สวัสดีครับ

ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ของบล็อกแก๊งครับ
ดีใจกับบล็อกแรกของคุณด้วย
มีอะไรที่ผมช่วยได้ ยินดีเลยนะครับ

ผมเคยไม่อยากแต่งงาน ไม่อยากมีคนรัก
แต่ปัจจุบันมีภรรยาและลูกชาย

ผมเคยพูดคุยกับอาจารย์ที่สนิทกันตอนที่เรียนใกล้จบ
ผมบอกว่า "ผมว่าจะบวชครับอาจารย์"
อาจารย์บอกว่า
"เสียดายวิชาความรู้ของคุณ ไปเป็นครูเถอะ อย่าเพิ่งบวชเลย"

นั่นเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่ผมเคยคิดว่าจะบวช
จากนัั้นผมไม่เคยคิดอยากบวชอีกเลย
เพราะผมรู้แล้วว่า เราสามารถปฏิบัติที่ไหนก็ได้ เมื่อไหร่ก็ได้ครับ
ไม่ว่าจะเป็นพระ หรือฆราวาสก็ตาม

ผมไมไ่ด้ทำงานที่รักแ
ถมมีปัญหากับคนและงานที่ทำด้วยครับ
ถึงขั้นไม่มีความสุขในชีวิตเลย 555

แต่สุดท้ายผมผ่านมันมาได้
และทำให้รู้ว่า

เราไม่จำเป็นต้องทำงานที่เรารัก
แต่เราควรรักงานที่เราทำ

อายุ 18 ถือว่าเป็นวัยรุ่น
และเป็นช่วงวัยที่มีไฟเลยนะครับ

สวัสดียามเช้าครับ

มาชวนไปอ่านตอนที่ 2 ครับ

ผมไปอินเดียแค่ครั้งเดียวครับ
ยังไม่มีโอกาสกลับไปอีกเลย
แต่ก็ยังอยากลับไปอีกนะครับ
ถ้าพร้อมกว่านี้

จุดเปลี่ยนชีวิตยังมีอีกเรื่อยๆครับ
ตอนนี้เขียนไว้ 5 ตอน
พรุ่งนี้มีต่อตอนที่ 3 ครับ

ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ครับ อยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆนะคราบ

ยินดีต้อนรับครับ

ยินดีต้องรับค่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับ

จากที่บล็อกตะพาบ


ช่วงเดือน มกราครของทุกๆปีถ้าโชคดียืนอยู่ที่หาดหน้าโรงเรียนจะเห็นปลาวาฬอพยพด้วยนะครับ เวลาเค้าอพยพกันจะวนๆเวียนๆอยู่ที่หาดหน้าโรงเรียน 2-3 วันแล้วก็หายไปครับ


ขอบคุณสำหรับกำลังใจให้บล็อก - ตะพาบ ด้วยนะครับ

อย่าลืมบอกรักคนใกล้ตัวด้วยนะครับ
ผมเองก็ไม่ค่อยได้พูดหรอกครับ
กับลูกกับเมีย
ก็ใช้การกระทำนั่นแหละครับแสดงออก

เวลานึกถึงความตาย
ผมมักจะถามตัวเองว่า
ยังมีอะไรติดค้างในใจอีกไหม
อะไรที่อยากทำได้ทำแล้วหรือยัง
เพราะเราไม่รู้จริงๆว่าจะจากกันไปเมื่อใด

ขอบคุณสำหรับคำอวยพรครับคุณยากันยุง ว่างๆ แวะมาทักทายกันได้นะครับ

ขอบคุณที่แวะไปที่บล็อกค่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับ