอยแผลในใจ เป็นฝีมือของปีศาจร้าย   โดย: fonrin 14 มีนาคม 2556 6:29:47 น.

ไม่มีใครให้อ้อน ก็ต้องมาอ้อนพี่ๆ เพื่อนๆ ในบล็อกแทนก่อนค่ะ ฮิ้วๆๆ   โดย: fonrin 14 มีนาคม 2556 6:42:55 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า แวะมาอ่านและส่งกำลังใจ ในวันที่มีงานถาโถม แม้งานจะเยอะ ยังแบ่งเวลาทำบล๊อกให้อ่าน ขอบคุณมากค่ะ   โดย: A IP: 118.174.174.205 14 มีนาคม 2556 6:44:58 น.

สวัสดีครับพี่อ้อย ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับพี่ ช่วงนี้คงต้องแบ่งเวลาให้ดีครับ งานหลวงและงานราษฏร์เพียบเลยครับ 555   โดย: กะว่าก๋า 14 มีนาคม 2556 6:55:35 น.

อารุณสวัดครับ พี่ก๋า ซาเรฮังโย บางครั้งความรัก มาพร้อมกับเงื่อนไข เราจำต้อง ทน เจ็บปวด เพราะเราไม่อาจครอบครองได้ทั้ง 2 อย่าง ณ ขณะเวลานั้น .... พี่ก๋า ให้ความสำคัญ ไม่ว่า เล็ก ใหญ่ ถ้าทำสุดความสามารถ มีคุณค่าเท่ากัน อยากถามว่า ถ้าคนหนึ่งเปิดร้านอาหาร อร่อย มาก แต่อยู่ร้านอยู่ในซอย คนไม่ค่อยรู้จัก เค้าก็ต้องขายตลอด หยุดทำงาน ก็ไม่ได้เงิน แต่อีกร้าน อร่อยแบบธรรมดา แต่อยู่ในทำเล ที่ดีกว่า มีรถผ่านเข้าซอยตลอด ง่ายต่อการขยายสาขา เพราะหาลูกมือมาทำงาน ง่ายกว่า ร้านแรก ร้านแรก อาจเป็นร้านอาหารที่ดีที่สุด แต่ร้านที่สอง อาจ รวยกว่า ในการทำธุรกิจ ถ้าอยากสบาย เราก็ต้องมีหลายสาขา และจ้างคนอื่นมาทำแทนหน้าที่เรา และเราไปบริหารแทน พี่ก๋าว่าการทำงาน ตลอดชีวิต มันคือสิ่งที่ดีจริงไหม เพื่อวันหนึ่งเราได้มีเวลา ใช้ไปกับสิ่งที่เราอยากทำจริงๆ ใช้เวลาอยู่กับคนที่เรา อยากอยู่ด้วย   โดย: เสือย้อมแมว 14 มีนาคม 2556 7:12:13 น.

Good morning ka หาทางเข้ามาจนได้ แผลเป็นมันก็อยู่ที่เดิมล่ะคะ แต่ไม่เจ็บแล้ว แต่จำค่ะ   โดย: poongie IP: 115.67.230.221 14 มีนาคม 2556 7:16:43 น.

แวะมาสวัสดี...พร้อมรอยยิ้มค่ะ   โดย: Calla Lily 14 มีนาคม 2556 7:54:33 น.

หายไวไว นะคะ พี่ก๋า   โดย: kwan_3023 14 มีนาคม 2556 7:54:50 น.

สวัสดียามเช้าค่ะพี่ก๋า หากจิตใจเราแข็งแกร่งแล้ว ไม่ว่าอะไรก็จะไม่สามารถทำร้ายเราได้ พยายามอดทน ต่อสู้ กับทุกสิ่ง ทุกรอยแผลย่อมมีทางรักษาในตัวของมันเองค่ะ   โดย: แค่ได้รู้จัก_ก็เพียงพอ 14 มีนาคม 2556 8:10:26 น.

สวัสดีค่ะ คุณก๋า ขอบคุณมาก ๆ อีกครั้งคะที่แวะไปเยี่ยมเยียนกัน พี่อรจะหาโอกาสแวะมาอีกนะคะ คิดถึงเพื่อน ๆ bloggang ทุกคนแต่ไม่สามารถจัดสรรเวลาได้เลยคะ แต่ยิ่งวันก็ยิ่งหาเวลายากขึ้นคะ   โดย: cengorn 14 มีนาคม 2556 8:12:14 น.

