เพราะเราคุยกันเกือบทุกวัน จนจำล้อคอินกันได้หมด
เฮฮาเล่าเรื่องขำๆกันมากกว่า
จากห้องไกลบ้าน ช่วยกันรวมตัวกับอีกหลายๆคน
ขอตั้งห้องจิปาถะกลุ่มย่อยเล็กๆขึ้นใหม่
ปัจจุบันต่างคนต่างมีภาระมากขึ้น ห้องนี้ก็ร้างลาไป
น้องโมมาพร้อมกับยาบำรุงกระดูกกล่องโต
อยากให้พี่ติ๋วแข็งแรงกระดูกไม่ผุเร็ว และของฝากน่ารักอีก
น้องพักกับเพื่อนสนิทที่เคยเรียน CMU คณะเดียวกัน
บางวันก็ขอตัวน้องมาทานข้าวด้วยกับครอบครัว
รูปนี้ถ่ายที่ร้าน Rain forest ที่ปิดกิจการไปแล้ว
ร้านปิดแต่มิตรภาพไม่ได้ปิดตามไปด้วย ยังมีอยู่เสมอ
ทุกๆปีน้องกลับมาเยี่ยมบ้านที่กรุงเทพฯ
จะมาเยี่ยมเกือบทุกครั้งที่เชียงใหม่ ก่อนที่จะไปเที่ยวที่อื่นต่อไป
ปัจจุบันน้องไม่ได้มาอีก ไม่มีห่วงอะไรอีกแล้วที่เมืองไทย
ใช้ชีวิตอย่างเป็นสุขกับครอบครัวที่อเมริกา
แต่มิตรภาพและความทรงจำดีๆนั้นยังมีให้กันตลอด
เป็นความทรงจำที่ดี...และมีความสุขเมื่อนึกถึง
พี่ติ๋วมีเพื่อนที่เป็นความทรงจำที่ดีอีกหลายคน
ที่อยากบันทึกไว้
จะพยายามเขียนให้ครบตามที่ตั้งใจ
เพราะมิตรภาพนั้นหาไม่ยาก แต่จะหาที่ยาวนานและจริงใจ
มิใช่...จะหากันได้ง่ายๆเสมอไป