เข้าสู่เดือนที่ 4 กับอาการปวดเข่า
ผ่านไป 4 เดือนแล้วกับการบาดเจ็บที่หัวเข่า ตอนนี้แผลด้านในที่หมอนรองกระดูกหัวเข่าน่าจะหายดีแล้ว แต่ยังไม่สามารถงอเข่ามากๆ หรือว่านั่งยองๆ หรือนั่งคุกเข่าได้ คงจะเป็นที่กล้ามเนื้อมั้งครับ ไม่รู้จะต้องแก้ไขอย่างไร แต่ก็ยังใช้การประคบร้อนช่วยอยู่ทุกวัน ตอนนี้ก็สามารถไปเล่นกีฬาได้บ้างแล้ว แต่เล่นแบบเบาๆ ให้ได้เหงื่อครับ เดินก็ปรกติขึ้นเยอะแล้ว ยกเว้นตอนเดินขึ้นทางชัน หรือบันได จะมีอาการตึงๆ เหมือนกล้ามเนื้อไม่มีแรง
ช่วงนี้สภาพเศรษฐกิจก็ไม่ค่อยดี ดูท่าทางไม่นานคงจะเกิดความวุ่นวายอีกแระ เพราะกลุ่มเสื้อแดงจะมีการชุมนุมกันอีก เฮ้อ ไม่จบสิ้นกันเสียที ได้ใครมาก็ไม่พอใจกันเรื่อยๆ มีหลายกลุ่ม ไม่รู้เมื่อไหร่จะลงตัวเสียที ชาติเดียวกันแท้ๆ ยังขัดแย้งกันได้ แล้วแบบนี้จะไปสู้ชาติอื่นๆได้อย่างไร
คนเรามีแต่หวังผลประโยชน์ส่วนตัวมากว่าส่วนรวม นี่ถ้าแต่ละคนทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี เข้าใจและยอมรับการทำงานซึ่งกันและกัน ให้โอกาส และศึกษาข้อมูลตามความเป็นจริง และมีความซื้อสัตว์ ละอายต่อบาป ก็น่าจะดีกว่านี้ สังคมก็คงจะน่าอยู่ตามไปด้วย
อีกอย่างคนเราก็มีความคิดอยู่ตลอดเวลา แต่แปลกที่เราไปมองไปคิดแต่สิ่งอื่นๆนอกตัวเรา เช่นมองอะไรก็คิดว่ามันสวย หรือไม่สวย มันดี หรือไม่ดี พอคิดแล้ว ก็ทึกทักไปเองว่าความคิดนั้นถูกแล้ว เอาไปกล่าวหาสิ่งนั้นอีก ไม่เข้าใจเลย คนเราเมื่อไปยึดติดกับสิ่งใดแล้ว ถ้าชอบก็อยากจะมี อยากจะได้ อยากจะใกล้ชิด แต่พอไม่ชอบ ก็ไม่อยากได้ ไม่อยากมี อยากจะเอามันออกไปให้ไกล แต่บางครั้งเมื่อเกิดความรัก ก็อยากจะอยู่ใกล้ๆเขา อยากจะเจอ อยากจะคุย โดยที่บางครั้งอีกฝ่ายก็ไม่ได้รัก หรืออาจจะมีนิสัยที่ต่างไปจากที่เราต้องการ การที่เราคิดว่าเราทำไปดีแล้ว ทำไปเพราะรัก เพราะคิดถึง อาจจะสร้างความรำคาญให้กับเขาก็ได้ บางครั้งก็ทำให้เขาอึดอัด ในเมื่อคุยกันแล้ว ถ้าตกลงกันได้ ก็สามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข แต่ถ้าตกลงกันไม่ได้ ก็คงจะต้องทะเลาะกัน
โดยส่วนตัวของผมแล้ว อยู่ไปเพื่อเลี้ยงแม่ และพี่ชาย ยังไม่อยากจะมีแฟน หรือครอบครัว เพราะดูแล้วการมีแฟน หรือครอบครัว ก็มีแต่ความทุกข์มากกว่าความสุข การที่ต้องพึ่งพาสิ่งอื่นๆ หรือคนอื่นๆ เพื่อมาสร้างความสุขนั้น ผมมองว่าเป็นการสร้างความสุขที่ไม่ถาวร เจือไปด้วยความทุกข์เสียมากกว่า การสร้างความสุขที่แท้จริง และถาวร น่าจะมาจากตัวเราเอง สร้างได้เอง
Create Date : 26 มิถุนายน 2552 |
|
61 comments |
Last Update : 26 มิถุนายน 2552 17:26:23 น. |
Counter : 979 Pageviews. |
|
|
|
เป็นไงบ้างเอ่ย
ชอบอ่านที่คุณ psak28 เขียนจังเลย
แจงก็มีความคิดคล้ายๆ กับคุณหลายเรื่อง
เข้ามาอ่านแล้วก็ยิ้ม
อยากให้มีคนคิดแบบนี้บนโลกนี้เยอะๆ
จริงเลยนะคะ ที่การมีครอบครัวเป็นการเพิ่มทุกข์
ทุกวันนี้แจงก็มีทุกข์กับการเป็นห่วงลูกมากๆ
คิดตลอดว่าแต่ละวันเราต้องผ่านไปให้ได้
เราต้องตายไม่ได้ เพราะลูกยังเล็กมาก...
แจงขอให้คุณมีสุขภาพที่แข็งแรงเพิ่มขึ้นเยอะๆ นะคะ
ฝากกราบสวัสดีคุณแม่ และคุณพี่ชายด้วย
ดีใจแทนที่มีคุณเป็นในครอบครัวที่น่ารักแบบนี้ค่ะ