สวัสดีค่ะพี่ก๋า โอ้ยๆปีศาจแต่ละตัวไปน่าเก็บไว้เลย แต่ละตัว ..สร้างแต่ความทุกข์ให้ตัวตน "ข้าจะสร้างแผลเป็นในใจให้มนุษย์" งานที่ร้านยังเยอะยุหรอคะพี่ก๋า..รับทรัพทย์เต้มๆอ่ะ ไม่สบายด้วยรีเปล่า...สู้ๆ ..หายเร็วๆนะค่ะ   โดย: mastana 14 มีนาคม 2556 8:16:11 น.

สวัสดีครับพี่แม่โสม ภาพแรกน่ารักมากๆเลยครับ โดย: กะว่าก๋า ขอบพระคุณมากค่ะ น้องก๋า เรียกแม่โสมว่าพี่แอนน์ ก็ได้นะคะ แต่เอ... คุณก๋า ได้กดภาพแรก แล ภาพสอง เพื่อดูภาพเพิ่มด้วยหรือเปล่าเอ่ย งึ๊ เงิง เงย   โดย: โสมรัศมี 14 มีนาคม 2556 9:01:45 น.

LIKE   โดย: deco_mom 14 มีนาคม 2556 9:02:33 น.

การไม่เอาใจใส่ ความเจ็บปวด ความผิดหวัง ให้ มองเป็นแบบเรื่องปกติวิสัยที่ จะเจอ... ก็ทำให้ไม่วิตกกังวล หรือเจ็บปวดมากนัก เข้าหลัก อุเบกขา หรือเปล่าครับคุณก๋า.   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 14 มีนาคม 2556 9:51:36 น.

คิดถึง น้องหมิง หมิงน่ะครับคุณก่า แล้วก็ แวะมาติดตามผลงานครับ   โดย: panwat 14 มีนาคม 2556 10:54:01 น.

... ปีศาจทั้งสามตัวพูดถูกคร้าาาา การที่จะสร้างแผลเป็นในใจแล้วทำให้คนนั้นคิดถึงเรื่องที่สร้างบาดแผลในใจแล้วเกิดความเจ็บปวด ... แต่ปีศาจคงลืมคิดว่าบาดแผลนั้นไม่สามารถยิ่งใหญ่ไปกว่าตัวบุคคลๆ นั้นแน่ๆ เล๊ยยย ฮี่ๆ ... สุดท้ายคนเรา ก้อต้องหลงๆ ลืมๆ วันยังค่ำ ด้วยวัยอันชราภาพ หรือเหตุผลอะไรก้อตามมมม ตามสังขารหน่ะค่ะ พี่ก๋า ... สุดท้าายแม้จะเป็นแผลเป็น เราก็ยังได้ในสิ่งที่ไม่คาดคิดว่า แผลเป็นนั้นจะกลายเป็นยารักษาตัวมันเองด้วยซ้ำไปนะคะ ... มีความสุขมากมากนะคะ   โดย: Nissan_n 14 มีนาคม 2556 11:02:58 น.

อะไรก้ไม่ร้ายแรงหรือเป็นทุกข์เท่ากับบาดแผลในใจนะคะ บางครั้งก็เกินเยียวยา อยู่ที่ใจของเราจะเข้มแข็งและตั้งรับกับมันได้แค่ไหน ทั้งนี้ต้องขึ้นอยู่กับสติด้วยนะคะ ถ้ามีสติ ทุกอย่างน่าจะผ่อนคลายค่ะ กดถูกใจนะคะ สวัสดีค่ะคุณก๋า เงียบไปหลายวันเลยนะคะ   โดย: mambymam 14 มีนาคม 2556 11:23:11 น.

นายแน่มาก... บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น ... กด ถูกใจ คนที่ 2 ค่ะ... ...   โดย: foreverlovemom 14 มีนาคม 2556 11:34:29 น.

