ทำกินถิ่นอาเซียน : สมาคมเกษตรกร

                      ในมุมมองของนักบริหารทั้งภาคเอกชนและบริหารด้านการศึกษา อย่าง อ.มนตรี คงตระกูลเทียน รองประธานกรรมการกลุ่มธุรกิจพืชครบวงจร เครือเจริญโภคภัณฑ์ และคณบดีคณะนวัตกรรมการจัดการเกษตร สถาบันการจัดการปัญญาภิวัฒน์ ไม่ได้มองเพียงแต่ในเออีซี หากยังมองทุลุในระดับโลก โดยให้เหตุผลว่าประเทศไทยเป็นผู้ผลิตสินค้าเกษตรติดอันดับโลก แต่ปัจจุบันระบบการจัดการด้านการเกษตรของไทยมีปัญหา เกษตรกรไทยยากจน ในขณะที่ไต้หวันซึ่งเป็นประเทศที่มีขนาดเล็กกว่าไทยถึง 14 เท่า กลับได้ชื่อว่าเป็นประเทศต้นแบบและผู้นำเทคโนโลยีการเกษตรอันดับต้นของโลก เกษตรกรมีรายได้ดี

                      ทั้งนี้ ไต้หวันมีระบบการบริหารจัดการด้านการเกษตรที่ดี ซึ่งปัจจัยสำคัญที่ทำให้ไต้หวันประสบความสำเร็จในด้านการเกษตรก็คือ การพัฒนาสถาบันเกษตรกร หรือ Famers’s associations ซึ่งภาครัฐให้การสนับสนุนอย่างเต็มที่ และถือเป็นองค์กรในชนบทที่สำคัญที่สุด ด้วยเหตุนี้ทำให้ไต้หวันไม่มีปัญหาเรื่องสินค้าเกษตรล้นตลาด เกษตรกรเข้มแข็ง มีรายได้มั่นคง มีความเป็นอยู่ที่ดี ประเทศไทยควรนำมามาประยุกต์ใช้บ้าง

                      ไต้หวันให้ความสำคัญต่อการพัฒนาภาคการเกษตรตั้งแต่ระดับนโยบายไปจนถึงการปฏิบัติ โดยมีการวางแผนอย่างครบวงจร ทำให้เกิดการบูรณาการอย่างมีประสิทธิภาพในการบริหารจัดการภาคเกษตรกรรมที่เชื่อมโยงตั้งแต่ในระดับหมู่บ้าน ตำบล อำเภอ จังหวัด และประเทศในรูปแบบ “สมาคมเกษตรกร”

                      สมาคมเกษตรกรที่ว่านี้เป็นลักษณะรวมกลุ่มของเกษตรกรคล้ายสหกรณ์ในประเทศไทย แต่ภาระหน้าที่ต่างกัน ทั้งนี้เพราะสหกรณ์ในประเทศไทยส่วนใหญ่จะเน้นการให้สินเชื่อเป็นหลักมากกว่าการดูแลเกษตรกรอย่างครบวงจร

                      ขณะที่ Famers’s associations ของไต้หวันเป็นสมาคมเกษตรกรองค์กรที่ไม่แสวงหากำไร (Non-bebefit organization) รับนโยบายโดยตรงจากรัฐบาลแต่มีการบริหารจัดการเหมือนเอกชน จ้างผู้บริหารมืออาชีพมาบริหาร ดูแลสินค้าเกษตรอย่างเป็นระบบครอบคลุมตั้งแต่ต้นน้ำจนถึงปลายน้ำ การพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน โดยเฉพาะระบบชลประทาน เงินทุน การให้สินเชื่อ

                      ด้านการหาปัจจัยการผลิต จัดหาเทคโนโลยีใหม่ให้เกษตรกร รวมถึงการประกันราคาพืชผล การกระจายสินค้าเกษตร การให้บริการข้อมูลข่าวสาร และจัดหางานในภาคอุตสาหกรรมให้แก่เกษตรกรในช่วงนอกฤดูกาลเกษตร เพื่อให้เกษตรกรมีรายได้และเรียนรู้ภาคอุตสาหกรรมจนสามารถนำไปต่อยอดพัฒนาผลผลิตของตนเองให้มีมูลค่าสูงขึ้น และที่มากกว่านั้นยังมีการจูงใจให้คนรุ่นใหม่สนใจเข้ามาทำงานในธุรกิจเกษตร

                      รัฐบาลไต้หวันมองถึงความต้องการของตลาดและมีความเข้าใจธรรมชาติของภาคเกษตรกรรมในแต่ละช่วงเวลา จึงมีการวางแผนการผลิตสินค้าเกษตรให้สอดคล้องกับความต้องการของตลาดในระดับอุตสาหกรรม อาทิ เมื่อมีการเปิดเสรีทางการค้า สินค้าเกษตรบางชนิดแข่งขันในตลาดโลกสูง รัฐบาลจะมีนโยบายให้ลดการปลูกพืชเกษตรชนิดนั้นและให้เงินชดเชยด้วย

                      เป็นแนวคิดที่น่าสนใจครับ เพราะภายใต้เงื่อนไขของการรวมตัวเป็นเออีซีนั้น มีการเปิดเสรีทางการค้า โดยสินค้าเกษตรบางชนิดจะต้องมีแข่งขันในตลาดเออีซีด้วยกันอย่างแน่นอนครับ!

--------------------

เครดิต   คมชัดลึก    จากคอลัมภ์ ทำกินถิ่นอาเซียน