หายไปจากการเขียนครั้งล่าสุด เล่าถึงหนูต้นหอมในพุงตอน 31 สัปดาห์ กลับมา
หนูต้นหอมก็อายุ 10 เดือนแล้ว ต้นหอม ณ วันนี้เป็นสาวอารมณ์ดี ยิ้มเก่ง พูดเก่ง
ยังไม่มีวี่แววของฟันน้ำนม ยังไม่คลาน คืบได้ เปลี่ยนจากท่านอนมานั่งเองได้
ชอบปีนป่าย เกาะคอกกั้นเดินทั้งวัน เริ่มรู้จักกลัวคนแปลกหน้า ถ้าคนแปลกหน้าไม่เข้ามา
จับหนู แค่เล่นกะหนูเฉย ๆ หนูก็ยอมเล่ด้วย แต่ถ้ามาอุ้มหนู หนูร้องไห้เสียงดังเลย
ต่างจากพี่ต้นข้าวมาก ๆ แค่คนแปลกหน้ามองหน้า พี่ต้นข้าวก็ร้องไห้แล้ว
ขอเล่าย้อนไปในวันที่จะคลอดน้องต้นหอม เนื่องจากตอนประมาณ 35 วีค
แม่ท้องแข็งบ่อย แต่ก็นัดแนะกับหมอนเรศว่า ถ้าปวดท้องคลอดก่อน 36 วีค
ให้ไปหาหมอที่รพ.จุฬา แล้วพออายุครรภ์ประมาณ 35 นิด ๆ แม่ก็ท้องแข็งถี่ขึ้น
จับเวลาดูก็รู้สึกว่าถี่มากขึ้น เลยโทรไปรพ.จุฬา ทางเจ้าหน้าที่ให้เข้าไปก่อน วันนั้น
เป็นวันหยุดราชการ แต่เดี๋ยวจะโทรตามหมอนเรศให้ พ่อเลยขับรถพาแม่ พายาย
พาพี่ต้นข้าวไปรพ. หมอจับแม่ตรวจใช้เครื่องจับการหดตัวของมดลูก แล้วสุดท้ายคืนนั้น
แม่ก็ต้องนอนรพ. นอนในห้องรออาการ นอนเฉย ๆ คนเดียว ไม่มีทีวีดู ไม่ให้พกของมีค่า
(กระเป๋าสตางค์ โทรศัพท์มือถือ) คุณหมอมาตรวจ ฉีดยาระงับการหดตัวของมดลูก
ให้น้ำเกลือ คืนนั้นเป็นคืนแรกที่แม่ต้องห่างจากพี่ต้นข้าว แม่จำได้ว่าแม่นอนร้องไห้คิดถึง
พี่ต้นข้าว
แล้ววันรุ่งคุณหมอมาดูอาการก็ให้กลับบ้านได้ ยังคุยกันเลยว่าอั้น ๆ ไว้อีกนิดให้เกิน
36 วีคก่อน ปอดหนูต้นหอมจะได้แข็งแรง กลับมาบ้านได้คืนเดียว คืนวันพุธที่
24 กรกฎาคม แม่ก็มีอาการท้องแข็งถี่อีกแล้ว พ่อก็ไม่อยู่บ้าน แม่โทรตามพ่อให้รีบกลับ
บ้าน ลองจับเวลาความถี่ดู ก็รู้สึกว่าถี่มากขึ้น เลยตัดสินใจไปรพ. แต่คราวนี้แม่กลัวว่าจะ
คลอดแน่ ๆ เลยไปรพ.กรุงเทพคริสเตียน ตามที่นัดผ่ากับคุณหมอนเรศที่รพ.นี้ พยาบาล
ตรวจดูอาการ โทรหาคุณหมอ แล้วก็เดินกลับมาบอกแม่ว่าคุณหมอนัดผ่าคืนนี้เลย ตอนนั้น
เป็นเวลาใกล้ ๆ จะเที่ยงคืนแล้ว แม่ทั้งตกใจ ทั้งปวดท้อง ทั้งตื่นเต้น รู้สึกกลัวขึ้นมา
เรียกพ่อที่รออยูด้านนอก บอกว่าหมอจะมาผ่าคืนนี้เลย พ่อก็ตกใจ แม่ถามพ่อว่าจะทำหมันมั้ย