เย่ๆ หัวหน้าแก๊งค์กลับมาแย้ว...มาพร้อมปีศาจตั้ง 3 ตัวแหน่ะ ตอนนี้ไผ่มีนางฟ้าอิสระต่อสู้กับ 3 ปีศาจของพี่ก๋าอยู่เลยอารมณ์ลั๊นลาได้ค่ะ แผลในใจเหรอ...แกล้งไม่ดู ไม่มองมันมั่งก็ได้อ่ะเน๊อะ ฮ่าๆๆ พอไม่ดู ไม่มอง มันก็ไม่เห็น..ไม่เห็นก็ลืมๆ ไปมั่งไรมั่ง เท่านี้ก็หาเรื่องดี๊ด๊าได้แร่ะ เที่ยงนี้อย่าลืมเติมพลังให้เต็มพุงนะคะ เดี๋ยวสู้งานราษฎร์งานหลวงไม่ไหว   โดย: คมไผ่ 14 มีนาคม 2556 11:39:43 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า ... พูดถึงเรื่องหาย พี่ก็หายไปเหมือนกันช่วงนี้ อิอิ ... อยากดูแล้วสุขภาพด้วย ยุ่งด้วยค่ะ .. แต่เรื่องนอนดึกนี่ก็ยังเหมือนเดิม ... ยังปรับเวลาไม่ได้ซักที :) คุณก๋า เขียนตอนนี้ได้ดีมาก ๆ (อีกแล้ว) ค่ะ .. ชอบการผูกเรื่อง ... จับตัวละครมาผูกอารมณ์กัน   โดย: Tristy 14 มีนาคม 2556 11:40:35 น.

สวัสดีครับ ทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด   โดย: จิรโรจน์ 14 มีนาคม 2556 12:25:23 น.

ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะค่ะ และขอให้พี่กะก๋ามีความสุขทุกวันๆ ค่ะ   โดย: Pikake 14 มีนาคม 2556 13:06:17 น.

ก็จริงนะคะ บาดแผลในใจยากจะลบเลือน แต่บุ๊งก็มีความคิดว่า กาลเวลาก็ช่วยได้ส่วนนึง อย่างน้อย ก็อาจช่วยให้ความโกรธ (ถ้ามี) เจือจางได้บ้างนะคะคุณก๋า   โดย: Close To Heaven 14 มีนาคม 2556 13:56:49 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า ของพี่ช่วงนี้ ทั้งงาน และสุขภาพกาย เรื่องของงานก็ทำไปเท่าที่กำลังตัวเองจะไหว ส่วนสุขภาพกาย ก็ต้อง ยอมรับค่ะ ว่า เป็นธรรมดาของคนรุ่นพี่ ย่อมมีทรุด มีชำรุดบ้าง ขอเพียงเพียงสุขภาพจิต อย่าป่วย อย่าทรุดไปด้วยค่ะ เมื่อ"ยอมรับ ได้ ในสังขาร" ก็ไม่ทุกข์ค่ะ ดูแลสุขภาพกาย บริหารสุขภาพจิตไป คุณก๋า และครอบครัวเอง ก็เช่นกันนะค่ะ ดูแลสุขภาพค่ะ   โดย: ตาลเหลือง 14 มีนาคม 2556 13:59:15 น.

แผลใจ ถ้าได้เยียวยาในแบบที่ถูกต้องดีๆ ก็น่าจะหายเหมือนแผลนอกกายเน๊าะก๋าจ๋า แต่ใจคนเรานี่สิ มันยังไงน้าชอบไม่ไปตามที่สั่งคิด เลยคงรักษายากมาก   โดย: Sweety-around-the-world 14 มีนาคม 2556 14:09:46 น.

สวัสดียามบ่ายวันอากาศร้อนๆค่ะพี่ก๋า ทางโน้นร้อนมากไหมคะ   โดย: sawkitty 14 มีนาคม 2556 14:51:27 น.

จะมีสักกี่คนในโลกนี้ ที่ไม่มีแผลเป็นนะคะคุณก๋า แต่เจ้าปีศาจสามตัวนี่ร้าย และโหดมาก สวัสดียามบ่ายค่ะ ให้กำลังใจคุณก๋าหนึ่งโหวตด้วยค่ะ   โดย: บ้านสีขาว 14 มีนาคม 2556 15:07:37 น.

บาดแผลในใจยากที่จะลบมันออกจากใจจริงๆค่ะพี่ก๋า เชื่อว่าทุกคนมีบาดแผลที่อยู่ในใจ อาจมีลืมไปบ้าง แต่ก็ไม่สามารถลบล้างมันออกไปได้ค่ะ สวัสดียามเย็นๆค่ะพี่ก๋า ที่กรุงเทพฯยังไม่ค่ยร้อน กลางคืนแค่เปิดพัดลมก็นอนสบาย ไม่รู้ที่เชียงอากาศเป็นยังไงบ้างคะ   โดย: maitip@kettip 14 มีนาคม 2556 16:24:52 น.

อืม ปีศาจพวกนี้ร้ายกาจมากจริงๆ นับถือมันเลย ยอมครับ ฮ่าๆๆ เชลซีเกือบตาย ดูก็รู้ว่าเตะไล่โค้ชชัดๆ เห็นแล้วเหนื่อยแทน   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 14 มีนาคม 2556 16:35:58 น.

บาดแผล ในใจ มันเจ็บปวดนัก .. พี่ว่า มันลบเลือนได้ ด้วยการเวลา แต่ไม่ทั้งหมด .. หากมีบางสิ่งทดแทน มันก็อาจ ช่วยได้บ้าง แต้ก็ยากจะลืม เลยจริงๆ   โดย: tifun 14 มีนาคม 2556 17:53:50 น.

แวะทักทายตอนค่ำๆค่ะคุณก๋า อ่านนิทานจบแล้วกด Like ไปเลยค่า   โดย: phunsud 14 มีนาคม 2556 18:43:41 น.

แผลเป็นในใจ น่าจะลบได้ด้วยการลืมมันซะ หรือเปล่าคะ มาทักทายคุณก๋าค่า   โดย: AdrenalineRush 14 มีนาคม 2556 19:04:39 น.

ฉลาดนะ เจ้าปีศาจ สร้างรอยแผลเป็นไว้ในใจ นึกถึงเมื่อไหร่ก็เจ็บปวดเมื่อนั้น งานเยอะก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ   โดย: ฝากเธอ 14 มีนาคม 2556 19:21:35 น.

โฮๆๆๆ เศร้าประโยคสุดท้าย รอยแผลใดไม่เจ็บเท่ารอยแผลเป็นในใจ ขอบคุณที่พาน้องหมิงหมิงแวะมาหาค่ะ   โดย: น้อยหน่ากะสาลี่ 14 มีนาคม 2556 19:27:41 น.

คิดถึงหมิงหมิงแล้วคะ   โดย: แม่อาเดียว IP: 115.67.162.243 14 มีนาคม 2556 19:57:11 น.

มากด Like ให้เป็นคนที่ 5 ใช่เน๊าะบาดแผลมันก็ยังคงอยู่กับเราเสมอ เพียงแต่ว่าถ้าเป็นพี่อุ้มพยายามไม่กำให้อยู่กับพี่อุ้ม มองผ่านมองข้ามไป โชคดีที่คนที่ฝากบาดแผลเราไม่ได้เจอกัน แม้จะแทงข้างหลังเสมอ แต่ถ้าเราไม่ใส่ใจ ไม่สนใจ เขาก็เจ็บเขาเอง เพราะเราไม่รู้สึกรู้สากับการกระทำนั้น ได้แต่กรวดน้ำอุทิสส่วนกุศลให้จากกันขาดกันไป และอโหสิกรรม   โดย: อุ้มสี 14 มีนาคม 2556 20:51:53 น.

เรื่องนี้มันซึ้งๆ เศร้าๆ น่ากลัวจังค่ะ   โดย: JenNy & Tristan @ The UK 14 มีนาคม 2556 21:02:51 น.

ดีจ้าน้องก๋า พี่ว่าแบบนี้ก็เข้าท่าดีนะ เล่าเป็นนิทานก็สนุกดี ที่สำคัญเข้าใจง่ายด้วย บาดแผลในใจ พูดแล้วก็นึกถึงตัวเอง เคยมีนะแต่เฉพาะตอนที่ทะเลาะกัน หรือเกิดอารมณ์โกรธ แต่พอผ่านไปซักปีสองปี พี่ก็ลืมแล้วอ่ะ พี่เป็นคนประเภทโกรธง่าย หายง่าย ไม่ค่อยเก็บมาใส่ใจ หลายครั้งนะ ที่ฝันแล้วตื่นมาจำไม่ได้ แบบนั้นเลยหล่ะ หรือแม้แต่ทุกวันนี้เชื่อมะว่า ถ้าให้พี่เล่าเรื่องราวย้อนไปสมัยประถม6 ลงไปถึงอนุบาล พี่จำไม่ได้ซักเรื่องเดียว กับเพื่อนบางคนพี่เห็นเค้าเล่าวีรกรรมเป็นฉากเป็นตอนเลยสมัยอนุบาลหน่ะ กับเพื่อนเนี่ยนะ ถ้าไม่ติดต่อกัน ไม่มีมีทติ้ง พี่ก็ลืมนะ วันก่อนเจอเพื่อนบนรถเมล์ เค้ายิ้มให้พี่ก่อน พอเจอคนยิ้มพี่ก็ยิ้มตอบ เพื่อนถามว่า เป็นงัยมั่ง ก็สบายดีว่าแต่เรารู้จักกันเหรอ 555 เพื่อนบอกว่า ก็เพื่อนสมัยประถมงัย กรรม - -" หรือแม้แต่เพื่อนป.ตรี จับกลุ่มกันใน fb เค้าคุยกันถึงคนนั้น คนนี้ แต่ขอโทษทีเถอะนะ ยัยคนนี้ตามไม่ทัน จำไม่ได้ซักคน ถ้าไม่สนิทจริง ๆ พูดง่าย ๆ คือ คนไม่สำคัญ ไม่ใส่ใจจำกันเลยทีเดียว ^^   โดย: oa (rosebay ) 14 มีนาคม 2556 21:23:51 น.