พ่อเงียบไปพักนึงก็บอกว่าตามใจ แต่แม่รู้สึกว่าพ่อยังมีความหวังที่จะมีลูกผู้ชายซักคน
แล้วระหว่างที่เข็นแม่เข้าห้องผ่าตัด แม่ก็เจอคุณหมอมารออยู่แล้ว แล้วคุณหมอก็ตะโกนถาม
แม่ว่า "หนูวลัยพร จะทำหมันเลยมั้ย" แม่ตัดสินใจตอบคุณหมอไปว่า "ยังค่ะ"
ต้นหอมคลอดตอนประมาณ 35 วีค 5 วัน น้ำหนักประมาณ 3.2 ก.ก. แต่หนูคลอด
ก่อนกำหนด เรื่องการหายใจยังไม่ดีนัก คุณหมอเด็กพาหนูไปอยู่ในแผนกอภิบาลเด็ก
หนูไม่ต้องเข้าตู้อบ แต่ที่ศรีษะหนูจะมีกล่องอ๊อกซิเจนคลอบไว้ ไม่ต้องใส่เครื่องช่วยหรือท่อ
ใด ๆ มีพี่พยาบาลผลัดเปลี่ยนกันมาเฝ้า หนูเป็นเด็กคนแรกที่คลอดก่อนกำหนด แต่ตัวใหญ่
มาก หนูต้องนอนในห้องนี้เกินกว่าแพ็คเกจแม่อีก 1 วัน แต่พ่อกับแม่ก็ตัดสินใจนอนต่อที่รพ.
เพื่อเฝ้าหนูอยู่ใกล้ ๆ พี่ต้นข้าวมาเยี่ยมหนูด้วย แต่เข้าไปในห้องไม่ได้ ได้แต่ยืนอยู่นอกห้อง
มองหนูผ่านกระจก
แล้วพอกลับมาอยู่บ้านได้ซัก 2 อาทิตย์ หนูเริ่มเป็นโคลิก อาการคือหนูจะร้องไห้เป็นเวลา
โดยไม่ทราบสาเหตุ ช่วงเวลาประมาณซัก 1 ทุ่มหนูจะเริ่มร้องจนถึงประมาณ 4 หรือ 5 ทุ่ม
หนูก็จะหยุดไปเอง ช่วงแรกแม่เครียดมาก ไม่รู้ว่าควรทำอะไร ยังไง แต่พอเวลาผ่านไป
แม่ปรับตัวได้ รู้ว่าถึงทำอะไรไปหนูก็ไม่หยุดร้อง เดี๋ยวพอถึงเวลาหนูก็จะหยุดเอง หนูเป็นแบบนี้
จนประมาณ 3 เดือนกว่าๆ ก็หายไปเฉย ๆ เหมือนที่โบราณเรียกว่าร้อง 100 วัน
ดูซิหน้าตาแบบนี้ไม่น่าร้องไห้เก่งเลยเนอะ
ต้นหอมทานไม่ค่อยเก่ง ยิ่งช่วงเล็ก ๆ แหวะนมเก่งมาก ตอนนี้ไม่แหวะนมแล้ว แต่ถ้าเพิ่ง
ทานนมเสร็จใหม่ ๆ แล้วเล่นมากไป พอไอบางทีก็พุ่งนมออกมาเลย แม่เคยต้องเปลี่ยนผ้าปู
ที่นอนตอนกลางคืน 2 ครั้งแล้ว เวลาไปหาหมอฉีดวัคซีนทุกเดือนทีไร แม่โดนบ่นเรื่องน้ำหนัก
ตลอดว่าช้ากว่าเกณฑ์อยู่ประมาณครึ่งถึงหนึ่งกิโล (ผิดกับพี่ต้นข้าวมาก ๆ เรื่องนี้แม่ไม่เคย
โดนคุณหมอบ่นเลย) ตอนนี้ต้นหอมทานได้เยอะขึ้น แต่ก็ใช้พลังงานเยอะมาก หนูไม่ค่อย
อยู่เฉบ ๆ ปีนป่าย เกาะเดินไปทั่ว
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
ยินดีกับสมาชิกใหม่ด้วยนะคะ น่าจะวัยใกล้ๆกัน น้องน่ารักจังเลยคะ หน้าเหมือนพี่ข้าวเลยปอลิงไม่ทราบคุณเกดมีเฟสไหมคะ (จะได้แอดคุยกันหลังไมค์ก้อได้คะ)