แวะมาเยี่ยมยามค่ำคืน...หลับฝันดีครับ   โดย: **mp5** 14 มีนาคม 2556 22:04:18 น.

แวะมาทักทายยามดึกค่า   โดย: หนีแม่มาอาร์ซีเอ 14 มีนาคม 2556 22:30:02 น.

ลูกชายโตขึ้นมากเลยนะคะ....คุณพ่ออย่าลืมรักษาสุขภาพนะคะ เดี๋ยวจะติดหมิงหมิงอีก   โดย: bbmit 14 มีนาคม 2556 23:06:36 น.

~ มาอ่านค่ะ / ตารางชีวิตของปราชญ์คงจะเป็นสายว่าวพันกันทั้งสนามหลวงแล้วมั้งนั่น ~   โดย: ~ ริมน้ำ_voUฟ้า ~ (rimnam_kobfa ) 15 มีนาคม 2556 0:37:57 น.

สวัสดีค่ะ คุณก๋า "มนุษย์ทุกคนก็ไม่เคยลบเลือน “บาดแผลในใจ” ของตนเองได้เลย" ถ้าเราลบไม่ได้แล้วเราจะทำอย่างไรดีคะคุณก๋า เรียนรู้ว่าบาดแผลนั้นมีอยู่ในใจเราจริงๆ แล้วก็อยู่กับบาดแผลนั้นอย่างเข้าใจ และมีความสุขให้ได้ มีบาดแผลแค่เพียง 1 แผลในใจ แต่ส่วนที่ใจยังไม่เป็นแผล ก็ยังมีพื้นที่ดีๆ อีกตั้งเยอะ มัดใจรู้แต่ก็ยังชอบสะกิดบาดแผลตัวเองบ่อยๆ แบบนี้ไม่ได้แก้ที่แผล แต่ต้องไปแก้ที่ รู้แล้วไม่ทำค่ะคุณก๋า ชอบคิดให้ตัวเองเจ็บอยู่เรื่อย   โดย: มัดใจ 15 มีนาคม 2556 1:23:56 น.

ปีศาจโหดมากเลยง่ะปี้ก๋า เรื่องทักทายพร้อมรูปหมิงหมิงเดี๋ยวมีเวลางานซา ๆ ก่อนก่อยมาเต๊อะเน้อเจ้า บ่าห่างบ่าหายไปไหนแน่ อิอิอิ เวลาผ่านไปเวยแต้ คิยูมันจะ 8 โลละอิ๊ ตุ้ยขนาด 55555 พักผ่อนเยอะ ๆ นะฮับลุงก๋า   โดย: prunelle la belle femme IP: 31.32.18.106 15 มีนาคม 2556 1:28:44 น.

สวัสดีค่ะน้องก๋า วันนี้เนื้อหาตอบคำถามตรงใจ เข้ากันดีมากๆกับภาพรอยร้าวในกำแพงค่ะ ชอบจริงๆ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog   โดย: anigia 15 มีนาคม 2556 2:58:46 น.

สว้สดีค่ะ newyorknurse   โดย: newyorknurse 15 มีนาคม 2556 3:26:30 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า ขออยู่เป็นเพื่อนกับหมู่ปีศาจทั้งหลายได้ไหม มาสร้างแผลเป็นให้จารึกในใจ เกิดชอบขึ้นมาทำไง เป็นเพื่อนกันเลยละกัน อย่างมากแค่เจ็บ แค่เศร้า แค่ปวดร้าวนะ คงไม่ถึงตาย อิอิ ชีวิตต้องเรียนรู้นะคะ   โดย: noname IP: 223.205.215.191 18 มีนาคม 2556 17:42:18 น.